Τι δεν καταλαβαίνεις ;

Ο Ψυχάρης, για να σωθεί επιλέγει Μουλόπουλο.

Επειδή,προφανώς, άλλα πρώην και νυν μεγαλοστελέχη του ΔΟΛ δεν είχαν τον τρόπο , την ανάλογη επιρροή …στους θεσμούς 

Κυβερνητικός, λοιπόν, επίτροπος,στο ΔΟΛ, ο Μουλόπουλος. Με αντάλλαγμα τη σωτηρία ΔΟΛ και Ψυχάρη.Και των εργαζόμενων (με το βασιλικό ποτίζετε και η γλάστρα)

Το πρώτο δείγμα γραφής του επιτρόπου στο ΔΟΛ, ο οποίος  θα αποφασίζει αν η γνώμη των αρθρογράφων είναι τεκμηριωμένη (έτσι το λένε τώρα) ή όχι,είναι ενδεικτικό :

''Τους ξέρω και με ξέρουνε"

Υπάρχουν πολλές αντιδράσεις από εργαζόμενους για τυχόν αλλαγή «πολιτικής γραμμής» στα μέσα του συγκροτήματος. Πώς θα το διαχειριστεί αυτό; «Πόσοι είναι αυτοί οι εργαζόμενοι; Σε μια γενική συνέλευση εργαζομένων, πόσοι είναι αυτοί που αντιδρούν; Να σου πω εγώ. Είναι 20 προς 80. Μόνο που οι 20 ακούγονται περισσότερο και έχουν υψηλότερες θέσεις. Είναι αυτοί που βγαίνουν και ‘πουλάνε’ τον ΔΟΛ τη μια στον Αλαφούζο και την άλλη στον Μαρινάκη. Αυτοί είναι». ΟΚ. Όμως είναι σχεδόν το σύνολο των αρθρογράφων. Θα μπορούν να συνεχίσουν να αρθρογραφούν ελεύθερα;

«Οι αρθρογράφοι και όλοι μπορούν να έχουν τη γνώμη τους, όμως πρέπει να είναι τεκμηριωμένη. Δεν γίνεται να γράφουν μυθεύματα, ότι ο Τσίπρας πήρε ένα σπίτι από πλειστηριασμό από έναν που κρεμάστηκε. Ο Πάγκαλος δεν μπορεί να συνεχίσει να λέει «τσογλάνι» τον πρωθυπουργό από δημόσια συχνότητα. Κανείς δεν μπορεί να το λέει αυτό ούτε για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και γνώμη δεν έχουν μόνοι αυτοί, κι άλλοι μπορούν να έχουν γνώμη». Σταματάει. Και μου λέει: «Τους ξέρω και με ξέρουνε».

http://www.avgi.gr/article/10838/7821970/-e-lyse-ston-dol-pernaei-mesa-apo-olo-to-politiko-systema-

Αθώωση Λ. Λαυρεντιάδη για χειραγώγηση στη μετοχή της Alapis δια χειρός… ΣΥΡΙΖΑ

19/01/2017 - 00:04 

Ο νόμος 4443/2016, οι αναβολές και το «σύνθημα» για ατιμωρητί παιγνίδια στο Χρηματιστήριο

Το ξέπλυμα της χρηματιστηριακής απάτης που ψήφισε με νόμο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να λειτουργεί.
 

Χθες (18/1/2017) το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών αθώωσε όλους τους κατηγορούμενους για χειραγώγηση της μετοχής της Alapis μεταξύ των οποίων και τον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
 

Οι νομικοί σύμβουλοι υπεράσπισης «πάτησαν» πάνω στη νομοθεσία που έχει ψηφίσει στα τέλη του 2016 η σημερινή κυβέρνηση υποστηρίζοντας ότι οι πελάτες τους πρέπει να αθωωθούν και παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας είχε αντίθετη άποψη το δικαστήριο με ψήφους 2 έναντι ενός αποφάσισε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων.
Επισημαίνεται ότι είχαν προηγηθεί αναβολές της δίκης πριν να τεθεί σε ισχύ ο νέος νόμος.
 

Ο εν λόγω νόμος «ξεχειλώνοντας» σχετική κοινοτική οδηγία (2015/2392) τέθηκε σε ισχύ την 9η Δεκεμβρίου του 2016. Αμέσως μετά το bankingnews με δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Σκάνδαλο: Ξεπλένει με νόμο τις χρηματιστηριακές κομπίνες η κυβέρνηση» στις 13 Δεκεμβρίου είχε επισημάνει τις συνέπειες της ψήφισης της συγκεκριμένης νομοθεσίας.
 

Ειδικότερα στο νόμο 4443/2016 που δημοσιεύτηκε την 9η Δεκεμβρίου 2016 προβλέπεται στο άρθρο 28 παράγραφος 1 ότι «Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, όποιος, από τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παράγραφο 2, κατέχοντας προνομιακές πληροφορίες, τις χρησιμοποιεί, με πρόθεση, αποκτώντας ή διαθέτοντας, για ίδιο λογαριασμό ή για λογαριασμό τρίτου, άμεσα ή έμμεσα, χρηματοπιστωτικά μέσα που αφορούν οι εν λόγω πληροφορίες και εφόσον:

α) η μέση ημερήσια αξία των παράνομων συναλλαγών υπερβαίνει το ποσό των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ ή
 

β) η ημερήσια αξία των παράνομων συναλλαγών
υπερβαίνει για συγκεκριμένη ημέρα το ποσό των εκατό πενήντα (150.000) ευρώ».
 

Επίσης στην παράγραφο 3 του άρθρου 28 προβλέπεται ότι
«Στις περιπτώσεις της παραγράφου 1, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών αν:
α) η συνολική αξία των παράνομων συναλλαγών υπερβαίνει τα δύο (2) εκατομμύρια ευρώ ή
β) η μέση ημερήσια αξία των παράνομων συναλλαγών υπερβαίνει τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες (250.000) ευρώ ή
γ) το περιουσιακό όφελος που πράγματι επήλθε ή η ζημία που πράγματι αποφεύχθηκε ή η προξενηθείσα ζημία υπερβαίνει το ποσό των τετρακοσίων χιλιάδων (400.000) ευρώ ή
δ) ο υπαίτιος είναι πρόσωπο που διαπράττει το έγκλημα της παραγράφου 1 κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια και το περιουσιακό όφελος που πράγματι επήλθε ή η ζημία που πράγματι αποφεύχθηκε ή η προξενηθείσα ζημία υπερβαίνει το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ».
 

Ουσιαστικά όμως με τις διατάξεις αυτές η κυβέρνηση έρχεται να αθωώσει όσους έχουν εμπλακεί σε χρηματιστηριακά παιγνίδια κατά το παρελθόν αλλά και ανοίγει το δρόμο για χρηματιστηριακά παιγνίδια που θα μείνουν ατιμώρητα στο μέλλον. 

Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι η συνολική αξία των παράνομων συναλλαγών πρέπει να υπερβαίνει τα 2 εκ Ευρώ και η μέση ημερήσια αξία των παράνομων συναλλαγών τις 250.000 Ευρώ ουσιαστικά βγάζει εκτός ποινικών ευθυνών σωρεία περιπτώσεων χειραγώγησης.

Νίκος Καρούτζος

[--->]

Ποια γάτα, γάτος έκανε το ''θαύμα'' !

Στα χέρια του Βασίλη Μουλόπουλου είναι πλέον οι τύχες του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Με μια αιφνίδια απόφαση του Στ. Ψυχάρη, το κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτής και πρόεδρος του Δ.Σ της Αυγής ανέλαβε να σώσει τον υπερχρεωμένο ΔΟΛ.

Ο επί πολλά χρόνια δημοσιογράφος του Βήματος και των Νέων, είχε εκλεγεί βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ απεδέχθη προθύμως την πρόταση όπως αναφέρει ο ΔΟΛ.

Ο κ. Μουλόπουλος αυτή τη στιγμή είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της Αυγής.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Ανακοίνωση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη Α.Ε.:

«Η Διοίκηση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη Α.Ε. εζήτησε χθες από τον κ. Βασίλη Μουλόπουλο, ο οποίος διετέλεσε επί δυο δεκαετίες διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «Το Βήμα» (απ’ όπου αποχώρησε όταν εξελέγη βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς), πρώην Πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ, να συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών και οικονομικών προβλημάτων του ΔΟΛ.

Ο κ. Μουλόπουλος απεδέχθη προθύμως την πρόταση.»

Το Μαξίμου αναζητά επενδυτές

Σύμφωνα με πληροφορίες, το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου αναζητά πλέον επενδυτές προκειμένου να εξαγοράσουν τον ΔΟΛ ο οποίος έχει «πνιγεί» στα χρέη. Σύμφωνα επίσης με την φημολογία που έχει αναπτυχθεί, το deal μεταξύ κυβέρνησης και Σταύρου Ψυχάρη έχει άμεση σχέση με τις δικαστικές περιπέτειες του εκδότη.

Η συνάντηση Ψυχάρη-Παππά-Μουλόπουλου

Οπως είχε αποκαλύψει το iefimerida.gr, την περασμένη Πέμπτη, έγινε μια συνάντηση που κρατήθηκε μυστική: Μετείχαν ο εκδότης του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης, με τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά και τον πρόεδρο του δ.σ. της «Αυγής» Βασίλη Μουλόπουλο.

Οι τρεις άνδρες συζήτησαν εκ νέου τις εξελίξεις στο εκδοτικό συγκρότημα.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση αναζήτησε και βρήκε επενδυτή που θα μπορούσε να σώσει τον οργανισμό από το λουκέτο και δεν αποκλείεται ανάμειξη του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος ενδιαφέρεται να αναμειχθεί στα ΜΜΕ της χώρας μας.

Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η συνάντηση αυτή συνδέεται με τις δικαστικές εξελίξεις που αφορούν προσωπικά τον Σταύρο Ψυχάρη. Ορισμένοι εξαρτούν μάλιστα την εν λόγω συνάντηση με την αιφνιδιαστική παραίτηση του διευθυντή της εφημερίδας Τα Νέα, Δημήτρη Μητρόπουλου, ο οποίος αποχώρησε δηλώνοντας ότι θέλει «να διευκολύνει τους χειρισμούς του εκδότη, στην προσπάθειά του να σώσει τον ΔΟΛ, ο οποίος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκεται σε στάση πληρωμών».

Ας σημειωθεί ότι μετά την συνάντηση των τριών, ο Βασίλης Μουλόπουλος, το περασμένο Σάββατο, επισκέφθηκε τα γραφεία του Οργανισμού, μεταφέροντας πιθανόν την απόφαση της κυβέρνησης για νέο επενδυτή.

Στα 220 με 240 εκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται το ύψος των δανείων του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, η μη εξυπηρέτηση των οποίων έχει φέρει τον οργανισμό σε στάση πληρωμών.

Σημειωτέον ότι προ ολίγων ημερών είχε δημιουργηθεί ζήτημα με αφορμή επίσκεψη του Βασίλη Μουλόπουλου στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Η Νέα Δημοκρατία είχε τότε ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση για το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΔΣ της Αυγής βρέθηκε σε συνάντηση με τους κ. Ψυχάρη και Μπόμπολα.

Τότε ο Βασίλης Μουλόπουλος είχε απαντήσει σε ειρωνικό ύφος σχολιάζοντας «Ευπειθώς αναφέρω ότι χτες επισκέφτηκα την εφημερίδα το “Βήμα”, εις την οποία δούλεψα για 35 συναπτά έτη, για να ευχηθώ “Καλή Χρονιά” στους παλιούς μου συναδέλφους και πάντα φίλους, διευθυντές, δημοσιογράφους και κλητήρες».

Στη συνέχεια ζήτησε «ταπεινά συγγνώμην» διότι παρέλειψε να ζητήσει άδεια». Δεν θα επαναληφθεί. Από σήμερα θα αναφέρω και θα ζητώ την άδεια από τις υπηρεσίες σας για όλες μου τις μετακινήσεις εντός και εκτός Αττικής».

 [--->] 

Σχετικά με τη γάτα Ιμαλαϊων (οικόσιτη, όχι αδέσποτη): http://www.huffingtonpost.gr/2016/03/01/grviral-gata-imalaion_n_9358466.html

Ντόναλντ Τραμπ και προστατευτισμός

Στο blog του Russeurope ο καθηγ. Jacques Sapir αναλύει το θέμα του προστατευτισμού το οποίο επανέρχεται πιο έντονα στην επικαιρότητα μετά την αναγγελία από τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρου Τραμπ  των πολιτικών υπεράσπισης της εθνικής παραγωγής των ΗΠΑ  με την εισαγωγή δασμών για τις επιχειρήσεις που μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό. Τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία ο προστατευτισμός παρουσιάζεται ως απειλή για την οικονομία, αφού υποτίθεται ότι θα μειώσει την ανάπτυξη, σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό που επεκτείνει το παγκόσμιο εμπόριο. Αλλά είναι έτσι; Εδώ  ο Sapir επισημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο φιλελευθερισμός αυξάνει τα κέρδη, πάνω από το συνολικό εισόδημα, και ότι το  φιλελεύθερο δόγμα ότι τα κέρδη είναι η κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης δεν έχει καμία πραγματική βάση.

του Jacques Sapir

Με τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ  ανοίγει το θέμα του προστατευτισμού. Όπως είναι γνωστό, ο νεοεκλεγμένος  Αμερικανός πρόεδρος προέτρεψε τις μεγάλες εταιρείες να μετεγκαταστήσουν την παραγωγική τους δραστηριότητα στις ΗΠΑ. Και τα πρώτα αποτελέσματα, πριν την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ , είναι πραγματικά ενθαρρυντικά. Εταιρείες, όπως η Ford, Chrysler, αλλά και οι General Motors, η Samsung ή η LVMH, ανακοίνωσαν την απόφασή τους να επιστρέψουν στις ΗΠΑ. Αυτό μας υποχρεώνει να θέσουμε δύο ερωτήματα: αν αυτός είναι ένα καλός τρόπος  μεσομακροπρόθεσμα , και πώς μπορεί να υποχρεωθούν οι  εταιρείες να μεταφέρουν την παραγωγική τους δραστηριότητα.

Οι μέθοδοι προστατευτισμού έχουν μια μάλλον κακή φήμη. Ως προς αυτό, θα πρέπει να δούμε τον τρόπο αντίδρασης του Lionel Fontagne, πρώην διευθυντή του γαλλικού κέντρου παγκόσμιας οικονομίας, CEPII σε ερώτηση που του τέθηκε στο δελτίο ειδήσεων των 20.00 του France-2.   Μήπως, η αντίδραση του ήταν τελικά δικαιολογημένη;

Το επιχείρημα που ο Fontagne θεωρεί ως αποφασιστικής σημασίας, είναι το εξής: τα προϊόντα των  εταιρειών που θα επιστρέψουν στις χώρες τους θα είναι πιο ακριβά από τα εισαγόμενα.  Έτσι, οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν με αυτές τις μετεγκαταστάσεις θα αντισταθμιστούν από τις απώλειες των θέσεων εργασίας από τις απώλειες του εισοδήματος των νοικοκυριών αφού τα προϊόντα των εταιρειών που θα επιστρέφουν θα είναι πιο ακριβά.

 Ωστόσο, παρά το μένος του ενάντια στον προστατευτισμό ο κ Fontagne, ξεχνάει ένα βασικό σημείο : ότι το εισόδημα των νοικοκυριών θα αυξηθεί με την πρόσληψη επιπλέον εργαζομένων, οι οποίοι θα παίρνουν ένα μισθό αντί να παίρνουν επίδομα ανεργίας. Και ξέρετε ότι στη βιομηχανία το μέσο επίπεδο των μισθών είναι κατά πολύ υψηλότερο από το επίπεδο αυτού του επιδόματος.

Αν ο κ Fontagne ήθελε να παρουσιάσει με ειλικρίνεια το θέμα του προστατευτισμού, τότε έπρεπε να συγκρίνει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης με το κέρδος που δημιουργείται από την επιστροφή στην εργασία. Εξ ‘ άλλου αυτό, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Στη Γαλλία στη δεκαετία του '80 η παραγωγή αυτοκινήτων ήταν περίπου 4 εκατομμύρια αυτοκίνητα ετησίως. 

Σήμερα, έχει πέσει στα 2 εκατομμύρια. Ας υποθέσουμε ότι με διάφορες προστατευτικές μεθόδους έχουμε καταφέρει να παράγουμε 500.000 αυτοκίνητα ετησίως, ότι αυτά τα αυτοκίνητα είναι της «μικρομεσαίας» κατηγορίας των 10.  000 ευρώ, και ότι το επιπλέον κόστος είναι 10%, γεγονός που εξηγεί γιατί τα αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας κατασκευάζονται σε μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό. Η απώλεια εισοδήματος είναι 500 000 x (10.000 x 0,10) = 500 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα αυτοκίνητα,όμως, πρέπει να παραχθούν.

Θα πρέπει να κατασκευαστεί μια νέα γραμμή παραγωγής με 7.000 περίπου εργαζόμενους, θα πρέπει να αυξηθεί η παραγωγή των υπεργολάβων, να αυξηθεί η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι γύρω στο 40% της τιμής πώλησης θα επανεισαχθεί στη γαλλική οικονομία (με την παραδοχή ότι με το 60% περίπου πληρώνονται τα εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες).

Έτσι έχουμε 500 000 x 11000 (τιμή στη Γαλλία) x 0,4 =  2.200.000.000 ευρώ. Έτσι έχουμε μια αφαίρεση της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω αύξησης της τιμής συν 2.200 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει  καθαρή αύξηση 1.700 εκατομμύριων ευρώ να εισρέουν στη γαλλική οικονομία.
 

Πρακτικά, μπορούμε να πούμε ότι αν παρθούν μέτρα προστατευτισμού όλοι η παραγωγή αυτοκινήτων στη Γαλλία θα επηρεαστεί από την αύξηση των τιμών. Αλλά αυτή η γενική αύξηση θα είναι μικρότερη από 10%, επειδή ένα μέρος από τα εξαρτήματα των αυτοκίνητων που παράγονται στη Γαλλία  κατασκευάζονται στη γαλλική επικράτεια. Από την άλλη , αν παρθούν αυτά τα μέτρα, τότε η ποσότητα των εξαρτημάτων των αυτοκινήτων που παράγονται στη Γαλλία θα αυξηθεί. Επομένως, είναι βέβαιο ότι το πρόσθετο κόστος θα είναι σημαντικά υψηλότερο από τα 500 εκατομμύρια που είχαν αρχικά υπολογιστεί, αλλά και το κέρδος από την εισροή χρήματος στη γαλλική οικονομία που συνδέεται με την αύξηση του κομματιού της εθνικής παραγωγής θα αυξηθεί...

Έτσι βλέπουμε μέχρι ποιού σημείου ήταν μεροληπτική η παρουσίαση του θέματος από τον Lionel Fontagne. Αλλά αυτό θέτει ένα άλλο ερώτημα: Αν ο προστατευτισμός είναι όρος για την ανάπτυξη. Το ζήτημα μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά, μήπως, και η ανάπτυξη τα τελευταία 20 χρόνια δεν μπορεί να αποδοθεί , και δικαίως, στην απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου; Ακριβώς εδώ βρίσκεται ένα θεμελιώδες σφάλμα της οικονομικής θεωρίας. Οι οπαδοί του ελεύθερου εμπορίου, ίσως χωρίς να το γνωρίζουν, γίνονται ακολουθητές της παλιάς θεωρίας του μερκαντιλισμού που βλέπει το εμπόριο ως το λόγο ύπαρξης της παραγωγής. Αλλά στην πραγματικότητα, αν υπάρχει εμπόριο, είναι επειδή υπάρχει παραγωγή. Η παραγωγή έρχεται πρώτη, ακολουθεί το εμπόριο.

Ιστορικά, οι μεγάλες περίοδοι ανάπτυξης των οικονομιών συνέπεσαν με περιόδους προστατευτισμού, όπως στην Ευρώπη από το 1945 έως τη δεκαετία του '80. Πρακτικά, με το πλήρες άνοιγμα των οικονομιών παρατηρείται μια μείωση της ανάπτυξης-μείωση της ανάπτυξης, ασφαλώς, αλλά και αύξηση των κερδών, παράλληλα. Στην πραγματικότητα, με το ελεύθερο εμπόριο  δίνεται η δυνατότητα να διατηρούνται πολύ υψηλά τα περιθώρια κέρδους ενώ μειώνεται η ανάπτυξη. Βέβαια, για κάποιους συγγραφείς τα κέρδη πρέπει να γίνονται επενδύσεις. 

Μεγαλύτερα κέρδη σήμερα, είναι η εγγύηση για περισσότερες επενδύσεις αύριο και περισσότερες θέσεις εργασίας, μεθαύριο. Αλλά αυτές οι «εγγύησεις» είναι μια μεγάλη αυταπάτη: τα σημερινά κέρδη μπορεί να κατευθυνθούν σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες, σε δαπάνες για είδη πολυτελείας, που δεν έχουν καμία επίδραση στις επενδύσεις  ή στην απασχόληση. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί τις πολιτικές προστατευτισμού, οι οποίες περνάνε με τελωνειακούς δασμούς, μέτρα ρυθμιστικά, κανόνες κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς, ή μεγάλη υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος.

Στην πραγματικότητα, το άνοιγμα των οικονομιών στον διεθνή ανταγωνισμό παράγει θετικά αποτελέσματα μόνο αν ο ανταγωνισμός είναι «δίκαιος», δηλαδή αν έχει να κάνει με επιχειρηματικά σχέδια και όχι με μηχανισμούς μισθολογικού ντάμπινγκ, κοινωνικού και δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό είναι το μάθημα που μας δίνει η σημερινή πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ.  Γι 'αυτό και είναι λογικό να δοθεί προσοχή. Από την άλλη ,σε τι αναφέρονται οι πολιτικοί που σήμερα μιλούν για το «Made in France», αν όχι για προστατευτισμό; Και είναι πολύ περίεργο ότι σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια συζήτηση τόσο θετική για το «Made in France» αλλά εξακολουθεί να καταγγέλλεται ο προστατευτισμός. Υπάρχει μια βαθιά ασυνέπεια στη συζήτηση που διεξάγεται.

Επομένως, θα πρέπει να ευγνωμονούμε το νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών γιατί σήμερα με τη δράση του αναδεικνύει αυτή την ασυνέπεια.

[--->]

Π :  προσοχή στις συγκρούσεις των '' μεγάλων''