Deutsche Bank και Κύπρος : δύο μέτρα και δύο σταθμά

Η είδηση ​​έρχεται από το σημερινό πρωτοσέλιδο των Financial Times [*] και διάφορους οικονομικούς δαδικτυακούς τόπους και αφορά την Bundesbank που ξεκίνησε έρευνα για την απόκρυψη ζημιών της τάξης των 12 δισ. δολ. από παράγωγα από την Deutsche Bank το 2008. 

Όπως,όμως, το διαβάζουμε μας δίνετε η εντύπωση ότι η Deutsche Bank είχε ή έχει σήμερα μια τρύπα 12 δισ. δολαρίων. Στην πραγματικότητα, οι απώλειες αυτές εξαφανιστήκαν σχεδόν αμέσως, μόλις οι αγορές ανέκαμψαν. Αλλά αν είχαν αποκαλυφθεί το 2008 τότε η Deutsche Bank θα βρισκόταν πιθανόν σε θέση τεχνικής αθέτησης πληρωμών και άρα θα ήταν υποχρεωμένη  να καλύψει την τρύπα με  χρήματα των καταθετών ή του κράτους (και οι μέτοχοι θα κινδύνευαν να μηδενιστούν οι μετοχές τους). Κατά περίεργο όμως τρόπο, για λόγους εθνικούς και επειδή έχει να κάνει με το πώς λειτουργούν στην πραγματικότητα οι τράπεζες, η Deutsche Bank έκανε πολύ καλά που  έκρυψε τις ζημιές

Το εξωφρενικό,όμως, είναι, ότι στην περίπτωση της Κύπρου για ένα παρόμοιο περίπου πρόβλημα, όχι μόνο δεν της επέτρεψαν να κάνει πως δεν συνέβαινε τίποτα και έτσι να ανακτήσει τα χρήματα (που τα είχε χάσει αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα) μετά από ένα-δύο χρόνια, αλλά στην κυριολεξία τη δολοφόνησαν οικονομικά



[*] 

Bundesbank launches Deutsche probe Claims that bank hid $12bn losses by misvaluing credit derivatives

[--->]

Τι προβλέπει το Μνημόνιο της Κύπρου

 Αν οι δύστυχοι και μέχρι σήμερα  υπάκουοι Κύπριοι σκλάβοι νόμιζαν ότι τα βάσανα τους στο ευρωπαικό φεουδαρχικό σύστημα  θα τελείωναν μόνο με ένα "απλό"φόρο επί των καταθέσεων, ήταν γελασμένοι . Αφού στα πλαίσια του σχεδίου διάσωσης του τραπεζικού συστήματος τους, η χώρα αναμένεται να λάβει ένα "δάνειο" από την τρόικα, ένα δάνειο το οποίο το συνοδεύεται από  ένα Μνημόνιο Συναντίληψης και Συνεργασίας, όπως είναι το ψευδώνυμο του "σχεδίου λιτότητας" το οποίο υπαγορεύει στην κυπριακή κυβέρνηση λεπτομερώς τους όρους της αύξησης των φορολογικών εσόδων και των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες που πρέπει να κάνει.

Σήμερα διέρρευσε ένα σχέδιο του κυπριακού ΜΣ (μνημόνιου συναντίληψης) που ετοίμασε η επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στο νησί, Delia Velculescu, Ωστόσο,για το καλό των Κυπρίων αναγνωστών μας δημοσιεύουμε εδώ κάποια σημεία από τη λίστα του τσουνάμι λιτότητας που ετοιμάζεται να χτυπήσει την Κύπρο, από το σύστημα υγείας, μέχρι τη «μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος» και τις άλλες προτάσεις που ΕΚΤ και ΔΝΤ επιβάλλουν στην Κύπρο με αντάλλαγμα τη γενναιοδωρία τους να κρατήσουν τη χώρα στην ευρωζώνη ως καλός και πειθήνιος υπηρέτης.

Ορισμένες από τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές.

το βαρκάκι το ταρακουνούσε ο δυνατός μαΐστρος.

 

 

   

Τι έχουμε τώρα; Ένα καράβι; είπα εγώ. Ακριβώς, Αμαδέο, ένα κα­ράβι. Και ο τίτλος, «Σιών», στην πραγματικότητα κρύβει τη λέξη «ναυ­σιπλοΐα, πλους».[[1]]

Κι αυτό είναι όλο, Αμαδέο, απλούστατο, δεν υπάρχει άλλο μυστήριο, είπαν οι νεαροί κι εγώ θα ήθελα να τους είχα πει ότι έβγα­ζαν από πάνω μου ένα βάρος, αυτό θα ήθελα να τους είχα πει, ή ότι η λέξη «Σιών» μπορεί να έκρυβε τη λέξη «Σιμόν», μια καταφατική λέξη στην τσιγγάνικη διάλεκτο που έρχεται από το παρελθόν, όμως το μόνο που έκανα ήταν να πω  αχ, διάβολε, και να αναζητήσω το μπουκάλι της τεκίλας και να βάλω ένα ποτήρι, ακόμα ένα. Αυτό ήταν ό.τι είχε απο­μείνει από τη Σεσάρεα, σκέφτηκα,ένα καράβι σε μια θάλασσα γαλήνια, ένα καράβι σε ταραγμένη θάλασσα, ένα καράβι σε καταιγίδα.

Για μια στιγμή το μυαλό μου, σας διαβεβαιώνω, έμοιαζε με φουρτουνιασμένη θάλασσα και δεν άκουσα τι έλεγαν οι νεαροί, αν και έπιασα μερικές φρά­σεις,μερικές σκόρπιες λέξεις, τις αναμενόμενες, υποθέτω: η βάρκα του Κετσαλκόατλ,[[2]] ο νυχτερινός πυρετός ενός μικρού αγοριού ή κοριτσιού, το εγκεφαλογράφημα του καπετάν-Αχαμπ ή το εγκεφαλογράφημα της φάλαινας, η επιφάνεια της θάλασσας που για τους καρχαρίες είναι το στόμιο της απέραντης κόλασης, το πλοίο χωρίς ιστίο που μπορεί εξίσου καλά να είναι και φέρετρο, το παράδοξο του ορθογώνιου, το ορθογώνιο-συνείδηση, το ανέφικτο ορθογώνιο του Αϊνστάιν (σε ένα σύμπαν όπου τα ορθογώνια είναι αδιανόητα), μια σελίδα του Αλφόνσο Ρέγες, η ερη­μιά της ποίησης. Και τότε, αφού είχα πιει την τεκίλα μου, γέμισα ξανά το ποτήρι μου και γέμισα και το δικό τους και τους είπα ας πιούμε στην υγειά της Σεσάρεα και είδα τα μάτια τους, πόσο ευχαριστημένοι ήταν αυτοί οι διαβολεμένοι νεαροί, και τσουγκρίσαμε και οι τρεις μας ενόσω το βαρκάκι μας το ταρακουνούσε ο δυνατός μαΐστρος.

---------------------------------

[1]Οι ισπανικές λέξεις είναι Sion και navegacion (Στ.Μ.)

[2] Όταν το φτερωτό φίδι,ο θεός Κετσαλκκόατλ, διώχτηκε από τους Τολτέκους, έφυγε πάνω σε μια βάρκα από φίδια, υποσχόμενος πως θα επιστρέψει. (Στ.Μ.)

Ρομπέρτο Μπολάνιο,Οι άγριοι ντετέκτιβ

Ιδιαιτερότητες !

Το σχέδιο για την Κύπρο; Μια ασίστ στη φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες των χωρών που κινδυνεύουν (προς τις γερμανικές) [*]

του Fabio Pavesi

Οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρώσει η Λευκωσία είναι τουλάχιστον δύο. Είναι αυτός που πρέπει να τον πληρώσουν αμέσως – με τον πήχη της θυσίας πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ – κάποιοι πλούσιοι Ρώσοι ολιγάρχες και κάποιοι πλούσιοι ντόπιοι επιχειρηματίες. Και ένας κρυφός λογαριασμός πολύ πιο αλμυρός και επαχθής που ίσως προκαλέσει μεγαλύτερη  αναστάτωση.

Είναι και ο  λογαριασμός της εμπιστοσύνης. Η εμπιστοσύνη που στο εξής θα πάψει να υπάρχει λόγω τρόικας, η οποία, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, ρίχνει τα βάρη της υποτιθεμένης διάσωσης στους ιδιώτες  πιστωτές . Αν αγγίξουν τους τρεχούμενους λογαριασμούς των τραπεζών και αυτό γίνει ένας από τους τρόπους της μελλοντικής διάσωσης των χωρών, τότε θα έχουμε τεράστιες παρενέργειες. Τη φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες των χωρών υψηλού κινδύνου. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό για μια τράπεζα να βλέπει  να μειώνεται η βάση της διαθέσιμης χρηματοδότησης.
Πρόκειται,βασικά, για ένα σενάριο τρόμου που το έχουμε ξαναδεί και δυστυχώς δεν δίδαξε τίποτα στις ευρωπαϊκές ηγεσίες. Πώς να ξεχάσουμε ότι από τις ελληνικές τράπεζες όσο εξελισσόταν η κρίση έφυγαν κεφάλαια τουλάχιστον 70 δισ. ευρώ. Πώς να ξεχάσουμε την αιμορραγία των τρεχούμενων λογαριασμών των τραπεζών της Μαδρίτης που είδαν να φεύγουν πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε λίγους μήνες. Και πώς να ξεχάσουμε ότι και από την Ιταλία εν μέσω κρίσης μεταξύ 2011 και καλοκαίρι του 2012 δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ξένες καταθέσεις επέστρεψαν στο σπίτι τους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα χρήματα από τη στιγμή που θα φύγουν από το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας σε κρίση δεν θα επιστρέψουν ξανά. Θέλετε μια απόδειξη; 

Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με την ABI (Ένωση Ιταλικών Τραπεζών), από τα ταμεία των ιταλικών τραπεζών λείπουν τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια ξένες καταθεσεις. Ευτυχώς, για τις τράπεζες μας, που τις εμπιστεύονται οι Ιταλοί αποταμιευτές οι οποίοι έχουν αντισταθμίσει και με το παραπάνω τη φυγή των ξένων πελατών.

Αυτό με απλά λόγια οι ειδικοί το ονομάζουν βαλκανοποίηση του τραπεζικού συστήματος, ένα επικίνδυνο κατακερματισμό που κάνει τις τράπεζες της  νότιας Ευρώπης να βλέπουν τα ταμεία τους να φτωχαίνουν υπέρ των τραπεζών της Βόρειας Ευρώπης, με επικεφαλής τη Γερμανία. Αφού αυτά τα κεφάλαια εγκαταλείπουν τα ιδρύματα των χωρών που κινδυνεύουν και φουσκώνουν τα στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών του Βορρά.Το γιγαντιαίο φαινόμενο, το οποίο όπως απέδειξε το ΔΝΤ, σήκωσε από την Ιταλία και την Ισπανία στη κορύφωση της κρίσης, σχεδόν  500 δισεκατομμύρια ευρώ, και τώρα έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Αλλά ανκαι η αιμορραγία αυτη τη στιγμή έχει σταματήσει, το τραγικό είναι, ότι το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου έγινε δυστυχώς ένα φαινόμενο δομικό. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις καθαρές θέσεις πιστωτών και οφειλετών στη ζώνη του ευρώ και την περιφέρεια της ευρωζώνης να χρωστάει 820 δισ. ευρώ ενώ η Γερμανία να εμφανίζει πλεόνασμα 620 δισεκατομμυρίων.

Μια κατάσταση με σοβαρές  παρενέργειες Τα κεφάλαια  που εγκαταλείπουν τις τράπεζες των ευάλωτων χωρών κατευθύνονται προς στις  Γερμανικές, Φινλανδικές, Ολλανδικές τράπεζες, οι οποίες μπορούν  να επιτρέψουν στον εαυτό τους μια ισχυρή μόχλευση των δάνειων με πολύ χαμηλό επιτόκιο, μεταξύ άλλων. Αυτό χρηματοδοτεί την πραγματική οικονομία αυτών των χωρών. Αντίθετα, η έλλειψη ξένων καταθέσεων στις ιταλικές και ισπανικές τράπεζες τις υποχρεώνει να μειώνουν το δανεισμό προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά συρρικνώνοντας έτσι την ήδη εύθραυστη οικονομική κατάσταση στην περιφέρεια της ευρωζώνης. 

Τα στοιχεία για τα δάνεια μιλάνε από μόνα τους. Στην Ιταλία, η μείωση μόνο το 2012, ήταν 3%, στην Ελλάδα 7%,στην  Ισπανία 4%, ενώ στην Ολλανδία τα δάνεια αυξήθηκαν κατά 6% και στη Γερμανία 3%. Και έτσι καταλήγουμε σε μια Ευρώπη των τραπεζών κομμένη στα δύο. Ενισχυμένες, χάρη στη συμβολή των καταθετών που έφυγαν πρώτα από την Ελλάδα και την Ισπανία και αύριο από την Κύπρο, προς τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και πεθαμένες στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Αν δεν σταματήσει η βαλκανοποίηση του τραπεζικού συστήματος, το ευρώ κινδυνεύει και το φάρμακο που έδωσαν στη Κύπρο δεν είναι και το πιο  ενδεδειγμένο, αλλά ,αντίθετα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον παραπέρα κατακερματισμό των χρηματοπιστωτικών συστημάτων. Ιδού λοιπόν το αυτογκόλ της Ευρώπης στην Κύπρο.

από την εφημερίδα IlSole24Ore

[*] Στμ. Η εφημερίδα IlSole24Ore είναι η οικονομική εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Ιταλία και θεωρείται ότι “απηχεί” τις απόψεις της ιταλικής Confindustria (ο ΣΕΒ της Ιταλίας)

[--->]