Κατάπτυστη τροπολογία παραχώρησης ακόμα και της πολιτιστικής κληρονομιάς σε βιομ.Α.Π.Ε.

 

Μια τροπολογία που φέρει τον τίτλο “Παραχωρήσεις ακινήτων για ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ” δημιουργεί ένα οριστικό διαζύγιο ανάμεσα στην πολιτική της κυρίαρχης ελίτ και στους τόπους μας ως τέτοιους.

Η τροπολογία αυτή, στην ουσία, γυρίζει τουλάχιστον ένα αιώνα πίσω την προσέγγιση και την αντιμετώπιση της κληρονομιάς μας.

Ειδικότερα η τροπολογία προβλέπει ότι με απόφαση του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων δύναται να παραχωρούνται ακίνητα, ανεξάρτητα έκτασης, για εγκατάσταση σταθμών ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ και συστημάτων αποθήκευσης χωρίς δημοπρασία και μετά από αίτηση του εκάστοτε ενδιαφερόμενου.  Η χρήση θα παραχωρείται στον κάθε αιτούντα για όσο χρόνο εξυπηρετείται ο σκοπός της παραχώρησης θέτοντας ανώτατο όριο τα 40 έτη.

 Μέσα από την τροπολογία αυτή οι συναρμόδιοι υπουργοί εντάσσουν στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο και τους αρχαιολογικούς χώρους, τους ιστορικούς χώρους, άρα και τα φυσικά ιστορικά τοπία ως τέτοια καθώς αναφέρεται ότι: “το παρόν εφαρμόζεται και επί ακινήτων της παραγράφου 1 τα οποία αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους, αρχαιολογικές ζώνες προστασίας, ιστορικούς τόπους, τόπους πλησίον μνημείων και εν γένει σε ακίνητα περιοχών που εμπίπτουν στο νόμο 48 58 του 2021. 

 Στην τροπολογία επίσης σημειώνεται ότι τα παραπάνω ακίνητα θα παραχωρούνται μετά τη σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου πολιτισμού.

 Στην ουσία αυτή η αναφορά με κανένα τρόπο δεν αποτελεί μηχανισμό για την προστασία των διαφόρων μορφών της κληρονομιάς μας καθώς εδώ και μερικά χρόνια τοπικές κοινωνίες και επιστήμονες διαφόρων κλάδων βρίσκονται σε μια διαρκή διαπάλη με τις υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού σε σχέση με ανατροπές και καταστροφές μνημειακών χώρων και φυσικών ιστορικών τοπίων. Είναι ανατροπές και καταστροφές διαφόρων ποιοτήτων κληρονομιάς σε όλο τον Ελλαδικό χώρο που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως κάποια εξαίρεση αλλά προβάλουν ως κανόνας.

  Το υπουργείο πολιτισμού είτε έχει αμελήσει, είτε   έχει με την πολιτική του συνδράμει σε αυτή την εξέλιξη. Αποτελεί μια άκρως αρνητική εξέλιξη που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφήνει το αποτύπωμα της στην ίδια την φύση, στην στρωματογραφία και στην γεωχημεία των τοπίων. Δυστυχώς η κυρίαρχη αρχαιολογική προσέγγιση του υπουργείου ούτε θέλει μα ούτε μπορεί να κατανοήσει αυτή την διάσταση.

Η κοινή κατάθεση από το ΥΠΠΟΑ της καταστροφικής για την κληρονομιά τροπολογίας αναδεικνύει την αδυναμία του Υπουργείου και των Υπηρεσιών του όχι μόνο να προστατέψουν σύμφωνα με τις επιταγές του συντάγματος, και των διεθνών συνθηκών προστασίας της κληρονομιάς, μα ακόμα και να μην μπορούν να αντιληφθούν θεμελιώδεις διαστάσεις των ζητημάτων που άπτονται της κληρονομιάς. Αυτή η χαοτική και ιδεοληπτική προσέγγιση του Υπουργείου, έχει τις ρίζες της  από την μια στην εννοιολογικά σαθρή νομική προσέγγιση  και από την άλλη στις “ανάγκες” μέρους της οικονομικής ελίτ σε περίοδο βαθιάς συστημικής κρίσης για νέα πεδία κερδοφορίας μέσω των ΑΠΕ.

Η πολιτική ελίτ μέσω της νομικής αυτής επίλυσης  προσπαθεί να “νομιμοποιήσει” “από την πίσω πόρτα” ανατροπές και καταστροφές μνημειακών συνόλων, φυσικών ιστορικών τοπίων που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια σε όλη τη χώρα. Ο ενιαίος αρχαιολογικός χώρος του ισθμού Ιεράπετρας, οι αρχαιολογικοί τόποι και τα φυσικά ιστορικά τοπία στην Εύβοια, στη Μάνη, στην Τήνο, στην Άνδρο είναι μόνο μερικές από τις εκατοντάδες περιπτώσεις.   Οι κυβερνήσεις τουλάχιστον των τελευταίων 15 ετών και η τοπική διοίκηση φέρουν τεράστια ευθύνη για αυτή την εξέλιξη. 

Ευθύνη όμως έχουν και οι επιστημονικοί φορείς που όχι μόνο δεν κατάφεραν να προβλέψουν την εξέλιξη αυτή αλλά βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστοι από θεωρητική και πρακτική άποψη να αντιμετωπίσουν αυτές τις αρνητικές εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση είναι μια λογική εξέλιξη καθώς με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, (μέσα από κρατικοδίαιτα πρότζεκτς και χρηματοδοτήσεις λογής ερευνών, κλπ) έστω και άθελά τους αναπαράγουν  την κυρίαρχη μυστικιστικού χαρακτήρα κατανόηση των εννοιών της πολιτιστικής και της φυσικής κληρονομιάς. 

Η νομική αυτή επίλυση των σχέσεων μας με τα μνημεία και την κληρονομιά μας, έρχεται πρώτα απ’ όλα σε σύγκρουση με το σύνταγμα που συχνά επικαλείται η σε άλλα θέματα η κυρίαρχη πολιτική ελίτ.

Το κράτος σύμφωνα με το σύνταγμα και το «πνεύμα» που το διέπει είναι διαχειριστής της κληρονομιάς η οποία ανήκει με ισότιμο τρόπο όχι μόνο σε όλο τον ελληνικό λαό μα και σε όλη την οικουμένη. Γίνεται  φανερό ότι αυτού του χαρακτήρα η παραχώρηση και η χρήση της κληρονομιάς που δρομολογείται μέσω της τροπολογίας ακυρώνει την ισότιμη νομή επί των πολιτιστικών αγαθών, ακυρώνει όμως στην ουσία και την ελεύθερη πρόσβαση άρα και την ίδια την προστασία.  Μέσω τέτοιου χαρακτήρα παρεμβάσεων μεταλλάσσεται βίαια και η όποια αφηγηματική ικανότητα των μνημειακών συνόλων.

 ΆΡΑ:  το ύψιστο αυτό αγαθό απαλλοτριώνεται όχι μόνο απ’ το κοινωνικό σύνολο και την ανθρωπότητα του σήμερα αλλά και από τις επόμενες γενιές.

Το νομοθετικό αυτό πραξικόπημα έρχεται σε κατάφορη σύγκρουση με τις διεθνείς δεσμεύσεις όπως αυτές προκύπτουν με βάση τις διεθνείς συμβάσεις και σύμφωνα.

Η εποχή της «Ανθρωποκαίνου» και το σύγχρονο στάδιο της, αυτό της «μεγάλης επιτάχυνσης», όπως αυτά έχουν ορισθεί από τις φυσικές επιστήμες, χαρακτηρίζουν τώρα όχι μόνο της παραγωγική διαδικασία αλλά και τον τρόπο που οι κρατικές δομές αντιλαμβάνονται τον πολιτισμό, την φύση, την κληρονομιά μας στην οργανική ενότητα της.

Η τροπολογία αυτή πρέπει να αποσυρθεί. Οι βουλευτές της ΝΔ,  όπως και του Σύριζα, Πασοκ (που δεν το καταψήφισαν στην επιτροπή),  δεν πρέπει να τολμήσουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο έκτρωμα. 

Η υπεράσπιση όλων των ποιοτήτων  της κληρονομιάς μας έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα.

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι, τα εργατικά σωματεία, οι αγροτικοί σύλλογοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να προστατέψουν αυτά που παρέλαβαν από τις προηγούμενες γενιές.

 Να προστατέψουν τα περιβάλλοντα που ζουν και δημιουργούν, να προστατέψουν κάθε τι ιστορικό και φυσικό απ’ την βία της «Ανθρωποκαίνου» μετάλλαξης που προκαλεί ο κοινωνικός και οικονομικός μας σχηματισμός.

Περισσότερα και με λιγότερη βιασύνη αύριο....

[---->]

ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

 

Η Pfizer ζητά να μπει στο αρχείο η καταγγελία για  παραβίαση των κανονισμών  κατά την πειραματική φάση δοκιμών του εμβολίου κατά του Covid-19, επικαλούμενη τη συμφωνία "πρότυπο" με την αμερικανική κυβέρνηση, με την οποία παρακάμπτονται οι απαιτούμενοι έλεγχοι και διατυπώσεις.

Η Pfizer ζήτησε από ένα αμερικανικό δικαστήριο να μπει στο αρχείο η καταγγελία που έκανε ένας πληροφοριοδότης, πρώην εργαζόμενος στην εταιρεία, ο οποίος κατήγγειλε προβλήματα στους χώρους κλινικών δοκιμών του εμβολίου Covid-19 της Pfizer.

Ο πληροφοριοδότης, Μπρούκ Τζάκσον, σε έρευνα που άνοιξε τον Φεβρουάριο, κατήγγειλε ότι η Pfizer και τα συνδεόμενα μέρη παραβίασαν τους κανονισμούς των κλινικών μελετών και την ομοσπονδιακή νομοθεσία, και το Νόμο περί Ψευδών Ισχυρισμών (False Claims Act}.

Στην αιτιολογία για την απόλυσή του, η Pfizer υποστηρίζει ότι οι κανονισμοί δεν ισχύουν  για τη σύμβαση του εμβολίου της που υπόγραψε με το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, επειδή τη σύμβαση την υπόγραψε με την Αρχή Διευθέτησης Διαφορών (Other Transaction Authority,OTA) του Υπουργείου Αμυνας, η οποία δίνει τη δυνατότητα στα συμβαλλόμενα μέρη να παρακάμπτουν πολλούς κανόνες και νόμους που κανονικά ισχύουν για όλες τις συμβάσεις.

Αυτό σημαίνει ότι ο ισχυρισμός του Τζάκσον σύμφωνα με την οποία η Pfizer θα πρέπει να σέβεται την ομοσπονδιακή νομοθεσία για τις εξαγορές  εταιρειών "είναι απλά λάθος", δηλώνει η Pfizer.

Ο δικηγόρος του Τζάκσον, Warner Mendenhall,  δήλωσε  πρόσφατα ότι "είναι ξεκάθαρο ότι η Pfizer δεν ακολούθησε τους ομοσπονδιακούς νόμους για τις συμβάσεις".

Ο Mendenhall, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη επί του θέματος, είπε ότι οι δικηγόροι του Τζάκσον εργάζονται για  να βρουν νόμιμους τρόπους αντιμετώπισης της Pfizer.

"Θα μπορούσαμε να χάσουμε, επειδή η σύμβασή  δεν τους υποχρεώνει να προβούν σε κανένα από τους συνήθεις ελέγχους και έλεγχο ποιότητας ,για την προστασία των καταναλωτών, πράγματα για τα οποία αγωνιζόμαστε εδώ και δεκαετίες στη χώρα αυτή", δήλωσε ο Mendenhall.

[------>]

Επόμενος στόχος: Η νέα παράδοση του Βερολίνου

 Του Θέμη Τζήμα

Θυμόμαστε (ελπίζουμε) όλοι, πως όταν ξεκίνησε η σημερινή φάση του πολέμου στην Ουκρανία, αν αρνιόσουν ορισμένες «αλήθειες» ήσουν πράκτορας του Πούτιν. Η πρώτη ήταν ότι ο Πούτιν είναι δικτάτορας, τύραννος, παρανοϊκός και ετοιμοθάνατος. Η δεύτερη ήταν ότι η Ουκρανία κέρδιζε τον πόλεμο. Και η τρίτη συνίστατο στο ότι οι κυρώσεις της Δύσης θα γονάτιζαν τη ρωσική οικονομία και θα προκαλούσαν εσωτερική εξέγερση, η οποία θα οδηγούσε στην ανατροπή του Ρώσου προέδρου «από μέσα».

 

Κάποιοι εξ ημών υπερηφάνως φέραμε και τότε την κατηγορία περί «πρακτόρων του Πούτιν», διότι αποτελεί τίτλο τιμής όταν τον απευθύνουν οι διεθνολογούντες με βάση τα non paper της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Σήμερα λοιπόν, που ιδίως οι δύο εκ των τριών «αληθειών» αναιρούνται ακόμα και για το CNN, επιτρέψτε μας να προβούμε σε μια παρακινδυνευμένη ομολογουμένως εικασία: ότι ένας από τους στρατηγικούς στόχους της Μόσχας, όσο περνάει ο καιρός είναι η νέα, άνευ όρων παράδοση του Βερολίνου, για την οποία εμείς ιδίως οι Έλληνες θα έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε.

 

Ξεκινάμε από την είδηση: η Γερμανία, αυτή η ίδια χώρα η οποία ήταν προετοιμασμένη για την περίπτωση ρήξης με τη Ρωσία ως προς την παροχή φυσικού αερίου, όπως όλοι οι έγκριτοι «ανταποκριτές» μας πληροφορούσαν, πλέον περνά στο επίπεδο του συναγερμού και προειδοποιεί για επιπτώσεις κλίμακας Lehman Brothers.

 

Να μας συμπαθούν οι φωστήρες των οικονομικών πολιτικών της Γερμανίας και της Ε.Ε. αλλά σε περίπτωση πλήρους διακοπής της παροχής ορυκτών καυσίμων από τη Ρωσία προς την Ε.Ε., οι επιπτώσεις τύπου Lehman Brothers μάλλον θα ωχριούν μπροστά στο τι θα συμβεί. Η κρίση η οποία οξύνθηκε με την κατάρρευση της Lehman Brothers «αντιμετωπίστηκε» με το ξαναφούσκωμα της φούσκας μέσα από πάμφθηνο χρήμα. Στη σημερινή περίπτωση τα χρήματα της ΕΚΤ ή της FED είναι εν πολλοίς άχρηστα. Αν δεν βρίσκεις την πρώτη ύλη, την ενέργεια ή την βρίσκεις σε ανεπαρκή βαθμό και σε πανάκριβες τιμές θα πρέπει να κατεβάσεις επίπεδο ως προς τη βιομηχανική σου ανάπτυξη. Καθόλου καλό…

 

Το πρόβλημα το οποίο δεν συνειδητοποίησαν εγκαίρως οι καριερίστες των Βρυξελλών και οι αντίστοιχοί τους σε κάθε πρωτεύουσα της Ε.Ε. είναι ότι, πρώτον, η ανάπτυξη των μεγάλων βιομηχανικών κρατών της Ευρώπης βασίστηκε στη λεηλασία πρώτων υλών, γιατί ακριβώς δεν τις διαθέτουν σε επάρκεια ικανή να υποστηρίξει βιομηχανικές οικονομίες.

 

Η αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός αποτέλεσαν πολύ «καλές» επιλογές, όσο μπορούσαν να τις υποστηρίξουν οι στρατιωτικοί μηχανισμοί των ευρωπαϊκών κρατών. Από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα τα εν λόγω κράτη ήταν υποχρεωμένα να ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία και να διασφαλίζουν τις αναγκαίες οικονομικές και επομένως διεθνοπολιτικές σχέσεις, χάρη στην ισχύ των ΗΠΑ και σε περιφερειακές συνεργασίες τους.

 

Η μετασοβιετική Ρωσία αποτέλεσε μια πραγματική ευλογία για τα κράτη της Ε,Ε. Δεν είναι όμως, πολύ σοφό να κλέβεις εν ψυχρώ αυτόν που σου πουλάει σταθερά φτηνή ενέργεια, ούτε να στέλνεις οπλισμό για να σκοτωθούν οι στρατιώτες του.

 

Δεύτερον, δεν συνειδητοποίησαν οι ηγεσίες μας, ότι δεν βρισκόμαστε ούτε στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, ούτε στην πρώτη του 21ου. Πλέον, η Ρωσία, η Κίνα, οι υπόλοιποι BRICS αλλά και άλλες αναδυόμενες δυνάμεις διαθέτουν επαρκή ωριμότητα και ικανότητα, ώστε να συναλλάσσονται μεταξύ τους, χωρίς να είναι αναγκαίο να εξαρτώνται από το δυτικό χρηματοπιστωτικό κύκλωμα.

 

Έτσι, η αμερικανοκρατούμενη Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και λοιποί πυροβόλησαν στην καρδιά των βιομηχανικών αστικών τους τάξεων, στερώντας τους το ένα πράγμα που τα λεφτά τους δεν μπορούν να αγοράσουν ή τουλάχιστον όχι σε επάρκεια, αν ο κατέχων δεν θέλει να το δώσει: την πρώτη ύλη, τα καύσιμα, την ενέργεια.

 

Η Ρωσία με την υποστήριξη της Κίνας ξέρει ότι οι κυρώσεις μεσοπρόθεσμα μετρούν προς όφελός της. Φαίνεται ήδη η κοινωνική, οικονομική και πολιτική κόπωση στην Ευρώπη. Οι εξελίξεις στη Γαλλία είναι συνταρακτικές για όσους είχαν ψευδαισθήσεις, δηλαδή για πάρα πολλούς, ιδίως στη διαβρωμένη από το νεοφιλελευθερισμό και το νατοϊσμό αριστερά: ο «δημοκράτης» Μακρόν, προτείνει συνεργασία στη Λεπέν. Στη Βουλγαρία, ο ελεγχόμενος από τις ΗΠΑ πρωθυπουργός κατέρρευσε. Στην Ιταλία έχουμε πολιτική κρίση. Στην Εσθονία το ίδιο. Και κάτι μας λέει ότι το ελληνικό κατεστημένο θα κάνει το λάθος να επιβάλλει κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως ακριβώς τις θέλει η ξένη εξάρτηση και η ολιγαρχία – οι οποίες κυβερνήσεις συνεργασίας, θα συμπαρασύρουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλες τις δυνάμεις που θα συμπαραταχθούν.

 

Ο πραγματικός στόχος όμως της Ρωσίας είναι η βιομηχανική καρδιά της Ευρώπης: η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας, αν είναι δυνατόν χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά. Όχι γιατί η Ε.Ε. ως τέτοια είναι τόσο σημαντική, παρότι προφανώς δεν είναι ασήμαντη. Αλλά κυρίως επειδή η «συνθηκολόγηση» της Γερμανίας, δηλαδή η εγκατάλειψη των κυρώσεων και των επιθετικών ενεργειών εναντίον της Ρωσίας θα συμπαρασύρει τη Γαλλία και την Ιταλία και θα σηματοδοτήσει ένα βαθύ ρήγμα στο εσωτερικό της Δύσης και τον περιορισμό των ΗΠΑ στον αγγλοσαξωνικό κόσμο.

 

Ως εκ τούτου, η Ρωσία θα αποπειραθεί, έχοντας την κινεζική υποστήριξη, να συρρικνώσει και στην πραγματικότητα να εκκαθαρίσει την επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, προβάλλοντας τα συμφέροντα των αστικών τάξεων των εν λόγω οικονομιών, σε μια ιστορική αντιστροφή όσων έπραξαν οι ΗΠΑ μέσα από τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Το ίδιο θα επιχειρηθεί στην Ασία, με απόληξη τον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Κατόπιν, το στοίχημα «Αφρική» θα είναι πολύ ευκολότερο να κερδηθεί.

 

Φυσικά αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε και θα αποτελέσει το «τέλος της ιστορίας». Νέα ζητήματα θα ανακύψουν. Ωστόσο εξηγεί γιατί η Ρωσία θα κάνει τα πάντα ώστε να γονατίσει τη βιομηχανική καρδιά της Ευρώπης, η οποία πέρα από διαχρονικό έπαθλο ισχυροτέρων δυνάμεων, πρόδωσε τη στρατηγική σχέση με τη Ρωσία, μέσα σε λίγες εβδομάδες.

 

Απέναντι σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα επιχειρήσουν πρώτον να ελέγξουν τη Μέση Ανατολή και τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν κανένα λόγο να εγκαταλείψουν τη Ρωσία και την Κίνα, τουλάχιστον ολοκληρωτικώς. Επομένως θα δούμε επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτων και πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς. Δεύτερον και κυρίως, ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, χρειάζονται μια ευθεία μετωπική αντιπαράθεση με τη Ρωσία και με την Κίνα. Ο αρχηγός του βρετανικού Γενικού Επιτελείου έχει προϊδεάσει επ’ αυτού. Η απόφαση, όμως, πολιτικώς είναι πολύ δύσκολη.

 

Κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν δείχνει διατεθειμένος να συμμετέχει σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του ουκρανικού.

 

Η «Δύση» στερεύει κοινώς, από λύσεις. Θέλει άλλοι να πολεμούν για αυτήν, θέλει να τιμωρεί, αλλά να μην τιμωρείται, θέλει να επιτίθεται, αλλά να μην της αντεπιτίθενται, θέλει να υποκρίνεται και ο υπόλοιπος κόσμος να πιάνεται κορόιδο εις το διηνεκές. Ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι.

 

Ας περιμένουμε λοιπόν μια νέα «μάχη του Βερολίνου», με ηττώμενους προς ώρας τη Γερμανία και τη Δύση. Είναι άλλωστε, δύσκολο πρώτα να αυτοπυροβολείσαι και μετά να πετυχαίνεις τον αντίπαλο.

[----->]

ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ,ΣΕ 6 ΒΗΜΑΤΑ

 

1) Πουλάς τα δικαιώματα νικελίου στην Goldman Sachs για 15.000 δολάρια, την ώρα που η τιμή τους στην αγορά είναι

50.000. μισό δισεκατομμύριο κάτω,δεν πρέπει να σου χαλάει τη διάθεση.

2) Βάζεις ένα δικό σου παιδί εκεί-πατέρα του μετέπειτα Υπ. περιβάλλοντος, λέγε με Σκρέκα. εκείνος δίνει στον εαυτό του 9.000 ευρώ τον μήνα, βάζει μέσα τη νύφη και τον συμπέθερο του γιατί, είπαμε, το κράτος μάς ανήκει. έπί ημερών του παιδιού σου, η εταιρεία μπαίνει μέσα 100 μύρια τον χρόνο, αλλά δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για ψωροδίφραγκα.

3) Όταν βλέπεις ότι η εταιρεία πάει να πέσει έξω και να καταστραφεί, δεν μασάς,έχεις ακόμα. Συνεχίζεις τα ρουσφέτια,

κάνεις προαγωγές και δεν εκπονείς κανένα σχέδιο διάσωσης.

4) έ, εντάξει, άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, κόβεις δώρα, μειώνεις μισθούς στο 40%, μειώνεις την παραγωγή, γιατί τι το θες το νικέλιο; Σάμπως είναι πολύτιμο για την παραγωγή μπαταριών σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα; μήπως η εταιρεία ελέγχει το 90% των κοιτασμάτων νικελίου στην Ευρώπη; Ο Έλον Μάσκ τι θα γίνει; κλέφτης;

5) και αν δεις ότι οι εργαζόμενοι αντιδρούν και το πηγαίνουν το θέμα δικαστικά, κάνεις το εξής απλό: Τους αφήνεις σε διαδικασία διαβούλευσης και ενημέρωσης από τον εργοδότη,εν προκειμένω τον ειδικό εκκαθαριστή.Δεν αγχώνεσαι, το 'χεις.Μάλιστα, αν σου 'ρθουν και στο Υπουργείο,τους λες ότι όντως δεν έγινε ουσιαστική διαβούλευση και τους βοηθάς να αναστείλουν τη διαδικασία εκποίησης.

ΕΔΩ θέλει λίγη προσοχή: δεν κάνεις το ίδιο αν το όνομα του εργοδότη ξεκινά από ΛΑΥΡΕ και τελειώνει σε ΝΤΙΑΔΗΣ.Μεγάλη προσοχή.Πηγαίνουν, λοιπόν να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα. Λες στην εργοδοτική πλευρά να ζητήσει αναστολή γιατί θέλει να γίνει ουσιαστική διαβούλευση με τους εργαζόμενους και μπλα μπλα,σοσιαλισμός και άλλα τέτοια. Ε-Λ-Ε-Ο-Σ,αλλά παραμένεις ψύχραιμος.

Εν τω μεταξύ εσύ βγάζεις απ' το συρτάρι τροπολογία που σου 'χει συντάξει ο ΣέΒ, εεεε, οι υπηρεσιακοί παράγοντες εννοώ, την περνάς βράδυ, προλαβαίνεις τη δικαιοσύνη στο νήμα, γιατί είσαι επιτελικός και έχεις και μάνικα.Πηγαίνουν μετά στο δικαστήριο οι εργαζόμενοι και ζητάς να τηρηθεί ο νόμος.Δημοκρατία έχουμε.

6) μετά έρχεται το καλύτερο. Πας στη Βουλή θριαμβευτής! Αραδιάζεις νούμερα. πίνακες, διαγράμματα. Λες ότι ρε

παιδιά, δεν βγαίνει το πράγμα. Έχουμε μια χώρα να σώσουμε.Αν δεις ότι το πράγμα ζορίζει επικαλείσαι λεφτόδεντρα, capital controls, Ερντογάν, πρόσφυγες, την Μαρέβα που είναι υπέρκομψη κ.ά.

Έχεις καθαρίσει με εργαζόμενους, περιβαλλοντικές χαζομάρες, έχεις κάνει μια βιομηχανία λουκούμι και περιμένεις να έρθει ο επενδυτής. Επειδή όμως είσαι φι(λε)λέσπλαχνος, λες στον νέο εργοδότη, αν το κρίνει αναγκαίο, να κρατήσει τους παλιούς εργαζόμενους και ας τους δώσει ό,τι μισθό θέλει. Ελεύθερη αγορά έχουμε, δεν είμαστε Σοβιετία.

Τώρα, μπορείς να ξεκουραστείς. Άλλωστε και ο θεός ξεκουράστηκε την 7η μέρα.

Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι τελείως συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

 

Γιάννης Μπαμπαδήμας, fb

Δρόμος της αριστεράς,25/6/2022

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ''ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ'' ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

 

Πριν το 2011, η Συρία ήταν σημαντικός εξαγωγέας σιταριού. Μετά την κατοχή της Β.Α. Συρίας από τους Αμερικανούς και την καθημερινή κλοπή και καύση της σοδειάς από τους εισβολείς, η παραγωγή σιταριού μειώθηκε από τα 4 εκατομμύρια τόνους το 2011 στο 1 εκατομμύριο τόνους το  2021.

Τουίτ του Tim Anderson, Συγγραφέα, διεθνιστή, ακαδημαϊκού. Διευθυντή του Κέντρου ΑντιΗγεμονικών Μελετών