Της Ματίνας Παπαχριστούδη στο Hot Doc
Και μόνο ο καταλογισμός των τελών κατοχής συχνοτήτων, από τον αρμόδιο υπουργό Νίκο Παππά, στους σταθμούς ελεύθερης και συνδρομητικής τηλεόρασης από το 2011 ως το 2014, έφθασε ώστε να ξεσπαθώσουν οι ενσωματωμένοι πολιτικοί υπάλληλοι της διαπλοκής. Αυτοί, όπως ο Ά. Γεωργιάδης για παράδειγμα, ήταν οι προπομποί για τον πόλεμο, που θα ξεσπάσει, με επίκεντρο την κυβερνητική προσπάθεια να αλλάξει -μετά από 25 χρόνια- την καθεστηκυία οργανωμένη και καλά έμπειρη τηλεοπτική διαπλοκή. Η οποία, αξίζει να σημειωθεί, έχει όλους τους έως τώρα νόμους με το μέρος της.
Ο Ν. Παππάς έπραξε αυτό που οι νόμοι τους έλεγαν αλλά δεν έπραξαν στα μνημονιακά χρόνια οι προηγούμενοι αρμόδιοι υπουργοί. Να καταλογίσει, δηλαδή, το 2% επί του ετήσιου τζίρου των καναλιών για την κατοχή συχνότητας, επίγειας ή δορυφορικής. Σύνολο τελών: 40 εκατ. ευρώ. Τα τηλεοπτικά κανάλια αδυνατούν να υποστηρίξουν ότι δεν πρέπει να πληρώνουν. Αυτοί έφτιαξαν, εξάλλου, μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, το νόμο περί ΜΜΕ, το 1995.
Αυτοί ισχυρίζονται, όταν τους συμφέρει, πως είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν το 0,5% για τους τυφλούς και το 1,5% για το ελληνικό σινεμά, ασχέτως αν δεν τα έχουν πληρώσει μέχρι σήμερα. Γιατί οι αγαπημένοι τους διαπλεκόμενοι υπουργοί των προηγούμενων κυβερνήσεων είχαν φροντίσει και για αυτό: για να πληρωθούν οι θεσμικά ονομαζόμενες υποχρεώσεις, απαιτούνταν έκδοση υπουργικής απόφασης.
Την οποία, βεβαίως, στην περίπτωση του τέλους 2% επί των συχνοτήτων για τα έτη 2011-2014, είχαν «ξεχάσει» να εκδώσουν. Τόσο… χαλαροί ήταν όλοι τους.
Η πρώτη αυτή αψιμαχία συνοδεύτηκε από την κοινή παραδοχή καναλαρχών και πολιτικού συστήματος, ότι το κράτος τούς «αφαιρεί» την υποχρέωση πληρωμής για συχνότητες όταν μεταδίδουν δωρεάν τις πολιτικές διαφημίσεις κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων.
Ρύθμιση, που επίσης προβλέφθηκε το 1995 αλλά «ξέχασε» να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για τις εκλογές 2012-2014.
Ο πόλεμος, ωστόσο, θα αρχίσει πραγματικά μόλις φτάσουμε στο μέλι της υπόθεσης: τις ψηφιακές συχνότητες.
Ήδη οι καναλάρχες άρχισαν να ρίχνουν προειδοποιητικές βολές, για να απαντήσουν με το… μέλλον στο αμαρτωλό διαπλεκόμενο παρελθόν τους. «Οι συχνότητες δεν ανήκουν στο κράτος, από τη στιγμή που “πουλήθηκαν” από την ΕΕΤΤ σε διαγωνισμό», λένε.
Εννοούν πως η κοινή τους εταιρία, η Digea, πρέπει να πληρώσει σε δόσεις ως το 2029 το ευτελές ποσό των 18,3 εκατ. ευρώ για τις τηλεοπτικές συχνότητες, που πήρε στις 6 Φεβρουάριου 2014 και στις οποίες χωράει η εκπομπή περί των 64 σταθμών πανελλαδικής και περισσότερων από 180 περιφερειακής εμβέλειας!
Γιατί το πόσα ακριβώς χρωστάνε τα κανάλια για τις αναλογικές συχνότητες, που κατείχαν ως το 2014, είναι ήσσονος σημασίας, μπροστά στο πόσο πρέπει να πληρώσουν ως μέτοχοι της εταιρίας δικτύου, της Digea δηλαδή, για τις ψηφιακές συχνότητες.
Η ίδια η Digea, που κέρδισε σε ένα διαγωνισμό-παρωδία το μονοπώλιο των ψηφιακών τηλεοπτικών συχνοτήτων για τα επόμενα 15 χρόνια, απαιτεί από τους πελάτες της, τα πανελλαδικά κανάλια να πληρώνουν για το ένα τέταρτο της συχνότητας πανελλαδικής εμβέλειας το ποσό του 1,2 εκατ. ευρώ!
Επί 15 χρόνια, ίσον 18 εκατ. ευρώ.
Αυτή τη στιγμή, η Digea μεταφέρει το ψηφιακό σήμα έξι πανελλαδικών καναλιών, άρα δυνητικά θα έχει έσοδα 108 εκατ. ευρώ την 15ετία.
Στα περιφερειακά κανάλια, οι τιμές ενοικίου στη Digea εξαρτώνται από τον πληθυσμό κάθε περιοχής και το τίμημα κυμαίνεται από 21.600 έως και 400.000 το χρόνο.
Η εταιρία πλήρωσε για τις περιφερειακές συχνότητες, για 15 χρόνια, μόλις 1.949.000 ευρώ και μεταφέρει συνολικά 101 περιφερειακά κανάλια.
Δεν είναι δύσκολο να γίνει η πράξη, πόσα θα βγάλει και από την 15ετή ενοικίαση των περιφερειακών συχνοτήτων.
Όλα τα πάρα πάνω ποσά τα γράφουμε για να διαπιστωθεί το πόσο εκτιμάται η αξία των συχνοτήτων από τους ίδιους τους καναλάρχες, οι οποίοι τις αγόρασαν από το κράτος επί της αγαπημένης τους κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έναντι συνολικού ποσού 18,6 εκατ. ευρώ για 15 χρόνια. Και τώρα υποστηρίζουν, σχεδόν με κυνισμό, πως οι τηλεοπτικές συχνότητες δεν ανήκουν στο κράτος, είναι δικές τους με διαγωνισμό…
Το επόμενο βήμα, αφού παρουσιάσουν, όπως υποστηρίζουν, έρευνα για το τι πληρώνουν στην Ευρώπη τα ιδιωτικά κανάλια ως «πάροχοι περιεχομένου» στο κράτος, θα είναι να ζητήσουν επιδότηση! Ναι, θα το πουν κι αυτό. Είναι το διαπραγματευτικό τους χαρτί, ως σταθμοί που εκπέμπουν ελεύθερα και δωρεάν ενημερωτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα για όλους τους πολίτες.
Έτσι το ονομάζουν.
Το επιχείρημα έχει χρησιμοποιηθεί πλειστάκις και στο παρελθόν, από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ακόμη, όταν είχαν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ενάντια στο ανταποδοτικό τέλος υπέρ της ΕΡΤ.
Τελικά κατάφεραν να κλείσουν την ΕΡΤ.
Και να λαμβάνουν, ως Digea, για να μεταφέρουν το τηλεοπτικό σήμα της κρατικής τηλεόρασης της ΝΕΡΙΤ, ενοίκιο ενός εκατομμυρίου ευρώ.
[--->]
