Ψοφίμια

 

Όλος ο τόπος ζέχνει ψοφίμι.

Όταν το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, σύντομα σαπίζουν τα εντόσθια και η μπόχα φτάνει ως την ουρά.

Λοιμώδης η ψοφίλα.

Ψοφίμια σπρώχνουν τον Αντώνη στο άγριο θανατικό.

Η ναυτοσύνη της λεβεντιάς που βουτούσε στη θάλασσα, για να σώσει το ναυαγό, ψοφίμι

Ψοφίμια περιπολούν με πυρσούς στη Θεσσαλονίκη και ορέγονται Νύχτες Κρυστάλλων.

Ψοφίμια «συνοριοφύλακες» συλλαμβάνουν και κακοποιούν κυνηγημένους, αφού πρώτα κάνουν το διακινητή της απόγνωσής τους.

Ψοφίμια χειροκροτούν τα ψοφίμια και ουρλιάζουν, «κάψτε τους».

Ψοφίμια περιφέρονται με κουστούμια στα καμένα, στα λιμάνια, στα Τέμπη για να ψοφολογήσουν για την «κακιά την ώρα»

Ψοφίμια ταριχευμένα στα έδρανα των δικαστηρίων, διαπλέκονται, χρηματίζονται και ζέχνουν.

Ψοφίμια ταριχευμένα στα έδρανα της Βουλής  μιας ψόφιας δημοκρατίας, κάνουν δηλώσεις ανυπόφορης μπόχας.

Ψοφοδεείς κι εμείς που ανεχόμαστε και ξεχνάμε.

 

[----->]

Κάλπικη θλίψη

 

Διαβάζω κάποια άτομα (δυστυχώς κάμποσα), συγκλονισμένα από το συμβάν, να γράφουν σχόλια του τύπου «αν ήταν λαθρο θα τον έσωναν, ήταν όμως Έλληνας …»

και μου γεννιέται η αίσθηση ότι οι άνθρωποι αυτοί κάπου κομπιάζουν, κάπου διστάζουν, 

ότι δεν λένε ακριβώς αυτό που θέλουν να πουν,

αυτό που πραγματικά έχουν μέσα τους: 

«Εντάξει, να ρίχνουν στη θάλασσα  τους ...  λάθρο. 

Αλλά και τους Έλληνες, τους δικούς μας;;!»

Βέβαια, τεθλιμμένες συμπατριώτισσες και τεθλιμμένοι συμπατριώτες,  να εξηγούμαστε:   αν θεωρείτε κάποιες ψυχές «λάθρο» και νομίζετε ότι βρίσκονται υπό ιδιαίτερη προστασία (ενώ εναντίον των Ελλήνων συνωμοτούν όλοι οι κακοί του πλανήτη) να σας θυμίσω ότι οι θάλασσες είναι σπαρμένες από  λάθρο-σώματα  και σ’ ένα δάσος ακόμα μυρίζει καμένη λάθρο-σάρκα, αλλά η δική σας η ψυχούλα ουδόλως συγκινείται και πονά! 

Γι’ αυτό  εν προκειμένω η θλίψη σας είναι  κάπως … τσίγκινη, κάλπικη, έχει μια έντονη αποφορά απανθρωπιάς! 

Πασχίζετε να βγάλετε λυγμό, αλλά σας βγαίνει σφύριγμα φιδιού και ουρλιαχτό ύαινας!

Έτσι ακριβώς, τεθλιμμένες συμπατριώτισσες και τεθλιμμένοι συμπατριώτες, μεταξύ των οποίων αρκετές και αρκετοί με μεγάλες ευαισθησίες για τα θεία και τις αιώνιες χριστιανο-ορθόδοξες αξίες της  … φυλής!

 

 

[----->]

Από την 1η Ιανουαρίου 2024, το παγκόσμιο κέντρο βάρους θα μετατοπιστεί

 

Την τελευταία ημέρα της συνόδου κορυφής των BRICS στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, τα πέντε ιδρυτικά μέλη (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) καλωσόρισαν έξι νέα μέλη: Tην Αργεντινή, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ). Η εταιρική σχέση BRICS περιλαμβάνει πλέον το 47,3% του παγκόσμιου πληθυσμού, με συνδυασμένο παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (purchasing power parity ή PPP) 36,4%. Συγκριτικά, αν και τα κράτη της G7 (Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες) αντιπροσωπεύουν μόλις το 10 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, το μερίδιό τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ (σύμφωνα με το PPP) είναι 30,4 τοις εκατό. Το 2021, τα κράτη που σήμερα αποτελούν  τη διευρυμένη ομάδα BRICS ήταν υπεύθυνα για το 38,3 τοις εκατό της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ενώ τα αντίστοιχα κράτη της G7 για το 30,5 τοις εκατό. Όλοι οι διαθέσιμοι δείκτες, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής αγροτικών προϊόντων και το συνολικό όγκο παραγωγής μετάλλων, δείχνουν την τεράστια δύναμη αυτής της νέας ομάδας. Ο Σέλσο Αμορίμ,  σύμβουλος της βραζιλιάνικης κυβέρνησης και ένας από τους αρχιτέκτονες των BRICS στην προηγούμενη θητεία του ως υπουργός Εξωτερικών, για τη νέα εξέλιξη δήλωσε ότι "[ο] κόσμος δεν θέλει πλέον να υποτάσσεται στις αποφάσεις των G7".

 

 

Το βέβαιο είναι ότι οι BRICS, παρά τις εσωτερικές ιεραρχίες και προκλήσεις, αντιπροσωπεύουν πλέον μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ από τις G7, το οποίο συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως το εκτελεστικό όργανο του κόσμου. Πάνω από σαράντα χώρες εξέφρασαν ενδιαφέρον για την ένταξή τους στις BRICS, αν και μόνο είκοσι τρεις υπέβαλαν αίτηση ένταξης πριν από τη συνάντηση της Νότιας Αφρικής (συμπεριλαμβανομένων επτά από τις δεκατρείς χώρες του Οργανισμού Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών, ή ΟΠΕΚ). Η Ινδονησία, η έβδομη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με όρους ΑΕΠ (βάσει  PPP), απέσυρε την τελευταία στιγμή την αίτησή της για ένταξη στις BRICS, αλλά δήλωσε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο να ενταχθεί αργότερα. Τα σχόλια του προέδρου της Ινδονησίας Τζόκο Ουιντόντο αντικατοπτρίζουν το κλίμα της συνόδου κορυφής: "Πρέπει να απορρίψουμε τις εμπορικές διακρίσεις. Δεν πρέπει να μπαίνουν εμπόδια στην ανάπτυξη της βιομηχανίας μεταποίησης. Πρέπει όλοι να συνεχίσουμε να εκφράζουμε την ισότιμη και χωρίς αποκλεισμούς συνεργασία".

 

                         Tadesse Mesfin (Ethiopia), Pillars of Life: Waiting, 2018

 

Οι BRICS δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από τους νέους περιφερειακούς σχηματισμούς που στοχεύουν στη δημιουργία πλατφορμών εκτός του εναγκαλισμού της Δύσης, όπως η Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC) και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO). Αντίθετα, η συμμετοχή στις BRICS έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει τον περιφερειακό χαρακτήρα για όσους ήδη συμμετέχουν σε αυτά τα περιφερειακά φόρουμ. Και τα δύο σύνολα διαπεριφερειακών οργανισμών συγκλίνουν σε μια ιστορική παλίρροια που υποστηρίζεται από σημαντικά δεδομένα, τα οποία αναλύθηκαν από το Tricontinental: Institute for Social Research χρησιμοποιώντας μια σειρά ευρέως διαθέσιμων και αξιόπιστων παγκόσμιων βάσεων δεδομένων. Τα γεγονότα είναι σαφή: το ποσοστό του Παγκόσμιου Βορρά στο παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε από 57,3% το 1993 σε 40,6% το 2022, με το ποσοστό των ΗΠΑ να συρρικνώνεται από 19,7% σε μόλις 15,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ (κατά PPP) την ίδια περίοδο - παρά το μονοπωλιακό τους προνόμιο. Το 2022, ο Παγκόσμιος Νότος, χωρίς την Κίνα, θα έχει ΑΕΠ (κατά PPP) μεγαλύτερο από εκείνο του Παγκόσμιου Βορρά.

 

Η Δύση, ίσως λόγω της ταχείας σχετικής οικονομικής της παρακμής, αγωνίζεται να διατηρήσει την ηγεμονία της, οδηγώντας έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο εναντίον αναδυόμενων κρατών όπως η Κίνα. Η καλύτερη ίσως απόδειξη των φυλετικών, πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών σχεδίων των δυτικών δυνάμεων συνοψίζεται σε πρόσφατη δήλωση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ): "Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ διαδραματίζουν συμπληρωματικό, συνεκτικό και αλληλοενισχυόμενο ρόλο στην υποστήριξη της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Θα κινητοποιήσουμε περαιτέρω το συνδυασμένο σύνολο των μέσων που έχουμε στη διάθεσή μας, είτε πρόκειται για πολιτικά, οικονομικά ή στρατιωτικά μέσα, για να επιδιώξουμε τους κοινούς μας στόχους προς όφελος του ενός δισεκατομμυρίου πολιτών μας".

 

        Alia Ahmad (Saudi Arabia), Hameel – Morning Rain, 2022.

 

Γιατί οι BRICS υποδέχθηκαν μια τόσο ανομοιογενή ομάδα χωρών, συμπεριλαμβανομένων δύο μοναρχιών, στους κόλπους τους; Όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τον χαρακτήρα των νέων κρατών-μελών, ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα είπε: "Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πρόσωπο που κυβερνά, αλλά η σημασία της χώρας. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη γεωπολιτική σημασία του Ιράν και άλλων χωρών που θα ενταχθούν στα BRICS". Αυτό είναι το μέτρο του πώς οι ιδρυτικές χώρες πήραν την απόφαση να διευρύνουν τη συμμαχία τους. Στο επίκεντρο της ανάπτυξης των BRICS βρίσκονται τουλάχιστον τρία ζητήματα: ο έλεγχος του ενεργειακού εφοδιασμού και των διαδρομών του, ο έλεγχος των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών και αναπτυξιακών συστημάτων και ο έλεγχος των θεσμών ειρήνης και ασφάλειας.

 

                          Houshang Pezeshknia (Iran), Khark, 1958

 

Οι  BRICS έχουν πλέον δημιουργήσει έναν τρομερό ενεργειακό όμιλο. Το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι και μέλη του ΟΠΕΚ, ο οποίος, μαζί με τη Ρωσία, βασικό μέλος του ΟΠΕΚ+, αντιπροσωπεύει πλέον 26,3 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, λίγο κάτω από το τριάντα τοις εκατό της παγκόσμιας ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου. Η Αίγυπτος, η οποία δεν είναι μέλος του ΟΠΕΚ, είναι ωστόσο ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου της Αφρικής, με παραγωγή 567.650 βαρέλια ημερησίως. Ο ρόλος της Κίνας στη διαμεσολάβηση για τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας τον Απρίλιο επέτρεψε την είσοδο και των δύο αυτών πετρελαιοπαραγωγών χωρών στις BRICS. Το ζήτημα εδώ δεν είναι μόνο η παραγωγή πετρελαίου, αλλά η δημιουργία νέων παγκόσμιων ενεργειακών διαδρομών.

 

Η υπό κινεζική ηγεσία πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (Belt and Road Initiative) έχει ήδη δημιουργήσει ένα πλέγμα από πλατφόρμες πετρελαίου και φυσικού αερίου γύρω από τον Παγκόσμιο Νότο, ενσωματωμένο στην επέκταση του λιμανιού Χαλίφα και στις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Φουτζάιρα και το Ρουβάις στα ΗΑΕ, παράλληλα με την ανάπτυξη του προγράμματος  Vision 2030 (Οραμα 2030) της Σαουδικής Αραβίας.Υπάρχουν προσδοκίες ότι οι διευρυμένες BRICS θα αρχίσουν να συντονίζουν τις ενεργειακές υποδομές τους εκτός του ΟΠΕΚ+, συμπεριλαμβανομένων των ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας σχετικά με τις ποσότητες πετρελαίου σιγόβραζαν φέτος, καθώς η Ρωσία υπερέβη την ποσόστωσή της θέλωντας να αντισταθμίσει τις κυρώσεις της Δύσης που της επιβλήθηκαν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Τώρα οι δύο αυτές χώρες θα οργανώσουν ένα άλλο φόρουμ, εκτός του ΟΠΕΚ+ και με την Κίνα στο τραπέζι, για μια κοινή ατζέντα στον τομέα της ενέργειας. Η Σαουδική Αραβία σχεδιάζει να πουλήσει πετρέλαιο στην Κίνα σε ρενμίνμπι (RMB), υπονομεύοντας τη δομή του συστήματος του πετροδολαρίου (οι δύο άλλοι βασικοί προμηθευτές πετρελαίου της Κίνας, το Ιράκ και η Ρωσία, ήδη δέχονται να πληρώνονται σε RMB).

 

                          Juan Del Prete (Argentina), The Embrace, 1937–1944.

 

Τόσο οι συζητήσεις στη σύνοδο κορυφής των BRICS όσο και το τελικό ανακοινωθέν επικεντρώθηκαν στην ανάγκη ενίσχυσης μιας χρηματοπιστωτικής και αναπτυξιακής αρχιτεκτονικής που δεν θα καθοδηγείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), τη Wall Street και το αμερικανικό δολάριο. Ωστόσο, οι BRICS δεν επιδιώκουν να παρακάμψουν τους καθιερωμένους θεσμούς του παγκόσμιου εμπορίου και της ανάπτυξης, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Για παράδειγμα, οι BRICS επαναβεβαίωσαν τη σημασία του "πολυμερούς εμπορικού συστήματος που βασίζεται σε κανόνες με πυρήνα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου" και θέλουν "ένα ισχυρό παγκόσμιο δίκτυο χρηματοοικονομικής ασφάλειας με επίκεντρο ένα βασισμένο σε ποσοστώσεις και επαρκείς πόρους [ΔΝΤ]". Οι προτάσεις τους δεν έρχονται σε ριζική ρήξη με το ΔΝΤ ή τον ΠΟΕ- αλλά μάλλον, δίνουν τη δυνατότητα μιας διπλής διαδρομής: πρώτον, για τις BRICS να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο και επιρροή σ’ αυτούς τους οργανισμούς, των οποίων είναι μέλη αλλά έχουν υποταχθεί σε μια δυτική ατζέντα, και δεύτερον, τα κράτη BRICS να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους για την οικοδόμηση των δικών τους παράλληλων θεσμών (όπως η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα ή NDB). Το τεράστιο επενδυτικό ταμείο της Σαουδικής Αραβίας αξίζει σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια και θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει εν μέρει την NDB.

 

Η ατζέντα των BRICS για βελτίωση "της σταθερότητας, της αξιοπιστίας και της δικαιοσύνης στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική" προωθείται κυρίως με τη "χρήση τοπικών νομισμάτων, εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών ρυθμίσεων και εναλλακτικών συστημάτων πληρωμών". Η έννοια των "τοπικών νομισμάτων" αναφέρεται στην αυξανόμενη πρακτική των κρατών να χρησιμοποιούν τα δικά τους νομίσματα για το διασυνοριακό εμπόριο αντί να βασίζονται στο δολάριο. Αν και περίπου 150 νομίσματα στον κόσμο θεωρούνται νόμιμο χρήμα, οι διασυνοριακές πληρωμές βασίζονται σχεδόν πάντα στο δολάριο (το οποίο, από το 2021, αντιπροσωπεύει το 40% των ροών μέσω του δικτύου της Κοινότητας για την Παγκόσμια Διατραπεζική Οικονομική Επικοινωνία (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications, ή δίκτυο SWIFT).

 

Άλλα νομίσματα παίζουν περιορισμένο ρόλο, με το κινεζικό RMB να αποτελεί το 2,5% των διασυνοριακών πληρωμών. Ωστόσο, η εμφάνιση νέων παγκόσμιων πλατφορμών ανταλλαγής μηνυμάτων - όπως το Διατραπεζικό Σύστημα Διασυνοριακών Πληρωμών της Κίνας, η Ενιαία Διεπαφή Πληρωμών της Ινδίας και το Σύστημα Χρηματοοικονομικών Μηνυμάτων της Ρωσίας (SPFS) - καθώς και περιφερειακά συστήματα ψηφιακών νομισμάτων υπόσχονται να αυξήσουν τη χρήση εναλλακτικών νομισμάτων. Για παράδειγμα, τα περιουσιακά στοιχεία των κρυπτονομισμάτων παρείχαν για λίγο μια πιθανή διέξοδο σε νέα συστήματα συναλλαγών πριν μειωθούν οι αποτιμήσεις των περιουσιακών τους στοιχείων, και οι διευρυμένες BRICS ενέκριναν πρόσφατα τη σύσταση μιας ομάδας εργασίας για τη μελέτη ενός νομίσματος αναφοράς των BRICS.

 

Μετά τη διεύρυνση των BRICS, η NDB δήλωσε ότι θα διευρύνει τα μέλη της και ότι, όπως σημειώνει η Γενική Στρατηγική της, 2022-2026, το τριάντα τοις εκατό του συνόλου της χρηματοδότησής της θα γίνεται σε τοπικά νομίσματα. Ως μέρος του πλαισίου της για ένα νέο αναπτυξιακό σύστημα, η πρόεδρός της,Ντίλμα Ρούσεφ, δήλωσε ότι η NDB δεν θα ακολουθήσει την πολιτική του ΔΝΤ να επιβάλλει όρους στις δανειζόμενες χώρες. 'Απορρίπτουμε κάθε είδους προϋποθέσεις ', δήλωσε η Ρούσεφ . 'πολλές φορές ένα δάνειο δίνεται υπό τον όρο ότι θα εφαρμοστούν ορισμένες πολιτικές. Εμείς δεν το κάνουμε αυτό. Σεβόμαστε τις πολιτικές της κάθε χώρας'.

 

          Amir H. Fallah (Iran), I Want To Live, To Cry, To Survive, To Love, To Die, 2023.

 

 

Στην ανακοίνωσή τους, οι BRICS αναφέρουν τη σημασία της "συνολικής μεταρρύθμισης του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας". Επί του παρόντος, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έχει δεκαπέντε μέλη, εκ των οποίων τα πέντε είναι μόνιμα (Κίνα, Γαλλία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ). Δεν υπάρχουν μόνιμα μέλη από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική ή την πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, την Ινδία. Για την αποκατάσταση αυτών των ανισοτήτων, οι BRICS προσφέρουν την υποστήριξή τους "στις νόμιμες φιλοδοξίες των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, της Ινδίας και της Νότιας Αφρικής, προκειμένου να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις". Η άρνηση της Δύσης να επιτρέψει σε αυτές τις χώρες μια μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενίσχυσε τη δέσμευσή τους στη διαδικασία διεύρυνσης των BRICS και στην ενίσχυση του ρόλου τους στο G20.

 

Η είσοδος της Αιθιοπίας και του Ιράν στα BRICS δείχνει πώς αυτά τα μεγάλα κράτη του Παγκόσμιου Νότου αντιδρούν στην πολιτική κυρώσεων της Δύσης ενάντια σε δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των δύο ιδρυτικών μελών των BRICS (Κίνα και Ρωσία). Η Ομάδα Φίλων για την Υπεράσπιση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ - πρωτοβουλία της Βενεζουέλας από το 2019 - συγκεντρώνει είκοσι κράτη μέλη του ΟΗΕ που αντιμετωπίζουν το βάρος των παράνομων κυρώσεων των ΗΠΑ, από την Αλγερία έως τη Ζιμπάμπουε. Πολλά από αυτά τα κράτη συμμετείχαν στη σύνοδο κορυφής των BRICS ως προσκεκλημένοι και ανυπομονούν να ενταχθούν στα διευρυμένα BRICS ως πλήρη μέλη.

 

Δεν ζούμε σε μια περίοδο επαναστάσεων. Οι σοσιαλιστές επιδιώκουν πάντα να ενισχύουν τις δημοκρατικές και προοδευτικές τάσεις. Όπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία, οι ενέργειες μιας ετοιμοθάνατης αυτοκρατορίας δημιουργούν ένα κοινό έδαφος στα θύματά της και τα κάνουν να αναζητήσουν νέες εναλλακτικές λύσεις, όσο εμβρυακές και αντιφατικές κι αν είναι. Η ποικιλομορφία της υποστήριξης της επέκτασης των BRICS είναι μια ένδειξη της αυξανόμενης απώλειας της πολιτικής ηγεμονίας του ιμπεριαλισμού.

 [----->]

 

 

 

 

ΚΑΜΙΑ ΝΕΑ ΧΡΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΔΑΣΗ!

 

Βάννα Σφακιανάκη

Ο Κωνσταντίνος Μενουδάκος, σήμερα επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικράτειας και πρόεδρος της Αρχής προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ήταν πρόεδρος της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας όταν αυτή έλαβε, με πλειοψηφία, την απόφαση 2499/2012, που άνοιξε το δρόμο για την εγκατάσταση αιολικών σταθμών σε αναδασωτέες περιοχές. Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και σήμερα πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας, ήταν η εισηγήτρια της ίδιας απόφασης. Η απόφαση αυτή έδωσε τη δυνατότητα να συμπεριληφθεί δύο χρόνια αργότερα και για πρώτη φορά, νομοθετική πρόβλεψη εγκατάστασης αιολικών σταθμών σε αναδασωτέες περιοχές με ασφάλεια, χωρίς δηλαδή, το φόβο να ακυρωθούν αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων αιολικών σταθμών, αφού το ΣτΕ είχε ήδη τοποθετηθεί.

 

Στη δημόσια αντιπαράθεση για την απόφαση 2499/2012 που έγινε το 2021 με αφορμή τις πυρκαγιές ο κ. Μενουδάκος είχε υποστηρίξει ότι «Η νομική αυτή δυνατότητα δεν δημιουργεί σε καμία περίπτωση κίνητρο για τον εμπρησμό δασών». Δεν αρκέστηκε όμως σ’ αυτό υποστήριξε επίσης ότι «Αντιθέτως, η απαγόρευση εγκατάστασης σταθμού αιολικής ενέργειας σε αναδασωτέες εκτάσεις θα δημιουργούσε ισχυρό κίνητρο εμπρησμού για όσους αντιτίθενται σε τέτοιου είδους έργα, οι οποίοι, όπως έχει αποδειχθεί, είναι πολλοί. υπάρχει, άλλωστε, ανάλογο προηγούμενο που πρέπει να μας προβληματίσει. Την προηγούμενη κυρίως δεκαετία πολλές ήταν οι πυρκαγιές σε περιοχές στις οποίες είχε σχεδιαστεί η δημιουργία Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων που είχε δημιουργήσει έντονες και έμπρακτες αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες». (1)

 

Η θέση αυτή είναι προκλητική! Τα κινήματα και οι τοπικές κοινωνίες που υπερασπίζονται τα βουνά, τα δάση και τη ζωή τους στην ύπαιθρο, χαρακτηρίζονται δυνητικοί καταστροφείς αυτού που υπερασπίζονται και μάλιστα προληπτικά, εξ άλλου δεν έχουν γίνει γνωστά περιστατικά με πρόκληση πυρκαγιών για να αποτραπεί η δημιουργία Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων.

 

Η Μαρία Καραμανώφ, σήμερα επίτιμημη Αντιπρόεδρος Στε και πρόεδρος του Επιμελητηρίου περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος που κατά τη συζήτηση της απόφασης 2499/2012 του Στε είχε μειοψηφήσει, μαζί με πολλούς άλλους δικαστές, δηλώνει ότι «Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος.

 

Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή Απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία». Και συμπληρώνει: «με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. […] Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές.». (2)

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ είναι η διαδρομή αυτών των νομικών επιλογών. Ήταν τον Αύγουστο του 2001 όταν η κυβέρνηση Σημίτη έφερε στη Βουλή, την πρώτη «Απλοποίηση διαδικασιών για τις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.» Ο ν.2941/2001 επέτρεψε την κατασκευή και εγκατάσταση έργων ηλεκτροπαραγωγής από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς και δικτύων σύνδεσής τους με το Σύστημα ή το Δίκτυο, παραχωρώντας τα δάση της χώρας, πολύ πρώιμα, στην «πράσινη ανάπτυξη».

 

Το 2008, η κυβέρνηση Καραμανλή, με το ειδικό Χωροταξικό πλαίσιο για τις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (2008)του κ. Σουφλιά, επέκτεινε το προνόμιο ειδικά στους αιολικούς σταθμούς, επιτρέποντας τη χωροθέτηση αιολικών εγκαταστάσεων και στις αναδασωτέες εκτάσεις. (3) Το ειδικό Χωροταξικό πλαίσιο όμως, δηλαδή μια διυπουργική απόφαση εφαρμογής πολιτικής, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να τροποποιήσει τον δασικό νόμο, πόσο μάλλον το Σύνταγμα της χώρας.

 

Το 2012, όταν η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έλαβε την απόφαση 2499/2012 δεν υπήρχε κανένας νόμος στην ελληνική νομοθεσία που να επιτρέπει τέτοια παρέκκλιση στις αναδασωτέες εκτάσεις.

 

Η δραστική τροποποίησή του δασικού νόμου έτσι ώστε να επιτραπεί η εγκατάσταση έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και άλλων έργων σε αναδασωτέες εκτάσεις, έγινε με το νόμο 4280/2014 που έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση Σαμαρά και ψηφίστηκε πάλι μήνα Αύγουστο.

 

Ο νόμος αυτός αναδιαμόρφωσε τον δασικό νόμο, συμπεριλαμβάνοντας για πρώτη φορά άρθρο με τίτλο «Εξαιρετικός χαρακτήρας επιτρεπτών επεμβάσεων σε αναδασωτέες εκτάσεις» (4) που ορίζει ότι στις αναδασωτέες εκτάσεις επιτρέπονται επεμβάσεις για τη διάνοιξη οδών, τα μεγάλα έργα υποδομής, τα ενεργειακά έργα και δίκτυα, τους ανεμολογικούς ιστούς, τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με συμβατικά καύσιμα τις αρχαιολογικές έρευνες και ανασκαφές τα στρατιωτικά έργα, τις κεραίες και την ανάδειξη και αναβίωση εγκαταλελειμμένων, μικρών και φθινόντων οικισμών.

 

Στα μεγάλα έργα υποδομής περιλαμβάνονται σήμερα (5) αεροδρόμια, τεχνητές λίμνες, φράγματα, υδροηλεκτρικοί σταθμοί, ταμιευτήρες και εγκαταστάσεις άντλησης για την αποθήκευση ενέργειας, χερσαίες εγκαταστάσεις λιμένων και εγκαταστάσεις άντλησης υδρογονανθράκων, κάθε τεχνικό έργο που αφορά στην υποδομή και εγκατάσταση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Απε)-εξαιρουμένων των φωτοβολταϊκών σταθμών- μονάδων Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και Θερμότητας (ΣΗΘ)και σταθμών αποθήκευσης, αγωγούς προσαγωγής νερού των εργοστασίων                     εμφιάλωσης νερού, δίκτυα μεταφοράς και διανομής φυσικού αερίου και πετρελαϊκών προϊόντων, έργα ύδρευσης και αποχέτευσης και συστήματα διαχείρισης στερεών ή υγρών αποβλήτων.

 

Τα έργα αυτά θα μπορούν να εκτελούνται πάνω σε κηρυγμένες αναδασωτέες εκτάσεις, χωρίς άρση της αναδάσωσης και οι επενδυτές θα συνεχίσουν να ισχυρίζονται στα πάνελ ότι είναι ικαθ’ όλα νόμιμοι, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δεν καταστρέφουν δάσος αλλά δημιουργούν! Τώρα, το ότι αυτό που καταστρέφεται είναι αναπόσπαστο και ζωτικό λειτουργικό μέρος ενός ολοκληρωμένου φυσικού οικοσυστήματος ενώ αυτό που δημιουργείται είναι μια τεχνητά φυτεμένη έκταση για λόγους νομιμοφάνειας, αυτά είναι ψιλά γράμματα.

 

Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ για ανατροπή της ζοφερής προοπτικής αλλαγής χρήσης των καμένων δασών είναι, όπως προτείνεται και από το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας η επιστροφή στη ξεκάθαρη διάταξη του Συντάγματος (άρθρου 117, παρ. 3) που είναι: «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.».

 ------------------------

 

Π α ρ α π ο μ π έ ς

1) ΣτΕ: σύγκρουση κορυφής για τις ανεμογεννήτριες σε αναδασωτέες περιοχές, ecopress.gr

2) επιμελητήριο περιβάλλοντος και βιωσιμότητος, www.facebook.com

3) ειδικό Χωροταξικό πλαίσιο για τις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, άρθρο 6,παρ. 4

4) Νόμος 998/1979, άρθρο 46

5) με τελευταία αναδιαμόρφωση που έγινε με το νόμο 5037/2023