ΟΤΕ : «Σημεία και τέρατα»

Με αφορμή την 64η Γεν. Συνέλευση των Μετόχων του ΟΤΕ, οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ (ΑΣΕ-ΟΤΕ), παρενέβησαν και με επιστολή κάνουν έναν απολογισμό για όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στον οργανισμό, προχωρώντας σε καταγγελίες άνευ προηγουμένου όπως αποεπενδύσεις ύψους 1,5 δισ. ευρώ, μαύρη εργασία, απολύσεις, παχυλούς μισθούς διευθυντικών στελεχών και πολλά άλλα.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ανακοίνωση των εργαζομένων του ΟΤΕ:

Κύριοι μέτοχοι,

Σήμερα, 8 χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση-παραχώρηση του δημόσιου ΟΤΕ στην κρατικών συμφερόντων Deutsche Telekom, είναι νομίζουμε αναγκαίο να γίνει ένας απολογισμός για την πορεία του Ομίλου ΟΤΕ.

 • Η ανάπτυξη και οι επενδύσεις που υποσχέθηκαν δυστυχώς δεν ήρθαν. Αντί γι’ αυτό:

Απέσυραν τον ΟΤΕ από την FYROM πουλώντας την Cosmofon και την Germanos Telecom για 190 εκ. ευρώ.

Απέσυραν τον ΟΤΕ από τη Σερβία πουλώντας την Telekom Serbia για 380 εκ. ευρώ.

Απέσυραν τον ΟΤΕ από τη Βουλγαρία πουλώντας την Germanos Telecom και την Globul για 717 εκ. ευρώ. Πούλησαν το μοναδικό δορυφόρο που είχε η χώρα της Hellas–sat για 208 εκ. ευρώ.

 Σύνολο… αποεπενδύσεων 1,5 δις!

 • Οι σταθερές θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 6.000 και αντικαταστάθηκαν με μαύρη και ελαστική εργασία. Η πολιτική αυτή συνεχίζεται με την σημερινή νέα «εθελούσια» αποχώρηση την οποία ανακοίνωσαν. Το κόστος μεταφέρθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα.

 • Η επιχείρηση χάνει συνεχώς έδαφος προς τον ανταγωνισμό και η εμπιστοσύνη που απολάμβανε παραδοσιακά από ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού εξαντλείται. Τα υψηλά τιμολόγια, οι αφανείς χρεώσεις και τα ψιλά γράμματα (χαρακτηριστικά που αντέγραψε από τους ανταγωνιστές) κλονίζουν αυτή την εμπιστοσύνη και χιλιάδες πελάτες αγανακτισμένοι την εγκαταλείπουν.

 Όλα αυτά μπορεί να αυξάνουν πρόσκαιρα τα κέρδη του ΟΤΕ που κατευθύνονται προς το Βερολίνο (μέχρι και τα παλιά καλώδια μεταφέρονται ακατέργαστα για να γίνουν scrap στη Γερμανία), μεσοπρόθεσμα όμως και σε συνδυασμό με άλλες εξελίξεις (κατάργηση περιαγωγής κ.λ.π.) κινδυνεύει το στρατηγικό μέλλον της επιχείρησης.

  

Το χειρότερο όμως είναι ότι, οι ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί για ένα ΟΤΕ χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς τις κρατικές αγκυλώσεις και τα προβλήματα του κρατισμού, διαψεύστηκαν.

 Ο ΟΤΕ σήμερα συμπυκνώνει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

 Η γραφειοκρατία, ο παρασιτισμός, ο παραγοντισμός και κυρίως ο νεποτισμός, αντί να εξαφανιστούν γιγαντώθηκαν.

Στο δημόσιο ΟΤΕ είχαμε 4 Γενικούς Διευθυντές ενώ σήμερα τους κάναμε 20! Στο γενικό σύνολο έχουμε 2.000 Διευθυντές, Υποδιευθυντές και Προϊστάμενους σε 10.000 εργαζόμενους του ΟΤΕ και της COSMOTE. Δηλαδή ανά 5 εργαζόμενους έχουμε και έναν προϊστάμενο!

Και ενώ οι θέσεις εργασίας και οι συνολικές αποδοχές των εργαζομένων που προσπαθούν σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες να κρατήσουν την επιχείρηση στα πόδια της και τους πελάτες ευχαριστημένους, μειώθηκαν και συρρικνώθηκαν, ο μόνος δείκτης που «ευημερεί» είναι οι αποδοχές των διευθυντικών στελεχών.

 Ο μισθός και τα μπόνους του Διευθύνοντος Συμβούλου είναι 1.488.750,70 ευρώ!

17,5 φορές μεγαλύτερος από τον μισθό του Έλληνα Πρωθυπουργού ή 6 φορές μεγαλύτερος από τον μισθό της Μέρκελ!!! Των Γενικών Διευθυντών οι αποδοχές αντίστοιχα είναι 6,5 φορές μεγαλύτερες από τον μισθό του Πρωθυπουργού και ακολουθούν με αντίστοιχο τρόπο των Διευθυντών, Υποδιευθυντών κ.λ.π.

Να σημειώσουμε εδώ ότι αρκετοί, ενώ αποχωρούν και εισπράττουν την αποζημίωση της «εθελουσίας», παραμένουν στις προηγούμενες θέσεις τους εισπράττοντας τους προαναφερόμενους φαραωνικούς μισθούς γιατί θεωρούνται αναντικατάστατοι! Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται και σε συστημικούς συνδικαλιστές.

 Εδώ, για να είμαστε δίκαιοι και εμείς και εσείς, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι στον κακό δημόσιο ΟΤΕ κανένας διοικητής, πρόεδρος, διευθυντής κ.λ.π. δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στο όνειρό του τέτοιες τεράστιες αποδοχές.

 Όσο και αν φανεί περίεργο ίδια εικόνα υπάρχει και στις προσλήψεις. Εντελώς συμπτωματικά σημαντικό μέρος όσων προσλαμβάνονται είναι γόνοι ή στενοί συγγενείς των διευθυντών και των κυρίαρχων συνδικαλιστών. Φαίνεται ότι όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού είναι ίσα αλλά στο σημερινό ΟΤΕ της D.T μερικά είναι πιο ίσα από τα ίσα. Αυτά όμως για ευνόητους λόγους δεν θεωρούνται ειδήσεις από τα αδηφάγα κατά τ’ άλλα ΜΜΕ.

 Ο λόγος είναι απλός. Ο όμιλος ΟΤΕ μοιράζει απλόχερα 120 εκ. ευρώ το χρόνο για διαφήμιση και έτσι κλείνουν ερμητικά τα στόματα των (μεγάλων και μικρών) νταβατζήδων των ΜΜΕ.

Η εταιρεία ουσιαστικά δεν έχει ανάγκη από καμιά διαφήμιση, αρκεί να ανασυγκροτηθεί και να παρέχει φθηνότερα τιμολόγια για τους χρήστες - πελάτες.

Εδώ να σημειώσουμε ότι το brand name του ΟΤΕ είναι τεράστιο. Οι μαθητευόμενοι μάγοι όμως που τον διευθύνουν σήμερα έβαλαν και εδώ το χεράκι τους, τον μετονόμασαν…. σε COSMOTE. Άλλα πακέτα διαφημίσεων και χαράς ευαγγέλια για τους αντικειμενικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης!

Αυτοί είναι οι λόγοι που ούτε εσείς, ούτε η ελληνική κοινωνία μαθαίνει τίποτα για τα παραπάνω και τις άλλες παθογένειες που κρύβονται πίσω από την γκλαμουράτη κουρτίνα των διαφημίσεων, των χορηγιών και των δήθεν «κοινωνικών προσφορών».

 Κύριοι μέτοχοι,

 Ο λόγος που παρουσιάζουμε ένα μικρό μέρος της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού του σημερινού ΟΤΕ δεν είναι γιατί θέλουμε να προκαλέσουμε ή γιατί πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε από την ίδια πλευρά μέτοχοι και εργαζόμενοι, αν και μας συνδέουν κοινά στοιχεία. Οι μισθοί οι δικοί μας συρρικνώνονται και το δικό σας μέρισμα παραμένει ζητούμενο.

Επικοινωνούμε μαζί σας γιατί διαπιστώνουμε ότι το μόνο που ενδιαφέρει τη σημερινή διευθυντική νομενκλατούρα είναι η αύξηση των μπόνους και το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Ανησυχούμε γιατί βλέπουμε να δρομολογείται μια στρατηγική που μετατρέπει τον ΟΤΕ σε «κενή εταιρεία» -σε άδειο κέλυφος δηλαδή κατά το μοντέλο της NIKE- με ακριβοπληρωμένους μάνατζερ αλλά χωρίς εργαζόμενους!

 Το έργο θα παράγεται μέσω ενός πολύπλοκου δικτύου εργοληπτικών και υπεργολαβικών εταιρειών που θα χρησιμοποιεί μαύρη και ανειδίκευτη εργασία.

Σας αποκαλύπτουμε επίσης ότι, η δίψα τους για περισσότερα μπόνους, χρήμα και πρόσκαιρα κέρδη είναι τέτοια που ετοίμασαν ένα εκτρωματικό σχέδιο το οποίο ονομάζουν CONSOLIDAΤION.

 Το σχέδιο αυτό, το οποίο δρομολογούν κρυφά και παράνομα, χωρίς καμία άδεια από τις αρμόδιες αρχές, Υπουργεία, Κοινοβούλιο, Α.Δ.Α.Ε, Δικαιοσύνη κ.λ.π., αν επιτρέψουμε να μπει σε εφαρμογή -όπως χαρακτηριστικά γράφουν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ*- «πολύ σύντομα οι παρακολουθήσεις θα εξελιχθούν σε ένα ευρέως διαδεδομένο σπορ! 

Σε λίγο καιρό ο κάθε επιχειρηματίας που θα θέλει να μάθει τι σχεδιάζει ο ανταγωνιστής του, ο κάθε πολιτικός που θα θέλει να ξέρει τα σχέδια των αντιπάλων του, ο κάθε πολίτης που θα θέλει να καταγράψει μια συνομιλία κάποιου άλλου προσώπου για να μάθει έτσι πιθανές ερωτικές, επαγγελματικές ή προσωπικές του επαφές και στάσεις ζωής δε θα χρειάζεται παρά να βρει έναν από τους εκατοντάδες ανειδίκευτους, κακοπληρωμένους και ευκαιριακούς στην πλειονότητά τους εργαζόμενους που θα έχουν πρόσβαση στα ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ, να τους δώσει 1 ή 2 κατοστάρικα και να του κάνουν τη δουλειά! Και σύντομα θα έχει ένα cd με ό,τι θέλει να ακούσει. Τόσο απλά…» θα γεμίσουν την Ελλάδα με υποψήφιους Μαυρίκηδες!

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν όμως το απόρρητο και τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών δεν μας εκπλήσσει. Η D.T έχει προϊστορία σ’ αυτό, όταν αποκαλύφτηκε από το Spiegel (26-05-2008) ότι παρακολουθούσαν εκατοντάδες χιλιάδες τηλέφωνα εργαζόμενων και δημοσιογράφων!

 Οι συνέπειες όμως θα είναι τεράστιες και για τον ίδιο τον ΟΤΕ. Η τεχνογνωσία του θα μεταφερθεί σε ανεξέλεγκτες εργολαβικές εταιρείες με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της επιχείρησης.

 Αυτό είναι το τελευταίο κατόρθωμα του Διευθύνοντος Συμβούλου και του μαθητευόμενου μάγου Γενικού Διευθυντή Τεχνολογίας και Λειτουργιών Σ. Θεοχαρόπουλου ο οποίος νομίζει ότι η χώρα μας απαρτίζεται από πρώην υπηκόους του Τσαουσέσκου και θεωρεί ότι θα του επιτρέψουμε οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός να επαναλάβει το ρουμανικό μοντέλο και να μας μετατρέψει σε υποζύγια.

 Σας καλούμε λοιπόν και σας και τους δημοσιογράφους των ΜΜΕ που βρίσκονται σήμερα εδώ, να τα επικοινωνήσετε όλα αυτά και να πατήσουμε όλοι μαζί φρένο στην διολίσθηση, στη συρρίκνωση και στη μελλοντική εξάχνωση του ομίλου ΟΤΕ. Γιατί χωρίς ΟΤΕ δεν θα υπάρχει ούτε εργασία για μας, ούτε μέρισμα για σας, ούτε διαφήμιση για τα μήντια, και οι μόνοι που θα επωφεληθούν θα είναι η «μαμά εταιρεία» και οι χρυσοκάνθαροι διευθύνοντες οι οποίοι σε μια τέτοια κατάσταση όπως έγινε και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις (ENRON, LEHMAN BROTHER κ.λ.π) θα φύγουν με «χρυσά αλεξίπτωτα» και θα την κάνουν….. με ελαφρά πηδηματάκια.

[--->]

Ντόρα κ.α.

Ντόρα Μπακογιάννη ‏@Dora_Bakoyannis

Τα δημοψηφίσματα διχάζουν τους λαούς. Γι ' αυτό δεν πιστεύω στα δημοψηφίσματα. #skaitv

[--->]

 Οι εκλογές να δεις

Brexit,αυτό που τρομάζει την ΕΕ είναι η δημοκρατία

[…] Το ζήτημα είναι άλλο: ας πάρουμε σαν σωστή την υπόθεση ότι η έξοδος μιας χώρας από την Ένωση θα γίνει η αιτία φοβερών ανατροπών. Αν ήταν έτσι, τότε θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, αφού δίνει μια τέτοια δυνατότητα τόσο αποσταθεροποιητική, είναι κατασκεύασμα μιας συμμορίας ανεύθυνων και θα πρέπει να ξαναγραφτεί. 

Ας κάνουμε τώρα την αντίθετη υπόθεση, που είναι και πιο λογική: ότι μετά το Brexit ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει, οι Βρετανοί θα συνεχίζουν να αγοράζουν BMW, και οι υποτελείς της Μέρκελ να πίνουν ουίσκι (όχι πάντα με μέτρο, φυσικά). Σε αυτή την περίπτωση θα γίνουμε μάρτυρες ενός βάρβαρου και ανησυχητικού θεάματος από τη μεριά των θεσμικών οργάνων,τα οποία ενώ θα έπρεπε από τον ίδιο τους το ρόλο να εγγυώνται τη συμμόρφωση με τις Συνθήκες, απειλούν με αντίποινα μια χώρα, επειδή αυτή προτίθεται να ασκήσει ένα δικαίωμα που οι ίδιες οι Συνθήκες το διασφαλίζουν. 

Σε κάθε περίπτωση από το Brexit οι Βρυξέλλες θα βγουν ούτως ή άλλως χαμένες : είτε έχουν συντάξει μία Συνθήκη η οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί (βλέπε λήμμα «πλήρης αισιοδοξία») είτε αρνούνται να την εφαρμόσουν (κρύβοντας τον τυραννικό ολοκληρωτισμό τους πίσω από το προπέτασμα καπνού μιας δήθεν «ολοκληρωτικής καταστροφής»). 

Επαναλαμβάνω: ή οι Βρυξέλλες έγραψαν λάθος τη Συνθήκη, ή κάνουν λάθος με το να εμποδίζουν την εφαρμογή της. Τρίτη υπόθεση αποκλείεται.

Το δεύτερο θύμα του Brexit επομένως, είναι η αξιοπιστία του λεγόμενου «ευρωπαϊκού σχεδίου». Το σχέδιο αυτό για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται πόσο  αντίθετο είναι με το κράτος δικαίου και τους βασικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, ξεκινώντας από το πιο προφανές και παγκοσμίως γνωστό: pacta sunt servanda, Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ποιο είναι το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα: αν επιτραπεί το Brexit θα δημιουργηθεί προηγούμενο. Αλλά γιατί αυτό είναι τόσο επικίνδυνο; Γιατί η υπόσχεση να μπορεί να εγκαταλείψει την Ένωση όποια χώρα το επιθυμεί είναι απλώς η τελευταία από τις τόσες πολλές υποσχέσεις που οι Βρυξέλλες έχουν δώσει χωρίς να έχουν καμία πρόθεση να τις κρατήσουν. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είδαμε καμία «οικονομική και κοινωνική πρόοδο», δεν είδαμε «ένα υψηλό επίπεδο απασχόλησης», και το κυριότερο η ΕΕ δεν έχει καμία πρόθεση να μας επιτρέψει να τα αναζητήσουμε εμείς οι ίδιοι. Οι αποσχιστικές τάσεις είναι λοιπόν αναπόφευκτες. Εάν οι κακές συνήθειες δεν αλλάξουν τότε τα πράγματα θα είναι άσχημα για μας αλλά ακόμα χειρότερα για τον Ντόναλντ (Τουσκ) από το Γκντανσκ, για τον οποίο υπάρχει ήδη μια θέση κενή δίπλα στον μισθοφόρο Guido da Montefeltro [1]που την αξίζει μιας και ερμηνεύει το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας σαν Ζήσε Μάη μου [2].

[1] Τον οποίο Guido da Montefeltro ο Δάντης Αλιγκέρι στη Θεία Κωμωδία, τοποθετεί στην Κόλαση (Όγδοος Κύκλος)

[2] http://www.stockwatch.com.cy/nqcontent.cfm?a_name=news_view&ann_id=255490

[--->]

Brexit: Τον τελευταίο λόγο τον είχαν οι άνθρωποι και όχι οι τραπεζίτες

Παναγιώτης Σωτήρης | 24/6/2016

Η επικράτηση του Brexit στο Βρετανικό δημοψήφισμα συμπυκνώνει τη βαθιά κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και υπενθυμίζει ότι αυτό που ονομάζουμε «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» είναι μια πολιτική, οικονομική και νομισματική διαδικασία που διαμορφώθηκε ερήμην των πολιτών και σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας τους. Το καλό νέο είναι ότι αυτή τη φορά τον τελευταίο λόγο τον είχαν οι πολίτες.

Παρά την ενεργό υποστήριξη υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ που έδειξε το City του Λονδίνου και όλοι οι μεγάλοι χρηματοικονομικοί όμιλοι, παρά την ενεργό στράτευση σε αυτή την κατεύθυνση των Εργατικών, των συνδικάτων, μεγάλου μέρους τους Τύπου, παρά τη συστράτευση του κύριου όγκου των Συντηρητικών και των περισσότερων υπουργών, παρά την ωμή παρέμβαση του Μπαρακ Ομπάμα και των ΗΠΑ υπέρ του Remain με το επιχείρημα ότι η «ειδική σχέση» Βρετανίας – ΗΠΑ εξακολουθεί να έχει ως αναγκαία συνθήκη την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, παρά την εκστρατεία του φόβου, παρά τις εκτεταμένες δυνατότητες αυτοεξαίρεσης που εξασφάλισαν ο Κάμερον από την ΕΕ, οι Βρετανοί πολίτες αποφάσισαν να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου.

Σε πείσμα της ρητορικής ότι η ψήφος αυτή ήταν ξενόφοβη, συντηρητική, ρατσιστική, οι έρευνες κοινής γνώμης έδειξαν ότι τα κίνητρα των ψηφοφόρων του Brexit ήταν περισσότερο η αγωνία για την οικονομική κατάσταση των οικογενειών και των παιδιών τους ή η επιθυμία να διασωθεί ό,τι έχει μείνει από το κράτος πρόνοιας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το Brexit ήταν πλειοψηφικό σε μεγάλο μέρος των παραδοσιακών οχυρών του Εργατικού Κόμματος στην Αγγλία και την Ουαλία, παρά την ενεργό στράτευση του Τζέρεμι Κόρμπιν στην υπόθεση της παραμονής.

Στην πραγματικότητα, εάν κανείς ήθελε να μιλήσει με όρους κοινωνικών δυνάμεων στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας έγινε φανερό ότι η παραμονή ήταν κατά βάση η επιλογή των κυρίαρχων τάξεων. Παρά την παρουσία επιφανών στελεχών του Συντηρητικού Κόμματος στην καμπάνια του Brexit και τη στήριξη των περισσότερων συνδικάτων στην παραμονή, οι περισσότερες Βρετανικές επιχειρήσεις αντιμετώπισαν με φόβο το ενδεχόμενο της εξόδου, θεωρώντας ότι αποπομπή από τον Ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο θα ήταν πλήγμα και το ίδιο ισχύει για τις Τράπεζες. Η ξεροκεφαλιά της επιμονής στην έξοδο αφορούσε πολύ περισσότερο εργατικά και μικροαστικά στρώματα που αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως παράγοντα υπονόμευσης των δικαιωμάτων τους. Όχι πώς δεν μέτρησε ένα συντηρητικό αντανακλαστικό απέναντι στο ζήτημα της μετανάστευσης, αλλά θα ήταν λάθος να αποδώσουμε το αποτέλεσμα κατεξοχήν σε αυτό.

Την ίδια στιγμή η Βρετανία αποδεικνύεται μια χώρα περισσότερο παρά ποτέ διαιρεμένη. Η Αγγλία και η Ουαλία έκριναν το αποτέλεσμα υπέρ της εξόδου την ώρα που η Σκωτία και η Βόρεια Ιρλανδία εμφανώς τάχτηκαν υπέρ της παραμονής. Αλλά ακόμη και στο εσωτερικό της Αγγλίας ήταν χαρακτηριστική η διαφορά ανάμεσα στο Λονδίνο και την «βαθειά Αγγλία» που κατεξοχήν ψήφισε υπέρ του Brexit.

Προφανώς και μένει να δούμε με ποιο τρόπο το αποτέλεσμα αυτό θα μεταφραστεί σε μια συγκεκριμένη διαδικασία για την έξοδο και προφανώς θα υπάρξει μια περίοδος έντονης διαπραγμάτευσης για τους όρους με τους οποίους αυτό θα δρομολογηθεί, δεδομένου και του δαιδαλώδους θεσμικού πλαισίου της ΕΕ. Όμως, η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή βλέπουμε μια από τις πιο μεγάλες θεσμικές και πολιτικές κρίσεις της ιστορίας της ΕΕ.

 

Τριάντα χρόνια μετά την Ενιαία Πράξη και το ξεκίνημα της πορείας για τη μετάβαση από την ΕΟΚ στην ΕΕ, μια μεγάλη Ευρωπαϊκή χώρα, και δη αυτή που διεκδίκησε και πήρε τις μεγαλύτερες παραχωρήσεις, αποφασίζει με δημοκρατική διαδικασία την έξοδό της. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο στην ΕΕ μετά από αυτό, ακόμη και εάν η γραφειοκρατία των Βρυξελών και οι «γκρίζες εξοχότητες» των ευρωπαϊκών θεσμών προσπαθήσουν να παρουσιάσουν μια εικόνα κανονικότητας.

Την ίδια στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος ελέφαντας στο ευρωπαϊκό σαλόνι: η πραγματική βούληση των πολιτών. Μια από τις παραμέτρους της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που οι υπεύθυνοί της απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφέρουν, ήταν η απλή αλήθεια ότι σχεδόν πάντα όποτε πλευρές της τέθηκαν άμεσα στην κρίση των πολιτών αυτοί αποφάσιζαν κατά της ολοκλήρωσης. Η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και δη το βάθεμά της με τη διαμόρφωση της ευρωζώνης αποφασίστηκαν χωρίς τη βούληση των πολιτών και σε αρκετές περιπτώσεις σε σύγκρουση σε αυτή. Αυτό είναι το πραγματικό και μη αντιστρέψιμο «δημοκρατικό έλλειμμα» της «Ενωμένης Ευρώπης».

Είναι σαφές ότι για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της η συγκυρία καλεί σε ένα βαθύ αναστοχασμό για τα χαρακτηριστικά και την πορεία της. Στην πραγματικότητα δεν θα δούμε τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο ένα επιφανειακό damage control και κατά τα άλλα business as usual. Η Γερμανική επιθυμία για μια ΕΕ στην οποία όλοι θα εκχωρούν δικαιώματα και κρίσιμες πλευρές της εθνικής κυριαρχίας, με την εξαίρεση φυσικά της ίδιας της Γερμανίας που θεωρεί ανάθεμα κάθε βήμα προς τη διόρθωση των περιφερειακών ανισοτήτων ή το βάθεμα της αλληλεγγύης, σημαίνει ότι πολύ δύσκολα θα δούμε βήματα εξόδου από το σημερινό αδιέξοδο. Η λογική των «μνημονίων» και του «δεν υπάρχει δημοκρατική απόφαση ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες» θα παραμείνει η νέα ευρωπαϊκή κανονικότητα.

Την ίδια στιγμή, όμως, και εν μέσω ενός εντεινόμενου ευρωσκεπτικισμού σε όλη την Ευρώπη το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σημαίνει και ένα τέλος στην «απαγόρευση σκέψης» πάνω στο θέμα της ΕΕ που είχε επιβληθεί, στην Ευρώπη, συχνά και με την πρωτοβουλία της Αριστεράς. Πλέον, νομιμοποιείται όποιος θέλει να θέσει το θέμα της ρήξης με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς να κινδυνεύει να θεωρηθεί παρίας. Και εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης η βαθιά ενδοσυστημική στην πραγματικότητα Ακροδεξιά μπορεί να χαϊδεύει αντιευρωπαϊκά αντανακλαστικά, αλλά δεν τολμά να θέσει στόχους ρήξης με την «Ευρώπη». Θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί αντανακλαστικά τέτοια, αλλά όχι να οργανώσει κίνημα που να αμφισβητήσει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Εναπόκειται στις δυνάμεις που αναφέρονται στην χειραφέτηση και την πρόοδο να το κάνουν. Αρκεί φυσικά να απαλλαγούν από την ιδεοληψία του «αριστερού ευρωπαϊσμού», της βασικής σήμερα συμπύκνωσης της ανικανότητας της ευρωπαϊκής Αριστεράς να δει πέραν της μύτης της.

«Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», έλεγε κάποτε ο Μάο και αυτό μπορεί να εξηγήσει π.χ. την αναστάτωση των «διεθνών αγορών». Σε κάθε περίπτωση η 24η Ιουνίου ξημέρωσε καλά για την Ευρώπη και τους λαούς της. Ξημέρωσε με το χαμόγελο να είναι, για πρώτη φορά μετά από καιρό, με τη μεριά εκείνων που επιμένουν ότι οι πολίτες μπορούν να έχουν τον τελευταίο λόγο.

 [--->]

Πάω να σκάσω

Το Brexit φαίνεται να θριαμβεύει,Και με τα ευρώ μου τι γίνεται,θα χάσουν την αξία τους; Και οι ''εταίροι'',που είναι οι ''εταίροι'' να ρίξουν κάτι στους χαμένους να παν στο διάλο; Κι ο Παπαδημούλης,γιατί δε μιλάει ο Παπαδημούλης; Καλά ο Τσίπρας,αυτός ακόμα κωλοτουμπιάζει,δεν προκάνει αλλά οι Παπαδημούλης που ήσαν πάντα στρέιτ;