Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσαν δύο γεγονότα των
τελευταίων ημερών, που καταγγέλθηκαν από πολίτες οι οποίοι υπέστησαν προκλητικά
βίαιη αντιμετώπιση από την προσωπική φρουρά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Αναφέρομαι σε περιστατικά που συνέβησαν στα Γιάννενα και τη
Λευκάδα κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις πόλεις αυτές, και αφορούν σε
προπηλακισμούς πολιτών, χυδαίες ύβρεις, απειλές και παράνομες προληπτικές
προσαγωγές σε αστυνομικά τμήματα.
Η πρώτη καταγγελία προέρχεται από γυναίκες που είχαν
συμμετάσχει στη μεγάλη μαζική κινητοποίηση του Σαββάτου 11 Μαΐου στα Γιάννενα,
κατά των καταστροφικών για το περιβάλλον και την οικονομική ζωή της περιοχής
σχεδίων εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Συγκεκριμένα, όταν την επόμενη μέρα, Κυριακή 12 Μαΐου, ο
Τσίπρας επισκέφτηκε την πόλη των Ιωαννίνων, τρεις γυναίκες και δύο άντρες
πιάστηκαν από ασφαλίτες της προσωπικής φρουράς του πρωθυπουργού, έξω από το
ξενοδοχείο στο οποίο θα μιλούσε, και αφού δέχθηκαν εξευτελιστικά σχόλια,
προσήχθησαν βίαια στην Ασφάλεια και κρατήθηκαν χωρίς καμιά κατηγορία, μέχρις
ότου τελείωσε η ομιλία του πρωθυπουργού.
Την ίδια μέρα ανάλογη εξευτελιστική αντιμετώπιση και παράνομη
προσαγωγή και κράτηση επιφυλάχθηκε και στον ακτιβιστή Μιχάλη Μαραγκάκη στη
Λευκάδα, ακριβώς γιατί και αυτός συμμετέχει στο κίνημα κατά της εξόρυξης
υδρογονανθράκων. Κι αυτός προπηλακίστηκε από τη φρουρά του πρωθυπουργού, κατά
την επίσκεψή του στη Λευκάδα, και κρατήθηκε όση ώρα ο Τσίπρας παρέμεινε στην
πόλη.
Τα περιστατικά αυτά ασφαλώς δεν είναι τυχαία και δεν αποτελούν
κεραυνό εν αιθρία. Η όλο και πιο συχνή προσφυγή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην
αστυνομική καταστολή αποτελεί μια πραγματικότητα εξαιρετικά ανησυχητική.
Εκδηλώνεται, μάλιστα, με τέτοια βιαιότητα ώστε πριν μερικούς μήνες ακόμη και η
ίδια η πανελλαδική συνδικαλιστική οργάνωση των αστυνομικών κατήγγειλε δημοσίως
την αρμόδια υπουργό Όλγα Γεροβασίλη για τις εντολές απάνθρωπης αντιμετώπισης
των κατοίκων της αστυνομοκρατούμενης Λευκίμμης τις οποίες εξέδιδε.
Η αστυνομική καταστολή λαϊκών αγώνων και κινητοποιήσεων δεν
αποτελεί τη μόνη ανησυχητική εκδήλωση της αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης
του ΣΥΡΙΖΑ. Τα γεγονότα που αναφέρθηκαν σε Γιάννενα και Λευκάδα αναδεικνύουν
και μια άλλη πτυχή, που αφορά άμεσα προσωπικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη
Τσίπρα.
Ο Τσίπρας είναι ίσως ο μοναδικός πρωθυπουργός των
μεταπολιτευτικών δεκαετιών που παίρνει τόσα πολλά και ασφυκτικά μέτρα
αυτοπροστασίας. Είναι γνωστό ότι σε όποια μετακίνησή του και κυρίως σε όποια
δημόσια εμφάνιση ανάμεσα σε κόσμο, συνοδεύεται από δεκάδες ασφαλίτες, οι οποίοι
δημιουργούν αδιαπέραστο τείχος γύρω του.
Κορυφαία και πιο αποκρουστική εκδήλωση της φοβίας του κατά την
επαφή του με πολίτες υπήρξε η πρωτοφανής στα πολιτικά χρονικά και όχι μόνο της
Ελλάδας, υποχρέωση των συνέδρων του κόμματός του σε σωματικό έλεγχο πριν την
είσοδό τους στον χώρο του Συνεδρίου και η διεξαγωγή του υπό το άγρυπνο βλέμμα
δεκάδων ασφαλιτών που πηγαινοέρχονταν στους διαδρόμους επιτηρώντας τους
εκλεγμένους εκπροσώπους των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ!
Κάτι που επαναλήφθηκε πρόσφατα σε κομματική εκδήλωση στην
Πάτρα, στην οποία μίλησε ο Τσίπρας. Κι εκεί, όσοι παραβρέθηκαν υποβλήθηκαν σε
εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο, ενώ όσο μιλούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεκάδες
ασφαλίτες επιτηρούσαν τα συγκεντρωμένα μέλη και στελέχη του κόμματος!
Προφανώς, αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι οι όποιες φοβίες
ετούτου ή του άλλου προσώπου και επί του προκειμένου του Τσίπρα. Αυτό που μας
ενδιαφέρει είναι η εισαγωγή εξαιρετικά ανησυχητικών μεθόδων προστασίας του, που
στρέφονται ευθέως κατά των δημοκρατικών ελευθεριών των πολιτών.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα να αυτοπροστατεύεται ακόμη
και με στρατιές ασφαλιτών. Όπως έχει και το δικαίωμα να υποβάλλει σε
εξευτελισμό αυτούς που τον ακολουθούν πολιτικά και δεν νιώθουν να θίγονται όταν
τους υποχρεώνει σε σωματικούς ελέγχους, όταν τους αναγκάζει να συζητούν υπό το
άγρυπνο βλέμμα δεκάδων ασφαλιτών ή ακόμη και όταν τους εξαναγκάζει να ψηφίζουν
ξανά και ξανά μέχρι να περάσει το δικό του, όπως επίσης συνέβη στο Συνέδριο του
ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί όλα αυτά να συνιστούν βαρύ πλήγμα για τη δημοκρατία στο
εσωτερικό ενός κόμματος και μάλιστα κυβερνητικού, αλλά πρωτίστως αποτελούν
ζήτημα που αφορά τα ίδια τα μέλη και στελέχη του που τα ανέχονται.
Αυτό που δεν έχει δικαίωμα ο Τσίπρας και κάθε Τσίπρας είναι να
τσαλαπατάει με τέτοιο κυνισμό και αλαζονεία τα δημοκρατικά δικαιώματα των
πολιτών, αναγκάζοντάς τους να υφίστανται τις χυδαιότητες της προσωπικής του
φρουράς, καθώς και τους προπηλακισμούς και τις παράνομες προληπτικές
προσαγωγές.
Αυτό που δεν έχει δικαίωμα ο Τσίπρας και κάθε Τσίπρας είναι να
υπονομεύει τη δημοκρατία, επειδή ο ίδιος πανικοβάλλεται σε κάθε επαφή με τον
λαό, τον οποίο τόσο χρόνια τσαλαπατάει με την πολιτική της κοινωνικής
καταστροφής που εφαρμόζει.
[---->]
