Διαπραγμάτευση !

 Ο ΟΣΕ πουλήθηκε 45εκατ.ευρώ, ενώ η ΤΑΧΙΒΕΑΤ 40εκατ. ευρώ!
Ψοφήσατε στη διαπραγμάτευση !
                                                                          Βασίλης Βλασταράς

 

 Μπαλωθιές
[--->]

«Πρόβα Τραμπ» τη Δευτέρα στο ΔΝΤ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η γεωπολιτική και η νέα ευρω-αμερικανική ένταση «εισβάλλουν» στη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ταμείου με αποκλειστικό θέμα την Ελλάδα

Το κτίριο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από τον Λευκό Οίκο. Οι επαφές των αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, πέραν αυτών που είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην έδρα του Ταμείου, με τα στελέχη του είναι καθημερινή ρουτίνα. Ή ήταν ρουτίνα μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες. Με εξαίρεση τις αλλαγές στα ποσοστά δικαιωμάτων ψήφου ορισμένων χωρών (της Κίνας, της Ινδίας και ορισμένων αναπτυσσόμενων χωρών) στο διοικητικό και στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ καθώς και μερικές αλλαγές στους όρους δανεισμού, τα τελευταία χρόνια η αμερικανική κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να διαπραγματευτεί σπουδαία πράγματα για την πολιτική του Ταμείου. Με την ηγεσία του – κατά παράδοση ευρωπαϊκής καταγωγής- υπήρχε συναντίληψη για τη στρατηγική του ως εγγυητή της αγοράς κρατικού χρέους, αλλά και ως προωθητικού μηχανισμού της «θεσμικής παγκοσμιοποίησης».

Η προγραμματισμένη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ τη Δευτέρα (9/2) θα ακολουθούσε την ίδια ρουτίνα, αν δεν είχαν αλλάξει τόσα πολλά και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Από τότε που του ΔΝΤ ενεπλάκη στην κρίση της Ευρωζώνης και ιδιαίτερα στα ελληνικά μνημόνια, οι διενέξεις των αμερικανών αξιωματούχων με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους ήταν πολλές, αλλά έστω και σε συνθήκες θρίλερ κατέληγαν σε κάποιο συμβιβασμό. Με τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει οι πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης Τραμπ είναι δύσκολο αυτό να συμβεί πάλι τη Δευτέρα.

 Οι καυτές εκθέσεις στο τραπέζι

Στο ημερολόγιο συνεδριάσεων του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, για τη Δευτέρα είναι γραμμένο αποκλειστικά το θέμα της Ελλάδας.

 Ο τίτλος της συνεδρίασης αναφέρει: «Ελλάδα - Διαβούλευση Άρθρου IV για το 2016 και εκ των υστέρων αξιολόγηση της κατ’ εξαίρεση αποδοχής της διευρυμένης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης από το 2012».

 Σε απλά ελληνικά, το ΔΝΤ, πρώτον, εξετάζει τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας υπό το πρίσμα του άρθρου 4 του καταστατικού του, που επιβάλει επιτήρηση για τα μέλη του, ιδιαίτερα για όσα έχουν δανειστεί και, δεύτερον, κάνει τον απολογισμό του δεύτερου μνημονίου στο οποίο συμμετείχε με δανεισμό μέχρι τη διακοπή του, τον Ιούνιο του 2015.

 Και οι δυο εκθέσεις που τίθενται στο τραπέζι του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ αγγίζουν ευθέως το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, και σύμφωνα με όσα έχουν ήδη διαρρεύσει τα στελέχη του ΔΝΤ κρίνουν εξαιρετικά μη βιώσιμο το χρέος, ανεπαρκή τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που ανακοίνωσε ο ESM, αναγκαία μια περαιτέρω ελάφρυνση – δηλαδή, και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα-, αβίωτα τα πλεονάσματα 3,5% και… σχεδόν μη αναστρέψιμη την ελληνική οικονομία, και ιδιαίτερα την ανεργία της, για δεκαετίες.

 Τα θεσμικά υπερόπλα των ΗΠΑ

 Μπορεί ο Πολ Τόμσεν, ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ να τα έχει βρει με τον επιστήθιό του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, μπορεί ο διευθύντρια του ΔΝΤ να έχει κάθε «καλή» διάθεση να βρει έναν συμβιβασμό συνομιλώντας με τη Μέρκελ, με τον Γιουνκερ ή με τον Ολάντ, αλλά οι τεχνοκρατικές εισηγήσεις τους και οι πολιτικοί ακροβατισμοί του έχουν περιορισμένη σημασία στις νέες- και απροσδιόριστες- συνθήκες.

Το σχεδόν τρομοκρατημένο ύφος των Ευρωπαίων ηγετών στην άτυπη σύνοδο της Μάλτας και οι ρητορικές επιθέσεις που εξαπέλυσε εναντίον της ευρωπαϊκής πολιτικής ο Ντόναλντ Τραμπ και οι σύμβουλοί του αναδύουν άρωμα… νομισματικού και εμπορικού πολέμου.

Η νέα αμερικανική ηγεσία διαθέτει μερικά θεσμικά υπερόπλα, κι ένα απ’ αυτά είναι το υψηλό ποσοστό δικαιωμάτων ψήφου που διαθέτει στο ΔΝΤ: με 16,7%, η αμερικανική κυβέρνηση διαθέτει ένα άτυπο βέτο στο 24μελές Εκτελεστικό Συμβούλιο, που τυπικά παίρνει αποφάσεις με ομοφωνία.  Σ’ αυτό το όργανο αυτοτελώς εκπροσωπούνται μόνο η Ιαπωνία (6,1%), η Κίνα (6,1%), η Γερμανία (5,3%), η Γαλλία και η Βρετανία ( από 4,04%), η Ρωσία (2,6%) και η Σαουδική Αραβία (2%). Όλες οι άλλες 180 χώρες μέλη του ΔΝΤ συγκροτούνται σε 16 ομάδες και εκπροσωπούνται από αντίστοιχο αριθμό εκτελεστικών μελών.

 Τι εντολές έχει από τους νέους πολιτικούς προϊσταμένους του ο (προς το παρόν) μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ και αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, ο αμερικανοϊνδός Σουνίλ Σαμπχάργουαλ είναι άγνωστο. Πάντως, οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι η διαρροή της έκθεσης του ΔΝΤ που χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος και ζητεί από τους Ευρωπαίους δανειστές περαιτέρω ελάφρυνσή του έγινε με πρωτοβουλία της νέας αμερικανικής κυβέρνησης φαίνονται αξιόπιστες. Με τον τρόπο αυτό, άλλωστε, πιέζεται όχι μόνο η ευρωπαϊκή ηγεσία, αλλά και η ηγεσία του ΔΝΤ που άνοιξε ήδη διακριτικά μέτωπο κατά της «απειλής» του προστατευτισμού που εγκαινιάζει- προς το παρόν ρητορικά- η κυβέρνηση Τραμπ.

 Μια ακόμη «μη απόφαση»;

 Επομένως, το ελάχιστο (ας πούμε, το «καλό σενάριο») που θα συμβεί τη Δευτέρα είναι ότι το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν θα πάρει οποιαδήποτε απόφαση για την Ελλάδα, πέρα από το να αποδεχθεί το περιεχόμενο των δυο εκθέσεων των στελεχών του, αφήνοντας το ζήτημα σε εκκρεμότητα. Έτσι κι αλλιώς όλα τα χρονοδιαγράμματα και οι δεσμεύσεις περί απόφασης μέχρι το τέλος του 2016 έχουν προ πολλού κουρελιαστεί.

 Η γερμανική αντιπροσωπεία είναι αδύνατο να επικαλεστεί το «deal Σόιμπλε – Τόμσεν», η βρετανική ευχαρίστως θα συνταχθεί με την αμερικανική θέση, η Κίνα βρίσκεται ήδη σε θέση άμυνας στον ακήρυχτο νομισματικό πόλεμο, γι’ αυτό κι αύξησε τα βραχυπρόθεσμα επιτόκιά της για να συγκρατήσει τη φυγή κεφαλαίων, άλλες συμμαχίες υπέρ ή κατά του νέου δανεισμού της Ελλάδας φαίνονται αδύνατες στο περιβάλλον αβεβαιότητας κι όλα αυτά συνηγορούν απλώς υπέρ μιας μη απόφασης.

 Αν η αμερικανική κυβέρνηση αποφασίσει να δώσει πιο έντονο δείγμα γραφής της νέας πολιτικής της στο ΔΝΤ, αυτό μπορεί να κλιμακωθεί σε μια πιο καθαρή δήλωση ότι δεν υπάρχουν προς το παρόν προϋποθέσεις για δανεισμό της Ελλάδας από το Ταμείο.

Σε κάθε περίπτωση, το μπαλάκι επιστρέφει στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στο Βερολίνο, που θα πρέπει είτε να συμβιβαστεί σε λύση χωρίς το ΔΝΤ, είτε να εξηγήσει τι σημαίνει το δόγμα Σόιμπλε ότι «χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει πλέον πρόγραμμα».

www.dikaiologitika.gr

Καταλήψεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς των Χανίων για τον απεργό πείνας Μοχάμεντ Α.

Σε καταλήψεις στους ραδιοφωνικούς σταθμούς των Χανίων Δίκτυο Fm, Super Fm, D-Code και ΕΡΑ Χανίων προχώρησαν αλληλέγγυοι πολίτες προς τον αιγύπτιο πρόσφυγα Μοχάμεντ Α. ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας με αίτηση την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Οι καταλήψεις δεν κράτησαν παραπάνω από μερικά λεπτά με τους πολίτες να διαβάζουν κείμενο ενημέρωσης για την υπόθεση του Μοχάμεντ Α.

Το κείμενο που διαβάστηκε, είναι το εξής:

Αλληλεγγύη στον αγώνα του απεργού πείνας Mοχάμεντ Α.

Από τις 13 Δεκέμβρη 2016, ο αιγύπτιος πρόσφυγας Μοχάμεντ Α. βρίσκεται σε απεργία πείνας με αίτημα την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Διώκεται από τη στρατιωτική δικτατορία στην Αίγυπτο, με κίνδυνο να εκτελεστεί, για δημοσιοποίηση βίντεο με δολοφονίες αντιπάλων του καθεστώτος. Η Επιτροπή Προσφυγών απέρριψε το αίτημα ασύλου του δύο φορές, με αποτέλεσμα να επίκειται απέλαση του σε τρίτη χώρα, βάσει της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας.

Κατά την 32η ημέρα απεργίας εισάγεται στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης λόγω της επιδείνωσης της υγείας του, όπου οι γιατροί δέχονται πιέσεις από τους μπάτσους να του δώσουν εξιτήριο, για να συνεχιστεί η διαδικασία απέλασής του. Ο απεργός πείνας, κατά παραβίαση των δικαιωμάτων του, μεταφέρεται στις 23 Γενάρη στο αστυνομικό τμήμα, αλλά μετά από την πίεση αλληλέγγυων και γιατρών επιστρέφει στο νοσοκομείο.

Ο Μοχάμεντ Α., παρότι πρόσφυγας και φυγάς από μια δικτατορία, βρίσκεται στο στόχαστρο του ελληνικού κράτους, λόγω της συνεργασίας του ντόπιου κεφαλαίου με το καθεστώς Σίσι. Στα παραμύθια οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται με δικτατορίες. Στην πραγματική ζωή το ελληνικό κράτος γιορτάζει από το 2013 οικονομικές και πολιτικές συμφωνίες με την αιμοσταγή δικτατορία, οι οποίες συνεπάγονται συμφωνίες επέκτασης της ΑΟΖ και επενδύσεις του ελληνικού κεφαλαίου στην Αίγυπτο. Την ίδια στιγμή ο ελληνικός τύπος αποσιωπά τα εγκλήματα της δικτατορίας. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός εξωτερικών και πολιτικός πλασιέ του ελληνικού κεφαλαίου, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να επισκεφτούν και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, ενώ μας πρότεινε μάλιστα να μην έχουμε και δημοκρατικές ιδεοληψίες κρίνοντας με τα δικά μας «στενά» πολιτισμικά πρότυπα μια δικτατορία!

Η αριστεροδεξιά ελληνική δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα με τέτοιου είδους συνεργασίες με ένα καθεστώς όπου τώρα αθωώνει συνεργάτες του καθεστώτος  Μουμπάρακ για τις δολοφονίες κατά την αιγυπτιακή εξέγερση του 2011, ενώ παράλληλα βγάζει αποφάσεις ρεκόρ, όπως το ανεπανάληπτο δικαστικό προηγούμενο 500 καταδικών σε θάνατο μόνο σε μια  μέρα!

Την ίδια στιγμή, οι αιγύπτιοι φυγάδες από την δικτατορία δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και απελαύνονται με διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την δικτατορία. Τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου νομιμοποιούν λοιπόν, τη δικτατορία, το εμφύλιο χάος και τις δολοφονίες στην Αίγυπτο. Ευθύνη για τα εγκλήματα και τη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο έχουμε όλοι. Όχι μόνο ο τύπος και το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών που δουλειά τους είναι να κάνουν μπίζνες με μακελάρηδες, αλλά και οι όσοι ανάμεσα μας κάποτε έκαναν την πλατεία Ταχρίρ πολιτικό σύνθημα και τώρα σιωπούν.

Το ελάχιστο που μας αναλογεί είναι να στηρίξουμε τον αγώνα για χορήγηση πολιτικού ασύλου στον απεργό πείνας Μοχάμεντ Α.

Ακολουθεί απόσπασμα που ο απεργός πείνας έγραψε στα μέσα του Γενάρη:

“Αν κρίνεται ένοχος όποιος μιλάει για δικαιοσύνη και δυναμώνει τον αδύναμο, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με την αδικία, όποιος λέει ΟΧΙ!!!, αν είναι έτσι, δέχομαι την τιμωρία. Προτιμώ να πεθάνω τίμιος, θαρραλέος, αξιοπρεπής και λέγοντας την αλήθεια, παρά να ζήσω χωρίς τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, όντας υποκριτής. Ακόμα και το μισό θησαυρό του κόσμου να κατείχα δεν θα είχε καμία αξία αφού τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εξαγοράζεται με χρήματα. Το λοιπόν, όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Αυτός δεν κοιτάζει χρώμα ή θρησκεία. Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Αν τιμωρούμαι επειδή είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η ουσία του βασανιστηρίου: Μια ζωή χωρίς τιμή, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Μια ζωή όπου επικρατούν οι δειλοί. Θεέ μου! Πόσο βάρβαρη είναι η τιμωρία της συνείδησης…Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!

Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία.

Πού είναι αυτοί που λένε πως υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Μήπως είναι απλά λόγια και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Ψάχνετε την απάντηση; Συγγνώμη, δεν υπάρχει απάντηση.

Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Είναι ο πρόλογος (22 μέρες) χωρίς τροφή, δεν έχω άλλες αντοχές. Θέλω να σας μιλήσω για το ρατσισμό και την ηθική κάποιων. Να σας πω τι έγινε στην Αίγυπτο. Να σας μιλήσω για όλα…

(ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται στην ιστοσελίδα της ομάδας Musaferat, musaferat.espivblogs.net)

Να σημειώσουμε οτι την Τρίτη στις 6 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε και συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

 [--->]

Οι οπαδοί της Ράγιο Βαγιεκάνο έδιωξαν τον Ουκρανό παίχτη που μόλις είχε αποκτήσει η ομάδα γιατί ήταν νεοναζί

 

 

Δεν πείστηκαν ότι έκανε παρέα με νεοναζί παραστρατιωτικούς επειδή ήταν ένας απλός «πατριώτης»

abaluben

 01.02.2017  ·  Από:   Τσαγκ

Η Ράγιο Βαγιεκάνο μετά από πίεση των οπαδών της αναγκάστηκε να ακυρώσει το συμβόλαιο του Ουκρανού Ρομάν Ζοζούλια που μόλις είχε υπογράψει. Οι οπαδοί πίεσαν την ομάδα τους να του ακυρώσει το συμβόλαιο γιατί βρήκαν στοιχεία που τον συνέδεαν με νεοναζιστικά γκρουπ, κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Ζοζούλια έπαιζε στην Ντρπν και οι Ultras της ομάδας έφτιαξαν μια ακροδεξιά παραστρατιωτική ομάδα που σκοπό είχε να “ψαρεύει” εθελοντές για την Ουκρανική Εθνική Φρουρά και συγκεκριμένα για το τάγμα Azov, που συγκεντρώνει άτομα με ακροδεξιές και νεοναζιστικές αντιλήψεις.
Οι Ultras της Ντρπνο χρησιμοποιούσαν μια εικόνα του Ζοζούλια με στρατιωτικά ρούχα για να διαφημίσουν τις απόψεις τους. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι η πλειοψηφία των ατόμων που απάρτιζαν την παραστρατιωτική ομάδα, ήταν δηλωμένοι Νεοναζί.


Η Ράγιο προσπάθησε να τα βρει με την Ρεάλ Μπέτις για να κλείσει τον παίχτη, παρότι οι φανς της Ράγιο επέμεναν ότι η μεταγραφή ενός τέτοιου παίχτη είναι “ενάντια στις αρχές της ομάδας” . Παρόλα αυτά, το deal τελικά έκλεισε.
Ο Ζαζούλια τότε έστειλε μια επιστολή στους οπαδούς της νέας του ομάδας, στην οποία έγραφε ότι δεν είναι νεοναζί και ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση, λόγω μια φωτογραφίας που τον δείχνει να φοράει ένα σηματάκι που σύμφωνα πάντα με τον παίχτη μοιάζει με το σήμα μιας νεοναζιστικής οργάνωσης της χώρας του. Κάτι όχι ιδιαίτερα πειστικό μάλλον.


Οι οπαδοί της Ράγιο όμως δεν πείστηκαν από τις δικαιολογίες του ότι είναι απλά ένας πατριώτης Ουκρανός που προσπάθησε να βοηθήσει τη χώρα του σε καιρό πολέμου και συνέχισαν τις διαμαρτυρίες τους.

Pancarta en la Ciudad Deportiva en contra del fichaje de Zozulya: pic.twitter.com/Td0S6sJMFS

— Unión Rayo (@UnionRayo) February 1, 2017

Τελικά ο παίχτης γύρισε άρον άρον πίσω τη Ρεάλ Μπέτις.

 [--->] 

“H περηφάνεια της εργατικής τάξης”: Η ομάδα της Rayo Vallecano που συμμετέχει σε απεργίες και τα βάζει με τα μεγαθήρια της Μαδρίτης

Ράγιο Βαγιεκάνο: Ένα «γαλατικό χωριό» στο σύγχρονο ποδόσφαιρο

ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία και ο επερχόμενοςς νομισματικός πόλεμος

του Χάινερ Φλάσμπεκ

 

O Ντόναλντ Τραμπ τρομάζει πολλούς. Αυτή τη στιγμή αυτή που φοβάται είναι η Κίνα, καθώς ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος απειλεί να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές από την ασιατική χώρα, την οποία θεωρεί  ένοχη για το ότι εκμεταλλεύτηκε μονομερώς τις εμπορικές συναλλαγές  με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είναι πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται αν ο Τραμπ μπορεί πραγματικά να αντέξει  έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, δεδομένου ότι είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας και, μετά την Ιαπωνία, ο μεγαλύτερος πιστωτής των ΗΠΑ, η οποία, όπως γνωρίζουμε, υποφέρει από ένα μεγάλο εμπορικό έλλειμμα.

Η Γερμανία πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα τη συμπεριφορά του Τραμπ προς τη Κίνα. Σε αυτό το διεθνές παιχνίδι ακόμα και η Γερμανία - μέλος των G20 με το μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα (9% του ΑΕΠ) - έχει πολλά να χάσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος με το μεγαλύτερο έλλειμμα έναντι της Γερμανίας (€ 60 δις). Αργά ή γρήγορα, ο Τραμπ  θα το δει. Είναι πιθανό να συμβεί  όταν ο υπουργός Οικονομικών του θα υποβάλλει την Ετήσια Έκθεση συναλλαγματικών ισοτιμιών, όπου αναγράφονται, από την πλευρά των αμερικανών, οι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί στον τομέα του διεθνούς εμπορίου.

Τι μπορεί να κάνει τότε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στις  χώρες με πλεονάσματα;

Στην Ευρώπη κυριαρχεί η άποψη  ότι ένας εμπορικός πόλεμος τελικά θα βλάψει και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η άποψη αυτή είναι πραγματικά πολύ απλοϊκή.
Πριν απ 'όλα πως μπορεί να χαρακτηριστεί ως οικονομικός πόλεμος η προσπάθεια επαναφοράς στην τάξη των πλεονασματικών χωρών. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου είναι απολύτως επιτρεπτό να χρησιμοποιούν οι χώρες τις δικές τους εθνικές αγορές για να αντιμετωπίσουν και να επιβάλουν κυρώσεις στις χώρες με εμπορικά πλεονάσματα.

Όμως,στη Γερμανία και στην Κίνα ξεχνούν μια άλλη πλευρά: ότι όποιος συσσωρεύει συνεχώς πλεονάσματα βλάπτει από κάθε άποψη χώρες που έχουν ελλείμματα, αφού τις πλημυρίζουν  με τα προϊόντα του και εξάγει ανεργία. Επιπλέον, η αύξηση της ευημερίας στο εξωτερικό εμπόριο δεν κατανέμεται εξίσου μεταξύ των χωρών με  ελλείμματα και πλεονάσματα. Μια χώρα με πλεονάσματα κερδίζει πάντα, μια ελλειμματική, δεν  μπορεί παρά να  χάνει. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την ιδέα του ελεύθερου εμπορίου και την ελπίδα να επωφεληθούν από αυτό μπορεί να είναι όλα στον ίδιο βαθμό.

Ακόμα και το ζήτημα των υψηλών  χρηματοδοτικών πιστώσεων της Κίνας έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι τόσο απλό. Βασικά, οι πλεονασματικές χώρες συσσωρεύουν όλο και μεγαλύτερες πιστώσεις έναντι των ελλειμματικών χωρών, αφού ένα μέρος των μεταφερομένων προϊόντων πωλούνται μόνο υπό τη μορφή πιστώσεων από τις πλεονασματικές χώρες. Στην Κίνα, επιπλέον, η κεντρική τράπεζα προσπάθησε να αποφύγει εδώ και χρόνια μια ανατίμηση του κινεζικού νομίσματος έναντι του δολαρίου, προκαλώντας την άνοδο της τιμής του δολαρίου στη διεθνή αγορά συναλλάγματος. Στη συνέχεια, τα δολάρια αυτά ανταλλάσσονται,  κυρίως ,με κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ. Η τάση αυτή τώρα φτάνει στο τέλος της, καθώς η κινεζική κεντρική τράπεζα προσπαθεί να μπλοκάρει την υποτίμηση του νομίσματός της, πουλώντας δολάρια και αγοράζοντας το δικό της νόμισμα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν μια προνομιακή θέση σε μια πολύ μεγάλη αγορά κεφαλαίων, και  οι διαδικασίες αυτές ελάχιστα την επηρεάζουν. Αν η κινεζική κεντρική τράπεζα αποφασίσει να πουλήσει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου κάποιος άλλος θα αγοράσει. Οτι σ’ αυτά τα πλαίσια μια συναλλαγματική ισοτιμία μπορεί να  υπερτιμηθεί ή να υποτιμηθεί πραγματικά δεν έχει καμία διαφορά. Από την άλλη, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ευνοϊκή θέση, επειδή σχεδόν το σύνολο του εξωτερικού τους χρέους είναι σε δολάρια ΗΠΑ, το οποίο όπως είναι γνωστό, είναι το νόμισμα της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ.

Το υψηλό εξωτερικό χρέος επομένως μπορεί να μειωθεί μόνο αν η αξία του δολαρίου έναντι των άλλων νομισμάτων πέσει. Μια τέτοια επιχείρηση δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη για τον Αμερικανό πρόεδρο. Απλά πρέπει ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ να δηλώσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν κανένα συμφέρον σε ένα ισχυρό δολάριο και το νόμισμα θα υποτιμηθεί αυτόματα, επειδή οι αγορές περιμένουν από τον αμερικανό πρόεδρο να κάνει πράξη τις προεκλογικές εξαγγελίες του.

Φτηνότερο δολάριο σημαίνει ότι πιο ακριβές  εισαγωγές άρα και  λιγότερες, αυτό, όμως, σημαίνει  ότι το αμερικανικό χρέος θα έχει μικρότερη αξία για τους ξένους κατόχους του, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες αγοράζουν εμπορεύματα  μόνο με δολάρια.

 Αν λοιπόν υπάρξουν αντιπαραθέσεις μεταξύ Κίνας και  Γερμανίας με τις ΗΠΑ,τότε θα πρόκειται για πόλεμο νομισμάτων, περισσότερο, παρά εμπορικό. Μόνο αν δουν ότι ο νομισματικός πόλεμος δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, μόνο τότε οι ΗΠΑ θα καταφύγουν σε νομικά μέσα που προβλέπονται από τον ΠΟΕ προκειμένου να κάνουν ασύμφορες τις εισαγωγές. Είναι καλύτερα να μην έχουμε αυταπάτες : το φταίξιμο είναι των πλεονασματικών χωρών.

[--->]