Και τι θέλετε; Να γίνουμε Βόρεια Κορέα;

 

Οποιος έχει διαβάσει ευρωπαϊκή ιστορία και δεν έχει μείνει προσκολλημένος στην παιδική ηλικία που τα αγόρια παίζουν Ινδιάνους και καουμπόιδες, αντιλαμβάνεται ότι η μακριά πορεία διαμόρφωσης και επικράτησης των ευρωπαϊκών κρατών καθορίζεται από τους πολέμους που μεταξύ τους και από κοινού εναντίον τρίτων πραγματοποιούν οι ηγετικές κάστες των λαών, των φυλών και των εθνών. Ο αγώνας για κυριαρχία και επέκταση σε βάρος των άλλων είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους. Και η θρησκεία, η γλώσσα, ακόμα και τα γράμματα και οι τέχνες χρησιμοποιούνται γι’ αυτό το σκοπό και εξαρτιούνται από την έκβασή του. Κι αυτό αφορά τους πάντες, από την πιο μεγάλη συλλογικότητα ως την πιο μικρή.

 

Η κυριαρχία είναι η προϋπόθεση για την ύπαρξη, τον πλούτο, την ευημερία, την ανάπτυξη. Γι’ αυτό δεν έχει όρια. Γι’ αυτό στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ούτε ειρηνικά ούτε αδελφικά κράτη. Υπάρχουν μόνο κράτη με ετοιμοπόλεμες ηγετικές τάξεις. Γι’ αυτό η ιστορία της Ευρώπης είναι μια συνεχής πολεμική αναμέτρηση με διαλείμματα ανασυγκρότησης. Η δε οικονομική ανάπτυξη, η επιστημονική πρόοδος, η έξαρση των τεχνών και η καλλιέργεια των γραμμάτων, επειδή δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την ίδια την έννοια της κυριαρχίας ως αυτοσκοπό, όχι μόνο δεν έφεραν την πολυπόθητη για τους λαούς ειρήνη, αλλά επέτειναν την αντιπαλότητα και τη σύγκρουση.

 

Το πιο κοινό γνώρισμα των κρατών που συγκροτούν την Ευρώπη, όσο πίσω κι αν πάει κανείς στην Ιστορία, είναι ο πόλεμος μεταξύ τους και ο πόλεμος εναντίον των άλλων που είναι έξω από την Ευρώπη. Έτσι βρίσκει το καπιταλιστικό σύστημα την πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή του. Γιατί ο καπιταλισμός είναι από τη φύση του πολεμικός, επιθετικός και αρπακτικός. Δεν μπορούσε σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου να βρει τόσο εύφορο έδαφος για να διαμορφωθεί, να εδραιωθεί και να επεκταθεί συμπαρασύροντας στο διάβα του με τη μέγιστη δυνατή βία την ανθρωπότητα ολόκληρη. 

Στην Ευρώπη, με τη συγκεκριμένη συγκέντρωση των καθαρόαιμα πολεμικών ορδών, γονιμοποιήθηκαν μέσα από διαδικασίες αιώνων τα συστατικά της δημιουργίας του. Κι ο πολιτισμός στην Ευρώπη ήταν η φάτνη μέσα στην οποία γεννήθηκε. Ακραία ανισότητα και ακραία αδικία, ακραία φτώχεια και ακραία πολυτέλεια, δουλεία και δουλοπαροικία, λεηλασία του πλούτου ολόκληρης της γης, θρησκοληψία και Ιερά Εξέταση, ανταγωνισμοί και δολοφονίες μέσα στις ηγετικές κάστες και σφαγές και βασανιστήρια σε βάρος των υπηκόων, πόλεμοι και πόλεμοι και πόλεμοι… Όλα τα άλλα στην ευρωπαϊκή ιστορία είναι παράγωγα, παραγεμίσματα, υποστηρίγματα και απόνερα του βασικού χαρακτήρα του ευρωπαϊκού κόσμου. Και ο Μεσαίωνας δεν κράτησε μόνο χίλια χρόνια.

 

Μεσαίωνας

Ακόμα κι αν παραβλέψουμε όλα αυτά που συντείνουν στην παράτασή του επί ευρωπαϊκού εδάφους, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ο μετριασμός του στην Ευρώπη ήταν αποτέλεσμα όχι της εξάλειψής του, αλλά της εξαγωγής του στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Και ως εξαγώγιμο προϊόν ο Μεσαίωνας, αν πάρουμε ως αφετηρία το θεωρούμενο ως τέλος του, δηλαδή την περίοδο της λεγόμενης Αναγέννησης, ήταν ακόμα χειρότερος από το μοντέλο εφαρμογής του στην Ευρώπη. Ξεκινάει με τις ασύλληπτες σε έκταση, διάρκεια, αγριότητα και καταστροφές, γενοκτονίες –βιολογικές, πολιτισμικές και οικονομικές– των λαών της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, συνεχίζεται με την αφαίμαξη της Ασίας και της Αφρικής από ανθρώπους και από πρώτες ύλες χάρη στις οποίες χτίζονται τα παλάτια, τα μουσεία, οι γέφυρες και οι πόλεις στη Δύση και συμπληρώνεται από εκατοντάδες πολέμους σε όλη τη γη με κορυφαίους τους δύο παγκόσμιους μέσα στον εικοστό αιώνα. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ανικανοποίητη από τους «μικρούς» πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη κ.λπ., η Δύση κάνει ό,τι μπορεί για να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον τρίτο παγκόσμιο!

 

Μόνο για την κατάκτηση και λεηλασία της αμερικάνικης ηπείρου, την αρπαγή δούλων από την Αφρική και τους δύο παγκόσμιους πολέμους, η Δύση με τους συμμάχους της προκάλεσε –με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς– το θάνατο, την εξολόθρευση, τον αφανισμό ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ (200.000) ανθρώπων! Και με πολύ μεγαλύτερο αριθμό αναπήρων και τραυματιών! Αν συνυπολογίσουμε τα θύματα κι από εκατοντάδες άλλους πολέμους και επεμβάσεις, από Βιετνάμ, Καμπότζη και Λάος μέχρι Ιράκ και Υεμένη, ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατακόρυφα! Για να μην μιλήσουμε για τους πρόσφυγες που δημιούργησαν, τους πολιτισμούς που εξαφάνισαν και την καταστροφή στη φύση που επέφεραν! Είναι κόλαση που δεν τη χωράει ο νους!

 

Ο Δυτικός Μεσαίωνας, οι πόλεμοι, οι αρπαγές και οι λεηλασίες, η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση, με εγκάθετους δικτάτορες να υπηρετούν την αποικιοκρατία, πλαισιωμένα όλα από τις ιεραποστολές και το εισαγόμενο λάιφσταϊλ, εμπόδισαν ολόκληρη την οικουμένη να ψάξει, να βρει και να βαδίσει στο δικό της δρόμο προόδου και ευημερίας με σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη συνύπαρξη των λαών με τους ξεχωριστούς τοπικούς πολιτισμούς.

 

Όποιος νομίζει ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι τα έργα του Μιχαήλ Άγγελου, του Σαίξπηρ, του Βολταίρου και του Μπετόβεν, βλέπει μερικά λαμπερά δέντρα, αλλά όχι το πυκνό σκοτεινό δάσος. Απομονώνει αυτά και αυτούς που έριχναν φως με σχετικά περιορισμένη επιρροή στο γίγνεσθαι και χάνει τα καθεστώτα τα οποία υφίσταντο και τις ηγετικές κάστες και τάξεις υπό τις οποίες ζούσαν καταναγκαστικά και ασφυκτικά οι κοινωνίες.

 

Έτσι διαμορφώθηκε ο δυτικός κόσμος. Κυρίως με αιματοχυσίες, λεηλασίες, διακρίσεις, καταπιέσεις και καταστροφές. Και δεν ξέρει ούτε μπορεί να αποδεχτεί άλλο τρόπο. Γι’ αυτό θα πολεμάει όσο βαστούν οι δυνάμεις του για να αποτρέψει την ανάδυση οποιουδήποτε άλλου μοντέλου και να διατηρήσει την κυριαρχία του σε όλη τη γη ακόμα κι αν χρειαστεί να διαπράξει νέους πολέμους, νέες γενοκτονίες, νέες υποδουλώσεις και νέες λεηλασίες.

 

Κουτσουλιές

Σήμερα, σε ένα ψύχραιμο παρατηρητή φαίνεται εκ πρώτης όψεως φαιδρό, κράτη όπως η Γερμανία, η Αγγλία ή η Δανία να μεγαλοπιάνονται, να προσπαθούν να δείξουν υπέρμετρο μπόι και να χρησιμοποιούν μια ρητορική που δεν αντιστοιχεί στα κιλά τους. Αλλά η εξήγηση είναι εύκολη. Το δείχνει η ιστορία τους. Αφενός έχουν διατηρήσει μια φόρα από το ένδοξο παρελθόν τους στις ληστείες, τον εκφοβισμό και τον εξανδραποδισμό των πιο ανίσχυρων και αφ’ ετέρου κρέμονται από το τέρας που γέννησε η ίδια η Ευρώπη, την Αμερική. Σημείο της άνοιας που έρχεται με την παρακμή είναι η αδυναμία σύνδεσης με αυτό που έπαθε η Ευρώπη από το άλλο μεγάλο τέρας που γέννησε και έθρεψε, δηλαδή τον φασισμό! Ένα ευρωπαϊκής έμπνευσης και κατασκευής τέρας που μεγάλωσε τόσο γρήγορα και τόσο πολύ μέσα στα σπλάχνα της Ευρώπης που θα είχε καταπιεί ολόκληρη τη μάνα του αν δεν έκανε το λάθος να πειράξει τη Σοβιετική Ένωση η οποία άθελά της, για να σώσει τον εαυτό της, έσωσε και την Ευρώπη από το εκτρωματικό της τέκνο!

 

Ναι, θα γινόταν μια θαυμάσια σάτιρα, αν δεν έβαζε σε κίνδυνο την ανθρωπότητα, να βλέπεις τον Μπόρις Τζόνσον να νουθετεί την Ινδία και την Κίνα να ευθυγραμμιστούν με τη Δύση κατά της Ρωσίας. Ο αγράμματος Εγγλέζος δεν μπορεί να φανταστεί πώς τον βλέπουν οι Ινδοί και οι Κινέζοι. Ότι δεν έχουν καθόλου ξεχάσει πόση καταστροφή, εξαθλίωση, θάνατο και πόνο έχει προκαλέσει η Αγγλία σ’ αυτές τις μεγάλες χώρες με τους αρχαιότερους και ασυγκρίτως σημαντικότερους πολιτισμούς από τον αγγλικό. Ότι για τους Ινδούς και τους Κινέζους, η Αγγλία έχει λιγότερους κατοίκους από τη Σαγκάη και το Νέο Δελχί! Έχοντας ακόμα ίνδαλμα τη βασίλισσα, οι Εγγλέζοι νομίζουν ότι ζουν στον 19ο αιώνα! Σε πρόσφατη σφυγμομέτρηση, οι μισοί δήλωσαν ότι νοσταλγούν τη βρετανική αυτοκρατορία!

 

 Αλλά δεν είναι καλύτερα τα πράγματα με τους Δανούς, οι οποίοι όλοι μαζί θα μπορούσαν άνετα να χωρέσουν σε μία συνοικία της Βομβάης ή του Πεκίνου!

 Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το ένα τρίτο του πληθυσμού της Κίνας και το ένα έκτο του πληθυσμού της Κίνας και της Ινδίας μαζί! Ολόκληρη η έκταση που καλύπτουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μικρότερη από το ένα τέταρτο της έκτασης που καλύπτει η Ρωσία!

 Αυτές, λοιπόν, οι χώρες, που δεν έχουν πια τη στρατιωτική υπεροχή που είχαν το 1850 ή το 1900, έχουν διατηρήσει το ίδιο τουπέ, αρνούμενες να παραδεχτούν ότι η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία δεν έχουν μόνο το μισό πληθυσμό της γης, αλλά είναι και κράτη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ! Να το πω πιο λαϊκά, δεν έχουν αφεντικά, δεν έχουν προστάτες, δεν έχουν νταβατζήδες και, επιπροσθέτως, διαθέτουν συνολικά και μερικές χιλιάδες πυρηνικές βόμβες που αν παραζοριστούν θα μπορούσαν άνετα να κάνουν όλη την Ευρώπη να μοιάζει σε κάτι πολύ χειρότερο από τη Φαλούτζα! Δανοί, Εγγλέζοι, Γερμανοί, Πολωνοί και λοιποί πολιτισμένοι Ευρωπαίοι είναι σε πλήρη αφασία. Αδυνατούν πλήρως να καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει ερήμην τους. 

Ότι ενώ όλη η Ευρώπη γερνάει και γεμίζει οίκους ευγηρίας, στην Αφρική ήδη το 77% των κατοίκων της είναι κάτω από 35 ετών! Γεννούν και απαιτούν, όσες δικτατορίες κι αν τους επιβάλλουν. Όσες βόμβες και να ρίξουν στη Λιβύη, όσα καθεστώτα κι αν ανατρέψουν, όσους εμφύλιους κι αν προκαλέσουν, οι Αφρικάνοι ξυπνούν, όπως ξύπνησαν οι Κινέζοι και οι Βιετναμέζοι κι όπως ξυπνούν οι Λατινοαμερικάνοι και οι Αφγανοί και οι Πακιστανοί και πολλοί άλλοι που δεν τρομάζουν πια όταν εκτοξεύει απειλές η Φον ντερ Λάιεν ή ο Μπορέλ, ο Μισέλ κι ο κάθε θλιβερός γραφειοκράτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Όχι, δεν έχει χάσει η Ευρώπη όλη τη δύναμή της και δεν έχουν πάψει οι γραφειοκράτες να είναι επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα, επειδή έχουν το know-how της καταστροφής κι επειδή έχουν τη συνδρομή του πέραν του Ατλαντικού τέρατος. Αλλά συναίσθηση της κατάστασής τους δεν έχουν. Ότι μπορούν όλοι μαζί να καταστρέφουν τη Λιβύη, τη Γιουγκοσλαβία και την Υεμένη, αλλά μέχρις εκεί. Κι αυτό όλο και με πιο μεγάλη δυσκολία.

 

Δευτεροκλασάτοι

Κίνα, Ινδία και Ρωσία έχουν αποδείξει ότι δεν θέλουν πολέμους. Το αποδεικνύει η πραγματικότητα, η στατιστική. Την άμυνά τους θέλουν να εξασφαλίζουν. Όχι για φιλοσοφικούς λόγους, για πρακτικούς. Σε καιρό ειρήνης προοδεύουν. Ούτε 800 βάσεις ανά τον κόσμο έχουν όπως οι ΗΠΑ, ούτε κυρώσεις έχουν επιβάλλει σε οποιαδήποτε χώρα.

 

Ακόμα και η ανθυπομινιόν Λιθουανία, βροντάει κι αστράφτει! Με λιγότερους από 2,5 εκατομμύρια Λιθουανούς που συνεχώς μειώνονται (όπως και οι ακόμα λιγότεροι Λετονοί και Εσθονοί), με ένδοξο φιλοναζιστικό παρελθόν και με επιφάνεια εδάφους ίση με τη μισή Ελλάδα, θέλει να κατατροπώσει με ξένα κόλλυβα τη Ρωσία! Φαντασιώνονται οι ηγέτες της ότι ζουν την αναγέννηση του Μεγάλου Δουκάτου που στον 14ο αιώνα περιλάμβανε τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τμήματα της Πολωνίας και της Ρωσίας!

 

Στην Ευρώπη, όλοι με κάποια φαντασίωση ζουν. Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο Καρλομάγνος, ο Φερδινάνδος, ο Ναπολέων, ο Φρειδερίκος, ο Λεοπόλδος, όλοι σαν οπτασίες ή σαν ολογράμματα αναπληρώνουν τα κενά στη μνήμη και τις ξεπουπουλιασμένες φιλοδοξίες των Ευρωπαίων που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι με τον Σολτς, τον Μακρόν, τον Τζόνσον, τον Μόντι, την Μπέρμποκ, την Λιζ Τρας, τον Σάντσεθ, τον Ντούντα και τους υπόλοιπους, της Ελλάδας, της Φινλανδίας, της Βουλγαρίας κ.λπ., μόνο τρίτους ρόλους μπορούν πλέον να διεκδικούν στην παγκόσμια σκηνή. Γι’ αυτό έρποντας πίσω από τους Αμερικάνους, κάνουν τους κομπάρσους δίπλα στον Ζελένσκι.

 

Είμαστε στο κατώφλι ενός πυρηνικού πολέμου, κι ο ασήμαντος καγκελάριος λέει ότι «δεν είναι καιρός για πασιφισμό»! Και πότε είναι; Μετά τα πρώτα πυρηνικά πλήγματα;

 

Σήψη

Σαπίζουν οι Ευρωπαίοι, αλλά δεν είναι να τους λυπάται κανείς. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Αυτοξεφτιλίζονται. Κι ούτε πρέπει να ανησυχούμε για τα θετικά που πήραμε από την Ευρώπη. Αυτά θα τα κρατήσουμε. Εξάλλου πολλά είναι κλεψιμαίικα, δεν τους ανήκουν. Κι από τα άλλα, τα περισσότερα είναι αντιπροϊόντα της κυρίαρχης κουλτούρας και πολεμήθηκαν από το δυτικό κατεστημένο. Αμέτρητες χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν στους πολέμους στους οποίους είχαν εναντιωθεί, κάηκαν κατά χιλιάδες ζωντανοί –όχι μόνο τα βιβλία τους- από τον κάθε Τορκεμάδα ως αντιφρονούντες ή εξολοθρεύτηκαν στους θαλάμους αερίων χάρη στους μισούς Ευρωπαίους που ανήκαν στον φασιστικό Άξονα και τους άλλους μισούς που τον ανέχθηκαν ή συνεργάστηκαν μαζί του.

 

Στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, σε όλες σχεδόν τις χώρες, οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν στις μοναρχίες, στις φασιστικές δικτατορίες και στα αυταρχικά αστικά καθεστώτα, υπέστησαν εξοντωτικές διώξεις. Πολιτικοί, αγωνιστές, ιστορικοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, αλλά και φοιτητές και εργαζόμενοι, απομονώθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν για να μην ακούγονται, για να μην γράφουν, για να μην υπάρχουν. Κι αν το καλοεξετάσεις, ό,τι είναι πολύτιμο πνευματικά, ότι ανεβάζει την κουλτούρα στις κοινωνίες προέρχεται κυρίως από τους κάθε λογής αντιφρονούντες. 

Από τους φιλοσόφους, τους ποιητές και τους συγγραφείς ως τους μουσικούς, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς και τους ζωγράφους, πριν τους αχρηστεύσει η εμπορευματοποίηση και η ολιγαρχία των ΜΜΕ, οι άξιοι λόγου δημιουργοί με κοινωνική συνείδηση –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- ήταν στην αντίθετη από την ευρωπαϊκή εξουσία όχθη. Από τον καιρό της μοναρχίας μέχρι τις μεταπολεμικές αστικές δημοκρατίες. Αυτοί άφησαν τα σπουδαιότερα έργα. Από τον Μαρξ ως τον Κεν Λόουτς.

 

Κι όσο για την πολυπόθητη δημοκρατία, αποδείχτηκε μετά από εμπειρία διακοσίων ετών, από την ελληνική επανάσταση του ’21, ότι είναι ασύμβατη με τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Σε καμία περιοχή του κόσμου, που την κυβέρνησαν οι Δυτικοί, ούτε εφάρμοσαν κάποιας μορφής δημοκρατία ούτε επιτρέψανε –δια πυρός και σιδήρου- την εμφάνιση οποιασδήποτε δημοκρατίας. Ούτε μία! Ενώ κατείχαν εκατοντάδες χώρες και λαούς. 

Ενδεικτικά, ούτε οι Γάλλοι επί 150 χρόνια στην Αλγερία, ούτε οι Άγγλοι επί 100 χρόνια στην Ινδία, την Τζαμάικα ή το Χονγκ-Κονγκ, ούτε οι Γερμανοί στη Ναμίμπια, ούτε οι Ολλανδοί επί 350 χρόνια στην Ινδονησία, ούτε οι Βέλγοι στο Κονγκό, ούτε οι Πορτογάλοι στην Αγκόλα, τη Βραζιλία και το Μακάο, ούτε οι Ιταλοί στην Αιθιοπία, ούτε οι Ισπανοί στο Περού, την Αργεντινή, το Μεξικό και τη Βενεζουέλα! Πουθενά, πουθενά, πουθενά! Μόνο δικτατορίες με μαστίγιο, ακρωτηριασμούς και κρεμάλες! Ο εξαγώγιμος ευρωπαϊκός Μεσαίωνας είναι πολύ χειρότερος, ασυγκρίτως αγριότερος, από τον Μεσαίωνα επί ευρωπαϊκού εδάφους.

 

Συμμορία προθύμων

Τώρα, οι κάθε είδους φιλονατοϊκοί, μαλακοί και σκληροί, ισχυρίζονται ότι η μεγάλη συμμαχία ΗΠΑ, ευρωπαϊκών χωρών και παρελκόμενων (Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία κ.ά.) κατά της Ρωσίας, είναι αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος της Δύσης για την ακεραιότητα μιας ανεξάρτητης χώρας που δέχεται εξωτερική επίθεση! Αν είναι έτσι, γιατί ακριβώς τα ίδια αυτά κράτη συνέπτυξαν ακριβώς το ίδιο κοινό μέτωπο πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν για να επιτεθούν εναντίον άλλων ανεξάρτητων χωρών, π.χ. Γιουγκοσλαβία, με τις οποίες ούτε συνόρευαν ούτε είχαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο προκληθεί!

 

ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Καναδάς, Ολλανδία, Δανία, Πολωνία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Σουηδία, Αλβανία, Φινλανδία, Αυστραλία, Νορβηγία, Ρουμανία, Γεωργία, Ελλάδα κ.λπ., ακόμα και η Ουκρανία που τώρα διαμαρτύρεται για την επέμβαση στο έδαφός της, είναι στη νατοϊκή λίστα «Troop Contributing Nations», δηλαδή των κρατών που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ εναντίον ανεξάρτητων χωρών, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη κ.λπ. Πολλές συμμετείχαν και στον πόλεμο της Κορέας!

 

Πρόκειται, λοιπόν, για μια συμμορία προθύμων εναντίον κάθε υποψήφιου στόχου που επιλέγουν οι ΗΠΑ. Γι’ αυτό, τα περί ανεξαρτησίας και δημοκρατίας ας τα πουλήσουν στους αφελείς. Την Ουκρανία την έχουν στα αναλώσιμα. Μία δήλωση της Γαλλίας ή της Γερμανίας ότι δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ αρκούσε για να αποτραπεί η σύρραξη! Και προτίμησαν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία και να απαγορεύσουν τον Τσαϊκόφσκι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Πούσκιν και τον Ταρκόφσκι!

 

Σ’ αυτό το σημείο, χωρίς επιχειρήματα, οι μεταλλαγμένοι θα κάνουν πάλι την κλασική προβοκατόρικη ερώτηση: Και τι θέλετε να γίνουμε, Βόρεια Κορέα; 

Κι εμείς θα απαντάμε σταθερά: Δεν θέλουμε να γίνουμε ούτε Κορέα, ούτε Κίνα, ούτε Βέλγιο, ούτε Βενεζουέλα, ούτε Καναδάς, ούτε Ιαπωνία, ούτε Ρωσία, ούτε Σουηδία.

 Απαιτούμε να μας αφήσουν ήσυχους, να διαλέξουμε και να αποφασίσουμε μόνοι μας τι θέλουμε και τι μπορούμε να γίνουμε! Γνωρίζοντας ότι η ανεξαρτησία δεν φέρνει αυτομάτως τη δημοκρατία, αλλά κι ότι χωρίς ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία. Και χρόνος θα χρειαστεί και προσπάθεια, και πισωγυρίσματα θα υπάρχουν και αγωνίες, αδικίες και απογοητεύσεις, αλλά όσο δύσβατος κι αν είναι ο δρόμος για την πραγματική δημοκρατία μόνο με την εξασφάλιση της πραγματικής ανεξαρτησίας και με συστατικά του πολιτισμού κάθε λαού μπορεί να χτιστεί και να ευδοκιμήσει. Τέτοια δημοκρατία θέλουμε.

 

edromos.gr

 

Η ελευθερία πέρα από τη ρητορική της ελευθερίας

 

 

Χθες, εξαντλημένος από τη νιοστή  επιχειρηματολογία  που  ακούστηκε στη νιοστή συζήτηση για το Green Pass και τα παρεμφερή, σκέφτηκα να προσπαθήσω να γράψω (ξανά) ένα είδος vademecum με ερωτήσεις  και  απαντήσεις  –  ίσως  μόνο  και μόνο για να υπάρχει μια αίσθηση διανοητικής τάξης. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι τώρα έχουμε προχωρήσει πέρα από το σημείο όπου αυτό το επίπεδο συλλογισμού θα μπορούσε να έχει  υπεροχή.  Αν  δεν  έχουν  ριζώσει αρκετά εδώ και δύο μήνες οι ερωταπαντήσεις, έχουμε αγγίξει πλέον σε ένα επόμενο επίπεδο.

Από άποψη αξίας, πέρα από τα χίλια λεπτομερή  επιχειρήματα  στα  οποία μπορεί κανείς να χαθεί, για να διαπιστωθεί η παρανομία του Green Pass στην  ιταλική  του  εκδοχή  αρκούσαν δύο απλά επιχειρήματα, και όποιος είχε κάνει μια ελάχιστη προσπάθεια να  μελετήσει  μπορούσε  αμέσως  να τα κατανοήσει.

Για να προσδιοριστεί επιστημονικά η παρανομία του Green Pass αρκεί να διαπιστωθεί ότι:

Α)  Ακόμη  και  οι  εμβολιασμένοι  μολύνουν.[1]

Β) Κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί την πλήρη ασφάλεια των σκευασμάτων εμβολιασμού που χρησιμοποιούνται τώρα.[2]

Δεν χρειαζόταν απολύτως τίποτα άλλο. Και  τα  δύο  σημεία  διαπιστώνονται  πέρα  από  κάθε  πιθανή  αμφιβολία  (βλ.  τις  σχετικές  παραπομπές  στην  υποσημείωση).

Το  πρώτο  σημείο  εξαλείφει  μια  και καλή την πεποίθηση ότι τα ανεμβολίαστα άτομα πρέπει να «απομονωθούν» διότι είναι δυνητικά επικίνδυνα (στην πραγματικότητα, μη διαθέτοντας την προστασία του εμβολίου, ο πιο ευάλωτος είναι ο ανεμβολίαστος).

Το δεύτερο σημείο παρέχει λόγους για να επιτραπεί στον κάθε άνθρωπο να σταθμίσει  τα  υπέρ  και  τα  κατά  του εμβολιασμού  –για  τον  ίδιο  ή  για  τα άτομα για τα οποία είναι υπεύθυνος–καθώς δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη μόνο τα οφέλη.

Εάν  επικρατούσε  η  λογική,  η  συζήτηση έπρεπε να σταματήσει εδώ. Για την ακρίβεια, δεν θα έπρεπε καν να ξεκινήσει.

 

Κυβέρνηση και λοιπές εξουσίες σε πλήρη ευθυγράμμιση

Αλλά η επιλογή που έκανε η κυβέρνηση ήταν διαφορετική. Σαστίζοντας όσους ακολούθησαν την αντίθετη επιλογή, η  κυβέρνηση  συμπεριφέρθηκε  σαν οδοστρωτήρας. Γιατί το έκανε; Δύο εξηγήσεις φαίνονται πιθανές:

Α) Εάν η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί μια έξυπνη μορφή συγκεκαλυμμένης υποχρέωσης  εμβολιασμού  χωρίς  να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό, τότε μπορούμε με σιγουριά να συμπεράνουμε ότι η κυβέρνηση προκάλεσε μια καταστροφή, ωθώντας εκείνους που δεν ήθελαν να υποκύψουν στον εκβιασμό να σκληρύνουν τις θέσεις τους, φιτιλιάζοντας το κοινωνικό κλίμα, βλάπτοντας την οικονομία και, τελικά,πετυχαίνοντας τον σκοπό της κυρίως στο τμήμα εκείνο του πληθυσμού που έχει  τους  λιγότερους  λόγους  για  να εμβολιαστεί  –  δηλαδή  τη  νεολαία,  πρόθυμη  να  κάνει  οτιδήποτε  αρκεί να  επιστρέψει  σε  κάποιας  μορφής κανονικότητα. Πλήρης καταστροφή.Αν αυτό κατάφερε «η κυβέρνηση των ικανών», δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα κατάφερνε μια κυβέρνηση ανίκανων.

 

Β) Η εναλλακτική εξήγηση είναι ότι το Green Pass εξαρχής δεν αποσκοπούσε στην προστασία της υγείας, αλλά είναι μια μορφή κοινωνικού ελέγχου που προορίζεται να διαρκέσει. Στην πραγματικότητα ήδη λειτουργεί διαχωρίζοντας  όσους  «συναινούν»  από όσους «διαμαρτύρονται», και με μικρά updates μπορεί να γίνει ένα πανίσχυρο εργαλείο επιτήρησης και περιορισμού (άπαξ και καθιερωθεί ως κοινωνική πρακτική,  κάθε  «καλός  λόγος»  που ορίζεται ως τέτοιος από την κυβέρνηση μπορεί να μετατραπεί σε κριτήριο για την αναστολή στοιχειωδών δικαιωμάτων συλλογικής ζωής, θέτοντας στο  περιθώριο  τους  εκάστοτε  απείθαρχους). Αυτό το σενάριο είναι πιο μακιαβελικό, αλλά πολύ πιο συμβατό με την πραγματική συμπεριφορά της κυβέρνησης.

Ποιο είναι το σενάριο που όντως ακολουθείται, προσωπικά δεν το γνωρίζω.  Θα  μπορούσε  να  είναι  και  ένας συνδυασμός των δύο (για κάποιους, τους πιο αφελείς μεταξύ των κυβερνώντων μας, θα μπορούσε να ισχύει η πρώτη εξήγηση, ενώ οι υπόλοιποι, που  εκμεταλλεύονται  την  ευπιστία των πρώτων, επιχειρούν να υλοποιήσουν μια ευρύτερη και πιο φιλόδοξη ατζέντα).

Αλλά από αυτήν την εικόνα λείπει μια πιο ριζοσπαστική, βαθιά και διαρκής πτυχή, μια πτυχή που δεν είναι ξεκάθαρο αν είχε προβλεφθεί ακόμη και κάτω από την πιο κακόβουλη υπόθεση.

Είτε συνέβη τυχαία είτε προετοιμάστηκε, στην πραγματικότητα αυτή η κρίση έφερε στο φως κάτι που προηγουμένως ήταν αόρατο: μια ευθυγράμμιση όλων των «εθνικών δυνάμεων», οι οποίες στοιχίζονται για να υποστηρίξουν ένα ενιαίο  σχέδιο  –  κομμάτι  του  οποίου είναι το Green Pass. Κυβέρνηση, κοινοβούλιο και Confindustria, φαρμακευτικές πολυεθνικές και ψηφιακές πολυεθνικές, μιντιακό σύστημα και δικαστικό σώμα, με δυο λόγια όλες οι εξουσίες που μετράνε, ρίσκονται σε ένα είδος αρμονικής πλανητικής ευθυγράμμισης, συμφωνώντας να πατάξουν κάθε μορφή αντίστασης στην επιβολή αυτής της «ιδιότητας του πολίτη μόνο σε όσους την αξίζουν».

Φυσικά, σε καθένα από αυτά τα περιβάλλοντα υπάρχουν μεμονωμένα άτομα που ξεφεύγουν από το κύριο ρεύμα, αλλά ο αντίκτυπός τους είναι ασήμαντος.

 

Πώς σχηματίζεται η εικόνα της επιβολής του Green Pass

Τώρα, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ποια είναι η εικόνα που αντιλαμβάνονται όσοι αμφισβητούν το Green Pass, επειδή είναι πρωτοφανής και ανησυχητική. Παρουσιάζει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

● Εχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνησης που, παρά την ολοένα και λιγότερο δημοκρατική αντιπροσωπευτικότητα των δυνάμεων που την απαρτίζουν (ή ίσως ακριβώς εξαιτίας της), ακολουθεί υπάκουα τη βούληση ενός «ανθρώπου της θείας πρόνοιας», ενός τεχνοκράτη που υποστηρίζεται από τις κορυφές της Ε.Ε., που έχει στεφθεί από τα ΜΜΕ ως «Το Τελευταίο Καταφύγιο»,  η  τελευταία  ευκαιρία  μιας χώρας  για  μια  λύτρωση  που  δεν  την αξίζει. 

Η κυβέρνηση προχωρά με διατάγματα, χωρίς καμία άξια λόγου αντιπολίτευση, στην εφαρμογή ενός προγράμματος το οποίο ορίζεται από τις προϋποθέσεις ενός PNRR (Εθνικό Σχέδιο Αναζωογόνησης  και  Ανθεκτικότητας)  που  κανείς  ποτέ  δεν  έχει  συζητήσει ή  εξηγήσει  –  πόσο  μάλλον  να  το υποβάλει στους ψηφοφόρους προς έγκριση. Ταυτόχρονα, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων (Confindustria) χρησιμοποιεί σαν χαλάκι πόρτας τα εθνικά συνδικάτα, καθιερώνοντας τον εαυτό της ως τον μοναδικό αποτελεσματικό συνομιλητή του αρχηγού της κυβέρνησης.

●  Το  σύστημα  υγείας,  κρίσιμος κόμβος του πρόσφατου γεγονότος της πανδημίας, εξαντλείται, και περιορίζεται  περαιτέρω  η  δημόσια διάστασή του. Μετά από τους αμέτρητους κύκλους «εξορθολογισμού» που υπέστη στο παρελθόν, τώρα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια μερική  ντε  φάκτο  ιδιωτικοποίηση, λόγω της έκδηλης αδυναμίας του να ανταπεξέλθει στις λίστες αναμονής, ενώ το πρόβλημα της πανδημίας παραδίδεται σε μια «οικονομική»  λύση  όπως  ο  μαζικός εμβολιασμός, ο οποίος δεν αφήνει δομικά ίχνη στο εθνικό σύστημα υγείας. 

Ο μηχανισμός  του  μαζικού εμβολιασμού παρουσιάζεται ως ένας τρόπος για να καταστεί η πλειονότητα του πληθυσμού «ικανή  προς στράτευση»,  όποιο κι αν είναι το κόστος, μέσω μιας επιχείρησης που μεταφέρει πόρους από το κράτος στις φαρμακευτικές εταιρείες, χωρίς να ενισχύεται ένα δημόσιο θεραπευτικό σύστημα.

● Σε αυτό το πλαίσιο «ανακαλύφθηκε» και η εξαιρετική επιρροή της φαρμακευτικής βιομηχανίας,από  την  οποία  εξαρτάται  πλέον  σε μεγάλο βαθμό μια ιατρική που ολοένα και περισσότερο χρειάζεται την ιδιωτική χρηματοδότηση, πάνω απ’ όλα όσον αφορά την έρευνα.

Σε αυτό το πλαίσιο ασκήθηκαν πιέσεις, υπήρξαν καταγγελίες, και επιβλήθηκαν δίχως προηγούμενο κυρώσεις  στη  μειοψηφία  εκείνη των γιατρών που αντιτάχθηκαν στο κυρίαρχο πανδημικό αφήγημα και στα  χρεοκοπημένα  πρωτόκολλα θεραπείας (και ότι πρόκειται για χρεοκοπία δεν αμφισβητείται, δεδομένου ότι η Ιταλία έχει από τα χειρότερα ρεκόρ παγκοσμίως όσον αφορά τη θνησιμότητα λόγω Covid). Παρά τα σχεδόν δύο χρόνια μπαλέτων αμηχανίας, διακηρύξεων και διαψεύσεων και στροφών 180 μοιρών, οι υγειονομικοί οργανισμοί  που  εξαρτώνται  από  την  κυβέρνηση απαιτούν την απόλυτη συμμόρφωση όλου του τομέα της υγείας. Μια τέτοια τυφλή υποταγή, κυριολεκτικά ψυχή τε και σώματι, ζήτησαν  όσοι  στη  διάρκεια  ενός μόλις έτους υποστήριξαν διαδοχικά τα ακόλουθα:

– Αρχικά ότι η ανοσία αγέλης θα επιτευχθεί με εμβολιασμένο το 70% του πληθυσμού, έπειτα ότι δεν αρκεί ούτε καν το 80%, και τέλος ότι δεν είναι εντελώς άπιαστος στόχος η ανοσία αγέλης...

– Ότι η αποτελεσματικότητα των εμβολίων ανέρχεται σε 97%, μετά όμως ότι ανέρχεται στο 67%, κι ότι η κάλυψη διαρκεί 6 μήνες, ή μάλλον 9, ή μάλλον 12, ή ίσως 3-4 μήνες...

–  Ότι  τα  εμβόλια  πρέπει  να  συντηρούνται στους -80° βαθμούς, ή μάλλον όχι σε κανονικό ψυγείο, κι  ότι  η  ημερομηνία  λήξης  τους μπορεί να παραταθεί για 3 μήνες,όπως γίνεται με το γιαούρτι...

– Ότι μπορούν να γίνονται εμβολιασμοί με κοκτέιλ διαφορετικών εμβολίων, που ναι μεν δεν δοκιμάστηκαν ποτέ μαζί, αλλά η θεία μου λέει ότι κάνουν πολύ καλό.

Οι  ίδιοι  πάγωσαν  για  μήνες  τα υγειονομικά πρωτόκολλα, χωρίς να εξετάζουν οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, π.χ. με φάρμακα που χρησιμοποιούνται ευρέως στο εξωτερικό, κ.λπ. κ.λπ. Και, έχοντας αντλήσει κύρος χάρη στις παραπάνω αναφερθείσες εντυπωσιακές επιδόσεις, τους βλέπουμε τώρα να απειλούν με διαγραφές, κυρώσεις ή επαγγελματικό θάνατο όποιον δεν ευθυγραμμίζεται με θέσεις που –παρεμπιπτόντως, εννοείται– είναι οι πιο αγαπημένες των πολυεθνικών του φαρμάκου.

 ●  Στο  μεταξύ,  ο  άλλος  μεγάλος  νικητής της περιόδου Covid μαζί με τη φαρμακοβιομηχανία, δηλαδή οι πολυεθνικές που λειτουργούν δίκτυα τηλεματικής επικοινωνίας, εξαπολύουν υποτιθέμενα «κυνήγια ψευδών ειδήσεων» χειραγωγώντας τις μηχανές αναζήτησης, αποκλείοντας ανεπιθύμητους ιστότοπους (με  την  πιο  πλήρη  αδιαφάνεια  στο κριτήρια), ανακατευθύνοντας  αναζητήσεις  πληροφοριών σε κυβερνητικές πηγές, αλλάζοντας τους αλγόριθμους διάχυσης και κοινής χρήσης προκειμένου να περιοριστεί ο χώρος που δίνεται σε διατριβές οι οποίες θεωρούνται «προβληματικές». Με λίγα λόγια, αυτοδιορίζονται ιδιωτικοί εγγυητές μιας δημόσιας αλήθειας μη επιδεχόμενης αμφισβήτηση, την οποία οι ίδιοι ανακηρύσσουν ως τέτοια.

Συμβαίνουν λοιπόν παράδοξα πράγματα,  όπως  το  γεγονός  ότι ακόμη και μια απλή αναφορά στον ιστότοπο VAERS (Vaccine Adverse Event Reporting System: ο επίσημος ιστότοπος των ΗΠΑ για την υποβολή αναφορών σχετικά με ανεπιθύμητες παρενέργειες από τον εμβολιασμό) μπορεί να οδηγήσει σε παύση μιας σελίδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. (Και αυτό ενώ, στο όνομα της μέγιστης διαφάνειας, η AIFA, η Ιταλική Υπηρεσία Φαρμάκου, αποφασίζει να μηνπαρέχει  πλέον  εθνικά  δεδομένα για  ανεπιθύμητες  παρενέργειες  σε μηνιαία βάση, αλλά μόνο ανά τρίμηνο.)

 

● Τελευταίο χαρακτηριστικό, αλλά σημαντικότερο όλων, είναι ο ρόλος των εθνικών μέσων ενημέρωσης, των εφημερίδων και της τηλεόρασης, που συναγωνίζονται στην παράλειψη, τη διαστρέβλωση και τη χειραγώγηση κάθε πληροφορίας η οποία θα μπορούσε με οποιονδήποτε τρόπο να απειλήσει το κυβερνητικό αφήγημα. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες, που έχουν χάσει τα δύο τρίτα των αναγνωστών τους τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, λειτουργούν πλέον ως απλή ρητορική ηχώ των απόψεων των διευθυντών τους, που με τη σειρά τους αναπαράγουν τις απόψεις του μεγάλου κεφαλαίου. 

Ας μην ναφερθούμε  καν  στους  τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας. Όσοι βρέθηκαν αυτήν την περίοδο στη «λάθος» πλευρά του οδοφράγματος βλέπουν διαρκώς, καθημερινά, να διαστρεβλώνονται ή να αποσιωπούνται καθημερινά όλες οι πληροφορίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν κάτι σχετικά με τις διαμαρτυρίες στη χώρα μας,και τα κίνητρά τους. 

Οι μαζικές, εκτεταμένες και επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις σε όλες τις ιταλικές πόλεις μεταδίδονται μόνο από εναλλακτικά μέσα, ενώ εξαφανίζονται εντελώς στα εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια – εκτός κι αν από καιρού εις καιρόν συμβεί  ένα  «βολικό»  επεισόδιο, που θα αναφερθεί μόνο και μόνο για να καταδικαστεί.

 Έχουμε δει βροντερά κύματα εκπομπών «σε βάθος ανάλυσης» (ο Θεός να τους συγχωρέσει) όπου ένα θυσιαστήριο θύμα (ετερόδοξο) καλούνταν να γίνει βορά των εκφοβιστικών και αγράμματων ριπών των πραγματικών μιντιακών εκτελεστικών αποσπασμάτων. Κι όταν δεν μπορούσαν να φιμώσουν κάποιον, προχωρούσαν σε μεθοδευμένες πράξεις δολοφονίας χαρακτήρων εναντίον των πιο έγκυρων διαφωνούντων.

 

Οι συνταγματικές εγγυήσεις στον γύψο χωρίς να πέσει ντουφεκιά

Ιδού λοιπόν, είναι πολύ απλό το συμπέρασμα που βγάζει από όλη αυτή τη διαδικασία εκείνο το τμήμα του πληθυσμού, όχι μικρό, που το έχει βιώσει: έχει γίνει κατανοητό,με τον πιο άμεσο και διαισθητικό τρόπο, ότι σήμερα αποτελεί ουσιαστικά απατηλή ψευδαίσθηση η ύπαρξη ελεύθερων πολιτών σε μια δημοκρατία.

Εάν και στο βαθμό που οι πράξεις και οι απόψεις μας είναι χρήσιμες σε συγκεκριμένα συμφέροντα (στη συγκεκριμένη  περίπτωση,  στα  συμφέροντα αυτοαναπαραγωγής του κεφαλαίου που εξυπηρετούνται από το νεοφιλελεύθερο κράτος), μας επιτρέπεται να έχουμε μια κάποια φωνή. Αλλά στο βαθμό που αυτό δεν συμβαίνει, μπορεί μέσα  σε  μια  στιγμή  να  περιοριστούμε σε μια κατάσταση ολοκληρωτικής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής αδυναμίας.

Η δημοκρατική εκπροσώπηση είναι  ανύπαρκτη,  αφού  οι  πολιτικές  επιλογές  ανάμεσα  στις οποίες μπορούμε να επιλέξουμε αποτελούν μόνο χρωματικές παραλλαγές  του  Ενιαίου  Νεοφιλελεύθερου Κόμματος.

Όλα τα κεκτημένα δικαιώματα, όλες οι συνταγματικές εγγυήσεις μπορούν να μας αφαιρεθούν σε μια στιγμή, χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Τα λόγια μας μπορούν  να  φιμωθούν  και  να  τσακιστούν.

Για να γίνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται  να  αλλάξει  επίσημα η  λειτουργία  του  κράτους  και  των  θεσμών.  Δεν  χρειάζεται  να  ανασταλούν εκλογές, ούτε να κλείσουν συνδικάτα ή εφημερίδες, δεν χρειάζεται να στείλουν ένοπλα  αποσπάσματα  τιμωρών  που θα επιβάλουν αντίποινα.

Τίποτα από αυτά. Όλα είναι ήδη ρυθμισμένα ώστε να μπορούν να παράγουν τα ίδια αποτελέσματα που θα πετύχαιναν με τις παλιού τύπου εκφοβιστικές και δαπανηρές δράσεις, αλλά πλέον συντελείται με έναν ήσυχο και σχεδόν απαρατήρητο τρόπο.

Ο διφορούμενος όρος «ελευθερία» αποκτά σαφές νόημα.Εδώ, σε αυτό το σημείο είναι που

–σύμφωνα με την εμπειρία μου, για πρώτη φορά– η επίκληση της πλατείας στην «ελευθερία» αποκτά ένα σαφές και κοινόχρηστο νόημα. Η ίδια η «ελευθερία» είναι  ένας  όρος  τόσο  γενικός  και διφορούμενος  όσο  λίγοι  άλλοι, και η επίκλησή του υπό μορφήν συνθήματος επηρεάζεται, όπως συμβαίνει με κάθε σύνθημα, από μια δομική αφαιρετικότητα που μπορεί  να  τον  κάνει  κατάλληλο για χίλιες χρήσεις, ακόμη και αμφισβητήσιμες. Είναι συζητήσιμη η ιδέα της ελευθερίας ως θέλησης («κάνω ό,τι θέλω»), κι ακόμη πιο συζητήσιμη είναι η ιδέα της φιλελεύθερης ελευθερίας («εγώ κάνω τη δουλειά μου, δεν ανακατεύομαι σε άλλα ζητήματα κι ας γκρεμιστεί το  σύμπαν»).  Αλλά  κανένα  από αυτά τα νοήματα δεν αφορά την παρούσα συζήτηση.

Αυτή τη στιγμή, σε αυτό το πλαίσιο, η καθαρή και απλή έκκληση στην «ελευθερία» αποκτά ένα ισχυρό και απαραίτητο νόημα: είναι ταυτόχρονα η προσωπική ελευθερία αυτοδιάθεσης και η ελευθερία ως δημοκρατική συμμετοχή – δύο έννοιες που σήμερα είναι τσαλαπατημένες και εξαφανισμένες.

Η στοιχειώδης επίκληση της «ελευθερίας» εμφανίζεται τώρα ως κάτι εύγλωττο, όχι επειδή έχειμια ξεκάθαρη επεξεργασία πίσω της, αλλά επειδή το πλαίσιο διευκρινίζει το νόημά της: σε μια κατάσταση που δείχνει την ήδη υπάρχουσα δυνατότητα φίμωσης κάθε ανεπιθύμητου δημόσιου παραδείγματος, σε μια πραγματικότητα που υπογραμμίζει την ικανότητα ενός μπλοκ ενοποιημένων συμφερόντων να διαμορφώνει τη δημόσια κρίση και να καθοδηγεί αυτό  το  ομοίωμα  δημοκρατίας προς  όποια  κατεύθυνση  επιθυμεί,  σε  αυτό  το  πλαίσιο  το  να ζητάς  «ελευθερία»  σημαίνει  να δίνεις  φωνή  σε  ένα  αίτημα  για νόημα  το  οποίο  είναι  πάνω  απ’ όλα ανθρώπινο, απαραίτητο, και προϋπόθεση για οποιοδήποτε άλλο αίτημα.

 

Υποσημειώσεις

[1] • Benjamin S. Bleier, et al., «COVID-19 Vaccines May Not Prevent Nasal SARS-CoV-2  Infection  and  Asymptomatic Transmission»,  στο  Otolaryngology–Head and Neck Surgery, 2021, Vol. 164 (2) 305–307.

•  Talia  Kustin,  et  al.,  «Evidence  for increased breakthrough rates of SARS-CoV-2 variants of concern in BNT162b2-mRNA-vaccinated individuals», στο Nature-Medicine, 14/6/2021.

• Subramanian S.V., Kumar, A., «Increases in  COVID-19  are  unrelated  to  levels  of vaccination across 68 countries and 2947  counties  in  the  United  States», στο European Journal of Epidemiology,Σεπτέμβριος 2021.

• Subbaraman, N., «How do vaccinated people spread Delta? What the science says», στο Nature, 12/8/2021.

• Griffin, Sh., «Covid-19: Fully vaccinated people can carry as much delta virus as unvaccinated people, data indicate», στο British Medical Journal, 2021, 374, n. 2074.

 

[2]  •  Pomara  C.,  et  al.,  «Post-mortem findings in vaccine-induced thrombotic thrombocytopenia», στο Haematologica ( h a e m a t o l o g i c a .o rg /a r t i c l e / v i e w/haematol.2021.279075).

• Perry et al., «Cerebral venous thrombosis after vaccination against COVID-19 in the UK: a multicentre cohort study», στο The Lancet  (www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)01608-1/fulltext).

 

•  Jane  Woo,  et  al.,  «Association  of Receipt  of  the  Ad26.COV2.S  COVID-19 Vaccine  With  Presumptive  Guillain-Barré  Syndrome  -  February-July  2021»,στο JAMA (jamanetwork.com/journals/ jama/fullarticle/2785009).

 

•  Saif  Abu  Mouch,  et  al.,  «Myocarditis following COVID-19 mRNA vaccination», στο  Vaccine  (www.sciencedirect.com/ science/article/pii/S0264410X21006824).

 

•  Supriya  S.  Jain,  et  al.,  «COVID-19 Vaccination-Associated  Myocarditis in Adolescents», στο Pediatrics (pediatrics.aappublications.org/content/early/2021/10/14/peds.2021-053427).

 

•  George  A.  Diaz,  et  al.,  «Myocarditis and  Pericarditis  After  Vaccination  for COVID-19»,  στο  JAMA  (jamanetwork. com/journals/jama/fullarticle/2782900).

•  Montgomery  et  al.,  «Myocarditis Following  Immunization  With  mRNA COVID-19  Vaccines  in  Members  of  the US  Military»,  στο  JAMA  (jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2781601).

• Rose        et al., «A Report on Myocarditis Adverse  Events  in  the  U.S.  Vaccine Adverse  Events  Reporting  System (VAERS)  in  Association  with  COVID-19 Injectable  Biological  Products»,  στο Current Problems in Cardiology (www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0146280621002267).

 

• Bakir M, Almeshal, et al., «Toxic Epidermal Necrolysis Post COVID-19 Vaccination - First Reported Case», στο Cureus (www.cureus.com/articles/68051-toxic-epidermal-necrolysis-post-covid-19-vaccination---first-reported-case).

 

• Darrell, O. Ricke, «Two Different Antibody-Dependent Enhancement (ADE) Risks for SARS-CoV-2 Antibodies», στο Frontiers in Immunology (www.frontiersin.org/articles/10.3389/fimmu.2021.640093/full).

• Nouara Yahi et al., «Infection-enhancing anti-SARS-CoV-2  antibodies  recognize both the original Wuhan/D614G strain and Delta variants. A potential risk for mass vaccination?»,  στο  Journal  of  Infection (www.journalofinfection.com/article/S0163-4453(21)00392-3/fulltext).

•  Cheng  et  al.,  «Factors  Affecting  the Antibody  Immunogenicity  of  Vaccines against SARS-CoV-2: A Focused Review»,στο MDPI (www.mdpi.com/2076-393X/9/8/869).

 

• Watad et al, «Immune-Mediated Disease Flares or New-Onset Disease in 27 Subjects Following  mRNA/DNA  SARS-CoV-2 Vaccination»,  στο  MDPI  (https://www.mdpi.com/2076-393X/9/5/435).

•  Talotta,  R.,  «Do  COVID-19  RNA-based vaccines put at risk of immune-mediated diseases? In reply to “potential antigenic cross-reactivity between SARS-CoV-2 and human tissue with a possible link to an increase in autoimmune diseases”»,στο Clinical Immunology (www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1521661621000024).

 

• Correa et al., «Neurological symptoms and neuroimaging alterations related with COVID-19 vaccine: Cause or coincidence?»,στο  International  Journal  of  Infectious Diseases (www.ijidonline.com/article/S1201-9712(20)32506-6/fulltext).

 

• Hernandez et al., «Safety of COVID-19 vaccines administered in the EU: Should we be concerned?», στο Toxicology Reports (www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2214750021000792).

* Ο Αντρέα Τζοκ είναι καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστή-

μιο του Μιλάνου. Το παρόν άρθρο αναρτήθηκε στις 22/10/2021 στην

ιστοσελίδα L’AntiDiplomatico (www.lantidiplomatico.it). Οι μεσότιτλοι

είναι της Σύνταξης.

ΠΗΓΗ :Δρόμος της Αριστεράς,30/10/2021

ΌXI «KAΘΑΡΑ» ΤΑΞΙΚΗ , ΑΛΛΑ ΠΑΛΗ

 

 

Τεργέστη

Μονφαλκόνε 

                                                                          Φλωρεντία 

                                                                       Τορίνο

ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ Green Pass ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ 

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ

του Ερρίκου Φινάλη

Aυτές  τις  μέρες  η  Ιταλία  ζει έντονες και κρίσιμες στιγμές. Η αιτία δεν είναι άλλη από την απόφαση της «οικουμενικής» κυβέρνησης Ντράγκι να επιβάλλει το λεγόμενο Green Pass (υγειονομικό πιστοποιητικό), συνοδευόμενο από μια ευρεία δέσμη απαγορεύσεων και τιμωρητικών περιορισμών σε όσους δεν το έχουν ή αρνούνται να το επιδείξουν.

Έτσι η γειτονική χώρα μπαίνει κι αυτή στην «πρωτοπορία» αυτών  που  υιοθετούν  μέτρα  ακραίου αυταρχισμού και ανηλεούς πειθάρχησης, επιχειρώντας να επιβάλλουν ένα βαθύ διχασμό στις κοινωνίες τους στο όνομα  τάχα  της  καταπολέμησης  της  πανδημίας. Χθες μπήκαν σε ισχύ όλες οι απαγορεύσεις, και σήμερα αναμένεται κύμα  νέων  μαζικών  διαμαρτυριών  σε πολλές ιταλικές πόλεις. Την ίδια στιγμή, οι «προοδευτικοί» κολαούζοι του Nτράγκι sχεδιάζουν επίσης να διαδηλώσουν σήμερα κατά του  φασισμού...

 Αφορμή  η  επίθεση, το προηγούμενο Σάββατο, μιας μικρής ομάδας νεοφασιστών εναντίον της έδρας του συνδικάτου CGIL στη Ρώμη, η οποία συνέπεσε  χρονικά  με  τη  διαδήλωση  80.000 ανθρώπων ενάντια στο Green Pass. Η επίθεση των νεοφασιστών (που η  αστυνομία  δεν  έκανε  τίποτα  για  να  την εμποδίσει, ενώ την ίδια στιγμή χτυπούσε με αύρες νερού και έπνιγε στα χημικά τον κυρίως όγκο των διαδηλωτών κοντά  στο  κοινοβούλιο)  αποδείχθηκε  χρησιμότατη για να συκοφαντηθεί συλλήβδην  το  κίνημα  ενάντια  στο  Green  Pass ως αντιεμβολιαστικό, ακροδεξιό ή/και νεοφασιστικό.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑ;

Δυστυχώς, αυτού του είδους την προπαγάνδα δεν την αναπαράγουν μόνο τα «αριστερά» δεκανίκια της κυβέρνησης Nτράγκι,  αλλά  και  μεγάλο  μέρος  της  (μικρής) ανταγωνιστικής» αριστεράς.

Αυτή  η  σχεδόν  εχθρική  στάση  κλιμακώνεται τις τελευταίες εβδομάδες παρ’όλο που στο κίνημα εναντίον του Green Pass συμμετέχουν δραστήρια τόσο τα συνδικάτα βάσης όσο και αναρχικές και αριστερές συλλογικότητες. Ίσως, πάλι, ακριβώς  αυτή  η  δραστηριοποίηση  να είναι που ενοχλεί το εν λόγω τμήμα της μη κυβερνητικής αριστεράς, το οποίο φαίνεται να θεωρεί ότι το κίνημα κατά του Green Pass είναι αποπροσανατολστικό και αντικειμενικά(...) υπονομεύει την «καθαρά» ταξική πάλη (απολύσεις, ασφάλεια και προστασία στους χώρους εργασίας,  ακρίβεια,  πρόσκαιρη  εργασία). Με όλη τη δυσαναλογία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η στάση αυτή θυμίζει –τουλάχιστον σαν κατάσταση πνευμάτων–  την  αντίστοιχη  του  ΚΚΕ  τον Δεκέμβρη 2008 και τον καιρό των Πλατειών...

Κι αυτή η αριστερά, όμως, συναντά όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες να εξηγήσει στον κόσμο της, που πλειοψηφικά συμμετέχει στο κίνημα ενάντια στο Green Pass, για ποιο λόγο ευθυγραμμίζεται με τη γραμμή της συγκυβέρνησης και των ελίτ. Είναι χαρακτηριστικό της δυσαρέσκειας που υπάρχει ότι τη Δευτέρα τα συνδικάτα βάσης (όλα μαζί, για πρώτη φορά) κάλεσαν σε απεργία με διάφορα αιτήματα, στην οποία πήρε μέρος ένα εκατομμύριο eργαζομένων, και 100.000 διαδήλωσαν  στη  Ρώμη  και  άλλες  πόλεις. Έτσι τις τελευταίες μέρες υπάρχουν ελιγμοί, ώστε να μην αποκοπεί το τμήμα αυτό της «ανταγωνιστικής» αριστεράς από τη βάση που του έχει απομείνει.

«ΠΛΗΒΕΙΑΚΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ»

Είναι πασιφανής πλέον η αδυναμία να κρατηθεί μια επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στο τσαλαπάτημα των συνταγματικών εγγυήσεων και στον αυταρχικό πυρετό των ελίτ, που νομίζουν ότι με τέτοια  μέτρα  θα  ξεμπερδέψουν  μια  και καλή και σε όλα τα μέτωπα με την «πληβειακή απειθαρχία».

Κι αυτή η αδυναμία  επιτείνεται  από  το  γεγονός ότι  τώρα  μπαίνει  στην  αντιπαράθεση  και ένα «σκληρό» τμήμα της εργατικής τάξης,  όπως  είναι  για  παράδειγμα  οι  λιμενεργάτες.  Αυτοί  δουλεύουν  κατά βάση σε ανοιχτούς χώρους και σε ποσοστό 40% είναι ανεμβολίαστοι.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία που τέθηκε σε εφαρμογή χθες, πολλοί από αυτούς θα τιμωρηθούν με «αναστολή», δηλαδή θα απολυθούν. Τώρα λοιπόν, ενωμένες και οι δύο κατηγορίες εργατών που βάσει του σχεδίου των ελίτ θα έπρεπε να αλληλοσπαράσσονται (εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι), δηλώνουν ότι η Ιταλία θα νεκρώσει αν η κυβέρνηση δεν πάρει πίσω τις απειλές της.

Ήδη μια σειρά ιταλικές πόλεις με λιμάνια συγκλονίζονται από τη συνεύρεση στους δρόμους των σκληροτράχηλων λιμενεργατών με το υπόλοιπο κίνημα No Green Pass, καθώς είναι καθημερινές οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες (βλ. φωτογραφίες). Οι λιμενεργάτες της Τεργέστης, με ένα σωματείο γνωστό σε όλους για τη μαχητικότητά του, έχουν στείλει τελεσίγραφο: αν έστω ένας αποκλειστεί από τη δουλειά εξαιτίας του Green Pass, θα μπλοκαριστεί κάθε δραστηριότητα στο λιμάνι. Και οι τομείς των μεταφορών και των Logistics πιθανόν να μπλοκαριστούν,αφού πολλοί οδηγοί δεν έχουν εμβολιαστεί, και άλλοι είναι ξένης υπηκοότητας, αρκετοί εκ των οποίων εμβολιασμένοι με «μη αναγνωρισμένα» εμβόλια, όπως το ρωσικό Sputnik...

ΕΛΙΓΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Η κυβέρνηση Nτράγκι από τη μια καλλιεργεί κλίμα «επικείμενου χάους», προσπαθώντας –δίχως επιτυχία μέχρι στιγμής,  παρά  τις  εξ  ευωνύμων  βοήθειες...– να υποδαυλίσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, κι από την άλλη φοβάται μια κατά μέτωπο σύγκρουση. Ελίσσεται λοιπόν κι αυτή τώρα, ζητώντας από τις εταιρίες να αναλάβουν το κόστος των τεστ, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι εργαζόμενοι, ενώ εξετάζει το ενδεχόμενο να μην επεκτείνει το Green Pass τόσο όσο αρχικά σχεδίαζε.

Συμπερασματικά: οι συντριπτικά περισσότεροι  όσων  κινητοποιούνται  ούτε ανεύθυνοι είναι, ούτε περιθωριακοί, ούτε ακροδεξιοί  (αν  και  η  απουσία  από  τις  κινητοποιήσεις μεγάλου μέρους αυτών που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί αφήνει κενά προς κάλυψη...). Πρόκειται για ικανό τμήμα των λαϊκών τάξεων, ήδη χτυπημένο βαριά από την «κεντροαριστεροδεξιά» διαχείριση της πολύπλευρης κρίσης,  και  προδομένο  από  πολιτικές  δυνάμεις στις οποίες είχε επενδύσει ελπίζοντας σε ένα αξιοπρεπέστερο μέλλον.

Τώρα  όλες  αυτές  συγκυβερνούν  υπό τον  Nτράγκι,  και  τους  κουνάνε  και  το δάχτυλο. Το ζήτημα κάθε άλλο θα λήξει με διατάγματα και συκοφαντίες, κι όλοι θα υποχρεωθούν να πάρουν σαφή θέση. Ακόμη κι αν δεν πρόκειται για «καθαρά» ταξική  πάλη...  Αλλά  θα  χρειαστεί  να  επανέλθουμε.

Από το Δρόμο της Αριστεράς,16/10/2021