ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ INSTANT-BOOK "Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΝΑΒΑΛΝΙ"

Massimo Zucchetti

Με το άρθρο αυτό θα θέλαμε να δώσουμε κάποια χείρα βοηθείας: να θυμίσουμε ποιος ήταν ο Αλεξέι Ναβάλνι, ποιες ήταν οι πεποιθήσεις του, οι φράσεις του, οι πράξεις του, πριν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης -που τον παρουσιάζουν ως μάρτυρα των δημοκρατικών/φιλελεύθερων αξιών- δημοσιεύσουν, όπως συνέβη ήδη με τον Ζελένσκι, ένα νέο instant book με τις υποτιθέμενες απόψεις του.

Για το θάνατο του Ναβάλνι κατηγορείται ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Οι κατηγορίες αυτές μπορεί να ισχύουν μπορεί και όχι- το όνομα του Πούτιν συνδέεται εδώ και καιρό με τη δολοφονία πολιτικών του αντιπάλων.

Αλλά η εκστρατεία να εμφανιστεί ο Ναβάλνι ως "φιλελεύθερος ήρωας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" -που κορυφώθηκε με την κυκλοφορία της ταινίας "Navalny" του 2022, η οποία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ, ενώ η δεύτερη κορύφωση βρίσκεται σε εξέλιξη- είναι καθαρή μυθοπλασία, μια επινόηση της δυτικής προπαγάνδας [1].

Τώρα που ο Ναβάλνι είναι νεκρός, απαιτείται ψυχραιμία και σεβασμός μπροστά στον πρόωρο θάνατό του και δεν νομίζουμε ότι πρέπει να αναβιώσουμε τα προηγούμενα κατορθώματά του, πολλά από τα οποία δεν ήταν καθόλου αξιέπαινα.

Δεν μας αρέσει και δεν θα χειροκροτήσουμε ποτέ όταν άνθρωποι πεθαίνουν στις φυλακές : στη Ρωσία, στην Κίνα, στις ΗΠΑ, στο Γκουαντάναμο, στη Γερμανία, στην Ιταλία, παντού στον κόσμο.

Αλλά, σε όλη τη Δύση, συνεχίζεται μια εκστρατεία που εμφανίζει τον Ναβάλνι εντελώς θετικά, ως μάρτυρα της ελευθερίας, μέσα σε ένα κύμα υστερίας που δεν έχει καμια σχέση με την πραγματικότητα κάτι που είχαμε να το δούμε από την εποχή του Ζελένσκι.

Θέλουμε λοιπόν να θυμίσουμε στους ζωντανούς στη Δύση τις απαράδεκτες ψευδείς αφηγήσεις που εργαλειοποιούν έναν νεκρό Ρώσο και τον εμφανίζουν ως ήρωα. Αλλά ενώ είναι αλήθεια ότι οι νεκροί αξίζουν σεβασμό, από όποια πλευρά και αν προέρχονται, δεν μπορεί κανείς να απέχει από το δικαίωμα να επικρίνει και να κρίνει τις πεποιθήσεις, τις επιλογές και τις πράξεις τους όταν αυτοί ήταν ζωντανοί: ειδικά όταν άλλοι ζωντανοί, για λιγότερο ευγενείς σκοπούς και όχι για χάρη της αλήθειας, προσπαθούν να βιάσουν την πραγματικότητα κατά το δοκούν.

Ο Ναβάλνι, δυστυχώς, παραμένει ακόμη και μετά το θάνατο του, αυτό που ήταν σε όλη του τη ζωή: ένας δηλωμένος ακροδεξιός ρατσιστής, είτε ήταν είτε δεν ήταν, αντίπαλος του Πούτιν. Δεν αρκεί να είσαι αντίπαλος του Πούτιν για να είσαι ο "σωστός άνθρωπος" ή έστω ο "νέος Μαντέλα" [2].

Ο Ναβάλνι ξεκίνησε ως ένας υπερεθνικιστής ακροδεξιός μπλόγκερ, ο οποίος έχει δηλώσει επανειλημμένα τη βούλησή του να "διώξει όλους τους μετανάστες από τη Ρωσία" [1-3].

Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 2000, όταν εντάχθηκε στο φιλοδυτικό φιλελεύθερο κόμμα Jabloko, του οποίου έγινε ο τοπικός ηγέτης του στη Μόσχα. Από το 2005 χρηματοδοτείται από τη NED (National Endowment for ‘’Democracy’’, δεν είναι τυχαία τα εισαγωγικά), μια ΜΚΟ με έδρα την Ουάσινγκτον που χρηματοδοτείται από το Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Τα πρώτα προβλήματα του Ναβάλνι άρχισαν το 2006, όταν το δημαρχείο της Μόσχας απαγόρευσε την ετήσια εθνικιστική διαδήλωσή του "Ρωσική Πορεία", στιγματίζοντας τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά της. Λίγο αργότερα, το Jabloko τον διέγραψε από το κόμμα για τις εξτρεμιστικές του απόψεις [1].

Το 2007, ίδρυσε το υπερεθνικιστικό πολιτικό κίνημα "Popolo" το οποίο είχε πολλά κοινά σημεία με τα προγράμματα παρόμοιων κινημάτων, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας Λέγκας του Βορρά.

Αν και οι συγκρίσεις με άλλες χώρες μπορεί να είναι παραπλανητικές, βλέποντας την πολύπλοκη πραγματικότητα της μετασοβιετικής Ρωσικής Ομοσπονδίας, ωστόσο, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ότι ο Ναβάλνι ήταν ένας ακροδεξιός ρατσιστής και Ρώσος εθνικιστής, που καταφερόταν εναντίον της μετανάστευσης και συνέκρινε τους μουσουλμάνους με "μύγες και κατσαρίδες". Και είναι καθαρή ειρωνεία ότι οι δυτικοί φιλελεύθεροι, οι οποίοι θεωρούν τον Ντόναλντ Τραμπ ως μαριονέτα της Ρωσίας και του Πούτιν, θρηνούν ένα πρόσωπο του οποίου οι πολιτικές σε όλες τις βασικές πτυχές τους μοιάζουν πολύ με αυτές του Τραμπ. Συγκρίνετε την περιβόητη επίθεση του Τραμπ στους παράνομους μετανάστες το 2016 - "Όταν το Μεξικό στέλνει τους ανθρώπους του εδώ, δεν στέλνουν τους καλύτερους ανθρώπους... Φέρνουν ναρκωτικά, φέρνουν εγκλήματα, είναι βιαστές" - με τις παρατηρήσεις του Ναβάλνι σε συνέντευξή του το 2012: "Οι μετανάστες από την Κεντρική Ασία φέρνουν [στη Ρωσία] ναρκωτικά". [1]

Όπως και ο Τραμπ, έτσι και ο Ναβάλνι ενθάρρυνε και καλωσόριζε την υποστήριξη των πιο ακραίων άκρων της ακροδεξιάς. Το 2007, το Yabloko, το παλαιότερο φιλελεύθερο κόμμα της Ρωσίας, έδιωξε τον Ναβάλνι για τις "εθνικιστικές του απόψεις" και τη συμμετοχή του στη Ρωσική Πορεία, μια ετήσια συγκέντρωση που συγκεντρώνει χιλιάδες Ρώσους εθνικιστές, μοναρχικούς και ακροδεξιούς υπερασπιστές της ανωτερότητας της λευκής φυλής με σύνθημα "η Ρωσία στους εθνοτικούς Ρώσους".

Στη συνέχεια, ο Ναβάλνι συνόψισε τη στάση του απέναντι στους μουσουλμάνους και τις άλλες "φυλές" σε ένα εντυπωσιακό βίντεο- όπου παρουσιάζει τον εαυτό του ως "πιστοποιημένο εθνικιστή" που θέλει να εξοντώσει τις μουσουλμανικές "μύγες και κατσαρίδες", ενώ το ξέσπασμά του διακόπτεται από πλάνα γενειοφόρων μουσουλμάνων ανδρών. Στο βίντεο, ο Ναβάλνι βγάζει ένα όπλο και επιχειρεί να του επιτεθεί. Δείτε το

Όπως έχουμε δει να συμβαίνει σε κάθε σύγχρονη γενοκτονία, από το ναζιστικό Ολοκαύτωμα μέχρι τη γενοκτονία στη Ρουάντα και την ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, η σύγκριση των ανθρώπων με έντομα και παράσιτα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της προπαγάνδας υπέρ της γενοκτονίας που ανοίγει το δρόμο για μαζικές δολοφονίες, αποανθρωποποιώντας την ανθρωπιά της διωκόμενης ομάδας.

Είναι λοιπόν πικρό, αλλά όχι παράξενο να βλέπουμε "συντηρητικούς" πολιτικούς, ειδήμονες και διασημότητες να αγκαλιάζουν ρατσιστές και υπερεθνικιστές που υποστηρίζουν μια ρητορική γενοκτονίας. Εξάλλου, η υποστήριξη των ναζί και της γενοκτονίας είναι πλέον κάτι "φυσιολογικό" για τους δυτικούς ιμπεριαλιστές: από τη βοήθεια στους νεοναζί στην Ουκρανία μέχρι το θερμό χειροκρότημα του καναδικού κοινοβουλίου προς έναν βετεράνο των Waffen-SS, μέχρι τη συνεχή υποστήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα: είναι λοιπόν φυσικό τα ίδια άτομα και οι ίδιοι θεσμοί να αγκαλιάζουν τον Ναβάλνι.

Ωστόσο, όταν οι "προοδευτικοί" αστοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης στη Δύση επιδοκιμάζουν παρόμοιους "άβολους συμμάχους", προσπαθούν να αποσιωπήσουν τις δυσάρεστες ακροδεξιές απόψεις αυτών των προσώπων και να τους παρουσιάσουν ως εικόνες της "ελευθερίας" και της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Ετσι,σε δηλώσεις του μετά το θάνατο του Ναβάλνι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είπε ότι ο Πούτιν ευθύνεται για το θάνατο του Ναβάλνι και πρόσθεσε: "Οι άνθρωποι σε όλη τη Ρωσία και τον κόσμο θρηνούν σήμερα τον Ναβάλνι επειδή ήταν πολλά πράγματα που ο Πούτιν δεν ήταν: ήταν θαρραλέος. Είχε αρχές. Ήταν αφοσιωμένος στην οικοδόμηση μιας Ρωσίας όπου το κράτος δικαίου υπήρχε και ίσχυε για όλους". Ακριβώς, Τζο, ένας πραγματικός οσιομάρτυρας https://www.youtube.com/watch?v=hT0tCSaWZ9Q&t=9s

.

Στο σημείο αυτό παρατηρούμε ότι τα αφιερώματα ρεφορμιστών πολιτικών και διασημοτήτων στον Ναβάλνι έρχονται σε αντίθεση για άλλη μια φορά με την υποτιθέμενη περιφρόνησή τους στη ρατσιστική και ακροδεξιά πολιτική: μια πολιτική που στο πρόσωπο του Ναβάλνι βλέπει τον ιδανικό "ιδεολόγο" και αντίθετα, επικρατεί το τυπικό αστικό κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο όσοι υποστηρίζουν τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού χαιρετίζονται ως πρωταθλητές της "ελευθερίας", ενώ όσοι αντιτίθενται στα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, δυσφημούνται.

Θυμηθείτε τη συναυλία του συγκροτήματος των U2, όπου ο Bono, παλιός φίλος εγκληματιών πολέμου όπως ο Τζορτζ Μπους και ο Τόνι Μπλερ, ζήτησε από το κοινό να τραγουδήσει το όνομα του Ναβάλνι. "Προφανώς ο Πούτιν δεν θα έλεγε ποτέ, μα ποτέ το όνομά του", είπε ο Μπόνο. "Έτσι σκέφτηκα ότι απόψε οι άνθρωποι που πιστεύουν στην ελευθερία θα πρέπει να πουν το όνομά του".

Θα το επαναλάβουμε: Ο Μπόνο έχει την άποψη ότι όλοι οι "άνθρωποι που πιστεύουν στην ελευθερία" θα πρέπει να ψάλλουν το όνομα ενός Ρώσου ρατσιστή και υπέρμαχου της ανωτερότητας της λευκής φυλής [1].

Αντίθετα με όσα θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ο Τζο Μπάιντεν, ο Μπόνο και άλλα μέλη της χορωδίας, το να είσαι απλώς Ρώσος και να αντιτίθεσαι στον Βλαντιμίρ Πούτιν δεν σε κάνει υποχρεωτικά υπέρμαχο της ελευθερίας. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του έχουν μακρά παράδοση στο να εκπαιδεύουν και να χρηματοδοτούν ακροδεξιές δυνάμεις στο εξωτερικό, μέσω αντιπροσώπων.

Για να αναφέρουμε ένα προφανές παράδειγμα, τη δεκαετία του 1980 οι ΗΠΑ εξόπλισαν και χρηματοδότησαν τους Αφγανούς μουτζαχεντίν, οι οποίοι αργότερα σχημάτιsαν τους Ταλιμπάν προκειμένου να αποδυναμώσουν τη Σοβιετική Ένωση μετά την εισβολή της τελευταίας στο Αφγανιστάν.

Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα: στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν κάθε δεξιό δικτάτορα στον οποίο μπορούσαν να βασιστούν για να πολεμήσουν τον "κομμουνισμό", από τον Φρανσίσκο Φράνκο μέχρι τον Σάχη του Ιράν και τον Αουγκούστο Πινοσέτ. Σήμερα, οι ΗΠΑ και η ΕΕ συνεχίζουν να εξοπλίζουν και να υποστηρίζουν το γενοκτονικό καθεστώς του Νετανιάχου, το πιο δεξιό καθεστώς στην ιστορία του Ισραήλ, καθώς πραγματοποιεί την εθνοκάθαρση και την εξόντωση των Παλαιστινίων.

Το 2010 έχουμε μια πραγματική στροφή: ο Ναβάλνι συμμετείχε στο πρόγραμμα Yale World Fellows, που οργάνωσε το Πανεπιστήμιο Yale για να υποστηριχτούν οι νέοι ηγέτες: "νέοι ηγέτες" όπως ο Χουάν Γκουαϊδό, ο αυτοανακηρυχθείς πρόεδρος της Βενεζουέλας, που τώρα βρίσκεται στη λήθη: με μια φράση τα μεγάφωνα της CIA, [1,2,4].

Ο Ναβάλνι είχε επίσης νομικά προβλήματα για υπεξαίρεση, απάτη και διαχείριση μεγάλων ποσών από το εξωτερικό [1,2]. Η μεγάλη δεξιότητά του ως επικοινωνιολόγου ήταν να πλασάρει αυτές τις δίκες ως συνέπεια της πολιτικής του δράσης και να πλασάρει τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο.

Τις περιόδους κράτησής του, στη Δύση προβλήθηκε ως "πολιτικός κρατούμενος", τόσο από τη Διεθνή Αμνηστία όσο και από τη ΜΚΟ Memorial με έδρα τη Μόσχα, η οποία χρηματοδοτείται επίσης από το αμερικανικό National Endowment for “Democracy” ,Εθνικό Ίδρυμα για τη ‘’Δημοκρατία’’. Η Διεθνής Αμνηστία αργότερα άλλαξε στάση και του αφαίρεσε το μετάλλιο του "ήρωα" [4].

Ωστόσο, παραμένει το γεγονός ότι ο Αλεξέι Ναβάλνι έγινε, ακόμη και εν ζωή, πολύ δημοφιλής στον δυτικό κόσμο, όπου, επίσης χάρη στην αυξανόμενη ρωσοφοβία, απολάμβανε μια δημοτικότητα που δεν είχε στη Ρωσία.

Ερχόμενοι στα δικά μας μέσα ενημέρωσης , ότι ο Ναβάλνι ήταν ρατσιστής και υπεροπτικός το έγραψε, άλλωστε, και η La Stampa https://www.lastampa.it/.../il-blogger-xenofobo-br-che.../ σε άρθρο του 2012 με έναν μάλλον σαφή τίτλο: "Ο ξενοφοβικός μπλόγκερ που ενώνει την αντιπολίτευση ενάντια στον Τσάρο Πούτιν".

Αλλά οι χθεσινές εφημερίδες, ως γνωστόν, ειδικά οι ιταλικές, είναι για τα σκουπίδια.

Ο Αλεξέι Ναβάλνι ήταν επομένως ένας υπέρμαχος της ανωτερότητας της λευκής φυλής και η ιστορία του είναι γνωστή. Το συνολικό αφήγημα, μετά το θάνατό του, από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχει διαγράψει τελείως την προηγούμενη ιστορία του ακραίου και μοχθηρού ρατσισμού του.

Όταν αναφέρουν τις πολιτικές του απόψεις, τον αναφέρουν ευγενικά ως "υπερεθνικιστή". Με το ζόρι αναφέρουν τα εκατομμύρια δολάρια από την αμερικανική, βρετανική και γερμανική χρηματοδότηση της οργάνωσής του και σε κάθε περίπτωση παραλείπουν από αυτή τη μεροληπτική τους αφήγηση τις λεπτομερείς κατηγορίες των Ρώσων εισαγγελέων που κατηγορούν τον Ναβάλνι για "αποκατάσταση του ναζισμού" και "χρηματοδότηση του εξτρεμισμού".

Οι πολυάριθμες δηλώσεις του Ναβάλνι, η συμμετοχή του σε ρατσιστικές πορείες με σβάστικες και άλλα ναζιστικά σύμβολα και οι λεηλασίες μικρών καταστημάτων που ανήκουν σε μετανάστες είναι γνωστές [6]. Παρόλα αυτά, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έπλεκαν πάντα το εγκώμιο του Ναβάλνι και τον χρηματοδοτούσαν μαζικά.

Τώρα, με το θάνατό του, τον συγκρίνουν σκανδαλωδώς με τον Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ και τον Νέλσον Μαντέλα. Στη Δύση, τα μέσα ενημέρωσης εμφανίζονται σοκαρισμένα από τον θάνατο του Ναβάλνι και τις κακές συνθήκες φυλάκισής του αλλά δεν δείχνουν καμία ανησυχία για πολιτικούς κρατούμενους όπως ο Mumia Abu-Jamal, ο Leonard Peltier ή ο Julian Assange και πολλοί άλλοι. Η διαφορά είναι ότι ο Assange και ο Abu-Jamal αμφισβήτησαν την εξουσία της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ, ενώ ο Ναβάλνι την σφικταγκάλιασε.

Οι ακροδεξιοί ιστότοποι του Ναβάλνι στο YouTube έχουν 8 εκατομμύρια συνδρομητές και προσωπικό 130 ατόμων. Το βίντεο που δείχνει τον Ναβάλνι να αποκαλεί τους λαούς της Κεντρικής Ασίας και τους μουσουλμάνους του Καυκάσου στη Ρωσία "κατσαρίδες που πρέπει να εξολοθρευτούν", ενώ πυροβολούσε, εξακολουθεί να είναι αναρτημένο στο YouTube. Τα βίντεο από τις ρατσιστικές πορείες εξαφανίζονται λογοκριμένα, αλλά κάποια επιβιώνουν [6].

Ο Πούτιν για τον Τζο Μπάιντεν είναι μεγάλος μπελάς και για το ζήτημα του γιου του Χάντερ, ο οποίος έχει μεγάλα μπλεξίματα στην μετά το 2014 Ουκρανία. Την ίδια στιγμή που οι Δημοκρατικοί του Κογκρέσου προσπαθούσαν να παραπέμψουν τον Τραμπ για το φασιστικό αμόκ στις 6 Ιανουαρίου, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εξέφραζε την υποστήριξή του σε έναν Ρώσο πολιτικό ηγέτη: τον Ναβάλνι, που εκείνη την εποχή ήταν σύμμαχος με μια συμμορία συγκρίσιμη με τους νεοφασίστες Proud Boys στις ΗΠΑ [1].

Στην πρώτη του επαφή με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπάιντεν επέμεινε αμέσως στην απελευθέρωση του "αντι-Πούτιν υποψηφίου" Ναβάλνι και το αφήγημα για τον Ναβάλνι, ως αντιφρονούντα δημοσιογράφου, ερευνητή μπλόγκερ ή ακτιβιστή κατά της διαφθοράς, απογειώθηκε.

Αλλά αυτή ήταν μια δύσκολη επιλογή για να κρατήσει επάπειρον, ακόμη και για τη δυτική προπαγάνδα. Ο Ναβάλνι δεν ήταν άγνωστος. Για πολλά χρόνια βρισκόταν στο προσκήνιο, στα μέσα ενημέρωσης, σε βίντεο και στους δρόμους σε φασιστικές κινητοποιήσεις που ζητούσαν την εκδίωξη όλων των μη ρωσικών λαών από τη Ρωσία.

Ο Ναβάλνι υπήρξε κινητήρια δύναμη πίσω από την ετήσια αντιμουσουλμανική, αντισημιτική και αντιμεταναστευτική "ρωσική πορεία" στη Μόσχα. Τα κεντρικά του συνθήματα ήταν "Ας πάρουμε τη Ρωσία πίσω ", "Η Ρωσία στους Ρώσους" και "Σταματήστε να ταΐζετε τον Καύκασο" - το τελευταίο ήταν έκκληση για να σταματήσει η ομοσπονδιακή επιδότηση στις φτωχότερες, λιγότερο ανεπτυγμένες και σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανικές περιοχές της Ρωσίας. Με τη δέουσα αναλογία, τα αιτήματα της δικιάς μας Λέγκα του Βορρά [3].

Οι διαδηλώσεις του ρωσικού Μαρτίου ήταν συγκεντρώσεις ναζιστικών στοιχείων, μοναρχικών και ορθόδοξων θρησκευτικών ομάδων. Στις συγκεντρώσεις τους υπήρχαν σβάστικες, σημαίες της Συνομοσπονδίας, θρησκευτικά διακριτικά και εκκλήσεις για "λευκή εκδίκηση". Αυτές οι υπερεθνικιστικές διαδηλώσεις συγκρούστηκαν πολλές φορές με αριστερές διαδηλώσεις υπό την ηγεσία του Ρωσικού Αντιφασιστικού Μετώπου, προοδευτικών ακτιβιστών του δρόμου και νεαρών κομμουνιστών [3-4] κάτι που δεν μάθαμε ποτέ στη χώρα μας....

Ο Ναβάλνι είναι ο οργανωτής του "Κινήματος κατά των παράνομων μεταναστών" και της "Μεγάλης Ρωσίας"- έχει ζητήσει την απέλαση όλων των μη λευκών και μη ρωσικών λαών από τον Καύκασο και την Ασία, είτε πρόκειται για πολίτες που ζουν σε αυτό που εξακολουθεί να είναικομμάτι της Ρωσικής Ομοσπονδίας είτε από τις γύρω δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας που διαχωρίστηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Σε βίντεο, ο Ναβάλνι υποδαύλιζε τη θρησκευτική βία χαρακτηρίζοντας τον πληθυσμό του Καυκάσου ως "σάπια δόντια που πρέπει να βγουν" και "κατσαρίδες που πρέπει να εξοντωθούν".

Ο Ναβάλνι έχει ζητήσει την επιθετική ιδιωτικοποίηση των περισσότερων ρωσικών βιομηχανιών, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, πλήρη ελευθερία για τις επιχειρήσεις και δραματική αντιστροφή των κοινωνικών εγγυήσεων και παροχών που εξακολουθούν να υπάρχουν στη Ρωσική Ομοσπονδία [1,2,3,4].

Ο χαρακτηρισμός ακτιβιστής "κατά της διαφθοράς" είναι το πιο πρόσφατο ξέπλυμα του Ναβάλνι, όταν ο υπερεθνικισμός έπαψε να ακούγεται καλά στη Δύση [3,4]. Το κακό όμως είναι ότι ο Ναβάλνι έχει συλληφθεί πολλές φορές με κατηγορίες για διαφθορά και υπεξαίρεση από πρώην συνεργάτες του και πολλές από τις κατηγορίες βασίζονται στη λεηλασία των οργανώσεων που ίδρυσε.

Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους Ρώσους ολιγάρχες και τους δυτικούς οργανισμούς να χρηματοδοτούν το "Ίδρυμα κατά της διαφθοράς" του ή να τον βοηθούν να διατηρεί γραφεία και προσωπικό σε 43 πόλεις σε όλη τη Ρωσία. Αυτό δεν εμπόδισε το Εθνικό Ίδρυμα για τη ‘’Δημοκρατία’’( National Endowment for Democracy) των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσει με 5 εκατομμύρια δολάρια τον Ναβάλνι και άλλες εκστρατείες "κατά της διαφθοράς". Φυσικά πάντα στο σπίτι κάποιου άλλου.

Όπως και στην περίπτωση του Μπολσονάρου στη Βραζιλία ή του Τραμπ στις ΗΠΑ, οι αντιδραστικές του απόψεις έχουν μεταμφιεστεί σε "εκστρατείες κατά της διαφθοράς". Φυσικά και υπάρχει διαφθορά στη Ρωσία. Ο καπιταλισμός, ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην κλοπή της ανθρώπινης εργασίας και στην ιδιωτική απαλλοτρίωση των δημόσιων πόρων, είναι από τη φύση του διεφθαρμένο.

Οι "εκστρατείες κατά της διαφθοράς" μπορεί να προσελκύσουν ανθρώπους εξοργισμένους από την κατάφωρη ανισότητα του συστήματος. Αλλά, σκόπιμα, τέτοιες εκστρατείες δεν έχουν καμία πολιτική ατζέντα πέρα από την αντικατάσταση των σημερινών πολιτικών που βρίσκονται στην εξουσία με κάποιους άλλους και μόνο αυτό.

Το 2021, ο Ναβάλνι προσπάθησε να αλλάξει προσωπείο αντιδρώντας στους νέους κανονισμούς για τις συντάξεις που αυξάνουν την ηλικία συνταξιοδότησης. Πρόκειται για μια αντιστροφή της θέσης που ο ίδιος και το "Κόμμα της Προόδου" του υποστήριζαν επί χρόνια: αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και κατάργηση του κρατικού συνταξιοδοτικού ταμείου.

Η πρότασή του να αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης από τα 60 στα 65 έτη για τους άνδρες έως το 2028 και από τα 55 στα 63 έτη για τις γυναίκες έως το 2034 είναι καταγεγραμμένη [3].

Ο Ναβάλνι αναφέρεται συνεχώς από τους Δυτικούς ως "φιλελεύθερος" αντιφρονών. Αυτό υπονοεί ότι είναι προοδευτικός. Αλλά το "φιλελεύθερος" έχει πολύ διαφορετικό σημασία στη Ρωσία απ’ ότι στις ΗΠΑ, όπου το "φιλελεύθερος" ταυτίζεται με μια αόριστη έκκληση για περισσότερα κοινωνικά προγράμματα, μεγαλύτερη ένταξη ή φιλελευθεροποίηση των αντιδραστικών νόμων για τις αμβλώσεις και τα δικαιώματα των LGBTQ2S+.

Το να είσαι "φιλελεύθερος" στη Ρωσία σημαίνει να υποστηρίζεις τη "φιλελευθεροποίηση", δηλαδή τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την απεριόριστη οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Ένας πιο ακριβής όρος είναι "φιλελεύθεροι της αγοράς", δηλαδή όσοι υποστηρίζουν ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία για τις καπιταλιστικές αγορές. Απελευθέρωση σημαίνει "άνοιγμα" του εμπορίου και χαλάρωση των κυβερνητικών κανονισμών που βάζουν όρια στις επιχειρήσεις των πολυεθνικών εταιρειών.

Όταν τα οικονομικά μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ ή την ΕΕ χειροκροτούν τον Ναβάλνι ως την "καλύτερη ελπίδα της Ρωσίας για φιλελευθεροποίηση", εννοούν την επιστροφή στην ανοιχτή λεηλασία της βιομηχανίας και των πόρων από τους δυτικούς καπιταλιστές όπως επί εποχής Μπόρις Γέλτσιν την περίοδο 1991-2000.

Η "φιλελευθεροποίηση" αυτή έχει χαρακτηριστεί ως η πιο καταστροφική οικονομική κατάρρευση σε καιρό ειρήνης μιας βιομηχανικής χώρας. Στο παράρτημα παραθέτουμε μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας του Γέλτσιν, προκειμένου να κατανοήσουμε τι καταστροφή μπορεί να σημαίνει ο όρος "φιλελεύθερος" στη Ρωσία [3,4].

Για να συνοψίσουμε.

Συνοψίζουμε λέγοντας ότι η παραβολή και ο θάνατος του Ναβάλνι είναι μια πολύ θλιβερή ιστορία: από φανατικός Ρώσος υπέρμαχος της ανωτερότητας της λευκής φυλής σε άγριο υπερφιλελεύθερο "για το καλό της Ρωσίας", λάβαρο τελικά της δυτικής ρωσοφοβίας και ελπίδα για μια νέα λεηλασία της χώρας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Τα χρόνια του Γέλτσιν και η ελεύθερη αγορά [3,4].

Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, υπό τον πρόεδρο Γέλτσιν, αποτέλεσε την ρήξη με τη σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία και την πλήρη κρατική ιδιοκτησία της βιομηχανίας. Η εισαγωγή μιας καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς οδήγησε στη λεηλασία όλων σχεδόν των τομέων της οικονομίας, ιδίως της μεταποίησης, της ενέργειας και των τραπεζών. Τα κρατικά αγροκτήματα διαμελίστηκαν χωρίς σχέδιο και οι κρατικές επιδοτήσεις προς τη βιομηχανία και τη γεωργία περικόπηκαν. Οι έλεγχοι των τιμών τερματίστηκαν. Μέσα σε δύο χρόνια περισσότερες από 15.000 επιχειρήσεις πέρασαν από το κράτος σε ιδιώτες.

Μια πλημμύρα κεφαλαίων από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες χώρες της ΕΕ μπήκε στη Ρωσία -για να αγοράσουν δημόσια αγαθά και πόρους σε τιμές ευκαιρίας- οδήγησε σε ένα χαοτικό "όλοι εναντίον όλων", ακολούθησε οικονομική ύφεση, υπερπληθωρισμός και μαζική ανεργία. Το εθνικό σύστημα υγείας και τα κοινωνικά προγράμματα καταργήθηκαν πλήρως, το προσδόκιμο ζωής έπεσε κατακόρυφα και η βρεφική θνησιμότητα εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Ταυτόχρονα, μια μικρή ομάδα ολιγαρχών, μεγιστάνων και στην κυριολεξία πειρατών έγιναν δισεκατομμυριούχοι και μετέφεραν όσο το δυνατόν περισσότερο πλούτο σε δυτικές τράπεζες και εξωχώριους λογαριασμούς. Τίποτα από αυτόν τον κλεμμένο πλούτο δεν επανεπενδύθηκε στον εκσυγχρονισμό της ρωσικής βιομηχανίας.

Στην Τσετσενία, τη Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν ξέσπασαν αποσχιστικοί πόλεμοι, όλοι λόγω του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των ιδιωτικοποιημένων πλέον πόρων.

Ο Γέλτσιν ήταν απόλυτα υποχωρητικός στις απαιτήσεις των Αμερικανών και Ευρωπαίων καπιταλιστών. Καθώς η Σοβιετική Ένωση ως παγκόσμια δύναμη κατέρρεε, η ίδια βίαιη "ελεύθερη αγορά" ξεδιπλώθηκε σε όλη την Ανατολική Ευρώπη .Τη δεκαετία του 1990 επεκτάθηκε στην Ανατολική Ευρώπη η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και αυτή η ανακατάκτηση μιας τεράστιας περιοχής υπήρξε μια αδίστακτη διαδικασία.

Η Ρωσία τερμάτισε τις εμπορικές και στρατιωτικές συμμαχίες της με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, την Κούβα και τις αναπτυσσόμενες χώρες της Δυτικής Ασίας και της Αφρικής. Αυτό επέτρεψε ένα κύμα αμερικανικών πολέμων επαναποικισμού στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ και του Αφγανιστάν και τον πόλεμο που διέλυσε βίαια τη Γιουγκοσλαβία.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 1999 ένα κύμα μαζικής οργής και μια δεύτερη απόπειρα παραπομπής για διαφθορά οδήγησαν στην αιφνίδια παραίτηση του Γέλτσιν, με αντάλλαγμα την υπόσχεση ασυλίας του. Ετσι έγινε προσωρινά πρόεδρος, ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Πούτιν δεν ανέτρεψε την καπιταλιστική ιδιοκτησία στη Ρωσία, άρχισε όμως να αναδιοργανώνει τη ρωσική βιομηχανία, να επιβάλλει ελέγχους στην ανοιχτή λεηλασία από τους δυτικούς καπιταλιστές και να επανεθνικοποιεί ορισμένες βασικές βιομηχανίες. Ο υπερπληθωρισμός κρατήθηκε υπό έλεγχο.

Η ρωσική οικονομία σήμερα είναι μικρότερη από αυτή της Βραζιλίας. Οι πρώτες ύλες - πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά, σιτηρά και ξυλεία - είναι οι κύριες εξαγωγές της. Η βιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας έχει καταστραφεί και δεν είναι πλέον η υπερδύναμη που ήταν πριν από 30 χρόνια.

Το 2014, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ομπάμα/Μπάιντεν, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν ένα φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, την πρώην Σοβιετική Ένωση. Αυτό οδήγησε στην πρώτη αντίσταση στην 15ετή επέκταση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν υποστήριξε την εξέγερση κατά του φασισμού στις βαριά βιομηχανοποιημένες περιοχές του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ στην ανατολική Ουκρανία. Εμπόδισε την κατάληψη της Κριμαίας από το ΝΑΤΟ, όπου βρίσκεται η ναυτική βάση της Σεβαστούπολης και το μοναδικό λιμάνι θερμού νερού της Ρωσίας.

Για την αντίσταση αυτή -για να αποφευχθεί η πλήρης διάλυση της Ρωσίας ως χώρας- οι ΗΠΑ και η ΕΕ επέβαλαν μια σειρά οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία. Η ελπίδα της Wall Street ήταν ότι η προκύπτουσα οικονομική αναστάτωση και ο πληθωρισμός θα ωθούσαν τους ολιγάρχες να ανατρέψουν τον Πούτιν.

Οταν η Ρωσία ήρθε σε βοήθεια της Συρίας το 2015 της επιβλήθηκαν κι άλλες κυρώσεις. Στη Συρία η Ρωσία επέμβηκε μετά από τέσσερα χρόνια επιχειρήσεων των ΗΠΑ για την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, χρηματοδοτώντας δεκάδες χιλιάδες μισθοφορικές δυνάμεις και συντονισμένους βομβαρδισμούς που εκτόπισαν το 25% του συριακού πληθυσμού.

Προς μεγάλη οργή της Ουάσιγκτον, οι ρωσικές στρατιωτικές βιομηχανίες αποτελούν μέρος της εθνικής άμυνας της χώρας και δεν έχουν ποτέ ιδιωτικοποιηθεί. Η ρωσική διπλωματία και οι πωλήσεις όπλων παρέχουν κάποια προστασία από τις επιθετικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ από το Ιράν ως τη Βενεζουέλα. Οι στενότερες εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα έχουν βοηθήσει τη Ρωσία να παρακάμψει το ασφυκτικό δίχτυ των κυρώσεων.

Όλα αυτά απειλούν τους Ρώσους ολιγάρχες, των οποίων ο πλούτος είναι αποθηκευμένος σε δυτικές τράπεζες και οι οποίοι αναζητούν νέες σχέσεις με τον ιμπεριαλισμό.Η συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες δεν είναι προς το συμφέρον τους. Αυτοί είναι τα πολιτικά και οικονομικά στηρίγματα του Ναβάλνι.

Αναφορές

[1] Matthew Puddister, Alexei Navalny Was an Ultra-Right Nationalist Who Compared Muslims to Cockroaches, Medium 22.02.2024

https://medium.com/.../alexei-navalny-was-an-ultra-right...

[2] Lorenzo Poli, Non si può paragonare il razzista Aleskej Navalny a Nelson Mandela (Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει τον ρατσιστή Αλέσκεϊ Ναβάλνι με τον Νέλσον Μαντέλα), Invicta Palestine, 21/01/2021

https://www.invictapalestina.org/archives/41480...

[3] Sara Flounders, Who was Alexei Navalny? A violent white supremacist and fascist on U.S. payroll, Workers World February 20, 2024. https://www.workers.org/2024/02/77031/

[4] Sara Flounders, "Alexei Navalny: Why is Biden supporting a Russian fascist?", Workers World, 17.2.2021 https://www.workers.org/2021/02/54546/

[5] Πίσω ολοταχώς 1,

https://www.repubblica.it/.../russia_amnesty_revoca.../...

[6] Διαδικτυακή τοπογραφία και βιντεοσκόπηση που θα συμπεριληφθεί ως δωρεάν DVD στο βιβλίο "Οι σκέψεις του Ναβάλνι".

Ο Ναβάλνι υποστηρίζει τη "Ρωσική Πορεία" του 2006

https://www.svoboda.org/a/269476.html

Ο Ναβάλνι ζητά την απέλαση των Γεωργιανών από τη Ρωσία

https://www.theatlantic.com/.../is-aleksei.../278186/

Ρωσική Πορεία του 2010

https://www.youtube.com/watch?v=OewtlMamBqE&t=0s

2011 Russian March: Ο Ναβάλνι συμμετέχει και υποστηρίζει.

https://www.youtube.com/watch?v=Yba-LJ8clgc

2011 Russian March, Al Jazeera και Euronews

https://www.youtube.com/watch?v=NGQ8v07i2Z4&t=0s

https://www.youtube.com/watch?v=jRoi5Z1WHrE&t=0s

https://www.youtube.com/watch?v=1CYdsgiZ7SA&t=0s

Ξενοφοβική εκστρατεία του Ναβάλνι: " “Stop feeding the Caucasus!” ,Σταματήστε να ταΐζετε τον Καύκασο!"

https://www.youtube.com/watch?v=nWR8iWa4ix8&t=0s (το βίντεο "δεν είναι διαθέσιμο στη χώρα μου", αλλά μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο εδώ: Alexei Navalny and the Russian Nazis (youtube.com)

Η ομιλία του Ναβάλνι από σκηνής κατά τη διάρκεια της ρωσικής πορείας του 2011. Πριν και μετά από κάποιους νεοναζί καλεσμένους, ο Ναβάλνι μιλάει περίπου από το λεπτό 3:20.

https://www.youtube.com/watch?v=PTH-gZDXHUQ&t=0s

Ρατσιστικό και ξενοφοβικό βίντεο του Ναβάλνι που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Narod: αναφέρεται στους μουσουλμάνους με ρατσιστικούς όρους, υποστηρίζει τη χρήση όπλων στη Ρωσία για τους "Πραγματικούς Ρώσους". Δυστυχώς γι' αυτόν. Μπορεί να βρεθεί στο αρχείο του Διαδικτύου.

https://archive.org/.../VideoAlexeiNavalnyComparesMuslims...

Al Jazeera. Ρατσιστικά πογκρόμ κατά μεταναστών στη Ρωσία το 2013- η υποστήριξη του Ναβάλνι

https://www.youtube.com/watch?v=Yvp0ueszA8M&t=0s

https://world.time.com/.../russia-responds-to-anti.../

https://www.youtube.com/watch?v=hT0tCSaWZ9Q&t=6s

Στις δύο φωτογραφίες που ακολουθούν στοιχεία από τα παραπάνω βίντεο

ΠΗΓΗ: https://contropiano.org/.../appunti-per-limminente...

Μποϊκοτάζ ουκρανικού σιταριού και καλλιεργήσιμη γη

 

Fabrizio Poggi

Βλέποντας τις διαμαρτυρίες των Πολωνών αγροτών  (αλλά και των Ούγγρων και των Σλοβάκων κ.α. τους τελευταίους μήνες) που είναι αντίθετοι  με την εξαγωγή του ουκρανικού σιταριού, όπως αυτές των τελευταίων ημερών π.χ. στον πολωνικό εμπορευματικό σταθμό της Medyka, όπου οι διαδηλωτές έχυσαν το σιτάρι από δύο https://vk.com/video-70204174_456295582 από τα 40 ουκρανικά εμπορευματικά βαγόνια που ήταν σταθμευμένα στις γραμμές, αξίζει να θυμίσουμε μια άλλη πτυχή του θέματος.

Το θέμα δεν είναι καινούργιο, αλλά αξίζει να επανέρχεται κανείς ανά διαστήματα, για να μην αφήσει στη σκιά τα ίδια τα υλικά συμφέροντα που δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από αποστομωτικά σλόγκαν περί "υπεράσπισης της δημοκρατίας ενάντια στη δικτατορία", "διαφύλαξης των ευρωπαϊκών αξιών" ή "αγώνα του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα".

Στο ουκρανικό μέτωπο, διεξάγεται ένας πόλεμος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για τη στρατηγική αποδυνάμωση (ή τον αφανισμό) ενός επικίνδυνου αντιπάλου στην παγκόσμια σκακιέρα, ως ένα πρώτο βήμα της επίθεσης στον κύριο πλανητικό ανταγωνιστή του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτό, σε γενικές γραμμές. Αλλά, στο ουκρανικό έδαφος, ο πόλεμος γίνεται και για την υπεράσπιση της ιερής (ουσιαστικά ξένης) ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε ό,τι έχει απομείνει από τις άλλοτε αιχμές του δόρατος της σοβιετικής οικονομικής ανάπτυξης, τόσο στη βιομηχανία όσο και στη γεωργία, στην ίδια την Ουκρανία.

 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ

Οι περίφημες ουκρανικές "μαύρες γαίες" https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7_%CE%B3%CE%B7 που αποτελούν το 1/3 περίπου όλων των μαύρων γαιών στον κόσμο, η ιδιωτικοποίησή τους, η αρπαγή τους από μεγαλοϊδιοκτήτες (όχι μόνο Ουκρανούς) και κυρίως από τους παγκόσμιους γίγαντες της αγροδιατροφικής βιομηχανίας, αποτελούν ένα όχι αμελητέο κομμάτι του αγώνα για τον έλεγχο της Ουκρανίας.

Ανιχνεύοντας ορισμένα από τα αποτελέσματα της δεκαετίας από το Μαντάν του 2013-2014 μέχρι σήμερα, ο Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας Rostislav Ishchenko μας θυμίζει ότι το 2013, την παραμονή του πραξικοπήματος, το εξωτερικό χρέος της Ουκρανίας ήταν 73 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν το μισό από το χρέος των 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο σήμερα αποτελεί το 85% του ΑΕΠ της.

Από την άλλη πλευρά, οι εξαγωγές έχουν μειωθεί στο μισό, εν μέρει επειδή το "όνειρο" της αντικατάστασης του εμπορίου με τη Ρωσία με το εμπόριο με την πολυπόθητη "Ευρώπη" έχει γίνει πρακτικά καπνός. Ταυτόχρονα, η "εξαγωγή" ανθρώπων, που φεύγουν λόγω των καταστροφικών κοινωνικών συνθηκών, έχει δεκαπλασιαστεί- και εκατομμύρια άλλοι θα εγκαταλείψουν τη χώρα με το τέλος του πολέμου.

Αυτή είναι η συνολική εικόνα- αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι πάνω από τη μισή καλλιεργήσιμη γη της Ουκρανίας έχει καταλήξει στα χέρια των αμερικανικών αγροτικών κολοσσών, οι οποίοι από καιρό είχαν απλώσει τα χέρια τους πάνω στις πλούσιες μαύρες εκτάσεις, αλλά δεν βιαζόντουσαν (ο νόμος δεν το επέτρεπε ακόμα) να τις αγοράσουν και απλώς τις νοίκιαζαν για ευτελή ποσά.

Έτσι, μετά την άρση του μορατόριουμ για αγορά και πώληση γης το 2016, το 2021 τέθηκε σε ισχύ ο νόμος που επέτρεπε την πώληση αγροτικών εκτάσεων, αν και με αναστολή μέχρι το 2024 ενώ κάθε φορά, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είχαν τον ρόλο τους στο να "πείσουν" το Κίεβο- μάλιστα, σύμφωνα με τη ρωσική Kommersant, η τομή το 2020, με το σχετικό νομοσχέδιο στην Ουκρανική Βουλή , ήταν " η βασική,περίπου, προϋπόθεση για ένα ακόμη δάνειο από το ΔΝΤ".

Έτσι, 17 εκατομμύρια εκτάρια (σήμερα πιθανώς πολύ περισσότερα, αν και τα στοιχεία είναι λιγοστά) γόνιμης ουκρανικής μαύρης γης κατέληξαν στα χέρια των Cargill, Dupont, Monsanto, κολοσσών στις παγκόσμιες αγορές σιτηρών, σπόρων και αγροχημικών. Οπότε, οι φιλανθρωπικές αυτές "εκστρατείες" (είτε είναι πραγματικές είτε ψεύτικες)  για την "υποστήριξη δήθεν των μικροκαλλιεργητών στην Ουκρανία" δεν γίνονται καθόλου πιστευτές

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί οι παγκόσμιοι γίγαντες, χωρίς να περιμένουν τις αποφάσεις του ουκρανικού κοινοβουλίου, είχαν από καιρό βάλει πορεία προς την Ουκρανία. Από το 2015 κι όλας, η ουκρανική ιστοσελίδα Ekologija pravo ljudina έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τις πολυεθνικές εταιρείες, κυρίως τη Monsanto (παραγωγός του διαβόητου "πορτοκαλί παράγοντα" στον πόλεμο του Βιετνάμ και των φυτοφαρμάκων που σε πολλές περιπτώσεις προκάλεσαν τον θάνατο των μελισσών.

Σήμερα η Monsanto ανήκει στην Bayer) στην Ουκρανία παράγουν ΓΤΟ και για την κυβέρνηση που το επέτρεψε "πρωτότυπη αποζημίωση σε διεθνείς πιστωτικούς οργανισμούς για τη "φιλανθρωπία τους". Η Monsanto καυχιόταν ότι ήταν "η πρώτη ξένη εταιρεία που είχε υπογράψει συμφωνία για προμήθεια λιπασμάτων"  με την Ουκρανία, από τις παραμονές κι όλας του τέλους της ΕΣΣΔ.

Κάποιος αφελής θα μπορούσε να ρωτήσει, για ποιο λόγο η Ουκρανία, η οποία κατέχει μαύρη γη, εύφορη από μόνη της, χρειαζόταν μια τέτοια παρέμβαση; Σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου Όκλαντ της Καλιφόρνιας - "Walking on the West Side. The World Bank and the IMF in the Ukraine Conflict' - σχετικά με την οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας, η άφιξη στη χώρα πολυεθνικών εταιρειών που θα παρήγαγαν ΓΤΟ ήταν ένας από τους όρους που έθεσαν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ για το δάνειο των 17 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Κίεβο.

Τώρα, μιλώντας για το Μαϊντάν και το πραξικόπημα κατά του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, αξίζει να υπενθυμίσουμε την υπαναχώρησή του  από τη Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ, στους όρους της οποίας περιλαμβανόταν το άρθρο 404, με μια παράγραφο που ανέφερε ότι οι δύο πλευρές θα συνεργάζονταν για τη χρήση της βιοτεχνολογίας στη γεωργία- ενώ, εκείνη την εποχή, η Ουκρανία εξακολουθούσε να απαγορεύει τους ΓΤΟ.

Οι ερευνητές του Όκλαντ επικαλέστηκαν μελέτη της επενδυτικής τράπεζας "Piper Jeffrey", η οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε: "Η Ουκρανία, και γενικότερα η Ανατολική Ευρώπη, είναι από τις πιο ελπιδοφόρες αγορές ανάπτυξης τόσο για τον γίγαντα των γεωργικών μηχανημάτων Deere όσο και για τους παραγωγούς σπόρων Monsanto και Dupont".

Με το Μαϊντάν λοιπόν σε πλήρη εξέλιξη, έξι από τις μεγαλύτερες γεωργικές ενώσεις της Ουκρανίας καλούσαν τν ουκρανική βουλή να νομιμοποιήσει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων. Ο τότε υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Aivaras Abromavicius (ένας από τους τρεις "Αμερικανούς" υπουργούς της κυβέρνησης Jatsenjuk), δήλωνε:

"Υπάρχουν εταιρείες που βλέπουν ότι υπάρχουν προοπτικές στην Ουκρανία. Ένα καλό παράδειγμα είναι η αμερικανική εταιρεία Monsanto, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς σπόρων καλαμποκιού στον κόσμο. Μόλις άρχισαν να κατασκευάζουν ένα εργοστάσιο αξίας 250 εκατομμυρίων δολαρίων στο Ζιτομίρ". Και τα δολάρια, ως γνωστόν, έχουν την ιδιότητα να κολλάνε και στα χέρια όσων τα αγγίζουν.

Αυτά,το 2014, όταν γινόταν λόγος και για το εργοστάσιο της Monsanto στη Βίνιτσα και τις συμφωνίες με τις τοπικές αρχές για παραχώρηση γης: τότε, "μόνο" για ενοικίαση, καθώς τα λόμπι επεξεργαζόντουσαν ακόμη τους νόμους για την αγορά και την πώληση. Δέκα χρόνια πριν, επομένως, η Monsanto ήταν ακόμα προσηλωμένη στο να πείσει τους Ουκρανούς αγρότες να της μισθώσουν την πιο γόνιμη γη.

Οι εκτιμήσεις το 2013 έδειχναν ότι η Monsanto κατείχε ήδη περίπου το 20% της ουκρανικής αγοράς σπόρων καλαμποκιού, το οποίο θα αυξανόταν στο 30% με την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου της Βίνιτσα. Εκείνη τη χρονιά, παρά την σχετική απουσία στοιχείων σχετικά με το πόση γη καλλιεργούσε ήδη η Monsanto στη χώρα, η Ουκρανική Ένωση Καλαμποκιού έκανε λόγο για 6.500 εκτάρια υβριδικών σε 11 περιφέρειες. Ελάχιστα, θα έλεγε κανείς.

Αλλά έρχεται και πάλι το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ να επισημάνει ότι "Το υψηλό διακύβευμα αφορά τον έλεγχο του τεράστιου γεωργικού τομέα της Ουκρανίας, του τρίτου μεγαλύτερου εξαγωγέα σιτηρών στον κόσμο και του πέμπτου μεγαλύτερου εξαγωγέα σιταριού... Τα τελευταία χρόνια, ξένες εταιρείες έχουν αποκτήσει περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια εκτάρια ουκρανικής γης". Και ήταν ακόμη η αρχή.

Τον Αύγουστο του 2022, όταν οι ευρωατλαντικές κραυγές για τις εξαγωγές ουκρανικού σιταριού είχαν αρχίσει να δυναμώνουν, το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Regnum έγραφε ότι, αν θέλει κάποιος να φτάσει στην ουσία του θέματος, πρέπει να ξεκινήσει από τον θάνατο, τον Ιούλιο του ίδιου έτους, του ολιγάρχη Aleksej Vadaturskij, ενός από τους ισχυρότερους Ουκρανούς γαιοκτήμονες και ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης εταιρείας προμήθειας σιτηρών της Ουκρανίας, της Nibulon, της οποίας το συμβόλαιο για την πώληση στην Αίγυπτο 240. 000 τόνων σιταριού ακυρώθηκε από τη Αίγυπτο την τελευταία στιγμή. Ποιος ξέρει γιατί και ποιος ξέρει κάτω από τις πιέσεις ποιου.

Οι φήμες ότι πίσω από τον Vadatursky βρίσκονταν ξένοι επενδυτές εντάθηκαν όταν, το 2012, η Nibulon ήταν η μόνη ουκρανική εταιρεία που έλαβε μέρος εκείνης της πίστωσης ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε εν μέρει από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και εν μέρει από τις τράπεζες UniCredit Bank, BNP Paribas, Societe Generale, ING Bank, Hambros Bank.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το νόμο του 2021, μέχρι το 2024 μόνο Ουκρανοί πολίτες και νομικά πρόσωπα μπορούσαν να αγοράσουν γη, αλλά όχι αλλοδαποί- ωστόσο, τίποτα δεν εμπόδιζε τις ξένες εταιρείες να κατέχουν εκτάσεις γης (έως 100 εκτάρια) μέσω σκιωδών εταιρειών.

Επιπλέον υπήρχε μια ρήτρα σύμφωνα με την οποία αγορά γης μπορούσε να γίνει και από αλλοδαπούς πολίτες ή εταιρείες που την είχαν νοικιάσει για τουλάχιστον τρία χρόνια: από αυτούς στην Ουκρανία υπήρχαν πολλοί, οι οποίοι παρεμπιπτόντως, νοίκιαζαν γη όχι τρία χρόνια, αλλά εδώ και μερικές δεκαετίες. Πρόκειται και για εταιρείες οι οποίες ήταν εγγεγραμμένες ως ουκρανικά νομικά πρόσωπα, αλλά "πλούσιες" σε ευρωατλαντικά κεφάλαια, των οποίων στην πραγματικότητα είναι θυγατρικές.

Και οι μικροί και μεσαίοι αγρότες νοίκιαζαν ευχαρίστως τα οικόπεδά τους για ευτελή ποσά σε σχέση με τις τσέπες κολοσσών όπως η Monsanto, η Dupont, σαουδαραβικές εταιρείες ή η γαλλική AgroGénéretion κ.λπ. Αλλά όχι μόνο αυτοί. Επίσης, στο αποκορύφωμα του Μαϊντάν, όταν ακόμα πρόεδρος ήταν ο Βίκτορ Γιανούκοβιτς, σε πέντε περιοχές της Ουκρανίας, είχαν μισθωθεί χωράφια για 50 χρόνια, με δικαίωμα παράτασης, από την αγγλο-ολλανδική Shell και την αμερικανική Chevron, που ενδιαφέρονται όχι για τη γεωργία, αλλά για την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου.

Στα τέλη του 2019, οι "μπολσεβίκοι" του BBC Ukraina ισχυρίστηκαν ότι από τα περισσότερα από 60 εκατομμύρια στρέμματα γης σε όλη τη χώρα, πάνω από το 70% (42,7 εκατ.) είχαν γεωργική χρήση, εκ των οποίων ένα 40% ήταν μαύρη γη. Δέκα εκατομμύρια εκτάρια ήταν κρατικά, 31 εκατομμύρια εκτάρια ήταν ιδιωτικά https://contropiano.org/news/internazionale-news/2024/02/23/il-boicottaggio-ucraino-grano-ucraino-e-le-terre-in-cui-e-messo-a-coltura-0169628 , από τα οποία τα 28 περίπου εκατομμύρια εκτάρια ήταν μοιρασμένα σε 7 εκατομμύρια ιδιωτικές μετοχές, σε σύγκριση με πάνω από 25 εκατομμύρια εκτάρια μεταξύ των ιδιοκτητών γης και των άμεσων καλλιεργητών https://contropiano.org/news/internazionale-news/2024/02/23/il-boicottaggio-ucraino-grano-ucraino-e-le-terre-in-cui-e-messo-a-coltura-0169628  . Έτσι, σύμφωνα με τα επίσημα ουκρανικά στοιχεία, μεταξύ 2015 και 2017, παρά την ισχύ του μορατόριουμ, 9 συναλλαγές στις 10  αφορούσαν στην πραγματικότητα καλλιεργήσιμη γη: τα ¾ από αυτές ήταν μισθώσεις και το 1/5 ήταν μεταβιβάσεις με κληρονομιά.

Πιο κοντά στο σήμερα, τον Μάιο του 2022, η αυστραλιανή National Review    επανήλθε στο θέμα, επανήλθε στο θέμα γράφοντας ότι οι Cargill, Dupont και Monsanto, (παρεμπιπτόντως: όλες τους πολύ δραστήριες και στη Ρωσία για κάποιο χρονικό διάστημα) είχαν αγοράσει, σε κοινοπραξία, 17 εκατομμύρια εκτάρια (από τα 42 εκατομμύρια που αναφέρθηκαν παραπάνω) καλλιεργήσιμης γης στην Ουκρανία, ίσα με τα εδάφη της Ελλάδας και της Ολλανδίας μαζί και περισσότερα από την ιταλική καλλιεργήσιμη γη (16,7 εκατομμύρια εκτάρια).

Ένα άλλο 5% από τα 42 εκατ. εκτάρια το αγόρασαν νομικά πρόσωπα από την Κίνα: σύμφωνα με την Wall Street Journal, ήταν 10%. Στους βασικούς μετόχους των τριών κοινοπραξιών περιλαμβάνονται εταιρείες χρηματοπιστωτικών συμμετοχών όπως η Vanguard, η Blackstone και η Blackrock, καθεμία από τις οποίες διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και πριν τη δημιουργία της προαναφερθείσας κοινοπραξίας Cargill-Dupont-Monsanto, αρκετές άλλες αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Ουκρανία: η αμερικανική NCH Capital, η γερμανική ADM Germany, η KWS, η Bayer και η BASF, καθώς και η Saudi Arabian Agricultural and Livestock Investment Company (SALIC). Αλλά, τουλάχιστον μέχρι το 2022, τις ηγετικές θέσεις εξακολουθούσε να κατέχει η τριανδρία των Αμερικανών.

Και αυτό γινόταν και γίνεται μέσω περισσότερο ή λιγότερο προσωρινών συμφωνιών με Ουκρανούς ολιγάρχες-λατιφουντιστές - μερικοί από αυτούς: Jurij Kosjuk (PrJSC MHP), Andrej Verevskij (Kernel), Oleg Bakhmatjuk(UkrLandFarming) ο προαναφερθείς Aleksej Vadaturskij, και φυσικά ο πανταχού παρών Rinat Akhmetov, οι δραστηριότητες του οποίου εκτείνονται σε κάθε τομέα - περιμένοντας να μεταφερθούν οι ουκρανικές επιχειρήσεις σε μικτές επιχειρήσεις και, αργότερα, σε 100% ξένες .

Σύμφωνα με τον Ουκρανό συντονιστή του προγράμματος Land Matrix, Mikhail Amosov, το 2020 περισσότεροι από 50 ξένοι επενδυτές έλεγχαν την ουκρανική γη: οι αγροτοβιομηχανικές επιχειρήσεις  αγόραζαν ολόκληρες επιχειρήσεις ή νοίκιαζαν γη σε τιμές ευκαιρίας.

Το σύστημα είναι απλό: τη γη δεν την αγοράζουν οι μη Ουκρανοί, αλλά οι ουκρανικές αγροτικές επιχειρήσεις, οι οποίες την είχαν αρπάξει από τη δεκαετία του 1990. Και, σύμφωνα με παρατηρητές, η διαδικασία επιταχύνθηκε σημαντικά μετά το 2022, εν μέρει χάρη στην κατακόρυφη πτώση των τιμών της γης λόγω του πολέμου: ένα εκτάριο καλλιεργήσιμης γης δεν ξεπερνά τα 2.500 δολάρια και, κοντά σε εμπόλεμες ζώνες, πέφτει τα 1.000 δολάρια. Στην Ιταλία, ας πούμε, ανάλογα με την περιοχή, κυμαίνεται από 15.000 έως πάνω από 40.000 ευρώ το εκτάριο.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, το Ukraina.ru έγραψε ότι όλη η ουκρανική μαύρη γη αποτιμάται σε περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Τι πήρε η Ουκρανία ως αντάλλαγμα από την πώληση ενός μεγάλου μέρους της; Ακόμα και αν πήρε το 1/10 αυτού του ποσού, ήταν πιστώσεις που θα πρέπει να αποπληρωθούν αδρά από τις επόμενες γενιές.

Αν ανατρέξει κανείς, λοιπόν,για λίγο σε όλη αυτή τη φασαρία που την προκάλεσε η εξαγωγή 20 εκατομμυρίων τόνων ουκρανικού σιταριού, θα μπορέσει να το δει από μια άλλη οπτική γωνία. Θεωρητικά, ήταν και είναι ουκρανικό σιτάρι- στην πραγματικότητα όμως είναι αμερικανικό, ή τουλάχιστον ξένο.

Κλείνοντας,λοιπόν, όταν σήμερα ακούμε να γίνεται λόγος για τον αγώνα των Ευρωπαίων υπεράσπισης της ελεύθερης ουκρανικής γης, καλό θα είναι να θυμόμαστε σε ποιον ανήκει αυτή η γη.

Ντροπή και προσβολή των νεκρών μας, το τέλος της Εξεταστικής της Βουλής για τα Τέμπη

 

Ο Παύλος Ασλανίδης, μέλος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών , πατέρας του νεκρού στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, Δημήτρη , μιλάει στον 98.4 μια μέρα μετά την απόφαση της κυβερνητικής πλειοψηφίας , να τερματίσει τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για τα Τέμπη. " Είναι ντροπή και προσβολή των 57 επισήμως νεκρών μας, αυτή η απόφαση που αποδεικνύει ότι μια κυβερνητική "μαφία" ενδιαφέρεται για την συγκάλυψη της υπόθεσης και πρωτίστως των ευθυνών του άλλοτε υπουργού, Κώστα Καραμανλή, μόνο που έτσι έκαναν του ίδιου και όσων θέλουν να καλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες, την θέση ακόμη χειρότερη" λέει ο Παύλος Ασλανίδης. Όπως αποκάλυψε με καθυστέρηση  10 μηνών όταν τους επιτράπει να πάνε τελικά στη θέση Κουλούρι, " σε εγκαταστάσεις του ΟΣΕ, δηλαδή σε σημείο ιδιοκτησίας του θύτη, όπου είχαν μεταφερθεί όπως -όπως και χύμα βαγόνια και υπολείμματα αντικειμένων και μελών των νεκρών μας, με τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας να έχουν εξαφανιστεί και να φυλάσσονται σε άλλο άγνωστο σημείο σε εμάς, έδωσαν στο ειδικό συνεργείο που με δικά μας έξοδα βάλαμε να ερευνήσει τα συντρίμμια, άδεια μόλις 10 λεπτών και όχι για την λήψη δειγμάτων, απλά σε 10 λεπτά , ότι προλάβουμε να φωτογραφίσουμε από το σημείο, 10 μήνες μετά !!! ". Ο κ. Ασλανίδης μίλησε ακόμη για το μπάζωμα αυθαίρετα του τόπου του δυστυχήματος και την ανάγκη άρσης του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών του πρώην περιφερειάρχη Κ. Αγοραστού, ώστε να αποκαλυφθεί ποιοι έδωσαν εντολή για μπάζωμα του  σημείου του δυστυχήματος, αλλά και την κυνική απάντηση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου στον ίδιο προσωπικά, ότι το μπάζωμα ήταν ένα μικρής σημασίας θέμα ηθικής τάξης. Όπως είπε, τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας είναι σε πλήρη συσκότιση και απόκρυψη στοιχείων, μήνες μετά και παρότι τα στοιχεία από τις κάμερες για την φόρτωση τους έχουν σβηστεί, ενώ ελέχθει στα μέλη του Συλλόγου ότι θα ανακτηθούν, επί τόσους μήνες ανάκτηση δεν υπάρχει. Αποκάλυψε επίσης ότι το πόρισμα του τεχνικού τους συμβούλου για την έκρηξη και την πυρκαγιά, του Βασίλη Κοκοτσάκη, κατατέθηκε στη πλήρη μορφή του, στις ανακριτικές αρχές, ενώ διευκρίνισε ότι στις 28 Φεβρουαρίου, ένα χρόνο από την φονική σύγκρουση των Τεμπών, ο ίδιος δεν θα παραβρεθεί στο τόπο του εγκλήματος, για τον ίδιο δεν υπάρχει κανένα μνημόσυνο, παρά η πλήρης δικαίωση του Δημήτρη του και των άλλων 56 νεκρών, με την απόδοση ευθυνών σε όλους τους "πρωταγωνιστές" της τραγωδίας. Κάλεσε για την ίδια ημέρα, όλους όσους θέλουν να τιμήσουν την μνήμη των νεκρών, σε συγκέντρωση έξω από την Βουλή.

  Όπως τόνισε, χθες  με απόφαση της ενισχυμένης πλειοψηφίας του 41% έκλεισε  η Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη, χωρίς να έχουν εξεταστεί βασικοί μάρτυρες και το 90% των στοιχείων. Όλα αυτά , 8 ημέρες πριν κλείσει ένας χρόνος από το έγκλημα των Τεμπών. Αυτό και μόνο είναι μια τεράστια προσβολή των 57 θυμάτων και των οικογενειών τους. Έκανε τέλος έκκληση, να φτάσουν και να ξεπεράσουν το 1 εκατομμύριο οι υπογραφές στην πλατφόρμα change.org/Tempi 2023 , με την απαίτηση των Ελλήνων πολιτών να σταματήσει η ασυλία πολιτικών για ποινικές ευθύνες, τονίζοντας , ότι μόνο στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, έχει πλέον την εμπιστοσύνη, ότι δεν θα γλυτώσει κανείς από τους υπεύθυνους .