Πριν λίγη ώρα στο Σκάι, τον κρατικοδίαιτο σταθμό του κρατικοδίαιτου Αλαφούζου εμφανίσθηκε ο οικονομικός σύμβουλος του Κούλη κ. Πατέλης. Ο κ. Πατέλης μας ενημέρωσε ότι επίκειται κρατικοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς αν και αυτό το γνωρίζαμε εδώ και εβδομάδες. Δεν μας ενημέρωσε όμως γιατί η κρατικοποίηση θα γίνει με 6 ευρώ ανά μετοχή την ώρα που η μετοχή της τράπεζας διαπραγματεύεται στo 1 ευρώ ανά μετοχή. Πρόκειται για μια τρομακτική ζημία για το ελληνικό δημόσιο το οποίο μάλιστα θα επιδιώξει την επανιδιωτικοποίηση της τράπεζας οριστικοποιώντας τη ζημία. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα βρεθεί τρελός να πληρώσει τη μετοχή σε τιμή πάνω από 6 ευρώ. Από την παρουσίαση των αποτελεσμάτων πάντως φαίνεται ότι η τράπεζα δεν έχει μια αφού προχωρά σε τιτλοποίηση ΕΝΉΜΕΡΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ αξίας 1 δισ ευρώ. Τέλος, απορία προκαλεί η σιγή ιχθύος του κ. Πατέλη γύρω από την τύχη της διοίκησης Χρήστου Μεγάλου που είναι επιλογή τω ιδιωτών μετόχων που χρεοκόπησαν την τράπεζα και μας τη φόρτωσαν. Σε κάθε περίπτωση τόσες κρατικοποιήσεις δεν νομίζω να έχει κάνει άλλη ελληνική κυβέρνηση σε τόσο σύντομο χρόνο.
Δεν είναι κακοί άνθρωποι οι καπιταλιστές (ούτε οι κυβερνήσεις τους, ούτε οι εξουσιαστές και οι γραφειοκράτες ) - ( Σημειώσεις για τον επόμενο πολιτικό πόλεμο- Νο4 * )
Δημήτρης Οικονομίδης
Μα δεν καταλαβαίνουν; Δεν βλέπουν ότι ξεφεύγει το πράγμα; Τόσο
δύσκολο είναι να …; [πχ επιτάξουν τις ιδιωτικές κλινικές για τον κορονοϊό]».
Τέτοια ερωτήματα ακούμε τριγύρω μας από την πρώτη καραντίνα και ακόμη
περισσότερο τώρα με το δεύτερο κύμα.
Αυτά τα τόσο
λογικά, φυσικά και ανθρώπινα ερωτήματα, έχουν νόημα, αξίζουν τον κόπο να τα
θέτουμε όταν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους, σε ομάδες που έχουν ως Θεμέλιό τους τη
συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά. Σε ανθρώπους και
ομάδες που επιλέγουν (όπως ο Ηρακλής μπροστά στο σταυροδρόμι της Αρετής και της
Κακίας ) να μην υποκύψουν, να μην υπηρετήσουν τα «αντικοινωνικά» τους ένστικτα
και επιθυμίες, τις αντικοινωνικές πολιτικές.
Γι’ αυτό υπάρχει
ένα θεμελιώδες λάθος όταν αυτά τα ερωτήματα απευθύνονται στην Εξουσία. Είναι
σαν, αυτοί που τα λένε, να θεωρούν ότι
οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση και οι λοιποί «έχοντες και εξουσιάζοντες» , έχουν
κάποιο έλλειμα ή κάποιο μπλοκάρισμα (είτε ως άτομα είτε ως τάξη) ηθικής,
καλοσύνης, αγάπης, κατανόησης, λογικής. Και επόμενα, η επίκληση στην κοινή
λογική και την ανθρωπιά θα ξυπνήσει μέσα τους τον Άνθρωπο, η βροντερή
καταγγελία θα τους ταρακουνήσει, και θα κάνουν, όχι βέβαια επαναστατικά πράγματα
αλλά, τα στοιχειώδη.
Είναι όμως έτσι;
Είναι ο Καπιταλιστής, ο Εξουσιαστής, ένας Κακός Άνθρωπος; Και το θέμα, επόμενα,
είναι να τον ξυπνήσουμε; Να τον φέρουμε στα σύγκαλά του; Να τον σωφρονίσουμε;
Αν ήταν έτσι, τότε η κοινωνική επανάσταση θα ήταν μια πολύ εύκολη υπόθεση. Θα
υποδεικνύαμε παραδείγματος χάριν, και γιατί όχι θα υποβάλαμε, τους «από πάνω»
σε ψυχοεκπαιδευτικές και εξανθρωπιστικές διεργασίες και ο κόσμος θα άλλαζε
χωρίς «φωτιά και μαχαίρι». Θα γλυτώναμε, συν τοις άλλοις, και από όλες τις επιπτώσεις
της κοινωνικής σύγκρουσης. Win-win,
isn’t it, Watson?
Και τα κέρδη τους
να αυξήσουν εύκολα και απρόσκοπτα.
Και την Εξουσία
τους να εμπεδώσουν καλύτερα.
Και να βρεθούν σε
πιο πλεονεκτική θέση όταν οι καταπιεζόμενοι θα έρθουν να λογαριαστούν αφού
περάσει η καταιγίδα.
Αυτή η «έλλειψη»
κατανόησης και ανθρωπιάς, λειτουργεί στη λογική του «Σοκ και Δέος».
Σε ένα πρώτο
επίπεδο, το πολιτικό και ψυχολογικό ωστικό κύμα που δέχεται ο πληθυσμός είναι τεράστιο
και, με δεδομένο και το ότι δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, δηλαδή μια επαρκής,
στιβαρή και μαζική αντίπαλη φωνή, που να δημιουργεί αντίβαρο και αίσθημα
ασφάλειας και εμπιστοσύνης στα καταπιεζόμενα στρώματα – οδηγεί σε μια παράλυση
των αντιστάσεων.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, πιο βαθύ, δημιουργεί
μια αίσθηση παντοδυναμίας των κυρίαρχων τάξεων, μια σκέψη του τύπου: «για να
κάνουν τόσο εγκληματικά πράγματα και με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο, πρέπει να είναι
πολύ δυνατοί και θα έχουν προβλέψει ότι δεν θα χάσουν από αυτό». Ευτυχώς για
εμάς, η παντοδυναμία των κυρίαρχων δεν είναι αιώνια και οριστική, ούτε είναι
ικανοί να προβλέψουν τα πάντα. Αλλά, μπορούν να επιβραδύνουν προς όφελός τους
το ξέσπασμα των αντιδράσεων μας.
Γιατί να απορούμε,
λοιπόν, για το ότι η κυβέρνηση και ο ιδιωτικός τομέας δεν κάνουν τώρα το
«λογικό και ανθρώπινο», όταν δεν είναι τόσο μακριά μας (με όρους Ιστορίας) η
συνεργασία της άρχουσας τάξης με τους Ναζί, οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες
της Κατοχής; Και μάλιστα, συχνά «τυχαίνει» να είναι και οικογενειακή υπόθεση η
συνεργασία εναντίον του λαού (πρόσφατο παράδειγμα η «φαμίλια» Έβερτ). Γιατί να
απορούμε όταν δεν είναι μακριά μας τα Μνημόνια και η απάνθρωπη και αμείλικτη
πολιτική που ακολούθησε η άρχουσα τάξη (ακόμη και εις βάρος μερίδων της) και οι
κυβερνήσεις της;
Στις κοινωνίες
που χωρίζονται στα δύο από το Κέρδος, την Εξουσία και την Καταστροφή της φύσης,
το έργο, η αποστολή του κυρίαρχου στρατόπεδου δεν είναι να «νιώσει» τον πόνο
των πολλών, να ενωθεί με τους καταπιεζόμενους, δεν θα δείξει «εθνική ομοψυχία».
Αυτές οι κοινωνίες δεν είναι ένα «Έθνος», μία «Πατρίδα».
*κεντρική φωτογραφία από το World Solidarity Movement
Με ψέματα επιχειρεί να καλύψει η κυβέρνηση την υποχρηματοδότηση της υγείας
Όσο κι αν η ανακοίνωση να είναι αληθής, πράγματι δηλαδή τα
στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την Ελλάδα ενημερώθηκαν στις 29 Απριλίου, ενώ
τα στοιχεία άλλων χωρών προέρχονται ακόμη και από το Σεπτέμβριο, η
υποχρηματοδότηση της υγείας στην Ελλάδα παραμένει γεγονός ακόμη και με τα
στοιχεία που περιλαμβάνει η συγκεκριμένη έκθεση του ΟΟΣΑ. Αν εξετάσουμε τον
επεξηγηματικό πίνακα που συνοδεύει το γνωστό διάγραμμα θα δούμε ότι κι άλλων
χωρών τα στοιχεία είναι εξ ίσου απαρχαιωμένα με της Ελλάδας που περιγράφουν επιπλέον
χρηματοδότηση 273 εκ. ευρώ ή μόνον 30 ευρώ κατά κεφαλήν. Τα ποσά που έδωσαν
όμως όλες αυτές οι χώρες, που έχουν ημερομηνία ενημέρωσης προγενέστερη ή
συγκρίσιμη με της Ελλάδας, είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα έδωσε η Ελλάδα!
Μείον 572 εκατ. οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία το 2021 εν μέσω κορονοϊού !!
Ποιές ΜΕΘ και ποιές ΜΑΦ?
Σήμερα η χρηματιστηριακή τιμή της αεροπορικής εταιρείας
τιμάται στα 4 ευρώ +/- ανά μετοχή .Βάσει αυτής της τιμής και όχι χαμηλότερης ,
το δημόσιο με τα 120 εκ. ευρώ θα μπορούσε να κατέχει το 40% των μετοχών. Αλλά εκεί ακριβώς κρύβεται και η αλήθεια γιατί η κυβέρνηση “μάζεψε” την αρχική
πρόθεση της να δώσει χρήμα παίρνοντας μετοχές άμεσα. Με το δεδομένο ότι ο
μεγαλύτερος μέτοχος στην Aegean σήμερα είναι ο κ. Ευτύχης Βασιλάκης με τη
συμμετοχή του να ανέρχεται σε 36,68% , μια τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε απόλυτο
κυρίαρχο το δημόσιο και η εταιρεία θα χανόταν οριστικά από τα χέρια ιδιωτών.
ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ (πολιτικής) ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ
Παραλογισμό, ανηθικότητα και ασχήμια -αυτές τις τρομερές καθιζήσεις των τριών πυλώνων του Δυτικού Πολιτισμού ή Λευκής Ιδεολογίας κατ’ άλλους- παράγουν συστηματικά όλες οι κυβερνήσεις. Και είναι φυσικό, αφού κάθε κυβέρνηση, η οποία θέτει σε λειτουργία τον εκάστοτε κρατικό μηχανισμό, πολύ απέχει από τον ρόλο, που της απέδωσε ο κλασικός αγγλοσαξονικός φιλελευθερισμός, την αποφυγή του κοινωνικού πολέμου όλων έναντι όλων δηλαδή.
Όλες οι κυβερνήσεις -όπως και όλα τα κράτη- υποφέρουν από άλυτες αντιφάσεις, δεδομένου ότι οι κοινωνίες υποφέρουν από συγκρούσεις λιγότερο ή περισσότερο έντονων ταξικών συμφερόντων. Θέλουμε να ονομάσουμε αυτά τα «ταξικά» συμφέροντα «κλαδικά», «συντεχνιακά», «στρωματικά» ή όπως αλλιώς επιχειρεί η κοινωνιολογία να εξορκίσει τον μαρξιστικό όρο «ταξικός»;
Πάλι το
ίδιο θα λέγαμε -ιδίως στον καπιταλισμό, ο οποίος παρά τις περιστασιακές
προσπάθειές του να «απαλύνει» τον προφανή χαρακτήρα του, δεν μπορεί να μην
πολώσει στο τέλος την κοινωνία σε φτωχούς και πλουσίους. Τα υπόλοιπα μοιάζουν
με προπέτασμα καπνού, προκειμένου να κρυφτεί η πραγματικότητα από τους ίδιους
τους διαμορφωτές της ή και να απωθηθεί, με την ψυχολογική έννοια, η μοιραία
αλήθεια από τους ίδιους τους κήρυκες της κοινωνικής ομόνοιας, ενότητας,
ομοψυχίας…
Πάντα υπάρχουν σε κάθε κοινωνία ορισμένες εικόνες, σύμβολα,
σημασίες, τα οποία συμμερίζεται λίγο ως πολύ η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών
(γλώσσα, θρησκεία, εθνικότητα, πατριωτισμός…) αλλά δεν αρκούν για να
αντιμετωπιστούν στην βάση τους τα πολλά και πολύ διαφορετικά προβλήματα του κοινωνικού
βίου. Η αντιφατική «φύση» των κυβερνήσεων δεν τους επιτρέπει να αρθρώσουν
συνεκτική λογική, ηθική και αισθητική. Συνήθως δημιουργούν περιστασιακές βάσεις
δεδομένων, αποτελούμενες από ψευδο-επιχειρήματα, σοφιστική ηθική και
συμπιληματική αισθητική, με έναν μόνο σκοπό: την διατήρησή τους στην εξουσία.
Παραλογισμός, ανηθικότητα και ασχήμια, λοιπόν. Παντού στον
κόσμο. Όμως εδώ, στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις (με αποκορύφωση την σημερινή)
σπάζουν ανέκαθεν κάθε ρεκόρ. Αυτό οφείλεται σε ορισμένους δεσπόζοντες
παράγοντες:
1. Το πολιτικό προσωπικό χαρακτηρίζεται από απειρία, αδυναμία
κατανόησης του πολιτικού ρόλου, της διάκρισης των εξουσιών, του ιδιωτικού και
δημόσιου χώρου και της έννοιας του Συντάγματος, υπηρετική νοοτροπία,
τυχοδιωκτισμό και καισαρικές φιλοδοξίες.
2. Οι τυπικές εξουσίες από τρεις έχουν μειωθεί σε δύο, αφού η
εκτελεστική εξουσία, η κυβέρνηση δηλαδή, είναι και νομοθετική. Δίπλα σε αυτές
τις δύο εξουσίες, διατηρούν την ισχύ τους και δύο άτυπες: ο Στρατός και η
Εκκλησία. Αν και όχι με το απροκάλυπτο θράσος του παρελθόντος, συνεχίζουν να
παρεμβαίνουν με όποιον πλάγιο τρόπο μπορούν στις κυβερνητικές επιλογές.
3. Η ολιγαρχία είναι αντιπαραγωγική, σχεδόν παρασιτική, αφού
περιορίζεται κυρίως στην εκμετάλλευση ακινήτων και την χρηματοοικονομική δραστηριότητα,
αφήνοντας τις παραγωγικές επενδύσεις σε αμφίβολης εντιμότητας ξένες
επιχειρήσεις.
Λειτουργώντας υπό την πίεση αυτών των παραγόντων, η σημερινή
κυβέρνηση, ενώ ισχυρίζεται πως θέλει να οργανώσει το κράτος σύμφωνα με τα
ευρωπαϊκά πρότυπα του φιλελευθερισμού, προσθέτοντας πως θα οργανώσει ΚΑΙ την
κοινωνία των πολιτών με τα ίδια πρότυπα -γεγονός που δείχνει αμάθεια, δεδομένου
ότι οι κοινωνίες δεν είναι ούτε επιχειρήσεις, ούτε δημόσιες υπηρεσίες-
παρουσιάζει αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία με
την ικανοποίηση πολλών και πολύ διαφορετικών κοινωνικών παραγόντων.
Στελεχώνεται με άτομα, που προέρχονται μεν από διαφορετικά κόμματα, εκφράζουν
δε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και κυρίως καθήλωση σε ιστορικές αντιπαραθέσεις,
που από την άποψη της μορφής τους έχουν χάσει κάθε σημασία. Στην σημερινή
κυβέρνηση χωρούν όλοι: Φασίστες, ακροδεξιοί εραστές της δικτατορίας του 1967,
μαινόμενοι αντικομουνιστές, θρησκόληπτοι, μιλιταριστές…
Κοινός στόχος τους, όπως ρητά δηλώνουν: η πάταξη της «Ηγεμονίας»
της Αριστεράς. Προφανώς, με τον όρο «Ηγεμονία», τον οποίο φαίνεται πως έχουν
αντλήσει από τα εκλαϊκευμένα βιβλία, που προσφέρουν οι εφημερίδες, δεν εννοούν
πολιτική εξουσία, αλλά δεσπόζουσα τάξη αξιών. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό
από την σταδιακή ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της σκέψης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που
διατρέχεται από αριστερές ιδέες; Απαγόρευση όχι ευθεία, απροκάλυπτη, νομικά
κατοχυρωμένη, αλλά -ακόμα χειρότερα- πλάγια, ύπουλη, νομικά απαράδεκτη, αλλά
ανεκτή από την δικαστική εξουσία. Στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε να
αντιμετωπιστεί αναλόγως. Στην δεύτερη, δυστυχώς, δεν θα μπορούσε. Εδώ μιλάμε
για αποδομήσεις προσωπικοτήτων, διαπομπεύσεις με τον τρόπο που γνωρίζουν πολύ
καλά οι επαγγελματίες τυχοδιώκτες δημοσιογράφοι και εν τέλει κατάπτωση πολιτισμική.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως υπήρξε «Ηγεμονία» της Αριστεράς, με
τι θα αντικατασταθεί; Με τις κακές εκδόσεις Γεωργιάδη; Με τα βιβλία του πατέρα
Πλεύρη; Με τα κακογραμμένα, παρανοϊκά, λαϊκίστικα δοκίμια και ρομάντζα εκείνων
των συγγραφέων, που έσπευσαν να πλαισιώσουν την εκστρατεία «αποκαθήλωσης» της
«Ηγεμονίας» της Αριστεράς, η οποία ηγεμονία ανεχόταν την κακογραφία τους για
λόγους αυτονόητης αυτοδιάθεσης του στοχαστή και του δημιουργού; Ή θα
αντικατασταθεί με τις εν Επιδαύρω εθνικιστικές γελοιότητες;
Για να εξηγούμεθα. Οι κοινωνίες είναι πολύπρισματικές
οντότητες. Ακόμα και μπορούσε να υπάρξει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη κυβέρνηση
ικανή να οργανώσει απόλυτα μια κοινωνία στην βάση των απόψεών της, χάος θα την
χώριζε από την σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Ακόμα και για την Ελλάδα, είναι
πολύ λίγη, αποτελείται από αμαθείς, ερασιτέχνες, τυχοδιώκτες.
Τα «ράμματα» για την «γούνα» της Αριστεράς είναι άλλα και
αφορούν σε άλλα ζητήματα υψηλότερου επιπέδου -όχι εκλαϊκευμένων εγχειριδίων-
και «χαμηλότερων» τόνων, συμβατών με την πηγή της: την κοινωνία των πολιτών,
μέχρι και τα χαμηλότερα στρώματα.
Οφείλει να τα λύσει, βέβαια, αυτά τα «ράμματα». Διότι την Αριστερά μόνο
η Αριστερά μπορεί να την αφανίσει.
«Ηγεμονία» της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ. Το γεγονός πως δέσποζαν
οι στοχαστικές και καλλιτεχνικές τάσεις της, οφείλεται στην ποιότητά τους. Αυτή
η ποιότητα μπορεί να διαβληθεί -ιδίως σήμερα, μετά από την αποτυχημένη
περιπέτεια στην οποία την έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση- αλλά δεν μπορεί να
εξαφανιστεί.
Στο μεταξύ, ας υπομείνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας:
Παραλογισμός, Ανηθικότητα, Ασχήμια.