Επιτέλους, αίρονται οι αδικίες!

[--->]
 του Τάσου Αναστασίου

Δάσος Σκουριών: τα ΜΑΤ προστατεύουν την παράνομη ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (βίντεο)

« Mια «επένδυση» παράδειγμα …προς αποφυγήν

EKTAKTO: Συγκέντρωση σήμερα στις 7:00 στα φανάρια της Ιερισσού »

9 May, 2013 by antigoldgreece

Bίντεο από τη χθεσινή (8 Μαΐου) “συνάντηση” των κατοίκων με τα ΜΑΤ πάνω στο βουνό. Τα ΜΑΤ έχουν αποκλείσει τον κεντρικό δασικό δρόμο του Κακάβου, ώστε από πίσω η εταιρεία να συνεχίσει ανενόχλητη το ξερρίζωμα-παράχωμα των αιωνόβιων δέντρων του ρέματος του Καρατζά. Οι ΜΑΤατζήδες πετάνε πέτρες και σημαδεύουν με τον εκτοξευτήρα των δακρυγόνων τους πολίτες που βρίσκονται σε απόσταση 30 μέτρων, χωρίς να ρίχνουν. Ακούγονται καθαρά οι προκλήσεις προς τους κατοίκους “Αδερφέ, εμείς σας αγαπάμε. Θα παίρνουμε χρυσό Ιερισσού, για να σας ενισχύσουμε!” και άλλα, πολύ χειρότερα, που δυστυχώς δεν έπιασε η κάμερα.  Οι ασφαλίτες κινηματογραφούν.

Όπως θα δείτε και στο βίντεο, ο δασικός δρόμος είναι παγιδευμένος με όρθια σίδερα που έχουν τοποθετηθεί εκεί για να καταστρέψουν όποιο αυτοκίνητο τολμήσει να περάσει… στα πλαίσια της “τήρησης της τάξης” βεβαίως. Σε λίγο θα έχουμε και νάρκες. Στην πλαγιά επάνω από τον παγιδευμένο δρόμο βρέθηκαν υπολείμματα φωτιάς, από τους νυχτερινούς μπάτσους-τσιλιαδόρους.

Οι αρχικές δυο διμοιρίες ΜΑΤ ενισχύθηκαν στη συνέχεια και από άλλες που ήρθαν από άλλο δρόμο και επιτέθηκαν από δυο πλευρές στους κατοίκους, οι οποίοι διασκορπίστηκαν μέσα στο δάσος. Φαίνεται ότι η αστυνομία είχε εντολή να κάνει προσαγωγές, διότι έξω από το Αστυνομικό Μέγαρο του Πολυγύρου τοποθετήθηκαν τα γνωστά κάγκελα που τοποθετούνται κάθε φορά που αναμένεται η άφιξη των “τρομοκρατών-κατοίκων”… Μάλιστα η γνωστή “πηγή” της εταιρείας, οι “Πωλητές Αριστοτέλη”, τις ανήγγειλε κιόλας! “Έξι συνολικά προσαγωγές” ανακοίνωσαν περιχαρείς ότι έγιναν, αλλά ήταν απλώς ευσεβείς πόθοι…

Τελικά ποιος είναι “νόμιμος” και ποιος είναι “παράνομος” στον Καρατζά; Σύμφωνα με το νόμο, πριν από οποιαδήποτε επέμβαση σε δασική έκταση η εταιρεία οφείλει να έχει εφοδιαστεί με την ειδική έγκριση επέμβασης του Ν.998/79 και να έχει και εγκεκριμένη Τεχνική Μελέτη του άρθρου 4 του Κ.Μ.Λ.Ε. για το έργο που πρόκειται να κατασκευαστεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε Τεχνική Μελέτη για το φράγμα αποβλήτων του Καρατζά υπάρχει, ούτε ειδική έγκριση επέμβασης στο δάσος. Επίσης δεν υπάρχει η παρακαμπτήρια οδός που θα έπρεπε να έχει κατασκευαστεί πριν την έναρξη της υλοτόμησης και πριν τη διακοπή της συνέχειας του υπάρχοντος δασικού οδικού δικτύου, “για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη διέλευση των πολιτών” – αυτή που σήμερα “εξασφαλίζεται” με σίδερα-παγίδες.

Αυτό που υπάρχει είναι ένα “Πρωτόκολλο Εγκατάσταστασης Υλοτόμου” που εκδόθηκε χωρίς να πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις. Και βέβαια το ξερρίζωμα-παράχωμα δεν είναι “υλοτομία”… Ο Δασάρχης γνωρίζει ότι είναι υπόλογος για αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή του ρέματος του Καρατζά και ότι εναντίον του θα γίνουν όλες οι ενέργειες που προβλέπει ο νόμος. Γι’αυτό και έχει εξαφανιστεί εδώ και δυο εβδομάδες, ενώ είχε δεσμευτεί να ελέγξει τη νομιμότητα των ενεργειών της εταιρείας και να ενημερώσει άμεσα τους κατοίκους. Ξαναδείτε το ανήσυχο ύφος του στο βίντεο της 23ης Απριλίου:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=XgkgD9uqV64

Σε τηλεφωνική επικοινωνία με το Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Κεντρικής Μακεδονίας κ. Βάιο Χονδρό, λάβαμε νέα υπόσχεση ότι σύντομα θα διαλευκανθεί το ζήτημα. Από υποσχέσεις έχουμε μπουχτίσει, αλλά στο μεταξύ η καταστροφική δράση της εταιρείας συνεχίζεται, με την πλήρη κάλυψη της Αστυνομίας.

Απαντάμε με ένα σύνθημα:

Ρουφιάνοι κάθε μέρα μανούρα θα σας κάνω
και πάλι θα με βρίσκετε στον Κάκαβο επάνω. 

[--->]

Να σώσουμε τις τράπεζες!

“Το τοπίο της μετά θάνατον ζωής αλλάζει δραματικά το δεύτερο μισό του δωδέκατου αιώνα: τότε είναι που εμφανίζεται το Καθαρτήριο, ο τόπος και η λέξη. Μόνο η πίστη στο Καθαρτήριο και οι συναφείς πρακτικές μας επιτρέπουν να προσαρμόζουμε, χάρη στο μηχανισμό ικανοποίηση- μείωση της ποινής, τις ανάγκες της θρησκείας στη σύνθετη πραγματικότητα. Φυσικά, ακόμη και με το Καθαρτήριο,ο τοκογλύφος δεν έχει κερδίσει όλα όσα έχουν να κάνουν με τη σωτηρία του, στις αρχές του δέκατου τρίτου αιώνα. Ο ίδιος ο Καισάριος του Χάιστερμπαχ, ένα φιλελεύθερο και φωτισμένο πνεύμα, εξακολουθεί να στέλνει τους  περισσότερους τοκογλύφους στην Κόλαση. Και η Tabula exemplorum, χειρόγραφο του 13^ου αιώνα της Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων που σίγουρα εκφράζει τη μέση νοοτροπία της εποχής, δεν ανοίγει τις πύλες του Καθαρτήριου στους τοκογλύφους. Οι μεγάλοι  "αντιδραστικοί" του Πρώιμου Μεσαίωνα – πρώτα ο Δάντης, ύστερα ο Άγιος Βερναντίνος της Σιένα - δεν δείχνουν καμία επιείκεια στους τοκογλύφος. Στη Θεία Κωμωδία, δεν υπάρχουν τοκογλύφοι στο Καθαρτήριο,βρίσκονται όλοι  στην Κόλαση, στο τέλος του έβδομου κύκλου (στμ.Τραγούδι ΙΖ΄), απομονωμένοι σε μια έρημο φλεγόμενης άμμου όπου μαίνεται μια πύρινη βροχή. Αυτοί είναι οι "θλιμμένες ψυχές", ο καθένας με ένα πουγκί να κρέμεται από το λαιμό του στο διηνεκές ("dal collo a ciascun pendea una tasca, σακούλα απ’ όλους τους λαιμούς κρεμόταν"). Σε αυτά τα πουγκιά ο Δάντης αναγνωρίζει τα χρώματα και τα οικόσημα πολλών οικογενειών ευγενών, ιταλών τραπεζιτών, οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τοκογλύφοι: Κατέλο, Τζιανφιλιάτσι, ένας Φλωρεντίνος που έγινε τραπεζίτης στη Γαλλία, οι Ομπριάκι και οι Μπέκι, Φλωρεντίνοι και αυτοί, και μόνο ένας Παντοβάνος,ο Ρετζινάλντο Σκροβένι, της οικογένειας που παράγγειλε στον Τζιότο τις διάσημες νωπογραφίες για το οικογενειακό της παρεκκλήσι στην Πάντοβα.

Αλλά στις αρχές του δέκατου τρίτου αιώνα, το ιδεολογικό άνοιγμα είναι γεγονός. Όπως λέει και ο Καισάριος του Χάιστερμπαχ σε ένα exemplum [1]που δεν αφορά ένα τοκογλύφο, αλλά μια καλόγρια που είχε χάσει την παρθενιά της με ένα μοναχό: στο εξής το Καθαρτήριο αντιπροσωπεύει την ελπίδα, και η ελπίδα της σωτηρίας γίνεται προσιτή στον τοκογλύφο. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό το γεγονός, θρησκευτικού και  ιδεολογικού χαρακτήρα δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την οικονομική ανάπτυξη, ή ότι αντίστροφα, η πίεση της νέας οικονομίας δημιούργησε ένα νέο πνευματικό εποικοδόμημα,αλλά απλά διαπιστώνω ότι, παράλληλα με την πρακτική - πολύ περιορισμένη - της αποκατάστασης, και της εξέλιξης που κάνει κάποιον να ξεχωρίζει τον σύγχρονο τοκογλύφο (the pawnbroker,ενεχυροδανειστής) από τον τραπεζίτη πλούσιο έμπορο (the merchant prince), ένας τρίτος τρόπος, η σωτηρία μέσα από το Καθαρτήριο, οδήγησε στον Πρώιμο Μεσαίωνα, παράλληλα με τις εξελίξεις στην πραγματική οικονομία, στην ανάπτυξη του καπιταλισμού. Η γέννηση του Καθαρτηρίου σηματοδοτεί και τη γέννηση της τράπεζας."

Ζακ Λε Γκοφ, Η γέννηση του Καθαρτήριου

 [1] exemplum=Σύντομη διήγηση,που παρουσιάζεται σαν πραγματική και προορίζεται να ενταχθεί σε ένα λόγο (συνήθως, ένα κήρυγμα) για να πείσει ένα ακροατήριο μέσω ενός σωτήριου μαθήματος.Η ιστορία είναι σύντομη,εύκολη να τη συγκρατήσει κανείς,πείθει.Χρησιμοποιεί ρητορικά σχήματα και εφέ της διήγησης,εντυπωσιάζει. Διασκεδαστική ή, συχνότερα, τρομακτική, δραματοποιεί. Αυτό που προσφέρει ο ιεροκήρυκας είναι ένα μικρό φυλακτό,το οποίο αν θέλει κανείς να το καταλάβει και να το χρησιμοποιήσει,φέρνει τη σωτηρία.Είναι ένα κλειδί για τον Παράδεισο.

Από : Ζακ Λε Γκοφ,Το πουγκί και η ζωή

Ο νεοφιλελευθερισμός, νονός του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας : Ο Ernst Lohoff και ο Norbert Trenkle συζητούν για την Οικονομική και Δημοσιονομική Κρίση - Μέρος 3 από 3

Ερωτήσεις από τον Reinhard Jellen, Μετάφραση από το γερμανικό πρωτότυπο από τον Joe Keady, αρχική δημοσίευση στο δικτυακό τόπο ΤΗΛΕΠΟΛΙΣ, 6 Αυγ. 2012, το πρώτο μέρος της συνέντευξης βρίσκεται εδώ, το δεύτερο εδώ.

Στη περίοδο του κεϋνσιανισμού, το κράτος το ίδιο με τις άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις του καθιερώθηκε ως ενεργό  στήριγμα της οικονομικής ζωής. Ωστόσο, η  θεμελιώδης αντίφαση μεταξύ της υλικής παραγωγής και της αφηρημένης και επιρρεπούς στις κρίσεις αξιοποίησης της στην καπιταλιστική οικονομία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Επομένως, το βασικό δίλημμα παρέμεινε: αύξηση της παραγωγικότητας με αμετάβλητα ή στάσιμα τα ποσοστά συσσώρευσης και μία τάση μείωσης των θέσεων εργασίας και αυξανόμενη μείωση της βάσης της πραγματικής συσσώρευσης.

Όταν η κεϋνσιανή συνταγή έπαψε να επηρεάζει θετικά τις ιδιωτικές επενδύσεις, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αντικαταστάθηκε από το νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος κατεύθυνε τα ανεκμετάλλευτα επενδυτικά κεφάλαια προς την κερδοσκοπική σφαίρα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αυτό οδήγησε στην ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της πραγματικής οικονομίας από τις παρορμήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, που με τη σειρά της επηρέασε αρνητικά την οικονομική της βάση, προκαλώντας περιοδικά φούσκες ακάλυπτων  χρηματοοικονομικών τίτλων. Μετά την έκρηξη της Νέας Οικονομίας και την φούσκα των ακινήτων, η έκταση της κρίσης σταδιακά έχει αρχίσει να φαίνεται με τη διάβρωση των δημόσιων οικονομικών. Το τρίτο μέρος της  συνομιλίας με τους Ernst Lohoff και Norbert Trenkle, τους συγγραφείς του Die Grosse Entwertung (Η Μεγάλη απαξίωση).

Η παραοικονομία στην Ευρώπη όσο το ΑΕΠ της Γερμανίας

Σύμφωνα με  έκθεση της Tax Research LLP, η παραοικονομία στην Ευρώπη είναι ίση με το 22,1% της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας και με τζίρο κοντά στα 3550 δισεκατομμύρια δολάρια (όσο το σύνολο της οικονομίας της Γερμανίας). Έχει ενδιαφέρον να πούμε, ότι  την έκθεση παρήγγειλαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.

Η έκθεση της Research Tax, που δημοσίευσε και το Zero Hedge, δείχνει ότι η Αυστρία και το Λουξεμβούργο με 9,7 %,ποσοστά παραοικονομίας ως προς το ΑΕΠ, βρίσκονται στις χαμηλότερες θέσεις, ενώ η Βουλγαρία και η Ρουμανία με 35,3% σε 32,6 % στην κορυφή της λίστας.

Από τις ισχυρές οικονομίες, στη Γερμανία είναι 16%, στη Γαλλία 15%, στην Ιταλία 27% και στην Ισπανία 22,5%. Ακόμη στη Σουηδία  τα ποσοστά της παραοικονομίας/ΑΕΠ , φτάνουν στο απίστευτο 19%.

 

Το ύψος της παραοικονομίας είναι  € 420 δισεκατομμύρια στην Ιταλία, 400 στη Γερμανία, 290 στη Γαλλία, 240 στην Ισπανία και 210 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Να σημειωθεί ότι ακόμη και σε οικονομίες όπως αυτή του Ηνωμένου Βασίλειου το μέγεθος της παραοικονομίας είναι καθε άλλο παρά αμελητέο.

 

Οσον αφορά την απώλεια φορολογικών εσόδων, η παραοικονομία μεταφράζεται σε απώλεια εσόδων γύρω στα € 864 δισεκατομμύρια, δηλαδή λίγο πάνω από το 7% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, ή το 105,8% των δαπανών για την υγεία στην ΕΕ και  σε ένα ποσό υμεγαλύτερο από το συνολικό δημόσιο έλλειμμα.