28 Οκτωβρίου – Η Μεγάλη Αντιφασιστική Επέτειος
Σ’ ένα λαϊκό παραμύθι ένα βασιλόπουλο βρέθηκε παρασυρμένο μέσα
σ’ ένα φράχτη. Κι ο φράχτης ήταν ψηλός και τα σκυλιά άφριζαν και ούρλιαζαν
τριγύρω του. Έπεσε όμως σε ύπνο βαθύ κι ξύπνησε ύστερα από χρόνια. Κι όταν
ξύπνησε, ο φράχτης ήταν πάλι ψηλός και απαίσιος. Και τα σκυλιά άφριζαν και
ούρλιαζαν ακόμα πιο λυσσασμένα…
Αυτές τις μέρες ο ελληνικός λαός είναι σαν το βασιλόπουλο του
παραμυθιού του. Σα να είχε αποκοιμηθεί μέσα στον απαίσιο φράχτη της 4ης
Αυγούστου και της λογικής της συνέχειας, της κατοχής. Σαν να έσβησαν από τη ζωή
του τα τελευταία χρόνια, τα γεμάτα από θυσία και αίμα,από αγωνία και δόξα. Και
σαν να ξύπνησε προχθές, χθες και σήμερα και ξαναβρέθηκε πάλι μέσα στο φράχτη,
κάτω από τα ουρλιαχτά των σκυλιών. Η επίσημη Ελλάδα γιορτάζει την 28η
Οκτωβρίου! Τη γιορτάζει στα 1945 ή συνεχίζεται ο βραχνάς;
Η αστυνομία –η ίδια της 4ης Αυγούστου και της κατοχής– διέταξε
τον υποχρεωτικό σημαιοστολισμό. Στήνονται οι ίδιες αψίδες. Λάμπουν φωτεινές
επιγραφές του «Όχι», όπου ένα μεσαίο τεράστιο «Χ» κι ένα στέμμα από πάνω του
δίνουν το σήμα κατατεθέν του επίσημου γιορτασμού.
Ο «Άγνωστος στρατιώτης»
δέσμιος της υποκρισίας και της δημοκοπίας βεβηλώνεται από στεφάνια δοσιλογικά
και προδοτικά. Διάφοροι «πανηγυρικοί» ρήτορες της δεκάρας γελοιοποιούν με
κούφιον αέρα τη μεγάλη μέρα. Τα «προσκοπάκια» με λάβαρα και πίφερα –όπως άλλοτε
η ΕΟΝ– και οι εθνοφύλακες παρελαύνουν πέρα δώθε. Οι χίτες ουρλιάζουν «Σόφια–
Μόσχα!» μέσα στο Ιστορικό Στάδιο. Το Στάδιο που κράτησε χθες, έξω από μια γωνιά,
όπου οδήγησαν με διαταγές τους φαντάρους και τους προσκόπους, άσπιλη τη
λευκότητα των άδειων κερκίδων του…
Είναι αυτός ο γιορτασμός της μεγάλης μέρας της ξακουστής 28ης
Οκτωβρίου,που ο ελληνικός λαός σαν ηλεκτρισμένος παρουσίασε τη μεγαλύτερη έξαρση
της ιστορίας του; Είναι ο γιορτασμός της μεγάλης μέρας, που είναι πριν απ’ όλα Αντιφασιστική;
Η 28η Οκτωβρίου είναι βαθειά ριζωμένη μέσα στην ψυχή του λαού.
Κάτω από τη μπότα του Γερμανού ο λαός τη γιόρτασε με πείσμα και με αίμα,
αψηφώντας τανκς και πολυβόλα. Και σήμερα ο λαός θα τηγιορτάσει όπου και όπως
μπορεί. Αλλά τη γιορτάζει, τη μεγάλη αυτή αντιφασιστική και δημοκρατική μέρα,
μακριά από τον«επίσημο γιορτασμό», δηλαδή μακριά από τους βέβηλους φασίστες,
μακριά από την ξαναζωντανεμένη, μέσα στο με- ταδεκεμβριανό αίσχος, 4η
Αυγούστου.
«Από την σημερινήν εορτήν θα λείπουν ευρισκόμενοι εις τας
φυλακάς, ή άλλως παρηγκωνισμένοι, όσοι κυρίως δικαιούνται να συμμετάσχουν. Αφ’
ετέρου θα παρίστανται πολλοί, οι οποίοι θα έπρεπε να ευρίσκωνται εις τα
φυλακάς.
Και η δικτατορία θα παραμένη δικτατορια» – τονίζει ένας τιμημένος ανώτατος αξιωματικός, ο στρατηγός
Αλέξανδρος Οθωναίος.
Και υπάρχει μια ανυπέρβλητη σε αναισχυντία αλλά και
ειλικρίνεια φράση που θα μπορούσε δικαιωματικά να μπει με μεγάλα φωτεινά
γράμματα κάτω από το Λυκαβηττό, έξω από το Παλάτι του κ. Δαμασκηνού Παπανδρέου,
μπρος στο Γενικό Επιτελείο, σαν αληθινό σύμβολο του επίσημου γιορτασμού του
μεταδεκεμβριανού κράτους.
