Η πολιτική ως τεχνική πρόκλησης συγκίνησης

του Νίκου Χαραλαμπίδη

Ξαναδιαβάζοντας· Το αδιέξοδο Άνταμ Σμιθ*του Μισεά, μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο -για την κατανόηση αυτού που βιώνει η χώρα- το εδάφιο που αναφέρεται στον χειρισμό της κοινωνικής συνείδησης από πλευράς των κυρίαρχων τάξε­ων με αποκλειστικό στόχο, από μεριάς τους, την άρνηση των ανισοτήτων που στηρίζουν την προνομιακή θέση τους : 

«Αναμφίβολα ένα τέτοιο σύστημα εξηγεί, μεταξύ άλλων, τον παράδοξο ρόλο που παί­ζει, για την αποενοχοποιημένη συνείδηση των σύγχρονων προνομιούχων τάξεων, η φιλανθρωπική συμπάθεια για τον "απο­κλεισμένο", είτε αυτός είναι άστεγος, είτε "χωρίς χαρτιά", είτε "νέος των προαστίων", είτε οτιδήποτε άλλο. 

Διότι ο αποκλεισμένος, εάν του παραχωρήσουμε το μονοπώλιο της θεμιτής δυστυχίας, παρουσιάζει ένα διπλό πλεονέκτημα: πρώτον, διότι έτσι εντάσσεται σε μία, εξ ορισμού, μειοψηφική κατηγορία (γεγονός που περιορίζει αμέσως το πεδίο της αδικίας και, ως εκ τούτου, και εκείνο της ένοχης συνείδησης) και δεύτερον, και σπουδαιότερο, διότι η ύπαρξη του και μόνο επιτρέπει να μετακινηθεί, αυτομάτως, προς την πλευρά των πλούσιων και προνομιούχων, το σύνολο των κανονικών εργαζομένων που περιλαμβάνονται στο σύστημα της καπιτα­λιστικής εκμετάλλευσης». 

Το «νέο όραμα» του Δημήτρη Μπάτση

Της Μαρίας Καδόγλου

Ο Δημήτρης Μπάτσης, νομικός και οικονομολόγος, αριστερός αστικής καταγωγής, εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952 δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη. 

Το 1947, στο έργο του Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα ανέπτυξε το όραμα μιας ελεύθερης Ελλάδας που θα χρησιμοποιούσε τους δικούς της ορυκτούς της πόρους για να σταθεί στα πόδια της, αναπτύσσοντας καθετοποιημένη βαριά Βιομηχανία. Από το λαό και για το λαό.

Όμως, το 1947 που η Ελλάδα έβγαινε από τα συντρίμμια των πολέμων, όλες οι δυνατότητες φαίνονταν ακόμα να είναι ανοιχτές. Εβδομήντα χρόνια αργότερα και αφού έχουμε ακολουθήσει óπως και σχεδόν όλος ο κόσμος το δρόμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, αυτό που ονομάζου­με «αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου», δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που οραματίστηκε ο Δημήτρης Μπάτσης. 

Τα μέταλλα είναι πρώτες ύλες «υψηλής προστιθέμενης αξίας», με την αξία να προστίθεται και να εισπράττεται κατά τα διάφορα στάδια της επεξεργασία τους μέχρι το τελικό προϊόν. Το μεγαλύτερο μέρος της προστιθέμενης αξίας ενσω­ματώνεται στο τελικό προϊόν, π.χ. στο πολυτελές γερμανικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε με μέταλλα από κάποια χώρα της Αφρικής.

Η εξόρυξη και ο εμπλουτισμός μεταλλευμάτων-που προωθείται στην Ελλάδα ως «αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου»- είναι βαριές και επιβαρυντικές δραστηριότητες που παράγουν χαμηλής αξίας ενδιάμεσα προϊόντα. Παγκοσμίως, οι χώρες παραγωγοί των ορυκτών πρώτων υλών κάνουν αγώνα για να κρατήσουν στη χώρα μεγαλύτερο μέρος της αξίας τους, π.χ. μέσω της αύξησης της φορολογίας ή της απαγόρευσης εξαγωγών ανεπεξέργαστων συμπυκνωμάτων.

Διαμάντια της «αριστεράς»: Δρίτσας, ο μπεσαλής

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο,
από το να καταντήσω εμπειροτέχνης ψυχολόγος, προκειμένου να αναλύσω τις κωλοτούμπες των σιχαμάτων της ΔΦΑ, προτιμώ να σου στείλω τρεις φωτογραφίες ενός (παλι)ανθρώπου, με τον οποίον συντάχθηκα κι αγωνίστηκα, πιστεύοντας ο μ@λ@κ@ς, ότι ήταν καθαρός.

 

Στην πρώτη φωτογραφία, ο γκόμενος της Τασίας ωρύεται υπέρ της εκποίησης του λιμανιού του Πειραιά, ενώ οι υπόλοιποι καθυστερημένοι διαδηλώναμε εναντίον του ξεπουλήματος. Δεν βαριέσαι, τι να καταλάβουμε οι φτωχοί…

 

Περιχαρής, ο ίδιος (παλι)άνθρωπος, εικονίζεται στη δεύτερη φωτογραφία, απολαμβάνοντας την πραγματοποίηση του στόχου του, που ήρθε σαν καρπός των αγώνων των καθυστερημένων που τον πίστευαν.

 

Από τη σύγκριση της πρώτης και της δεύτερης φωτογραφίας, γίνεται ολοφάνερο το πώς αντιλαμβάνονται την μπέσα, τα κουτσαβάκια.

 

 

Σ.Α.Μ.

(Αγαπητέ Σ.Α.Μ., κι εγώ τον είχα σε κάποια εκτίμηση τον Δρίτσα. Λάθος εκτίμηση. Θλιβερός. Και μάλλον πάντα τέτοιος ήταν. Δεν έγινε στα 70 λαμόγιο. Πάντως, η λέξη «μπέσα» είναι αλβανική. Η Πρώτη Φορά Αριστερά αποδείχτηκε μπαμπέσα. Ξεπουλημένα ανθρωπάκια, διψασμένα για μάσα και καρέκλα. Σ.Α.Μ., ευτυχώς που αποκαλύφθηκαν οι Τσίπρες, οι Δρίτσες και οι Τασίες, για να πάψουν οι ψευδαισθήσεις μεγάλου μέρους των Ελλήνων. Επίσης, να λες ευτυχώς που δεν είμαστε σαν κι αυτούς. Να μην γίνουμε σαν αυτούς. Να είσαι καλά.)

[--->]

Οι φοιτητές ακύρωσαν την ομιλία της υπουργού Ρ.Αντωνοπούλου

Η προγραμματισμένη ομιλία της Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ράνιας Αντωνοπούλου στο Αγρίνιο δεν έγινε. Ακυρώθηκε από φοιτητές του πανεπιστημιακών τμημάτων που προέβησαν σε δυναμική διαμαρτυρία.

Δεκάδες φοιτητές αιφνιδιάζοντας ακόμη και την Αστυνομία εισέβαλλαν στο χώρο του Επιμελητηρίου γύρω στις 19.00 και κατέλαβαν την αίθουσα από την οποία η υπουργός αρχικά φυγαδεύτηκε και επί δίωρου παρέμεινε αποκλεισμένη στο γραφείο της Διοίκησης του Επιμελητηρίου, στον ίδιο όροφο. Την εκδήλωση με θέμα «κοινωνική οικονομία και πολιτικές αντιμετώπισης της λιτότητας και της ανεργίας» την οργάνωνε η δημοτική παράταξη «Αγρίνιο Ανατροπή Τώρα» η οποία άλλωστε είχε προσκαλέσει την υπουργό στην πόλη.

Μάθημα Ελληνικών

 

     
Με την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα νωπή , η αριστερά της Σλοβενίας εκπονεί  σχέδιο  εξόδου από την ευρωζώνη.

 του Luka Mesec, 30 Μαρτίου, 2016
 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχτηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει την πολιτική και οικονομική κρίση – αν και έχει τη δυνατότητα. Η εμπειρία από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  αυτό έχει δείξει.

Η ήττα από το υπερεθνικό κεφάλαιο –που έχει ενσωματωθεί στους ευρωπαϊκούς θεσμούς - μας θύμισε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η γαλλική Αριστερά στη δεκαετία του '80 και άλλες προσπάθειες των αριστερών κυβερνήσεων. Φαίνεται ότι η σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερά έχει μόνο δύο επιλογές: να υποκύψει στο νεοφιλελευθερισμό - και να εγκαταλείψει τους περισσότερους στόχους της - ή να εμπλακεί σε αγώνες χωρίς καμία ελπίδα για νίκη κατά της ΕΕ.

Πρόκειται για μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για νίκη, την οποία προσπαθούμε να αλλάξουμε με την Iniciativa za Demokratični Socializem (Πρωτοβουλία για το Δημοκρατικό Σοσιαλισμό), μέλος του κοινοβουλευτικού συνασπισμού Združena levica (Ενωμένη Αριστερά) της Σλοβενίας. Στην οργάνωση μας έχουμε ξεκινήσει μια ευρεία συζήτηση για το Σχέδιο Β - ένα σχέδιο για έξοδο από την ευρωζώνη. Η ελληνική εμπειρία συζητήθηκε και συγκρίθηκε με τη δικιά μας στη Σλοβενία, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε μια άλλη προσέγγιση.

Η προσέγγιση αυτή δεν είναι εντελώς καινούργια. Η προσπάθεια για τη μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων της ΕΕ εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος μας. Αυτό αναδεικνύει τις σημαντικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της κατάστασης στην Ελλάδα και τη Σλοβενία. Ο Σύριζα κέρδισε τις εκλογές σε μια χώρα χρεοκοπημένη,  με μη βιώσιμο χρέος, η οποία εξαρτάται οικονομικά  από την Τρόικα, αιχμάλωτη όχι μόνο της νομισματικής δομής της ευρωζώνης, αλλά και ενός συνόλου καταστροφικών μνημονίων λιτότητας.