Aν προκαλεί κάτι εντύπωση,είναι που προκάλεσε εντύπωση,η
δήλωση του Μπάμπη Παπαδημητρίου περί 'φθηνού νερού',λες και έχει ξεχαστεί η
οικονομική σχολή του Σικάγο και οι θεωρίες του Φρίντμαν,που εφαρμόστηκαν και
στην Λ.Αμερική ,αλλά κατά το μάλλον ή ήττον ,αρκετές φορές και στις ΗΠΑ και
στην Ευρώπη με τα τραγικά αποτελέσματα αποκλεισμού ολόκληρων πληθυσμών,που
ανήκαν (ουν) στους κοινωνικά-ταξικά ασθενέστερους (αν και πλέον έχει διευρυνθεί
αυτή η κοινωνική διαστρωμάτωση)..
Σε μικρότερο βαθμό ο Φίλης είχε απορήσει ως προς το πόσα
μακαρόνια μπορεί να φάει κανείς,όταν είχε αυξηθεί το ΦΠΑ σε είδη πρώτης
ανάγκης,η Φωτίου θεωρούσε πως τα επιδόματα φτώχειας έπρεπε να χορηγούνται σε
κουπόνια ,γιατί οι φτωχοί δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν τα χρήματα και ο
Τσακαλώτος,με κατάπτυστο τρόπο,είχε δηλώσει,ότι το συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό
θα λυθεί με φυσικό τρόπο .
Αυτές οι απόψεις επίσης εφαρμόστηκαν με δραματικά αποτελέσματα
,(για παράδειγμα) στο Περού ,επί Φουτζιμόρι,όπου καλό θα ήταν να μην ξεχαστεί
πως η βασική σύμβουλος ήταν η Ελενα Παναρίτη (εκ μέρους της Παγκόσμιας
Τράπεζας),που στην Ελλάδα υπήρξε βουλευτής Επικρατείας επί Γ.Παπανδρέου ,στα
2009 ( έτσι δηλαδή για να έχουμε και εικόνα του τι σημαίνει 'Προοδευτική
Συμμαχία') και μετέπειτα σύμβουλος Βαρουφάκη..
Η πολιτική Φουτζιμόρι οδήγησε σε σωρεία ιδιωτικοποιήσεων ( ο ίδιος ο Φουτζιμόρι δήλωνε ΄Προσφέρω ένα προϊόν που λέγεται Περού') ,η δε
υπόθεση του νερού,είχε σαν αποτέλεσμα πολλαπλασιασμό της τιμής του νερού ,πρωτίστως
στις πιο φτωχές επαρχίες (το ποσοστό χλωρίωσης ήταν μηδαμινό),στην δε
πρωτεύουσα Λίμα οι πιο λαϊκές περιοχές δεν είχαν πρόσβαση στο ελάχιστο
εναπομείναν δημόσιο δίκτυο και έτσι το προμηθεύονταν πανάκριβα από δεξαμενές .
Οι θεωρίες του πιο ακραίου μονεταρισμού ,εδώ και χρόνια έχουν πια περάσει ως κάτι το φυσιολογικό ,ακόμα και σε μερίδα κοινωνικά ασθενέστερων
(κυρίαρχη ιδεολογία το λέγαμε κάποτε)
H Ελλάδα,για διάφορους λόγους,δεν είναι μεν Περού,αλλά
τηρουμένων των αναλογιών και η 'Ελλάδα προσφέρεται ως Προϊόν ' επίσης (μην
ξεχνάμε πως ήδη έχει εκχωρηθεί 'εποπτεία' ως τα 2060 από τους προηγούμενους
'κυβερνώντες',οπότε γιατί αυτοί εδώ να αλλάξουν κάτι που βρήκαν έτοιμο στο
πιάτο τους )
Τυχαίο που οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας θεωρούντο και θεωρούνται από έναν αποριζοσπαστικοποιημένο όχλο αποτέλεσμα 'κακής διαχείρισης' αυτών που
κινδύνευαν να χάσουν το σπίτι τους?
Η το γεγονός πως διάφοροι ψευτοαναρχικοί δεν έβγαζαν κιχ για
τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ,και θεωρούσαν όσους διαμαρτύρονται γι
αυτούς , οπαδούς της ατομικής ιδιοκτησίας (δεν τους απασχολούσε φυσικά 'τυχαία' ότι εδώ και χρόνια έχει αυξηθεί η συσσώρευση πλούτου σε λιγότερα χέρια).
Αν κάτι προκαλεί εντύπωση είναι όχι η εκφώνηση τέτοιων κυνικών
και χυδαίων απόψεων ,αλλά η ευκολία που γίνονται και λέγονται..
Παλιότερα θα ξεσήκωναν θύελλα αντιδράσεων ακόμα και
διακομματικά, και στους πιο συντηρητικούς έστω με την λογική του τύπου 'Μερικά
γίνονται αλλά δεν λέγονται'.
Αλλά ανάλογα φαινόμενα μπορεί να διαπιστώσει κανείς και σε νεότερους
καλοσπουδασμένους ή εκπαιδευμένους σε απολύτως 'ευπρεπείς σχολές΄΄ ή
οργανισμούς ,που αντιμετωπίζουν τα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα με την
μονεταριστική προκρούστεια λογική που κυριολεκτικά πνιγει τις υποτελείς τάξεις
( καμιά φορά πνίγονται και οι ίδιοι βέβαια γιατί ένα πιόνι ,για να ειναι
'αξιοπρεπές' πιόνι μετατρέπεται σε άνυδρο 'άτομο' για να επιβιώσει)..
Ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος,σε ένα του δοκίμιο,σαφώς
επηρεασμένο ,από την θεση του Βάλτερ Μπένγιαμιν ''Οι αγώνες τροφοδοτούνται από
την εικόνα των υποδουλωμένων προγόνων'..έγραφε με αρκετή πικρία :'
''Αν είναι, λοιπόν, να επιβιώσουμε, να επιβιώσουμε σαν
άνθρωποι, όχι σαν τρωγλοδύτες. Πεθαίνει κανείς για κάτι για τό οποίο αξίζει να
ζει – αυτή είναι η αντίφαση που μάς ορίζει κι αυτή είναι και η μόνη
"εθνική μας ταυτότητα".
''Η "τετάρτη εξουσία" είναι βέβαια το πιο σύγχρονο
και πιο αποτελεσματικό όχημα πολιτικής ισχύος· οι μεταφορικοί της
"ίπποι" έγιναν τώρα τα κυριολεκτικά της θρεφτάρια : ακκιζόμενοι
"διανοούμενοι" και επικερδώς ανοηταίνοντες γιάπηδες, χαζοχαρούμενοι
δημοσιογραφούντες ρατσιστές και σπουδαιοφανείς "εκπομπητές",
τσανακογλείφτες πρώην επαναστάτες και νυν υπηρέτες πολλών αφεντάδων.''
''Έρχονται μαύρα χρόνια. Όχι γιατί " το μέλλον μας έχει
πολλή ξηρασία ", αλλά γιατί η ξηρασία απλώνεται τώρα και στο παρελθόν –
που είναι η πηγή τού κάθε μέλλοντος. Δεν χάνεται απλώς η ελευθερία (αυτή στο
κάτω - κάτω ποτέ δεν υπήρξε)· χάνεται η ιδέα της, δηλαδή η έλλειψή της –
χάνεται η λάμψη της από τά μάτια τών σκλάβων. Η ευτυχία τού ζώου ξημερώνει.''
Έχοντας εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό στον τόπο ,μια ακραία
μονεταριστική,πολιτική που οδήγησε σε μια 'ομαλότητα προς τα κάτω' ,ίσως είναι
αναγκαίο να ξεκινήσουμε πάλι από τα βασικά :Να υπάρχει αντίδραση στην
ευκολία,που εκφωνεί με τέτοιο κυνισμό τα περί νερού και όχι μόνο ο όποιος
Παπαδημητρίου.
Το πολιτικό της υπόθεσης είναι οι 'πολλοί Παπαδημητρίου' ,που
μάλιστα φορούν και διαφορετική ,αλλά τόσο πανομοιότυπη 'προβιά',και
εμφανίζονται είτε ως συντηρητικοί νεοφιλελεύθεροι, είτε της 'προοδευτικής
συμμαχίας''..
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο αγκάθι για μιαν κοινωνία,που έχει
κουραστεί και ισοπεδωθεί....
