Ουκρανία, όλα ήταν γραμμένα στην έκθεση της Rand Corp. του 2019

  

Ο Manlio Dinucci, ο μόνος σημαντικός αναλυτής που έγραφε στην ιταλική εφημερίδα Il Manifesto, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να τερματίσει τη μακροχρόνια συνεργασία με την εφημερίδα.

 «Στις 8 Μαρτίου, αφού η εφημερίδα Μανιφέστο δημοσίευσε για λίγο το άρθρο μου στο Διαδίκτυο ,το εξαφάνισε εν μία νυκτί  και από την έντυπη έκδοση, επειδή αρνήθηκα να συμμορφωθώ με την οδηγία του Υπουργείου Αλήθειας και ζήτησα να ανοίξει μια συζήτηση για την ουκρανική κρίση . Έτσι τελειώνει η μακρόχρονη συνεργασία μου με αυτήν την εφημερίδα, στην οποία για πάνω από δέκα χρόνια δημοσίευα τη στήλη Η Τέχνη του Πολέμου».

Ακολουθεί το λογοκριμένο άρθρο του Manlio Dinuzzi:

Το στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας το επεξεργάστηκε πριν τρία χρόνια η Rand Corporation (εφημερίδα Μανιφέστο, Rand Corp: Πώς να συντρίψετε τη Ρωσία,Come abbattere la Russia, 21 Μαΐου 2019) . Η Rand Corporation, με έδρα την Ουάσιγκτον, είναι «ένας παγκόσμιος ερευνητικός οργανισμός που επεξεργάζεται λύσεις σε πολιτικές προκλήσεις»: διαθέτει ένα στρατό από 1.800 ερευνητές και άλλους ειδικούς που στρατολογούνται από 50 χώρες, μιλούν 75 γλώσσες, είναι μοιρασμένοι σε γραφεία και άλλες θέσεις στη Βόρεια Αμερική , την Ευρώπη, την Αυστραλία και τον Περσικό Κόλπο. Το προσωπικό της Rand στις ΗΠΑ ζει και εργάζεται σε περισσότερες από 25 χώρες.

   

Η Rand Corporation, που αυτοαποκαλείται «μη κερδοσκοπική και μη κομματική οργάνωση», χρηματοδοτείται επίσημα από το Πεντάγωνο, τον στρατό και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, από υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας (CIA και άλλες), από υπηρεσίες άλλων χωρών και ισχυρές μη-κυβερνητικές οργανώσεις.

 Η Rand Corp. υπερηφανεύεται πως βοήθησε στην ανάπτυξη της στρατηγικής που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να βγουν νικήτριες από τον Ψυχρό Πόλεμο, υποχρεώνοντας τη Σοβιετική Ένωση να καταναλώσει τους πόρους της σε εξαντλητικές στρατιωτικές αντιπαραθέσεις.

Το νέο σχέδιο που εκπονήθηκε το 2019 το εμπνεύστηκε από το ίδιο μοντέλο: «Οικονομική εξάντληση και θέση ανισορροπίας της Ρωσίας», δηλαδή αναγκάζουμε τον αντίπαλο να ανοιχτεί πολύ (οικονομικά) προκειμένου να τον θέσουμε σε κατάσταση ανισορροπίας και να τον ρίξουμε κάτω (να τον νικήσουμε).

 

 Αυτές είναι οι κατευθυντήριες γραμμές επίθεσης που περιγράφονται στην έκθεση της Rand Corp, πάνω στις οποίες κινήθηκαν ουσιαστικά οι Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια.

   

Πρώτα απ 'όλα – αναφέρεται στην έκθεση - η Ρωσία θα πρέπει να δεχθεί επίθεση στην πιο ευάλωτη πλευρά της, την πλευρά της οικονομίας που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου: για το λόγο αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις και, ταυτόχρονα, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η Ευρώπη θα μειώσει τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου, αντικαθιστώντας το με υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ.

  

Στον ιδεολογικό και πληροφοριακό τομέα, θα πρέπει να ενθαρρυνθούν οι εσωτερικές διαμαρτυρίες και ταυτόχρονα να υπονομευτεί η εικόνα της Ρωσίας προς τα έξω.

   

Στον στρατιωτικό τομέα, θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες ώστε να διασφαλιστεί ότι οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ θα αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες προς μια αντι-ρωσική κατεύθυνση. Οι ΗΠΑ μπορούν να έχουν μεγάλες πιθανότητες να πετύχουν και να κερδίσουν πολλά, χωρίς να ρισκάρουν πολύ, αν επενδύσουν περισσότερα σε βομβαρδιστικά στρατηγικής σημασίας και πυραυλικά επιθετικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς που να στρέφονται κατά της Ρωσίας. Η ανάπτυξη νέων πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη με στόχο τη Ρωσία τους διασφαλίζει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας, αλλά εγκυμονεί και υψηλούς κινδύνους.

   

Αξιολογώντας κάθε επιλογής προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα - καταλήγει η Rand - η Ρωσία θα καταλήξει να πληρώσει πολύ υψηλότερο τίμημα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, αλλά αυτές και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να επενδύσουν μεγάλους πόρους αφαιρώντας τους από άλλους τομείς.

   

Ως μέρος αυτής της στρατηγικής – όπως προέβλεπε το σχέδιο της Rand Corporation το 2019 - «παρέχοντας στρατιωτικής βοήθεια στην Ουκρανία θα εκμεταλλευτούμε τη μεγαλύτερη εξωτερική ευπάθεια της Ρωσίας, αλλά οποιαδήποτε αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας και των στρατιωτικών συμβουλών που παρέχουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία θα πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά προκειμένου να αυξηθεί το κόστος για τη Ρωσία χωρίς όμως αυτό να προκαλέσει μια πολύ μεγαλύτερη σύγκρουση στην οποία η Ρωσία, λόγω της εγγύτητάς της, θα είχε σημαντικά πλεονεκτήματα».

 

 

 

Και εδώ ακριβώς  - αυτό που η Rand Corporation αποκαλεί «μεγαλύτερη εξωτερική ευπάθεια της Ρωσίας», που μπορεί οι ΗΠΑ να εκμεταλλευτούν εξοπλίζοντας την Ουκρανία με τρόπο «αξιολογημένο προκειμένου να αυξηθεί το κόστος για τη Ρωσία χωρίς όμως αυτό να προκαλέσει μια πολύ ευρύτερη σύγκρουση» - έγινε η ρήξη.

 

Στρυμωγμένη από τις  ασφυκτικές πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές πιέσεις που ασκούσαν όλο και περισσότερο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ , που αγνοούσαν τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις και προτάσεις για διαπραγματεύσεις της Μόσχας, η Ρωσία αντέδρασε με τη στρατιωτική επιχείρηση που κατέστρεψε περισσότερες από 2.000 στρατιωτικές δομές στην Ουκρανία οι οποίες στην πραγματικότητα δεν ελέγχονταν από τους κυβερνώντες του Κιέβου αλλά από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

 

 

 

Και το άρθρο που ανέφερε το σχέδιο της Rand Corporation πριν από τρία χρόνια κατέληγε ως εξής: «Οι επιλογές που προέβλεπε το σχέδιο δεν είναι παρά παραλλαγές της ίδιας στρατηγικής πολέμου, το τίμημα των οποίων όσον αφορά τις θυσίες και τους κινδύνους το πληρώνουμε όλοι μας».  Εμείς οι ευρωπαϊκοί λαοί το πληρώνουμε, και θα το πληρώνουμε όλο και πιο ακριβά, αν συνεχίσουμε να είμαστε αναλώσιμα πιόνια στη στρατηγική των ΗΠΑ.

  

 

[ 1] Η έκθεση της  Rand Corporation : Overextending and Unbalancing Russia,Assessing the Impact of Cost-Imposing Options  https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html συζητήθηκε στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων στις 5 Σεπτεμβρίου 2019

 [---->]

 

 -------------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο του Manlio Dinuzzi που δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Il Manifesto το 2019

Rand Corp: πώς να συντρίψετε τη Ρωσία

του Manlio Dinucci

Τα συμπεράσματα της τελευταίας εμπιστευτικής έκθεσης της Rand Corporation δημοσιεύτηκαν σε μία περίληψη που περιγράφει πώς θα πρέπει να διεξαχθεί ο νέος ψυχρός πόλεμος κατά της Ρωσίας. Ορισμένες συμβουλές έχουν ήδη γίνει πράξη, αλλά η συστηματική ανάλυση μας επιτρέπει να καταλάβουμε ποιος είναι ο πραγματικός στόχος.

 

Υποχρεώνουμε τον αντίπαλο να ανοιχτεί πολύ οικονομικά προκειμένου να τον αναγκάσουμε να βρεθεί σε κατάσταση ανισορροπίας και να τον ρίξουμε κάτω (να τον συντρίψουμε): δεν πρόκειται για μια κίνηση τζούντο αλλά για το σχέδιο κατά της Ρωσίας που ανέπτυξε η Rand Corporation, η πιο σημαντική δεξαμενή σκέψης των ΗΠΑ που, με ένα επιτελείο χιλιάδων ειδικών, θεωρείται ως η πιο αξιόπιστη παγκόσμια πηγή πληροφοριών και πολιτικής ανάλυσης για τους κυβερνώντες των ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Η Rand Corp. υπερηφανεύεται ότι βοήθησε στη διαμόρφωση της μακροπρόθεσμης στρατηγικής που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να βγουν νικήτριες από τον Ψυχρό Πόλεμο, υποχρεώνοντας τη Σοβιετική Ένωση να αναλώσει τους οικονομικούς της πόρους στη στρατηγική αντιπαράθεση. Το νέο σχέδιο, Overextending and Unbalancing Russia, που δημοσιεύτηκε από την Rand [1], είναι εμπνευσμένο από αυτό το μοντέλο.

 

Σύμφωνα με τους αναλυτές της, η Ρωσία παραμένει ισχυρός ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών σε ορισμένους βασικούς τομείς. Για αυτό, οι ΗΠΑ θα πρέπει να ακολουθήσουν, μαζί με τους συμμάχους τους, μια συνολική μακροπρόθεσμη στρατηγική που θα εκμεταλλεύεται τα τρωτά σημεία της. Στη συνέχεια αναλύονται διάφοροι τρόποι που θα αναγκάσουν τη Ρωσία να βρεθεί σε κατάσταση ανισορροπίας, υποδεικνύοντας για τον καθένα την πιθανότητα επιτυχίας, τα οφέλη, το κόστος και τους κινδύνους για τις ΗΠΑ. Οι αναλυτές της Rand θεωρούν ότι το πιο τρωτό σημείο της Ρωσίας είναι η οικονομία της, λόγω της μεγάλης της εξάρτησης από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, των οποίων τα έσοδα μπορούν να μειωθούν με πιο σκληρές  κυρώσεις και αύξηση των εξαγωγών ενέργειας των ΗΠΑ. 

Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ευρώπη θα μειώσει τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου, αντικαθιστώντας το με υγροποιημένο φυσικό αέριο που μεταφέρεται δια θαλάσσης από άλλες χώρες. Ένας άλλος τρόπος για να βλάψει κανείς την οικονομία της Ρωσίας με την πάροδο του χρόνου είναι να ενθαρρύνει τη μετανάστευση ειδικευμένου προσωπικού, ιδιαίτερα των νέων Ρώσων με υψηλή μόρφωση. Στον ιδεολογικό και πληροφοριακό τομέα, θα πρέπει να ενθαρρυνθούν οι εσωτερικές διαμαρτυρίες και ταυτόχρονα να υπονομευθεί η εικόνα της Ρωσίας προς τα έξω, να την διώχνουν από τα διεθνή φόρουμ και να μποϊκοτάρουν τις διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις που διοργανώνει.

 

Στον γεωπολιτικό τομέα, ο εξοπλισμός της Ουκρανίας επιτρέπει στις ΗΠΑ να εκμεταλλευτούν το σημείο μεγαλύτερης εξωτερικής ευπάθειας της Ρωσίας, αλλά αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί ώστε να διατηρεί τη Ρωσία υπό πίεση χωρίς να οδηγεί σε μεγάλη σύγκρουση στην οποία αυτή θα επικρατούσε.

 

Στον στρατιωτικό τομέα, οι ΗΠΑ μπορούν να έχουν υψηλά οφέλη, με χαμηλό κόστος και κινδύνους, με την αύξηση των χερσαίων δυνάμεων των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ σε αντι-ρωσική κατεύθυνση. Οι ΗΠΑ μπορούν να έχουν μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας και υψηλά οφέλη, με μέτριους κινδύνους, επενδύοντας ειδικά περισσότερο σε βομβαρδιστικά στρατηγικής σημασίας και επιθετικά πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς που να στρέφονται κατά της Ρωσίας. Η αποχώρηση από την αμερικανορωσική συνθήκη για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς (Συνθήκη INF) και η ανάπτυξη στην Ευρώπη νέων πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς που να στοχεύουν τη Ρωσία εξασφαλίζει στις ΗΠΑ μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας, αλλά συνεπάγεται και υψηλούς κινδύνους.

 

Αξιολογώντας κάθε επιλογή προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα - συμπεραίνουν οι αναλυτές της Rand - η Ρωσία θα πληρώσει το υψηλότερο τίμημα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, αλλά και αυτές θα πρέπει να επενδύσουν μεγάλους πόρους, αφαιρώντας τους από άλλους σκοπούς. Έτσι, προαναγγέλλουν μια περαιτέρω απότομη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών ΗΠΑ/ΝΑΤΟ σε βάρος των κοινωνικών δαπανών.

 

Αυτό το μέλλον μας υπόσχεται η Rand Corporation, η δεξαμενή σκέψης του βαθέως κράτους με τη μεγαλύτερη επιρροή,  το υπόγειο κέντρο πραγματικής εξουσίας των  οικονομικών, χρηματοπιστωτικών και στρατιωτικών ολιγαρχιών, αυτό που καθορίζει τις στρατηγικές επιλογές όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και ολόκληρης της Δύσης. Οι «επιλογές» που προβλέπει το σχέδιο είναι στην πραγματικότητα μόνο παραλλαγές της ίδιας πολεμικής στρατηγικής, το τίμημα της οποίας, σε θυσίες και κινδύνους, το πληρώνουμε όλοι μας.

 [ 1 ] Overextending and Unbalancing Russia

Assessing the Impact of Cost-Imposing Options

https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html

 

Ψέματα είναι ;

 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού αμνήμονες ΙΙΙ

 

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και η Κοκκινοσκουφίτσα - 3

Οκτώ χρόνια. Nation-Building

  Η Ρωσική Άνοιξη, τελειώνει με ένα ακόμα συμβιβασμό που ο πραγματιστής Πούτιν θεώρησε ότι θα του επέτρεπε να συνεχίσει την προσπάθειά του να αναπτύξει την χώρα του και να την κάνει οργανικό μέλος του καπιταλιστικού κόσμου και της παγκόσμιας ελεύθερης (ή μη) αγοράς. Η δεύτερη και τελική συμφωνία του Μινσκ έγινε με γαλλογερμανική διαμεσολάβηση τον Φλεβάρη του 2015, υπό την σκιά της Αμερικάνικης προσφοράς εξοπλισμού στην Ουκρανική κυβέρνηση. Περιλάμβανε ανακωχή, απομάκρυνση των βαρέων όπλων, αμνηστία, αλλαγή του Ουκρανικού συντάγματος προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης, αυτονομία στις περιοχές του Ντονιέτσκ και του Λουχάνσκ, απόδοση του ελέγχου των συνόρων στην Ουκρανία κ.α. Η συμφωνία, με την ανοχή ή και την ενθάρρυνση των “διαμεσολαβητών”, δεν εφαρμόστηκε  ποτέ, αλλά, όπως αποδείχτηκε, διαιώνισε την σύγκρουση.

  Την εποχή που διαδραματίζονται όλα αυτά, πρόεδρος στις ΗΠΑ είναι ο Δημοκρατικός Ομπάμα. Ένας πολιτικός που έχτισε την καριέρα του πάνω στην αντίθεσή του στην εισβολή στο Ιράκ και υποσχέθηκε να απαλλάξει την Αμερική από τους συνεχείς πολέμους. Αποτέλεσμα; Ο αμερικάνικος στρατός ήταν σε πόλεμο κάθε χρόνο της θητείας του Ομπάμα ο οποίος ήταν ο πρώτος πρόεδρος, με δύο θητείες, που κατάφερε τέτοιο ρεκόρ! Επιτέθηκε ή βομβάρδισε επτά τουλάχιστον χώρες, Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Υεμένη, Σομαλία και Πακιστάν. Του ‘βαλε κανείς κυρώσεις; Μίλησαν για τους πολέμους του Ομπάμα; Ξεσηκώθηκε ο δημοκρατικός κόσμος όπου γης; Αντίθετα, τον λάτρεψε η ευρωπαϊκή διανόηση και ακόμα περισσότερο η ευρωπαϊκή αριστερά, που πίνει νερό στο όνομά του. Του δώσανε και το Νόμπελ της Ειρήνης παρακαλώ. Στη Ρωσία όμως, για την εμπλοκή της σε μια διένεξη στα σύνορά της, που αφορούσε Ρώσους και προέκυψε από την ανατροπή ενός νόμιμου προέδρου, μπήκαν και ξαναμπήκαν κυρώσεις. Λάθος, με συγχωρείτε.  Όχι στη Ρωσία, στον "Πούτιν" έβαλαν κυρώσεις.

  Από το 2014 έως και το 2022 πολύ νερό κύλησε στ’ αυλάκι, οχτώ χρόνια είναι μια ανθρώπινη γενιά. Στο διάστημα αυτό οι κυρώσεις στην Ρωσία όχι μόνο διατηρήθηκαν, αλλά έγιναν “αυστηρότερες” κατά την ορολογία των δυτικών αστέρων. Το δημοψήφισμα της Κριμέας δεν το κατάπιαν ποτέ. Πως κάποιος, εκτός απ' αυτούς, τολμά να αμφισβητεί τους κανόνες της παγκόσμιας τάξης που αυτοί έχουν θέσει; Και κάθε τόσο ένας δυτικός "ηγέτης" ένοιωθε την ανάγκη, σε πρώτη ευκαιρία, να “προειδοποιήσει” την Ρωσία ή να απαιτήσει από κάποιο “διεθνή θεσμό” να γίνουν ακόμη πιο σκληρές οι κυρώσεις. Το να απειλείς την Ρωσία, να της κουνάς το δάχτυλο, εξελίχθηκε σε αγαπημένο σπορ της δυτικής κυβερνητικής ελίτ.

  Μετά το Μεϊντάν η εξουσία των εθνικιστών, σε συνεργασία με τα ναζιστικά τάγματα εδραιώνεται στην Ουκρανία, και ο συνεργάτης των Γερμανών, και αντισημίτης, Στεπάν Μπαντέρα αναγορεύεται επίσημα “πατέρας” του Ουκρανικού έθνους. Η Ουκρανία γεμίζει με αγάλματά του και οι ακροδεξιές και ναζιστικές ένοπλες πολιτοφυλακές αποκτούν όλο και μεγαλύτερη δύναμη και πρόσβαση στις δομές του κράτους, στις οποίες και ενσωματώνονται. Η πολιτική ελίτ δεν θέλει αλλά και δεν μπορεί πια να υπάρξει σε αντίθεση μ’ αυτούς.

  Την ίδια στιγμή θα πρέπει να πάρουμε επίσης υπόψη μας ότι ένα καθεστώς, όποιο και να ‘ναι, με τα χρόνια αποκτά πρόσβαση και στο λαό, αφού αυτό μοιράζει το παιγνίδι και το “ψωμί”. Πράγμα που, μπορεί, μετά από οκτώ χρόνια να το συναντά μπροστά του σήμερα “ο Πούτιν”. Λέμε μπορεί, γιατί την πραγματική εικόνα δεν θα την μάθουμε, αν την μάθουμε, παρά όταν όλα θα έχουν τελειώσει, και δεν θα μπορεί αυτή να επηρεάσει τα πράγματα.

  Η δύση μετά την επιτυχία της στην αλλαγή καθεστώτος, προχωρεί ακάθεκτη. Εισχωρεί όλο και περισσότερο στην κρατική μηχανή της Ουκρανίας, ανακηρύσσεται προστάτης της και προωθεί την πλήρη ενσωμάτωσή της στις δυτικές πολιτικές και στρατιωτικές δομές. Ταυτόχρονα την εξωθεί σε μια διαρκή σύγκρουση με την Μόσχα, με άφθονη πολιτική και διπλωματική υποστήριξη. Όσο για τα “λεφτά” (που ποτέ δεν δίνει εύκολα και χωρίς γρήγορο κέρδος) απαιτεί να τα δίνει …. “ο Πούτιν”.   

  Δισεκατομμύρια κερδίζει η Ουκρανία από την Ρωσία λόγω των αγωγών πετρελαίου και αερίου προς την Ευρώπη. Είναι κακοπληρωτής, εκβιάζει συνεχώς και κάθε τόσο απειλεί να διακόψει την ροή προς την δύση, αλλά δεν σταματά εδώ. Έχει πια λόγο και στις εμπορικές σχέσεις της Ρωσίας με άλλα κράτη, κινούμενη συνεχώς επιθετικά για να μπλοκάρει κάθε καινούργιο αγωγό που την παρακάμπτει, με το πρωτοφανές διπλωματικό επιχείρημα ότι θα χάσει δισεκατομμύρια. Επιχείρημα μάλιστα που γίνεται ακράδαντο όταν η Αμερική, χωρίς αναστολές, το χρησιμοποιεί δημόσια προσπαθώντας να τορπιλίσει τα ΕυρωΡωσικά επιχειρηματικά σχέδια. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, καπιταλισμό έχει και η Ρωσία και θεωρούσε ότι μπορεί να παίξει στην ελεύθερη διεθνή αγορά, έστω και με τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τα προσκόμματα που συνεχώς της έβαζαν. Τώρα όμως η δύση επιβάλει ένα άλλο καθήκον στην Ρωσία. Να χρηματοδοτεί την πορεία μιας αντιρωσικής Ουκρανίας  προς την δύση.

   Την ίδια στιγμή στο Ντονμπάς ξεκινάει ένας χαμηλής έντασης πόλεμος, μια διαρκής πολιορκία που τρομοκρατεί τον πληθυσμό, δημιουργεί μια συνεχή ροή προσφύγων προς την Ρωσία και συμβάλλει στην “απορωσοποίηση”  της περιοχής.  Η κατάσταση αυτή φθείρει την Ρωσία καθημερινά και δημιουργεί μια πίεση στη ηγεσία της για ενεργή υπεράσπιση των ντόπιων “αδελφών”. Αυτός ο παγωμένος πόλεμος έχει στοιχίσει, σύμφωνα με τους επίσημους οργανισμούς πάνω από 14500 νεκρούς, ένα μεγάλο μέρος άμαχους. Είχατε ακούσει κάτι; Αυτό έλειπε να προωθούμε την προπαγάνδα του Πούτιν θα μου πείτε.

  Καθώς τα χρόνια περνούν, το Ουκρανικό καθεστώς αισθάνεται ισχυρό και κλιμακώνει. Το Φλεβάρη του 2019 η Ουκρανία αναθεώρησε το σύνταγμά της και έκανε συνταγματική επιταγή την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στους δυτικούς θεσμούς, ενώ η ιδρυτική της πράξη βασίστηκε στην ουδετερότητα. 

Στις 20 Μάη του 2019 αναλαμβάνει την προεδρία ο Ζελένσκυ, ένας κωμικός που ψηφίστηκε μαζικά από τους Ρωσόφιλους και είχε υποσχεθεί ειρήνη και συμφιλίωση. Στη Ρωσία τον βλέπουν με συμπάθεια, προσβλέποντας σε μια ειρηνική διευθέτηση των προβλημάτων . Αυτός μια βδομάδα μετά, σε μια συμβολική κίνηση, ξαναδίνει την Ουκρανική υπηκοότητα στον παλιό μας γνώριμο Σαακασβίλι που είχε καταφέρει να αναστατώσει και την νέα του πατρίδα. Καθώς οι μήνες περνούν ο Ζελένσκυ, ρωσόφωνος την καταγωγή, εγκαταλείπει σταδιακά όλη την προεκλογική ρητορική του και βυθίζεται στην αγκαλιά του εθνικιστικού μάγματος που έχει πια σφιχταγκαλιάσει το Ουκρανικό κράτος.

Η κυρίαρχη εικόνα που προβάλλεται τον δείχνει πια με στολή παραλλαγής, αλεξίσφαιρο γιλέκο και κράνος να βολτάρει στα χαρακώματα του Ντονμπάς. Από κλόουν έγινε στρατηλάτης. Την ίδια στιγμή δηλώνει δημόσια ότι όσο και να διαβάζει τις συμφωνίες του Μινσκ δεν βρίσκει τίποτα που να του αρέσει

  Στο τέλος της θητείας του πρώτου μετά το Μεϊντάν προέδρου, του Ποροσένκο, έχει ψηφιστεί ένας νόμος για την Ουκρανική γλώσσα, που υλοποιείται από τον (Ρωσόφωνο) Ζελένσκυ. 

Σκοπός του νόμου αυτού είναι να επιβάλλει αποκλειστικά την Ουκρανική Γλώσσα σε όλες τις υπηρεσίες, σε όλη τη δημόσια ζωή και να αποκλείσει την χρήση των Ρωσικών. Επιβάλλει την αποκλειστική χρήση της ακόμα και σε σχολεία που χρησιμοποιούσαν τα Ρωσικά ή άλλη γλώσσα υποχρεώνοντάς τα να γυρίσουν στα Ουκρανικά.  

Μαγαζιά, εστιατόρια, και γενικά ο τομέας των υπηρεσιών πρέπει να απευθύνεται στους πελάτες στα Ουκρανικά, εκτός κι αν ο ίδιος ο πελάτης απαιτήσει διαφορετικά. 

Πρόστιμα προβλέπονται για όποιον δεν συμμορφώνεται. Όλα τα sites στην Ουκρανική επικράτεια πρέπει να είναι στα Ουκρανικά ή αλλιώς να προσφέρουν μια Ουκρανική εκδοχή που θα ανοίγει πρώτη! 

Ο γραπτός τύπος πρέπει να είναι στα Ουκρανικά διαφορετικά πρέπει να συνοδεύεται από μια Ουκρανική εκδοχή ίση σε μέγεθος και ίδια σε περιεχόμενο και τρόπο εκτύπωσης!  

Από τον νόμο αυτό εξαιρούνται τα Αγγλικά και οι επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί η Ουκρανία προσβλέπει να ενταχθεί στις ευρωατλαντικές δομές !!!  

  Όλα αυτά σε μια χώρα που πάνω από το 30% δηλώνουν Ρώσοι.

Πηγαίνετε στην Ρωσία είναι το σύνηθες επιχείρημα εναντίον των διαμαρτυρόμενων Ουκρανών πολιτών. Ανατριχιαστική πρακτική, που κάνει τον Στεπάν Μπαντέρα περήφανο για “τα παιδιά του”. Ανατριχιαστική πρακτική για την οποία δεν ακούστηκε κιχ στην δύση του δικαιωματισμού. Στην δύση που έχει εισβάλλει σε τόσες χώρες για να φέρει τη δημοκρατία και να προστατέψει τις μειονότητες. Καταλαβαίνουν, λέει, τον νόμο αυτό στη λογική της αποκρυστάλλωσης και της ενίσχυσης μιας ξεχωριστής εθνικής ταυτότητας – μιας για όλους θα προσθέσουμε εμείς. Ο ορισμός της “βίαιης εθνικής ομογενοποίησης”.

  Η Ρωσία διαμαρτύρεται “κόσμια” και χωρίς κραυγές, όπως πάντα. Οι διαμαρτυρίες της δεν φτάνουν σε κανένα δυτικό νοικοκυριό. Στο κυρίαρχο σήμερα παιγνίδι της επικοινωνίας είναι χαμένοι από “την σοβιετική γέννησή τους”.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

[----->]

Εύστοχη παρατήρηση

 

Πότε χρησιμοποίησε κάποια εταιρεία ρωσικό πετρέλαιο για την παραγωγή βενζίνης; Τα έξοδα για να την εμπλουτίσεις σε οκτάνια είναι υψηλότερα από την αγορά πετρελαίου. Αυτό είναι και το αιώνιο πρόβλημα του ρωσικού πετρελαίου. Βγάζει χαμηλά οκτάνια. Ας βρουν άλλο λόγο, λοιπόν,  να μας πουν για την ακρίβεια στα καύσιμα. Δεν είναι ο πόλεμος ο λόγος.

[---->]

Ιδεαλιστής όπως εσείς

 

Στο τελευταίο τεύχος του ιταλικού περιοδικού γεωπολιτικής Limes, ο Φάμπιο  Μίνι, Στρατηγός Σώματος Στρατού, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Διοίκησης του ΝΑΤΟ για τη Νότια Ευρώπη,  και διοικητής της KFOR στο Kόσσοβο, γράφει:

«Είναι κοινός τόπος η Δύση να υπερασπίζεται την επέκταση του ΝΑΤΟ και να κατηγορεί για την ουκρανική κρίση μόνο τον Πούτιν.

Αλλά ο Πούτιν δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος για τη συνεχιζόμενη κρίση και η ηθική αγανάκτηση για τις πράξεις ή τον χαρακτήρα του δεν είναι στρατηγική.

Ούτε είναι πιθανό μεγαλύτερες και αυστηρότερες κυρώσεις να τον αναγκάσουν να υποχωρήσει στις απαιτήσεις της Δύσης.

Όσο κι αν είναι δυσάρεστο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η γεωπολιτική ευθυγράμμιση της Ουκρανίας είναι ζωτικής σημασίας για τη Ρωσία, η οποία είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει βία για να την υπερασπιστεί.

Και αυτό, όχι επειδή ο Πούτιν είναι ένας αδίστακτος τύραννος με νοσταλγικό πάθος για το παλιό σοβιετικό παρελθόν. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν είναι ποτέ αδιάφορες για τις γεωστρατηγικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στα σύνορά τους και η Ρωσία θα ανησυχούσε έντονα για τη γεωπολιτική ευθυγράμμιση της Ουκρανίας, ακόμα κι αν κάποιος άλλος βρισκόταν στο τιμόνι της χώρας.

Η απροθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης να αποδεχθούν αυτή τη βασική πραγματικότητα είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους ο κόσμος αντιμετωπίζει σήμερα αυτήν την κρίση»...

Επομένως, οι ενέργειες της Μόσχας δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν και είναι ντροπιαστικές οι θέσεις εκείνων των Ευρωπαίων που σήμερα εμφανίζονται ως εγγυητές της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας όταν ήταν οι πρώτοι που παραβίασαν το διεθνές δίκαιο και την ακεραιότητα μιας ευρωπαϊκής κυρίαρχης χώρας με πόλεμο και στρατιωτική κατοχή.

Η Ουκρανία είναι σήμερα ο καθρέφτης του τι έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη στη Σερβία (τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας που συμπεριλάμβανε το Μαυροβούνιο) και στο Κοσσυφοπέδιο. Ήταν όλοι τους «φιλελεύθεροι» αυτοί που οδήγησαν σε αποτυχίας τις συνομιλίες του Ραμπουγιέ για να επιτεθούν στη Σερβία, αυτοί που επινόησαν την ανθρωπιστική καταστροφή για να νομιμοποιήσουν την ένοπλη επίθεση αποκαλώντας την «ανθρωπιστική παρέμβαση».

Ήταν ιδεαλιστές αυτοί που βομβάρδισαν τη Σερβία για εβδομήντα μέρες και με το ανθρωπιστικό πρόσχημα έστειλαν στρατιωτικές δυνάμεις να καταλάβουν το Κοσσυφοπέδιο, με μια επιχείρηση «ειρήνης» που διαρκεί 24 χρόνια και που δεν έχει ακόμη επιτρέψει μια λογική, ορθολογική και συμφωνημένη λύση για την οριστική σταθεροποίηση.

Ήταν ιδεαλιστές αυτοί που αναγνώρισαν την αυτοανακήρυξη της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, αφαιρώντας την καρδιά του σλαβικού πολιτισμού από την κυριαρχία του Βελιγραδίου.

Οπότε, ο Πούτιν είναι κι αυτός  ένας ιδεαλιστής αφού με την Ουκρανία, έκανε κτήμα του το δικό μας «μοντέλο για το Κοσσυφοπέδιο» και που, ακόμη και με την εισβολή, δεν έχει φτάσει σε αγριότητα ούτε μια από τις εβδομήντα ημέρες βομβαρδισμών της Σερβίας».

ΠΗΓΗ : Limes, LA RUSSIA CAMBIA IL MONDO