ΛΑΡΚΟ: Ξαφνικά μια ζημιογόνα επιχείρηση έγινε «χρυσωρυχείο»…

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και οι κονδυλοφόροι της ξεγυμνώθηκαν

 

Από το «η ΛΑΡΚΟ  δεν είναι φλουρί Κωνσταντινάτο, δεν είναι περιζήτητη νύφη, είναι μία  ζημιογόνα με πολλές παθογένειες επιχείρηση». Τώρα έγινε «χρυσωρυχείο».Τελικά δεν μας είπαν:

 

• ·«Η γαλοπούλα που έπαιρναν οι εργαζόμενοι έφαγε τη ΛΑΡΚΟ» ή το στημένο πρόστιμο των «κρατικών ενισχύσεων» που δεν πήρε ποτέ, αλλά της αποδόθηκε και τελικά μετά την εκποίηση το διαγράφουν;
• ·       «Οι μισθοί των εργαζομένων έκαναν τη ΛΑΡΚΟ ζημιογόνα» ή οι διορισμένες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις διοικήσεις που εξυπηρετούσαν μεγάλα, ξένα και ντόπια συμφέροντα;(Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίοδος 2004 – 2009. Πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ διαφυγόντα κέρδη).

• ·       «Η ΛΑΡΚΟ είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο που χρωστάει 350 εκατομμύρια στη ΔΕΗ» ή η συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να υπερδιπλασιάσει το κόστος της ενέργειας στα 78 ευρώ την μεγαβατώρα (σε άλλες ενεργοβόρες επιχειρήσεις τη δίνει 30 ευρώ) υπερχρέωσε  την ΛΑΡΚΟ στη  μέτοχο της ΔΕΗ;

Συν/σες και συνάδελφοι της ΛΑΡΚΟ, σε όλοι την χώρα και το εξωτερικό.

 

Η κυβέρνηση, ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, της ελληνικής οικονομίας και του λαού, διακήρυξε τους δύο εγκληματικούς διαγωνισμούς για την εκποίηση της ΛΑΡΚΟ. «Παίζοντας» τη συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ σε «τηλεκατευθυνόμενα ζάρια», χαρίζει όλα τα φιλέτα της στο κεφάλαιο.

 

Με «εγγύηση το ποσό των 50 εκατομμυρίων ευρώ», χωρίς καμία δέσμευση για τη συνέχιση της λειτουργίας της και τα δικαιώματα των εργαζομένων, κάνει κυριολεκτικά δώρο περιουσία συνολικού ύψους πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ. Συγκεκριμένα:

 

·       Η συνολική αξία των μεταλλευμάτων, μέσα από τα δικά τους businessplan, ξεπερνάει τα 20 δισεκατομμύρια (θυμίζουμε ότι η χώρα μας έχει στο υπέδαφος της το 90% των κοιτασμάτων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση). Αν αυτά αξιοποιηθούν όπως γινόταν μέχρι σήμερα αυτή η αξία πολλαπλασιάζεται. Αν αξιοποιηθούν σύμφωνα με τις προτάσεις των εργαζομένων, όπως είναι η παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, η παράλληλη με την πυρομεταλλουργία, κατεργασία και με υδρομεταλλουργία όπου θα διαχωρίζεται και το κοβάλτιο, η κατασκευή μπαταριών και διαφόρων τελικών προϊόντων, αυτήν η αξία γίνεται ανεκτίμητη υπεραξία τρισεκατομμυρίων ευρώ για την Ελληνική οικονομία, με δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας για τουλάχιστον τα επόμενα 70 χρόνια, με σταθερή δουλειά και δικαιώματα.  Αντί αυτού πουθενά δεν υπάρχουν οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει φαγοπότι για τους λίγους. Απολύσεις, μαρασμό και εξαθλίωση για τους πολλούς.

 

·       Σκραπ σιδηρονικελίου, πλούσιο μετάλλευμα στην Καστοριά, άλλα υποπροϊόντα, 2 εκατομμύρια τόνους πλούσιας σκόνης σε σιδηρονικελιο ,υλικά που είναι διαθέσιμα και ετοιμοπαράδοτα αυτή την στιγμή, έχουν συνολική αξία πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ έτσι όπως είναι, αν τα κατεργαστούν η αξία του περνάει τα 500 εκατομμύρια ευρώ.

·       Στην περιοχή Λιάβδα της Λάρυμνας η ΛΑΡΚΟ έχει ιδιωτικό ΧΥΤΑ για την απόθεση της σκουριάς. Το κόστος του ξεπέρασε τα 15 εκατομμύρια ευρώ και μέχρι σήμερα είναι «παρθένο». Το χαρίζουν, ξεχωριστά από το εργοστάσιο ως «αγροτεμάχιο». Στην περιοχή της Εύβοιας το τριβείο μεταλλεύματος και ο ταινιόδρομος 7 km είναι επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το χαρίζουν ως «γενικό εξοπλισμό στα λοιπά οικόπεδα».

·       Εκποιούν όλα τα φιλέτα της ΛΑΡΚΟ και του ορυκτού πλούτου της χώρας μας. Πάνω από 1 εκατομμύριο στρέμματα γη όπου μέσα σε αυτά υπάρχουν παρθένα κοιτάσματα, υπάρχουν εγκαταστάσεις, εξοπλισμός, μηχανήματα και υλικά.

Σπάνε την ΛΑΡΚΟ σε 3, ίσως στην συνέχεια και περισσότερα κομμάτια. Προωθούν ή στην καλύτερη περίπτωση «παίζουν στα ζάρια» το οριστικό κλείσιμο. Σπάνε τον παραγωγικό καθετοποιημένο ιστό. Εκποιούν τα μεταλλεύματα. Παίρνουν τον κινητό εξοπλισμό, τα ανταλλακτικά κτλπ από το εργοστάσιο αφήνοντας το ντουβάρια.

 

Το Λιγνιτωρυχείο Σερβίων και ένα κομμάτι της Εύβοια το κρατούν ως «κακό κομμάτι» για την ομηρία των εργαζομένων και για την εξυπηρέτηση των μεγαλοπιστωτών.

 

Ενώ το κεφαλαίο «ακονίζει τις μασέλες» για  το φαγοπότι που του στρώνει η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι ζούμε στην ανασφάλεια. Μέσα από τα λεγόμενα της ειδικής διαχείρισης και της Κυβέρνησης: «τα χρήματα για μισθοδοσία  και λειτουργικά έξοδα φτάνουν, αυστηρά και με δίαιτα μέχρι τέλος του έτους. Για να συνεχίσει η λειτουργία  της ΛΑΡΚΟ  χρειάζεται χρηματοδότηση την οποία  η Κυβέρνηση απέρριψε». Δεν γνωρίζουμε αν η ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει να λειτουργεί, τι θα γίνουν οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα μας. Στους συναδέλφους στις εργολαβίες ο δουλέμπορος ήδη έχει αρχίσει και κοινοποιεί προειδοποιήσεις απολύσεων.

 

 

Παράλληλα με αυτήν την πραγματικότητα, ζούμε την γελοιότητα της παραπληροφόρησης. Γνωστοί «παπαγάλοι» από το στελεχικό δυναμικό της ΛΑΡΚΟ και παρατρεχάμενοι φίλοι προσκείμενοι στην κυβέρνηση, σουλατσάρουν και καλλιεργούν ότι «η ΛΑΡΚΟ πήρε χρήματα  και παράταση».(Αν έχουν κάτι το επίσημο, δεν έχουν παρά να βάλουν την υπογραφή τους σε μία ανακοίνωση και να ενημερώσουν τους εργαζόμενους. Αν όχι, να το βουλώσουν  γιατί θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. )

 

Συναδέλφισσες και συν/λφοι της ΛΑΡΚΟ, σε όλη την χώρα και το εξωτερικό.

 

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΤΡΟΠΟ! Αν η κυβέρνηση νομίζει ότι με την ανακοίνωση των διαγωνισμών θα ξεμπερδέψει μαζί μας είναι βαθιά γελασμένη. Νόμιζε ότι ο δρόμος της πολιτικής της που ξεπουλάει τη ΛΑΡΚΟ και αφήνει στον αέρα τους εργαζόμενους θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα…1 χρόνο τώρα, έφαγε τα μούτρα της, δεν την αφήσαμε σε «χλωρό κλαρί».

 

Κλείστε τα αυτιά σας στις φωνές που λένε ότι «με τους αγώνες δεν κάναμε τίποτα μέχρι σήμερα». Σε αυτό ποντάρει η κυβέρνηση για να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε 1 χρόνο, να περάσει τους σχεδιασμούς της με τους εργαζόμενους στη γωνιά. Γι’ αυτό πουθενά δε μας αναφέρουν στα κείμενα των διαγωνισμών, μας θεωρούν «βαρίδια». Αν δεν είχαμε αγωνιστεί τώρα θα μας είχαν ήδη πετάξει στον δρόμο. Αυτή και μόνο αυτή  είναι η αλήθεια.

 

Κάθε συνάδελφος μπορεί και πρέπει να αναλογιστεί: Χωρίς τον αγώνα μας θα ήμασταν σήμερα μέσα στο εργοστάσιο να παλεύουμε για το δικαίωμά μας στη δουλειά ή θα περιπλανιόμασταν στην ανασφάλεια; Αν «καθόμασταν στα αυγά μας» θα αποτρέπονταν οι απολύσεις των συναδέλφων στα δουλεμπορικά των εργολάβων; Αν ακούγαμε τους λυτούς και δεμένους της κυβέρνησης μέσα και έξω από το εργοστάσιο που διατυμπάνιζαν την «εξασφάλιση των θέσεων εργασίας» θα ήμασταν τώρα σε θέση να δώσουμε σα μια γροθιά τη μάχη μέχρι το τέλος;

 

Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι βρήκε ευκαιρία, με την έξαρση της πανδημίας, να ολοκληρώσει το έγκλημα, είναι στο χέρι μας να τη διαψεύσουμε. Και έχουμε υποχρέωση να το κάνουμε για να μπορεί να κοιτάει ο ένας τον άλλο στα μάτια. Για να μπορούμε να μπαίνουμε στο σπίτι μας με ψηλά το κεφάλι και να στεκόμαστε περήφανοι μπροστά στις οικογένειές μας, στους εργαζόμενους από όλη τη χώρα που μας συμπαραστέκονται και θα το κάνουν ακόμα περισσότερο αν τους το ζητήσουμε. Όλοι αυτοί μας φέρνουν σαν παράδειγμα για τη μαχητικότητα, την αντοχή μας, την ανυποχώρητη στάση μας. Είναι στο χέρι μας τα παραδείγματα αυτά να πολλαπλασιαστούν.

 

Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να δίνει χάρισμα στο κεφάλαιο τον πλούτο του λαού, αυτοί να τρώνε με 10 μασέλες και εμάς που έχουμε δώσει το αίμα και τον ιδρώτα μας για τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ να μας πετάξουν στο δρόμο σα στυμμένες λεμονόκουπες.

 

Συνάδελφοι,

 

Είμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του αγώνα μας. Τώρα δεν έχουμε την πολυτέλεια για αυταπάτες, καθυστερήσεις, ταλαντεύσεις. Τώρα όλοι στον αγώνα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.

 

Τώρα απευθυνόμαστε στο λαό της περιοχής, στους εργαζόμενους, για να εκφραστεί η πιο πλατιά αλληλεγγύη στον αγώνα μας.

 

Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας, θα επιβάλλουμε τη συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και την εξασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων μας.

 

Ετοιμαζόμαστε για μαζικές γενικές συνελεύσεις όπου θα γίνει αναλυτική ενημέρωση. Από κοινού και συλλογικά, με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, θα παρθούν νέες αποφάσεις κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

 

ΈΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

 

Αυτό και μόνο αυτό μπορεί και είναι εγγύηση για να βγούμε νικητές.

  

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ 

[---->]

 

Αυτό δεν είναι ένα ποίημα

 

 

Γιώργος Μπλάνας

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους

 

«Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,

τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους

την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει

σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –

Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα

σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή

καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.

Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι

κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο

και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο

που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση

μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,

είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.»

(Γιάννης Ρίτσος)

*Στις φωτογραφίες:

1. Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 ετών: Δολοφονήθηκε από αστυνομικό στις 6 Δεκέμβρη 2008.

2. Μιχάλης Καλτεζάς, 15 ετών: Δολοφονήθηκε από αστυνομικό στις 17 Νοέμβρη 1985.

3. Αλί Αϊμάν, 13 ετών. Δολοφονήθηκε την περασμένη Παρασκευή, στο χωριό του, κοντά στην Ραμάλα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, από τον ισραηλινό στρατό. 

 

 

[----->]

Εξαγωγή αρχαίων για 100 χρόνια!

 

Μέχρι σήμερα είχαμε να αναμετρηθούμε με την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας (γη, κτήρια, λιμάνια , αεροδρόμια) για ένα αιώνα… δηλαδή για πάντα. Τώρα η κυβέρνηση επεκτείνει αυτού του τύπου τις δραστηριότητες και στα αρχαία!

 

Ο «δανεισμός» ή η εξαγωγή αρχαιοτήτων για χρονικό διάστημα μέχρι και 100 χρόνια, που πριν λίγο καιρό θα φάνταζε μόνο ως εξωπραγματική εικασία, σήμερα επιχειρείται από την Κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία να νομοθετηθεί ως υπαρκτή δυνατότητα.

 

Στο σχέδιο νόμου που συζητείται στη Βουλή και περιλαμβάνει το νέο ιδρυτικό νόμο και Οργανισμό του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, που πλέον μετονομάζεται σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (Ο.Δ.Α.Π.), και άλλες διατάξεις του ΥΠΠΟΑ, με το άρθρο 59 αλλάζει η παράγραφος 12 του άρθρου 45 του Αρχαιολογικού Νόμου 3028/02, που αφορά τα Μουσεία. Συγκεκριμένα στην παράγραφο 12 προστίθεται το εξής:

 

«β. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους, η μακρόχρονη εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών μουσείου, τα οποία μπορεί να αποτελούν και μνημεία, προκειμένου να εκτεθούν σε μουσειακούς ή παρεμφερείς χώρους, ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές. Με την ίδια απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) έτη, δυνάμενη να ανανεωθεί άπαξ». (!).

 

Δηλαδή, όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων «ουσιαστικά θεσμοθετείται η μόνιμη εξαγωγή αρχαιοτήτων, χωρίς μάλιστα να είναι σαφές αν οι όροι που υπάρχουν στα σχετικά άρθρα του Ν. 3028 για τον δανεισμό ή την εξαγωγή αρχαιοτήτων (π.χ. η προϋπόθεση να είναι δημοσιευμένες οι αρχαιότητες, να υπάρχει αμοιβαία ωφέλεια, να υπάρχουν εκπαιδευτικοί ή άλλοι λόγοι, και βεβαίως ο δανεισμός να μην ξεπερνά την πενταετία), ισχύουν για τα μνημεία που καταλαμβάνει η προτεινόμενη διάταξη. Όποιοι και αν είναι οι επικαλούμενοι λόγοι (προβολή της χώρας στο εξωτερικό, σύνδεση με την Ομογένεια), η δυνατότητα εξαγωγής ενός μνημείου για 100 χρόνια (50+50), σε «μουσειακό ή παρεμφερή χώρο» είναι απαράδεκτη. Επισημαίνουμε ότι, παρόμοια απαράδεκτη διάταξη που υπήρχε, δυστυχώς, και στον Ν. 3028/02, στο άρθρο 25 παρ. 2, δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ».

 

Ο ΣΕΑ επισημαίνει εξάλλου, ότι η αναφορά «ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντας μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές, υποκρύπτει τον κίνδυνο μέσω αυτής της διάταξης να δοθεί η δυνατότητα σε Μουσεία του εξωτερικού, μουσεία κλεμμένων αρχαιοτήτων, ή ακόμη και Ιδρύματα (παρεμφερείς χώροι, τόπος έκθεσης) να εμπλουτίζουν τις συλλογές τους με ελληνικές αρχαιότητες με το μανδύα ονοματοδοσίας αιθουσών ή συλλογών και τις ευλογίες του ελληνικού κράτους.

 

Κατά τ’ άλλα το υπό συζήτηση νομοσχέδιο αν και δε μετατρέπει το ίδιο το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων σε οργανισμό Ιδιωτικού Δικαίου, διακαής πόθος κυβερνήσεων, υπουργών και ιδιωτών, ωστόσο κινείται πιστά εντός του στρατηγικού στόχου της εμπορευτοποίησης των υλικών ιστορικών τεκμηρίων και της εμπλοκής των ιδιωτών στη διαχείριση αρχαιολογικών χώρων, αλλά και της ακίνητης περιουσίας του Υπουργείου Πολιτισμού.

 

Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 4 παρ. 3, αναφέρεται: «το πρόγραμμα αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μνημείων για τη διοργάνωση εκδηλώσεων ή δράσεων που σχετίζονται με την προαγωγή της τοπικής γαστρονομίας και οι γενικοί και ειδικοί όροι λειτουργίας προς διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων καταρτίζονται από το Δ.Σ. του Ο.Δ.Α.Π., και εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, μετά από γνώμη του αρμόδιου Κεντρικού Συμβουλίου του ν. 3028/2002 (Α` 153)». Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων επισημαίνει σχετικά ότι «Εκτός της παντελώς ανοίκειας χρήσης του όρου πρόγραμμα αξιοποίησης  για αρχαιολογικούς χώρους και ιστορικούς τόπους, σε σημείο που το σχέδιο νόμου μιλά για εκδηλώσεις γαστρονομίας, το ΔΣ του ΟΔΑΠ δεν μπορεί να λαμβάνει θέση  εισηγητή στο Κεντρικό Συμβούλιο του ΥΠΠΟΑ, ούτε η απόφαση του ΔΣ του ΟΔΑΠ για την διοργάνωση εκδήλωσης σε έναν αρχαιολογικό χώρο να υποκαθιστά τη γνώμη της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων».

 

Mέσα στο πνεύμα παραγκωνισμού της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και εμπορευματοποίησης λειτουργιών του δημοσίου κινείται και το άρθρο 14, το οποία αναφέρεται σε έσοδα του ΟΠΑΔ «από εκθέσεις, αρχαιολογικά σεμινάρια, επιστημονικά συνέδρια και πάσης φύσεως πολιτιστικές εκδηλώσεις εντός αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μουσείων που διοργανώνει ο Ο.Δ.Α.Π., το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ή τρίτοι, (…) από τη διοργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, συνεδρίων, εργαστηριακών επισκέψεων, ξεναγήσεων, και από την ίδρυση και λειτουργία προγραμμάτων σπουδών σε συνεργασία με εκπαιδευτικά ιδρύματα».

 

Με αυτό το άρθρο εισάγεται ακριβώς η λογική του εμπορεύσιμου προϊόντoς και όπως τονίζει ο ΣΕΑ «τα έσοδα του ΟΔΑΠ μπορούν να προέρχονται μόνο από εγκεκριμένες δραστηριότητες τρίτων φορέων και όχι του δημοσίου (ΟΔΑΠ ή ΥΠΠΟΑ), καθώς υπενθυμίζουμε ότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα, τα συνέδρια, και εν γένει οι εκπαιδευτικές δράσεις των Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ, αλλά και των δημόσιων πανεπιστημίων, εντάσσονται στα δημόσια αγαθά που προσφέρονται δωρεάν από το Κράτος! Το συγκεκριμένο σημείο του άρθρου πρέπει να αναμορφωθεί. Σε καμία περίπτωση δεν συναινούμε στο να μπει εισιτήριο και τέλος για τους πολίτες σε λειτουργίες που οι Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ προσφέρουν δωρεάν για το κοινό. Ο πολιτισμός είναι δημόσιο αγαθό».

 

Επίσης, με το νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα σύστασης χωριστού νομικού προσώπου, και μάλιστα ιδιωτικού δικαίου, με αποκλειστικό αντικείμενο τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας (άρθρο 5). Με δεδομένο ότι για την ακίνητη περιουσία του ΥΠ.ΠΟ.Α. έχει επανειλημμένως γίνει προσπάθεια εκποίησης και ιδιωτικοποίησής της, ο ΣΕΑ ζητάει να αποσυρθεί η συγκεκριμένη διάταξη.

 

Διαβάστε τη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων:

 

 

[---->]

Ηταν μόλις 13

 

#Παλαιστίνη. Ο μικρός Ali Abu Alia σκοτώθηκε σήμερα από τις Ισραηλινές δυνάμεις Κατοχής με σφαίρα στην κοιλιά στο χωριό Mughayyir της Δυτικής Όχθης. Ήταν μόλις 13 ετών.

[----->]