Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Ισοδύναμοι μια μακροχρόνιας σκληρής λιτότητας, και πολύ
κατώτεροι ακόμη και σε σχέση με όσα είχαν οι ίδιοι οι πιστωτές υποσχεθεί, είναι
οι όροι που περιλαμβάνει η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της
ευρωζώνης της 22ας Ιουνίου, με την οποία λήγει τυπικά η μνημονιακή περίοδος.
Στην πραγματικότητα όμως η φτώχεια των Μνημονίων δεν τερματίζεται, ούτε καν
χαλαρώνει. Θωρακίζεται, σκληραίνει και διαιωνίζεται, για τουλάχιστον 42 χρόνια
ακόμη, όπως με ακρίβεια προβλέπει το κείμενο των συμπερασμάτων που υπέγραψε η
κυβέρνηση Τσίπρα συναινώντας στην περαιτέρω φτωχοποίηση του ελληνικού λαού.
Ας δούμε όμως όσα επακριβώς υπέγραψε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος,
όσα δηλαδή περιλαμβάνει η απόφαση του Eurogorup, που πράγματι είναι ιστορική
όπως υποστήριξε ο Αλ. Τσίπρας επειδή αλυσοδένει τον ελληνικό λαό στα δεσμά ενός
βάρβαρου νεοφιλελεύθερου προγράμματος. Σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική
που θα πρέπει να εφαρμοσθεί προβλέπονται:
Πρώτο, δημοσιονομικά πλεονάσματα, ύψους 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το
2022 και 2,2% από το 2023 ως το 2060. Είναι μια απόφαση που ανατρέπει επί τα
χείρω την απόφαση του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 η οποία ανέφερε ότι για
την περίοδο 2023-2060 το πλεόνασμα θα είναι «κοντά στο 2%» του ΑΕΠ». Προς
διάψευση των θριαμβολογιών της κυβέρνησης, που αν κάτι ζητούσε ήταν να χρυσώσει
το χάπι της υποταγής στους δανειστές, η απόφαση των δανειστών κάνει την πιο
αντιλαϊκή και τιμωρητική ερμηνεία των όρων προηγούμενων αποφάσεων!