Αεροπορική Βάση Αράξου Υπηρέτης πόσων αφεντάδων;

Τάσος Γιακουμής

Γιατρός στο Κ. Υ. Κ. Αχαΐας

Η συζήτηση που ξεκίνησε πρόσφατα σε σχέση με την πιθανότητα εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στις αποθήκες της Αεροπορικής Βάσης του Αράξου, μια ανάσα από τα σπίτια μας, μας αναγκάζει να «βουτήξουμε» λίγο στην ιστορία για να καταλάβουμε το ρόλο που ενδέχεται να παίξουν στο άμεσο μέλλον οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Για την ιστορία

   

Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια η περιοχή του ακρωτηρίου του Αράξου θεωρείται σημαντική για τον έλεγχο της Δυτικής Αχαΐας, όπως μαρτυρά η οχύρωσή της με το Τείχος Δυμαίων.

Το αεροδρόμιο του Αράξου άρχισε να κατασκευάζεται το 1940 από την κυβέρνηση του Μεταξά και ολοκληρώθηκε το 1941 από τα γερμανικά στρατεύματα. Οι Ιταλοί, μάλιστα, που είχαν αναλάβει την κάλυψη του αεροδρομίου με αντιαεροπορικά στοιχεία, γκρέμισαν μία από τις πύλες του Τείχους Δυμαίων προκειμένου να είναι δυνατή η είσοδος οχημάτων και για μεταφέρουν τα κανόνια τους σε αυτό. Από το 1944 ως το 1946 το χρησιμοποιούσε η RAF (Royal Air Force-Βρετανική Βασιλική Αεροπορία). Το 1947 πέρασε στα χέρια της ΕΒΑ (Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, όπως ονομαζόταν τότε η Πολεμική Αεροπορία) και μέχρι το 1949 χρησιμοποιήθηκε για επιχειρήσεις στα μέτωπα του Εμφυλίου. Το 1952 η Ελλάδα γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ και με τη συμφωνία της 12ης Οκτωβρίου 1953, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων στη χώρα σε όποιο σημείο κρίνουν οι ΗΠΑ καταλληλότερο για τις επιχειρησιακές ανάγκες της συμμαχίας 

  

[1].

Τέλη του 1959 υπογράφηκε με τις ΗΠΑ η συμφωνία μεταφοράς και αποθήκευσης πυρηνικών όπλων, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 14/7/1962. Η τεχνική στρατιωτική συνεργασία προέβλεπε την εγκατάσταση α) αερομεταφερόμενων πυρηνικών όπλων για χρήση από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-4E, Α-7Η και F-104G που θα μπορούσαν να πλήξουν κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και β) μικρού αριθμού βλημάτων πυροβολικού με πυρηνική γόμωση σε τέσσερεις Μοίρες Πυροβολικού στην Ανατολική Μακεδονία (Κιλκίς, Γιαννιτσά και Δράμα) με στόχους τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία. Με τη συμφωνία απομάκρυνσης των Βάσεων το 1984 επαναπροωθήθηκαν στις ΗΠΑ και τα πυρομαχικά των Μοιρών Πυροβολικού της Αν. Μακεδονίας, που μόλις πριν αναφέρθηκαν.

 

Στη βάση του Αράξου μεταφέρθηκε άγνωστος αριθμός πυρηνικών βομβών τύπου Β-61, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα κλιμάκιο Αμερικανών της 731ης Μοίρας Υποστήριξης (Munitions Support Squadron/MUNSS). Η παρουσία Αμερικανών στρατιωτικών, που διέμεναν στην περιοχή στις εγκαταστάσεις της Βάσης του Αράξου αλλά και στην πόλη της Αχαγιάς, ήταν έντονη ιδίως τη δεκαετία του ’70. Ο μοναδικός δρόμος με άσφαλτο εκείνη την περίοδο ήταν αυτός που συνέδεε την Αχαγιά με τη Βάση.

Σύμφωνα με δήλωση αξιωματικού της ΠΑ που υπηρέτησε στον Άραξο «οι Αμερικανοί είχαν πρόσβαση σε όλα τα τμήματα της βάσης, ενώ υπήρχαν και τμήματα στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο αυτοί». Το Δεκέμβριο 1995, το μικτό προσωπικό στη βάση του Αράξου έλαβε την ανώτερη τιμητική διάκριση για το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητάς του. Το 1996 κατασκευάστηκαν 6 ειδικοί Θόλοι Αποθήκευσης Όπλων (Weapons Storage Vault/WSV), χωρητικότητας έως και 24 βομβών.

 

Η αντίστροφη μέτρηση για την απομάκρυνση των βομβών ξεκίνησε το 1999, όταν οι ΗΠΑ ζήτησαν, στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης αγοράς του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους της Πολεμικής Αεροπορίας, συνέχιση της ικανότητας μεταφοράς αμερικανικών πυρηνικών όπλων. Στις 20 Ιουνίου 2001 ανεστάλη επισήμως η λειτουργία της ελληνοαμερικανικής μονάδας στον Άραξο και οι βόμβες μεταφέρθηκαν με κάθε μυστικότητα στην ιταλική βάση του Αviano και από εκεί στη βάση Ramstein της Γερμανίας. Όπως αποκάλυψε ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος «δεν μπορούσες να επιβεβαιώσεις επίσημα ότι αυτά τα όπλα έφυγαν, αφού δεν είχε βεβαιώσει κανείς ποτέ ότι ήρθαν. Η επίσημη θέση ήταν ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα». Ο πρώην Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αυλωνίτης είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι «ούτε το ελάχιστο ίχνος ραδιενεργού ακτινοβολίας μπορεί σήμερα να ανιχνευθεί στην περιοχή».

[ii] Το επιχείρημα ότι δεν υπήρξαν ποτέ πυρηνικά στον Άραξο, ακούστηκε ξανά πρόσφατα από τα χείλη του Αν. Υπουργού Εθνικής Άμυνας Δ. Βίτσα και εσχάτως από τον ίδιο τον Π. Καμμένο.[iii] Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1994, πριν ακόμα από την απόσυρση των πυρηνικών πυρομαχικών από τον Άραξο, υπήρξε το αίτημα αναβάθμισης της ικανότητας της ΠΑ να χρησιμοποιεί νέα αεροσκάφη, με την αιτιολογία ότι είναι απολύτως απαραίτητα για τη μεταφορά φορτίου πυρηνικών βομβών, αφού η χώρα μας δεν διέθετε τέτοιου τύπου αεροσκάφη πλέον μετά την οριστική απόσυρση των F104. Το αίτημα αυτό καταχωρήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου.[iv]

Σήμερα;

Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η αλλαγή των ρόλων των ΝΑΤΟικών δυνάμεων μετά από το 1991, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ιδίως η έναρξη του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία το 2001, οδήγησαν σε συρράξεις στη γειτονιά των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Σ’ αυτές τις συρράξεις οι -εναπομείνασες- βάσεις του Αράξου, της Σούδας και του Ακτίου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Οι βάσεις της Σούδας και του Ακτίου έπαιξαν ενεργό ρόλο στις δύο Καταιγίδες της Ερήμου το 1991 και το 2003 και στην επίθεση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία το 1999. Η ύπαρξη όμως της βάσης στον Άραξο, παρά τη σχετική υποβάθμισή της, δεν άργησε να απασχολήσει έστω και περιορισμένα την επικαιρότητα.

·         Το 2007 έγινε μια εκτεταμένη επιθεώρηση των άδειων αλλά πολύ καλά συντηρημένων αποθηκών από ΝΑΤΟικά κλιμάκια.

·         Το Δεκέμβρη του 2010 διενεργήθηκε άσκηση εικονικής χρήσης πυρηνικών όπλων και δοκιμασία επικοινωνιακής σύνδεσης της βάσης με το Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

·         Το Γενάρη του 2011, με κάθε επιφύλαξη, ο τότε Υπ. Άμυνας Ε. Βενιζέλος διέψευσε τη μεταφορά 24 πυρηνικών βομβών στον Άραξο. Από τότε…σιγή.[v]

·         Στις 23 Μαρτίου του 2011, 8 Βέλγικα F16 προσγειώθηκαν στη Βάση για να χρησιμοποιηθούν στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Τελικά, δεν επιλέχτηκε η βάση ως ορμητήριο για τους βομβαρδισμούς της χώρας προκειμένου να ανατραπεί ο Καντάφι.[vi]

·         Στις 11/3/2014 και για τρεις ημέρες, η αεροπορική βάση εκπαιδεύτηκε στη σχεδίαση αποστολών με πυρηνικά όπλα. Η άσκηση ονομάστηκε STEDFAST NERVE II.[vii]

·         Από τις 22/6 ως τις 3/7/2015 (δυο μέρες πριν από το δημοψήφισμα) η βάση μετατράπηκε σε διεθνές κέντρο επιχειρήσεων με τη συμμετοχή της ΠΑ του Ισραήλ, της Πολωνίας (PLAF) και των ΗΠΑ (USAF).[viii]

·         Οι πρόσφατες καταγγελίες του ΚΚΕ για επικείμενη μεταφορά πυρηνικών στη βάση ανοίγουν εκ νέου το ζήτημα.[ix]

Από δω και μπρος

Η γειτνίαση της Δυτικής Αχαΐας με πυρηνικά όπλα είναι ένα ζήτημα υπαρκτό που ελλοχεύει κινδύνους. Η πιθανότητα ατυχήματος ή τρομοκρατικής δολιοφθοράς είναι μια καταστροφική, έτσι κι αλλιώς, εκδοχή. Η πιο σοβαρή κατάσταση είναι αυτή που αντιμετωπίζουμε συνολικά σαν χώρα.

Η ύπαρξη των ΝΑΤΟικών βάσεων και η εξάρτηση από τον Αμερικάνικο παράγοντα δεν είναι προβλήματα σημερινά. Τα πληρώσαμε με εμφύλιο, καταστροφή, βασιλικές οπερέτες, χούντα, ξεπούλημα της Κύπρου, ξενιτιά και μετεμφυλιακό κράτος, που τσάκιζε κάθε δικαίωμα και βύθισε στο σκοταδισμό τη χώρα.

Την ταύτιση με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση την πληρώνουμε με μνημόνια και επιτήρηση από τους εταίρους μας για τα επόμενα 99 χρόνια τουλάχιστον. Η υποταγή της χώρας σε σχεδιασμούς αναδιανομής των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου και η συμμαχία με αμερικανόδουλες φασιστικές κυβερνήσεις τύπου Ισραήλ και Αιγύπτου πολύ πιθανόν να μας εμπλέξει σε πολεμικές περιπέτειες. Σ’ αυτή την περίπτωση κανένας σύμμαχος δεν θα ασχοληθεί με τις συνέπειες που θα έχει για το λαό μας μια τέτοια εξέλιξη.

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Τουρκίας, όπως αυτή διαγράφεται την τελευταία περίοδο, σχετίζεται άμεσα με την τύχη των αμερικάνικων βάσεων στη γείτονα. Το επόμενο διάστημα στο ζήτημα αυτό θα προστεθούν και άλλοι σχεδιασμοί που αφορούν την περιοχή: Ρώσικη διείσδυση, Κινέζικος δρόμος του μεταξιού, ενδιάμεσες δυνάμεις (Ιράν, Ινδία), νέα επεισόδια του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που σοβεί.[x]

Η συνεχής και κλιμακούμενη επίκυψη στους επικίνδυνους σχεδιασμούς της παραπαίουσας Αυτοκρατορίας, όπως είδαμε και στην πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στην Ουάσιγκτον, μοιάζει να είναι ο βασικός σχεδιασμός της… πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Εμείς, έχοντας συνείδηση της ιστορικής ευθύνης που έχουμε σαν πολίτες μιας χώρας που μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε προτεκτοράτο, οφείλουμε να αγωνιστούμε για ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Με αυτή τη ματιά, η εναντίωση στη μεταφορά πυρηνικών όπλων στον Άραξο, η εναντίωση στην επέκταση της βάσης της Σούδας, η εναντίωση στη χρήση του αεροδρομίου της Ανδραβίδας για τα φονικά DRONES/UAV, η εναντίωση στη δημιουργία νέων βάσεων σε Κάρπαθο και Ν. Κρήτη είναι καθήκον των δημοκρατικών πολιτών αυτής της χώρας.

Ας πορευτούμε με αξιοπρέπεια, ας δώσουμε χώρο στην ελπίδα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[1] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6479564

[ii] https://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=28&t=279174#p5688831 και https://athens.indymedia.org/post/682620/

[iii] http://www.documentonews.gr/article/bitsas-den-yphrxan-kai-den-tha-yparxoyn-pote-pyrhnika-ston-araxo και http://tempo24.news/eidisi/150023/kammenos-sti-voyli-den-yparhoyn-oyte-tha-yparxoyn-pyrinika-ston-araxo

[iv] http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=128700

[v] http://www.iliatora.gr/news_details.php?id=2098

[vi] http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/60018

[vii] http://www.onalert.gr/stories/se-sxediasmo-askiseon-me-pyrinika-ta-f16-tou-arxou/39469

[viii] https://hellasforce.com/2015/07/07/%CE%B7-%CE%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%80/

[ix] https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9525618 και https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9551677

[x] http://diktiospartakos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_64.html

http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/11/blog-post_694.html 

ΠΗΓΗ    http://politeiamag.blogspot.gr/

Η επιβαρυντική για την Ελλάδα σιωπή Σταθάκη στα περί της Eldorado Gold

Η νέα απόφαση της Eldorado Gold να βάλει στον πάγο το υποέργο Σκουριών και οι νέες της προσφυγές στο ΣτΕ κατά του ΥΠΕΝ μάλλον δεν εξέπληξαν κανέναν, αφού οι μέθοδοι και οι πρακτικές της συγκεκριμένης εταιρείας είναι πλέον γνωστές σε όλους. Το ποιες είναι αυτές οι άδειες για τις Σκουριές τις οποίες δήθεν η εταιρεία δικαιούται να λάβει και δήθεν αδίκως της στερούνται θα το συζητήσουμε σε άλλη ανάρτηση. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι οτι από χθες έχουμε ένα νέο γύρο δυσφήμησης της χώρας μας από την Καναδική πολυεθνική στην οποία δυστυχώς συμπράττει, δια της σιωπής του, και ο αρμόδιος Υπουργός Περιβάλλοντος.

Σε ο,τι αφορά την κακοδαιμονία της Eldorado στην Ελλάδα, το σύνολο σχεδόν των ξένων και εγχώριων αναλυτών και αρθρογράφων υιοθετούν τους ισχυρισμούς της εταιρείας οτι η κυβέρνηση εμποδίζει την ανάπτυξη των μεταλλείων της στη Χαλκιδική, καθυστερώντας αδικαιολόγητα την έκδοση αδειών «ρουτίνας» κλπ. Και είναι λογικό να τους υιοθετούν γιατί το αφήγημα αυτό της Eldorado είναι το μόνο που ακούγεται και γράφεται στα μέσα ενημέρωσης, εντός και εκτός Ελλάδας. Τους ισχυρισμούς αυτούς ο αρμόδιος Υπουργός θα μπορούσε να τους καταρρίψει και όφειλε να το κάνει για να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας. Αλλά αντίθετα:

• Ο κ. Σταθάκης δεν έχει κάνει σαφές, ειδικά σε όσους παρακολουθούν από το εξωτερικό τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, οτι από τη στιγμή που έχει πλέον αποδειχθεί οτι ο στόχος της Σύμβασης, η μεταλλουργία, δεν μπορεί να υλοποιηθεί με αποκλειστική ευθύνη της εταιρείας, καμία νέα αδειοδότηση ή παράταση υφιστάμενης για κανένα από τα υποέργα του ΕΝΙΑΙΟΥ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ έργου των Μεταλλείων Κασσάνδρας δεν μπορεί να θεωρηθεί «ρουτίνας».

 

• Ο κ. Σταθάκης δεν έχει εξηγήσει ποτέ ότι για την κακή εξέλιξη της επένδυσης της Eldorado Gold στη χώρα μας δεν ευθύνεται κανείς άλλος εκτός από την ίδια, γιατί επένδυσε σε ένα έργο που στηρίχτηκε σε απάτη όσον αφορά τη μεταλλουργική μέθοδο της ακαριαίας τήξης που η εταιρεία πρότεινε και εγκρίθηκε περιβαλλοντικά το 2011 (σχετικά εδώ, στο δεύτερο μέρος του άρθρου). Τα όσα δε μισολέει επ’ αυτού μάλλον συσκοτίζουν και παραπλανούν παρά διευκρινίζουν την όλη κατάσταση. Ενώ επί πλέον ενισχύουν τον ισχυρισμό όσων αποδίδουν τις κακοδαιμονίες της εταιρείας στο αργό αδειοδοτικό σύστημα της χώρας μας και στην απέχθεια της σημερινής κυβέρνησης στις επενδύσεις. Ισχυρισμό που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της εταιρείας και προϋπόθεση για την έγερση μελλοντικών από μέρους της αξιώσεων για αποζημιώσεις.

Επιπλέον:

• Ο κ. Σταθάκης δεν έχει στηρίξει τις αποφάσεις του Υπουργείου του που φέρουν την υπογραφή του προκατόχου του και ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ την παραβίαση της Σύμβασης από την εταιρεία.
• Ο κ. Σταθάκης δεν έχει ανακαλέσει όπως ήταν υποχρεωμένος την ΑΕΠΟ και όλες τις αδειοδοτήσεις προς την εταιρεία, με πλήρη εννοείται αιτιολόγηση που θα εδράζεται στις ως άνω αποφάσεις του Υπουργείου του και που δεν θα δέχεται καμία αμφισβήτηση.
• Ο κ. Σταθάκης δεν έχει προβεί σε αναστροφή της σύμβασης μεταβίβασης, με υπαιτιότητα της εταιρείας, διεκδικώντας παράλληλα για λογαριασμό του Δημοσίου αποζημιώσεις από την εταιρεία.
• Και όχι μόνο δεν έπραξε τίποτα από τα παραπάνω ο κ. Σταθάκης, αλλά αντίθετα: έδωσε στην παράνομη εταιρεία σειρά νέων εγκρίσεων (για τις οποίες επίσης θα μιλήσουμε στην επόμενη ανάρτηση).

Ο κ. Σταθάκης έχει τώρα βάλει το Ελληνικό Δημόσιο σε μια διαδικασία Διαιτησίας με την ελληνική θυγατρική της Eldorado Gold, η οποία Διαιτησία ελέγχεται ως προς τη σκοπιμότητα και τη νομιμότητά της. Όπως έχουμε εκτενώς αναλύσει, η προσφυγή στη Διαιτησία όχι μόνο απαραίτητη δεν ήταν αλλά και το όποιο αποτέλεσμά της δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον. Ο Υπουργός είναι ως εκ τούτου εκτεθειμένος στον εύλογο ισχυρισμό ότι στόχος του με τη Διαιτησία είναι να κουκουλωθεί με κάποιο νομιμοφανή τρόπο η μονομερής παραβίαση της Σύμβασης από την εταιρεία.

Σιωπώντας επί όλων των προαναφερθέντων ο αρμόδιος Υπουργός έχει αφήσει την εταιρεία να περάσει παντού ως αληθινές τις δικές της θέσεις και έχει επιτρέψει να διασύρεται η χώρα διεθνώς, επειδή βέβαια λίγοι είναι εκείνοι που θα αναζητήσουν τα πραγματικά αίτια της κακοδαιμονίας της Eldorado Gold. Σε περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν ακριβώς όπως επιθυμεί η εταιρεία, όλο το «κλίμα» κατά της χώρας μας που με την ανοχή του κ. Σταθάκη δημιούργησε, θα χρησιμοποιηθεί για να απαιτήσει εκείνη αποζημιώσεις για όλα τα δεινά που δήθεν υπέστη στην Ελλάδα. Όλες οι καθυστερήσεις, η πτώση της μετοχής, οι αρνητικές αξιολογήσεις και oι υποβαθμίσεις της Eldorado από οργανισμούς αξιολόγησης και διεθνείς επενδυτικούς οίκους που επικαλούνται τα προβλήματα στην Ελλάδα – Moody’s, S/P, Credit Suisse, η BofA/Merrill Lynch, Royal Bank of Canada κ.α. – θα μεταφραστούν σε οικονομικές απαιτήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο και από κει που μας χρωστούσαν θα ζητάνε και το βόδι.

Ορισμένοι αναλυτές και μέτοχοι αναρωτιούνται γιατί αυτό δεν έχει γίνει ήδη. Η απάντηση βέβαια είναι «γιατί η εταιρεία έχει λερωμένη τη φωλιά της» αλλά ο κ. Σταθάκης έχει φροντίσει ώστε αυτό να μην είναι γνωστό στο εξωτερικό (ούτε καν στην Ελλάδα). Η απειλή των αποζημιώσεων χρησιμοποιείται ήδη κατά της χώρας μας και η σιωπή του Υπουργού αφήνει να εννοηθεί ότι οι αιτιάσεις της εταιρείας έχουν κάποια βάση. Ώστε να έρθει πολύ «γλυκά» και αυτονόητα το, κατά την άποψή μας και μακάρι να κάνουμε λάθος, προσυμφωνημένο υπέρ της εταιρείας αποτέλεσμα της Διαιτησίας αφού η απειλή των αποζημιώσεων θα βρίσκεται συνεχώς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. 

Εάν δε η Διαιτησία καταλήξει στο ότι δεν υπήρξε ποτέ παραβίαση της Σύμβασης, παρά το γεγονός πως οι αποφάσεις της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠΕΝ αποδεικνύουν το αντίθετο, τότε είναι απόλυτα βέβαιο ότι η «δικαιωμένη» και νικήτρια πλέον εταιρεία θα συνεχίσει και στο μέλλον να επισείει την απειλή των αποζημιώσεων κάθε φορά που θα θεωρεί ότι θίγονται τα συμφέροντά της.

Ο κ. Σταθάκης δια πράξεων και παραλείψεων δίνει ουσιαστικά όπλα στην εταιρεία για να στραφεί κατά του Δημοσίου. Αυτό είναι και άδικο και επιζήμιο για τη χώρα μας.

[--->]