Όταν βλέπεις τον
Τάκη Μίχα και το Protagon να καλωσορίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου,
καταλαβαίνεις ότι ο κύβος ερρίφθη. Εδώ που έχει φτάσει το καθεστώς, με
τα βασανιστικά του αδιέξοδα, είναι κατανοητές οι ανάγκες του: αριστερό
ανάχωμα να 'ναι, αυτό μας νοιάζει, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Φτιάξαμε τη ΔΗΜΑΡ, δεν δούλεψε, φτιάξαμε το Ποτάμι, κάπως καλύτερα αλλά
κι αυτό αγκομαχά, φτιάξαμε τον Λυκούδη αλλά έκαψε λάδια απ' το πρώτο
χιλιόμετρο. Χρειαζόμαστε κάτι πιου γκράντε. ΓΑΠ.
Καλωσορίστε τον
Γιωργάκη λοιπόν, πλέον και επισήμως. Εγώ έχω μάθει κάποια πράγματα να
μην τα περιμένω να συμβούν, αλλά να τα βλέπω να 'ρχονται. Ελπίζω
ειλικρινά να μην κάνω τα καλοκαιρινά μου μπάνια με Τσίπρα, Κουβέλη,
Γιωργάκη και Σταύρο Θεοδωράκη στην κυβέρνηση. Γιατί με τα χάλια της
ρημαγμένης αριστεράς, της αριστεράς που δεν πιστεύει σε κανέναν και σε
τίποτα, της αριστεράς που ούτε τον εαυτό της δεν πείθει - δυστυχώς αυτή
είναι η πικρή αλήθεια - το ανάχωμα εκτός από ανάχωμα μετατρέπεται εύκολα
και σε κυβερνητικό εταίρο.
ηρ.οικ.
