Είχαμε αναρτήσει την πρώτη φωτογραφία, από νομό Κοζάνης.
Ο φίλος Dimitris Stefanidis, μελισσοκόμος από την περιοχή,μας έδειξε με τη δεύτερη φωτογραφία πώς ήταν εκεί πριν την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών!
Στην τρίτη, από τις ΗΠΑ, για την γη και κτηνοτροφία
Και πώς θέλουν να μας αποτρελάνουν...
Καλημέρα από το φωτεινό και δροσερό Βέρμιο!
Η πολύ ανησυχητική άνοδος της Ακροδεξιάς, και ιδίως του
φασιστικού της τομέα, στην Ελλάδα πρέπει
να μας ανησυχήσει αλλά και να μας
διδάξει τρία βασικά πράγματα :
Η Ακροδεξιά νικάται με μαζική πολιτική κινητοποίηση στον
δρόμο και με σωστή πολιτική προσέγγιση του λαού και των
καθημερινών ανθρώπων των πιο κατώτερων τάξεων και όχι με εκλογική νομική
απαγόρευση ή κυρίως διοικητικά μέτρα-εκτός και αν έχουμε έκδηλη έκφραση βίας.
Οι διαβόητες απαγορεύσεις κομμάτων -ακόμη και αν δεχθούμε ότι δεν ήταν
στημένες- την συσπειρώνουν, της δίνουν "αντισυστημικό " αέρα και
τελικά παρακάμπτονται. Πέραν του γεγονότος ότι ο μηχανισμός Κασιδιάρη φάνηκε
εξαιρετικά οργανωμένος και επινοητικός, αν απαγορεύσεις 32 κόμματα , χωρίς να
τα ακυρώσεις βαθύτερα στο πολιτικό και
κοινωνικό τους μήνυμα, θα την φας από το 33ο και το 34ο . Αυτό δεν έγινε;
Η λεγόμενη Κεντροδεξιά
, και σε κάποιον βαθμό και η
"δικαιωματική" Αριστερά-Κεντροαριστερά, το σύγχρονο
"ακροκεντρώο" ολοκληρωτικό κράτος και οι μηχανισμοί του χρειάζονται λειτουργικά την κλασσική Ακροδεξιά , αρκεί να της κρατάνε κάπως το
λουρί. Είναι εξαιρετικό φόβητρο για να περνά η γραμμή του "κεντρώου"
νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού αλλά και
για να ταυτίζεται κάθε πραγματική ριζοσπαστική δύναμη ή αντίσταση με την Ακροδεξιά ώστε να συκοφαντείται. Μόνο αν δει κανείς
πόσα ευρωπαϊκά προγράμματα δις ευρώ διασπαθίζονται "κατά της
Ακροδεξιάς" μεταξύ ημετέρων, που οι πρακτικές τους καθόλου δεν την
ανακόπτουν, αν όχι το ανάποδο, αυτό
δείχνει ότι η Ακροδεξιά είναι σίγουρα
σοβαρός κίνδυνος για την δημοκρατία ( που απισχνάται στην Ευρώπη για
πολλούς λόγους) αλλά ορισμένες
"αντιακροδεξιές" είναι απλά καλή μπίζνα και τρόπος κοινωνικής
ανέλιξης.
Τέλος, εμβόλια και υγειονομική διαχείριση. . Όταν κάποιον
λαϊκό κόσμο που δεν ήθελε να απεμπολήσει κάποια θεμελιώδη του δικαιώματα, από την αρχή
της επιδημίας κόβιντ το δήθεν φιλελεύθερο κράτος, με την
χαρακτηριστική συνέργεια όλων των
"δημοκρατικών" κομμάτων, τον
πάτησε κάτω εισάγοντας μια πολιτική κοινωνικού αυτοματισμού ("εμβολιαστές-ψεκ" κλπ) και όταν η
κατά πλειοψηφία "ορθολογική"
Αριστερά αποδοκίμασε αυτόν τον κόσμο ως ακροδεξιό , βλαμμένο κλπ συνέβη, εν μέρει, η αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Όταν σπρώχνεις
κάποιον εμφατικά στην Ακροδεξιά και την παριστάνεις επίμονα ως πολιτικό εκπρόσωπό του, η σχέση αυτή μπορεί και να δέσει τελικά... Όχι; Επίσης, όταν χαιδεύεις ως κράτος διεθνείς φασιστικές
δυνάμεις επειδή είναι "αντιρώσοι"(πχ Αζόφ κλπ) , και αυτό έχει τις συνέπειές του. Δεν είναι
νομιμοποίηση αυτό της Ακροδεξιάς; Η μας ενοχλεί μόνο η φιλορωσική
Ακροδεξιά; (υπάρχει βέβαια και αυτή η
εκδοχή).
Οι λόγοι, βέβαια, ανόδου της κλασσικής Ακροδεξιάς είναι πολλοί
και χρειάζεται βαθύτερη μελέτη και πιο
καλή κατανόηση του προβλήματος. Ποιά
κοινωνικά στρώματα εκφράζει και οργανώνει η Ακροδεξιά , πως χειραγωγεί τις ανάγκες τους,
πώς επικοινωνεί πολιτικά; πώς
αλληλεπιδρά με το κράτος; Πάντως , με
κατάρες,αφορισμούς και "βρίζοντας
το κοινό" δεν γίνεται. Θέλει άλλους τρόπους. Πιο έξυπνους και δραστικούς.Θα επανέλθουμε
Δημήτρης Μπελαντής
Γιαννίτσι Καρυστίας.
Υποσχέθηκαν στους ιθαγενείς πως θα τους φτιάξουν τελεφερίκ γιά να κατεβαίνουν κάτοικοι καί επισκέπτες στον Λιμνιώνα, την κοντινή παραλία, χωρίς να καίνε βενζίνη γιά τα ΙΧ τους. Επίσης πως όλοι στο χωριό θα έχουν πολύ σύντομα ηλεκτρικό ρεύμα δωρεάν χωρίς κανένα περιορισμό στην κατανάλωση, καί πως η πλατεία καί ο κεντρικός δρόμος θα φωταγωγούνται νύχτα-μέρα.
Καί τους πίστεψαν - όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Βοήθησαν καί οι επιτήδειοι συγχωριανοί που είχαν χερσότοπους προς αξιοποίηση. Τώρα οι βιομηχανικές ανεμογεννήτριες βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από το χωριό, ο θόρυβος ζουρλαίνει τους κατοίκους καί δεν τους αφήνει να κοιμηθούν, ενώ από τους άλλοτε ήσυχους δρόμους γύρω από το χωριό που χρησιμοποιούσαν οι μελισσοκόμοι καί οι βοσκοί τώρα διέρχονται συνεχώς χωματουργικά καί φορτηγά βαρέως τύπου. Ομως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Ολη η σύγχρονη Ελλάδα σε μία φωτό. Το κατεστραμμένο φυσικό περιβάλλον, τα νεόπλουτα σπίτια των καπάτσων χωριανών παραδίπλα από τα παλιά λιθόκτιστα καί τα κοτέτσια από λαμαρίνα, η Μπέμπα SUV παρκαρισμένη δίπλα στον κάδο σκουπιδιών που πάνω γράφει ΚΑΛΠΗ.
Με τις υγείες μας! 🙂
ΥΓ. το Γιαννίτσι (παλαιότερα Ιωαννίκιο) δεν είναι κάποιο τυχαίο χωριό. Ολη η γύρω περιοχή παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό καί ιστορικό ενδιαφέρον. Σε πολύ κοντινή απόσταση, ανάμεσα πλέον από τις τερατώδεις ανεμογεννήτριες, βρίσκονται τα αρχαία καί μεσαιωνικά οχυρά της Φυλάγρας, της Σιλόσας καί του Στενού, καί ο Μεσοβυζαντινός ναός της Αγ.Τριάδας (10ος αι. μ.Χ.).
Στην Θεσσαλία, φωτοβολταϊκά πάρκα «φυτρώνουν» καλύπτοντας μεγάλες εκτάσεις γεωργικής γης. Με μανδύα την ανάγκη επίλυσης του ενεργειακού προβλήματος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, η Πολιτεία ανάβει πράσινο φως σε μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα που απειλούν τον πάλαι ποτέ σιτοβολώνα της χώρας, υπονομεύοντας περεταίρω την επισιτιστική ασφάλεια.
Ζούμε στην εποχή της ανοησίας. Δώστε τα χωράφια να βάλουν φωτοβολταϊκά να τα παίρνουν από τους λογαριασμούς του ρεύματος οι οποίοι ανεβαίνουν σε επίπεδα είδους πολυτελείας. Και σε 20 χρόνια θα χρειάζονται πάλι επιδοτήσεις και έξοδα για να ξηλωθούν.
«Θα ακούσει κάποιος στην Αθήνα για 1.000 στρέμματα και ποιος ξέρει τι θα νομίσει. Λοιπόν, κάνω τζίρο περίπου 150.000 ευρώ το χρόνο και είναι ζήτημα αν θα μου μείνουν καθαρά 10-15.000 για να ζήσω την οικογένειά μου».
«Για κάθε στρέμμα που νοικιάζω», λέει ο κ. Μπρέλλας, «δίνω περίπου 40 ευρώ το χρόνο στους ιδιοκτήτες. Κι έρχεται τώρα η εταιρεία και τους δίνει 180 ευρώ για να βάλει φωτοβολταϊκά. Πώς μπορώ να το ανταγωνιστώ αυτό; Πάει, χάνεται το χωράφι αυτό από την παραγωγή».
«Σ’ όλους μας ήρθανε» εξηγεί, για το πώς κλείνονται οι συμφωνίες των εταιρειών με τους ιδιοκτήτες της γης. «Μας πήρε τηλέφωνο ένας μεσίτης της εταιρείας, έναν-έναν στο χωριό, για να δώσουμε τα χωράφια μας. Όσοι δουλεύουμε τα χωράφια δεν τα δίνουμε. Οι περισσότεροι που τα δίνουν, δεν καλλιεργούν οι ίδιοι. Μπορεί να είναι παιδιά που έχουν φύγει στην Αθήνα κι έχουν μια κληρονομιά, χωρίς να έχουν καμία σχέση. Οπότε τα δίνουν, τα λεφτά είναι πολλά».
