Τελικά είμαστε ή δεν είμαστε «κάθε λέξη του Συντάγματος»;
Προσπαθώ να κρατάω την
ψυχραιμία μου. Όπως όλοι, υποθέτω. Δεν είναι κι εύκολο. Η μαλακία πάει σύννεφο.
Το θράσος πέφτει σαν το χαλάζι. Οι άνθρωποι (λέμε τώρα) που έχουν καταλάβει την
εξουσία εδώ και 6 χρόνια πραξικοπηματικά, οι μηχανισμοί που έχουν καταλύσει
κάθε έννοια κρατικής και λαϊκής κυριαρχίας, που έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος
κοινοβουλευτικού προσχήματος, η συμμορία που δεν λογοδότησε ποτέ για την εν μια
νυκτί υποτίμηση της δραχμής τον Μάρτιο του 1998 (12,3% έναντι του ECU) και για την εν μια νυκτί επίσης
ανατίμηση (κατά 3,5%, τον Ιανουάριο του 1999, πολλά λεφτά βγήκαν σε λίγους
μήνες), οι τύποι που δεν έδωσαν ποτέ λογαριασμό για το σκάνδαλο του
χρηματιστηρίου, για το ξεπούλημα των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων,
όλοι αυτοί που τρέφονται εδώ και δεκαετίες με το πτώμα της ελληνικής οικονομίας,
καρυκευμένο με τα μπαχαρικά του σεσηπότος ευρωπαϊσμού, τώρα κουνάνε το δάχτυλο.
Στήνουν σκηνικό ποινικοποίησης οποιασδήποτε αναφοράς σε εναλλακτική λύση πέρα
από τα μνημόνια. Σε λίγο θα ζητήσουν ν’ ανοίξουν οι φυλακές και τα ξερονήσια
για οποιονδήποτε τολμάει να ψελλίσει τις λέξεις «δραχμή» ή «εθνικό νόμισμα».
***
Να ξεκαθαρίζουμε: Δεν πρόκειται
να υπερασπίσω τον Γ. Βαρουφάκη και τα δικά του περίεργα, τεχνοκρατικά Plan B. Στο μπλογκ αυτό – και όχι μόνο- έχουν
κατατεθεί έγκαιρα (http://kibi-blog.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html) οι
βαθύτατες αντιρρήσεις στην αυτοκαταστροφική τακτική διαπραγμάτευσης που οδήγησε
στα γνωστά.
Θα υπερασπιστώ, όμως, το αυτονόητο: το δικαίωμα και τελικά τη
συνταγματική υποχρέωση του τέως υπουργού Οικονομικών και οποιουδήποτε πρώην και
νυν υπουργού Οικονομικών να επεξεργάζεται Plan B, και C και D και
όσα χρειάζονται προκειμένου να είναι έτοιμος να αποτρέψει επίθεση στη χώρα και
στον λαό της.
Και για το ότι υπήρξε επίθεση εις βάρος της χώρας και της τεράστιας
κοινωνικής πλειοψηφίας δεν υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη κοινό νου που να το
αρνείται.
Επομένως, καλά έκανε ο Γ. Βαρουφάκης και επεξεργαζόταν Plan B. Και το ίδιο έπρεπε να έχει κάνει και ο
Παπακωνσταντίνου, και ο Βενιζέλος, και ο Στουρνάρας, και ο Χαρδούβελης,
διαδοχικοί υπουργοί Οικονομικών της μνημονιακής άλωσης.
Αυτοί θα έπρεπε να
ελέγχονται γιατί παρέδωσαν τη χώρα στο παρακράτος της τρόικας και γιατί δεν
κατέστρωσαν ποτέ ένα Plan
B στοιχειώδους
άμυνας.
Η τρόικα και οι υφιστάμενοί της ήταν και είναι το παρακράτος, όχι όσοι,
ως όφειλαν, κατέστρωναν ένα στοιχειώδες σχέδιο άμυνας.
Το αν το σχέδιο αυτό
ήταν σωστό, άρτιο είναι μια άλλη ιστορία. Είναι, όμως, μέρος της ίδιας ιστορίας
γιατί- αν πράγματι υπήρξε- δεν έγινε η παραμικρή απόπειρα να εφαρμοστεί.
***
Η συμμορία του ευρώ, που
κουνάει το δάχτυλο, που περιγράφει νομισματικά πραξικοπήματα, που έχει
μετατρέψει τα δελτία των 8 σε CSI
Μαϊάμι,
που διαστρεβλώνει ακόμη και την πληρωμένη «ερευνητική» προπαγάνδα για την
«κόλαση της δραχμής» (βλέπε εδώ: http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2015/07/ernst-young.html)
και στήνει εικονικά στρατοδικεία εναντίον του «λόμπι της δραχμής», παίρνει την
εκδίκησή της γι’ αυτό που υπέστη με το «όχι» της 5ης Ιουλίου.
Η εκλεκτή
της τρόικας και των ελεγκτικών εταιρειών, η σύμβουλος που έκανε καριέρα στην PriceWaterhouse Coopers κατά
την περίοδο που η εταιρεία πρωτοστατούσε στα σκάνδαλα φοροαποφυγής του
Λουξεμβούργου (ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες εδώ: http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68887),
η επικεφαλής της «ανεξάρτητης» γενικής γραμματείας εσόδων, - που ο κ.
Βαρουφάκης και το νέο μνημόνιο την θέλουν ακόμη πιο «ανεξάρτητη»- ετοιμάζει και ΕΔΕ για να διαπιστωθεί η τέλεση
ενδεχόμενων ποινικών και πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Εκεί που μας χρωστάγανε, θα μας
πάρουν και το βόδι. Ο.Κ., αναμενόμενο το παρακράτος της τρόικας στην Ελλάδα να
κάνει ό,τι μπορεί για να γελοιοποιήσει και να ποινικοποιήσει ακόμη και τη
σκέψη. Οι άλλοι, όμως, τι κάνουν; Μήπως ψιλοβολεύονται με την επιχείρηση
ποινικοποίησης της εναλλακτικής, έστω και άτεχνα και με τεράστια κενά
διατυπωμένης; Αν είναι έτσι, οφείλουμε να τους θυμίσω μερικά πράγματα.
***
«Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας. Σε αυτό το Σύνταγμα
ορκιστήκαμε, αυτό θα υπηρετούμε». Είναι το κλείσιμο της ομιλίας του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στη
συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.
Καλό, ε; Λοιπόν, μαντέψτε.
Διαβάστε προσεκτικά, λέξη προς λέξη, το Σύνταγμα αυτής της χώρας. Ποια
είναι η λέξη που δεν πρόκειται να βρείτε σε κανένα από τα 120 άρθρα του; Σας
βγάζω από τη δύσκολη θέση: η λέξη ευρώ.
Αυτή τη στιγμή, όπως και όλες
τις στιγμές που έχουν μεσολαβήσει από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα,
ξεκατινιάζεται κάθε λέξη, κάθε έννοια, κάθε δικαίωμα και υποχρέωση που απορρέει
από το Σύνταγμα για την υπεράσπιση μιας λέξης που δεν περιέχεται σ’ αυτό.
Δύο είναι οι διατάξεις του
Συντάγματος που σχετίζονται με το νόμισμα και την –πιθανή- εκχώρηση της
νομισματικής κυριαρχίας της χώρας:
Η
πρώτη:
«Άρθρο
28
Παρ. 2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να
προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή
συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το
Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία
απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Παρ. 3.Η Ελλάδα προβαίνει
ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των
βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της,
εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο
εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα
δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και
γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
Ερμηνευτική
δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις
διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Και
η δεύτερη:
"Άρθρο
80
Παρ. 2.Νόμος ορίζει τα
σχετικά με την κοπή ή την έκδοση νομίσματος.
Ερμηνευτική
δήλωση: Η παράγραφος 2 δεν κωλύει τη συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες της
οικονομικής και νομισματικής ένωσης, στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 28».
***
Η απλή ανάγνωση των δυο
προαναφερθέντων άρθρων του Συντάγματος δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας.
Την περίοδο Ιουνίου – Ιουλίου και
ιδιαίτερα τις μέρες από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος μέχρι και την
αποφράδα Δευτέρα της Συνόδου της Συνθηκολόγησης στις Βρυξέλλες παραβιάστηκε από
τους «εταίρους» και τους εγχωρίους συμμάχους τους κάθε λέξη αυτού του
Συντάγματος και των συγκεκριμένων διατάξεων, αφού ένα παρακράτος θεσμών ανύπαρκτης
νομιμότητας ακόμη και στο πλαίσιο της Ε.Ε. (π.χ. τι είναι το Eurogroup κατά
τη Συνθήκη της Ε.Ε.; Άτυπο όργανο!) τσαλαπάτησε σχεδόν το σύνολο των δικαιωμάτων
των Ελλήνων πολιτών, από το δικαίωμα στην ιδιοκτησία μέχρι το δικαίωμα στην
ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, καταστρατήγησε τις βάσεις
του δημοκρατικού πολιτεύματος και παραβίασε κάθε έννοια ισότητας και αμοιβαιότητας
υπό τις οποίες θα μπορούσε να είναι ανεκτή κάποια περιορισμένη εκχώρηση εθνικής
κυριαρχίας.
Ας υποθέσουμε ότι η ευρεία
κοινοβουλευτική πλειοψηφία που εξασφάλισε η μαγική μετάλλαξη του «όχι» σε «ναι
σε όλα» καλύπτει τυπικά τη δράση του αληθινού παρακράτους μετά το πραξικόπημα
της 12ης Ιουλίου- αλήθεια, γιατί η λέξη πραξικόπημα έχει επιμελώς
εξαφανιστεί από τη ρητορική των κυβερνητικών στελεχών;-.
Δεν την καλύπτει,
όμως, αναδρομικά, δηλαδή για τις προ της επικράτησης του ευρω-πραξικοπήματος
μέρες. Όλη την προηγούμενη περίοδο, το συντεταγμένο κράτος, δια της εκλεγμένης
κυβέρνησης δικαιούνταν και υποχρεούνταν να σχεδιάσει και να εκτελέσει δράσεις
αποτροπής όχι απλά ενός πραξικοπήματος, αλλά μιας αληθινής εισβολής εις βάρος
της χώρας και του λαού, μιας επίθεσης με το χειρότερο όπλο μαζικής καταστροφής
από καταβολής ανθρώπινης κοινωνίας: το χρήμα.
***
Αυτό το σχέδιο άμυνας- καλό
ή κακό, πλήρες ή ατελές, λεπτομερές ή ακατέργαστο- δεν σχεδιάστηκε, δεν
επιχειρήθηκε, δεν εκτελέστηκε ποτέ. Γι’ αυτό θα έπρεπε να ελέγχονται και να
εγκαλούνται και η τωρινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι για το
αντίθετο.
Επέλεξαν αντί να είναι κάθε λέξη του Συντάγματος στο οποίο ορκίστηκαν
να είναι δέσμιες της μόνης λέξης που δεν περιέχεται σ’ αυτό: του ευρώ.
Ποιος,
πού, πότε και πώς αποφάσισε ότι το κατά το Σύνταγμα νοούμενο «σπουδαίο εθνικό
συμφέρον» ταυτίζεται με το ευρώ της γερμανικής κηδεμονίας, ότι το
νομισματοκοπείο ανήκει στον Ντράγκι, ότι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι
υποκατάστημα του ΔΝΤ, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι παράρτημα της ΕΚΤ, ότι η
γενική γραμματεία εσόδων και οι εφορίες λογοδοτούν μόνο στην τρόικα, ότι ο
Στουρνάρας είναι ο αυθεντικός εκφραστής του «εθνικού συμφέροντος» και ότι η
τρόικα, ή «τερατόικα» πλέον, είναι ο μόνος κυρίαρχος του ανάπηρου ελληνικού
κράτους;
***
Το πρόβλημα με τον Γ.
Βαρουφάκη δεν είναι αν σχεδίαζε Plan
B, αλλά, πρώτον, αν το Plan B που
συζητούσε με τους συνεργάτες και φίλους του ήταν το σωστό. Και, δεύτερον, αν είχε καμιά δουλειά αυτό το
σχέδιο, που για λόγους μάλλον κατανοητούς δεν ήταν δυνατό να ανακοινώσει στον
λαό, τον οποίο τελικά αφορά, φόρα παρτίδα σε ευαίσθητες συνθήκες «πολέμου», να
το εμπιστεύεται σε ένα ιδιωτικό χρηματοοικονομικό ινστιτούτο όπως το Official Monetary and Financial Institutions Forum, το οποίο πουλάει τις υπηρεσίες του στους
ιέρακες των αγορών, αλλά και στις κεντρικές τράπεζες, όπως διαφημίζει στο site του
(http://www.omfif.org/about/).
Αν
υπάρχει, λοιπόν, κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ελεγχθεί ένας υπουργός
Οικονομικών δεν είναι το αν ετοιμάζει εναλλακτικά σχέδια, αλλά το αν τα
προδίδει και τα παραδίδει, εν τη αφελεία και εν τη αμετροεπεία του, στους αντιπάλους.
Αλλά, το λόμπι του ευρώ δεν ενδιαφέρεται καθόλου να ελέγξει για πράξεις και
παραλείψεις στο πνεύμα «κάθε λέξης του Συντάγματος», γιατί το μόνο «σύνταγμα»
που αναγνωρίζει είναι το «παρασύνταγμα» της ευρωζώνης.
Το λόμπι του ευρώ θέλει
απλώς θέσει εκτός νόμου τη συζήτηση που έβαλε φαρδιά πλατιά στο τραπέζι η
τελευταία φάση της ελληνικής τραγωδίας. Και για όποιον είναι «κάθε λέξη της Συντάγματος»
η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει ανοιχτά εδώ και τώρα, πριν ξαναδοθούν τα
κλειδιά της χώρας στην τρόικα.
ΚΙΜΠΙ
