Ο καθ. Alberto Bagnai με
αρκετή δόση ειρωνείας σχολιάζει πρόσφατο
άρθρο στο Bloomberg για την
αποτυχία της ποσοτικής χαλάρωσης του
Ντράγκι. Ο Bagnai είχε προβλέψει την αποτυχία εδώ και καιρό, δεδομένου ότι
έχει να κάνει με την εφαρμογή των βάσεων της οικονομικής
πολιτικής. Το χρήμα δεν έχει καμία επίδραση όταν δημιουργείται, αλλά μόνο όταν
δαπανάται. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΚΤ δεν
μπορεί να λύσει τις ενδο-περιφερειακές ανισότητες στην Ευρώπη, καθώς κινείται συγκεντρωτικά.
Ωστόσο, διαβάζοντας τον Τύπο ακόμα καιτον πολύ ειδικευμένο, φαίνεται ότι η κάθε κοινοτοπία «περνάει» σαν σημαντική
ανακάλυψη. Δυστυχώς, οι συνέπειες μιας τέτοιας
"άγνοιας" θα μπορούσαν να αποβούν μοιραίες.
Alberto Bagnai, 17 Αυγούστου 2015
Συνάδελφος από το
Ευρωπαϊκό Μανιφέστο Αλληλεγγύης μου έστειλε αυτόν το σύνδεσμο.
Φαντάζομαι ότι κάποιος, κάπου, θα εκπλαγεί διαβάζοντας
τον τίτλο, διαφορετικά το άρθρο αυτό δεν θα είχε
γραφτεί ποτέ
: γιατί να δημοσιευτεί
στον Τύπο μια
"μη-είδηση ";
Στην πραγματικότητα, η αποτυχία της ποσοτικής χαλάρωσης είναι μια "μη-είδηση".
Τίποτα δεν ήταν πιο προβλέψιμο
(εκτός
από το θάνατο).
Η απάντησή μου προς τον συνάδελφό ήταν αυτή
:
Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν τρία χρόνια.
Ο τίτλος του είναι
: «Η στροφή
του
Ντράγκι είναι άχρηστη ,άρα
επιβλαβής»
. Το άρθρο γράφτηκε μετά τη
δήλωση του Ντράγκι "ό τι
θα κάνω
ότι χρειαστεί να σώσω το ευρώ" (η δήλωση από μόνη της ήταν
μια παραδοχή αδυναμίας διότι, όταν δηλώνεις
ευθαρσώς ότι θα κάνεις
ό, τι χρειαστεί για να σώσεις κάτι, είναι σα
να λες
ότι χωρίς την υποστήριξή σου αυτό
το κάτι θα καταρρεύσει). Το επιχείρημα ήταν πολύ απλό: δεν έχει σημασία ποια
κεντρική νομισματική πολιτική θα ακολουθηθεί, οι
ενδο-περιφερειακές ανισότητες στην Ευρώπη θα
παραμείνουν
οι ίδιες, ακριβώς όπως
συνέβη στην Ιταλία.
Παράλληλα με αυτό το θεμελιώδες πρόβλημα (δηλαδή
διαρθρωτικό), υπάρχει και ένα άλλο θεμελιώδες ελάττωμα στα μυαλά των
υποστηρικτών της ποσοτικής χαλάρωσης.
: οι ευρωπαϊστές
ουσιαστικά δεν καταλαβαίνουν
τον
ενδογενή χαρακτήρα του χρήματος .
Ο ευρωπαϊσμός, με όλες
τις ψευδαισθήσεις του, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η θεωρία του εξωγενούς
χαρακτήρα του χρήματος στην ακραία του
μορφή.
Το τυπικό
«σκεπτικό»
των ευρωπαϊστών είναι το εξής:
1) Το χρήμα δημιουργείται "με την εκτύπωση"
(και το χρήμα το δημιουργεί
το κακό κράτος)
2) Ο πληθωρισμός παράγεται με τη δημιουργία χρήματος
Από τα παραπάνω προκύπτει
ότι θα πρέπει
να αφαιρεθεί η εξουσία δημιουργίας
χρήματος
από το κακό κράτος (επειδή ο πληθωρισμός είναι
το Κακό).
Δεν θα καθήσω να συζητήσω τα συμπεράσματα. Ας υποθέσουμε, για χάρη
της συζήτησης, ότι ο πληθωρισμός είναι το
666 (και ζητώ συγγνώμη
επειδή δεν είμαι πρόθυμος να αναλάβω την άχαρη
δουλειά να εξηγήσω
γιατί
ο αποπληθωρισμός
δεν είναι ακριβώς ο παράδεισος επί της γης
...). Δεν έχει σημασία τι γνώμη έχετε για τον πληθωρισμό, αλλά τα σημεία (1)
και (2) είναι κατάφωρα ψέμματα.
Το σημείο (1), το οποίο το αμφισβήτησαν
πάντα οι
μετακεϋνσιανοί οικονομολόγοι τώρα το διαψεύδουν
και
έγκριτα ιδρύματα και συντηρητικά όπως
η
Τράπεζα της Αγγλίας (για να μη μιλήσουμε για την
επιστημονική βιβλιογραφία). Η ανακρίβεια του
επιχειρήματος είναι προφανής ακόμη και στους αδαείς, οι
οποίοι ως επί το πλείστον δεν είδαν
ούτε
ένα σεντς από τις τεράστιες
ενέσεις
τρισεκατομμυρίων ευρώ τα τρία τελευταία χρόνια.
Μπορεί ο Ντράγκι να
τυπώνει, αλλά οι τράπεζες δεν δανείζουν. Πού βρίσκεται το λάθος;
Το σημείο (2) αντικρούεται, μεταξύ άλλων, και από άρθρο
του Bloomberg: Μετά την εκτύπωση τρισεκατομμύρια επί
τρισεκατομμυρίων έχουμε αποπληθωρισμό!
Ο μόνος τρόπος που μια κυβέρνηση μπορεί να
διασφαλίσει ότι το "τυπωμένο" χρήμα
θα ξοδευτεί, είναι να το ξοδέψει , δηλαδή η νομισματοποίηση του ελλείμματος. Τότε, και
μόνο τότε , μπορεί
να εξασφαλιστεί η
ανάκαμψη της συνολικής ζήτησης (και, μαζί με αυτήν, των τιμών). Αλλά σ’ αυτό
ακριβώς
αντιτίθενται οι ευρωπαϊστές,
λόγω των προφανών συνεπειών της στην κατανομή του εισοδήματος.
Ο Κέυνς υπήρξε πολύ σαφής : ο
αποπληθωρισμός διαταράσσει την ισορροπία στην κατανομή του εισοδήματος υπέρ των
«εισοδηματιών» [όσοι ζουν από εισοδήματα, σ.σ.] (σελ.32). Δυστυχώς, οι «εισοδηματίες»
συνήθως δεν αντιλαμβάνονται
ότι για να
κερδίζουν αυτοί, θα
πρέπει να υπάρχει
κάποιος άλλος που να δημιουργεί αξία στην πραγματική οικονομία και ο
αποπληθωρισμός
αυτή ακριβώς τη
διαδικασία αποτρέπει (δηλαδή, αυτό που ευνοεί τους εισοδηματίες
βραχυπρόθεσμα,
τους σκοτώνει μεσοπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα ξέρετε τι γίνεται ... και αν
δεν ξέρετε, βλέπε σελίδα 80 του βιβλίου
A
Tract on Monetary Reform...).
Οι συνάδελφοι
ευρωπαϊστές είναι
ψεύτες, κατά συρροή δολοφόνοι των
προφανέστερων
οικονομικών
αληθειών. Υποθέτω ότι λίγο
πολύ όλοι έχουμε επίγνωση
ποια θα είναι
η
αναπόφευκτη κατάληξη μιας μακράς
παρατεταμένης φάσης
αποπληθωρισμού.
Αυτό σημαίνει πόλεμος (βλέπε σελίδα 36: «Εκτός από
τον πόλεμο»). Δεν θα πρέπει ναμας εκπλήσσει ιδιαίτερα αν
οι αμερικανικές εφημερίδες,
προετοιμάζουν
σιγά σιγά το εκλογικό σώμα.
Το ζήτημα δεν είναι αν θα τυπώσεις (χρήμα)
