Λίγοι είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν με την παράφραση ενός παλιού αναρχικού συνθήματος: «αν τα πράγματα στην Ευρωπαική Ενωση άλλαζαν με τις εκλογές, θα τις είχαν καταργήσει». Προφανώς, οι ηγήτορες της ΕΕ δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Οι «κανόνες» λειτουργία της ΕΕ και πολύ περισσότερο οι κανόνες λειτουργίας μιας πτωχευμένης χώρας όπως η Ελλάδα φροντίζουν ώστε το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, η όποια εναλλαγή των πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία να μην επηρεάζει την Ευρωπαική (Γερμανική) Τάξη. Αυτό, μπορούμε να φανταστούμε ότι το γνώριζαν πριν τις εκλογές τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ που υποσχέθηκε τη λύση των δεσμών της χώρας, όσο και αυτοί που τον ψήφισαν.
Υπάρχουν βέβαια οι αφελείς και οι καιροσκόποι. Οι μεν φαντάστηκαν ότι με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός θα πετάξει τον Σόιμπλε στη θάλασσα, οι δε εκ των υστέρων (δηλαδή αφού κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές) τον ψέγουν γιατί δε προχωρά στην «επανάσταση». Πάντοτε θα υπάρχουν οι άνθρωποι που προτιμούν να ζουν στον κόσμο τους ή άλλοι που να προωθούν τις δικές τους προσωπικές επιδιώξεις…
Κάπου μεταξύ των αφελών προσεγγίσεων και των καιροσκοπικών υπολογισμών βρίσκεται η πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα ορίζεται από το οικονομικό χάλι της χώρας, από τις διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει προκειμένου να χρηματοδοτηθεί, από την εκχώρηση κυριαρχίας προκειμένου να «απολαμβάνει» τα «ευεργετήματα» της ΕΕ και του ευρώ. Μέρος αυτής της πραγματικότητας είναι και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές όχι υποσχόμενος τη ρήξη με το πλαίσιο στο οποίο είναι ενταγμένη η χώρα (ΝΑΤΟ,ΕΕ, ευρώ) αλλά υπογραμμίζοντας ότι δεν το αμφισβητεί.
Με άλλα απλούστερα λόγια, η ελληνική κοινωνία ξεμπέρδεψε με τους προηγούμενους (Σαμαρά- Βενιζέλο) και ανέθεσε στον Τσίπρα να διεκδικήσει την αλλαγή της κατάστασης της χώρας, εντός του πλαισίου. Είναι αυτό εφικτό; Κατά τη γνώμη μας όχι, αλλά η γνώμη που μετράει είναι του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος το υπόσχεται και της ελληνικής κοινωνίας που τον εμπιστεύεται.
Τι μπορεί να κερδίσει εντός πλαισίου της ΕΕ όπου κόβουν και ράβουν οι δανειστές η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχτεί στην πράξη. Αυτό που κατ αρχήν πάντως φαίνεται είναι ότι η νέα κυβέρνηση αναζητά τα όρια ανοχής των ευρωπαικών (γερμανικών) αρχών, ίσως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε νταραβέρια με Χριστοφοράκους, siemens και άλλους …ευεργέτες του ελληνικού πολιτικού προσωπικού.
Υ.Γ.1 Υπάρχει, πράγματι διαφορά μεταξύ ενός συμβιβασμού και ενός συμβιβασμού άνευ όρων. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ο συμβιβασμός πονάει περισσότερο τον ανίσχυρο…
Υ.Γ.2 Έχει πλάκα να τους ακούς (Σαμαροβενιζέλους και…σια) να τσιρίζουν ότι «και μεις αυτά κάναμε και λέγαμε». Αν πράγματι είναι έτσι τότε προκύπτει το ερώτημα: γιατί χάσατε (τις εκλογές) τα αυγά και τα πασχάλια ωρέ παλικάρια; Τόσο εύκολα σας έπιασε κότσους ο «μικρός—όπως υποτιμητικά επιμένετε να τον αποκαλείται-- Αλέξης»;
[---->]
