Η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

  Αρθρο δημοσιευμένο στο IMEU https://imeu.org/article/4259?fbclid=IwAR2koPv28hbmnxznfTmFlNbE8_vRcfRo1iix0dW4BkpOqk-L27xBSJK1Amk  με τίτλο : ΤI EXOYN ΠΕΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΚΜΠΑ

 

 

David Ben-Gurion, πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ (1948-1953):

 

"Πρέπει να εκδιώξουμε τους Άραβες και να πάρουμε τις θέσεις τους... και, αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε βία -όχι για να εκδιώξουμε τους Άραβες από τη Νεγκέβ και την Υπεριορδανία, αλλά για να εγγυηθούμε το δικό μας δικαίωμα να εγκατασταθούμε σε αυτά τα μέρη- τότε έχουμε τη βία στη διάθεσή μας". (από Nur Masalha, Expulsion of the Palestinians, Εκδίωξη των Παλαιστινίων, σελ. 66, https://www.palestineremembered.com/Acre/Palestine-Remembered/Story600.html )

 

 

"Η υποχρεωτική μεταφορά των [Παλαιστινίων] Αράβων από τις κοιλάδες του προτεινόμενου εβραϊκού κράτους θα μπορούσε να μας δώσει κάτι που δεν είχαμε ποτέ, ακόμη και όταν στεκόμασταν μόνοι μας κατά τις ημέρες του πρώτου και του δεύτερου Ναού. Μας δίνεται μια ευκαιρία που δεν τολμήσαμε ποτέ να ονειρευτούμε στις πιο τρελές μας φαντασιώσεις. Πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένα κράτος, μια κυβέρνηση και μια κυριαρχία, πρόκειται για εθνική εδραίωση σε μια ελεύθερη πατρίδα". (από Benny Morris, Righteous Victims,Δίκαια θύματα, σελ. 142, https://www.palestineremembered.com/Acre/Palestine-Remembered/Story592.html )

 

"Σε πολλά μέρη της χώρας η νέα εγκατάσταση δεν θα είναι δυνατή χωρίς τη μεταφορά των [παλαιστινιακών] Αράβων fellahin. είναι σημαντικό ότι αυτό το σχέδιο προέρχεται από την [βρετανική Επιτροπή Peel] και όχι από εμάς. Η εβραϊκή δύναμη, η οποία αυξάνεται σταθερά, θα αυξήσει και τις δυνατότητές μας να πραγματοποιήσουμε τη μεταφορά σε μεγάλη κλίμακα". (από το Righteous Victims, Δίκαια Θύματα, σ. 143)

 

"Με την υποχρεωτική μεταφορά θα [είχαμε] μια τεράστια περιοχή [για εποικισμό]. Υποστηρίζω την υποχρεωτική μεταφορά. Δεν βλέπω τίποτα ανήθικο σε αυτό". (από το Righteous Victims, Δίκαια Θύματα, σ. 144)

 

"Όπως ακριβώς δεν βλέπω το προτεινόμενο εβραϊκό κράτος ως τελική λύση στα προβλήματα του εβραϊκού λαού, έτσι δεν βλέπω τη διχοτόμηση ως την τελική λύση του Παλαιστινιακού ζητήματος. Αυτοί που απορρίπτουν τη διχοτόμηση έχουν δίκιο στον ισχυρισμό τους ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να διχοτομηθεί, διότι αποτελεί μια ενότητα, όχι μόνο από ιστορική άποψη, αλλά και από άποψη φύσης και οικονομίας" (Simha Flapan, The Birth of Israel: Myths and Realities, Η γέννηση του Ισραήλ: Μύθοι και Πραγματικότητες σ. 22, https://www.palestineremembered.com/Acre/Palestine-Remembered/Story814.html)

 

 

"Μετά τη συγκρότηση ενός μεγάλου στρατού στον απόηχο της ίδρυσης του [εβραϊκού] κράτους, θα καταργήσουμε τη διχοτόμηση και θα επεκταθούμε σε ολόκληρη την Παλαιστίνη" (από το βιβλίο The Birth of Israel: Myths and Realities, Η γέννηση του Ισραήλ: Μύθοι και Πραγματικότητες, σελ. 22).

 

 

Chaim Weizmann, ο πρώτος πρόεδρος του Ισραήλ:

 

"[ο γηγενής πληθυσμός ήταν παρόμοιος με] τους βράχους της Ιουδαίας, ως εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν σε ένα δύσκολο μονοπάτι". (από το βιβλίο Expulsion of the Palestinians , Εκδίωξη των Παλαιστινίων, σελ. 17)

 

 

Moshe Sharett, δεύτερος πρωθυπουργός του Ισραήλ (1953-1955):

 

"Ξεχάσαμε ότι δεν ήρθαμε σε μια άδεια γη για να την κληρονομήσουμε, αλλά ήρθαμε για να κατακτήσουμε μια χώρα από τους ανθρώπους που την κατοικούν" (από το βιβλίο Righteous Victims , Δίκαια Θύματα, σελ. 91).

 

Για τη διχοτόμηση: "Η αντίδραση των [Παλαιστινίων] Αράβων θα είναι αρνητική γιατί θα χάσουν τα πάντα και δεν θα κερδίσουν σχεδόν τίποτα ... Θα χάσουν το πλουσιότερο κομμάτι της Παλαιστίνης- θα χάσουν σημαντικά αραβικά περιουσιακά στοιχεία, τις φυτείες από πορτοκαλιές, τα εμπορικά και βιομηχανικά κέντρα και τις σημαντικότερες πηγές εσόδων για την κυβέρνησή τους, η οποία θα εξαθλιωθεί- θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος της παράκτιας περιοχής, κάτι που θα αποτελούσε επίσης απώλεια για τα αραβικά κράτη της ενδοχώρας ... Θα σήμαινε ότι θα οδηγούνταν πίσω στην έρημο". (από το βιβλίο Expulsion of the Palestinians ,Εκδίωξη των Παλαιστινίων, σελ. 59)

 

"Όσον αφορά τους πρόσφυγες, είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε ανένδοτοι όσο διαρκεί ο πόλεμος. Μόλις αρχίσει το ρεύμα της επιστροφής, θα είναι αδύνατο να το αναχαιτίσουμε, και αυτό θα αποδειχθεί η καταστροφή μας. Όσον αφορά το μέλλον, είμαστε εξίσου αποφασισμένοι να διερευνήσουμε όλες τις δυνατότητες να απαλλαγούμε, μια για πάντα, από την τεράστια [παλαιστινιακή] αραβική μειονότητα [αναφερόμενος στους Παλαιστίνιους Ισραηλινούς πολίτες του Ισραήλ] που αρχικά μας απειλούσε. Αυτό που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτή την περίοδο καταιγίδας και άγχους [αναφέρεται στον πόλεμο του 1948] θα είναι εντελώς ανέφικτο μόλις σταθεροποιηθούν οι συνθήκες. (από το βιβλίο The Birth of Israel: Myths and Realities ,Η γέννηση του Ισραήλ: Μύθοι και πραγματικότητες, σελ. 105)

 

 

 

Yosef Weitz, διευθυντής της Επιτροπής Εποικισμού  του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (1932-1948):

 

"...η μεταφορά του [παλαιστινιακού] αραβικού πληθυσμού από την περιοχή του εβραϊκού κράτους δεν εξυπηρετεί μόνο έναν στόχο -να μειώσει τον αραβικό πληθυσμό. Εξυπηρετεί και έναν δεύτερο, όχι λιγότερο σημαντικό, στόχο, ο οποίος είναι να υποστηρίξει τη γη που κατέχουν και καλλιεργούν σήμερα οι [Παλαιστίνιοι] Άραβες και έτσι να την απελευθερώσει για τους Εβραίους κατοίκους" (από το Expulsion Of The Palestinians, Εκδίωξη των Παλαιστινίων, σελ. 94-95)

 

"Πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει χώρος στη χώρα και για τους δύο λαούς... Αν φύγουν οι Άραβες, η χώρα θα γίνει πλατιά και ευρύχωρη για μας... Η μόνη λύση είναι μια Γη του Ισραήλ... χωρίς Άραβες... Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να μεταφερθούν οι Άραβες από εδώ στις γειτονικές χώρες, να μεταφερθούν όλοι, εκτός ίσως από [τους Παλαιστίνιους Άραβες της] Βηθλεέμ, της Ναζαρέτ και της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ. Δεν πρέπει να μείνει ούτε ένα χωριό, ούτε μια φυλή". (από Benny Morris, The Birth of the Palestinian Refugee Problem ,Η γέννηση του Παλαιστινιακού Προσφυγικού Προβλήματος, σελ. 27)

 

"Για άλλη μια φορά έρχομαι αντιμέτωπος με τις δυσκολίες διευθέτησης της γης που απορρέουν από την ύπαρξη δύο λαών σε κοντινή απόσταση... μόνο η μεταφορά πληθυσμού και η εκκένωση αυτής της χώρας, ώστε να γίνει αποκλειστικά για εμάς, είναι η λύση. " (από το βιβλίο του Nur Masalha, Expulsion of the Palestinians, Εκδίωξη των Παλαιστινίων, σελ. 132)

 

 

Yigal Allon, διοικητής της Palmach (επίλεκτη δύναμη της σιωνιστικής πολιτοφυλακής Haganah) (1945-1948), αντιστράτηγος του ισραηλινού στρατού (1948-1949):

 

"Η εμπιστοσύνη χιλιάδων Αράβων της [κοιλάδας] Χούλα κλονίστηκε... Μας είχαν απομείνει μόνο πέντε ημέρες... μέχρι τις 15 Μαΐου [1948]. Θεωρούσαμε επιτακτική ανάγκη να εκκαθαρίσουμε το εσωτερικό της Γαλιλαίας και να δημιουργήσουμε μια εβραϊκή εδαφική συνέχεια σε ολόκληρη την Άνω Γαλιλαία... Συγκέντρωσα τους Εβραίους μουχτάρηδες [αρχηγούς κιμπούτς], που είχαν δεσμούς με τα διάφορα αραβικά χωριά, και τους ζήτησα να ψιθυρίσουν στα αυτιά αρκετών Αράβων ότι μια γιγαντιαία εβραϊκή ενίσχυση είχε φτάσει στη Γαλιλαία και επρόκειτο να καθαρίσει τα χωριά της Χούλα, [και] να τους συμβουλεύσουν ως φίλους, να φύγουν όσο μπορούσαν. Και η φήμη διαδόθηκε σε όλη τη Χούλα ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουν. Η φυγή περιελάμβανε δεκάδες χιλιάδες. Το στρατήγημα πέτυχε πλήρως τον στόχο του". (από το The Birth of the Palestinian Refugee Problem, Η γέννηση του Παλαιστινιακού Προσφυγικού Προβλήματος, σελ. 122)

 

 

Yitzhak Rabin, πρωθυπουργός του Ισραήλ (1974-1977, 1992-1995)

 

"Βγήκαμε έξω, με τον Ben-Gurion να μας συνοδεύει. Ο Allon επανέλαβε το ερώτημά του, τι πρέπει να γίνει με τον παλαιστινιακό πληθυσμό. ' Ο Ben-Gurion  κούνησε το χέρι του σε μια χειρονομία που έλεγε 'διώξτε τους!". (από New York Times, 23 Οκτωβρίου 1979)

 

 

Αριέλ Σαρόν, πρωθυπουργός του Ισραήλ (2001-2006)

 

"Είναι καθήκον των Ισραηλινών ηγετών να εξηγούν στην κοινή γνώμη, με σαφήνεια και θάρρος, ορισμένα γεγονότα που ξεχνιούνται με τον καιρό. Το πρώτο από αυτά είναι ότι δεν υπάρχει σιωνισμός, αποικιοκρατία ή εβραϊκό κράτος χωρίς την εκδίωξη των Αράβων και την απαλλοτρίωση των εδαφών τους". (από το Agence France Presse, 15 Νοεμβρίου 1998)

 

 ΠΗΓΗ:

https://imeu.org/article/4259?fbclid=IwAR2koPv28hbmnxznfTmFlNbE8_vRcfRo1iix0dW4BkpOqk-L27xBSJK1Amk

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

1.     Nur Masalha , Expulsion of the Palestinians, Εκδίωξη των Παλαιστινίων 

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα συνιστώμενο βιβλίο που επικεντρώνεται στο πώς η έννοια της "Μεταφοράς" ήταν (και εξακολουθεί να είναι) κεντρική για την "επίλυση" αυτού που οι Σιωνιστές αποκαλούν "αραβικό πρόβλημα" στην Παλαιστίνη. Βασισμένη σε αποχαρακτηρισμένα αρχεία Ισραηλινών και Σιωνιστών, η Masalha απέδειξε πώς η έννοια της "Μεταφοράς" ήταν κεντρική και θεμελιώδης για την επιτυχή υλοποίηση του Σιωνισμού (δηλ. η Νάκμπα πρέπει να συμβεί για να δει το φως ο Σιωνισμός). Με βάση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ αποχαρακτηρισμένα αρχεία Ισραηλινών και Σιωνιστών, ο Masalha απέδειξε πώς η έννοια της "μεταφοράς" ήταν κεντρική και θεμελιώδης για την επιτυχή υλοποίηση του Σιωνισμού (δηλ. η Νάκμπα πρέπει να συμβεί για να δει το φως ο Σιωνισμός).

 

 

 

2.     Benny Morris, Righteous Victims, Δίκαια θύματα

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αναγνωρισμένο βιβλίο σχετικά με την παλαιστινο-ισραηλινή σύγκρουση. Μεθοδικά (και πολύ λεπτομερώς) σας ξεναγεί στην εξέλιξη της σύγκρουσης από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 2000. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα από τα πρώτα κεφάλαια αυτού του βιβλίου έχουν βασιστεί κυρίως σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Ισραήλ, της Haganah και των Σιωνιστών. Ο Benny Morris, ο συγγραφέας του βιβλίου, είναι ένας διάσημος Ισραηλινός ιστορικός (ο οποίος είναι ΜΕΓΑΛΟΣ Σιωνιστής) και ο οποίος έχει γράψει αρκετά βιβλία και πολλά άρθρα που περιστρέφονται γύρω από την al-Nakba και τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ειδικά το "Η γέννηση του Παλαιστινιακού Προσφυγικού Προβλήματος". Αν ενδιαφέρεστε να πάρετε μια λεπτομερή και αμερόληπτη περιγραφή της Παλαιστινιακής-Ισραηλινής σύγκρουσης, τότε αυτό είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε.

 

 

3.     Simha Flapan, The Birth of Israel: Myths and Realities, Η γέννηση του Ισραήλ: Μύθοι και Πραγματικότητες

Πρόκειται για ένα πολύ καλά εμπεριστατωμένο και τεκμηριωμένο βιβλίο που καταρρίπτει  τους πιο συνηθισμένους σιωνιστικούς μύθους για την παλαιστινιακο-ισραηλινή σύγκρουση. Ο Φλαπάν είναι γνωστός ισραηλινός συγγραφέας και ακτιβιστής της ειρήνης, ο οποίος διετέλεσε εθνικός γραμματέας του ισραηλινού Mapam και διευθυντής του τμήματος Αραβικών Υποθέσεων. Κατά κάποιο τρόπο, το βιβλίο αυτό συμπληρώνει σε μεγάλο βαθμό την ενότητα Συχνές Ερωτήσεις των Σιωνιστών, οι οποίες βασίζονται κυρίως σε αποχαρακτηρισμένα ισραηλινά και σιωνιστικά αρχεία

 

 

4.     Benny Morris, The Birth of the Palestinian Refugee Problem, Η γέννηση του Παλαιστινιακού Προσφυγικού Προβλήματος

Αυτό είναι το ΠΙΟ σημαντικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ για το Παλαιστινιακό, το "Πρόβλημα των Προσφύγων", γραμμένο από τον διάσημο Ισραηλινό ιστορικό Benny Morris (ο οποίος είναι ένας ΜΕΓΑΛΟΣ Σιωνιστής). Είναι γεμάτο λεπτομέρειες βασισμένες σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Ισραήλ, της Haganah και των Σιωνιστών. Το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από κάθε άτομο που θέλει να γνωρίζει τα βασικά γεγονότα γύρω από τη δυσχερή θέση των εθνοκαθαρισμένων Παλαιστινίων.

 

 

5. Avi Shlaim, The Iron Wall ,Το Σιδερένιο Τείχος

• 
  

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία για την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση και κατά τη γνώμη μας συνιστάται ανεπιφύλακτα. Ο Avi Shlaim, ένας Ισραηλινός Εβραίος ιστορικός, παρακολουθεί τη συμπεριφορά και την πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Άραβες γείτονές του από την έναρξη του σιωνισμού στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο βασίζεται κυρίως σε αποχαρακτηρισμένα ισραηλινά έγγραφα και προσωπικά ημερολόγια.

 

 

 

 

 

Κι όμως η Χαμάς είναι με το Διεθνές Δίκαιο. Το Ισραήλ και η Δύση το παραβιάζουν.

Πάσχος Λαζαρίδης

Κάθε εξωνημένο φερέφωνο του σιωνισμού, κάθε αλαλάζον κύμβαλο της αμερικανικής ηγεμονίας, από τις 7 Οκτωβρίου και μετά έχει αντικαταστήσει την ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ του με την ισραηλινή. Και επιδίδεται με παραφροσύνη σε πογκρόμ χαρακτηρισμών για τους ισλαμοφασίστες, τους τρομοκράτες, τους ούγκανους, τους μουτζαχεντίν, τους μισογύνηδες και τους καθυστερημένους που επιτέθηκαν στην “μοναδική δημοκρατία” της Μέσης Ανατολής.

 

Η πραγματικότητα παραστάσεων, η διαστροφή της αλήθειας, η χυδαία προπαγάνδα και η μηντιακή υπεροπλία έχει επηρεάσει όχι μόνο αυτούς που αυτοβούλως μετατρέπονται σε χαλκεία του σιωνισμού και της αμερικανικής ηγεμονίας, αλλά και πολύ άλλο κόσμο. Η οποιαδήποτε συζήτηση για την Παλαιστίνη πρέπει να ξεκινά με την καταδίκη της Χαμάς και των επιθέσεών της.

 

Αλήθεια γιατί;

 

Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό κατοχή. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αποφάσεις που αποτελούν την ελάχιστη βάση μιας ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή, το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και του Εποικισμού.

 

Σύμφωνα πάλι με το Διεθνές Δίκαιο, κάθε λαός που βρίσκεται υπό Κατοχή, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, ακόμα και στην ένοπλη. Άρα και η Χαμάς.

 

Σύμφωνα με την Καταστατική Απόφαση του ΟΗΕ του 1947, το 55% της ιστορικής Παλαιστίνης περνούσε στο εβραϊκό κράτος του Ισραήλ και το 45% στο αραβικό κράτος της Παλαιστίνης. Η απόφαση αυτή, προφανώς θεωρήθηκε απαράδεκτη από τους Άραβες που έβλεπαν ένα κράτος να γεννιέται με το έτσι θέλω της Δύσης εκεί που μέχρι πρότινος ήταν οι πατρογονικές τους εστίες, τα σπίτια και τα χωριά τους. Με τον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 το Ισραήλ καταλαμβάνει ένα επιπλέον 23% των εδαφών και καταλήγει να κατέχει το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης.

 

Με τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967 το Ισραήλ καταλαμβάνει και το υπόλοιπο 22% (Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας), εδάφη τα οποία υπό οποιαδήποτε ερμηνεία – ακόμα και την πλέον ανεκτική προς τον σιωνισμό – συνιστούν Κατεχόμενα Εδάφη. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο των αποφάσεων του ΟΗ από το 1967 και μετά ζητούν να αποσυρθεί το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.

 

Ακόμα και αν σταματούσαμε εδώ, ο οποιοσδήποτε ανθρωπος που αναγνωρίζει ως βάση επίλυσης των δοαφορών όχι το δίκιο του ισχυρού αλλά το Διεθνές Δίκαιο και τη Διεθνή Νομιμότητα, θα έλεγε ότι το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και οι Παλαιστίνιοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, και μάλιστα – σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – αντίσταση με όλα τα μέσα, περιλαμβανόμενα των ένοπλων.

 

Ωστόσο το έγκλημα δεν σταματά εδώ. Από το 1967 και μετά, το Ισραήλ όχι μόνο έχει ενσωματώσει τα εδάφη που κατέλαβε το 1948, αλλά ακόμα και στα εδάφη που κατέχει παρανόμως έκτοτε διαπράττει το έγκλημα του εποικισμού. 700.000 έποικοι με τη συνδρομή του ισραηλινού στρατού εγκαθίστανται στα Κατεχόμενα υφαρπάζοντας δια της βίας σπίτια, περιουσίες, χωράφια και καλλιέργειες των Παλαιστίνιων.

 

Από το 22% των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης που είχε μείνει στους Παλαιστίνιους μετά τη Νάκμπα, εποικίζεται συστηματικά σχεδόν το μισό και πλέον μόνο το 13% της αρχικής Παλαιστίνης έχει μείνει χωρίς οικισμούς εποίκων. Αλλά κι αυτό ακόμα το 13% τελεί υπό συστηματικό αφανισμό, εκβιασμούς, οικονομικούς αποκλεισμούς, καταπίεση, εκφοβισμούς, δολοφονίες.

 

Το Ισραήλ κατηγορεί τη Χαμάς ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξή του (Ψέμμα, η Χαμάς έχει δεχθεί λύση στη βάση της επιστροφής των συνόρων του 1967), ωστόσο το ίδιο όχι απλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξη του κράτους της Παλαιστίνης, αλλά μέσω συστηματικής εθνοκάθαρσης δεν αναγνωρίζει στους Παλαιστίνιους τους ίδιους δικαίωμα ύπαρξης. Οι χάρτες που εμφανίζει στα διεθνή φόρα, αλλά και η έμπρακτη πολιτική του δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων.

 

Το να ζητά λοιπόν κανείς να καταδικαστεί η Χαμάς, δεν είναι τίποτα άλλο από πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Γιατί πέρα από οποιεσδήποτε διαφορές και διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει με ένα ισλαμικό (και όχι προοδευτικό ή αριστερό) κίνημα αντίστασης, δεν είναι η Χαμάς αυτή που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν είναι η Χαμάς αυτή που παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, το Χάρτη των Ηνεμένων Εθνών ή την Αρχή της αυτοδιάθεσης των Λαών.

 

Για ποιο λόγο η Χαμάς είναι εκτός Διεθνούς Δικαίου όταν επιτίθεται στο Ισραήλ που διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής, αλλά το Ισραήλ είναι “φάρος του πολιτισμού” και “μοναδική δημοκρατία” όταν μαζί με τα ήδη εξελισσόμενα εγκλήματα της Κατοχής, του Εποικισμού, του Κράτους – Απαρτχάιντ απαντά στην επίθεση της Χαμάς με την εξελισσόμενη γενοκτονία και εθνοκάθαρση στη Γάζα;

 

Ακροκεντρώοι, όψιμοι σιωνιστές, μετανοήσαντες αριστεροί, νεοφιλελεύθεροι και αμερικανοτσολιάδες μπορούν να σκούζουν όσο θέλουν, αλλά στην περίπτωση της Παλαιστίνης, η Χαμάς (και όχι μόνο) αντιστέκεται ένοπλα στην κατοχή έχοντας όλα τα νόμιμα δικαιώματα για αυτό, ενώ το Ισραήλ διαπράττει τα φρικιαστικά εγκλήματα όχι απλά της Κατοχής, του Εποικισμού και του Απαρτχάιντ, αλλά της συστηματικής γενοκοτονίας και εθνοκάθαρσης ενός ολόκληρου λαού.

[----->]