“Πάγωμα” του χρέους σημαίνει πληρωμή του! (Πριν, 5 Οκτωβρίου 2014)

 

ΣΥΡΙΖΑ: Ενταφιάζουν το αίτημα διαγραφής του χρέους

Βροχή πέφτουν οι προτάσεις από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το δημόσιο χρέος. Κοινός παρανομαστής ωστόσο όλων των θέσεων που διατυπώνονται από τα στελέχη πρώτης γραμμής (Δραγασάκης, Σταθάκης) οι οποίοι αύριο θα αναλάβουν τα αρμόδια και κρίσιμα υπουργεία και σήμερα εκφράζουν την πλειοψηφούσα άποψη είναι η εξαφάνιση της επίσημης και ψηφισμένης από το συνέδριο θέσης του κόμματος για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Σε αυτή την κατεύθυνση ο βουλευτής του κόμματος, Γιώργος Σταθάκης, απέκλεισε το ενδεχόμενο μονομερών ενεργειών στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων. Δήλωση που ισοδυναμεί με εκ των προτέρων, οικειοθελή και μονομερή παραίτηση ακόμη κι από το δικαίωμα των εκβιασμών, εργαλείο που αξιοποιούν κατά κόρον οι πιστωτές, ενώ ανοίγει τον δρόμο στην αποδοχή των όρων των δανειστών που θα πλασαριστεί με το ένδυμα της κοινής απόφασης.

Νέα δεδομένα στην συζήτηση ωστόσο δημιούργησε ο Γιάννης Δραγασάκης με την συνέντευξή του στην εφημερίδα Real News, την Κυριακή 28 Οκτωβρίου. Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην «οικουμενική» κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα (1989-1990), που άνοιξε τον δρόμο για την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, πρότεινε ως εναλλακτική λύση την πρόταση που διατύπωσαν τον Ιανουάριο του 2014 οι οικονομολόγοι Πιέρ Παρί και Σαρλ Βιπλόζ, με τον τίτλο Πολιτικά Αποδεκτή Αναδιάρθρωση του Χρέους στην Ευρωζώνη, κι ευρύτερα γνωστή ως PADRE (αρκτικόλεξο του αγγλικού τίτλου Politically Acceptable Debt Restructuring in the Eurozone).

Αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Τζο Μπάιντεν : Η Τουρκία και άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ βοήθησαν τον ISIS

Ο Μπάιντεν σε ομιλία του στο Harvard Kennedy School of Government στις 2 Οκτωβρίου, είπε ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, συνέβαλαν στην αύξηση της ισχύος του ISIL (Ισλαμικού Κράτους) και ότι ο Ερντογάν, τον οποίο αποκάλεσε παλιό φίλο, τού είπε ότι η Τουρκία "επέτρεψε σε πάρα πολλούς να περάσουν μέσα στη Συρία," ακόμα κι αν τώρα η Τουρκία προσπαθεί να σφραγίσει τα σύνορα της (στμ. Λίγες ώρες αργότερα ο Μπάιντεν ανακαλούσε τη δήλωση του και ζητούσε συγγνώμη από τον Ερντογκάν μετά την οργισμένη αντίδραση του τούρκου προέδρου ο οποίος του ζήτησε εξηγήσεις για αυτές τις δηλώσεις του).

"Αυτό που συνέβη ήταν, και η ιστορία  θα το καταγράψει ,ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι οι σύμμαχοι μας, οι σύμμαχοι μας στην περιοχή ήταν μεγαλύτερο πρόβλημά μας στη Συρία. Οι Τούρκοι ήταν πολύ καλοί φίλοι και έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Ερντογκάν, και ανάλωσα πολύ χρόνο με, τους Σαουδάραβες, τα Εμιράτα, κλπ. Και αυτοί τι έκαναν; Ήταν τόσο αποφασισμένοι να ρίξουν τον Ασαντ ... και τι έκαναν; Έδωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και δεκάδες χιλιάδες τόνους όπλων σε όποιον πολεμούσε τον Άσαντ. Μόνο που αυτοί που έπαιρναν τα χρήματα και τα όπλα ήταν η al-Nusra, και η  αλ-Κάιντα και τα εξτρεμιστικά στοιχεία των τζιχαντιστών που προέρχονται από άλλα μέρη του κόσμου", είπε ο Μπάιντεν στην ομιλία του.


Είπε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούσε να πείσει τους συμμάχους της να σταματήσει να προμηθεύουν τον ISIL, αλλά τώρα ο καθένας στην περιοχή αφυπνίζεται και οι ΗΠΑ ήταν σε θέση να συγκροτήσουν ένα συνασπισμό από σουνίτες συμμάχους "επειδή η Αμερική δεν μπορεί και πάλι να πάει σε μια μουσουλμανική χώρα και να είναι αυτή ο επιτιθέμενος συμμαχία πρέπει να καθοδηγείται από τους σουνίτες και να είναι αυτοί που θα επιτεθούν σε μια σουνιτική οργάνωση. "

"Τι έχουμε λοιπόν τώρα, για πρώτη φορά; Οτι τώρα, η Σαουδική Αραβία σταμάτησε τη χρηματοδότηση (στμ. του ISIL)   ... Οι δε Καταριώτες σταμάτησαν να υποστηρίζουν τα πιο ακραία στοιχεία των τρομοκρατικών οργανώσεων. Και οι Τούρκοι, πρόεδρος Ερντογκάν μου είπε, είναι ένας παλιός φίλος, μου είπε πως αυτό ήταν σωστό. Έχουμε αφήσει πάρα πολλούς ανθρώπους να περάσουν μέσα (στη Συρία). Τώρα προσπαθούν να σφραγίσουν τα σύνορά τους", δήλωσε ο Μπίντεν.

Και το σχετικό βίντεο από το  RT

[--->] 

Η νέα σουηδική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967

Η νέα κεντροαριστερή κυβέρνηση της Σουηδίας θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης και θα είναι η πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα που θα κάνει το βήμα αυτό, δήλωσε ο Σουηδός Πρωθυπουργός Stefan Lofven, την Παρασκευή.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε την de facto αναγνώριση του κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης το 2012, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ δεν έχουν ακόμη προχωρήσει στην επίσημη αναγνώριση του.

"Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης μπορεί να λυθεί μόνο με τη λύση των δύο κρατών, με διαπραγματεύσεις, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο", δήλωσε ο Lofven κατά την εναρκτήρια ομιλία του στο κοινοβούλιο.

"Μια λύση δύο κρατών απαιτεί την αμοιβαία αναγνώριση και βούληση για ειρηνική συνύπαρξη. Ως εκ τούτου, η Σουηδία θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης."

Εντός της ΕΕ, ορισμένες χώρες, όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Σλοβακία έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, αλλά αυτό το έκαναν πριν την ένταξη τους στο μπλοκ των 28 μελών.

Εάν η κεντροαριστερή κυβέρνηση προχωρήσει στην αναγνώριση, η Σουηδία θα είναι η πρώτη χώρα που θα έχει αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, ενώ είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι έχουν τη μειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο και η νέα κεντροαριστερή κυβέρνηση θα είναι,πιθανόν, μία από τις πιο αδύναμες κυβερνήσεις που είχε η Σουηδία εδώ και δεκαετίες.

Η πρώην κεντροδεξιά κυβέρνηση δεν θα αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, καθώς οι παλαιστινιακές αρχές δεν ελέγχουν το έδαφός τους.

[--->]

Ο πόλεμος του πετρελαίου, η ΕΚΤ σε θέση αδυναμίας.Κατάρρευση χρηματιστηρίων

 του Claudio Conti 

Μα πώς; Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ ξεκινά την αγορά ομολόγων υψηλού ρίσκου, ομόλογα σκουπίδια (Abs, ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, του Κυπριακού, κλπ) για να καθαρίσει κάπως τις αγορές και να χαρίσει χρήματα στις τράπεζες, ενώ τα χρηματιστήρια καταρρέουν;

Το Μιλάνο έχασε σχεδόν 4%, άλλες ευρωπαϊκές αγορές λίγο λιγότερο, αλλά πάντως αρκετά (Φρανκφούρτη -2, Παρίσι σχεδόν -3, μόνο η Νέα Υόρκη και το Τόκιο παραμένουν στα ίδια). Τι έγινε;

Θα πρέπει να κοιτάξουμε έξω από το βασιλικό ανάκτορο του Capodimonte - όπου τη χθεσινή συνάντηση της ΕΚΤ, χαιρέτησε μια διαδήλωση συναρπαστική, από πολλές πλευρές - για να καταλάβουμε κάποια πράγματα. Η Ευρώπη, ως περιοχή οικονομικά ισχυρή, ολοκληρωμένη, που κυβερνάται "σοφά", αυτές τις μέρες επέστρεψε και πάλι στο κέντρο του γενικού σκεπτικισμού των αγορών λόγω της εγωιστικής στάσης της Γερμανίας και την άρνηση ης Γαλλίας που αποφάσισε να μην εφαρμόσει τον περιορισμό του 3% του λόγου ελλείμματος / ΑΕΠ, καταγγέλλοντας το γερμανικό πλεόνασμα ως εξίσου σημαντική αιτία των ανισορροπιών της ηπείρου. Ή ακόμα και της Ιταλίας του Ρέντσι, ο οποίος λέει ότι θέλει να σεβαστεί αυτή την υποχρέωση, αλλά δεν μπορεί να τηρήσει τις προθεσμίες του Συμφώνου Σταθερότητας (Fiscal Compact) για μείωση του χρέους (πάνω από 50 δισεκατομμύρια το χρόνο, επί είκοσι χρόνια), διότι θα βύθιζε αυτή τη χώρα - και όλη την Ευρώπη σε μια ύφεση χωρίς τέλος. Προσθέστε σε αυτό τη γενική στασιμότητα, τον αποπληθωρισμό σε διάφορες χώρες, τη κατάρρευση και των προσδοκιών της γερμανικής οικονομίας, και η εικόνα θα αρχίσει να γίνεται πιο καθαρή.

Η δυσπιστία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την "αποτελεσματικότητα" των τρόπων λειτουργίας της - από καθαρά καπιταλιστική σκοπιά- επέστρεψε έτσι στα επίπεδα που ήταν πριν από τρία χρόνια, όταν λίγοι θα στοιχημάτιζαν στη διατήρηση του ευρώ (και επομένως και της 'Ένωσης), και μόνο η απειλή τουΝτράγκι ("θα κάνω ό, τι χρειαστεί", δηλαδή η ΕΚΤ θα κινηθεί ως πραγματικός πιστωτής έσχατης ανάγκης, όπως η Ομοσπονδιακή Τράπρζα των ΗΠΑ) σταμάτησε την πορεία του τρένου προς το γκρεμό.

Αυτή τη φορά όμως δεν λειτούργησε ούτε η εκκίνηση - σε δέκα μέρες - του σχεδίου αγοράς των τίτλων "junk", με όριο αγοράς έως τα 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ (το 65% του ετήσιου ΑΕΠ της Ιταλίας). Είναι η Ευρωζώνη ως τέτοια που δείχνει πάρα πολύ εύθραυστη.Τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα.

Χθες υπήρξε μια άλλη συγκλονιστική απόφαση με παγκόσμιες επιπτώσεις: η Σαουδική Αραβία ξανάρχισε τον πόλεμο των τιμών του πετρελαίου, όπως και πριν από 30 χρόνια, αλλά σε μια συγκυρία αρκετά διαφορετική. Μείωσε τις τιμές των άμεσων προμηθειών στις ασιατικές αγορές, ειδικά της ποιότητας του αργού με τη μεγαλύτερη ζήτηση (το "light", πιο εύκολο στη διύλιση), παρασύροντας έτσι τις τιμές όλων των άλλων ποιοτήτων (Brent, WTI , ΟΠΕΚ, κλπ). Ετσι, για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, η τιμή του βαρελιού αναφοράς (Brent) έπεσε κάτω από τα 90 δολάρια που δεν είναι και λίγα, αλλά είναι πολύ λιγότερα από τα 110-120 που είχαμε συνηθίσει. Στις ειδικευμένες αγορές, και στα υπουργεία των χωρών παραγωγής, ετοιμάζονται σενάρια ανταπάντησης σε περίπτωση που η τιμή του βαρελιού πέσει κάτω από τα 60 δολάρια το βαρέλι.

Πρόκειται για πόλεμο, σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, γιατί λίγες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες μπορούν να αντέξουν για πολύ σε μια τόσο δραστική μείωση των εσόδων τους από το πετρέλαιο. Δεν μπορεί να το κάνει τη Ρωσία, υπό την πίεση της Δύσης (και πολλοί υποθέτουν - περισσότερο κι από πιθανή - ότι η πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας ήταν σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες). Πόσω μάλλον η Βενεζουέλα, η οποία αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και δέχεται την επίθεση του ιμπεριαλισμού εδώ και χρόνια. Για να μην αναφέρουμε τις αφρικανικές χώρες παραγωγής πετρελαίου. Αλλά αυτό δεν ωφελεί ούτε τις πολυεθνικές των ΗΠΑ οι οποίες κινδυνεύουν να δουν την τιμή του πετρελαίου να πέφτει κάτω από τα κόστη παραγωγής του φυσικού αερίου από σχιστόλιθο (shale gas), μια τελευταία λύση για επιστροφή των ΗΠΑ - πολύ προσωρινή - στην ενεργειακή ανεξαρτησία. Και να πούμε ότι τους τελευταίους μήνες οι Ηνωμένες Πολιτείες ξανάρχισαν μετά από 40 χρόνια, να εξάγουν αργό πετρέλαιο και σε άλλες χώρες (όπως η Ιταλία), έστω και σε αστείες ποσότητες: 400.000 βαρέλια ανά ημέρα, σε σύγκριση με περισσότερα από 90 εκατομμύρια βαρέλια παγκόσμιας κατανάλωσης ημερησίως.

Στον πόλεμο αυτό θα πέσουν πολλά κορμιά, στον πετρελαιοπαραγωγικό τομέα, σε μια οικονομική συγκυρία ήδη αποσταθεροποιημένη. Είναι αλήθεια ότι μια τέτοια πτώση των τιμών θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάκαμψη την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή και, θεωρητικά, και τη μαζική κατανάλωση (η ενέργεια είναι το μόνο παγκόσμιο εμπόρευμα που έχει μια ενιαία τιμή για όλους και επηρεάζει τις τιμές όλων των άλλων εμπορευμάτων, ενώ του άλλου εμπορεύματος-της εργασίας - η τιμή διαφέρει από χώρα σε χώρα). Αυτό,όμως είναι μια πρόβλεψη καθαρά θεωρητική, που ευνοεί εν μέρει μόνο χώρες - όπως η Κίνα - που συνεχίζουν να αναπτύσσονται, επειδή είναι πολύ πιο πιθανό να συμβάλει στην επιδείνωση του αποπληθωρισμού στην παγκόσμια οικονομία.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν μπροστά τους αυτή την εικόνα που περιλαμβάνει και πολλές άλλες μεταβλητές που ούτε καν μας τις αποκαλύπτουν. Στα πλαίσια αυτά, η ΕΚΤ πολύ λίγα μπορεί να κάνει για να επηρεάσει καταστάσεις.

[--->]

Τα μάτια του Χίτσκοκ, ή η τέχνη δημιουργίας ατμόσφαιρας φόβου

Οι πιο διάσημες σκηνές του είναι αυτές όπου  το βλέμμα των πρωταγωνιστών του λέει τα πάντα.

Στην πασίγνωστη σκηνή του φόνου στο ντους, στην ταινία Ψυχώ, δεν βλέπουμε το μαχαίρι, αλλά τα τρομοκρατημένα μάτια της Marion Crane, του θύματος αφού όπως έλεγε ο Χίτσκοκ "Ο τρόμος δεν επιβάλλεται τη στιγμή της έκρηξης, αλλά πριν από αυτή".
 

Για τη δημιουργία αίσθησης αναμονής, το κύριο εργαλείο του Χίτσκοκ ήταν τα συναισθήματα τρόμου των πρωταγωνιστών, ακριβώς όπως και στη παραπάνω σκηνή, μέσα από τα μάτια τους. Για αυτό και στο ντοκιμαντέρ " The Eyes of Hitchcock " (Τα μάτια του Χίτσκοκ),  ένα ντοκιμαντέρ κινηματογραφικής ανάλυσης του Kogonada , ο δημιουργός του επικεντρώνεται σ’ αυτή τη λεπτομέρεια.

Το ντοκιμαντέρ μπορείτε να το δείτε εδώ.

Ο Kogonada δεν είναι πρωτάρης σε αυτό το είδος παραγωγής. Έχει ήδη ασχοληθεί με τις συμμετρικές συνθέσεις του Wes Anderson ,τους διαδρόμους και τις πόρτες του Yasujiro Ozu , την προοπτική και τη συμμετρία στις ταινίες του Stanley Kubrick . Αυτή τη φορά ο Kogonada επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στις εκφράσεις των προσώπων των ταινιών του Χίτσκοκ, το κύριο εργαλείο του σκηνοθέτη για τη δημιουργία συναισθήματος φόβου και έντασης.

[--->]

Ο Αλφρεντ Χίτσκοκ όμως,ήταν, κατά κοινή ομολογία, ένας  μεγάλος σκηνοθέτης