«Ε. Ντυνάν»: Πώς να τιμωρήσεις ένα σκάνδαλο που αποδέχθηκες;
Μια εξεταστική επιτροπή που καλείται να ερευνήσει ένα
καραμπινάτο πολιτικό και τραπεζικό σκάνδαλο μετατρέπεται σε ένα ανώδυνο για τα
συμφέροντα θέατρο κουτσομπολιού και φτηνιάρικων καταγγελιών. Ουσιώδη
ντοκουμέντα παραμερίζονται για να αξιοποιηθούν αναξιόπιστοι μάρτυρες. Η υπόθεση
της ιδιωτικοποίησης του «Ε. Ντυνάν» φέρνει την κυβέρνηση αντιμέτωπη με τα
πολιτικά της αδιέξοδα.
Φυτώριο σκανδάλων», «πάρτι εκατομμυρίων», «λεηλασία».
Είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη,
μεταξύ αυτών και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όταν αναφέρονται στις πολιτικές
των προκατόχων τους στον χώρο της υγείας και ιδίως στην υπόθεση του «Ερρίκος
Ντυνάν».
Αυτή η ιστορία άλλωστε είναι και η πρώτη από τα
«σκάνδαλα» που ελέγχει η περίφημη εξεταστική επιτροπή της Βουλής. Συμμετέχει ο
ίδιος κορμός κυβερνητικών βουλευτών που αξιοποιήθηκε και για την εξεταστική
σχετικά με τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που
ούτε αυτήν τη φορά θα καταλήξει σε αποτέλεσμα.
Το μεγάλο όπλο…
Είναι αλήθεια ότι για την υπόθεση του «Ερρίκος Ντυνάν»
και τις ευθύνες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, η κυβέρνηση έχει στα χέρια της
ένα σημαντικό ντοκουμέντο. Ένα στοιχείο που δείχνει πώς ακριβώς λειτούργησε η
εκτελεστική εξουσία εκείνη την περίοδο, πώς μεθόδευσε τα πράγματα έτσι ώστε ένα
νοσοκομείο να φτάσει μέσω πλειστηριασμού στα χέρια μιας θυγατρικής της Τράπεζας
Πειραιώς, την ΗΜΙΘΕΑ και μάλιστα σε πολύ χαμηλό τίμημα, με το Δημόσιο ζημιωμένο
αφού δεν διεκδικήθηκαν χρέη προς το κράτος ύψους 4,5 εκατ. ευρώ.
Πρόκειται φυσικά για το περίφημο «μνημόνιο» ανάμεσα
στον τότε υπουργό Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη και το ίδρυμα. Ένα κείμενο που έγινε
–πολύ λογικά– πρωτοσέλιδο στην Αυγή και επιδείχθηκε δεόντως από τα ΜΜΕ που
στηρίζουν την κυβέρνηση. Ο κεντρικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξεταστική, ο
Σπύρος Λάππας, το περιέγραψε ομολογουμένως με πολύ γλαφυρό τρόπο. Όπως τόνισε
στην επιτροπή, είναι ένα «μνημόνιο που υπάρχει μεταξύ του Υπουργείου Υγείας,
του Ερρίκος Ντυνάν και του κυρίου Σάλλα, ήταν το Μνημόνιο διάσωσης του Ερρίκος
Ντυνάν.
Θεωρώ ότι το έγγραφο του Μνημονίου που υπάρχει στην ποινική δικογραφία πρέπει
να διασπαρεί σε όλη την οικουμένη, σε κρατικούς αξιωματούχους, υπαλλήλους,
Υπουργούς, Πρωθυπουργούς, για να καταλάβουν τι σημαίνει η Ελλάδα ως χώρα, πώς
οι κρατικοί αξιωματούχοι υπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον και τις δημόσιες
επιχειρήσεις.
Τέτοια υποτακτικότητα, τέτοια αναξιοπρέπεια, τέτοια υποτέλεια
απέναντι σε έναν τραπεζίτη δεν έχει όρια. Πραγματικά, ντράπηκα διαβάζοντας το
έγγραφο του Μνημονίου και δεν το λέω για να κάνω αντιπολίτευση. Αν ήταν και
δικός μας Υπουργός θα έλεγα ακριβώς τα ίδια. Ένιωσα ντροπή και αισχύνη, κύριοι
συνάδελφοι, από τη σύσταση ενός Υπουργού, ο οποίος, αφού την παρέπεμψε στην
επόμενη παραιτημένη διοίκηση, έστειλε έγγραφο ο αρμόδιος Υπουργός, κ.
Γεωργιάδης, με το οποίο έλεγε το εξής καταπληκτικό και ακούστε το “η επιθυμία
του κ. Σάλλα είναι να παραιτηθείτε”»! Πρόσθεσε ότι στη σελίδα 14 αναγράφεται
πως «η αγορά του δανείου του Ερρίκος Ντυνάν από τον Σάλλα επετεύχθη με
συντονισμένες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης» (πρόκειται για δάνειο προς
τη Marfin του Α. Βγενόπουλου που εξαγόρασε η Πειραιώς προκειμένου να έχει τα
χρέη του νοσοκομείου).
…δεν έχει σφαίρες
Πράγματι. Αυτό ακριβώς αναφέρει το εν λόγω έγγραφο.
Ένας υπουργός Υγείας δίνει εντολή στη διοίκηση ενός οργανισμού που εποπτεύει να
φύγει, διότι αυτό θέλει η τράπεζα που θα το αγοράσει. Μια συμπεριφορά που και
από την κατάληξη των πραγμάτων αποδεικνύεται επίμεμπτη. Η κυβερνητική
πλειοψηφία, λοιπόν, έχει στα χέρια της ένα μεγάλο όπλο. Το θέμα όμως είναι αν
θέλει, αν μπορεί και αν έχει το δικαίωμα να το χρησιμοποιήσει.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, η απάντηση και στα τρία
ερωτήματα είναι αρνητική. Ο λόγος καθαρά πολιτικός και… ολίγον τραπεζικός. Ο
ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Νέα Δημοκρατία απαντούν σε αυτή την κατηγορία
με τον πολύ απλό –και ίσως για κάποιους κυνικό– τρόπο: Ναι, θέλαμε να
πουλήσουμε το νοσοκομείο και να πληρωθούν τα χρέη του, αλλιώς το Δημόσιο θα
αναλάμβανε χρέη 300 εκατ. ευρώ. Στη συνέχεια επίσης θέτουν το επίσης πολύ απλό
ερώτημα:
Αυτή η κυβέρνηση ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό; Όπως χαρακτηριστικά
ανέφερε στην επιτροπή ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Γεωργαντάς,«η παρούσα
Κυβέρνηση, εάν θεωρεί ότι δεν έγινε σωστά η διαδικασία του πλειστηριασμού, θα
μπορούσε να ζητήσει να επανακτηθεί το συγκεκριμένο νοσηλευτικό ίδρυμα από το
Δημόσιο, με την ανάληψη, από την πλευρά του Δημοσίου, όλων των οφειλών, του
συγκεκριμένου αυτού ιδρύματος, που είναι 300 εκατομμύρια ευρώ και να το πάρει
υπό μια κρατική λειτουργία και εποπτεία».
Κάπου εδώ εμφανίζονται τα… πολιτικά αδιέξοδα της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η τελική πράξη μεταφοράς του «Ερρίκος Ντυνάν» το 2015
έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά που οι βουλευτές του καταγγέλλουν στην εξεταστική
επιτροπή τα έχει αποδεχθεί ως πολιτική και νομική πραγματικότητα. Εποπτεύει το
«Ερρίκος Ντυνάν» που σήμερα είναι μια εταιρεία με τη μορφή, τους όρους, τις
διαδικασίες και την ιδιοκτησία που αποφάσισε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Όπως
εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς στην ιστοσελίδα του ιδρύματος, το «Ε.
Ντυνάν» «ανήκει στην εταιρεία “ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε.” και αποτελεί ένα από τους πλέον
σύγχρονους και μεγαλύτερους νοσηλευτικούς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται
στο χώρο της παροχής υπηρεσιών υγείας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ευρύτερη
περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
Το δεύτερο στοιχείο αυτής της υπόθεσης είναι ότι
κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Εξεταστική Επιτροπή για την Υγεία δεν θέλει
να πει «κακιά κουβέντα» για την Τράπεζα Πειραιώς• η όλη κριτική εξαντλείται στο
πρόσωπο του πρώην προέδρου της Μιχάλη Σάλλα. Προφανώς γιατί κανείς δεν θέλει να
θίξει μία από τις βασικές συστημικές τράπεζες, γεγονός που φυσικά έχει να κάνει
με τις κεντρικές πολιτικές της κυβέρνησης σε αυτό τον τομέα.
Εν ολίγοις, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην εξεταστική
επιτροπή οφείλουν να προσέχουν τι λένε και πώς το λένε και κυρίως να μην το
πάνε και πολύ μακριά…
Ανδρέας Μαρτίνης, η πρόσφορη λύση
Απ’ ό,τι φαίνεται, το πολιτικό αδιέξοδο που
περιγράψαμε παραπάνω το αντιλαμβάνεται και η ίδια η κυβέρνηση. Έτσι, αντί να
ασχοληθεί με το έγγραφο που έχει στα χέρια της και να δομήσει την
επιχειρηματολογία της, επέλεξε έναν διαφορετικό τρόπο.
Το όνομά του: Ανδρέας Μαρτίνης. Ο ισόβιος
πρόεδρος του «Ερρίκος Ντυνάν». Ο άνθρωπος που βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα
κατηγορούμενος για την υπόθαλψη όλων των πρακτικών διαφθοράς και διασπάθισης
του δημόσιου χρήματος γίνεται… το στήριγμα της κυβερνητικής προσπάθειας.
Ένας
άνθρωπος που, σύμφωνα με τους εισαγγελείς που ερεύνησαν την υπόθεση, δεν
ήταν αξιόπιστος εκτός φυλακής μετατρέπεται σε αξιόπιστο μάρτυρα εντός φυλακής!
Οι απόψεις και η εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν
στην ιδιωτικοποίηση του «Ερρίκος Ντυνάν» καταγράφηκαν από τις ανακριτικές
αρχές. Στη συνέχεια από τα πρωτοσέλιδα πολλών εφημερίδων και τελικά σε μία
τριήμερη κατάθεση από την ίδια την εξεταστική επιτροπή. Τα στοιχεία λίγο πολύ
γνωστά.
Κατονόμασε τους υπουργούς Ανδρέα Λοβέρδο, Άδωνη Γεωργιάδη και Μάκη
Βορίδη ως τους υπουργούς που προετοίμασαν την ιστορία. Ιδιαίτερα εστιάζει στον
δεύτερο, αφού εκτιμά ότι ο Α. Λοβέρδρος προετοίμασε το έδαφος και ο Μ. Βορίδης
πιέστηκε για να καλύψει μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων όσα έγιναν. Παράλληλα
καταγγέλλει ρουσφέτια, λίστες, διορισμούς, δωρεάν νοσηλείες και γενικώς όλα όσα
έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς στον Τύπο το προηγούμενο διάστημα.
Έτσι, στον βουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Μαυρωτά, που
μετέχει στην επιτροπή, γεννιέται μία –πολύ λογική, θα λέγαμε– απορία την οποία
και διατυπώνει στις 14 Ιουνίου: «Γιατί όλα αυτά που καταγγέλλετε τώρα και που
είναι σοβαρά, δεν τα καταγγείλατε στην ώρα τους και τα λέτε τώρα που είστε
κατηγορούμενος;»
Ο Α. Μαρτίνης απαντά: «Εάν το έκανα τότε, υπήρχε ένας
κλοιός για την οικογένειά μου και για το ΝΤΥΝΑΝ. Εάν δεν περνούσα το πικρό
ποτήρι των φυλακών, αυτά τα οποία κατέθεσα τώρα, θα νόμιζαν ότι τα λέω σαν
αντάλλαγμα για να μην θιγώ για προσωπικό μου θέμα».
Ο Γ. Μαυρωτάς θα επιμείνει: «Τώρα δεν μπορεί να
σκεφτεί κάποιος ότι τα λέτε αυτά για να έχετε μια ευνοϊκότερη μεταχείριση;» Ο
Α. Μαρτίνης θα απαντήσει ξανά: «Τα λέω αυτά διότι υπάρχει δικαστικό σκάνδαλο,
καλώς ή κακώς είμαι ο μόνος Έλληνας που με αναπηρία 67% δεν έχω αποφυλακιστεί.
Δεν ζητώ ρουσφέτια από κανέναν. Ζητώ εφαρμογή του νόμου ή τουλάχιστον όχι
κατάργηση του νόμου μόνο για μένα».
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι, αν μη τι άλλο, ο
πρώην πρόεδρος του «Ερρίκος Ντυνάν» δεν αποτελεί και… υπόδειγμα μάρτυρα που δεν
αποζητά ανταλλάγματα επιδεικνύοντας αυτό που ο ίδιος θεωρεί «καλή συμπεριφορά».
Ο αποκαλυπτικός κύριος Σούρλας
Η μαρτυρία του Γιώργου Σούρλα ήταν αυτή που προβλήθηκε
λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη έγινε στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Σκάνδαλα
της Υγείας. Βλέπετε, ο άνθρωπος που νομοθέτησε ως υπουργός προκειμένου να
δημιουργηθεί το «Ερρίκος Ντυνάν» και στη συνέχεια θήτευσε ως γραμματέας
αντιμετώπισης της διαφθοράς δεν είχε… εντυπωσιακές λίστες με ρουσφέτια να
παραθέσει. Δεν έβγαλε κανένα κουτσομπολιό, δεν είπε γενικώς και αορίστως
ονόματα, δεν είχε να συνεισφέρει με κάποια γαργαλιστική λεπτομέρεια. Παρότι
ρωτήθηκε επιμόνως.
Ήξερε όμως, όπως προκύπτει από την κατάθεσή του, γιατί
δημιουργήθηκε το «Ερρίκος Ντυνάν». Ήξερε, επίσης, ποια είναι τα όρια της
συγκεκριμένης εξεταστικής επιτροπής. Ήξερε, τέλος, πώς λειτουργεί η νομοθετική
εξουσία σε σχέση με τα ιδιωτικά συμφέροντα. Τα είπε όλα αυτά. Μάλιστα με μία
ειλικρίνεια που η απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική μπορεί να δικαιολογήσει
επαρκώς. Μόνο που δεν ταιριάζουν στο… έπος της αποκάλυψης των σκανδάλων που
έχει προσκηνοθετηθεί.
Γιατί δημιουργήθηκαν νοσοκομεία σαν το «Ε. Ντυνάν»;
Ο Γιώργος Σούρλας δήλωσε ξεκάθαρα ποιοι ήταν οι
πολιτικοί λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση του πρόσφατα αποθανόντος
Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δημιούργησε το «Ντυνάν». Όπως είπε, «είχε προηγηθεί ο
Νόμος 2071/1992, που προέβλεπε ότι μπορούν να συσταθούν και να λειτουργήσουν
και νοσηλευτικά ιδρύματα ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα. Και από κει, ανοίγει πλέον ο δρόμος για να γίνουν αυτά τα
νοσηλευτικά ιδρύματα». Με βάση αυτό τον νόμο ξεκινούν να λειτουργούν τα
μισο-ιδιωτικά νοσοκομεία «Ερρίκος Ντυνάν», Ωνάσειο και «Παπαγεωργίου» στη Θεσσαλονίκη.
Στο γιατί τα συγκεκριμένα ιδρύματα, ο Γ. Σούρλας είναι
σαφής: Αφενός «γιατί υπήρχαν δωρεές» (στην περίπτωση του «Ντυνάν» από τον
Ερυθρό Σταυρό). Αφετέρου γιατί τα ιδρύματα αυτά θα άνοιγαν τον δρόμο για την
ιδιωτικοποίηση της υγείας. Ο Γ. Σούρλας ήταν ξεκάθαρος:
«Ο άλλος λόγος, γιατί θέλω να είμαι ειλικρινής
απέναντί σας, ήταν ότι, πέραν από τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, που λειτουργούσαν όπως
λειτουργούσαν, πιστεύω ότι χρειάζεται να κάνουμε και κάποια άλλα νοσοκομεία που
να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, για να συγκρίνουμε πώς δουλεύει
το κρατικό νοσοκομείο και πώς δουλεύει το νοσοκομείο Ν.Π.Ι.Δ». Όλοι γνωρίζουμε
ποιες ήταν οι πολιτικές αντιλήψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη και φυσικά δεν
υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας για το τι ακριβώς δήλωσε ο Γ. Σούρλας.
Μπορεί η εξεταστική να τιμωρήσει όσους νομοθέτησαν;
Όμως, εξίσου ειλικρινής ήταν ο υπουργός Υγείας της
περιόδου 1990-1993 σχετικά με το πού μπορεί να φτάσει η έρευνα αυτής της
επιτροπής. Ποια είναι τα πραγματικά της όρια. Στοιχείο που αντιπαρέβαλε με… τον
ενθουσιασμό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η Αννέτα Καββαδία παρέθεσε
ένα από βασικά επιβαρυντικά στοιχεία που, σύμφωνα με την πλειοψηφία της
εξεταστικής, υπάρχουν εναντίον του Μάκη Βορίδη. Δηλαδή την τροπολογία που
κατέθεσε το 2014 και απάλλαξε από αστική και ποινική ευθύνη τους διοικούντες το
«Ερρίκος Ντυνάν» την επίμαχη περίοδο. Η τροπολογία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα
της Κυβερνήσεως στις 19 Σεπτεμβρίου –μόλις 5 ημέρες πριν από τον πλειστηριασμό
που έφερε στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς το νοσοκομείο– κι ενώ όλα έδειχναν
ότι τελείωνε ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Το περιεχόμενό της ξεκάθαρο και δεν αφήνει καμία
αμφιβολία για τη στόχευσή της: «Τα μέλη του Δ.Σ. του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού,
που έχουν διοριστεί με δικαστική απόφαση, καθώς και τα μέλη του Δ.Σ. του
“Ερρίκος Ντυνάν” που εκλέχθηκαν από την παραπάνω διοίκηση δεν διώκονται για τις
πράξεις και παραλείψεις τους, που αφορούν σε φορολογικές, ασφαλιστικές και
εργοδοτικές υποχρεώσεις τους, οι οποίες τελέστηκαν κατά τη διάρκεια της
προσωρινής θητείας τους ούτε και για χρέη του σωματείου ή του ιδρύματος, που
έγιναν ή γεννήθηκαν κατά την ίδια ως άνω περίοδο και ουδεμία ποινική, αστική ή
άλλη ευθύνη φέρουν για αυτά ανεξαρτήτως από το χρόνο βεβαίωσής τους». Δηλαδή,
απαλλάσσει για τα πάντα τη διοίκηση του «Ντυνάν».
Παρ’ όλα αυτά, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και χωρίς
να αμφισβητήσει κανείς τις ειλικρινείς προθέσεις της να διαλευκανθεί η υπόθεση
αυτή, προσέκρουσε στο απλούστατο επιχείρημα ότι η εν λόγω τροπολογία ψηφίστηκε
από τη Βουλή. Το οποίο εξίσου ειλικρινά παρέθεσε ο Γ. Σούρλας, χωρίς μάλιστα να
διστάσει να δηλώσει ότι ο ίδιος έχει γίνει μάρτυρας τροπολογιών που συντάχθηκαν
έξω από τη Βουλή, από συγκεκριμένα συμφέροντα και μετά ήρθαν για ψήφιση.
Δείτε
τον χαρακτηριστικό διάλογο που καταγράφεται στα πρακτικά της εξεταστικής:
«ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Η τροπολογία συζητήθηκε στη Βουλή;
ΙΩΑΝΝΕΤΑ (ΑΝΝΕΤΑ) ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Ναι, βεβαίως. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Πήρατε θέση;
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Μα πέρασε νύχτα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Εγώ τι να πω παραπάνω, το
συζητήσατε, τοποθετηθήκατε.
ΙΩΑΝΝΕΤΑ (ΑΝΝΕΤΑ) ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Η άποψή σας ποια είναι;
Αυτή η τροπολογία δεν έχει κάτι περίεργο;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Όχι, ό,τι έρχεται στη Βουλή και
συζητείται και ψηφίζεται παύει να έχει περίεργα πράγματα.
ΙΩΑΝΝΕΤΑ (ΑΝΝΕΤΑ) ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Παρέχει ασυλία, κύριε
Σούρλα. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ: Όταν έρχεται στη Βουλή κάτι και ψηφίζεται παύει
να είναι περίεργο. Εκεί να ψάξετε λίγο να βρείτε τη διαδικασία λειτουργίας του
Νομοθετικού Σώματος, που είναι άκρως, χρόνια υποβαθμισμένο, είναι ενεργούμενο
της Εκτελεστικής Εξουσίας και μάλιστα, Εκτελεστικής, καθ’ υπαγόρευση των
μεγάλων συμφερόντων, διότι αλλού γινόταν τους καιρούς εκείνους, που ήμουν και
εγώ Βουλευτής, μερικές φορές οι διατυπώσεις των νομοθετημάτων και έρχονταν μέσω
Εκτελεστικής Εξουσίας στη Βουλή. Προσπαθήστε να αναβαθμίσετε το Νομοθετικό
Σώμα».
Τι έκανε το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μάλιστα, δυστυχώς για την κυβερνητική πλειοψηφία, η
τοποθέτηση του Γ. Σούρλα ενισχύεται από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίφημη
εκείνη συνεδρίαση όπου συζητήθηκε η τροπολογία αρκέστηκε σε μία γενικόλογη
παρατήρηση από τον εισηγητή του Κ. Ζαχαριά.
Αυτός στις 10 Σεπτεμβρίου είχε δηλώσει ότι «πρέπει να
λήξει αυτή η ιστορία, πρέπει να βγει στην επιφάνεια όλη η τριγωνική αμαρτωλή
σχέση μεταξύ Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Νοσοκομείου “Ερρίκος Ντυνάν” και
Νοσοκομείου “Ερυθρός Σταυρός”. Πρέπει να υπάρξει διαφάνεια και τιμωρία των
υπευθύνων που κατάντησαν ένα ίδρυμα μη κερδοσκοπικό σε αυτήν τη δεινή
οικονομικά θέση, να χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια. Πρέπει το ίδρυμα αυτό να
αξιοποιηθεί προς χάρη του ελληνικού δημόσιου συστήματος υγείας, πράγμα που
έχουμε υποστηρίξει όλες τις προηγούμενες φορές».
Με απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε μεν για το «Ντυνάν»
αλλά ούτε καν δήλωσε ρητά ότι καταψηφίζει την τροπολογία για την οποία σήμερα
εγκαλεί τον Μάκη Βορίδη!
Προφητείες;
Στην ίδια συνεδρίαση –πάντα στις 10 Σεπτέμβρη του
2014– είχε τοποθετηθεί και ο τότε βουλευτής και μετέπειτα υπουργός Υγείας
Ανδρέας Ξανθός. Στην ομιλία του έμοιαζε… να προφητεύει όσα θα έκανε 3 χρόνια αργότερα
ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είχε πει, «αυτήν την ιστορία περί του “πάρτι”, της συναλλαγής
και της διαφθοράς στο σύστημα υγείας την ακούμε εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Κάθε
Υπουργός που αναλαμβάνει, μιλάει για τα “πιράνχας”, για τα “τρωκτικά” του
συστήματος και λέει ότι θα τα καταπολεμήσει, αλλά δεν έχει γίνει τίποτα,
ακριβώς διότι υπήρχε πολιτική ασυλία στο κομμάτι του υγειονομικού σώματος και
κυρίως του επιχειρηματικού τομέα στον τομέα της υγείας, οι οποίοι διασπάθιζαν
ασύστολα και ασύδοτα το δημόσιο χρήμα».
Στη συνέχεια όμως εξηγεί και την αιτία της ασυλίας
αυτής: «Ο λόγος που υπήρχε πολιτική ασυλία είναι ακριβώς η νεοφιλελεύθερη
εμμονή σας ότι ο χώρος της υγείας είναι ένα πεδίο αγοράς, ανταγωνισμού
ιδιωτικών επενδύσεων και κερδοφορίας». Να υποθέσουμε ότι σήμερα… έχουν
αποσυρθεί τα ιδιωτικά συμφέροντα από τον χώρο της υγείας;
Τελικά…
Η πολύ πιο πρόσφατη δήλωση του υπουργού Υγείας Ανδρέα
Ξανθού στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία το «Ερρίκος Ντυνάν» δεν προκάλεσε ζημιά
στο ελληνικό δημόσιο αλλά μόνον στο ίδιο το ίδρυμα, προκάλεσε εντύπωση. Ίσως
είναι το πρώτο δείγμα ότι η κυβέρνηση τα μαζεύει… Παρ’ όλα αυτά, το θέμα
συνεχίζει να αποτελεί την επικοινωνιακή ναυαρχίδα από τη οποία αντλούν όλα τα
φίλια ΜΜΕ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, σε όσους παρακολουθούν,
ότι το «Ερρίκος Ντυνάν» αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα διαφθοράς
στον χώρο της υγείας. Ότι πρόκειται για ένα ίδρυμα που αφού αποτέλεσε όχημα
λεηλασίας του κρατικού χρήματος στη συνέχεια μεθοδεύτηκε η παράδοσή του στην
«ιδιωτική πρωτοβουλία». Στοιχειώδης πολιτική γνώση δείχνει ότι υπάρχουν
σαφέστατες πολιτικές ευθύνες και αυτές ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.
Η κοινή λογική επαναστατεί στην ιδέα να μην υπάρξουν ποινικές ευθύνες πολιτικών
προσώπων…
Είναι όμως εξίσου σαφές ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί
να τις αναδείξει. Με απλά λόγια, δεν είναι δυνατόν να πάρεις τις σωστές
απαντήσεις αν δεν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. Από πότε και από ποιους
σχεδιάστηκε η ιδιωτικοποίηση; Ποια οικονομικά συμφέροντα θέλησε να
εξυπηρετήσει; Ποιος ο ρόλος της διοίκησης της Τράπεζας Πειραιώς συνολικά; Τι
έκανε η εποπτεύουσα αρχή του τραπεζικού συστήματος; Ποιο νομοθετικό πλαίσιο
αξιοποιήθηκε και πώς θα αλλάξει; Μπορεί να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός; Πώς θα
πάρει τα χρήματά του το Δημόσιο; Πώς θα ενταχθεί το «Ε. Ντυνάν» στο ΕΣΥ; Τι
ρόλο παίζουν αυτά τα ιδρύματα; Ποιος πρέπει να πληρώσει τα χρέη;
Μόνο που η κυβέρνηση δεν μπορεί να θέσει τέτοια
θέματα. Όχι τουλάχιστον χωρίς να αμφισβητήσει κεντρικές επιλογές της για την
«ελεύθερη αγορά» και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μάλιστα στη ρίζα τους.
Έτσι θα αρκεστεί σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα κατά
των πολιτικών της αντιπάλων. Τον έλεγχο της ουσίας ήδη αντικαθιστούν
κουτσομπολιά που ξεκινούν από το αν ήταν αργόμισθος ο σύζυγος της Φ. Γεννηματά
ή αν διορίστηκε η πεθερά του Δ. Αβραμόπουλου, αν δίνονταν δώρα σε κυρίες
υπουργών από τον «Λαλαούνη» έως το αν προμήθευε το νοσοκομείο με ημερολόγια ο
αδερφός του Άδωνη Γεωργιάδη.
Η υπόθεση, λογικά, θα κλείσει με ένα θεωρητικό και
ασαφές πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά…
