Instanbul is not alone - Η Πόλη δεν είναι μόνη της.
Τουρκία
"Αυτό που
είναι σαφές είναι ότι η κάλυψη των γεγονότων στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ελέγχεται.
Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από ό,τι την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης. Ενημερωνόμαστε από τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν καλύπτουν ούτε το 10% όσων
συμβαίνουν. Χθες ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά τα
μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν να λένε «χιλιάδες» διαδηλωτές. Οι άνθρωποι έγιναν
έξαλλοι μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ για λίγο
η αστυνομία έκανε ότι αποσύρεται από την
πλατεία Ταξίμ, αλλά η βία αυξήθηκε στην συνοικία Μπεσικτάς, στην Άγκυρα και τη Σμύρνη. "
Απαγωγή αλά CIA και παράδοση στην Τουρκία αριστερού αγωνιστή
Η Ελλάδα του
Μνημονίου μοιάζει όλο και περισσότερο με Μπανανία, όπου ο λαός ζει σε
πλήρη εξαθλίωση και οι βασικές συνταγματικές διατάξεις έχουν ανασταλεί.
Πριν από λίγο η
Τούρκικη Αντιτρομοκρατική ενημέρωσε τους οικείους του Γιαϊλά Μπουλούτ
ότι ο αριστερός αγωνιστής βρίσκεται στα χέρια της. Υπενθυμίζεται ότι ο
Μπουλούτ απήχθη το βράδυ της Πέμπτης από την οδό Σόλωνος.
Η Ελληνική
Αστυνομία αρνήθηκε επισήμως ότι έχει ανάμειξη στο περιστατικό. Ωστόσο,
αυτόπτης μάρτυς σημείωσε την πινακίδα του αυτοκινήτου στο οποίο έσυραν
τον Μπουλούτ. Η πινακίδα αντιστοιχεί σε αυτοκίνητο της ΕΛΑΣ.Είτε την
απαγωγή την έκανε η ΕΛΑΣ είτε οι τούρκικες ή αμερικάνικες μυστικές
υπηρεσίες, το βέβαιο είναι ότι καταλύθηκε κάθε έννοια νομιμότητας και
δικαιοσύνης. Κατά παράβαση του Συντάγματος, των νόμων και των διεθνών
συμβάσεων, ο πολιτικός πρόσφυγας παραδίδεται στο Τουρκικό κράτος, με μια
επιχείρηση που θυμίζει έντονα τις απαγωγές της CIA και τις μυστικές
μεταφορές υπόπτων στο Γκουαντάναμο.
Είναι γνωστό
ότι εδώ και καιρό οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες έχουν ενορχηστρώσει
μια επιχείρηση εναντίον «υπόπτων» σε Ελλάδα και Τουρκία. Είναι επίσης
γνωστό ότι σε αυτήν την επιχείρηση παίζει ενεργό ρόλο η Ελληνική
Αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ουσιαστικά ως παραμάγαζο των Αμερικανών.
Καταγγέλλουμε
την Ελληνική κυβέρνηση για αυτήν τη βάναυση καταπάτηση του
συνταγματικού πλαισίου και των θεμελιωδών ελευθεριών. Καλούμε σε μαζική
συστράτευση για την υπεράσπιση των Τούρκων και Κούρδων πολιτικών
προσφύγων. Η κρατική τρομοκρατία δεν θα περάσει!
Αθήνα,1/6/2013
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Ρατσισμός,αντισημιτισμός,σιωνισμός
Η διετία 1992-93
υπήρξε μια περίοδος αντισημιτικών και νεοναζιστικών επιθέσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ήταν, επίσης, μια περίοδος έντονων συζητήσεων σχετικά με τις νέες όψεις του
ρατσισμού, ο οποίος πλέον δεν εξηγείται στη βάση μιας (αποκρουστικής)
βιολογικής κατωτερότητας, αλλά αρθρώνεται σύμφωνα με μια "διαφοριστική" λογική, θεμελιωμένη σε μια απολυτοποίηση των πολιτιστικών
και ανθρωπολογικών διαφορών [των διαφόρων λαών], οι οποίες παρουσιάζονται ως αιώνιες,
ασύμβατες μεταξύ τους, ανιστόρητες, κλειστές σε κάθε πιθανή εξέλιξη.
Σήμερα - σε καιρούς
"σύγκρουσης των πολιτισμών", "υπεράσπισης
της Δύσης", "κινδύνου της Ευραραβίας" κλπ.. – κάτι τέτοιο μοιάζει ,κάπως,
με την ανακάλυψη της Αμερικής, εκείνη την εποχή, όμως, δεν ήταν και τόσοι πολλοί
αυτοί που μελετούσαν το τρεμούλιασμα της φλόγας κάτω από την κατσαρόλα.
Ο στόχος αυτών των σημειώσεων ήταν να ανοίξει μια συζήτηση σχετικά με τη διαλεκτική αντισημιτισμού- Σιωνισμού και ρατσισμού-αντιρατσισμού, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο αποδοχής της "ισοδυναμίας" τους, μια πρόταση που υπονοείται με σαφήνεια στο δημόσιο διάλογο για το ρατσισμό.
Με άλλα λόγια: είναι αλήθεια ότι ο σύγχρονος πολιτιστικός ρατσισμός λειτουργεί ως ένα είδος "γενικευμένου αντισημιτισμού" (Ε. Μπαλιμπάρ), αλλά δεδομένου ότι αντισημιτισμός και σιωνισμός αντανακλούν ο ένας τον άλλο και αλληλοτροφοδοτούνται, θα πρέπει να αποφεύγουμε μια απάντηση "σιωνιστική" (δηλαδή πλήρως ταυτοτική και αντιδραστική) στο ρατσισμό, μια απάντηση η οποία, όχι μόνο δε μας βοηθά να καταρρίπτουμε τα νεορατσιστικά επιχειρήματα, αλλά ακολουθεί τη δική τους λογική, και μάλιστα από υποδεέστερες θέσεις.
Για να μη παγιδευτούμε, θα πρέπει να εντοπίσουμε το κοινό σημείο μεταξύ αντισημιτισμού και σιωνισμού, και αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο αν επιστρέψουμε πίσω στις ρίζες του σιωνισμού ως ταυτοτική αντίδραση στην "επώαση" των εβραϊκών κοινοτήτων στην Ανατολική Ευρώπη του δέκατου ένατου αιώνα.
Σήμερα,προτείνω και πάλι αυτές τις σημειώσεις, όπως ακριβώς ήταν τότε,με όλα τα μείον (μαζί με ένα αστειάκι στο τέλος του κειμένου, το οποίο σήμερα μου φαίνεται εντελώς ξένο και παιδαριώδες, αλλά για τον τότε εικοσιδυάχρονο ήταν απόλυτα φυσιολογικό), επειδή νομίζω ότι έχουν και πάλι κάποια περιορισμένη,έστω ,αξία. Δυστυχώς, δεν έχω το πλήρες κείμενο, παρά μόνο ένα μεγάλο απόσπασμα που κυκλοφορούσε στις λίστες του κινήματος της Μπολόνια το Φεβρουάριο του 2002.
(WM1, 23 Αυγούστου, 2006)]
Ο στόχος αυτών των σημειώσεων ήταν να ανοίξει μια συζήτηση σχετικά με τη διαλεκτική αντισημιτισμού- Σιωνισμού και ρατσισμού-αντιρατσισμού, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο αποδοχής της "ισοδυναμίας" τους, μια πρόταση που υπονοείται με σαφήνεια στο δημόσιο διάλογο για το ρατσισμό.
Με άλλα λόγια: είναι αλήθεια ότι ο σύγχρονος πολιτιστικός ρατσισμός λειτουργεί ως ένα είδος "γενικευμένου αντισημιτισμού" (Ε. Μπαλιμπάρ), αλλά δεδομένου ότι αντισημιτισμός και σιωνισμός αντανακλούν ο ένας τον άλλο και αλληλοτροφοδοτούνται, θα πρέπει να αποφεύγουμε μια απάντηση "σιωνιστική" (δηλαδή πλήρως ταυτοτική και αντιδραστική) στο ρατσισμό, μια απάντηση η οποία, όχι μόνο δε μας βοηθά να καταρρίπτουμε τα νεορατσιστικά επιχειρήματα, αλλά ακολουθεί τη δική τους λογική, και μάλιστα από υποδεέστερες θέσεις.
Για να μη παγιδευτούμε, θα πρέπει να εντοπίσουμε το κοινό σημείο μεταξύ αντισημιτισμού και σιωνισμού, και αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο αν επιστρέψουμε πίσω στις ρίζες του σιωνισμού ως ταυτοτική αντίδραση στην "επώαση" των εβραϊκών κοινοτήτων στην Ανατολική Ευρώπη του δέκατου ένατου αιώνα.
Σήμερα,προτείνω και πάλι αυτές τις σημειώσεις, όπως ακριβώς ήταν τότε,με όλα τα μείον (μαζί με ένα αστειάκι στο τέλος του κειμένου, το οποίο σήμερα μου φαίνεται εντελώς ξένο και παιδαριώδες, αλλά για τον τότε εικοσιδυάχρονο ήταν απόλυτα φυσιολογικό), επειδή νομίζω ότι έχουν και πάλι κάποια περιορισμένη,έστω ,αξία. Δυστυχώς, δεν έχω το πλήρες κείμενο, παρά μόνο ένα μεγάλο απόσπασμα που κυκλοφορούσε στις λίστες του κινήματος της Μπολόνια το Φεβρουάριο του 2002.
(WM1, 23 Αυγούστου, 2006)]
*****
"Η
καταστροφή του ρατσιστικού πλέγματος δεν
προϋποθέτει μόνο την εξέγερση των
θυμάτων του, αλλά και τον μετασχηματισμό των ίδιων των ρατσιστών και, κατά συνέπεια, την εσωτερική αποσύνθεση της κοινότητας που θεσπίζει ο ρατσισμός." (Ετιέν
Μπαλιμπάρ)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)