Γράψε λάθος

 

"Ο Πούτιν κερδίζει τον πόλεμο στις αγορές ενέργειας". Αυτός ήταν ο τίτλος άρθρου του Javier Blas στο Bloomberg, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στην Washington Post στις 11 Αυγούστου. "Όλοι όσοι στοιχημάτισαν ότι η ρωσική παραγωγή πετρελαίου θα συνεχίσει να μειώνεται, συμπεριλαμβανομένου και εμού, έκαναν λάθος", γράφει ο αρθρογράφος. Και περιγράφει λεπτομερώς πώς το ρωσικό εμπόριο πετρελαίου έχει επιστρέψει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και τις αντιρωσικές κυρώσεις.

"Η δεύτερη ένδειξη [της νίκης του Πούτιν] είναι η τιμή του ρωσικού πετρελαίου. Αρχικά, η Μόσχα αναγκάστηκε να πουλήσει το αργό της σε πολύ μειωμένες τιμές για να προσελκύσει αγοραστές. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, το Κρεμλίνο έχει ανακτήσει την τιμολογιακή δύναμη [διαμορφώνοντας την τιμή, σ.τ.μ.], εκμεταλλευόμενο" την έλλειψη πετρελαίου.

ΈΚΑΝΑΝ ΛΆΘΟΣ...

"[...] Με το αργό τύπου Brent να κυμαίνεται γύρω στα 100 δολάρια το βαρέλι και τη Ρωσία να μπορεί να κάνει εκπτώσεις, αυξάνονται τα έσοδα του Κρεμλίνου. Τουλάχιστον προς το παρόν, οι ενεργειακές κυρώσεις δεν αποδίδουν...".

[...]. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, οι δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής ήταν αισιόδοξοι ότι το καρτέλ του ΟΠΕΚ, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, θα εγκατέλειπε τη συμμαχία του με τη Ρωσία. Το αντίθετο συνέβη". Και αυτό, καταγράφει ο δημοσιογράφος, παρά τις πιέσεις του Λευκού Οίκου, με αποκορύφωμα το ταξίδι του Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή.

Η παγκόσμια έλλειψη ενέργειας έχει συνέπειες για τη Δύση που είναι βέβαιο ότι θα ενταθούν: "Ένας συνδυασμός κρύου καιρού, αυξανόμενης ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας και αύξησης των τιμών μέχρι το τέλος του έτους απειλεί να υπονομεύσει τη δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί που επιθυμούσαν να κερδίσουν διεθνή αναγνώριση επιδεικνύοντας την υποστήριξή τους στο Κίεβο μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμοι να πληρώσουν το λογαριασμό στις χώρες τους για να αποφύγουν την ενεργειακή φτώχεια των ψηφοφόρων τους.

"Δημοσίως, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξακολουθούν να είναι αποφασισμένες να απεξαρτηθούν από τη ρωσική ενέργεια. Κατ’ιδίαν ,όμως, πρέπει να παραδεχτούν τις δυσκολίες που η κατάσταση απειλεί να επιφέρει στις οικονομίες τους. Ο Πούτιν κερδίζει τη μάχη της ενέργειας".

Στο National Interest της 12ης Αυγούστου, από την άλλη, ο Gerald Hyman σημειώνει ότι οι εκκλήσεις του Ζελένσκι για υποστήριξη είναι πλέον λιγότερο ευπρόσδεκτες από ό,τι παλαιότερα (τόσο πολύ που ακόμη και τα αφεντικά  του τον κρατάνε κάπως στην άκρη: δεν εμφανίζεται πλέον παντού, ούτε τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν, όπως παλαιότερα, κάθε αναστεναγμό του).

Τόσο πολύ που ο Hyman γράφει πως είναι όλο και πιο πιθανό "η επιμονή του [στο να ζητά βοήθεια, σ.σ.] να φαίνεται όλο και πιο ευέξαπτη, υποκριτική, επιρρεπής σε μομφές, απαιτητική, αιχμηρή, ακόμη και κακιά και άπληστη".

"Η Ουκρανία δεν είναι το μοναδικό τους πρόβλημα [στον κόσμο], ούτε καν το πιο σημαντικό. Και πράγματι, αν η Ρωσία μπορεί να αντέξει έναν μακρύ, φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο φθοράς [...] η δημοτικότητα του Ζελένσκι μπορεί κάλλιστα να φθαρεί, καθώς το κρύο, η στέρηση, τα δάκρυα, η καταστροφή και η ερήμωση λειτουργούν ενάντια στην οργή, στον πατριωτισμό που μπορεί να σπάσουν όπως όταν συγκρούεται η  φουρτουνιασμένη θάλασσα με το σκληρό βράχο".

Ωστόσο, ούτε αυτό φαίνεται να είναι το μέλλον. Η στάση της Ευρώπης για τον Ζελένσκι και τα αιτήματά του, προσθέτει ο Χάιμαν, "θα εξασθενίσει όταν ο πόλεμος καταβάλει τον φόρο του όχι μόνο στους Ουκρανούς αλλά και στους συμμάχους".

"Ο Ζελένσκι ήταν ξεκάθαρος ότι η Ουκρανία θα χρειαστεί 5 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα από τους εταίρους της, μια αρχική εκτίμηση που τώρα διπλασιάστηκε για αόριστο χρονικό διάστημα. Η επ' αόριστον εκπλήρωση αυτής της δέσμευσης είναι απίθανη. Καθώς ο πόλεμος παρατείνεται, όλο και περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί θα αρχίσουν να αμφισβητούν αυτή την επένδυση. Οι συμμαχικές οικονομίες οδεύουν προς την ύφεση και ήδη παραπαίουν κάτω από υψηλά ποσοστά πληθωρισμού".

Οπότε, όπως έχουμε γράψει αλλού για την τρέχουσα κλιμάκωση: η Ουκρανία θα πρέπει να έχει κάποια επιτυχία που θα κρατήσει ζωντανή την αφήγηση μιας πιθανής ουκρανικής νίκης, διαφορετικά γιατί να επενδύσει κανείς σε μια χαμένη υπόθεση; Πώς θα μπορέσουν να πείσουν τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς πολίτες να αποδεχθούν τόσα μάταια βάσανα; (Καθόλου δεν νοιάζονται, φυσικά, οι πολεμοκάπηλοι για τα ανόητα βάσανα του ουκρανικού λαού, καταδικασμένου σε σφαγή).

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ ΣΤΗ ΖΑΠΟΡΟΖΙΕ

Έτσι, αφού η πολυαναμενόμενη (από όλα τα μέσα ενημέρωσης) ουκρανική αντεπίθεση προς τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια καθυστερεί - αν ποτέ γίνει -, κάτι πρέπει να εφευρεθεί. Εξ ου και η σημασία που αποδίδεται στις δύο ενέργειες δολιοφθοράς στην Κριμαία την τελευταία εβδομάδα, με την έκρηξη ορισμένων αποθηκών πυρομαχικών.

Πέρα από την πατρότητα των επιθέσεων - είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ήταν οι Ουκρανοί, μοιάζει περισσότερο με το χέρι κάποιας εξειδικευμένης υπηρεσίας του ΝΑΤΟ -, πρόκειται για δύο μεμονωμένες ενέργειες, οι οποίες ελάχιστα επηρεάζουν την έκβαση του πολέμου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως κάθε μέρα οι Ρώσοι ανατινάζουν ουκρανικές (δηλαδή νατοϊκές) αποθήκες όπλων. Αλλά χρειάζονται επειγόντως κάποιες επιτυχίες, όπως γράφαμε παραπάνω.

Διαφορετικό πρόσημο έχει η άλλη και πιο επικίνδυνη κλιμάκωση, η οποία αφορά τον βομβαρδισμό του ατομικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στη Ζαπορόζιε, τον οποίο η Δύση πιστώνει στους Ρώσους με την πεποίθηση ότι μπορεί να προσδώσει μια επίφαση αξιοπιστίας σε αυτή την αφήγηση, παρά την αδυναμία της (οι Ρώσοι δεν θα βομβάρδιζαν τους εαυτούς τους).

Ο σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να πιέσει τους Ρώσους να αποσυρθούν από την περιοχή, ώστε να ξεκινήσει η πολυπόθητη αντεπίθεση. Ακόμα και αν αυτό δεν έχει την προσδοκώμενη επιτυχία, μπορεί πάντα να θεωρηθεί ως νίκη, καθώς μπορεί να υποστηριχθεί η απελευθέρωση των περιοχών από τους Ρώσους (όπως συνέβη κατά την έναρξη των εχθροπραξιών, όταν τα μέσα ενημέρωσης εξιστόρησαν την υποχώρηση των Ρώσων από το Κίεβο στο Ντονμπάς, ως ουκρανική νίκη).

Όμως οι πύραυλοι στον εργοστάσιο ατομικής ενέργειας μπορούν επίσης να έχουν και ένα άλλο και πιο σκοτεινό στόχο. Εάν προκληθεί πυρηνικό ατύχημα, το σενάριο του πολέμου θα αλλάξει απότομα.

[---->]