Το Β΄ Μέρος του άρθρου της Νάντιας Βαλαβάνη,με τίτλο
«Η Ελλάδα στα βαλτοτόπια της μετα-μνημονιακής «ενισχυμένης επιτήρησης» που
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 9.7.2018
Το Α΄
Μέρος, με τίτλο «Λιτότητα και χρέος» ΕΔΩ
Μέρος Β΄
Η
Ελλάδα στα βαλτοτόπια
της μετα-μνημονιακής
«ενισχυμένης επιτήρησης»
Αν και είμαστε η τέταρτη (ή έκτη) χώρα που «εξέρχεται» σε
«μεταμνημονιακό καθεστώς», πρώτη φορά
γίνεται χρήση όλων των νομοθετικών προβλέψεων του
472/2013.
Και πάλι η Ελλάδα πειραματικό εργαστήρι…
Πρώτον, στην
Έκθεση («Briefing»,
Μάιος 2018) της Γενικής Διεύθυνσης Εσωτερικών Πολιτικών της EGOV (Μονάδας Ενίσχυσης της Οικονομικής
Διακυβέρνησης της Ευρωζώνης), εμφανίζεται ο πιο πρόσφατος πίνακας των χωρών
υπό «μεταπρογραμματική επιτήρηση» (PPS) – συμπεριλαμβανομένων των δύο (Ρουμανία,
Ισπανία) προγενέστερα υπό «μνημόνια μερικής κάλυψης» και της ακόμη υπό
μνημονιακό καθεστώς Ελλάδας. Στη στήλη «Αιρεσιμότητα και Στόχοι», στις τέσσερις
χώρες αναγράφεται στερεότυπα: «Ενώ το Άρθρο 14 του Κανονισμού 472/2013 δεν
προβλέπει πολιτική αιρεσιμότητας υπό το PPS, το Συμβούλιο μπορεί να εκδίδει
παρατηρήσεις για διορθωτικές δράσεις αν αυτό χρειαστεί και αρμόζει.» Με άλλα
λόγια, επειδή δε μπορούμε να σας τιμωρήσουμε με βάση τον 472/2013 αν δεν
συμμορφώνεστε στις «παρατηρήσεις» μας, επικαλούμαστε την πολιτική αιρεσιμότητας
του Ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού 2014-2020: Θα σας διακρατήσουμε ΕΣΠΑ. Στην ίδια
στήλη, στην Κύπρο, όπου ESM-ΔΝΤ
διέλυσαν τον τραπεζικό τομέα της για 10 δις «βοήθεια», εμφανίζονται «στόχοι υπό
αιρεσιμότητα», ενώ στην Ελλάδα οι «υπολειπόμενοι» στόχοι της τρίτης αξιολόγησης
(έναντι δόσης!).
Καθώς η απόφαση του Eurogroup της 21.6.2018 προβλέπει
αιρεσιμότητα, Ελλάδα και Κύπρος θα
είναι από τον Αύγουστο οι μοναδικές χώρες εξαναγκαστικής υπαγωγής σε τέτοιο
καθεστώς.
Δεύτερον, ο
472/2013 προβλέπει τετράμηνους ελέγχους.
Στις πέντε από τις έξι χώρες, ωστόσο, ο μηχανισμός PPS είναι εξαμηνιαίος, εγγύτερα στην «εποπτεία»
του 473/2013. Μόνο για την Ελλάδα θεσπίστηκε ανά τρίμηνο –προσθέτοντας μια
τέταρτη, μη προβλεπόμενη από τον Κανονισμό, «αποστολή ελέγχου».
Τρίτον, στις
«450
μεταρρυθμίσεις» (Σεντένο) ή 32.000 μνημονιακές ρυθμίσεις που
υιοθετήσαμε στα οκτώ χρόνια των Μνημονίων και με βάση την αρχή της μη
αναστρεψιμότητας (irreversability) δε
μπορούν ν’ «αγγιχτούν» χωρίς συμφωνία
των δανειστών, συμπεριλαμβάνεται η – μοναδική στις χώρες του ΟΟΣΑ - «απαγωγή
των δημοσίων εσόδων» (δηλ. του σκληρού πυρήνα της οικονομικής κυριαρχίας)
απ’ οποιαδήποτε εκλεγμένη κυβέρνηση με «ανάθεση» σε «ανεξάρτητη αρχή» υπό την
Τρόικα (ΑΑΔΕ). Συμπεριλαμβάνεται επίσης άλλη μια μοναδική στο είδος της
«μεταρρύθμιση», το «Υπερταμείο», με αντικείμενο (Τρίτο Μνημόνιο), τη
«ρευστοποίηση της δημόσιας περιουσίας με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα» -
κυριολεκτικά για πενταροδεκάρες: Μετά από επανειλημμένες αποτυχίες, το Eurogroup αναθεωρεί το στόχο των
«μεταπρογραμματικών» ιδιωτικοποιήσεων 2018-2060 σε μόλις 18(!) δις.
Υπενθυμίζουμε ότι με τα δύο πρώτα Μνημόνια το κράτος αποποιήθηκε το δικαίωμα
«ασυλίας» της δημόσιας περιουσίας, ενώ αυτόν τον Μάρτιο το «Υπερταμείο»
υπέγραψε ως ανεξάρτητος Εταίρος το Τρίτο Μνημόνιο, ώστε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας
να μετατραπεί σε «εγγύηση» για την «κανονική» αποπληρωμή ενός – μη
αποπληρώσιμου! – χρέους στα επόμενα 96 χρόνια.
