Η δικαιολογία που προβάλλει πανικόβλητο το Μαξίμου για την "τρυφερή σχέση" Μπαλτάκου - Χρυσής Αυγής είναι ότι ο επιστήθιος φίλος του πρωθυπουργού και γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου είχε χαράξει προσωπική πορεία, δηλαδή είχε αυτονομηθεί πολιτικά από τον πρωθυπουργό. Κι αυτός δεν το είχε αντιληφθεί!

Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε το πράγμα θα ήταν χειρότερο για τον Σαμαρά. Ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου έχει πρόσβαση στους απόρρητους κυβερνητικούς φακέλους, έχει την αρμοδιότητα να σταματά νομοσχέδιο, να δίνει εντολή να κατατεθεί τροπολογία, ακόμη κι αν διαφωνεί ο αρμόδιος υπουργός, να παρεμβαίνει στον στρατό και τα Σώματα Ασφαλείας, όχι μόνο με φωτογραφική διάταξη προκειμένου να προσληφθεί ο νταής γιος του, αλλά και για την εκπόνηση πελατειακών σχέσεων, τον επηρεασμό των προαγωγών κ.ά. Πρόκειται για κατ' εξοχήν πρόσωπο του βαθέος κράτους. Ουαί και αλίμονο αν είχε αυτονομηθεί πολιτικά!

Η αποκάλυψη των καθιερωμένων μυστικών επαφών του ανώτατου κυβερνητικού παράγοντα με τους υπόδικους της εγκληματικής οργάνωσης επιβεβαιώνει ότι η Χ.Α. -πριν και μετά τη δίωξή της- χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να κάνει τη "βρόμικη δουλειά" με στόχο τη μείωση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η παρακρατική τακτική εκθέτει τον ίδιο τον Σαμαρά, ο οποίος, για να διασωθεί, έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο και διοχετεύει από το παρασκήνιο την εικόνα του εξοργισμένου.

Ο Σαμαράς βρίσκεται σε κλοιό. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει ευτελίσει την ελληνική προεδρία ότι συνδιαλέγεται με τους νεοναζί εγκληματίες. Στο εσωτερικό της χώρας η κυβέρνησή του, αποσταθεροποιημένη εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής, απονομιμοποιείται πολιτικά - ηθικά, καθώς εκτίθεται σε μείζονα θέματα της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, χωρίς να μπορεί να επικαλεστεί το άλλοθι πιέσεων από την τρόικα. Εκτίθεται ως ακροδεξιός και ως αδίστακτος, χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν σε ολόκληρη την πολιτική διαδρομή του, με κορύφωση την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε συνεργασία με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.

Μετά το βίντεο Μπαλτάκου - Κασιδιάρη, ο Σαμαράς καθίσταται και εσωκομματικά ευάλωτος. Η στοιχειώδης πολιτική αξιοπρέπεια της συντηρητικής παράταξης δρομολογεί διαδικασίες πολιτικής κρίσης, που θα εκδηλωθεί ανεξέλεγκτη στον χώρο της Ν.Δ. μετά τις εκλογές. Στο ΠΑΣΟΚ ενισχύονται οι αμφιβολίες για τη συνέχιση της κυβερνητικής συνεργασίας. Ήδη επανέρχονται τα σενάρια για εθνικές εκλογές τον Μάιο. Το σχέδιο για τη "νέα ευρωπαϊκή παράταξη" πέφτει στον Καιάδα Μπαλτάκου.

Το δίλημμα του συστήματος είναι σταυρικό. Η σχεδιασθείσα φυγή προς τα εμπρός με τη σκηνοθετημένη έξοδο από την κρίση βουλιάζει στη μαύρη τρύπα του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος. Ο Σαμαράς από διαφημιζόμενο "πλεονέκτημα" μετατρέπεται σε βαρίδι. Αν αφεθεί, μπορεί να λειτουργήσει με (αυτο)καταστροφική δύναμη και να σμπαραλιάσει θεσμούς.

Το πολιτικό πρόβλημα που σοβεί κάτω από την οικονομική κρίση έρχεται στην επιφάνεια. Η επίλυσή του γίνεται επείγουσα προτεραιότητα. Οι ευρωεκλογές, ακόμη κι αν δεν ντουμπλαριστούν με εθνικές, θα λειτουργήσουν ως δημοψήφισμα, ως κάθαρση της πολιτικής τραγωδίας. Απομένει να δούμε αν η Δικαιοσύνη θα αξιώσει τον ρόλο της, θα ζητήσει εξηγήσεις από τον Μπαλτάκο για όσα υποστηρίζει και από τον Σαμαρά για όσα φέρεται να μεθόδευσε. Αν θα θέσει θεσμικό φραγμό στο παρακράτος Σαμαρά.

[--->]