Η κατασκευή μιας ''είδησης''

Η εικόνα ίσως περιέχει: 3 άτομα, κείμενο


Πολλές φορές διαβάζουμε δηλώσεις εναντίον της τσαβικής Βενεζουέλας  ή άλλων χωρών που δεν βλέπουν με καλό μάτι οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά πώς γεννιούνται αυτές οι ειδήσεις; 

Η ισπανική εφημερίδα Moncloa δημοσίευσε σε αποκλειστικότητα τις ηχογραφημένες συνομιλίες της ισπανικής αστυνομίας από μια συνάντηση στη Νέα Υόρκη ανάμεσα σε έναν απεσταλμένο της ισπανικής κυβέρνησης και έναν αντιφρονούντα της Βενεζουέλας.

Ο απεσταλμένος του Διευθυντή της ισπανικής αστυνομίας προσέφερε στον Rafael Isea, πρώην υπουργό Οικονομικών του Ούγκο Τσάβεζ, μια νέα ταυτότητα, ταξιδιωτικά έγγραφα μέχρι και μια «νέα ζωή» στην Ισπανία για τον ίδιο και όλους τους ανθρώπους του, με αντάλλαγμα μια δήλωσή του ότι το κόμμα των Ποδέμος χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας.

Ο επιθεωρητής Jose Angel Fuentes Gago, ο οποίος εκείνη τη περίοδο εργαζόταν στην ολλανδική πρεσβεία, διαβεβαίωσε τον πολιτικό της Βενεζουέλας και τον δικηγόρο του ότι είχε επίσημη εντολή από τον υπουργό εσωτερικών της Ισπανίας και τον πρωθυπουργό (Mαριάνο Ραχόϊ) και όλα αυτά καταγράφονται σε κασέτα που η MONCLOA.COM δημοσιοποίησε σε αποκλειστικότητα.

Η αστυνομία κατέγραψε τον Isea και τον δικηγόρο του χωρίς αυτός να το γνωρίζει, ενώ εξέταζαν τους όρους και τις λεπτομέρειες των δηλώσεών του σχετικά με τη χρηματοδότηση των Ποδέμος από την κυβέρνηση Τσάβεζ. Στη διαπραγμάτευση, που έγινε στο ισπανικό προξενείο της Νέας Υόρκης στις 12 Απριλίου 2016, εκτός από τους Βενεζουελανούς Rafael Isea και τον δικηγόρο του Martín Rodil συμμετείχε ο Jose Manuel Garcia Catalan, πρώην επικεφαλής του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (UDEF) και ο τότε αρχιεπιθεωρητής Fuentes Gago , του UDEF.

Στους φόβους του πρώην υπουργού Οικονομικών της Βενεζουέλας Rafael Isea για τυχόν αντίποινα της κυβέρνησης της Βενεζουέλας στα συγγενικά του πρόσωπα που εξακολουθούν να μένουν στη Βενεζουέλα, ο απεσταλμένος της ισπανικής κυβέρνησης του απαντά: «Σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια , ακόμη και αν κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα πω. Ο τρόπος που η οικογένειά σας θα φύγει από τη χώρα δεν εξαρτάται από μένα, αλλά σας λέω ότι η ισπανική αστυνομία είναι πολύ καλή σε αυτά. Οι  άνθρωποί μας στη Βενεζουέλα έχουν μεγάλη εμπειρία και τώρα έχουμε εκεί και ένα επιθεωρητή με πολλά χρόνια αγώνα ενάντια στη τρομοκρατία της ΕΤΑ. Είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Τα μέλη της οικογένειάς σας θα φύγουν μαζί του. Από τη Βενεζουέλα μπορούν να πάνε στην Αργεντινή ή οπουδήποτε αλλού και από εκεί να πετάξουν στην Ισπανία, αυτό σας το εγγυόμαστε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, είμαστε σύμφωνοι ;»

Οι δηλώσεις του  Isea  θα παίξουν μεγάλο ρόλο  εκείνη την εποχή, τον Απρίλιο του 2016, υπέρ της κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι , με το κόμμα των Ποδέμος να απειλεί να προσπεράσει στις δημοσκοπήσεις το Σοσιαλιστικό Κόμμα,  δύο μήνες πριν τις εκλογές.

Σήμερα, ο επικεφαλής επιθεωρητής Fuentes Gago κατηγορείται από τον δικαστή Manuel García-Castellón για κλοπή εγγράφων σε άλλη υπόθεση. Οι πράκτορες αυτοί θεωρούνται ο πυρήνας της επονομαζόμενης "αστυνομίας του Λαϊκού Κόμματος", που εμπλέκεται σε πολυάριθμες σκευωρίες του υπουργείου Εσωτερικών, επί υπουργίας Jorge Fernández Díaz.






Οι αδιάφθοροι






: "Όλα αυτά τα έκανε το 2016, 2017, 2018, ενώ ήταν ταυτοχρόνως διορισμένη διευθύντρια (στην αρχή) και ειδική συνεργάτις (μετά) από το 2015 στο γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης»
(screenshot naftemporiki.gr)
##ΥΓ..πιάσε μια Carmina Burana αφιερωμένη στα ηθικά πλεονεκτήματα της κυβερνησάρας



                                            [---->]

Η Οδύσσεια του Χαλίλ

Τη στιγμή που οι καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις στον Έβρο αυξάνονται, οι ελληνικές αρχές συνεχίζουν να διαβεβαιώνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα. Η ιστορία του Χαλίλ, που ισχυρίζεται πως έζησε κάτι παρόμοιο, φαίνεται να τους διαψεύδει.




                             

Εχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια, από όταν άρχισαν να πυκνώνουν οι καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων για την πραγματοποίηση παράνομων επαναπροωθήσεων μεταναστών στον Έβρο.

Σύμφωνα με όσα στο στόχαστρο των επαναπροωθήσεων βρίσκονται δύο κατηγορίες ανθρώπων: πρόσφυγες και μετανάστες που επιλέγουν αυτή την δίοδο αντί των νησιών, και Τούρκοι αντιφρονούντες που επιχειρούν να αποδράσουν από το τουρκικό καθεστώς. 

Αφού περάσουν στην ελληνική πλευρά των συνόρων, συλλαμβάνονται από άνδρες με στρατιωτικά ρούχα και καλυμμένα χαρακτηριστικά, συχνά δέχονται βία και «στέλνονται» πίσω στην Τουρκία. Παρά τις καταγγελίες, όμως, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στην άρνηση της ύπαρξης τέτοιων περιστατικών. 

Η στάση της εκφράζεται είτε μέσα από δηλώσειςτου κυβερνητικού εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου («Η ελληνική κυβέρνηση δεν προχωρά σε επαναπροωθήσεις»), είτε σε επίσημες ανακοινώσεις του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη («οι καταγγελλόμενες συμπεριφορές και πρακτικές δεν υφίστανται επ’ ουδενί ως επιχειρησιακή δραστηριότητα και πρακτική του προσωπικού των τμημάτων φύλαξης των συνόρων»).

Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν, λοιπόν. Η μαρτυρία που παρουσιάζει σήμερα το inside story δείχνει ότι μπορεί και κάτι άλλο να συμβαίνει.

Γιατί είναι παράνομες οι επαναπροωθήσεις
Κάθε πολίτης τρίτης χώρας που φτάνει σε ευρωπαϊκή χώρα έχει το δικαίωμα να δηλώσει στις Αρχές πως σκοπεύει να υποβάλει αίτημα για χορήγηση ασύλου (χορήγηση «διεθνούς προστασίας»). Έως ότου αυτό το αίτημα εκδικαστεί, ο ίδιος έχει δικαίωμα παραμονής στην χώρα όπου το κατέθεσε.

Η σύλληψη στο Διδυμότειχο...

Ένα γράμμα



Προς την Κυβέρνηση μιας Χώρας της Ελλάδας που δεν της ανήκω πια.

Δεν μπορώ ούτε Ν σας λυπηθώ ούτε Ν σας φτυσω γιατί το σάλιο μου είναι πολύ ακριβό και πολύτιμο για να το ρίξω πάνω σας.

Κάποτε είχα έναν πατέρα Μιχάλη τον έλεγαν Μιχάλη Κατσιματιδη, ήταν στα 21 του στην φωτογραφία με τον Άρη στην Βινιανη μια βδομάδα πριν τιναξουν την γέφυρα στις 25 του Νοέμβρη 1942 τότε που τον έλεγαν "Αυγερινό".
Μα δεν γεννήθηκε 21 χρόνων. Εκεί αρχές του 1921 στην Νικομήδεια της Μικρας Ασίας μια μάνα μέσα στην νύχτα στο νοσοκομείο της πόλης προσπαθούσε Ν φέρει ένα παιδί στον κόσμο 4ο στην σειρά, μόνη, οι δικοί της σε ένα καΐκι που πήγαινε Ελλάδα, και εκείνη που δεν μπορούσε να φύγει γιατί γενναγε, με τον αδελφό της παρέα, έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι το αγκάλιασε το φίλησε και πέθανε.

Να μείνουν δεν τους θέλουν. Να φύγουν δεν τους αφήνουν. Να επιστρέψουν στις χώρες τους δεν μπορούν.



Να μείνουν δεν τους θέλουν. Να φύγουν δεν τους αφήνουν. Να επιστρέψουν στις χώρες τους δεν μπορούν. Οι πρόσφυγες βρίσκονται αιχμάλωτοι σε ένα μόνιμο καθαρτήριο, γλίτωσαν από την κόλαση του πολέμου αλλά δεν τους επιτρέπεται να περάσουν στον «παράδεισο». Όχι γιατί δεν το αξίζουν, όχι επειδή υπέπεσαν σε κάποιο αμάρτημα, αλλά γιατί, όπως τους ενημερώνουν, ο παράδεισος είναι υπερπλήρης, δεν τους χωρά, άσε που δεν είχαν κάνει και κράτηση.

Οι πρόσφυγες επίσης προκαλούν. Μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν. Αν εκδηλώσουν στοιχεία του πολιτισμού τους, σκανδαλίζουν. Αν προσπαθήσουν να ενσωματωθούν, στέλνοντας π.χ. τα παιδιά τους στα σχολεία, βάζουν σε κίνδυνο τα «δικά μας» παιδιά. Ακόμη και όταν σαπίζουν στα camps και τα hot spots λογίζονται ως απειλή. Ό,τι και αν κάνουν είναι χαμένοι. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο εξαφανίζονταν από προσώπου γης, ένα τεράστιο επιφώνημα ανακούφισης θα αντηχούσε στις χώρες του «πολιτισμένου» κόσμου. Και η ζωή θα συνεχιζόταν σαν τίποτα να μη συνέβη, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
[--->]