Το Lost in Europe, ένα πολύ ενδιαφέρον blog πολιτικού και οικονομικού σχολιασμού, προτείνει τη δικιά του ερμηνεία για τη συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας στην υπόθεση της Κύπρου:
χρειαζόταν ένα καλό παράδειγμα σαν προειδοποίηση στους νοτιοευρωπαίους. Από το Lost in Europe.
Στην κρίση της Κύπρου τα μέρη ετοιμάζονται για τα πάντα.
Σχέδιο Α, Σχέδιο Β, έξοδο ή διώξιμο (στμ.από το ευρώ) - όλα είναι δυνατά. Οι
παρατηρητές στις Βρυξέλλες, έχουν μια αίσθηση deja-vu, όπως και πριν από ένα
χρόνο με την Ελλάδα, το Βερολίνο θέλει να χρησιμοποιήσει την Κύπρο σαν μια
περίπτωση παραδειγματική.
Ας θυμηθούμε: Σόιμπλε, Σέντερ, Ρέσλερ - το καλοκαίρι του 2012 κάλεσαν επανειλημμένα την Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Μόνο μετά την παρέμβαση του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Geithner στο νησί Sylt άλλαξε η κατάσταση.
Για άλλη μια φορά ένας Αμερικανός έσπευσε να σώσει τη Γερμανία και την Ευρώπη από μια οικονομική καταστροφή και ένα μεγάλο ατύχημα εξωτερικής πολιτικής. Αν αφήσουμε την Κύπρο να βγει, θα έχουμε μαζική καταστροφή.
Είναι σαφές ότι η Μέρκελ, Σόιμπλε & Co θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την κρίση σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Αυτό το έκανε πολύ σαφές ο Υπουργός Οικονομικών της Μάλτας Scicluna, όταν στους "Times της Μάλτας" χαρακτήρισε τη συνάντηση της περασμένης Παρασκευής. Παράθεση από τους "Τάιμς της Μάλτας":
" Έτσι, το πακέτο μέτρων έπρεπε να δημιουργήσει ένα προηγούμενο τιμωρίας του καταθέτη και όχι του φορολογούμενου. Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες οι επιθέσεις, οι παράπλευρες απώλειες που θα υποστεί ο κυπριακός λαός δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Το οικονομικό έλλειμμα των € 18 δισεκατομμυρίων θα έπρεπε να καλυφθεί εν μέρει με € 10 δισεκατομμύρια από την ΕΕ και με € 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τους καταθέτες των τραπεζών (bail-in). Αυτό (bail-in) περιλαμβάνει πωλήσεις χρυσού, ιδιωτικοποιήσεις, εισφορά επί των τόκων των τραπεζικών καταθέσεων που θα καλύπτει τόσο τις εγγυημένες όσο και τις μη εγγυημένες, και μια φιλόδοξη εξυγίανση του ΑΕΠ κατά 4,5 τοις εκατό που θα μειώσει το τεράστιο χρέος Κύπρος στο 100 τοις εκατό από το 2020. Περισσότερο συζητήσιμη για ένα μικρό κράτος είναι η προτεινόμενη συρρίκνωση του εγχώριου τραπεζικού τομέα τους στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Σε όλα αυτά "συμφώνησε" και ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης ο οποίος, με ένα πιστόλι στον κρόταφο, ήταν φυσικά ασυνήθιστα συνεργάσιμος. Αλλά χρειάστηκαν σχεδόν 10 ώρες πριν το σώμα του Κύπριου Υπουργού και η ψυχή εξαντληθούν αρκετά για πάρει πίσω το λόγο του. Μόλις έγινε αυτό ο Σόιμπλε απαίτησε όλες οι μεταφορές χρημάτων από και προς τις κυπριακές τράπεζες να σταματήσουν αμέσως.
Η αίσθηση που είχες βγαίνοντας από τη συνάντηση τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας ήταν ότι αυτή την εμπειρία ούτε στο όνειρο σου δεν θα ήθελες να την έχεις, πόσο μάλλον να τη ζήσεις. Αυτό είναι πράγματι χρήσιμο σε κάθε υπουργό Οικονομικών ο οποίος θα πρέπει να θυμάται πάντα ότι οποιαδήποτε φορολογική επιδείνωσης των δημόσιων οικονομικών της χώρας βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την οικονομική ευημερία της χώρας "
Ο Scicluna μιλάει για επίθεση, για "πιστόλι στον κρόταφο" για μάθημα ζωής που έδωσε ο Σόιμπλε στους "Κύπριους φίλους " και στους άλλους υπουργούς Οικονομικών. Το μάθημα: κάθε δύσκολη οικονομική κατάσταση μπορεί να βάζει σε κίνδυνο τη ίδια τη ζωή μας!
Κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του blog και πολλοί Γερμανοί θα νιωσουν μια ικανοποίηση για αυτό το μάθημα. Επιτέλους, η Γερμανία έμεινε αμετακίνητη στις θέσεις της, επιτέλους, ένας φορολογικός παράδεισος έπαψε να υπάρχει! Ακόμη και η Ομάδα των Πρασίνων και του SPD χειροκρότησε.
Αλλά η χαρά όπως είναι φυσικό κρατάει λίγο. Από τη μία, ο Σόιμπλε είναι συνυπεύθυνος για την κρίση, όπως έχουμε ήδη γράψει ("Schäubles Schuld"). Το ζήτημα θα μπορούσε να είχε λυθεί φιλικά το φθινόπωρο.
Από την άλλη επέβαλε στην Κύπρο όρους που ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν. Απαιτούσε ένα "bail-in", δηλαδή τη συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση. Όμως, τα ταμεία ήταν άδεια. Είναι σαν να προσπαθείς να κλέψεις κάτι από ένα φτωχό - και μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν βρήκες τίποτα.
Αλλά πάνω απ 'όλα,ο Σόιμπλε συμπεριφέρθηκε αυθαίρετα. Γιατί η Κύπρος θα πρέπει να αλλάξει το επιχειρηματικό της μοντέλο, αν φορολογικοί παράδεισοι όπως το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία και η Ολλανδία μπορούν να συνεχίσουν ως εχουν, με πλήρη ασφάλεια;
Επειδή οι Ρώσοι επενδυτές είναι κακοί, ενώ οι Βρετανοί, αμερικανοί και γερμανοί (που είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένοι στην Ιρλανδία) είναι καλοί; Επειδή οι Βρετανοί και οι Γερμανοί κατάφεραν να σώσουν τις επενδύσεις τους στην Κύπρο, ενώ οι Ρώσοι όχι ;
Απ’ότι φαίνεται – ακόμη μια φορά – το ζήτημα ήταν να πάρουν ένα μάθημα οι Νοτιοευρωπαίοι. Ίσως να θέλουν να κάνουν στην Ιταλία και την Ισπανία, επίδειξη δύναμης. Ο Βοράς αντίθετα μένει απέξω- και αυτό δεν είναι καλό.
Ας θυμηθούμε: Σόιμπλε, Σέντερ, Ρέσλερ - το καλοκαίρι του 2012 κάλεσαν επανειλημμένα την Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Μόνο μετά την παρέμβαση του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Geithner στο νησί Sylt άλλαξε η κατάσταση.
Για άλλη μια φορά ένας Αμερικανός έσπευσε να σώσει τη Γερμανία και την Ευρώπη από μια οικονομική καταστροφή και ένα μεγάλο ατύχημα εξωτερικής πολιτικής. Αν αφήσουμε την Κύπρο να βγει, θα έχουμε μαζική καταστροφή.
Είναι σαφές ότι η Μέρκελ, Σόιμπλε & Co θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την κρίση σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Αυτό το έκανε πολύ σαφές ο Υπουργός Οικονομικών της Μάλτας Scicluna, όταν στους "Times της Μάλτας" χαρακτήρισε τη συνάντηση της περασμένης Παρασκευής. Παράθεση από τους "Τάιμς της Μάλτας":
" Έτσι, το πακέτο μέτρων έπρεπε να δημιουργήσει ένα προηγούμενο τιμωρίας του καταθέτη και όχι του φορολογούμενου. Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες οι επιθέσεις, οι παράπλευρες απώλειες που θα υποστεί ο κυπριακός λαός δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Το οικονομικό έλλειμμα των € 18 δισεκατομμυρίων θα έπρεπε να καλυφθεί εν μέρει με € 10 δισεκατομμύρια από την ΕΕ και με € 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τους καταθέτες των τραπεζών (bail-in). Αυτό (bail-in) περιλαμβάνει πωλήσεις χρυσού, ιδιωτικοποιήσεις, εισφορά επί των τόκων των τραπεζικών καταθέσεων που θα καλύπτει τόσο τις εγγυημένες όσο και τις μη εγγυημένες, και μια φιλόδοξη εξυγίανση του ΑΕΠ κατά 4,5 τοις εκατό που θα μειώσει το τεράστιο χρέος Κύπρος στο 100 τοις εκατό από το 2020. Περισσότερο συζητήσιμη για ένα μικρό κράτος είναι η προτεινόμενη συρρίκνωση του εγχώριου τραπεζικού τομέα τους στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Σε όλα αυτά "συμφώνησε" και ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης ο οποίος, με ένα πιστόλι στον κρόταφο, ήταν φυσικά ασυνήθιστα συνεργάσιμος. Αλλά χρειάστηκαν σχεδόν 10 ώρες πριν το σώμα του Κύπριου Υπουργού και η ψυχή εξαντληθούν αρκετά για πάρει πίσω το λόγο του. Μόλις έγινε αυτό ο Σόιμπλε απαίτησε όλες οι μεταφορές χρημάτων από και προς τις κυπριακές τράπεζες να σταματήσουν αμέσως.
Η αίσθηση που είχες βγαίνοντας από τη συνάντηση τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας ήταν ότι αυτή την εμπειρία ούτε στο όνειρο σου δεν θα ήθελες να την έχεις, πόσο μάλλον να τη ζήσεις. Αυτό είναι πράγματι χρήσιμο σε κάθε υπουργό Οικονομικών ο οποίος θα πρέπει να θυμάται πάντα ότι οποιαδήποτε φορολογική επιδείνωσης των δημόσιων οικονομικών της χώρας βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την οικονομική ευημερία της χώρας "
Ο Scicluna μιλάει για επίθεση, για "πιστόλι στον κρόταφο" για μάθημα ζωής που έδωσε ο Σόιμπλε στους "Κύπριους φίλους " και στους άλλους υπουργούς Οικονομικών. Το μάθημα: κάθε δύσκολη οικονομική κατάσταση μπορεί να βάζει σε κίνδυνο τη ίδια τη ζωή μας!
Κάποιοι από τους αναγνώστες αυτού του blog και πολλοί Γερμανοί θα νιωσουν μια ικανοποίηση για αυτό το μάθημα. Επιτέλους, η Γερμανία έμεινε αμετακίνητη στις θέσεις της, επιτέλους, ένας φορολογικός παράδεισος έπαψε να υπάρχει! Ακόμη και η Ομάδα των Πρασίνων και του SPD χειροκρότησε.
Αλλά η χαρά όπως είναι φυσικό κρατάει λίγο. Από τη μία, ο Σόιμπλε είναι συνυπεύθυνος για την κρίση, όπως έχουμε ήδη γράψει ("Schäubles Schuld"). Το ζήτημα θα μπορούσε να είχε λυθεί φιλικά το φθινόπωρο.
Από την άλλη επέβαλε στην Κύπρο όρους που ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν. Απαιτούσε ένα "bail-in", δηλαδή τη συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση. Όμως, τα ταμεία ήταν άδεια. Είναι σαν να προσπαθείς να κλέψεις κάτι από ένα φτωχό - και μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν βρήκες τίποτα.
Αλλά πάνω απ 'όλα,ο Σόιμπλε συμπεριφέρθηκε αυθαίρετα. Γιατί η Κύπρος θα πρέπει να αλλάξει το επιχειρηματικό της μοντέλο, αν φορολογικοί παράδεισοι όπως το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία και η Ολλανδία μπορούν να συνεχίσουν ως εχουν, με πλήρη ασφάλεια;
Επειδή οι Ρώσοι επενδυτές είναι κακοί, ενώ οι Βρετανοί, αμερικανοί και γερμανοί (που είναι σε μεγάλο βαθμό εκτεθειμένοι στην Ιρλανδία) είναι καλοί; Επειδή οι Βρετανοί και οι Γερμανοί κατάφεραν να σώσουν τις επενδύσεις τους στην Κύπρο, ενώ οι Ρώσοι όχι ;
Απ’ότι φαίνεται – ακόμη μια φορά – το ζήτημα ήταν να πάρουν ένα μάθημα οι Νοτιοευρωπαίοι. Ίσως να θέλουν να κάνουν στην Ιταλία και την Ισπανία, επίδειξη δύναμης. Ο Βοράς αντίθετα μένει απέξω- και αυτό δεν είναι καλό.
* Σημειώστε ότι δημοσιεύτηκε στις 22 Μαρτίου
