του Marco
Santopadre
Aυτό καταγγέλλουν οι αντιρρησίες συνείδησης Sahar Vardi και ο πρώην στρατιώτης του Tsahal
, Micha Kurz . Οι δύο
Ισραηλινοί , καταφέρθηκαν εναντίον της "πολιτικής του τρόμου" με την
οποία η χώρα σε μόνιμη κατάσταση πολέμου εκπαιδεύει και επηρεάζει το σύνολο της
κοινωνίας .
Και οι ίδιοι , από μικρά παιδιά , ανατράφηκαν με την αποικιοκρατική και
στρατοκρατική κουλτούρα την οποία , όμως , κάποια στιγμή την απαρνήθηκαν με
κόστος τεράστιες θυσίες . Η Sahar Vardi πλήρωσε ακριβά την επιλογή να
αρνηθεί να καταταγεί στον ισραηλινό στρατό για να υπηρετήσει τη
στρατιωτική της θητεία. Η κοπέλα από την Ιερουσαλήμ μπήκε και βγήκε από τις
στρατιωτικές φυλακές 3 φορές , παρά το νεαρό της ηλικίας της και αντιμετωπίστηκε
από το κράτος και την κοινωνία στο σύνολό της, σαν προδότης. Στο τέλος διέφυγε
της δίωξης της από τη δικαστική εξουσία μόνο και μόνο επειδή χαρακτηρίστηκε "ψυχικά
άρρωστη" και έτσι απαλλάχτηκε από το στρατό .
Ο Micha Kurz , από την Ιερουσαλήμ, πρώην στρατιώτης και συνιδρυτής του
κινήματος Σπάμε τη Σιωπή,μια οργάνωση πρώην στρατιωτών του Ισραήλ που εδώ και
χρόνια καταγγέλλει την κατάσταση στα Κατεχόμενα, πολέμησε στις τάξεις του
στρατού με το Αστέρι του Δαβίδ , κυρίως στη δεύτερη Ιντιφάντα , ενάντια σε
άοπλους Παλαιστίνιους και συχνά πολύ μικρούς σε ηλικία. Στη συνέχεια, όμως αγκάλιασε
την υπόθεση της παλαιστινιακής αντίστασης κατά της κατοχής και των διακρίσεων από τους ισραηλινούς.
Σ’ αυτούς αναφέρθηκε (14 Φεβρουαρίου) με εκτενές άρθρο της η ισπανική εφημερίδα
Publico , η οποία έδωσε βήμα στους δύο Ισραηλινούς διαφωνούντες που έχουν έλθει
στη Μαδρίτη για να μιλήσουν σχετικά με την κατάσταση στο Ισραήλ και τη Μέση Ανατολή.
Στον δημοσιογράφο που τους πήρε συνέντευξη, είπαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία
των Ισραηλινών περνάει όλη της τη ζωή της χωρίς να γνωρίζει - και χωρίς να
ενδιαφέρεται να μάθει - τις πραγματικές συνέπειες της κατοχής των
παλαιστινιακών εδαφών.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λεγόμενης "πολιτικής του φόβου" που το κράτος περνάει στους εβραίους πολίτες από την κούνια
μέχρι το θάνατο τους . "Μεγαλώσαμε την εποχή της δεύτερης Ιντιφάντα . Μας έλεγαν
ότι όλος ο κόσμος θέλει να μας σκοτώσει, ότι θα μας σκοτώσουν στη μέση του δρόμου",
λέει η Vardi , η οποία για πρώτη φορά είδε παλαιστίνιο σε ηλικία 12 χρονών, σε
ένα παλαιστινιακό χωριό , 15 μόλις λεπτά με τα πόδια από το σπίτι της .Ο Kurz ,
αντίθετα , θυμάται ότι δεν είχε ποτέ συναναστροφές με Παλαιστίνιους στη ζωή του
μέχρι που άρχισε να τους "συναναστρέφεται", αλλά σαν στρατιώτης, σαν
κατακτητής, σαν βασανιστής . "Μεγάλωσα χωρίς να έχω ποτέ γνωρίσει ένα παλαιστίνιο,
χωρίς ποτέ να έχω δει πού μένουν, χωρίς να έχω δει ποτέ ούτε καν έναν εβραίο
έποικο , χωρίς να ξέρω τι είναι και τι σημαίνει μια αποικία.
Η πρώτη φορά που είδα τι σημαίνει
κατοχή ήταν όταν πήγα στο στρατό", θυμάται ο νεαρός αντιρρησίας." Οι
Ισραηλινοί ζουν μέσα στο φόβο, ένα παράδειγμα είναι ένα τραγούδι που
τραγουδιέται το Πάσχα και ένας στίχος του αναφέρει ότι "σε κάθε γενιά υπάρχει πάντα κάποιος που
θέλει να μας εξολοθρεύσει". Ο Kurz υπογραμμίζει μία άλλη πλευρά της εκπαίδευσης
στο Ισραήλ : το κράμα μιλιταριστικού τρόπου εκπαίδευσης με στοιχεία από τη
Βίβλο. "Περιβάλλεσαι από στρατιωτικά σύμβολα, από τον παιδικό σταθμό κι
όλας, " προσθέτει η Vardi , σύμφωνα με την οποία η επίσημη ιδεολογία των
ισραηλινών περνάει στον πληθυσμό το μήνυμα ότι "για να επιβιώσουμε πρέπει
να επιτεθούμε πρώτοι".
Και οι δύο υποστηρίζουν ότι η κριτική στο εσωτερικό της ισραηλινής κοινωνίας
είναι αδύναμη και μειοψηφική και ότι ο μόνος τρόπος υποστήριξης είναι η διεθνής
κοινότητα να ασκήσει πιέσεις στο Ισραήλ , ενισχύοντας την εκστρατεία BDS (Boycott, Divestment and Sanctions, μποϊκοτάζ , απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις κατά του Ισραήλ) , η οποία
μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση την επισφαλή ισορροπία στην οποία στηρίζεται το
λεγόμενο "εβραϊκό κράτος".
