Ολα τα ''παιδιά'' στην πίστα αλλά αυτός ο Σταύρος δεν παίζεται !

 Δείπνο Θεοδωράκη με τέσσερις(4) Πρωθυπουργούς !!!!!!!!!!!!!!!! . Πρέπει νάναι ρεκόρ

Σε δείπνο εργασίας του πρωθυπουργού του Βελγίου Σαρλ Μισέλ και του προέδρου των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών (ΑLDE) Γκι Φέρχοφσταντ παραβρέθηκε ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης.

Στο δείπνο μεταξύ άλλων ήταν οι πρωθυπουργοί της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Φινλανδίας και ηγέτες κομμάτων όπως ο Άλμπερτ Ριβέρα των Ισπανών Ciudadanos.

Στη Βρυξέλλα για ''γραμμή'' και οι γνωστοί  μας : Αντώνης Σαμαράς  του  Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ)  και η κυρία Φώφη του Μάρτιν Σούλτς

Ελλάδα: Για ένα «όχι» με προοπτική

 

Εφτασε βεβαίως για την κυβέρνηση, που εισπράττει τώρα τους πικρούς καρπούς μιας ολέθριας στρατηγικής, το ναυάγιο της οποίας είχε ήδη διαφανεί με την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη..

Μοναδικό αποτέλεσμα όλων αυτών των μηνών της δήθεν «διαπραγμάτευσης» ήταν ο εγλωβισμός σε ένα εντεινόμενο καθοδικό σπιράλ, κατάληξη του οποίου είναι η αποδοχή του μνημονιακού πλαισίου και η απεμπόληση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.

Η αντίφαση της αρχικής θέσης «αντιμνημονιακήλύση εντός ευρώ» λύθηκε μεταλασσόμενη στο δόγμα «πάση θυσία εντός ευρώ»που με αξιοθαύμαστη συνέχεια ακολουθούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και μια πενταετία.

Ας ξεκαθαρίσουμε ότι, αν και έγιναν δεκτές ως «βάση διαπραγμάτευσης», οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για μέτρα ύψους 8 δις εντός διετίας δεν αποτελούν το τέρμα του Γολγοθά.

Οι δανειστές κινούνται με απόλυτη συνέπεια στη λογική του «τα θέλουμε όλα», και δεν έχουν φυσικά απολύτως κανέναν λόγο να σταματήσουν, στο λίγο αλλά κρίσιμο διάστημα που απομένει, όταν αυτή η προσέγγιση αποδίδει τα επιδιωκόμενα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ετοιμαζόμενη συμφωνία θα είναι απεχθέστερη από την ελληνική πρόταση όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα καταρρεύσουν εξαιρετικά γρήγορα τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που προσπαθούν να την ντύσουν με το κοστούμι της «ανακατανομής των βαρών» – γιατί όχι και της «κοινωνικής δικαιοσύνης».

Στο κάτω-κάτω και η συμφωνία της Βάρκιζας, που άνοιξε τον δρόμο στους κατατρεγμούς και τον εμφύλιο, παρουσιάστηκε ως συμφωνία «ειρήνευσης» και δρομολόγησης «ομαλής εξέλιξης» της πολιτικής ζωής.
Οταν καταρρέει η πολιτική συμπαρασύρει μαζί της και το νόημα των λέξεων.

Η ώρα της αλήθειας δεν έφτασε όμως μόνο για όσους ακολούθησαν ή νομινοποίησαν αυτόν τον ολισθηρό δρόμο προς την αυτοαναίρεση.

Εφτασε και για όσους αντιτάχθηκαν σ’αυτόν, υπερασπιζόμενοι το πρόγραμμα του Σύριζα και το πνεύμα του αντιμνημονιακού αγώνα που δόθηκε από τα κάτω όλα αυτά τα χρόνια.

 Σε όσους δεν «έπαιξαν» απλά ρητορικά με την ιδέα της ρήξης, αλλά την εννοούσαν και καλούσαν την κοινωνία να μην τη φοβηθεί.

Το λιγότερο που μπορεί κανείς να περιμένει τώρα είναι να μην υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα που θα τους τεθούν, στις δήθεν «κομματικές πειθαρχίες» που καλύπτουν τις πιο απροκάλυπτες μεταστροφές και τις πιο κυνικές κωλοτούμπες.

Ενα «όχι» ωστόσο δεν αρκεί. Η στάση αρχών είναι ηθικά κρίσιμη, αφήνει πολύτιμη υποθήκη για το μέλλον και ελπίδα για την ιστορική επιβίωση της Αριστεράς. 

Δεν μπορεί όμως από μόνη της να φέρει ένα πολιτικό αποτέλεσμα. Διότι το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι αν απορριφθεί η διαφαινόμενη συμφωνία, τότε τι;
Υπάρχει εναλλακτική πορεία;

Ποιά είναι τα προβλήματα αλλά και οι δυνατότητες που δημιουργούν η ρήξη και το ενδεχόμενο αλλαγής νομίσματος;

Η συζήτηση αυτή ως γνωστόν δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται σήμερα ως μονόδρομος η υποταγή και η «πάση θυσία συμφωνία».

 Ενα «όχι» μπορεί να την ανοίξει αλλά μόνο η δημόσια κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων, που υπάρχουν και κυκλοφορούν ήδη σε στενούς κύκλους, είναι σε θέση να του δώσει προοπτική. Είμαστε προφανώς ήδη και στο «παρά πέντε».

Αυτή τη στιγμή η συμφωνία όχι μόνο δεν έχει υπογραφεί αλλά ούτε καν αποκτήσει την οριστική της μορφή. Πολύ περισσότερο δεν έχει εγκριθεί ούτε από τα όργανα του Σύριζα ούτε από την κοινοβουλευτική του ομάδα ούτε από τη Βουλή. Το ανεπανόρθωτο δεν έχει (ακόμη) συμβεί, άρα μπορεί να αποτραπεί.

Σε τέτοιες στιγμές, ο καθένας αναλογίζεται τις ευθύνες του και παίρνει τις ανάλογες αποφάσεις, συνειδητοποιώντας ότι αυτές θα τον δεσμεύσουν για μια ολόκληρη περίοδο.

Οι οργανώσεις και τα όργανα του Σύριζα πρέπει να συγκληθούν άμεσα και να τοποθετηθούν.

Οι βουλευτές που εκλέχτηκαν με εντολή τον τερματισμό των μνημονιακών πολιτικών οφείλουν να την τιμήσουν, και, μαζί της, να τιμήσουν την δημοκρατία .

Τίποτε θετικό δεν μπορεί όμως να προκύψει χωρίς την ενεργοποίηση της κοινωνίας, το σπάσιμο του κλίματος τρομοκρατίας, εκβιασμού και πανικού που καλλιεργούν τα ΜΜΕ και τα συστημικά φερέφωνα όλων των αποχρώσεων.

Ο ελληνικός λαός και η οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Την ώρα του μέγιστου κινδύνου, το κάθε τι αποκτά μια διαφορετική σημασία. Οι μόνοι αγώνες που είναι χαμένοι από χέρι είναι αυτοί που δεν έχουν δοθεί.
του Στάθη Κουβελάκη 

 πηγή: thepressproject 

[--->]

Wikileaks: Επαφές Ολάντ υπό τον φόβο Grexit το 2012

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ είχε συγκαλέσει κρυφά το υπουργικό συμβούλιο για να συζητήσει για τις πιθανές συνέπειες μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη από τον Μάιο του 2012, σύμφωνα με τον ιστότοπο WikiLeaks, ο οποίος αναφέρθηκε χθες σε μυστικές εκθέσεις της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ. 

η καθημερινότητα στα Κατεχόμενα

 

Το βίντεο δείχνει τους ισραηλινούς στρατιώτες να χτυπούν βάναυσα  και να χλευάζουν έναν παλαιστίνιο  στον προσφυγικό καταυλισμό Jalazone κοντά στη Ραμάλα στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, την Παρασκευή.

Τη μετάδωσε ο τηλεοπτικός σταθμςό Palestine Public Broadcasting Corporation και διαδόθηκε ευρύτατα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στα βράχια

  by To Skouliki Tom

Μια ανάσα πριν πετάξει τη χώρα στα βράχια βρίσκεται ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αφού η ελληνική πρόταση κρίθηκε πολύ καλή από τους εταίρους, αν και υπάρχουν περιθώρια να γίνει ακόμα χειρότερη.

Πιστός στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε στην Άνγκελα Μέρκελ μία πρόταση που δε μπορούσε να αρνηθεί, ενώ εξερχόμενος από τη Σύνοδο Κορυφής είπε ότι πρόκειται για μια βιώσιμη λύση που εξασφαλίζει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Αυτό κάτι μου θυμίζει αλλά τί; Α, ναι! Τα ίδια έλεγαν και όλοι οι προηγούμενοι πριν υπογράψουν τις δικές τους συμφωνίες με τους δανειστές.