ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ
Βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν φταίνε σε τίποτα, ούτε καν που είναι αγράμματοι και δεν μπορούν να συντάξουν μια σύμβαση σωστά.
Σαν αιώνας πέρασαν τρία βασανιστικά χρόνια κατά τα οποία προστέθηκαν στην ήδη καταπονημένη οικονομία τουλάχιστον άλλα 100 δις βάρος, υποθηκεύτηκε η δημόσια περιουσία για έναν αιώνα, διαλύθηκαν θεσμοί, τινάχτηκε στον αέρα κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, εκδιώχθηκε και υπονομεύτηκε κάθε υπάρχουσα επένδυση, τραυματίστηκε το δημοκρατικό πολίτευμα και η διεθνής αξιοπιστία της χώρας, καταληστεύτηκε με την φορολογία ο ελληνικός λαός, δεν τιμήθηκε ούτε μισή λέξη από τις χιλιάδες που εκστομίστηκαν στην μεγαλύτερη πολιτική απάτη της ιστορίας του ελληνικού πολιτικού μας συστήματος, στοχοποιήθηκε και καταδιώχθηκε κάθε αντίθετη γνώμη και κάθε πρόθεση κριτικής (η οποία a priori είναι υποβολιμαία, ελεγχόμενη και χρηματιζόμενη από σκοτεινά κέντρα), και επεβλήθη ο απόλυτος κυνισμός στην άσκηση εξουσίας μπροστά στον οποίο η γνωστή μακιαβελική ρήση μοιάζει με χαλαρωτικό μασάζ και ο γκεμπελισμός με παιδικό ρόφημα!
Διαστρέβλωσαν κάθε έννοια της πραγματικότητας, καταστρατήγησαν κάθε λογική και επέβαλαν στην πολιτική ζωή της χώρας τον πλέον εκχυδαϊσμένο πολιτικό λόγο αντιπαράθεσης που έχει υπάρξει, από τα «πσόφα» μέχρι τα «τσόλια», «τσουλιά», «ξεφτιλισμένους», «φασιστάκια», «σιχάματα», «πουλημένους», «αποβράσματα» (ως ηπιότερες μορφές πολιτικής αντιπαράθεσης και επιχειρηματολογίας του νέου ήθους και ύφους της Αριστεράς), για να φτάσουν μέχρι τις απειλές για μηνύσεις βουλευτών και τις επικλήσεις νομιμότητας στους θεσμούς την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός μπορεί να αναρωτιέται χαριεντιζόμενος και τι «κακό έχουν οι μολότωφ»…
Αυτή τη συντριπτική έκπτωση στα χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης με τα άπειρα ψεύδη και την ουρανομήκη υποκρισία βιώνουμε και στους πλειστηριασμούς όπου τώρα πλέον είναι νόμιμοι και αφορούν σε στρατηγικούς κακοπληρωτές ενώ πριν ήταν όλοι φτωχοί και καταφρονημένοι.
Δεν ιδρώνει το αυτί τους ούτε όταν ο Λαφαζάνης, σαρξ εκ της σαρκός τους, υπερυπουργός της ίδιας της κυβέρνησής τους δηλώνει ότι «Τσίπρας, Κοντονής, Τσακαλώτος και Τόσκας με υπάλληλο και εργαλείο τον Ρούσκα έδρασαν σήμερα ως αδίστακτη χούντα των τραπεζών και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για να αρπάξουν τα σπίτια του λαού και τις λαϊκές περιουσίας.»
Δεν δέχονται τίποτα, όλα είναι καλά καμωμένα ενώ το μέγα σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ξεπουλήθηκε στους Ευρωπαίους πρώτο – πρώτο.
Δεν τους πιάνεις από πουθενά έτσι που γαντζώθηκαν στην εξουσία.
Πλημμυρίζει η Μάντρα που ήταν υπόθεση 6 μηνών τα αντιπλημμυρικά (και η Δούρου διέθετε περί τα 8 εξάμηνα…) και ισχυρίζονται δίχως ίχνος ντροπής και με πρωτοφανή κυνισμό στα πολιτικά μας δεδομένα ότι φταίει εκτός από την κλιματική αλλαγή, ο Μητσοτάκης (επειδή προηγείται στις δημοσκοπήσεις), αλλιώς θα έφταιγε η Γεννηματά, η παγκόσμια συνωμοσία των ιμπεριαλιστών, ο διαγαλαξιακός άξονας του κακού.
Δεν κουράζονται να εφευρίσκουν εχθρούς και φταίχτες, πέραν των ανεκτών ορίων της γελοιότητας. Επιστρέφουν στο παρελθόν σαν ύαινες, ζουν από τις σάρκες του και την διαιώνιση της σκανδαλολογίας και των σκανδάλων τα οποία μάλιστα συνεχίζουν με εξαιρετικές επιδόσεις ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη επίδοση.
Υπερασπίζονται τον Καμμένο, δις και τρις, το εμφανές λαθρεμπόριο όπλων, τους βομβαρδισμούς αμάχων στην Υεμένη, αρκεί να κρατηθούν στην εξουσία, αρκεί να μείνουν μια μέρα παραπάνω στις Βερσαλλίες.
Δεν κουράζονται να συκοφαντούν, να χυδαιολογούν, να αυθαιρετούν, να υποθάλπουν κακουργηματικές και παρακρατικές ενέργειες, να σπιλώνουν, να λοιδορούν. Πάνω από όλα να κρατηθούν στην εξουσία, να δώσουν παράταση στη καταστροφή, στην φτωχοποίηση, στην καταλήστευση των Ελλήνων που στραγγαλίζονται ανελέητα.
Πράττουν ότι ήταν αδιανόητο να πράξει η Δεξιά ή το ΠΑΣΟΚ και αισθάνονται και υπερήφανοι που αναγνωρίζονται και βραβεύονται για τα έργα τους από τους Ευρωπαίους, ενώ …κόπτονται για την τύχη της κυρίας Μέρκελ δίνοντας συμβουλές στους φίλους σοσιαλδημοκράτες να δείξουν συναινετικό πνεύμα στο όνομα της Ενωμένης Ευρώπης («των μονοπωλίων» παραλείπεται μέχρι νεοτέρας)!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου