Μαρτυρία 1. Ήταν 8:30 με 9:00 το βράδυ. Μας είχαν ήδη ανακοινώσει πως θα παραταθεί η κράτηση όλων από τους 12 στους 18 μήνες. Κάποια στιγμή στην πτέρυγα 10 ένα παιδί βγήκε από το κοντέινερ να ζητήσει νερό. Ο προαυλισμός είχε τελειώσει και “κανονικά” έπρεπε να είναι στο κοντέϊνερ. Αστυνομικοί ξεκίνησαν να τον χτυπούν. Το παιδί έπεσε κάτω. Συνέχισαν να τον κλωτσούν πεσμένο στο έδαφος. Μετά το ξύλο έμεινε ακίνητος. Νομίζαμε πως πέθανε. Ο κόσμος βγήκε έξω και έρχισε να πετάει πέτρες και ότι άλλο έβρισκε μπροστά του. Έτσι ξεκίνησε η εξέγερση…
Μαρτυρία 2. Ήρθα εδώ πριν από 4 μήνες. Όταν ήρθα μου κράτησαν το διαβατήριο. Στους 2 μήνες έκανα αίτηση “εθελοντικού” επαναπατρισμού γιατί δεν άντεχα τις συνθήκες εδώ. Μου απάντησαν πως απορρίφθηκε γιατί δεν μπορούσαν να ταυτοποιήσουν τα στοιχεία μου. Αρνούνται ότι πήραν το διαβατήριό μου.
Μαρτυρία 3. Όταν έρχεται κάποιος δικός μας για επισκεπτήριο, τον αφήνουν να μας δει για ένα (1) λεπτό το πολύ. Από πράγματα στο επισκεπτήριο δέχονται να πάρουμε μόνο τηλεκάρτες, τσιγάρα και χρήματα.
Μαρτυρία 4, 5 & 6. Είμαι (‘Οταν ήρθα εδώ ήμουν) ανήλικος. Τα χαρτιά μου γράφουν άλλη ημερομηνία γέννησης. Με κρατούν παράνομα.
Μαρτυρία 7. Είχα δικαστήριο για την προσφυγή μου ενάντια στην απόφαση απέλασής μου τον Αύγουστο. Δεν με πήγαν εκεί. Δεν μου λένε τι έγινε.
Μαρτυρία 8. Τo air-condition δουλεύει στην πτέρυγά μας μόνο μεταξύ 2 και 4 το μεσημέρι. Τις άλλες ώρες ψηνόμαστε
Μαρτυρία 9. Από τον Ιούνιο, 1,5 μήνα πριν την εξέγερση στην πτέρυγα ήταν κομμένο το ρεύμα
Μαρτυρία 10. Τα air-condition στην πτέρυγα δεν δουλεύουν από τον περασμένο Μαϊο.
Μαρτυρία 11. Στην εξέγερση χτυπούσαν αδιάκριτα. Φάγανε όλα τα παιδιά ξύλο τζάμπα
Μαρτυρία 12. Φάγαμε πολύ ξύλο τις μέρες μετά την εξέγερση. Μας βρίζουν και μας χτυπάνε αν τελειώσει ο προαυλισμός, όταν βγάλουμε το καφάλι μας έξω από το παράθυρο του κοντέϊνερ, ή το πόδι μας από την πόρτα.
Μαρτυρία 13. Μας δίνουν 1 σαπούνι κάθε 2 μήνες για 4 άτομα. Απορρυπαντικό, ένα κυπελάκι σε κάθε κοντέινερ (8 άτομα), που τελειώνει γρήγορα και μετά πλένουμε τα ρούχα μας μόνο με νερό. Πολλά παιδιά έχουν δερματικά προβλήματα.
Μαρτυρία 14. Έχεις πρόβλημα και ζητάς να δεις γιατρό. Σού λένε: “Γιατί όταν ήσουνα έξω πήγαινες σε γιατρό; Μήπως είχες και βιβλιάριο του ΙΚΑ;”
Μαρτυρία 15. 3 φορές την εβδομάδα έρχονται αστυνομικοί και μας λένε πως πρέπει να υπογράψουμε να φύγουμε για την πατρίδα, για να μην περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας εδώ. Τα περισσότερα παιδιά δεν υπογράφουν. Αλλά κι’ αυτοί που υπογράφουν συνεχίζουν να ζουν φυλακισμένοι εδώ πέρα
Μαρτυρία 16. Με πονάνε πολύ όλα τα κόκαλά μου εδώ και μήνες. Με αφήνουν να πάω στο ιατρείο του στρατοπέδου όταν μου τελειώνουν τα χάπια (κορτιζόνη) και μου δίνουν άλλα. Έχω ζητήσει πολλές φορές να πάω σε νοσοκομείο για εξετάσεις, αλλά συνέχεια μου λένε πως περιμένουν το ραντεβού που ποτέ δεν γίνεται. Φοβάμαι πολύ
Μαρτυρία 17. Δεν μας δίνουν σκούπα, σφουγγαρίστρα και κουβά.
Μαρτυρία 18. Το φαγητό είναι απαίσιο και ελάχιστο.
Μαρτυρία 19. Κρέας (κοτόπουλο) τρώμε μια φορά κάθε 15 μέρες
Εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε κανένα παραπάνω σχόλιο. Μπήκαμε για 3 ώρες και φύγαμε με σφιγμένο το στομάχι. 27 μέρες μετά την εξέγερση ενώνουμε τη φωνή μας με τους έγκλειστους μετανάστες και πρόσφυγες: Να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια βασανισμού τους. Τίποτε λιγότερο δεν είναι αρκετό.
Kίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”
