«Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε κατέρρευσε πολιτικά»

Μιλώντας στην τηλεόραση του ΤΡΡ, η Νάντια Βαλαβάνη δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την μορφή που τον ξέραμε τελείωσε από τη στιγμή που έφερε μνημόνιο, χαρακτήρισε σφαγείο τη Σύνοδο Κορυφής στην οποία έκλεισε η συμφωνία, τόνισε ότι η Λαϊκή Ενότητα δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εξέφρασε ανησυχίες για μετατροπή πρώην συντρόφων της σε Ταλιμπάν υπέρ του μνημονίου.

 Αναφερόμενη στον ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε κατέρρευσε πολιτικά. Θα ξαναφτιαχτεί αλλά θα είναι πλέον ένα διαφορετικό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι μοναδικό, αλλά αυτή τη στιγμή στηρίζει μνημόνια και καθορίζεται από την πολιτική που υπηρετεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε τελείωσε από τη στιγμή που έφερε το μνημόνιο.

 

Η Ελλάδα στο ευρώ αλλά σαν να έχει βγει από το ευρώ

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Στο εξαίσιο κείμενο του Ηλία, «Το Φιλί», δεν έχω κάτι να προσθέσω.
Απλά, ανέφερε τον συνονόματο μου -τον Άρη Χατζηστεφάνου- και με αφορμή ένα κείμενο του που διάβασα πριν λίγη ώρα, ήθελα να γράψω κάτι παραπλήσιο, βασικά κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτό που διάβασα.

Δηλαδή, θα κλέψω την ιδέα του και θα την καπηλευτώ ως δικιά μου.
Στο κείμενο του, ο Άρης Χατζηστεφάνου, στέκεται σε ένα άρθρο της εφημερίδας «Τα Νέα», όπου λίγο-πολύ ενημερωνόμαστε πως το υπέροχο νησί της Ζακύνθου κινδυνεύει να μείνει χωρίς νερό λόγω οφειλών στη ΔΕΗ.
Μάλιστα, το πάει πολλά βήματα παραπέρα και υπενθυμίζει την μέγκα εκτίμηση του Αριστείδη Μπαλτά προ εβδομάδων, πως αν βγούμε από το ευρώ, τα ελληνικά νησιά θα μείνουν χωρίς νερό μέσα σε 48 ώρες.

Δηλαδή η Ζάκυνθος κινδύνευε να μείνει από νερό αν έβγαινε από το ευρώ και τώρα κινδυνεύει να μείνει από νερό μέσα στο ευρώ.

Είναι για γέλια και για κλάματα η όλη φάση.

Φυσικά, ο Χατζηστεφάνου, αναφέρει στη συνέχεια και κάποια άλλα πράγματα, τα οποία θα κλέψω και θα τα κοτσάρω δίπλα σε κάποια δικά μου.
Ας βάλω όμως τελεία στην εκτενή αναφορά στο κείμενο του, για να ξεκινήσω να λέω αυτό που σκέφτομαι.

“Ολα ξεκίνησαν όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ, το 2010. 

Τρίτωσε το Κακό...

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Φορολογία, συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις και άνοιγμα των αγορών οι βασικοί άξονες του νέου σκληρότερου προγράμματος.

 

«Φτιάξαμε ένα προτεκτοράτο, δε βλέπω σ' αυτό κάτι κακό», είχε δηλώσει ο σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο, μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους πιστωτές. Οι ακριβείς όροι υπό τους οποίους η Ελλάδα μετατρέπεται σε προτεκτοράτο της ευρωζώνης και των πιστωτών αποτυπώθηκαν στο Μνημόνιο που ψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου, κάτω από διαδικασίες που ισοδυναμούσαν με ωμό εκβιασμό, μετατρέποντας τη Βουλή σε αυτόματο νομιμοποίησης γερμανικών τελεσιγράφων.

Οι 118 ψήφοι, μόνο, που συγκέντρωσε το τρίτο, αριστερό μνημόνιο από ένα σύνολο 149 βουλευτών που εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το αντίτιμο που πλήρωσε η κυβέρνηση για τη στροφή 180 μοιρών που πραγματοποίησε.

 

 

 

Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο νέο Μνημόνιο θα φέρουν νέα φτώχεια στην ελληνική κοινωνία καθώς πλήττουν τους πιο φτωχούς, ακόμη μάλιστα κι όσους την είχαν γλιτώσει από τα προηγούμενα μνημόνια, ενώ στερεί την Ελλάδα από πολύτιμους πόρους που θα εκχωρηθούν όσο – όσο στους ιδιώτες, μέσω του νέου ταμείου ξεπουλήματος, με δικαιολογία την μείωση του χρέους.

 

Γιατί, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης είναι μόνο η αφορμή.

Στόχος παραμένει η βίαιη ακύρωση όλων εκείνων των κατακτήσεων που συνιστούν την ευρωπαϊκή εξαίρεση στον παγκόσμιο καπιταλισμό που ως αποτέλεσμα θα έχει μια κοινωνική πόλωση πρωτοφανή, τουλάχιστον για τα δεδομένα της Ευρώπης.

 

Οξεία κριτική στο νέο «πρόγραμμα διάσωσης» της Ελλάδας άσκησε ακόμη κι ο επικεφαλής του γερμανικού κόμματος Αριστερά, Γκρέγκορ Γκίζι, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή στις 19 Αυγούστου για το νέο δάνειο των 86 δις. ευρώ, τόνισε πως δημιουργούνται νέα χρέη για να καλυφθούν τα παλιά. Την ίδια ώρα η Γερμανία που κέρδισε 100 δισ. ευρώ όλα αυτά τα χρόνια, λόγω των χαμηλών επιτοκίων με τα οποία δανειζόταν, συνεχίζει να μην πληρώνει ούτε ένα ευρώ για την κρίση, υπογράμμισε ο επικεφαλής της γερμανικής Αριστεράς.

 

Τα σημαντικότερα μέτρα του νέου Μνημονίου αφορούν τη φορολογία. Ειδικότερα προβλέπεται:

 

Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης για το αγροτικό ντίζελ στα 200 ευρώ από την 1η Οκτωβρίου 2015 και στα 330 ευρώ από την 1η Οκτωβρίου 2016 (από 66 ευρώ).

 

Επαναφορά της προκαταβολής φόρου στο 55% για τους αγρότες, από 27,5%. Σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου για ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες στο 75% για τα εισοδήματα του 2015 και στο 100% για τα εισοδήματα του 2016 (από 55% για τα περσινά εισοδήματα).

 

Κατάργηση της έκπτωσης 2% που απολάμβαναν όσοι εξοφλούσαν εφάπαξ το φόρο εισοδήματος.

 

Μείωση των δόσεων του ΕΝΦΙΑ, που θα αρχίσει να καταβάλλεται τον Οκτώβριο του 2015, από 6-7 σε 5.

 

Αύξηση φόρου στα ποτά με τον συντελεστή αιθυλικής αλκοόλης να αυξάνεται από 2.450 σε 2.548 ανά 100λιτρο άνυδρης αιθυλικής αλκοόλης.

 

Αύξηση του επιτοκίου σε όσους έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση των 100 δόσεων στο 5% από 3%.

 

Μείωση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων από τα 1.500 ευρώ στα 1.000.

 

Αύξηση του προστίμου στα οχήματα που δεν έχουν περάσει ΚΤΕΟ πάνω από έξη μήνες στα 150 ευρώ.

 

Για εισοδήματα από ενοίκια έως 12.000 ευρώ αύξηση του συντελεστή φορολόγησης από 11% στο 15% και για εισοδήματα άνω των 12.000 αύξηση του συντελεστή στο 35% από 33%.

 

Επιβολή ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, με εξαίρεση την προσχολική αγωγή.

 

Τέλος προβλέπεται η επανεξέταση των διατάξεων που αφορούν κληρονομιές και γονικές παροχές, όπως και τεκμήρια διαβίωσης, ενώ παρατείνει για τέσσερα χρόνια ακόμη την ειδική εισφορά στις ναυτιλιακές εταιρείες και περιορίζει τις φοροαπαλλαγές τους.

 

Ενώ το τρίτο Μνημόνιο αυξάνει όλους του φόρους που αφορούν το λαό καταργεί και τυπικά ένα νόμο που αν και ψηφίστηκε ουδέποτε εφαρμόστηκε κι υποσχόταν να περιορίσει την θεσμοθετημένη φοροαποφυγή των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων.

 

Το νόμο συγκεκριμένα που επέβαλε προληπτικό φόρο ύψους 26% σε συναλλαγές με χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, όπως η Κύπρος κι η Βουλγαρία. Αν παρέμενε κι εφαρμοζόταν αυτός ο νόμος θα ήταν πιθανότατα περιττές οι περικοπές στο επίδομα θέρμανσης που προβλέπονται στο μνημόνιο με στόχο να μειωθούν στο μισό οι σχετικές δαπάνες στον προϋπολογισμό του 2016.

 

Το δεύτερο μέτωπο που ανοίγει το τρίτο Μνημόνιο αφορά το ασφαλιστικό, με τη σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 έτη, ή 62 με 40 χρόνια εργασίας να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.

 

Εξ ίσου σημαντική ωστόσο ήταν κι η μείωση της κατώτατης σύνταξης (που αφορά όσους συνταξιοδοτήθηκαν μετά από 15 χρόνια εργασίας, λόγω αναπηρίας ή εργατικού ατυχήματος) από τα 486 ευρώ στα 392,7, κατ' εφαρμογή του αντι-ασφαλιστικού νόμου Κουτρουμάνη – Λοβέρδου.

 

Ξεχωριστής σημασίας είναι κι η ένταξη όλων των επικουρικών στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) που από κοινού με την πρόβλεψη ότι οι συντάξεις του θα καταβάλλονται αποκλειστικά από τις εισφορές εργοδοτών κι εργαζομένων ισοδυναμεί με την ενεργοποίηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος!

 

Το τρίτο μέτωπο σχετίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις κι ως προμετωπίδα έχει το νέο σουπερ ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, που φιλοδοξεί να ξεπουλήσει περιουσιακά στοιχεία ύψους 50 δισ. ευρώ, ενώ ως το 2017 υπολογίζονται έσοδα ύψους 6,4 δισ. ευρώ.

 

Η αρχή ήδη έγινε με το ξεπούλημα των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, όπως αποφάσισε το κυβερνητικό συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής στην κοινοπραξία της γερμανικής Φράπορτ με την Σλεντέλ (συμφερόντων Κοπελούζου) έναντι τιμήματος 1,234 δισ. ευρώ, που παραμένει αβέβαιο κατά πόσο θα εισπραχθεί.

 

Μεγάλη πολιτική σημασία έχει κι η υιοθέτηση από την κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης άποψης για το άνοιγμα των αγορών (καθώς σηματοδοτεί την αποδοχή των πιο ακραίων και αποτυχημένων ιδεολογημάτων της αντίπερα όχθης που αποδίδουν την οικονομική στασιμότητα στην ύπαρξη εμποδίων στον ανταγωνισμό), μέσα από την εφαρμογή των προτάσεων του ΟΟΣΑ, όπως είχαν διατυπωθεί στην περίφημη εργαλειοθήκη.

 

Σε αυτό το πλαίσιο εκπτώσεις πλέον θα γίνονται όλο το χρόνο προς όφελος των μεγάλων επώνυμων επιχειρήσεων και των εμπορικών κέντρων, άδειες σε φορτηγά ΙΧ θα χορηγούνται χωρίς περιορισμούς, κ.α. Ωστόσο, η περιβόητη απελευθέρωση μόνο πλήγματα σηματοδοτεί στα συμφέροντα των καταναλωτών.

 

 Προς επίρρωση η απελευθέρωση της διάρκειας ζωής στο γάλα που διευκολύνει τη γερμανική και ολλανδική εξαγωγική κτηνοτροφία συρρικνώνοντας τις ομοειδείς ελληνικές επιχειρήσεις.

 

Επίσης, η κατάργηση της διάκρισης μεταξύ αρτοποιείων και πρατηρίων που διευκολύνει κάθε είδους επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών να πουλούν ψωμί, διεκδικώντας το ίδιο στάτους με τους φούρνους.

Και, τέλος, η δυνατότητα να ανοίγουν φαρμακείο ακόμη κι όσοι δεν έχουν πτυχίο φαρμακοποιού που μετατρέπει τα φαρμακεία σε εμπορικά...

 

Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα Μνημόνιο πολύ χειρότερο των προηγούμενων που συνόδευσαν τις δύο δανειακές συμβάσεις του 2010 και 2012, καθώς θα σημάνει την φτωχοποίηση του λαού και την αποικιοποίηση της χώρας.

 

*Πηγή : περιοδικό ''Επίκαιρα'' (21-27/8/ 15)

[--->]

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ ! Ή ΚΑΙ ΝΔ ;

ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΡΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ Η ΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ποιος δεν θυμάται ότι, αμέσως μετά τη λαϊκή νίκη της 25ης Ιανουαρίου, οι εκπρόσωποι των δανειστών, με προεξάρχοντα τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, επιδίδονταν σε ένα όργιο ωμών παρεμβάσεων, φιλοδοξώντας να καθορίσουν στα μέτρα τους τη σύνθεση της κυβέρνησης; Μακριά από κάθε αντιμνημονιακή δύναμη, κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ, με ταυτόχρονη εκδίωξη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! 

Αυτή ήταν η μόνιμη αξίωσή τους από τον Αλέξη Τσίπρα όλο το προηγούμενο διάστημα. Όλα δείχνουν ότι η ηγετική ομάδα του νέου, μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει... βραδέως να ικανοποιήσει και αυτή την αξίωση των δανειστών, που συνοδεύει, κατά τα φαινόμενα, την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Η αύξηση της ανασφάλειας, Ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος της εργασίας

Ο Μάρτιν Σάντμπου,στους Financial Times, σχολιάζει τη σειρά άρθρων που δημοσιεύονται στη  βρετανική εφημερίδα σχετικά με το «νέο κόσμο της εργασίας». Αν  και η προπαγάνδα δίνει έμφαση στη  ρομαντική ,δήθεν, ελευθερία που προσφέρει η αυταπασχόληση,  η πραγματικότητα, ωστόσο, ειδικά στην Ευρώπη, είναι αρκετά διαφορετική. Λένε ότι αν μειωθούν  τα «προνόμια» των  προνομιούχων εργαζόμενων  θα πέσει  η ανεργία και θα βελτιωθεί  η κατάσταση για όλους, αυτό όμως που  έγινε   μετά, ήταν  κάτι  τελείως διαφορετικό. Κάτι ,βέβαια, που δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει ...

του Μάρτιν Σάντμπου  

Το τέλος των συμβάσεων  εργασίας αορίστου χρόνου στην Ευρώπη δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει.
Ο  Θαυμαστός καινούργιος κόσμος

Οι  FT δημοσιεύουν μια εξαιρετική σειρά άρθρων σχετικά με το «νέο κόσμο της εργασίας». Το κύριο μήνυμα, όπως αναλύεται στο ολοκληρομένο ρεπορτάζ της Σάρα Κόνορ, είναι η πρωτοφανής αύξηση της προσωρινής απασχόλησης στους νέους εργαζόμενους. Από αυτή την άποψη δείτε το παρακάτω διάγραμμα, και διαβάστε τα στοιχεία που παραθέτει η Βαλεντίνα Ρομέι : οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνο είναι πολύ πιο πιθανό να φτωχύνουν, και λιγότεροι από τους μισούς κατάφεραν να βρουν μια εργασία με σύμβαση αορίστου χρόνου μετά από τρία χρόνια.

Σε ορισμένες περιπτώσεις τομείς αυτό μπορεί να το δει κανείς θετικά, όπως τη γέννηση της « gig economy»  (οικονομία της προσωρινής εργασίας), όπου  οι νέοι άνθρωποι προτιμούν την ελευθερία του αυτοαπασχολούμενου από μια σταθερή θέση εργασίας. Αλλά προσοχή μη νομίζετε ότι ο κόσμος της ανταλλακτικής (P2P) εργασίας τύπου Uber είναι το ίδιο. Η σειρά των άρθρων στους FT περιλαμβάνει μια παρήγορη έκθεση για την Ουκρανία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες νέοι με προσόντα  κατάφεραν να βρουν μια καλύτερη δουλειά από πλατφόρμες ελεύθερων επαγγελματιών. Αλλού όμως η ανάπτυξη της gig economy  μπορεί να είναι περισσότερο προπαγάνδα παρά γεγονός - ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην Ευρώπη, η άνοδος της προσωρινής εργασίας είναι πολύ πιο σκοτεινή, που αντανακλά την αύξηση των επισφαλών μορφών εργασίας και όχι την αυταπασχόληση. 
Από άρθρο του O'Connor: «στη Γαλλία, οι μόνιμες θέσεις εργασίας αντιπροσωπεύουν μόνο το 16 τοις εκατό των νέων συμβάσεων, σε πτώση σε σχέση με το 25%  των νέων συμβάσεων το 2000. Στην Ισπανία, σχεδόν επτά στους 10 νέους εργαζόμενους εργάζονται υπό καθεστώς  συμβάσεων ορισμένου χρόνου . Στην ευρω ζώνη , το ποσοστό των προσωρινά απασχολουμένων ηλικίας μεταξύ 15 και 24 είναι το υψηλότερο που έχει καταγραφεί ποτέ, 52,4 τοις εκατό».

 Η εμπειρία της Ισπανίας, όπως αναφέρεται σε άλλο άρθρο, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Ακόμη και πριν την κρίση, το ποσοστό των νέων θέσεων εργασίας με συμβάσεις που διαρκούν πάνω από ένα μήνα έχει μειωθεί, ενώ οι συμβάσεις  για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα είναι πιο συχνές. Περίπου το ένα τέταρτο των νέων θέσεων εργασίας που προσφέρονται είναι πλέον με συμβάσεις που διαρκούν λιγότερο από μία εβδομάδα.

 
  Αυτό που με το διαχωρισμό των εργαζομένων σε προνομιούχους και καλά προστατευμένους, με άνετες μόνιμες θέσεις εργασίας, και σε μη προνομιούχους που δουλεύουν σε συνθήκες ανασφαλούς εργασίας. Το σκεπτικό ήταν ότι, με την αποδυνάμωση της προστασίας των προνομιούχων, οι εργοδότες θα έδειχναν μεγαλύτερη προθυμία να προσλάβουν νέο προσωπικό σε θέσεις μόνιμης εργασίας. Και όμως - τουλάχιστον για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας – οι μεταρρυθμίσεις (για τις οποίες επαινέθηκε η Ισπανία) φαίνεται να έχουν καταστήσει τις νέες θέσεις εργασίας περισσότερο ανασφαλείς, και όχι λιγότερο. Τι πήγε στραβά ;

Ίσως τίποτα. Η έμπνευση για πολλές από αυτές τις μεταρρυθμίσεις υπήρξε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του 2000 – οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις Hartz της αγοράς εργασίας. Πέρα από κάποιες ειδικές περιπτώσεις, η γενική προσέγγιση να καταστεί η αγορά εργασίας πιο ευέλικτη, μειώνοντας το δίχτυ προστασίας σήμερα θεωρείται από όλους ως το κλειδί της οικονομικής επιτυχίας της Γερμανίας (η οικονομική ανάπτυξη έχει επιταχυνθεί και η ανεργία έχει μειωθεί) και ως παράδειγμα προς μίμηση για όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. 

Για όσους θέλουν να κατανοήσουν τις λεπτομέρειες της γερμανική οικονομικής εμπειρίας η επιστημονική εργασία του Dustmann κ.ά., με τίτλο «Από ασθενής της  Ευρώπης σε οικονομικός Superstar» είναι μια καλή ακαδημαϊκή ανάλυση. Όπως εξηγείται στην εργασία, όχι μόνο οι μεταρρυθμίσεις Hartz, αλλά και η αποκεντρωμένη φύση των γερμανικών συνδικάτων συντέλεσαν στο να παραχθούν αυτά τα αποτελέσματα.

Αλλά, η εργασία  δείχνει και κάτι άλλο, ότι η αύξηση των ποσοστών ανάπτυξης και η μείωση της ανεργίας δεν οδήγησαν σε αύξηση των μισθών. Εδώ έχουμε το διάγραμμα από μία άλλη αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων Hartz, που έκαναν οι Τομ Krebs και Martin Scheffel:

Η ανάπτυξη απογειώθηκε. Οι μισθοί ,όμως ,έμειναν στάσιμοι - στην πραγματικότητα μειώθηκαν - για περίπου 15 χρόνια. Και όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η προσωρινή απασχόληση αυξήθηκε, χρόνια πριν γίνει το ίδιο στις χώρες της περιφέρειας. Έτσι, η Ισπανία και άλλες χώρες που ακολουθούν τη γερμανική συνταγή δεν θα πρέπει να εκπλήσσονται αν έχουν παρόμοια αποτελέσματα, με μια ανάκαμψη οικονομική που αφήνει τους εργαζόμενους να μαραζώνουν σε συνθήκες αυξανόμενης «ανασφάλειας». Αν αυτό θεωρείται επιτυχία, τότε με τι θα πρέπει να μοιάζει μια αποτυχία; Ίσως με την Ελλάδα.