Αντιφασιστικός συναγερμός στο Σαράγιεβο!

Έμελλε η πρώτη κινητοποίηση εν μέσω πανδημίας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη να είναι αντιφασιστική. Αιτία; Η "έμπνευση" του καθολικού αρχιεπισκόπου της πόλης του Σαράγιεβο να τελέσει επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα του Μπλάιμπουργκ δηλαδή τις χιλιάδες συνεργατών των ναζί και του φασιστικού Ανεξάρτητου Κροατικού Κράτους του Β'Π.Π., που αρνήθηκαν να παραδοθούν στους παρτιζάνους ή τους συμμάχους και εκτελέστηκαν.

Απέναντι σ' αυτή την προκλητική πρωτοβουλία στην πολυεθνική πόλη του Σαράγιεβο, οργανώθηκε αντιφασιστική συγκέντρωση που μπλόκαρε την οδό Τίτο. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις περιφρούρησαν την καθολική εκκλησία όπου η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε ανάμεσα σε ελάχιστους νοσταλγούς.

Κρατώντας πορτραίτα του Τίτο και πλακάτ, φορώντας αντιφασιστικά μπλουζάκια και με ένα τεράστιο πανό πιασμένο από τις στέγες των σπιτιών που έγραφε "Είμαι κι εγώ αντιφασίστας", πολλοί κάτοικοι της πόλης διατράνωσαν την αντίθεσή τους στο "ξέπλυμα" των συνεργατών των ναζί υπό τη δικαιολογία του "τιμούμε όλα τα θύματα του πολέμου", "καταδικάζουμε τη βία".

Δυστυχώς, δεν πρόκειται περί μιας μεμονωμένης πράξης ενός αρχιεπισκόπου καθώς η πρωτοβουλία είχε τη στήριξη του κροατικού κοινοβουλίου και ενός ιδρύματος συγγενών θυμάτων του Μπλάιμπουργκ. Στην ίδια την Κροατία μαίνεται εδώ και δεκαετίες μία ιδεολογική και πολιτική μάχη, καθώς η πολιτική ελίτ της χώρας επιχειρεί να εξισώσει τα θύματα του φασισμού/ναζισμού και των παρτιζάνων μέσα σε ένα αφήγημα "καταδίκης των ακροτήτων".

Ο λαός του Σαράγιεβο με συνθήματα όπως: "Δεν θα συγχωρήσουμε", "οι Ουστάσι είναι φασίστες" και γιουγκοσλάβικα αλλά και ισπανικά παρτιζάνικα τραγούδια έδειξε ότι οι δρόμοι για τους φασίστες δεν είναι ανοιχτοί. Μετά το μπλοκάρισμα του δρόμου, η πορεία κατέληξε σε μνημείο 10.000 κατοίκων της πόλης που έπεσαν θύματα των φασιστικών θηριωδιών. Εκεί οι διαδηλωτές άφησαν λουλούδια.

Βίντεο: https://twitter.com/i/status/1261663840103813126

και εδώ: https://www.index.hr/…/odrzana-misa-za-bleibur…/2183454.aspx 

[---->]

ΣΗΜΕΡΑ, 16 ΜΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ

 ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ JOHANN TROLLMANN, ΤΟΝ ΠΥΓΜΑΧΟ ΣΙΝΤΙ ΠΟΥ ΞΕΦΤΥΛΙΣΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Χρειάζεται να έχεις πολύ θάρρος για να ανέβεις στο ριγκ με τη λέξη τσιγγάνος (τσιγγάνος) ραμμένη στο σορτσάκι. Αλλά πρέπει να είσαι κυριολεκτικά τρελός ή μεγάλος ιδεαλιστής για να το κάνεις αυτό στη Γερμανία του Χίτλερ. Ίσως ο Johann Trollmann ήταν και τα δύο.

Γεννημένος στο Ανόβερο το 1907 από οικογένεια Σίντι, του έδωσαν το προσωνύμιο Rukeli – που στη γλώσσα του σημαίνει δέντρο - λόγω της σωματικής του διάπλασης και τα σγουρά του μαλλιά.

Από το 1929 έγινε επαγγελματίας μποξέρ και στο ριγκ είχε ένα πυγμαχικό στυλ που κανείς δεν είχε δει μέχρι τότε. Κινήσεις ταχύτατες στο κέντρο του ριγκ, ριπές από δυνατά χτυπήματα και γλήγορες κινήσεις των ποδιών. Με λίγα λόγια, ένας προάγγελος του Μοχάμετ Αλι . 

Ένας τρόπος αντιμετώπισης των αντιπάλων που του κόστισε την αποδοκιμασία του Τύπου, που τον αντιμετώπιζε με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό του «γύφτου». Εξ ου και η ιδέα του Johann να γράψει τη λέξη στο σορτς του για να δείξει ότι ήταν περήφανος για την καταγωγή του. Μια καταγωγή που του κόστισε πρώτα την απομάκρυνσή του από την Ολυμπιακή ομάδα του '28 και στη συνέχεια διώξεις από το ναζιστικό καθεστώς.

Μετά την άνοδο του Χίτλερ και τους πρώτους ρατσιστικούς νόμους, ο Trollmann  διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή ελαφριών βαρέων βαρών που το καθεστώς είχε αφαιρέσει με το έτσι θέλω από τον Eric Seelign, έναν Εβραίο πυγμάχο. Σε αγώνα μποξ στο Βερολίνο ο Rukeli αντιμετώπισε τον πολύ Αρειο Adolf  Witte και στην κυριολεξία τον έσπασε στο ξύλο. Οι κριτές προσπάθησαν να αναβάλουν τον αγώνα, αλλά η εξέγερση του κοινού επέτρεψε στον Johann να πάρει τον τίτλο, τον οποίο όμως τον ανακάλεσαν 8 ημέρες αργότερα οι ναζιστικές αρχές.

Ένα τίτλο που ο Trollmann προσπάθησε να τον πάρει πίσω αντιμετωπίζοντας τον Gustav Eder.

Για να μην τον αφήσει να κερδίσει, η ομοσπονδία τον ανάγκασε να αγωνιστεί με τον όρο να μη χρησιμοποιήσει το γνωστό στυλ του, μένοντας στο κέντρο του ριγκ και με τα χέρια χαμηλά. Ο Rukeli απάντησε εμφανιζόμενος στο ριγκ με τα μαλλιά του βαμμένα ξανθά και το σώμα του πασπαλισμένο με αλεύρι, γελοιοποιώντας έτσι την ιδέα του «Αριανού μπόξερ».

Τον αγώνα όπως ήταν φυσικό τον έχασε τον αγώνα όπως και την άδειά του μποξέρ. Στη συνέχεια για να επιβιώσει έδινε αγώνες επίδειξης σε λούνα παρκ και δούλεψε σαν σερβιτόρος, και για να μην προκαλέσει αντίποινα  ενάντια στην οικογένειά του, αναγκάστηκε να δεχτεί να τον στειρώσουν και να εγκαταλείψει γυναίκα και κόρη. Μετά από μια μικρή παρένθεση κατά την οποία κλήθηκε να επιστρέψει στο μέτωπο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην αρχή τον έκλεισαν στο στρατόπεδο Neuengamme, όπου τον υποχρέωναν να πυγμαχεί κάθε βράδυ για να διασκεδάσει τους SS και, μετά από μια περιπετειώδη αλλαγή ταυτότητας, στο Wittenberge.

Στο Wittenberge, όταν τον αναγνώρισε ο Emil Cornelius, πρώην ερασιτέχνης μπόξερ και τώρα kapò του στρατοπέδου, ο Trollmann αναγκάστηκε να τον αντιμετωπίσει σε έναν τελευταίο αγώνα. Για ακόμα μια φορά, ωστόσο, ο Rukeli δεν θα καθίσει υποστεί σιωπηλά τη μοίρα του και θα νικήσει με νοκ άουτ τον αλαζόνα αντίπαλο του.

Αυτή ήταν και η τελευταία του πράξη αντίστασης.Την επόμενη, ο Emil Cornelius τον σκότωσε.

Μετά τον πόλεμο ο Johann  θα ξεχαστεί όπως και άλλοι 500.000 Ρομά και Σίντι θύματα του Porrajmos (το ολοκαύτωμα Ρομά και Σίντι).

Θα χρειαστεί να περάσουν 60 χρόνια από τη δολοφονία του και μόνο τότε η γερμανική ομοσπονδία πυγμαχίας θα ζητήσει συγγνώμη από την οικογένειά του

                                  

[------>]

The only democracy in the Middle East

                                 

Βρώμικος πόλεμος στον «Άλλο Άνθρωπο»

της Κατερίνας Μάτσα*

Το παρακάτω κείμενο έγραψε η ψυχίατρος, συγγραφέας και πρώην επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας 18άνω  Κατερίνα Μάτσα

Είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι ο Δήμαρχος της Αθήνας εξαπολύει μια χυδαία επίθεση στην αυτοοργανωμένη δομή αλληλεγγύης «Ο Άλλος Άνθρωπος» σε μια εποχή που αυτή η δομή προσφέρει φαγητό σε εκατοντάδες ανθρώπους καθημερινά.

Μέσα σε συνθήκες φτώχειας και δυστυχίας, με τους ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι φαγώσιμο από τα μνημονιακά ακόμα χρόνια, ο Άλλος Άνθρωπος οργώνει την Αθήνα, ετοιμάζοντας συλλογικές κουζίνες, όχι μόνο για τους πεινασμένους, αλλά και για τους απεργούς και για όσους αγωνίζονται για το δίκιο τους, ενάντια στους κυρίαρχους. Γι’ αυτό γίνεται στόχος της εξουσίας ένας άνθρωπος καθαρός, ασυμβίβαστος, που στέκεται πάντα στο πλευρό των ανθρώπων που για το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι πάντα αόρατοι, πρόσφυγες, μετανάστες, εξαρτημένοι, άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί. Τον τελευταίο καιρό έχει πια μια σταθερή στέγη, μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους, συσπειρώνοντας στο πλευρό του πολλούς αλληλέγγυους που τον βοηθούν στο δύσκολο έργο του. Αλληλέγγυοι προσφέρουν -πολλοί από το υστέρημά τους- τα υλικά, αλληλέγγυοι μαγειρεύουν μαζί του, νόστιμα, λαχταριστά καθαρά φαγητά για όποιον έχει ανάγκη.

•Στις δύσκολες μέρες της καραντίνας, όταν η ερημιά της πόλης, η κρατική αδιαφορία και η κοινωνική αναλγησία έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωση των ανθρώπων χωρίς στέγη και χωρίς εισόδημα, ο «Άλλος Άνθρωπος» έσωσε πολλές ζωές. Ακόμα και νοσηλευτές, εξοντωμένοι από την κούραση, μετά από συνεχείς βάρδιες σε νοσοκομεία της πρώτης γραμμής για τον κορονοϊό, όταν δεν είχαν το κουράγιο να ετοιμάσουν ένα πιάτο φαΐ, εκεί κατέφευγαν

•Και αυτόν τον άνθρωπο βρήκε να κάνει στόχο της η δημοτική αρχή του Μπακογιάννη. Τον κατηγορεί για υγιειονομικές παραβάσεις, του έκανε μάλιστα συστάσεις. Πόσο θράσος χρειάζεται για να κάνει κάτι τέτοιο, όταν οι διάφορες ΜΚΟ και τα μεγάλα συμφέροντα, οικοδομικά και άλλα, τελούν υπό την προστασία του…

Για τον «Άλλο Άνθρωπο» η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι στάση ζωής, που στηρίζεται στη συλλογική αντίσταση σε κάθε μορφή βαρβαρότητας, καταπίεσης και ταπείνωσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γι’ αυτό και όλο το κίνημα των καταπιεσμένων είναι στο πλευρό του. Όσα παπαγαλάκια και αν χρησιμοποιήσει ο Δήμαρχος, η βρώμικη επίθεση στον «Άλλο Άνθρωπο» δεν θα περάσει.

πηγή: neaprooptiki.gr 

[---->]

Φτάνει η υποκρισία

Αυτοί που λύσσαξαν ενάντια στην Εισαγγελέα είναι ο κορμός της κοινωνίας που έχει μετατρέψει τη γυναίκα σε αντικείμενο, κάτι σαν χαβιάρι, σαν βραβείο αντρικής εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που στην υπόθεση Άλεξ της Βέροιας κατάφεραν τη συγκάλυψη για να μη σκάσει το σπυρί του σεξισμού τους.

Όσο για το δικό μας άμωμο δικονομικό σύστημα (φυσικά το καλυτερότερο στον πλανήτη) είναι σχεδόν πάντα σε σύγκρουση με το περί δικαίου αίσθημα του έρημου πολίτη που σέρνεται με θαυμασμό πίσω από τις διάφορες νομικές λατινικές διατυπώσεις που τον κολλάνε στον τοίχο όποτε επικαλείται το 114 - πάντα έτσι ήταν, πάντα - και λέει, αφού ξέρουν και λατινικά δίκιο θα έχουν και επιστρέφει κάθε φορά στην απομόνωσή του, άπραγος, απολιτικός. Κάποτε, κάποια ξαφνική στιγμή - μόνον έτσι γίνεται - θα αλλάξει ο κόσμος..."μέχρι τότε πρέπει να ζήσουμε θείε Βάνια". Και μέχρι τότε πρέπει να προστατεύουμε αυτές κι αυτούς που τολμούν να λένε την αλήθεια.

Δέσποινα Κουτσούμπα:

''Οι κατηγορούμενοι ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ την εμπλοκή τους πολύ πριν αναλάβει την υπόθεση Εισαγγελέας. Ούτε τώρα δεν δηλώνουν αθώοι, ούτε ότι έγινε σκευωρία, ούτε τίποτα τέτοιο. Η Εισαγγελέας έκανε μια αγόρευση για την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ υπόθεση, τον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ φάκελο, τους ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ κατηγορούμενους και συνηγόρους υπεράσπισης, κι ενώ σε όλη τη δίκη ξεσκόνισε τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ στοιχεία και η κριτική που γίνεται για να την αποδομήσει πετάει τη μπάλα στην εξέδρα δια των... γενικών αρχών. Λες και έκανε ιδεολογική τοποθέτηση και όχι αγόρευση για να αποδείξει την ενοχή των συγκεκριμένων για βιασμό και φόνο! ΦΤΑΝΕΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ''.

[---->]