Σχέδιο Dalet: : Το Σχέδιο για την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης

 

https://imeu.org/article/plan-dalet

 

Η έννοια της "μεταφοράς" στη Σιωνιστική Σκέψη

 

 

    Από τις πρώτες ημέρες του σύγχρονου πολιτικού Σιωνισμού, οι υποστηρικτές του καταπιάστηκαν με το πρόβλημα της δημιουργίας ενός κράτους με εβραϊκή πλειοψηφία σε ένα μέρος του κόσμου όπου οι Παλαιστίνιοι Άραβες αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Για πολλούς, η λύση έγινε γνωστή ως "μεταφορά", ένας ευφημισμός για την εθνοκάθαρση.

    Ήδη από το 1895, ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού σιωνισμού, ο Theodor Herzl, έγραψε: "Θα προσπαθήσουμε να περάσουμε τον αδέκαρο πληθυσμό πέρα από τα σύνορα, εξασφαλίζοντάς του εργασία στις χώρες διέλευσης, ενώ θα του αρνηθούμε κάθε εργασία στη δική μας χώρα... η απαλλοτρίωση και η απομάκρυνση των φτωχών πρέπει να γίνει διακριτικά και με περίσκεψη".

    Μέχρι τον Αύγουστο του 1937, η "μεταφορά" αποτελούσε μείζον θέμα συζήτησης στο εικοστό Σιωνιστικό Συνέδριο στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Αναφερόμενος στη συστηματική απαλλοτρίωση των Παλαιστινίων αγροτών (fellahin) στην οποία είχαν επιδοθεί οι σιωνιστικές οργανώσεις εδώ και χρόνια, ο David Ben-Gurion, ο οποίος θα γινόταν ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ το 1948, δήλωνε:

 

 

        "Χωρίς αμφιβολία γνωρίζετε τη σχετική δραστηριότητα του [Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου]. Τώρα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μια μεταφορά εντελώς διαφορετικής εμβέλειας. Σε πολλά μέρη της χώρας ο νέος εποικισμός δεν θα είναι δυνατός χωρίς τη μεταφορά των Αράβων φελαχίν". Και καταλήγει: "Η εβραϊκή δύναμη [στην Παλαιστίνη], η οποία αυξάνεται σταθερά, θα αυξήσει και τις δυνατότητές μας να πραγματοποιήσουμε αυτή τη μεταφορά σε ευρεία κλίμακα".

 

 

 

 

•     Τον Ιούνιο του 1938, ο Ben-Gurion σε συνεδρίαση του Jewish Agency είπε: "Υποστηρίζω την υποχρεωτική μεταφορά. Δεν βλέπω τίποτα ανήθικο σε αυτό".

•     Τον Δεκέμβριο του 1940, ο Joseph Weitz, ο διευθυντής του Τμήματος Γης του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου, το οποίο είχε αναλάβει την απόκτηση γης για τη σιωνιστική επιχείρηση στην Παλαιστίνη, έγραψε στο ημερολόγιό του:

 

 

        ‘’Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από το να μεταφερθούν οι Άραβες από εδώ στις γειτονικές χώρες και να μεταφερθούν όλοι, εκτός ίσως από [τους Άραβες της] Βηθλεέμ, της Ναζαρέτ και της Παλαιάς Ιερουσαλήμ. Δεν πρέπει να μείνει ούτε ένα χωριό, ούτε μια φυλή [των βεδουίνων]. Και μόνο μετά από αυτή τη μεταφορά η χώρα θα μπορέσει να απορροφήσει εκατομμύρια αδελφούς μας και το εβραϊκό πρόβλημα θα πάψει να υφίσταται. Δεν υπάρχει άλλη λύση’’.

 

 

 

 

Λεπτομέρειες του σχεδίου Dalet

 

    Στις 10 Μαρτίου 1948, οι σιωνιστές πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Μπεν Γκουριόν, συναντήθηκαν στο Τελ Αβίβ και υιοθέτησαν επίσημα το Σχέδιο Dalet (ή Σχέδιο Δ). Οι επιχειρησιακές στρατιωτικές διαταγές καθόριζαν ποια παλαιστινιακά πληθυσμιακά κέντρα θα έπρεπε να στοχοποιηθούν και περιέγραφαν λεπτομερώς ένα σχέδιο για το διωγμό των κατοίκων  και την καταστροφή τους. Το σχέδιο προέβλεπε:

 

 

 

 

        ‘’Οργάνωση επιχειρήσεων εναντίον εχθρικών πληθυσμιακών κέντρων που βρίσκονται μέσα ή κοντά στο αμυντικό μας σύστημα, προκειμένου να αποτραπεί η χρησιμοποίησή τους ως βάσεις από μια ενεργή ένοπλη δύναμη. Οι επιχειρήσεις αυτές μπορούν να χωριστούν στις ακόλουθες κατηγορίες:

 

        Καταστροφή των χωριών (πυρπόληση, ανατίναξη και τοποθέτηση ναρκών στα συντρίμμια), ιδίως εκείνων των πληθυσμιακών κέντρων που είναι δύσκολο να ελέγχονται συνεχώς

 

        Οργάνωση επιχειρήσεων έρευνας και ελέγχου σύμφωνα με τις ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές: περικύκλωση του χωριού και διεξαγωγή ερευνών στο εσωτερικό του. Σε περίπτωση αντίστασης, η ένοπλη δύναμη θα πρέπει να καταστραφεί και ο πληθυσμός να εκδιωχθεί εκτός των συνόρων του κράτους.

 

•     Η Haganah (ο μελλοντικός ισραηλινός στρατός) ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του σχεδίου Dalet στις αρχές Απριλίου του 1948. Αν και οι επιθέσεις των σιωνιστικών δυνάμεων εναντίον παλαιστινιακών πληθυσμιακών κέντρων άρχισαν στην πραγματικότητα λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του Σχεδίου Διαμελισμού του ΟΗΕ στις 29 Νοεμβρίου 1947, με την υιοθέτηση του Σχεδίου Dalet οι εκτοπίσεις επιταχύνθηκαν και έγιναν συστηματικές, σηματοδοτώντας μια νέα φάση στη σύγκρουση, κατά την οποία οι σιωνιστικές και στη συνέχεια οι ισραηλινές δυνάμεις πέρασαν στην "επίθεση", σύμφωνα με τα λόγια του ισραηλινού ιστορικού Benny Morris.

•     Μετά την ίδρυση του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948, η νέα ισραηλινή κυβέρνηση δημιούργησε ένα ανεπίσημο όργανο, την "Επιτροπή Μεταφοράς", για να επιβλέπει την καταστροφή παλαιστινιακών πόλεων και χωριών ή τον επανακατοίκησή τους με Εβραίους και να αποτρέπει την επιστροφή των εκτοπισμένων Παλαιστινίων στα σπίτια τους. Σε έκθεση που παρουσιάστηκε στον Μπεν Γκουριόν τον Ιούνιο του 1948, η τριμελής επιτροπή, στην οποία συμμετείχε και ο Weitz του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (JNF), ζητούσε την "καταστροφή όσο το δυνατόν περισσότερων χωριών κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων".

 

 

 

Αποτελέσματα

 

•     Μέχρι την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948, πάνω από 200 παλαιστινιακά χωριά είχαν ήδη εκκενωθεί, καθώς οι άνθρωποι έφυγαν από φόβο ή εκδιώχθηκαν βίαια από τις σιωνιστικές δυνάμεις, και σχεδόν 175.000 Παλαιστίνιοι είχαν μεταβληθεί σε πρόσφυγες. Μέχρι το 1949, τουλάχιστον 750.000 Παλαιστίνιοι είχαν γίνει πρόσφυγες, χάνοντας τη γη τους, τα σπίτια τους και άλλα υπάρχοντά τους σε αυτό που έγινε γνωστό ως "Νάκμπα" ("καταστροφή"). Η φυγή τους επιταχύνθηκε από σφαγές όπως αυτή στις 9 Απριλίου 1948 στο Deir Yassin κοντά στην Ιερουσαλήμ, όπου περίπου 100 Παλαιστίνιοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά δολοφονήθηκαν από σιωνιστές παραστρατιωτικούς. Σήμερα, οι πρόσφυγες που εκτοπίστηκαν κατά τη δημιουργία του Ισραήλ και οι απόγονοί τους αριθμούν περίπου 7,1 εκατομμύρια ανθρώπους.

•     Περί τις 400 παλαιστινιακές πόλεις και χωριά, και ανθηρά αστικά κέντρα, καταστράφηκαν συστηματικά ή καταλήφθηκαν από τους Ισραηλινούς Εβραίους. Τα περισσότερα από αυτά κατεδαφίστηκαν για να αποτραπεί η επιστροφή των Παλαιστινίων κατοίκων τους, οι οποίοι σήμερα είναι πρόσφυγες εκτός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του Ισραήλ ή εσωτερικά εκτοπισμένοι εντός αυτών.

•     Μόνο  150.000 Παλαιστίνιοι,περίπου, παρέμειναν μέσα στο σημερινό Ισραήλ, πολλοί από αυτούς εσωτερικά εκτοπισμένοι. Παρόλο που τους δόθηκε η ισραηλινή υπηκοότητα, διοικούνταν από τον ισραηλινό στρατό μέχρι το 1966, ενώ τους πήραν το μεγαλύτερο μέρος της γης τους και συνεχίζουν να υφίστανται και σήμερα εκτεταμένες και συστηματικές διακρίσεις.

 

 

 

Αντιπαράθεση γύρω από το Σχέδιο Dalet 

 

 

•     Με τα χρόνια, το Σχέδιο Dalet αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης, με ορισμένους Ισραηλινούς και τους υποστηρικτές τους να ισχυρίζονται ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν ένα σχέδιο εκδίωξης ή εθνοκάθαρσης.

•     Ο Benny Morris, ένας από τους κορυφαίους λεγόμενους "νέους ιστορικούς" του Ισραήλ, έγραψε στο έργο-ορόσημο "Η γέννηση του Παλαιστινιακού Προσφυγικού Προβλήματος: 1947-1949", ότι το Σχέδιο Dalet ήταν "ένα στρατηγικό-ιδεολογικό στήριγμα και βάση για τις απελάσεις από τους διοικητές των μετώπων, των περιφερειών, των ταξιαρχιών και των ταγμάτων" παρέχοντας "εκ των υστέρων ένα επίσημο πειστικό συνοδευτικό σημείωμα προκειμένου να δικαιολογήσουν εκ των υστέρων τις ενέργειές τους". Ο Morris, δεξιός σιωνιστής ιδεολόγος, ο οποίος κατά καιρούς έχει ο ίδιος αρνηθεί ότι υπήρχε προμελετημένο σχέδιο για την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, σημείωσε ότι από τις αρχές Απριλίου του 1948, υπήρχαν "σαφή ίχνη μιας πολιτικής εκτοπισμού τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο σε ορισμένες βασικές περιφέρειες και τοποθεσίες και μια γενική "ατμόσφαιρα μεταφοράς" παρατηρείται σε δηλώσεις σιωνιστών αξιωματούχων και αξιωματικών".

•     Στα απομνημονεύματά του, τα οποία λογοκρίθηκαν από τον ισραηλινό στρατό, αλλά διέρρευσαν στους NewYork Times το 1979, ο αείμνηστος Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν θυμήθηκε μια συζήτηση που είχε τον Ιούλιο του 1948 με τον Μπεν Γκουριόν, όταν ο Ράμπιν ήταν αξιωματικός του ισραηλινού στρατού, σχετικά με την τύχη περισσότερων από 50.000 Παλαιστινίων κατοίκων των πόλεων Λύδδα και Ραμλέ.

 

 

 

 

•    "Περπατήσαμε έξω, με τον Μπεν Γκουριόν να μας συνοδεύει. Ο [Yigal] Allon επανέλαβε την ερώτησή του: "Τι θα γίνει με τον παλαιστινιακό πληθυσμό;". Ο Μπεν-Γκουριόν κούνησε το χέρι του σε μια χειρονομία που έλεγε 'Διώξτε τους έξω!'". Ο Ράμπιν πρόσθεσε: "Συμφώνησα ότι ήταν απαραίτητο να διώξουμε τους κατοίκους".

 

 

ΒΛΕΠΕ ΕΠΙΣΗΣ:

 

• All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948, by Walid Khalidi (1992).
• The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited, by Benny Morris (2004).
• The Ethnic Cleansing of Palestine, by Ilan Pappé (2006).
• Expulsion of the Palestinians: The Concept of "Transfer" in Zionist Political Thought, 1882-1948, by Nur Masalha (1992).
• War for Palestine: Rewriting the History of 1948, edited by Avi Shlaim and Eugene Rogan (2007).

[---->]

ΑΖΜΙ ΜΠΙΣΑΡΑ: ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΚΤΟΠΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

 

Για το σχέδιο του Ισραήλ να εκτοπίσει τους κατοίκους της Γάζας, είπε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη συγκατάθεση της Αιγύπτου, οπότε η Αίγυπτος πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι αυτό θα το θεωρήσει ως κήρυξη πολέμου.

Ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων από τη Γάζα είναι ένα προσχεδιασμένο ισραηλινό σχέδιο, το οποίο ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου προωθεί επίσημα σε δυτικούς αξιωματούχους για υποστήριξη, δήλωσε σε νέα συνέντευξή του ο Δρ Αζμί Μπισάρα  , διευθυντής του Αραβικού Κέντρου Έρευνας και Μελετών Πολιτικής.

Ο Μπισάρα τόνισε ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να σταματήσει το σχέδιο εκτοπισμού είναι η Αίγυπτος να δηλώσει ότι θα το θεωρήσει πράξη πολέμου από το Ισραήλ, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι τώρα.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Alaraby TV, ο Μπισάρα προέβλεψε ότι η επόμενη φάση θα είναι κατά κύριο λόγο χερσαίες επιχειρήσεις, προβλέποντας ότι η προθεσμία που έχουν δώσει οι ΗΠΑ στο Ισραήλ σχετικά με τις επιχειρήσεις του στη Γάζα θα είναι "εβδομάδες και όχι μήνες".

Αυτό που επείγει περισσότερο σήμερα είναι η εξασφάλιση μιας μόνιμης κατάπαυσης του πυρός και όχι η ανθρωπιστική εκεχειρία, πρόσθεσε, ενώ εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι οι διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στη Δύση έχουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τις αραβικές συνόδους κορυφής.

Χαρακτήρισε τις τρέχουσες διαφωνίες εντός της ισραηλινής ηγεσίας ως "σημαντικές, αλλά ότι δεν μας αφορούν".

Ενώ το Ισραήλ χώρισε πρόσφατα τη Γάζα χρησιμοποιώντας έναν χάρτη που κυκλοφόρησε στους κατοίκους της Γάζας στο νότο, ο Αζμί Μπισάρα  δεν πιστεύει ότι αυτό συνδέεται με τα σχέδιά του για εκτοπισμό, αλλά ότι αποτελεί απλώς μέρος των "πολιτικών ελιγμών" του για να συσκοτίσει τους πραγματικούς του στόχους.

Ωστόσο, προειδοποίησε ότι ο εκτοπισμός θα μπορούσε να συμβεί όταν η πλειονότητα των κατοίκων της Γάζας στριμωχτεί, πολιορκηθεί και πεινάσει στο νότο, κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο, και ξαφνικά ανοίξει γι' αυτούς μια δίοδος προς τα έξω. Σε αυτή την περίπτωση, το ένστικτο της επιβίωσης θα μπορούσε να ωθήσει τους ανθρώπους να φύγουν.

Τόνισε ότι αυτό που θα μπορούσε να αποτρέψει την εκτόπιση δεν θα ήταν η θέληση του λαού, όσο ακλόνητος κι αν είναι, αλλά "μια σαφής δήλωση της Αιγύπτου προς το Ισραήλ, στην οποία θα αναφέρεται ότι η εκτόπιση θα θεωρηθεί κήρυξη πολέμου κατά της Αιγύπτου".

Ενώ το Ισραήλ είχε σχέδια εκδίωξης των Παλαιστινίων πριν από τη Νάκμπα του 1948 -κυρίως το Σχέδιο Νταλέτ https://imeu.org/article/plan-dalet - ο Μπισάρα τόνισε ότι "η εκτόπιση προχωρά σύμφωνα με τα σχέδια και εναπόκειται στους ηγέτες και τους αξιωματούχους των χωρών που θα επηρεαστούν από την εκτόπιση να απαντήσουν στο Ισραήλ με τη λήψη σαφών μέτρων για να ξεκαθαρίσουν ότι δεν κυβερνούν αυτοί [το Ισραήλ] την περιοχή, δεν είναι κυρίαρχοι της περιοχής".

Ο Μπισάρα δήλωσε ότι η αποτυχία των Αράβων να υιοθετήσουν αυτού του είδους τη θέση οφείλεται εν μέρει στους αξιωματούχους που φοβούνται μήπως κάνει ζημιά στις σχέσεις τους με την Ουάσινγκτον, αλλά προειδοποίησε ότι προς το παρόν έχουν λάβει "θέσεις ως θεατές", προσθέτοντας ότι "οι διαμαρτυρίες στους δρόμους της Δύσης αυτή τη στιγμή έχουν μεγαλύτερη επιρροή από τις αραβικές συνόδους κορυφής".

Ο Μπισάρα δήλωσε επίσης ότι περίμενε περισσότερα από τους αραβικούς δρόμους  όσον αφορά τις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις του κόσμου.

Όσον αφορά την πορεία της επίθεσης του Ισραήλ, εξήγησε ότι το σχέδιο του Ισραήλ εξακολουθεί να είναι η πλήρης καταστροφή της Γάζας, μια έκφραση πρωτόγονης φυλετικής εκδίκησης κατά της κοινωνίας της Γάζας για να πιεστεί η Χαμάς, να μειωθεί ο πληθυσμός της Γάζας μέσω της εκδίωξης και των δολοφονιών, να αποκατασταθεί το στρατιωτικό κύρος του Ισραήλ και η συντριβή της Χαμάς στρατιωτικά, ώστε να μην είναι σε θέση να κυβερνήσει τη Γάζα στο μέλλον.

Σημείωσε δε, ότι στην προσπάθεια του το Ισραήλ να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο "σκοντάφτει, υπάρχει μεγάλο χάος και συναντά μεγάλη αντίσταση". Πρόσθεσε ότι οι Ισραηλινοί επιλέγουν τους βομβαρδισμούς "επειδή αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις μάχες στο έδαφος".

Ο Μπισάρα προέτρεψε τους Παλαιστίνιους να αναμένουν τα χειρότερα σενάρια, το Ισραήλ σκοπεύει να εισέλθει στο Χαν Γιουνίς και να εισβάλει στα σπίτια των ηγετών της Χαμάς, λες και οι ηγέτες της Χαμάς είναι δυνατόν να τους περιμένουν εκεί.

Επισήμανε ότι η ικανότητα και το θάρρος της ένοπλης αντίστασης στην κατοχή "έχει αποκτήσει νομιμοποίηση στην αραβική κοινή γνώμη και όποιος την ανάγει στην (ισλαμιστική) ιδεολογία κάνει λάθος, γιατί όποιος αντιστέκεται στην κατοχή υπό αυτές τις συνθήκες κερδίζει νομιμοποίηση".

Προειδοποίησε επίσης ότι "δεν υπάρχουν στρατιωτικές εγγυήσεις - τα πάντα εξαρτώνται από τις δυνατότητες της αντίστασης, τη σταθερότητα, τον πραγματισμό, την προσδοκία του χειρότερου και τον σχεδιασμό".

Όσον αφορά την ακραία βία που επέδειξε το Ισραήλ κατά την επανάληψη του πολέμου στη Γάζα μετά την επταήμερη εκεχειρία, ο Μπισάρα σχολίασε ότι αυτό ήταν δυστυχώς αναμενόμενο: "Σύμφωνα με τη λογική των Ισραηλινών, η πίεση στο κίνημα της Χαμάς πρέπει να αυξηθεί. Αυτό από τακτικής πλευράς. Ωστόσο, στρατηγικά, κάνουν αγώνα δρόμου με το χρόνο μετά το μήνυμα των Αμερικανών ότι ο χρόνος τελειώνει και ότι το Ισραήλ έχει εβδομάδες, όχι μήνες, για να τερματίσει τους βομβαρδισμούς και τη στοχοποίηση αμάχων, σύμφωνα με όσα ενημέρωσε την περασμένη εβδομάδα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν τους Ισραηλινούς ηγέτες".

Ο Μπισάρα πρόσθεσε, ότι τα λόγια του Μπλίνκεν δεν σημαίνουν ότι ο κόσμος μπορεί να περιμένει από το Ισραήλ να μειώσει την ένταση της επίθεσής του.  Υποστήριξε ότι οι Αμερικανοί εξακολουθούν να συμφωνούν με το Τελ Αβίβ όσον αφορά τους στόχους του πολέμου, αλλά έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους με τη σφαγή που διεξάγεται σε τέτοια κλίμακα.

Ωστόσο, τίποτε από όσα είπε ο Μπλίνκεν δεν μεταφράστηκαν σε προειδοποιήσεις των ΗΠΑ προς το Ισραήλ κατά της στοχοποίησης αμάχων, αντίθετα απλώς τους "συμβούλεψε" να προσπαθήσουν να αποφύγουν τη θανάτωσή τους και το Ισραήλ απάντησε "θα προσπαθήσουμε".

Έτσι δεν υπήρχε τίποτα δεσμευτικό, εξήγησε ο Μπισάρα, ο οποίος πρόσθεσε ότι ακόμη και ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Κίρμπι συνήθως δεν εμφανίζεται διαφορετικός από έναν εκπρόσωπο της ισραηλινής κυβέρνησης.

Με βάση αυτό, ο Μπισάρα λέει ότι τις επόμενες ημέρες -όπου αναμένει να κυριαρχήσουν οι μάχες επί του εδάφους- τότε είναι που θα δοκιμαστούν οι αμερικανικές λεκτικές ανησυχίες για τις ζωές των Παλαιστινίων.

Προσθέτει επίσης ότι όσο περνάει ο καιρός, η αμερικανική κυβέρνηση θα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στις εσωτερικές της υποθέσεις, καθώς προετοιμάζεται για τις εκλογές του επόμενου έτους.

Και περιγράφει το δίλημμα του προέδρου Μπάιντεν: "Έχει γίνει αιχμάλωτος της υποστήριξής του στον Νετανιάχου - αν συνεχίσει να τον υποστηρίζει θα χάσει ψήφους και αν σταματήσει να τον υποστηρίζει, θα χάσει ψήφους από άλλες ομάδες της αμερικανικής κοινωνίας".

Ο Μπισάρα θεωρεί ότι η θέση του Μπάιντεν για τη Μέση Ανατολή και την Παλαιστίνη ταυτίζεται με τη θέση του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, αν και διαφέρει εντελώς σε άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Ο Μπισάρα έκανε ιδιαίτερη μνεία στον Μπρετ ΜακΓκουρκ, συντονιστή του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο οποίος έχει υπηρετήσει σε τέσσερις αμερικανικές κυβερνήσεις πριν από τη σημερινή κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο Μπισάρα περιέγραψε τις απόψεις του ως τις πιο αντιαραβικές σε ολόκληρη την αμερικανική κυβέρνηση.

Σχετικά με το ενδεχόμενο μιας νέας εκεχειρίας με τη μεσολάβηση του Κατάρ, ο Μπισάρα υπενθύμισε ότι το Ισραήλ "δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για εκεχειρία και ο ισραηλινός στρατός ήθελε να συνεχίσει να πολεμά".

Ομως, οι οικογένειες των ομήρων ασκούσαν πιέσεις από τις οποίες η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία ήθελε να απαλλαγεί. 

Ωστόσο, το Ισραήλ επινόησε δικαιολογίες για να συνεχίσει τις δολοφονίες και άρχισε να διαπραγματεύεται την εκεχειρία με όρους ωρών και όχι ημερών και σε αυτό το σημείο, η Χαμάς πίστευε ότι δεν υπήρχε τίποτα να κερδίσει από αυτού του είδους την εκεχειρία, σύμφωνα με τον Μπισάρα.

"Σήμερα το πιο σημαντικό είναι η επίτευξη μιας φόρμουλας για μόνιμη κατάπαυση του πυρός [...] και η ηγεσία της Χαμάς πρέπει να κάνει προτάσεις για κατάπαυση του πυρός με βάση τις διαπραγματεύσεις".

Ο Μπισάρα συμφώνησε ότι η πίεση που ασκούν οι οικογένειες των Ισραηλινών ομήρων στη στρατιωτική και ισραηλινή ηγεσία είναι σημαντική, διότι σήμερα είναι το μόνο κίνημα που επιτρέπεται να διαδηλώνει στο Ισραήλ.

Επιπλέον, είναι όλο και περισσότερο πεπεισμένοι ότι το κράτος τους λέει ψέματα για τους ομήρους, αφού φαίνεται ότι είχαν καλή μεταχείριση στη Γάζα, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Νετανιάχου και της κλίκας του. Επιπλέον, φοβούνται περισσότερο για τα παιδιά τους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς παρά για οτιδήποτε άλλο.

Ο Μπισάρα επισημαίνει ότι υπάρχουν σιωπηρά εντολές να πυροβολούνται οι Παλαιστίνιοι μαχητές της αντίστασης για να απαλλάσσεται το Ισραήλ από το βάρος της φυλάκισής τους.

Ωστόσο, η ισραηλινή κοινωνία είχε σοκαριστεί από τη δολοφονία ενός Ισραηλινού στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, πριν από λίγες ημέρες, όταν πυροβολήθηκε από ισραηλινούς φρουρούς ασφαλείας αφού πρώτα σκότωσε έναν Παλαιστίνιο που πραγματοποιούσε επίθεση. Τον Ισραηλινό πολίτη τον πέρασαν για Παλαιστίνιο, παρόλο που είχε σηκώσει τα χέρια του ψηλά και τους φώναζε. Το περιστατικό αυτό ώθησε τους Ισραηλινούς να αμφισβητήσουν την επίσημη εκδοχή των γεγονότων της 7ης Οκτωβρίου.

Ο Μπισάρα  χαρακτήρισε τις τρέχουσες διαφωνίες μεταξύ των Ισραηλινών ηγετών ως "σημαντικές, αλλά ότι δεν μας αφορούν".

Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν να κάνουν με τον τερματισμό των δολοφονιών, αλλά απλώς με παλιές και νέες διαφωνίες σχετικά με τις τακτικές του πολέμου.

Σχετικά με το ποιος ηγείται του πολέμου στη Γάζα, ο Μπισάρα είπε ότι συνήθως αυτοί  θα ήταν οι πολιτικοί, στους οποίους υπόκειται ο στρατός. Ωστόσο, η απώλεια εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης στην ηγεσία του Νετανιάχου ανάγκασε τον τελευταίο να σχηματίσει ένα πολεμικό υπουργικό συμβούλιο και να φέρει σε αυτό τους αντιπάλους του, οπότε σήμερα αυτοί που στην πραγματικότητα πιέζουν για τη συνέχιση της στρατιωτικής κλιμάκωσης.  είναι οι στρατηγοί

Ενώ ο Μπισάρα  εξέφρασε την εκτίμησή του για τη σημασία των εκστρατειών μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ, είπε ότι αυτές γίνονται πιο αποτελεσματικές όταν τις υιοθετούν χώρες, όπως μας θυμίζει η ιστορία, όπως έγινε με το μποϊκοτάζ κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.

Συνέστησε στους Παλαιστίνιους να αξιοποιήσουν την αξιοσημείωτη μεταστροφή της διεθνούς κοινής γνώμης υπέρ τους και να εκμεταλλευτούν την ορμή που προκύπτει πριν τη χάσουν.

Επανέλαβε την άποψή ότι οι εκκλήσεις για δίκη Ισραηλινών αξιωματούχων ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου "ουσιαστικά εκφράζουν μια στάση [υπέρ των Παλαιστινίων], και αυτό είναι θετικό, αλλά η εμπειρία δείχνει ότι μόνο οι ηττημένοι δικάζονται και όχι οι νικητές, και αυτό είναι επί του παρόντος ανέφικτο,με δεδομένη την αμερικανική και ευρωπαϊκή υποστήριξη στο Ισραήλ που εμποδίζει την ήττα του".

Καταλήγοντας, προειδοποίησε ότι "δεν μπορούμε να βασιστούμε στα διεθνή δικαστήρια, αλλά στην αντίσταση, στη στάση της κοινής γνώμης και στην εμπιστοσύνη στον εαυτό μας".

ΠΗΓΗ: The New Arab

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

 

Σε νέα έκθεση της AF3IRM Hawaii (Διεθνική Οργάνωση Φεμινιστριών κατά του φασισμού του ιμπεριαλισμού, της επιστροφής στη φεουδαρχία και την περιθωριοποίηση) περιγράφεται λεπτομερώς ένα μοτίβο βιασμών, κακοποίησης, εμπορίας και σεξουαλικής βίας κατά των Παλαιστινίων γυναικών και ανδρών. Η έκθεση επικαλείται πολλαπλές πηγές στον Τύπο και μαρτυρίες από πρώτο χέρι Παλαιστίνιων κρατουμένων. Παρακάτω παρατίθενται αποσπάσματα από την έκθεση. Ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν την πλήρη έκθεση εδώ: (https://www.instagram.com/p/C0cR7tyPc7Q/)

- Η απελευθερωμένη κρατούμενη Israa Ja'abis (https://t.me/RNN_Prisoners/486) δήλωσε κατά την απελευθέρωσή της: "Άφησα μικρά κορίτσια στο κελί της φυλακής μου να κλαίνε. Γιατί; Επειδή τους συμβαίνουν ανείπωτα πράγματα εκεί... Αδιανόητα πράγματα στα χέρια των στρατιωτών [του ισραηλινού στρατού κατοχής]". Η απελευθερωμένη κρατούμενη Lama Khater (https://t.me/RNN_Prisoners/601) περιέγραψε πως της είχαν δέσει τα μάτια και την απειλούσαν με βιασμό ως μορφή εκφοβισμού εναντίον της.

- Μια Παλαιστίνια που απελευθερώθηκε από τις φυλακές της κατοχής πιστοποίησε ότι πάνω από 15 Παλαιστίνιες γυναίκες δέχτηκαν σεξουαλική επίθεση από τις δυνάμεις κατοχής, οι οποίες προσπάθησαν να εξαναγκάσουν τις γυναίκες να ομολογήσουν εγκλήματα. Οι σιωνιστικές δυνάμεις κατέγραψαν αυτά τα περιστατικά σε βίντεο και τα χρησιμοποιούν για να εκβιάζουν τις γυναίκες μετά την αποφυλάκισή τους.

- Η σεξουαλική κακοποίηση των Παλαιστινίων δεν περιορίζεται μόνο στις γυναίκες κρατούμενες. Οι αποικιακές αρχές συχνά αναγκάζουν Παλαιστίνιους άνδρες και αγόρια να βγάλουν τα ρούχα τους πριν τους φωτογραφίσουν και τους κακοποιήσουν περαιτέρω. Ο απελευθερωμένος κρατούμενος Ramzi Al-Abbasi το επιβεβαίωσε (https://t.me/RNN_Prisoners/607), λέγοντας: "Η κατάσταση στη φυλακή είναι καταστροφική. Οι κρατούμενοι κακοποιούνται. Τους δέρνουν συνεχώς. Τους επιτίθενται σεξουαλικά. Τους βιάζουν".

- Η κουλτούρα της σεξουαλικής κακοποίησης είναι διάχυτη σε όλα τα επίπεδα της σιωνιστικής οντότητας, με έναν αρχιραββίνο (βλέπε στα σχόλια) να ισχυρίζεται ότι είναι επιτρεπτό από τον εβραϊκό νόμο να βιάζουν μη εβραίες (gentile) γυναίκες. Η ίδια η σιωνιστική οντότητα είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για παιδόφιλους και άλλους σεξουαλικούς παραβάτες, με πάνω από 60 πολίτες των ΗΠΑ να εκμεταλλεύονται τον σιωνιστικό "νόμο της επιστροφής" για να διαφύγουν από τις κατηγορίες για σεξουαλικά εγκλήματα που έχουν απαγγελθεί εναντίον τους.

- Το τράφικινγκ αποτελεί μεγάλη απειλή για τους Παλαιστίνιους, με την έρευνα να δείχνει ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι πιθανότατα υποδηλωμένες λόγω των απειλών που έχουν τις ρίζες τους στην παρουσία των δυνάμεων κατοχής στην Παλαιστίνη. Το τράφικινγκ είναι μια διάσταση της καταναγκαστικής εργασίας που υφίστανται τα παιδιά των Παλαιστινίων στα χέρια των σιωνιστών εποίκων.

Resistance News Network,Telegram

 

 

Τώρα

Δεν θα ξεσηκωθούν οι “ευαίσθητοι” της Δύσης

Ή μήπως η “ευαισθησία” είναι επιλεκτική

Αυτός ο τύπος λέγεται Karim Ayal κι έχει το βαθμό του υποστράτηγου στο στρατό του Ισραήλ,

Αυτός ο τύπος, έχει διοριστεί “Αρχιραββίνος” του στρατού του Ισραήλ με σκοπό “να προσφέρει πνευματική καθοδήγηση” στους Ισραηλινούς στρατιωτικούς,

 Αυτό λοιπόν το κάθαρμα, εξέδωσε “θρησκευτική οδηγία”, μαζί με άλλους 150 ραβίνους που τον υποστήριξαν, ότι … σύμφωνα με τα ιερά εβραϊκά κείμενα της Torah, “οι Ισραηλινοί φαντάροι έχουν δικαίωμα ΝΑ ΒΙΑΖΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ τις γυναίκες των αντιπάλων τους”! 

 

Θερσίτης στο Telegram

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΨΗΦΙΑΚΗ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (Για αρχαρίους)

 

Οτι θέλεις να ξέρεις για την νεα ψηφιακή οικονομία και τα περίεργα μέσα συναλλαγών της και ντρέπεσαι να το ρωτήσεις

Όλα  ξεκίνησαν όταν ανακαλύψαμε  στην γειτονιά στην  δεκαετία του 60 ότι ο κυρ Τάκης ο μπακάλης έδινε αντί  για  ρέστα δεκάρες, καραμέλες βουτύρου.

✔️Αυτό σήμερα λέγεται tokenization μιας αξίας.

Και αμέσως  πλακώθηκε όλη η μαρίδα  της γειτονιάς να το παίζει πρόθυμη για θελήματος για ψώνια. Τα ρέστα  τα επιστρέφαμε  φυσικά  αλλά  οι καραμέλες μας έμεναν ως δίκαιη  αμοιβή, ως ένα αποδεικτικό  εργασίας, που είχε  μία  αξία.

✔️Αυτό  σήμερα  λέγεται mining και απαντάται στα αρχαία "κρυπτονομισματα" πρώτης  γενιάς  τύπου bitcoin. Σήμερα όλοι  αρκούνται σε ένα αποδεικτικό εξουσίας-proof of authority, Κάτι σαν να πιστεύουμε  όλοι  ότι ο κύριος Τάκης  πράγματι  έχει 1000 καραμέλες  και δεν θα τις ρίχνει στην αγορά χωρίς αντίκρυσμα  κάποιο  θέλημα Πάνω σε αυτήν την συλλογική αποδοχή εμπιστοσύνης, στηρίχθηκαν και όλα τα παρακάτω. Εμπιστευτηκαμε ως authority τον κυρ Τάκη. Αλλά αξία στο όλον έδινε τότε το δικό μας παιχνίδι.

Σύντομα ανακαλύψαμε  την ανταλλακτική  αξία  της καραμέλας βουτύρου. Και άρχισε  το παζάρι: 2 καραμέλες  για ένα χαρτάκι συλλογής από  γκοφρέτες ΜΕΛΟ, 5 αν ήταν σπάνιο, 40 κομμάτια για 5 ετικέτες από  Χλωρίνη  Κλινεξ, που ανταλλασονταν με ένα  επιτραπέζιο παιγνίδι από  τον κύριο  Τάκη ή από  το ψιλικατζηδικο της κυρίας Νιτσας, κλπ

✔️Η αντίστοιχη έννοια  λέγεται  σήμερα  ανταλλακτική οικονομία και εξυπηρετείτε ανταλλασοντας ψηφιακά  tokens, τα κρυπτονομίσματα  δηλαδή, που όμως  δεν είναι ούτε  κρυφά ούτε  νομίσματα. Ψηφιακά  πάγια  λογίζονται εντός  της ΕΕ και φορολογουνται μόνο όταν ξαναανταλλαχθουν από  "καραμέλες' σε "δεκάρες'

Για να μην κάνει  κανένας  όμως  τον πονηρό  και αρχίζει  να ρίχνει  στην αγορά  της γειτονιάς καραμέλες από  άλλο  μπακάλη, που μπορεί  να ήταν  τίποτα  ληγμένες  και στα σίγουρα  εκτός  του δικτύου  εμπιστοσύνης  μας, ζητήσαμε από τον κύριο  Τάκη να τις αριθμήσει όλες.  Από  το 1 έως  το 1000.

Κάθε  δε συναλλαγή  με αυτές  την καταγράψαμε  σε ένα  τοίχο μιας μάντρες για να ξέρουμε τι μας γίνεται,. Ιδέα  του Νίκου  μεγαλοφυής, ο οποίος  αργότερα  έκανε  καριέρα  πληροφορικαριου με αυτήν. 

Η λίστα  ήταν  ορατή  σε όλους και δεν ανήκε  σε κανένα μας. Αν κάποιος  πονηρός  πήγαινε  να γράψει  συναλλαγή  που δεν έγινε  η να ρίξει  καραμέλες-μαύρα  στην αγορά,  το βλέπαμε  και πέφτανε  καρπαζιές. Και για να μην καταλαβαίνουν και οι μαμάδες τι κάνουμε, τις κρυπτογράφησε αυτές τις εγγραφές κάπως ως εξης:

Το #17, 41,56,77,178,#12 (11/5/65)σήμαινε ότι ο Νο17, ενώ, έδωσε την 11/5/65 τις καραμέλες με νο41, 56, 77 και 178 στον #12, που απ' όσο θυμάμαι ήταν η Σουλα. Τέσσερα τα φιλάκια εκείνη την ημέρα! Να και πως κόλλησε και εκείνο το "κρυπτο" μπροστά στο νόμισμα. Το έχουμε?

✔️Όλα  αυτά σήμερα  γίνονται πιο εύκολα με κάτι  τεχνολογίες  του Νίκου  που τις λέει  blockchain. Καταγράφουν  και ελέγχουν  αυτόματα  την γνησιότητα  όλων των συναλλαγών από  tokens σε ένα Γενικό Καθολικό συναλλαγών  που λέγεται  LTO. Στο ίντερνετ ολα  αυτά, δεν χρειάζεται καμία  τράπεζα  υπό τον Στουρναρα να χρεώνει νταβατζιλικια ή να λερώνουμε μάντρες με τις μουτζουρες μας

Είχαμε  όμως  και την Θούλα στην γειτονιά,  που άλλαζε  δόντια πολύ πριν μπούμε  εμείς  στον κόπο,  Η Σουλα, που λάτρευε τις καραμέλες ( αργότερα έγινε μανικουριστ- πατικουριστ με δικό της μαγαζί,  σήμερα  γιαγιά με τρία  εγγόνια  και μασέλα) ανταλλαζε  ένα  φιλάκι με μια καραμέλα  βουτύρου.  Ήταν  και ομορφούλα,  το αποτέλεσμα:  η έλλειψη  ρευστού στην "αγορά" μας, η λαιμαργία της Σουλας τους ανέβαζε την ανταλλακτική  αξία!  Σπάνιες  οι βουτύρου,  τα θελήματος δεν κάλυπταν  την ζήτηση, έφτασαν 4 τα χαρτάκια  ΜΕΛΟ για μια καραμέλα. 

Όποτε αποφασίσαμε να φτιάξουμε  και ένα δεύτερο  νόμισμα ανταλλαγών με άλλη δική  του αρίθμηση ίδια τα υπόλοιπα με το πρώτο, μετά  από  ειδική συμφωνία  με τον κυρ Τάκη,, που έβλεπε  και αυτός να του μένουν αδιάθετα οι Κλινεξ που χύναμε στους καμπινέδες για να μαζεύουμε γρήγορα ετικέτες. Κάθε φορά που μας έδινε επιτραπέζιο, μπόνους και 10 καραμέλες φράουλας η συμφωνία μας. 

Και έτσι η γειτονιά απέκτησε και δεύτερο νόμισμα, ανταλλάξιμο  με καραμέλες βουτύρου ή με φιλάκι, Αλλά αυτό κυκλοφορούσε με καραμέλες φράουλα που τις προτιμούσε  καλύτερα  η Σουλα.  Τις έτρωγε έναντι της παροχής μιας υπηρεσίας της.

✔️Τέτοια "κρυπτονομισματα" λέγονται  σήμερα  utility tokens, Είναι  αυτά που ετοιμάζει τώρα  πχ ο Μυτιληναίος για να πουλάει ρεύμα ΑΠΕ γνήσιο. Όχι όπως τώρα μαϊμού από τα πυρηνικά του Κοζλοντούι που πουλάνε  κάτι άλλοι, λέει.  Η διαφορά τους: τα utility tokens "καίγονται" μετά την χρήση  τους και δεν κυκλοφορούν άλλο.  Τα τρώει  μια ηλεκτρονική  Σουλα.

Συμβόλαιο τότε ο λόγος μας ότι αυτές οι καραμέλες δεν θα πήγαιναν στην οικονομική ζώνη άλλης γειτονιάς ή ότι θα το εκθέταμε το κορίτσι αν τύχαινε να τις κρατήσει για να τις φάει αργότερα.

 ✔️Σήμερα που δεν μετράει τόσο πολύ ο λόγος μας, αυτό το ελέγχει η δεύτερη μεγαλοφυής ιδέα του Νίκου, κάτι που τα λέει smart contracts, και που εκτελούνται αυτόματα μόλις γίνουν οι κατάλληλες εγγραφές στην ψηφιακή μάντρα.

Δύσκολη εποχή για Μιχαλακηδες!

Ποιοί είναι αυτοί? Δες πιο κάτω.

Το αντίστοιχο ανταλλακτηριο καραμελών βουτύρου με φράουλα ήταν ιδέα που δεν την πιάσαμε τότε. Σίγουρα θα είχε κάνει διαφορετικά άλλη καριέρα μετά ο Μιχαλάκης και δεν θα βρισκόταν τώρα στην φυλακή στην Νεα Υόρκη για χειραγώγηση αγοράς και ξέπλυμα μαύρου χρήματος κάνοντας τον χρηματιστή στην αγορά κάτι future&options,  λέει, τρέχα γυρευε τι είναι αυτά .Κατι που να τρώγεται παντως δεν είναι....

Μεγαλώσαμε φυσικά,  ξεχάσαμε την οικονομία  της καραμέλας, κάναμε σπουδές,  οικογένειες και παιδιά  σχέδον όλοι  και όλες,  Ανακαλύψαμε στην εποχή του Σημίτη και τα δάνεια  και τα ξεπατώσαμε. Κατοικίας πρώτης, εξοχικης, καταναλωτικά  και διακοποδανεια, ζωή και κότα.

Μέχρι που μας φάγανε  τα πίτουρα όταν έσκασαν κάτι αλλά δάνεια στο Αμερικα το 08 και μας πήραν τα σκάγια εδώ το 10. Γιατί  κανείς  δεν μας είχε ποτέ εξηγήσει πόσο  χρήμα αερατο κοβόταν με κάθε διακοποδάνειο ανάμεσα στις Τραπεζες για να κινείται ο καζίνοκαπιταλισμός της αγοράς του Μιχάλη.

Και έτσι φτάσαμε  αισίως στο 2023 χωρίς  καραμέλες και χωρίς φράγκο  στην τσέπη επειδή ακόμα  πιστεύουμε  ότι το χρήμα  του κόλπου Νίξον το 71 είναι  κάτι πραγματικό.  Και επειδή δεν βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει για να φτιάξουμε πάλι δίκτυα κατανεμημένης εμπιστοσύνης, όπως τότε με τις καραμέλες βουτύρου στην γειτονιά,  Χωρίς αυτά τα δίκτυα εμπιστοσυνης των ανθρώπων,  δεν γίνεται τίποτα! Όσο και να βαράει τον ποπό του κάτω εκείνος ο Τσακαλώτος, που θεωρεί αριστερό το να εμπιστεύεται μόνο τα δίκτυα συναλλαγών με αεράτο χρήμα που ελέγχει κάποιος Στουρνάρας και μια παρατραπεζα που έστησε κάποια Qualco για τα κόκκινα δάνεια.  Μέσα στην ΤτΕ.

Έτσι είναι ορατός ο κίνδυνος το 23 μας θα παραπέμπει στο μέλλον πάλι σε κάτι μεσαιωνικά γρόσια 2-3 φεουδαρχών του ίντερνετ.

Ή να συνεχίζει να διαθέτει ο κατά τόπους Στουρνάρας αεράτο χρήμα από δάνεια, όπως το ευρώ, σε μια ψηφιακή του ρέπλικα που θα δουλεύει ακριβώς όπως και οι καραμέλες βουτύρου, αλλά θα φτιάχνεται όπως και οι δραχμές ή τα ευρώ μας. Απο δάνεια. Μπάς και το σώσει, λέει, από κανένα συνασπισμό πιτσιρικάδων με μπακάληδες που μπορούν σήμερα νόμιμα να φτιάχνουν πάλι δίκτυα κατανεμημένης εμπιστοσύνης, άμα τύχει και ξυπνήσουν.

Τα τρέμει αυτά τα δίκτυα των ανθρώπων ο κάθε Στουρνάρας. Από αυτά κινδυνεύει να του κλείσουν όλα τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα τους. Και σε αυτά φαίνεται ότι τελικά θα απευθυνθούν κάτι τύποι της Βlackrok βλέποντας ότι το σύστημα Νιξον και Στουρνάρα επί των δανείων ότι δεν τραβάει πλέον άλλο. Τα έφτυσε και άλλη εναλλακτική λύση δεν υπάρχει τώρα.

Για πες τώρα τι δεν καταλαβαίνεις να δω κάτι.

[---->]

ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ

  

Ο Γιούργκεν Χάμπερμας  (Jürgen Habermas), με άλλους δύο πολιτικούς επιστήμονες και έναν νομικό, όλοι Γερμανοί, σε επιστολή τους θεωρούν την αντίδραση του Ισραήλ στη δράση της Χαμάς "δικαιολογημένη από θέση αρχής". Μετά από αυτό μπορούν να συζητηθούν "οι αρχές της αναλογικότητας, της αποφυγής απωλειών μεταξύ των αμάχων και η διεξαγωγή ενός πολέμου υπό την προοπτική μιας  μελλοντικής ειρήνης", που "πρέπει να αποτελούν κατευθυντήριες αρχές".

 

Σύμφωνα με τους τέσσερις, οι κριτικές για γενοκτονία από το Ισραήλ ενάντια στον πληθυσμό της Γάζας είναι εντελώς αδικαιολόγητες . Στη συνέχεια προσθέτουν με ιδιαίτερο σθένος ότι "οι ενέργειες του Ισραήλ δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τις αντισημιτικές αντιδράσεις, ιδίως στη Γερμανία". Ο χώρος που αφιερώνεται σε αυτό το τελευταίο σημείο, δηλαδή στο ευαίσθητο γερμανοεβραϊκό ζήτημα, το οποίο στη συνέχεια καταλήγει σε μία κρίση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ότι δηλαδή "η εβραϊκή ζωή και το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει είναι κεντρικά στοιχεία που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας" με δεδομένο το ναζιστικό παρελθόν, είναι ίσως και ο λόγος ύπαρξης αυτής της σύντομης επιστολής. Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτή την επιστολή κρίσης και μας κάνει να την επικρίνουμε ;

 

 

Κατά τη γνώμη μου, το αντικείμενο της αξιολόγησής τους είναι ελλιπές, άρα περισσότερο και από λαθεμένη, η κρίση τους θα πρέπει να κρίνεται ως μερική, άρα γνοσιολογικά λαθεμένη.        

 Οι τέσσερις φαίνεται να μοιράζονται, να συμφωνούν και, δεδομένου του πνευματικού τους επιπέδου, να δικαιολογούν αυτή την επικριτική στάση.

 Την ίδια  επικριτική στάση την έχουμε  δει και στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση. Αυτή παίρνει το γεγονός ως δεδομένο, δεν το συζητά καν, δέχεται το γεγονός όπως είναι και αποφαίνεται. Όμως η φύση αυτών των γεγονότων είναι σύνθετη, ιστορικά, πολιτικά, γεωπολιτικά, πολιτισμικά.

 

 

Απέναντι στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, καθώς και στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση στη Γάζα και αλλού, η απογοήτευσή μου ξεκινά από τη στάση κάποιου που ένα πρωί ξυπνάει, εντυπωσιάζεται από ένα γεγονός, το κρίνει και δεν κρίνει τον εαυτό του. Εγώ θα αναρωτιόμουν: "αλλά πού ήμουν εγώ πριν συμβεί το γεγονός;". Τα γεγονότα έχουν τις αιτίες τους, πού ήμουν εγώ όταν διαμορφώθηκε και ξετυλίχθηκε η αλληλουχία των αιτίων που οδηγούν στο γεγονός; Γνωρίζω τις αιτίες; Ποια η σχέση των γεγονότων με τις αιτίες τους, αυτό δεν πρέπει να εκτιμήσω;

  

Αυτά συμβαίνουν στον κόσμο που ζούμε από κοινού με τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν βρισκόμαστε μπροστά σε γεγονότα ξένα προς εμάς όπως μια ταινία στην τηλεόραση. Δικαιολογείται λοιπόν να θεωρούμε ότι αυτά τα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με εμάς, ξένα τόσο ως προς τον ιστορικό χρόνο  όσο και ως προς την εμφάνιση των γεγονότων;

 

 

Ή μήπως μια κρίσιμη και επείγουσα εκτίμηση θα ήταν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι ορισμένα γεγονότα δεν πρέπει να συμβαίνουν, όταν συμβαίνουν είναι πολύ αργά και ότι τα γεγονότα είναι συμπτώματα της αποτυχίας μας να διευθετήσουμε πολύπλοκες καταστάσεις;

 

 

Το οποίο, δεδομένου ότι ο κόσμος μας οδεύει προς αυξανόμενα επίπεδα πολυπλοκότητας, θα ήταν ένα πρόβλημα πρώτου βαθμού και όπως λένε σε αυτές τις περιπτώσεις "θεμελιώδες".

 

Φυσικά, αν σκοτωθούν 1400 βασικά πολιτισμένοι άνθρωποι, θα πάρω ένα όπλο και θα πάω με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας να ανταποδώσω. Αλλά είναι πραγματικά αυτή η φύση του ζητήματος; Θέλω να πω, αν αποκόψω το γεγονός ότι δήθεν γεννήθηκε  από το πουθενά, προκύπτει αυτό που έγραψαν οι τέσσερις τους, αλλά επιτρέπεται να πιστεύουμε ότι τα γεγονότα προκύπτουν από το τίποτα; Μόλις χθες ξαναδιάβαζα κάποια πράγματα του Μαξ Βέμπερ σχετικά με τη διάκριση που πρότεινε μεταξύ πραγματικών και αξιακών κρίσεων. Εδώ γίνονται αξιακές κρίσεις, με τις οποίες μπορεί να συμφωνήσει κάποιος σε μεγάλο βαθμό, οι οποίες όμως ξεκινούν  από μια πραγματικά λανθασμένη εκτίμηση.

 

 

 Το γεγονός είναι ότι για ιστορικούς λόγους, για τους οποίους μπορούμε να κάνουμε διάφορες εκτιμήσεις, αλλά τους οποίους πρέπει τώρα ρεαλιστικά να θεωρήσουμε ως δεδομένους, σε μια πολύ περιορισμένη λωρίδα γης ζουν δύο εθνοτικά διαφορετικοί και εχθρικοί πληθυσμοί, δυσανάλογοι σε δύναμη, στο ευρύτερο πλαίσιο μιας εθνικής καταγωγής ίσης με εκείνη του ενός από τους δύο λαούς, αλλά με ποικίλες σχέσεις και συμφέροντα με την άλλη εθνοτική ομάδα. Αυτή η άλλη εθνοτική ομάδα είναι με τη σειρά της παρακλάδι του ευρύτερου δυτικού συμπλέγματος που είχε, ιστορικά, εναλλασσόμενες σχέσεις με αυτή την ίδια εθνοτική ομάδα που σπρώχτηκε σε ένα εχθρικό περιβάλλον βιαστικά για να διορθώσει τα λάθη που υπέστη από τα χέρια μας, εφόσον το ναζιστικό-φασιστικό πρέπει να θεωρείται το δικό μας χέρι. Αν και τα χέρια εκτελούν πράξεις, εξακολουθούν να είναι μέρος σωμάτων με μυαλά που όταν δεν επιβάλλουν άμεσα καταστάσεις, ωστόσο επιτρέπουν στα χέρια να τις εκτελούν.

 

Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι ολόκληρη η Δύση (και όλοι οι Γερμανοί) έμαθαν τι συνέβαινε σε έξι εκατομμύρια Εβραίους στη Γερμανία μόνο όταν το πρώτο ρωσικό τανκ μπήκε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης; Έχουμε συζητήσει ποτέ αυτό το ζήτημα;

 

Μέσα σε έξι με επτά δεκαετίες, στην αντιπαράθεση Ισραήλ-Παλαιστίνη, έχουμε μια μακρά αλυσίδα συγκρουσιακών γεγονότων που έγραψαν ιστορία, μια ακόμη μακρύτερη αλυσίδα καταχρήσεων και ασυντόνιστων αντιδράσεων, μια αλληλουχία αποτυχημένων προσπαθειών διευθέτησης του ζητήματος, μια πολύ λιγότερο γνωστή αλληλουχία χρήσης του όλου ζητήματος για γεωπολιτικά παιχνίδια μεταξύ διαφόρων εξωτερικών παραγόντων, δύο γραμμές δημογραφικής αύξησης που φέρνουν σήμερα τις δύο εθνοτικές ομάδες σε έναν θεωρητικό αριθμό 18 εκατομμυρίων ανθρώπων που ανταγωνίζονται για έναν χώρο ίσο με τη Σικελία, αν και πολύ λιγότερο φιλόξενο και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πού ήμασταν εμείς όταν διαδραματίζονταν αυτά τα γεγονότα;

 

 

Το "γεγονός" που πρέπει να κρίνουμε είναι αυτό που έχουμε μπροστά μας στις 7 Οκτωβρίου 2024 ή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 ή το γεγονός μαζί με την αλυσίδα των αιτίων του;

 

Αλλά τι σπουδάζουν αν συμπεριφέρονται σαν ανίδεα δικαστήρια του ενός εναντίον του άλλου που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο, και κυρίως τι σπουδάζουν αν υποθέτουν γεγονότα ξεκομμένα από τις αιτίε που τα προκαλούν;

 

Και πώς θα κρίνουμε αυτή τη θέση έξω από τα γεγονότα σαν να μην έχουμε εμείς και η ιστορία μας καμία σχέση με τις εναλλασσόμενες και συχνά προβληματικές σχέσεις με τους Εβραίους, ειδικά στην περίπτωση της Γερμανίας, τη γέννηση του Ισραήλ και όλα όσα συνέβησαν μέχρι και μετά την 7η Οκτωβρίου;

 

  Αν οι 1.400 θάνατοι Ισραηλινών είναι γεγονός, τότε οι 10.000 και πλέον νεκροί Παλαιστίνιοι σε μεγάλο μέρος στη Γάζα (αλλά όχι μόνο) δεν είναι γεγονός; Και δεν είναι γεγονός η προφανής επιθυμία της ισραηλινής κυβέρνησης να προκαλέσει μια αναγκαστική φυγή του πληθυσμού από τη Γάζα, αφού τα δύο εκατομμύρια και πλέον οργισμένων κατοίκων της (και δικαίως) είναι το πραγματικό όπλο που χρησιμοποιεί η Χαμάς για να διεξάγει την άνιση αντιπαράθεση; Πώς πρέπει να κρίνω εγώ αυτό το τελευταίο γεγονός; Είμαι ρεαλιστής, οπότε θα πρέπει να πω ότι είναι κατανοητό ότι το Ισραήλ θέλει να αφαιρέσει από τη Χαμάς κάτι περισσότερο από τη στρατιωτική της επιχειρισιακή δυνατότητα, που είναι πολύ λίγη,  τη δύναμη του λαού, μέσα στον οποίο κινείται για να γίνει ένα μεγαλύτερο και πιο λεπτό πρόβλημα προς αντιμετώπιση απ' ό,τι θα ήταν μόνο η Χαμάς . Αλλά αν αυτό είναι κατανοητό, είναι και επιτρεπτό;

  

Ποιες μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες της αδικίας κληροδοτούμε από το παρελθόν που είναι πίσω από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου;

  

Εγώ πιστεύω ότι οι τέσσερις αισθάνθηκαν την υποχρέωση να καθοδηγήσουν την επιτροπή ηθικής κρίσης σε κανονιστική βάση, για να ρυθμίσουν τις εσωτερικές αντιδράσεις στη Γερμανία, όπου, όταν αναφέρονται οι Εβραίοι, αναδύονται, όπως είναι λογικό, τρομακτικά φαντάσματα από το παρελθόν.

  

Οι εσωτερικές αντιδράσεις, ωστόσο, μπορούν  να δώσουν μια κακή εικόνα της Γερμανίας προς τα έξω. Αλλά αυτό θα πρέπει να είναι το επίπεδο της τοποθέτησης σοβαρών επιστημόνων και αυτού που ορισμένοι θεωρούν αν όχι τον μεγαλύτερο, τουλάχιστον έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή φιλοσόφους;

 

 

Διάβαζα μόλις τις προάλλες ένα ακόμη άρθρο που κρίνει τα "λάθη" της Μέρκελ στην αντιμετώπιση της Ρωσίας, διάβασα και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Σρέντερ για τα ίδια περίπου θέματα διεθνούς πολιτικής. Επομένως έχουμε επτά χρόνια διακυβέρνησης του δεύτερου και δεκαέξι της πρώτης ή είκοσι τρία χρόνια γερμανικής εξωτερικής πολιτικής που σήμερα θεωρούνται απορριπτέα; Αλλά δεν υπάρχει κανείς στη Γερμανία που να αναρωτιέται ποιος εξέλεξε και έδωσε συμπαγείς κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες σε αυτούς τους δύο υποτιθέμενους τσαρλατάνους, τους οποίους οι ίδιοι οι Γερμανοί -και όχι μόνο αυτοί- θεωρούσαν κορυφαίους πολιτικούς ηγέτες εκείνη την εποχή;

 

 

Και πάλι, οι σημερινοί Γερμανοί είναι θεατές των γεγονότων που οι ίδιοι επέτρεψαν να συμβούν ξανά και ξανά, χωρίς κανείς να αναρωτηθεί "πού και γιατί κάναμε λάθος"; Ή μήπως είναι πιο πιθανό οι Γερμανοί να μην έκαναν λάθος στην εξωτερική πολιτική επί είκοσι τρία χρόνια, αλλά να κάνουν λάθος σήμερα; Ή μήπως είναι πιο πιθανό ότι αντί να κάνουν λάθος χθες ή σήμερα, να υπάρχει κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό σε επίπεδο  γεγονότων, με την έννοια ότι η σκέψη ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με τις επιλογές δύο καγκελαρίων, μεταξύ άλλων, δύο ιστορικά ανταγωνιστικών κομμάτων,με το να κόβει κάθε αιτιώδη σχέση, υπονομεύει την ίδια τη φύση του "γεγονότος" που πρέπει να  κριθεί ;

 

  

Ένας φιλόσοφος, επίσης Γερμανός, ο Χανς Γιόνας, ο οποίος είναι επίσης  εβραϊκής καταγωγής, έδωσε τη δική του εκδοχή της κατηγορηματικής προσταγής "Να ενεργείς με τέτοιο τρόπο ώστε οι συνέπειες της πράξης σου να είναι συμβατές με την επιβίωση της ανθρώπινης ζωής στη γη", κατηγοριοποιώντας την ως "αρχή της ευθύνης". Η αρχή της ευθύνης μας λεει ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα γεγονότα επειδή είμαστε υπεύθυνοι για τις αιτίες, και επομένως, αν δεν θέλουμε να συμβούν ορισμένα γεγονότα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε εγκαίρως τις αιτίες, να κανονίσουμε τη συμπεριφορά μας έτσι ώστε να μην υπάρξουν άσχημες συνέπειες. Αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη τους τελευταίους δύο μήνες είναι το αποτέλεσμα κάποιων αιτίων και το γεγονός που πρέπει να κριθεί είναι η όλη αλληλουχία αιτίου και αιτιατού. Αρα το γεγονός δεν "γίνεται μπροστά μας" αλλά "μαζί με εμάς".

 

https://www.facebook.com/pierluigi.fagan