Το Νέο Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Στις 18 Μαΐου η Βουλή έδωσε ισχύ νόμου στη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, η οποία είχε τον τίτλο «Συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης». Πρόκειται, λοιπόν, για ένα νέο Μνημόνιο που συμπληρώνει το καθοριστικό Τρίτο του Αυγούστου του 2015.

Αδυναμία πολιτικής σταθεροποίησης

Η ψήφιση του συμπληρωματικού Μνημονίου δείχνει καταρχήν την παντελή αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Για τα κυβερνητικά κόμματα δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτε –έχουν πλήρως εξαχρειωθεί. Ο εισηγητής της πλειοψηφίας ήταν βασικό στέλεχος των 53+, της κατά φαντασίαν «αντιμνημονιακής ψυχής» του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης δεν είχε το κουράγιο να αντιταχθεί, κάτι που έκαναν τόσοι άλλοι στα προηγούμενα Μνημόνια. Πρόκειται για μελανή κηλίδα στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς.

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, από την άλλη, επιδόθηκαν σε όργιο υποκρισίας. Οι λυσσαλέοι υποστηρικτές του Τρίτου Μνημονίου, καταψήφισαν με ιερή αγανάκτηση το συμπλήρωμά του. Το ΚΚΕ επίσης καταψήφισε προβάλλοντας έναν γενικόλογο αντικαπιταλισμό που δεν προσφέρει τίποτε στην ελληνική κοινωνία. Η Χρυσή Αυγή δήλωσε ότι θα καταψήφιζε, αν ήταν παρούσα, συνεχίζοντας την προσπάθεια να εμφανιστεί ως δήθεν «αντισυστημική». Για τον κ. Λεβέντη δε χρειάζεται να γίνεται λόγος.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συστηματικά ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι βαθιά αντιμνημονιακή. Στη Βουλή όμως δεν υπάρχει κανένας φορέας που να εκφράζει αυτή τη λαϊκή βούληση. Πρόκειται για την κεντρική αντίφαση της ελληνικής πολιτικής ζωής σήμερα. Από τη φύση της η αντίφαση δεν επιτρέπει την πολιτική σταθεροποίηση της χώρας. Είναι θέμα χρόνου να υπάρξει γενικευμένη πολιτική αστάθεια, ο χαρακτήρας της οποίας θα πηγάσει από αυτά που μόλις ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο του Μνημονίου

Το συμπληρωματικό Μνημόνιο είναι ένα πυκνογραμμένο κείμενο που θεσμοθετεί μια εξωπραγματική λιτότητα με πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% τουλάχιστον μέχρι το 2021. Τα επιπλέον φορολογικά μέτρα, οι περικοπές των συντάξεων, οι μεγάλες επιβαρύνσεις του ασφαλιστικού, θα προσθέσουν ασφυκτική πίεση στα εργατικά και τα μεσαία στρώματα. Τα περιβόητα «αντίμετρα» θα ενεργοποιηθούν μόνον εάν και όταν επιτευχθεί το 3,5% το 2019 και θα περιλαμβάνουν περιορισμένες ελαφρύνσεις. Ακόμη χειρότερα, θα ανακουφίζουν στρώματα διαφορετικά από εκείνα που θα έχουν ήδη σηκώσει το επιπλέον φορολογικό και συνταξιοδοτικό βάρος.

Για να εξασφαλιστεί ο στόχος της λιτότητας, το Μνημόνιο παρεμβαίνει αποφασιστικά στην ελληνική πολιτεία. Η διορισμένη Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσιονομικών Εσόδων θα ασκεί την πραγματική δημοσιονομική εξουσία στην Ελλάδα. Το Μνημόνιο προβλέπει ακόμη και τον ακριβή αριθμό και τη μέθοδο προσλήψεων της ΑΑΔΕ για το 2016-8 (1160 άτομα). Δεν χρειάζεται καλύτερη απόδειξη για το πως υποχωρεί η δημοκρατία, όταν μια χώρα χάνει την κυριαρχία στη διαχείριση των εσόδων της.  

Το Μνημόνιο προβλέπει και άλλα με λεπτομέρεια, όπως για τα προβληματικά δάνεια των τραπεζών, την πορεία της ΔΕΗ, τα ειδικά μισθολόγια, τη Δικαιοσύνη. Ο πυρήνας της λογικής του είναι κλασικά νεοφιλελεύθερος: η ελληνική οικονομία θα σταθεροποιηθεί μέσω της λιτότητας και οι «μεταρρυθμίσεις» θα φέρουν ανάπτυξη. Οι «μεταρρυθμίσεις» περιλαμβάνουν, βεβαίως, περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων, κοκ.

Οι κυνικοί υπολογισμοί της κυβέρνησης

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολόγησε τη βαθιά νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας, υπό τον πλήρη έλεγχο των δανειστών, κάνοντας κυνικούς υπολογισμούς. Πρώτο, ελπίζει ότι οι δανειστές θα έχουν τη γαλαντομία να δώσουν κάποια ελάφρυνση του χρέους το επόμενο διάστημα, την οποία θα παρουσιάσει ως θρίαμβο. Δεύτερο, πιστεύει ότι η καταφανής μετριότητα του κ. Μητσοτάκη και η ακόμη μεγαλύτερη μνημονιακή του αδιαλλαξία θα συνεχίσουν να φοβίζουν ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Τρίτο και σημαντικότερο, προσδοκά ότι η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει ανάπτυξη το επόμενο διάστημα. Οι τρεις αυτοί παράγοντες, υπολογίζει ο κ. Τσίπρας, θα του δώσουν το περιθώριο να παραμείνει στην εξουσία.

Ο υπολογισμός είναι έωλος. Ο Υπουργός Οικονομικών μας κάλεσε από το βήμα της Βουλής να κοιτάξουμε τα «μικροοικονομικά» στοιχεία για να πειστούμε ότι η ελληνική οικονομία έχει γυρίσει σελίδα. Ο κ. Τσακαλώτος θα πρέπει να ξαναδεί τα στοιχεία επειγόντως. Η κατάρρευση των επενδύσεων, η μετριότητα των εξαγωγών, η αδυναμία του τραπεζικού συστήματος, η σχετική σταθεροποίηση των πραγματικών μισθών δείχνουν στασιμότητα και όχι ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Ελλάδα ουσιαστικά επέστρεψε στην ύφεση το τελευταίο τέταρτο του 2016 και το πρώτο τέταρτο του 2017. Ούτε ότι η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα αρνούνται πεισματικά να βελτιωθούν.

Η ελληνική οικονομία έχει σχετικά σταθεροποιηθεί ήδη από το 2014, όταν τελείωσε η οξεία φάση της κρίσης. Αλλά μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο λιτότητας και «μεταρρυθμίσεων» η χώρα σέρνεται, με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και παροδικές υφέσεις. Παράλληλα συνεχίζει να χάνει την εκπαιδευμένη νεολαία της προς όφελος των ξένων.

Η αναγκαιότητα της ρήξης

Φτάνουμε έτσι στη βαθύτερη σημασία του νέου Μνημονίου του κ. Τσίπρα. Το Μνημόνιο πήγασε από την απόφαση ολόκληρου του πλέγματος εξουσίας της χώρας να παραμείνει στην ΟΝΕ και να αποδεχθεί τους όρους της ΕΕ με οποιοδήποτε κόστος. Η μόνη θετική προσφορά της εξευτελιστικής διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ είναι το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πορεία χωρίς ρήξη με την ΟΝΕ και την ΕΕ.

Το μνημονιακό στρατόπεδο συνεχίζει να φαντάζεται ότι μέσα στην ΟΝΕ η χώρα ανήκει στον «σκληρό πυρήνα» της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης». Ας προσέξει λίγο καλύτερα. Η κρίση της Ευρωζώνης υποχωρεί μεν, αλλά αφήνει πίσω της ένα θεμελιωμένο διαχωρισμό της Ευρώπης σε «κέντρο-περιφέρεια». Το κέντρο είναι ο εξαγωγικός βιομηχανικός τομέας της Γερμανίας που έχει δημιουργήσει μια σειρά από περιφέρειες στην Ευρώπη με βασικό μοχλό τους μηχανισμούς της ΟΝΕ και της ΕΕ. Με το νέο Μνημόνιο η Ελλάδα εντάσσεται οριστικά στην περιφέρεια, ως μια ασήμαντη και γηρασμένη χώρα που θα λιμνάζει υπό το βάρος ενός υπέρογκου χρέους.

Μετά από εφτά χρόνια η ελληνική κρίση έχει πλέον μετατραπεί σε ζήτημα κοινωνικής και εθνικής επιβίωσης. Οι έχοντες και κατέχοντες έχουν αποδεχθεί την περιθωριοποίηση της χώρας. Η λύση θα πρέπει να έρθει από τα εργατικά και μεσαία στρώματα και να περιλαμβάνει τη ρήξη. Είναι απαραίτητο να έχει ταξικό χαρακτήρα, με ανατροπή της σημερινής πνιγηρής κοινωνικής κατάστασης, και να οδηγεί σε ανάκτηση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας.

Μετά τον διασυρμό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει διάχυτη απογοήτευση και απόγνωση στην ελληνική κοινωνία. Είναι λάθος όμως να συγχέεται η βουβή απέχθεια προς την πολιτική με την πλήρη παράδοση. Δεν υπάρχουν συνθήκες πραγματικής σταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η συστηματική στράτευση, ώστε να αποκτήσει κοινωνική και πολιτική υπόσταση το μήνυμα της ρήξης.

 [--->]

Δεκάδες τραυματίες σε συγκρούσεις διαδηλωτών με τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στη Δυτική Όχθη

 

Οι διαδηλωτές τραυματίστηκαν από πραγματικά πυρά, πλαστικές σφαίρες αλλά και από τα δακρυγόνα

Δεκάδες Παλαιστίνιοι που διαδήλωναν την υποστήριξή τους στους κρατούμενους απεργούς πείνας στο Ισραήλ τραυματίστηκαν την Παρασκευή στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας σε συγκρούσεις με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας.

Οι διαδηλωτές τραυματίστηκαν από πραγματικά πυρά και πλαστικές σφαίρες αλλά και από τα δακρυγόνα, διευκρίνισαν η παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνος και το Υπουργείο Υγείας της Γάζας.

Την Παρασκευή, χιλιάδες Παλαιστίνιοι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Δυτικής Όχθης καθώς και κοντά στον φράχτη ασφαλείας που περιβάλλει τη Λωρίδα της Γάζας. Στόχος τους ήταν να εκφράσουν την υποστήριξή τους στους εκατοντάδες κρατούμενους σε ισραηλινές φυλακές οι οποίοι πραγματοποιούν απεργία πείνας από τις 17 Απριλίου ζητώντας να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησής τους.

Φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου είπαν ότι εκατοντάδες κάτοικοι της Γάζας, κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες, έκαναν πορεία μέχρι τον φράχτη και άρχισαν να πετούν πέτρες ενώ έβαλαν φωτιά και σε λάστιχα. Το υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι οκτώ άνθρωποι τραυματίστηκαν από σφαίρες ενώ άλλοι 30 παρουσίασαν αναπνευστικά προβλήματα λόγω των δακρυγόνων.

Περίπου 1.500 Παλαιστίνιοι διαδήλωσαν στη Χεβρώνα, στη νότια Δυτική Όχθη. Συγκρούσεις αναφέρθηκαν σε πολλές άλλες πόλεις και χωριά των παλαιστινιακών εδαφών.

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ, φωτό: AP Photo/Adel Hana)

[--->]

Αν ο λαός δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια του,η «έξοδος» από το Τρίτο Μνημόνιο οδηγεί σε μνημονιακή κατοχή δεκαετιών

Η πρ. αν. Υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση αναφορικά με το υπό ψήφιση απόψε το βράδυ πολυνομοσχέδιο «Συνταξιοδοτικές διατάξεις Δημοσίου και τροποποίηση του ν. 4387/2016, μέτρα εφαρμογής των δημοσιονομικών στόχων και μεταρρυθμίσεων, μέτρα κοινωνικής στήριξης και εργασιακές ρυθμίσεις, Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 και λοιπές διατάξεις»:

 

  «Είναι φανερό ότι υπάρχουν δύο κατηγοριών καταστροφικά για τη ζωή των ανθρώπων και τη χώρα μέτρα στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται απόψε.

 

  Αυτά που αποτελούν «επικαιροποίηση» του Τρίτου Μνημονίου προκειμένου να «κλείσει» η Δεύτερη Αξιολόγηση. (Το οποίο Τρίτο Μνημόνιοι ήδη από την  προηγούμενη «επικαιροποίηση» του κατά την Πρώτη Αξιολόγηση έχει καταστεί Μνημόνιο Plus, με την έννοια ότι συμπεριλαμβάνει πλέον ρυθμίσεις για το διάστημα 2016-2018 και πέραν των ρητά καθοριζόμενων στο κείμενο του, που ψηφίστηκε στις 14.8.2015 από την τότε πρωτοαναδυόμενη μνημονιακή κυβερνητική πλειοψηφία και από την «παραδοσιακή» μνημονιακή «αντιπολίτευση».)

 

  Η αναφορά του Προέδρου της ΕΣΕΕ κατά την ακρόαση των φορέων στα μέτρα κόστους 700 εκ. για το 2018, για τα οποία τηρείται «σιγή ιχθύος» και τα οποία θα επιπέσουν πάνω σε 10 «παλιά» και νέα χαράτσια, που πρωτοεφαρμόζονται αυτή την περίοδο, όπως και «μεταρρυθμίσεις» τύπου κατάργησης της Κυριακής αργίας με στόχο την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της «αγοράς» στις μεγάλες αλυσίδες και πολυκαταστήματα με αντίστοιχη επιτάχυνση της καταστροφής μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, εμπίπτουν σ’  αυτή την κατηγορία.

 

 Τα λεγόμενα «μέτρα και αντίμετρα», ωστόσο, για το πέραν του Τρίτου Μνημονίου διάστημα 2019-2021 και ο καθορισμός του ύψους των «αιματοβαμμένων» πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία διοχετεύονται κατευθείαν στην πληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους, σε 3,5% επί μία πενταετία μετά τη λήξη του Τρίτου Μνημονίου, συνιστούν στην πραγματικότητα την πρώτη δέσμη μέτρων μετάβασης στη μετά το Τρίτο Μνημόνιο Plus εποχή και, κατά πάσα πιθανότητα, την πρώτη δέσμη μέτρων μετάβασης στη «μεταμνημονιακή εποχή»:

 

  «Πρώτη δέσμη μέτρων», επειδή το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξει συμπλήρωση τους κατά την, διαφημιζόμενη ως «εύκολη», Τρίτη Αξιολόγηση συν οπωσδήποτε μια πολύ γερή «δόση» κατά την τελική, για το Τρίτο Μνημόνιο Plus, Αξιολόγηση του Αυγούστου 2018, μέσω της οποίας οι δανειστές θα καλούνται να υπογράψουν ότι εκπληρώθηκε «επιτυχώς» το Τρίτο Μνημόνιο, ως προϋπόθεση και για την εφαρμογή των λεγόμενων «μεσοπρόθεσμων» μέτρων για το χρέος. (Αν σκεφτούμε ότι καθεμιά απ’  τις δύο μέχρι σήμερα «αξιολογήσεις» του Τρίτου Μνημονίου έχουν διαρκέσει περίπου ένα χρόνο και, όπως και στο παρελθόν, έχουν καταλήξει με μια γερή δόση «εμπλουτισμού» της μνημονιακής συνταγής, δε μπορεί παρά ν’  ανατριχιάζει κανείς με την προσδοκώμενη διάρκεια κι επιβάρυνση για τη «μεταμνημονιακή εποχή» της Τελευταίας Αξιολόγησης.)

 

   Ο ίδιος ο χαρακτήρας των μέτρων για τη μετά το πέρας του Τρίτου Μνημονίου εποχή - αν όντως δεν υπάρξει Τέταρτο Μνημόνιο - αποδεικνύει πόσο «κούφιο» είναι το νέο «αφήγημα» της κυβέρνησης, που καλεί το λαό να σφίξει τα δόντια και να κάνει για ένα χρόνο ακόμα υπομονή προκειμένου να «τελειώνουμε οριστικά» με τα μνημόνια. Τυχόν τερματισμός του Τρίτου Μνημονίου χωρίς Τέταρτο, κάθε άλλο παρά σημαίνει «απεμπλοκή από τα μνημόνια» και «τερματισμό της επιτροπείας», όπως ήταν ο στόχος της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο οποίος  σύμφωνα και με τα «μισόλογα» των υπουργών κατά τη συζήτηση του παρόντος σχεδίου νόμου, τείνει να εκπληρωθεί μέσω της ολοκλήρωσης του Τρίτου Μνημονίου χωρίς διάδοχο Τέταρτο.

 

   Στην πραγματικότητα, η παρούσα δέσμη μέτρων για τη μετά το Τρίτο Μνημόνιο εποχή συν όσες «δόσεις» μέτρων ακολουθήσουν μέσα στο 2018 και θ’  αφορούν τα επόμενα χρόνια, θ’  αποτελέσουν την πρώτη «Δέσμη Μέτρων» στο πλαίσιο του «Μνημονίου ΜακροοικονομικήςΠροσαρμογής», που προβλέπει ο δεύτερος Κανονισμός «two-pack» (472/2013), ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 30.5.2013 - ως «εφαρμοστικός νόμος» της «μεταρρύθμισης» που συμφωνήθηκε το 2011 στο Σύμφωνο Σταθερότητας – και ισχύει αποκλειστικά για κάθε χώρα που «βγαίνει» από τα μνημόνια. Σύμφωνα με τον 472/2013, έως ότου η χώρα αποπληρώσει το 75% του χρέους της παραμένει σε καθεστώς «ενισχυμένης επιτήρησης» (intensive surveillance) [σε σύγκριση με το καθεστώς που προβλέπει ο «δίδυμος» κανονισμός six-pack (473/2013) για όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης].

 

Σύμφωνα με το καθεστώς «ενισχυμένης επιτήρησης», αφού υπογραφεί το «μεταμνημόνιο» «μακροοικονομικής προσαρμογής» και για όσα χρόνια αυτό αφορά – δηλ. μέχρι ν’  αποπληρωθεί το 75% του χρέους – θα γίνονται τρεις αξιολογήσεις το χρόνο αποκλειστικά από τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» ΕΕ-ΕΚΤ-ESM, δηλ. από μια «ευρωπαϊκή» τρόικα χωρίς το ΔΝΤ, κατά τις οποίες θα επιβάλλονται με τον πασίγνωστό πλέον μετά από εφτά χρόνια τρόπο, «πρόσθετα μέτρα και μεταρρυθμίσεις» αν κρίνεται ότι υπάρχει διακινδύνευση της εκπλήρωσης των «συμφωνημένων» στόχων.

 

   Μετά την ψήφιση του «two-pack» τέλος Μαίου του 2013, σε κάθε προσπάθεια που έκανα στη Βουλή για να επισημάνω τι περιμένει  τη χώρα μετά την «έξοδο» από το Δεύτερο Μνημόνιο – μια έξοδο που εμφανιζόταν «προγραμματισμένη» για το 2014 – και γιατί μια δραστική ονομαστική μείωση (κούρεμμα) του χρέους είναι απαραίτητο, τόσο η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όσο και βουλευτές της μου απαντούσαν στερεότυπα ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα, καθώς η χώρα θα μπει στο καθεστώς «six-pack» που ισχύει για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης: Σύμφωνα με το οποίο, η κάθε χώρα που δεν έχει ποτέ τεθεί «εντός επιτήρησης» καταρτίζει «μόνη της» τον προϋπολογισμό της και ο προϋπολογισμός αυτός ελέγχεται στη συνέχεια από την ΕΕ δυο φορές το χρόνο (τα λεγόμενα «εξάμηνα») ως προς το αν τηρούνται τα γενικά κριτήρια του «Μάαστριχτ» για έλλειμμα και χρέος.

 

   Για να «σπάσει» αυτό το ανοιχτό και «χοντρό» ψέμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, καθώς αμφισβητούσαν την ύπαρξη δημοσιευμένου Κανονισμού της ΕΕ, και κυρίως το «τείχος σιωπής» από μεριάς των ΜΜΕ, χρειάστηκε στις 16.10.2013 κατά τη συμμετοχή μου στη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη για την Οικονομική Διακυβέρνηση στο Βίλνιους της Λιθουανίας να περιγράψω αναλυτικά το –αμφισβητούμενης ύπαρξης(!) - περιεχόμενο του 472/2013 υποβάλλοντας ερώτηση στον τότε Αντιπρόεδρο της ΕΕ Όλι Ρεν, στην οποία αυτός μου απάντησε μεταξύ άλλων ότι: «Σχετικά με την ερώτηση της Ελληνίδας συναδέλφου για τη μετά το Πρόγραμμα επιτήρηση, η αναφορά σας στα γεγονότα είναι σίγουρα ορθή.

 

   Οι κανόνες για την επιτήρηση μετά το πέρας του Προγράμματος έχουν ενσωματωθεί στη Συνθήκη για τον ESM, η οποία αποτελεί διακυβερνητική συνθήκη… Θα δοκιμάσουμε σύντομα, από τον Ιανουάριο του επόμενου έτους (2014), τόσο τη Συνθήκη για το Ευρώ όσο και για τον ESM, και τότε θα ισχύει ότι, εφόσον το όριο του 75% δεν έχει επιτευχθεί, η επιτήρηση θα συνεχίζεται. Πόσο χρόνο ακόμα θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, είναι ολοφάνερα νωρίς ακόμα και πρόωρο να ειπωθεί…».

 

   Με τη σειρά της η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να «πουλήσει», κατά τη συζήτηση ενός ακόμα καταστροφικού πολυνομοσχεδίου, του σχεδίου-νόμου που ψηφίζεται σήμερα, την «οριστική έξοδο από την επιτήρηση και το Πρόγραμμα από τον Αύγουστο 2018» ως βασική «αφήγηση» πλέον του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση και η άρνηση παραδοχής της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ότι μετά τα Μνημόνια στη χώρα θα εφαρμοστεί ο 472/2013 για το, χωρίς αρίθμηση πλέον, «μόνιμο» (μετα)μνημόνιο «μακροοικονομικής προσαρμογής». Γι’  αυτό και απόψε οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζουν ότι, μεταξύ άλλων, θα χρειάζεται έγκριση του ΔΝΤ για να ενεργοποιηθούν τα λεγόμενα «αντίμετρα».

 

   Από τις απόπειρες συζήτησης για το χρέος, ξέρουμε επιπλέον σήμερα περισσότερα απ’  ότι την εποχή του Όλι Ρεν για την πιθανή διάρκεια της «ενισχυμένης επιτήρησης»: Οι «επεκτάσεις» αποπληρωμής του σημερινού χρέους που συζητούνται, οδηγούν «πέραν» του 2060. Ενώ μόλις δύο μέρες πριν, στις 16 Μαϊου 2017, δημοσιοποιήθηκε έρευνα του ESM για το χρέος στην Ευρωζώνη, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα υπό τον μπαλτά της «επιτήρησης», της οποίας η εικόνα για το χρέος δε βελτιώθηκε: Το ελληνικό χρέος, το οποίο ως προς το ΑΕΠ από το 129% εκτινάχθηκε στο 178% σήμερα,  χαρακτηρίζεται «επικίνδυνο»…

 

   Επιπροσθέτως, τα «νέα μέτρα» πριν και μετά το 2018 θα έρθουν να προστεθούν σε ένα μνημονιακό «οικοδόμημα-βουνό» πέραν των 500 εφαρμοστικών νόμων των τριάμιση  – μέχρι στιγμής - ελληνικών  μνημονίων, το οποίο στο Τρίτο Μνημόνιο έχουν δεσμευτεί ότι δε θα το «αγγίξουν» στο παραμικρό μεταμνημονιακά χωρίς έγκριση των δανειστών.

 

   Φυσικά τίποτα δε λέει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν έτσι. Το Πρώτο Μνημόνιο «διακόπηκε» μετά το «κατέβασμα των επισήμων από τις εξέδρες» την 28η Οκτωβρίου 2011 κι έδωσε τη θέση του στο Δεύτερο. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014 δε μπόρεσε να «κλείσει» την Πέμπτη Αξιολόγηση του Δευτέρου Μνημονίου – ας θυμηθούμε την απάντηση «κύκλων» της Τρόικας για το μέιλ Χαρδούβελη, ότι είναι σε καλό δρόμο αλλά καλύπτει μόνο το ¼ των απαιτήσεων της - επειδή βεβαίως υπήρχε ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι κατ’  ουσία η Πέμπτη Αξιολόγηση «έκλεισε» μέσω του Τρίτου Μνημονίου προκειμένου να ενσωματωθεί στο μνημονιακό στρατόπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

   Τίποτα δεν προοιωνίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση θα καταφέρει να «κλείσει» αβρόχοις ποσίν το Τρίτο Μνημόνιο – για να περάσει είτε σε ένα «επίσημο» Τέταρτο είτε στο άνευ αρίθμησης Μνημόνιο «for ever» Μακροοικονομικής Προσαρμογής. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οποιαδήποτε από τις παραπάνω «εναλλακτικές» σημαίνει τσακισμένες ζωές για τα εγγόνια και τα δισέγγονα μας - και βέβαια μια ρημαγμένη χώρα βαθιά στο μέλλον.

 

   Γι’ αυτό δε μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέψει ο λαός να υπάρξει οποιαδήποτε από τις δύο εναλλακτικές ως «προοπτική». Η μόνη πραγματική προοπτική σε όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας και της χώρας είναι η ανάκτηση της κυριαρχίας ώστε η χώρα να μπορεί να επιχειρήσει ένα δικό της σχέδιο για να σταθεί ξανά στα πόδια της.  Αυτή τη στιγμή τίποτα δε μπορεί να εμπνεύσει περισσότερο προς μια χειραφετητική προοπτική για το λαό και τη χώρα από τη δρομολόγηση της ευρύτερης δυνατής αγωνιστικής ενότητας στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού, πατριωτικού, αντιμνημονιακού μετώπου. Κι επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο, είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι στην ιστορία και προπαντός στους ανθρώπους που υπάρχουν και στους ανθρώπους που έρχονται.

 

    

 

Αθήνα,18.5.2017

 

 

ΚΑΛΕΣΜΑ "Όλοι και όλες στο Σύνταγμα – Όλοι και όλες στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας."

 

Πέμπτη 18/5 – 7 μ.μ. - Αντίσταση και Ανυπακοή στα μέτρα
όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι το κακό δεν θα σταματήσει, αν δεν το σταματήσουμε.
Παίξανε πολλοί με τα όνειρα του Ελληνικού Λαού.
Δεν πάει, όμως, άλλο.
Δεν μπορεί ο Λαός αυτός να είναι μια ζωή χαμένος στην απογοήτευσή του.
Δεν είναι δυνατόν μια ζωή να του λένε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και να περνάνε τα πάντα.

Ότι μια μικρή χώρα δεν μπορεί χωρίς τον κηδεμόνα της και τον Γερμανό της και να τον βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην κατοχή και την Γερμανο-αμερικανοκρατία.

Αυτές οι αντιλήψεις είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού και της άνευ όρων παράδοσης.

Φτάνει πια.

Συνεχίζουμε!

Πριν έξι ακριβώς χρόνια, τούτες τις μέρες, ήρθαν αυθόρμητα και μαχητικά στο προσκήνιο οι πλατείες ενάντια στα μνημόνια.

Οι πλατείες, που δεν πρόδωσαν, δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα.
Άλλοι τις αδειάσανε.

Όμως τώρα ήρθε ξανά η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν από τα ανεκπλήρωτα όνειρα των πολιτών.

Ήρθε η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν με την αγανάκτηση και την οργή μας.
Τώρα όλοι και όλες, ακόμα κι αυτοί που είχαν ξεγελαστεί, είναι σοφότεροι και πιο ώριμοι.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, πιο ενωμένοι και πιο μαχητικοί και κυρίως πιο αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την εν λευκώ ανάθεση και την ερήμην μας λήψη αποφάσεων, που πάντα καταλήγουν εναντίον μας.

Όλοι και όλες θα είμαστε στην πλατεία, για να μην περάσουν τα μέτρα.

Όλοι και όλες καλούμαστε όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος σε μια οργανωμένη αντίσταση και ανυπακοή στην επιβολή των μέτρων, για να κερδίσουμε την πατρίδα μας και την αξιοπρέπειά μας, για να σταματήσουμε την λιτότητα, την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.

Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χωρίς λιτότητα, χωρίς κατοχή, χωρίς προστάτες.

Για μια Ελλάδα λεύτερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, αντιιμπεριαλιστική και πραγματικά δημοκρατική με το Λαό και τα νιάτα της αφεντικά στον τόπο μας.

Το κείμενο προσυπογράφουν οι :

Γιώργος Βήχας, καρδιολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και ιδρυτών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.

Αποστόλης Δεδουσόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Γεώργιος Κασιμάτης, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών

Περικλής Κοροβέσης, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος – Ακτιβιστής

Γιάννης Κουζής, καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου

Σπύρος Λαβδιώτης, Οικονομολόγος, συγγραφέας, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας του Καναδά

Νίκος Μαγδαληνός, Ηθοποιός

Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα

Ναταλία Μηνιωτή, Διδάκτωρ Θεατρολόγος

Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληβάνη, Οικονομολόγος, τ. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, συνεργάτης του ΟΟΣΑ, τιμηθείσα επανειλημμένα από διεθνείς οργανισμούς για τη δουλειά της

Γιώργος Ξένος, Ζωγράφος

Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Ηθοποιός, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος

Μάνια Παπαδημητρίου, Ηθοποιός

Χρήστος Παπαθεοδώρου, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου

Γιάννης Ραχιώτης, Δικηγόρος

Γιώργος Ρωμανιάς, Νομικός

Σπύρος Σακελλαρόπουλος, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου

Άρης Σκιαδόπουλος, Δημοσιογράφος

Μάνος Σπυριδάκης, Επίκουρος καθηγητής κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Στάθης Σταυρόπουλος, Σκιτσογράφος

Δημήτρης Τραυλός – Τζανετάτος, ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών 

[--->]

Μαρβάν Μπαργκούτι : «Θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους»

Χθες, ο Παλαιστίνιος ηγέτης, πρωτεργάτης της μαζικής απεργίας πείνας που ξεκίνησε τον περασμένο 17 Απριλίου, κατήγγειλε τις «φοβερές» συνθήκες  κράτησης του, κάλεσε την Φατάχ και της Χαμάς σε εθνική συμφιλίωση και προειδοποίησε τον Πρόεδρο Αμπάς να μην συνεχίσει την διαδικασία ειρήνευσης  με το Ισραήλ «με βάση τους  ίδιους  παλιούς όρους».

Ρώμη, 15 Μαΐου, 2017 Νένα News - «Ο αγώνας των Παλαιστινίων κρατούμενων θα συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα δίκαια αιτήματά τους». Αυτή την υπόσχεση έδωσε  χθες ο χαρισματικός ηγέτης της Φατάχ,  Μαρβάν Μπαργκούτι, πρωτεργάτης της μαζικής απεργίας πείνας των Παλαιστινίων κρατουμένων. ΟΜπαργκούτι- αναφέρει ο δικηγόρος του Καντέρ Shqeirat  που τον συνάντησε χθες για πρώτη φορά στη φυλακή από τότε που άρχισε τη διαμαρτυρία του, τον περασμένο Απρίλιο 17 - έχει ήδη χάσει 13 κιλά, αλλά η «διάθεση του ήταν καλή» παρά τις «άθλιες» συνθήκες  κράτησής του: ένα κελί απομόνωσης  χωρίς τα εντελώς στοιχειώδη και μολυσμένη από έντομα.

Ο Shqeirat δήλωσε στον Τύπο ότι στον πελάτη του δεν επιτρεπόταν να αλλάξει τα  ρούχα του και ότι υποβάλλεται σε «εκκωφαντικούς θορύβους» για αρκετές ώρες την ημέρα και προσπαθεί να μειώσει το θόρυβο φράζοντας με χαρτομάντιλα τα αυτιά του. Ο Μπαργκούτι κατήγγειλε επίσης τις  εφόδους στο κελί του, τέσσερις φορές την ημέρα, από  τις «δυνάμεις τρομοκράτησης» [τις  ισραηλινές σωφρονιστικές αρχές, ΣτΜ] , που τον υποχρεώνουν να γδύνεται ενώ είναι δεμένος χειροπόδαρα με χειροπέδες.

Παρά τις απάνθρωπές συνθήκες κράτησης, ο 58 χρονος ηγέτης της Φατάχ  που βρίσκεται στη φυλακή  από το 2002 και είναι καταδικασμένος πέντε φορές  σε ισόβια από ισραηλινό δικαστήριο το οποίο δεν έχει αναγνωρίσει  ποτέ- επιβεβαίωσε στον δικηγόρο του, την πρόθεσή του να «συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι αιτήματα των κρατουμένων να ικανοποιηθούν». Σε επιστολή που δημοσιεύθηκε χθες και, σύμφωνα με τοπικές πηγές γραμμένη από τον ίδιο , ο Μπαργκούτι κάλεσε τον παλαιστινιακό λαό να δείξει την αλληλεγγύη του με τους φυλακισμένους στην 69η επέτειο της Νάκμπα (στα αραβικά σημαίνει καταστροφή) με «πράξεις πολιτικής ανυπακοής» σε εθνικό επίπεδο.

 Ο Μπαργκούτι χαρακτήρισε τη  Νάκμπα - ο όρος χρησιμοποιείται από τους Παλαιστίνιους για να περιγράψουν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ - «εθνοκάθαρση, η πιο τρομερή προσπάθεια ξεριζωμού ενός λαού  που έχει γίνει στις μέρες μας.»

Με την επιστολή καλεί επίσης τις δύο μεγαλύτερες  παλαιστινιακές οργανώσεις (τη Χαμάς και τη Φατάχ) να προχωρήσουν σε εθνική συμφιλίωση και προειδοποίησε την Παλαιστινιακή Αρχή με επικεφαλής τον Φατάχ να μην επαναλάβει τη λεγόμενη ειρηνευτική διαδικασία με το Ισραήλ «με βάση τους  ίδιους παλιούς όρους ». «Οι διαπραγματεύσεις - αναφέρεται στο κείμενο - είναι άχρηστες όσο το Ισραήλ δεν δεσμεύεται για τον τερματισμό της κατοχής, δεν σταματήσει την κατασκευή νέων  οικισμών για τους εποίκους, δεν αποσυρθεί από τις περιοχές που κατέλαβε το 1967, δεν αναγνωρίσει το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση. Αυτό θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός πλήρως ανεξάρτητου κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την  Ιερουσαλήμ, την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων και την απελευθέρωση όλων των κρατούμενων».

Ο Shqeirat στη συνέχεια ανάφερε στα μμε ότι ο πελάτης του αρνείται κατηγορηματικά την αυθεντικότητα του βίντεο που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα από τις ισραηλινές σωφρονιστικές αρχές στις οποίες φαίνεται να τρώει  στο κελί του. Είναι  «ψευδές», είπε ο δικηγόρος του Μπαργούτι, επειδή το κελί του βίντεο, το οποίο έχει κρεβάτια σε  κουκέτα, είναι πολύ «πιο όμορφο και καθαρό» από το κελί  του που είναι «σε άθλια κατάσταση» όπου «υπάρχει μόνο ένα μονό κρεβάτι, μια βρωμερή κουβέρτα και δεν υπάρχει ούτε ένα μαξιλάρι. «Το βίντεο, λέει ο φυλακισμένος, είναι ένας «εκβιασμός», μια «παρανομία» της  ισραηλινής κυβέρνησης για να αποθαρρύνουν περίπου 1.300 Παλαιστίνιους κρατούμενους και να  συνεχίσουν την απεργία πείνας, καταγγέλλωντας τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές του Ισραήλ  και την πρακτική της διοικητικής κράτησης (φυλάκιση χωρίς  δίκη).

Αναφερόμενος  στο βίντεο, ο Μπαργκούτι θέλησε να δώσει και μια απάντηση στους ισχυρισμούς του Τελ Αβίβ ότι  διαμαρτυρεται,δήθεν,πιο πολύ για προσωπικούς λόγους παρά για πατριωτικούς: την νομιμοποίηση του  ως πολιτικού ηγέτη στα μάτια του παλαιστινιακού λαού. Μια κατηγορία που ο κρατούμενος απέρριψε εκ νέου χθες, όταν είπε ότι θα αρνηθεί να διαπραγματευτεί έως ότου γίνουν δεκτά τα αιτήματα  των κρατούμενων και ότι «είναι έτοιμος να «ανεβάσει το επίπεδο της  διαμαρτυρίας του προχωρώντας και σε απεργία δίψας». «Δεν γυρίζουμε πίσω, θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος» δήλωσε μέσω του δικηγόρου του.

Τα λόγια του Shqeirat έφταναν, την ίδια ώρα που τα αποτελέσματα των  δημοτικών εκλογών στη Δυτική Όχθη επιβεβαίωναν την ευρεία λαϊκή δυσαρέσκεια κατά του Προέδρου Αμπάς και το κόμμα του (Φατάχ). Στις εκλογές του Σαββάτου, όπου ουσιαστικά η Φατάχ κατέβηκε χωρίς αντίπαλο, καταγράφηκαν  υψηλά ποσοστά αποχής: μόνο το 53% των ατόμων με  δικαίωμα ψήφου πήγαν στις κάλπες. Στη Χεβρώνα, τη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Όχθη και οχυρό των ισλαμιστών της Χαμάς, η Φατάχ κέρδισε μόνο 7 έδρες επί συνόλου 15.

 Σε πολλές άλλες εκλογικές περιφέρειες  το κόμμα δεν κατάφερε να κατεβάσει συνδυασμό και  οι υποψήφιοι του  κατέβηκαν ως ανεξάρτητοι. Το ίδιο και στη  Ναμπλούς, όπου ο ιστορικός παλαιστινιακός πολιτικός σχηματισμός κέρδισε τις 11 έδρες επί συνόλου 15, αλλά μόνο μετά από συμμαχία με τους υποψηφίους ισλαμιστές.

 Χωρίς να ξεχνάμε ότι εδώ η προσέλευση στις κάλπες ήταν μόνο 21%.Η νίκη της Φατάχ  στη Τζενίν και την Ιεριχώ ήταν καθαρή. Εν τω μεταξύ, χθες το πρωί οι ισραηλινές δυνάμεις έκαναν έφοδο  σε διάφορες περιοχές της Δυτικής Όχθης και συνέλαβαν 14 άτομα μεταξύ των οποίων και τον Παλαιστίνιο συγγραφέα και αναλυτή Ahmad Qatamish. Το 2013  ο Qatamish είχε αποφυλακιστεί μετά από δύο έτη και έξι μήνες διοικητικής κράτησης.

 [--->]