Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σύννεφα πολέμου

Το ΝΑΤΟ επεκτείνει τη συνεργασία του με την Ιαπωνία σε όλους τους τομείς, σε μια εποχή που το Τόκιο επανεξοπλίζεται όσο ποτέ άλλοτε από το 1945. Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν ολόκληρη την πρώτη νησιωτική αλυσίδα ανοικτά της Κίνας για πόλεμο.

03 Φεβρουαρίου 2023

Το ΝΑΤΟ θα επεκτείνει επιλεκτικά τη συνεργασία με την Ιαπωνία, συνεργαζόμενο στενότερα από ό,τι στο παρελθόν με τη χώρα της Ανατολικής Ασίας μέσω των παραδοσιακών της δυνάμεων, στην κυβερνοάμυνα και στο διάστημα. Ο κόσμος έχει φθάσει σε "ιστορική καμπή", όπου "η ισορροπία δυνάμεων στον Ινδο-Ειρηνικό μετατοπίζεται ραγδαία", σύμφωνα με κοινή δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και του Ιάπωνα πρωθυπουργού Φούμιο Κισίντα στο Τόκιο αυτή την εβδομάδα. Ετσι, το ΝΑΤΟ και η Ιαπωνία εγκαινίασαν ένα νέο πρόγραμμα συνεργασίας (Individually Tailored Partnership Programme, ITPP) και στο μέλλον θα συνεργάζονται στενά όχι μόνο σε τομείς όπως η θαλάσσια ασφάλεια, αλλά και στην άμυνα στον κυβερνοχώρο και το διάστημα, στην άμυνα κατά των "υβριδικών προκλήσεων", στην προπαγάνδα ("στρατηγική επικοινωνία") και σε άλλους τομείς. Στο εξής, η Ιαπωνία θα συμμετέχει τακτικά στις συνεδριάσεις του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου και των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ.

Η επέκταση της συνεργασίας με την Ιαπωνία, την οποία το Βερολίνο προωθεί και σε εθνικό επίπεδο, πραγματοποιείται σε μια περίοδο κατά την οποία η Ιαπωνία ξεκινά έναν άνευ προηγουμένου επανεξοπλισμό της από το 1945: αυξάνει τον στρατιωτικό της προϋπολογισμό κατά περισσότερο από 50%, γίνεται η χώρα με τον τρίτο μεγαλύτερο αμυντικό προϋπολογισμό στον κόσμο και αποκτά ένα πυραυλικό οπλοστάσιο που μπορεί να πλήξει στόχους στην Κίνα. Το 2015, το ιαπωνικό κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο που επέτρεπε την επανερμηνεία του συντάγματος, το οποίο επιτρέπει στρατιωτικές δραστηριότητες αποκλειστικά για λόγους αυτοάμυνας. Έκτοτε, οι ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα να επιχειρούν στο εξωτερικό, εάν αυτό εξυπηρετεί μια με την ευρύτερη έννοια "συλλογική αυτοάμυνα".

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ εντείνουν τη στρατιωτική τους συνεργασία με την Ιαπωνία - με τρόπο που οι ειδικοί να τη συγκρίνουν με την αύξηση της στρατιωτικής ενίσχυσης της Ουκρανίας από το 2014. Η Ουάσινγκτον λαμβάνει παρόμοια μέτρα σε όλη την πρώτη νησιωτική αλυσίδα ανοικτά της Κίνας - συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν και των Φιλιππίνων.... Συνολικά, δημιουργείται ένα περιβάλλον παρόμοιο με αυτό της Ουκρανίας από το 2014 - με εκπαίδευση προσωπικού, δημιουργία προωθημένων αποθηκών ανεφοδιασμού και προσδιορισμό θέσεων από τις οποίες θα διεξάγονται κάθε φορά επιχειρήσεις υποστήριξης.

Σύμφωνα με τον αμερικανικό στρατό, οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν παρόμοια προσέγγιση στις Φιλιππίνες, όπου και εκεί προετοιμάζονται για έναν πιθανό πόλεμο εναντίον της Κίνας. Στις Φιλιππίνες, αναπτύσσουν στρατιωτικές βάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη στέγαση αμερικανικών στρατευμάτων, αλλά και για την αποθήκευση πολεμικού υλικού σε κοντινή απόσταση από πιθανά θέατρα πολέμου (Army Prepositioned Stock, APS). Ενώ μέχρι στιγμής οι βάσεις αυτές βρίσκονται κυρίως κοντά στην πρωτεύουσα Μανίλα ή στο νησί Μιντανάο, τώρα πρόκειται να δημιουργηθούν στρατιωτικές βάσεις στην επαρχία Καγκαγιάν και στο νησί Παλαουάν. Η Καγκαγιάν βρίσκεται στο βόρειο άκρο του κύριου νησιού Λουζόν, μόλις μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Ταϊβάν, ενώ στα ανοικτά των δυτικών ακτών του Παλαουάν βρίσκονται τα νησιά της ομάδας Spratly, τα οποία αμφισβητούνται από τις Φιλιππίνες και την Κίνας.

Εν τω μεταξύ, στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ γίνεται πρωτοσέλιδο με την εκτίμησή του ότι ο πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας δεν είναι μακριά. "Ελπίζω να κάνω λάθος", εξέφρασε πρόσφατα ο στρατηγός Mike Minihan, διοικητής της Διοίκησης Αεροπορικής Κινητικότητας: "Το ένστικτό μου λέει ότι το 2025θα έχουμε πόλεμο."

[---->]

Αλλη πρωτιά!

Ποιες χώρες συνεισφέρουν περισσότερο στο ΝΑΤΟ?

Στην 1η θέση η χρεοκοπημένη από τα μνημόνια Ελλάδα!

~~~

Έτσι μπορέσαμε να απαντήσουμε «γρήγορα και αποφασιστικά στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία…», δηλώνει ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο

[------>]

ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ

Tου Ερρίκου Φινάλη

Ξεχειλίζει η «κατανόηση» όλων για τις απαιτήσεις της Τουρκίας

Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ η Ρωσία ορίστηκε και επίσημα πλέον ως η μεγαλύτερη απει-λή (έπεται και η Κίνα...).

Όμως άλλος έκλεψε την παράσταση: ο Ερντογάν.«Δίκαια», αφού υπαγόρευσε όρους στους πάντες, και απέσπασε κι άλλες παραχωρήσεις.

Όσες διαβεβαιώσεις και να δίνονται ότι η Άγκυρα ούτε ζήτησε ούτε έλαβε ανταλλάγματα για να άρει το βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, όλοι ξέρουν ότι αυτά ειπώνονται επειδή πρέπει να τηρούνται τα προσχήματα.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΪΝΤΕΝ ο Ερντογάν ζήτησε –και έλαβε– τη δέσμευση για τα αεροσκάφη F-16. Τουλάχιστον. Από τους «μεγάλους» της Ευρώπης ζήτησε –και έλαβε– τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπάρχουν πια περιορισμοί στους εξοπλισμούς του.

Από τη Σουηδία και τη Φινλανδία, τέλος, ζήτησε –και έλαβε– όχι μόνο υλικά ανταλλάγματα,αλλά και δηλώσεις νομιμοφροσύ-νης.Όσο κι αν οι «προοδευτικές» Σκανδναβές πρωθυπουργοί προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι στην κοινή γνώμη τους με αστειότητες («αυτά που υπογράψαμε ήδη τα εφαρμόζουμε»), η αλήθεια είναι ότι έκαναν τεμενάδες.Το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιες,και ο τελευταίος ακόμη Σουηδός και Φινλανδός.

ΠΩΣ ΕΞΗΓΟΥΝ το γεγονός ότι θεωρούν πλέον μιάσματα προς αποφυγή τους μέχρι χθες «ήρωες Κούρδους»; Και τι θα κάνουν τώρα που ο Ερντογάν, με το καλημέρα, ζητά την έκδοση-συγκεκριμένων πολιτικών προσφύγων που ζουν στις χώρες τους;

Οι «πολιτισμένοι» Σκανδιναβοί, που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους,πρέπει να περάσουν από το σουλτανικό ταμείο. Ή να ρισκάρουν μια επαναφορά του βέτο.

Μήπως ξαφνικά θα ανακαλύψουν ότι οι εν λόγω πρόσφυγες είναι τρομοκράτες που τους αξίζουν μόνο τα μπουντρούμια του Ερντογάν; Μέσα από όλο αυτό το κυνικό παζάρι ίσως βγει κι ένα καλό: θα είναι πια δύσκολο να μας ζαλίζουν με «ευρωπαϊκές αξίες» και «ανθρωπιστικές αρχές».

ΜΙΑΣ ΚΑΙ περί Κούρδων ο λόγος, και αυτοί θα αναγκαστούν να βγάλουν συμπεράσματα από όσα αισχρά διαδραματίστηκαν στη σύνοδο της «σωστής πλευράς της ιστορίας».

Κάποτε σύν-θημά τους ήταν το «οι μόνοι φίλοι μας είναι τα βουνά μας». Σταδιακά αυτό ξεχάστηκε, αφού η κουρδική ηγεσία θεώρησε ότι οι Δυτικοί προσφέρουν ομπρέλα προστασίας.

Όμως...πόσο πολύ έχει πληγεί από αμνησία αυτή η ηγεσία;

Διότι δεν είναι ούτε μία ούτε δύο οι φορές που οι Δυτικοί, αφού τους χρησιμοποίησαν, τους εγκατέλειψαν στο έλεος των εχθρών τους. Τώρα τους σπρώχνουν ακόμη μια φορά στο θυσιαστήριο.

«ΞΑΦΝΙΚΑ» οι Κούρδοι διαπιστώνουν ότι στη σύνοδο του ΝΑΤΟ «αποκαλύφθηκε το αληθινό πρόσωπο του λεγόμενου δυτικού δημοκρατικού συστήματος» και ότι εκεί «επικυρώνονται οι σφαγές και οι διαχρονικές γενοκτονικές πολιτικές του τουρκικού κράτους κατά του κουρδικού λαού» *. Kάλλιο αργά παρά ποτέ; Και με τι κόστος το πάθημα θα γίνει μάθημα;

Δεν υπάρχει εύκολος και γρήγορος δρόμος για να κερδίσει ένας λαός την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του!

ΘΑ ΕΙΣΒΑΛΕΙ τώρα ο Ερντογάν βαθύτερα στη Συρία; Οι ΗΠΑ και η Ρωσία, καθεμιά για τους λόγους της, τον παρακαλούν(!) να μην το πράξει. Σε παρακάλια ο Ερντογάν δεν δίνει σημασία. Ακόμη λιγότερο τον απασχολεί τυχόν αντίδραση της «διεθνούς κοινότητας». Της ίδιας που επί δεκαετίες αδιαφορεί για τον ακρωτηριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας – και μάλιστα καλεί τα θύματα να προχωρήσουν σε αυτοχειριασμό ώστε να ικανοποιηθούν οι θύτες...

Ποιος θα διαμαρτυρηθεί λοιπόν αν η Άγκυρα επεκτείνει την κατοχή; Οι Κούρδοι και οι Σύριοι.

Δηλαδή κανείς.

ΤΙ ΛΕΝΕ τώρα και οι Ιρανοί, που πριν λίγες μόλις εβδομάδες διέρρεαν «προειδοποιητικά» ότι στη Συρία μπορεί να υπάρξει απευθείας στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ τουρκικών και ιρα-νικών δυνάμεων ;**

Διαβεβαιώνουν ότι «κατανοούν πολύ καλά τις ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλειά της», και επίσης ότι «μπορεί να καταστεί αναγκαία μια νέα τουρκικήειδική επιχείρηση στη Συρία»!***

Με τέτοιες δηλώσεις, πόση αξιοπιστία απομένει στις διαμαρτυ-ρίες του Ιράν για την παραβίαση των δικών του κυριαρχικών δικαιωμάτων; Όση και στις δια-βεβαιώσεις των Σκανδιναβών ότι παραμένουν πιστοί στις «αξίες» τους...

***

Οι λαοί και τα έθνη που καταπιέζονται ή απειλούνται δεν μπορούν να προστατευθούν πο-ντάροντας σε ιδιοτελείς «φίλους» ή καλοπιάνοντας Σουλτάνους και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το δίκιο άλλων λαών. Αυτό το μάθημα το έχει γράψει η Ιστορία. Όπως έχει γράψει και ότι λαοί με αντιστασιακό φρόνημα και βαθιά ενότητα δεν θα χαθούν. Τα υπόλοιπα είναι σκανδιναβικοί μύθοι και μεσανατολικά παραμύθια για εθελοτυφλούντες.

* Ανακοίνωση του ΡΚΚ (29/6/2022,ROJ News).

** Δηλώσεις του Αλί Ακμπάρ Φαραζί (13/6/2022, Middle East Monitor).

*** Δηλώσεις του Ιρανού ΥΠΕΞ (27/6/2002, Rudaw Media Network).

ΠΗΓΗ :Δρόμος της αριστεράς, 2/7/2022

Eurovision: Ένας θεσμός-γέννημα του ΝΑΤΟ !

Αυτό που δεν πρόκειται να μας πει κανένας από τους φανατικούς του «θεσμού» και της ιστορίας του είναι ότι η Eurovision γεννήθηκε ως ιδέα του ΝΑΤΟ (!), στο πλαίσιο των εναλλακτικών τρόπων που αναζητούσε η ιμπεριαλιστική συμμαχία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για να προωθήσει τη λεγόμενη «ήπια ισχύ». Αυτό προκύπτει από έγγραφα του ΝΑΤΟ, που αποχαρακτηρίστηκαν το 2015 και περιγράφουν ως εξής τη δημιουργία της Eurovision:

Στις 28/1/1955 συναντήθηκαν στο Παρίσι τα μέλη της «Επιτροπής του ΝΑΤΟ για τον Πολιτισμό και τη δημόσια πληροφόρηση» με τον διευθυντή της Γαλλικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, στον οποίο παρέδωσαν μια έκθεση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ που θα ονομαζόταν Eurovision. Στο πρότζεκτ αυτό είχε ήδη εμπλακεί το BBC.

Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρίσι, έγινε μια νέα συνάντηση, αλλά το σχέδιο είχε αλλάξει: Τώρα συζητιόταν η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλη του 1956.

Στις 12/2/1955, σε μια τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου, και ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάη του 1956. Μάλιστα, επικεφαλής της EBU ήταν τότε ένα στέλεχος του BBC, που είχε εξαρχής εμπλακεί στη δημιουργία της Eurovision.

Μικρή λεπτομέρεια: Τη δεύτερη συνάντηση απασχόλησε το αν στις μουσικές εκδηλώσεις θα μοιραζόταν απροκάλυπτα προπαγανδιστικό υλικό του ΝΑΤΟ, ιδέα που τελικά απορρίφθηκε, με το σκεπτικό ότι «θα ήταν πολύ πιο φυσικό να επηρεαστεί το κοινό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλίμα αυτής καθαυτής της διοργάνωσης». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι το δυσώδες παρασκήνιο της διοργάνωσης, που αξιοποιείται για να στέλνονται πολιτικά και γεωπολιτικά «μηνύματα» σε χώρες και ομάδες χωρών, ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία των μεταξύ τους ανταγωνισμών.

Και για όσους ενδιαφέρονται, τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα:

[------->]

Η κρίση στην Ουκρανία και η τάση για πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

από τον Domenico Moro

Η κρίση που εξελίσσεται στην Ουκρανία δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά θα πρέπει να εξεταστεί σε παγκόσμιο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, είναι μόνο μια πτυχή της τάσης προς τον πόλεμο που χαρακτηρίζει αυτή την ιστορική φάση. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο να διευκρινιστούν ορισμένα σημεία, και επειδή είναι απαραίτητο να διευκρινιστούν τα διακυβευόμενα συμφέροντα και οι ευθύνες των επιμέρους κρατών.

Το βασικό πρόβλημα είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Αυτό χαρακτηρίζεται από την επιδίωξη του υψηλότερου δυνατού κέρδους. Για το λόγο αυτό, το κάθε εθνικό κομμάτι του παγκόσμιου κεφαλαίου χαρακτηρίζεται από μια συνεχή τάση επέκτασης, επιδιώκοντας την επέκταση των αγορών διεξόδου των αγαθών και του πλεονάζοντος κεφάλαιο και τον έλεγχο των περιοχών προέλευσης των πρώτων υλών. Αυτό προκαλεί ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών που γίνονται φορείς των ειδικών συμφερόντων του κεφαλαίου τους. Ένα από τα εργαλεία αυτού του ανταγωνισμού είναι το στρατιωτικό.

Ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η άνιση ανάπτυξη των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών και οικονομιών. Οι χώρες που βρίσκονται κατά καιρούς στην κορυφή του παγκόσμιου συστήματος και είναι πιο προηγμένες τείνουν να επιβραδύνουν την ανάπτυξή τους. Αντίθετα, άλλα κράτη, πιο καθυστερημένα, τείνουν να αυξάνουν την ανάπτυξή τους. Ετσι, το σύστημα είναι πάντα ασταθές, γιατί χαρακτηρίζεται από μεταβαλλόμενες σχέσεις οικονομικής ισχύος μεταξύ κρατών και τμημάτων του κεφαλαίου.

Ο πόλεμος είναι επομένως εγγενές στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος όχι μόνο επειδή είναι το φυσικό αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών, αλλά και επειδή ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής κυκλικά περνά βαθιές οικονομικές κρίσεις και οι στρατιωτικές δαπάνες δίνουν μια ανάσα στα εταιρικά κέρδη. ενώ, από την άλλη, οι καταστροφές που προκαλεί ο πόλεμος επιτρέπουν την ανοικοδόμηση, προσφέροντας έτσι άλλες ευκαιρίες για κέρδοι. Οι ΗΠΑ βγήκαν από την κρίση του '29 χάρη στις τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς με αφορμή το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Σήμερα, αυτό που συμβαίνει είναι η αλλαγή στην οικονομική ισορροπία δυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Κίνας. Ειδικότερα, η παγκόσμια ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών αμφισβητείται σοβαρά λόγω της εκρηκτικής ανάπτυξης της Κίνας. Οι ΗΠΑ είναι η κύρια απειλή για την ειρήνη, γιατί βρίσκονται σε παρακμή και προσπαθούν να αναπληρώσουν την απώλεια της οικονομικής ηγεμονίας αξιοποιώντας τα στρατιωτικά μέσα. Οι ΗΠΑ είναι μια αναγκαστικά ιμπεριαλιστική χώρα γιατί στηρίζονται στην κυριαρχία του δολαρίου, το οποίο, ως αποθεματικό νόμισμα και νόμισμα διεθνούς συναλλαγής, επιτρέπει στις ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν το τεράστιο διπλό έλλειμμά τους, του αμερικανικού δημοσίου και αυτό του εξωτερικού εμπορίου, απλά με την εκτύπωση δολαρίων. Στην πράξη, οι ΗΠΑ είναι ένα παρασιτικό έθνος σε σχέση με την παγκόσμια οικονομία.

Η ηγεμονία του δολαρίου δεν βασίζεται πλέον στην οικονομική ηγεμονία αλλά όλο και περισσότερο στην τεράστια στρατιωτική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών. Εξ ου και η τάση για πόλεμο που είναι χαρακτηριστική των Ηνωμένων Πολιτειών, των οποίων η οικονομία εξαρτάται, πολύ περισσότερο από τις άλλες, από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα και των οποίων οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες είναι άνευ συγκρίσεως σε παγκόσμιο επίπεδο, ίσες με 778 δισεκατομμύρια δολάρια (το 2020) , ένας αριθμός υψηλότερος από τις συνολικές δαπάνες των δέκα Κρατών που ακολουθούν τις ΗΠΑ στην παγκόσμια κατάταξη στρατιωτικών δαπανών. Οι τελευταίες δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από μια σχεδόν αδιάκοπη σειρά αμερικανικών πολέμων: Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ.

Την εποχή της διάλυσης της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν στη Ρωσία ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτείνει τα σύνορά του, ενσωματώνοντας τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Πράγματι, όχι μόνο το ΝΑΤΟ, που προέκυψε σε αντίθεση με την ΕΣΣΔ, συνέχισε να υπάρχει μετά τη διάλυση του εχθρού του, αλλά το ακριβώς αντίθετο συνέβη με την επέκταση των συνόρων του μέχρι τη Ρωσία, που βρίσκει τις βάσεις του ΝΑΤΟ και Αμερικανούς στρατιώτες μπροστά στην πόρτα της. Η σημερινή ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίαςπροκύπτει από το ενδεχόμενο ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Θυμόμαστε τι συνέβη όταν η ΕΣΣΔ προσπάθησε να στείλει πυραύλους στην Κούβα, λίγα χιλιόμετρα από τις αμερικανικές ακτές, και οι ΗΠΑ απείλησαν με παγκόσμιο πόλεμο.

Το ΝΑΤΟ είναι ένας τρόπος ελέγχου της Δυτικής Ευρώπης, συμπιέζοντάς την στις ΗΠΑ με έναν αντιρωσικό ρόλο. Ουσιαστικά, το ΝΑΤΟ χρησιμεύει για να εμποδίσει κάθε προσπάθεια της Ευρώπης να έχει μια αυτόνομη άμυνα και να συνάψει συμφωνίες με τη Ρωσία, όπως αυτή του αγωγού φυσικού αερίου Nord stream 2, που θα εξασφάλιζε άφθονη παροχή ενεργειακών πρώτων υλών στη Δυτική Ευρώπη. Η Ρωσία δεν αποτελεί άμεση απειλή για τις ΗΠΑ, καθώς η οικονομία της είναι πολύ μικρή και καθυστερημένη (με βάση τις εξαγωγές ενεργειακών πρώτων υλών), αλλά είναι ένας «χρήσιμος» εχθρός για τη διατήρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην υπόλοιπη Δύση.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, είναι «αποικίες» των ΗΠΑ και ειρηνικές χώρες. Αντίθετα, είναι ιμπεριαλιστικές χώρες, που βρίσκονται στο κυρίαρχο κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και ανταγωνιστές των ΗΠΑ και ως προς το νόμισμα, δεδομένου ότι το ευρώ έχει κατακτήσει το ρόλο του δεύτερου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Επιπλέον, βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία επανεξοπλισμού και κατασκευής μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης στην οποία εμπλέκεται κυρίως η Γαλλία, η οποία, για παράδειγμα, στην Αφρική προωθεί ευρωπαϊκές στρατιωτικές αποστολές με στόχο τη διατήρηση της γαλλικής και ευρωπαϊκής επιρροής στις πρώην αποικίες. Μένει να δούμε αν η προσπάθεια της Γαλλίας να οικοδομήσει μια ενωμένη Ευρώπη σε στρατιωτικό επίπεδο θα είναι επιτυχής. Σε κάθε περίπτωση, η τάση επανεξοπλισμού της Ευρώπης είναι ανησυχητική και πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Εάν η Ρωσία είναι ένας «χρήσιμος» αλλά στην πραγματικότητα όχι αποφασιστικός εχθρός, η Κίνα είναι ο πραγματικός εχθρός των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η Κίνα είναι η μόνη χώρα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως παγκόσμιος ηγεμόνας σε οικονομικό, άρα και πολιτικό επίπεδο. Αποφάσεις όπως αυτή που έλαβαν πρόσφατα ο Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ για την εμπορία του ρωσικού φυσικού αερίου στην Κίνα σε ευρώ και όχι σε δολάρια αποτελούν απειλή για την παγκόσμια ηγεμονία του δολαρίου και συνεπώς για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους λόγους για την εισβολή στο Ιράκ ήταν η απόφαση του Σαντάμ Χουσεΐν να πουλήσει το πετρέλαιο του σε ευρώ. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει μια πολιτική περιορισμού της Κίνας περιβάλλοντάς την με στρατιωτικές βάσεις και στρατιωτικές συμμαχίες, η τελευταία από τις οποίες είναι το Aukus, μεταξύ ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Αυστραλίας, που στοχεύει στον έλεγχο της περιοχής της Ινδίας - Ειρηνικού.

Εν κατακλείδι, στο πλαίσιο της γενικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, πρέπει να αναγνωρίσουμε τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι ΗΠΑ ως καθοριστικός παράγοντας αποσταθεροποίησης και τάσης για πόλεμο σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι σημαντικό να διευκρινιστεί, γιατί η Ιταλία είναι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Σήμερα, για εμάς, η κύρια απειλή για την ειρήνη έρχεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αφενός, και, αφετέρου, από τον επανεξοπλισμό και την τάση προς μια ευρωπαϊκή αμυντική ένωση.

ΠΗΓΗ : La crisi in Ucraina e la tendenza alla guerra degli Stati Uniti e della NATO, Sinistra in rete (Η αριστερά στο διαδίκτυο)