Να επιβάλλουν στους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων να κοιμούνται σε ανακυκλωμένα κρεβάτια από χαρτόνι και πλαστικά στρώματα
Να βολεύονται σε δωμάτια χωρίς κλιματισμό (στο Παρίσι, τον Αύγουστο)
Να τους αναγκάζουν να αγωνίζονται σε ένα από τα πιο μολυσμένα αστικά ποτάμια του κόσμου (αλλά επισήμως καθαρισμένο με μεγάλες επενδύσεις και, μα το Θεό, με πιστοποίηση ISO βιωσιμότητας)
Να τους αναγκάζουν να τρώνε vegan, ενώ κρυφά ονειρεύονται μπριζόλες
Να παρουσιάζουν στην τελετή έναρξης παρωδία αποφθεγμάτων που είναι προκλητικά λαϊκίστικα και ιδεολογικά ευθυγραμμισμένα
Να απαγορεύουν στους Ρώσους και Λευκορώσους αθλητές να συμμετέχουν ως τέτοιοι
κ.λπ. κ.λπ.
Με μια πρώτη ματιά, δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα κοινό, αλλά αυτή θα ήταν μια επιφανειακή εκτίμηση.
Αυτό που έχουν κοινό είναι μια πρόθεση εξαιρετικά διδακτική.
Το κοινό, δηλαδή, είναι η επιθυμία να ΔΑΣΚΑΛΕΨΟΥΝ τον υπόλοιπο κόσμο.
Εδώ, σας δείχνουμε πώς ακόμη και διάσημοι αθλητές μπορούν να προσαρμοστούν ,να τρώνε μπιφτέκια με σέλινο και να χαμογελούν, να πεθαίνουν από τη ζέστη για να μειώσουν το αποτύπωμα του άνθρακα, να κολυμπούν ανάμεσα σε ενυδρίδες, επειδή το κάνεις με ό,τι έχεις μπροστά σου, και στη συνέχεια σας δείχνουμε πώς να βάζετε στη θέση τους τους ανελεύθερους αυτοκράτορες (τουλάχιστον εκείνους με τους οποίους εμείς σήμερα δεν κάνουμε μπίζνες), ή πώς να διαπομπεύετε όλα εκείνα τα γελοία πολιτιστικά, φυσικά και θρησκευτικά παρελκόμενα που εξακολουθούν να κατοικούν ανάμεσα σε εσάς τους πρωτόγονους λαούς (και τα οποία σε εμάς στην rive gauche φαίνονται τόσο αηδιαστικά επαρχιώτικα).
Και αυτό σήμερα είναι τόσο χαρακτηριστικό της Γαλλίας όσο και της Ευρώπης και της Δύσης.
Μεθυσμένες από μισό αιώνα οικονομικοστρατιωτικής ηγεμονίας, οι δυτικές άρχουσες τάξεις βρίσκονται σήμερα εν μέσω μιας "στιγμής (momentum) Φουκουγιάμα" :
"Βρισκόμαστε στο απόγειο του πολιτισμού- απομένουν κάποιες λεπτομέρειες να διορθωθούν, να προσαρμοστούν, αλλά βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι μ’εμάς η Ιστορία έφτασε στο τέλος της. Στον υπόλοιπο κόσμο έχει μείνει μόνο η εναλλακτική του να γίνει σαν εμάς ή να μαραζώσει στην ταπεινή ασημαντότητα όλων αυτών που βρίσκονται μακριά από το Φως".
Ενώ λοιπόν το Ηνωμένο Βασίλειο φλέγεται (και η Γαλλία είχε καεί αρκετές φορές), ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια αέναη προεκλογική εκστρατεία μεταξύ ανθρώπων που ο μέσος χοντρόπετσος θεωρεί χαζούς, ενώ η Ευρώπη αποβιομηχανοποιείται, ενώ εκεί που εμείς βλέπουμε ευγένεια πνεύματος και ανυποχώρητα ανθρώπινα δικαιώματα, όλος ο κόσμος βλέπει την υποκρισία και τα διπλά πρότυπα της Δύσης, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, εμείς είμαστε εδώ και ΔΙΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ.
Φυσικά και αυτά θα έχουν άσχημο τέλος.
Και το μόνο λυπηρό είναι ότι, αν δεν συμβεί κάτι σύντομα, το να γνωρίζουμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, δεν είναι καθόλου παρήγορο.
