Δεν είναι κακοί άνθρωποι οι καπιταλιστές (ούτε οι κυβερνήσεις τους, ούτε οι εξουσιαστές και οι γραφειοκράτες ) - ( Σημειώσεις για τον επόμενο πολιτικό πόλεμο- Νο4 * )

 

Δημήτρης Οικονομίδης

Μα δεν καταλαβαίνουν; Δεν βλέπουν ότι ξεφεύγει το πράγμα; Τόσο δύσκολο είναι να …; [πχ επιτάξουν τις ιδιωτικές κλινικές για τον κορονοϊό]». Τέτοια ερωτήματα ακούμε τριγύρω μας από την πρώτη καραντίνα και ακόμη περισσότερο τώρα με το δεύτερο κύμα.

      Σαν μια επίκληση στην «κοινή λογική», στο «αυτονόητο».  Επίκληση, σχεδόν ικεσία, γεμάτη ανθρώπινη απορία και ταυτόχρονα απελπισμένη.

       Αντίστοιχα ερωτήματα δεν ξεπηδούσαν και στην «περίοδο των Μνημονίων»;

        Αυτά τα τόσο λογικά, φυσικά και ανθρώπινα ερωτήματα, μοιάζουν … Όχι! Δεν μοιάζουν, είναι της ίδιας φύσεως με το ερώτημα ενός θύματος σχετικά με το βασανιστή του: «Μα δεν είναι άνθρωπος; Μα πώς γυρνάει στο σπίτι του το βράδυ; Πώς αγκαλιάζει τη γυναίκα [τον άντρα] του, τα παιδιά του; Πώς κοιμάται ήσυχος;». Κάτι σαν σύνδρομο Στοκχόλμης σε συλλογικό επίπεδο. Σαν αυτό που δημιουργήθηκε σε αρκετό κόσμο με το «Μαζί τα φάγαμε».

 

      Αυτά τα τόσο λογικά, φυσικά και ανθρώπινα ερωτήματα, έχουν νόημα, αξίζουν τον κόπο να τα θέτουμε όταν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους, σε ομάδες που έχουν ως Θεμέλιό τους τη συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά. Σε ανθρώπους και ομάδες που επιλέγουν (όπως ο Ηρακλής μπροστά στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας ) να μην υποκύψουν, να μην υπηρετήσουν τα «αντικοινωνικά» τους ένστικτα και επιθυμίες, τις αντικοινωνικές πολιτικές.

 

     Γι’ αυτό υπάρχει ένα θεμελιώδες λάθος όταν αυτά τα ερωτήματα απευθύνονται στην Εξουσία. Είναι σαν, αυτοί που τα λένε,  να θεωρούν ότι οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση και οι λοιποί «έχοντες και εξουσιάζοντες» , έχουν κάποιο έλλειμα ή κάποιο μπλοκάρισμα (είτε ως άτομα είτε ως τάξη) ηθικής, καλοσύνης, αγάπης, κατανόησης, λογικής. Και επόμενα, η επίκληση στην κοινή λογική και την ανθρωπιά θα ξυπνήσει μέσα τους τον Άνθρωπο, η βροντερή καταγγελία θα τους ταρακουνήσει, και θα κάνουν, όχι βέβαια επαναστατικά πράγματα αλλά, τα στοιχειώδη.

 

   Είναι όμως έτσι; Είναι ο Καπιταλιστής, ο Εξουσιαστής, ένας Κακός Άνθρωπος; Και το θέμα, επόμενα, είναι να τον ξυπνήσουμε; Να τον φέρουμε στα σύγκαλά του; Να τον σωφρονίσουμε; Αν ήταν έτσι, τότε η κοινωνική επανάσταση θα ήταν μια πολύ εύκολη υπόθεση. Θα υποδεικνύαμε παραδείγματος χάριν, και γιατί όχι θα υποβάλαμε, τους «από πάνω» σε ψυχοεκπαιδευτικές και εξανθρωπιστικές διεργασίες και ο κόσμος θα άλλαζε χωρίς «φωτιά και μαχαίρι». Θα γλυτώναμε, συν τοις άλλοις, και από όλες τις επιπτώσεις της κοινωνικής σύγκρουσης.  Win-win, isn’t it, Watson?

  Και το τραγούδι που λέει «από στόμια βγαίνει η δύναμη, όχι από τα στόματα» δεν θα είχε γραφτεί ποτέ.  Όμορφος κόσμος, αγαπησιάρικος, αγγελικά πλασμένος.

      Και ποιος σοβαρός άνθρωπος που θέλει την κοινωνική επανάσταση θα διαφωνούσε; Κανείς!

      Η πικρή αλήθεια, που «αναθυμούνται οι παλιοί και μαθαίνουν  οι νέοι» είναι ότι, ακριβώς, αυτές τις στιγμές όπου η κοινωνία, τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα, είναι αποσβολωμένα, τρομοκρατημένα και παραλυμένα, είναι η ευκαιρία για τους λύκους να προωθήσουν τα πιόνια τους στη σκακιέρα.

 

      Και τα κέρδη τους να αυξήσουν εύκολα και απρόσκοπτα.

 

      Και την Εξουσία τους να εμπεδώσουν καλύτερα.

 

      Και να βρεθούν σε πιο πλεονεκτική θέση όταν οι καταπιεζόμενοι θα έρθουν να λογαριαστούν αφού περάσει η καταιγίδα.

 

    Αυτή η «έλλειψη» κατανόησης και ανθρωπιάς, λειτουργεί στη λογική του «Σοκ και Δέος».

 

      Σε ένα πρώτο επίπεδο, το πολιτικό και ψυχολογικό ωστικό κύμα που δέχεται ο πληθυσμός είναι τεράστιο και, με δεδομένο και το ότι δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, δηλαδή μια επαρκής, στιβαρή και μαζική αντίπαλη φωνή, που να δημιουργεί αντίβαρο και αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στα καταπιεζόμενα στρώματα – οδηγεί σε μια παράλυση των αντιστάσεων.

 

     Σε ένα δεύτερο επίπεδο, πιο βαθύ, δημιουργεί μια αίσθηση παντοδυναμίας των κυρίαρχων τάξεων, μια σκέψη του τύπου: «για να κάνουν τόσο εγκληματικά πράγματα και με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο, πρέπει να είναι πολύ δυνατοί και θα έχουν προβλέψει ότι δεν θα χάσουν από αυτό». Ευτυχώς για εμάς, η παντοδυναμία των κυρίαρχων δεν είναι αιώνια και οριστική, ούτε είναι ικανοί να προβλέψουν τα πάντα. Αλλά, μπορούν να επιβραδύνουν προς όφελός τους το ξέσπασμα των αντιδράσεων μας.

 

      Γιατί να απορούμε, λοιπόν, για το ότι η κυβέρνηση και ο ιδιωτικός τομέας δεν κάνουν τώρα το «λογικό και ανθρώπινο», όταν δεν είναι τόσο μακριά μας (με όρους Ιστορίας) η συνεργασία της άρχουσας τάξης με τους Ναζί, οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες της Κατοχής; Και μάλιστα, συχνά «τυχαίνει» να είναι και οικογενειακή υπόθεση η συνεργασία εναντίον του λαού (πρόσφατο παράδειγμα η «φαμίλια» Έβερτ). Γιατί να απορούμε όταν δεν είναι μακριά μας τα Μνημόνια και η απάνθρωπη και αμείλικτη πολιτική που ακολούθησε η άρχουσα τάξη (ακόμη και εις βάρος μερίδων της) και οι κυβερνήσεις της;

 

       Στις κοινωνίες που χωρίζονται στα δύο από το Κέρδος, την Εξουσία και την Καταστροφή της φύσης, το έργο, η αποστολή του κυρίαρχου στρατόπεδου δεν είναι να «νιώσει» τον πόνο των πολλών, να ενωθεί με τους καταπιεζόμενους, δεν θα δείξει «εθνική ομοψυχία». Αυτές οι κοινωνίες δεν είναι ένα «Έθνος», μία «Πατρίδα».

       Μια χαρά καταλαβαίνουν οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους σύστημα τι κάνουν! Ούτε Κακοί είναι, ούτε αφελείς!

      Και αυτό που κάνουν, το έκαναν, το κάνουν και θα το κάνουν μεθοδικά, απαρασάλευτα, αμείλικτα, χωρίς συναισθηματισμούς!  

     Μήπως εμείς, οι «από δω» δεν θέλουμε, φοβόμαστε να καταλάβουμε «κάτι» και να αναλάβουμε την οργάνωση, την ευθύνη και το ρίσκο της υλοποίησης αυτού του «κάτι» ;

 *   Αν θέλεις την κοινωνική αλλαγή προετοιμάσου για πολιτικό πόλεμο *

 ( σημειώσεις για τον επόμενο πολιτικό πόλεμο – Νο2  )

 

*κεντρική φωτογραφία από το World Solidarity Movement 

[---->]

Με ψέματα επιχειρεί να καλύψει η κυβέρνηση την υποχρηματοδότηση της υγείας

 

Όσο κι αν η ανακοίνωση να είναι αληθής, πράγματι δηλαδή τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την Ελλάδα ενημερώθηκαν στις 29 Απριλίου, ενώ τα στοιχεία άλλων χωρών προέρχονται ακόμη και από το Σεπτέμβριο, η υποχρηματοδότηση της υγείας στην Ελλάδα παραμένει γεγονός ακόμη και με τα στοιχεία που περιλαμβάνει η συγκεκριμένη έκθεση του ΟΟΣΑ. Αν εξετάσουμε τον επεξηγηματικό πίνακα που συνοδεύει το γνωστό διάγραμμα θα δούμε ότι κι άλλων χωρών τα στοιχεία είναι εξ ίσου απαρχαιωμένα με της Ελλάδας που περιγράφουν επιπλέον χρηματοδότηση 273 εκ. ευρώ ή μόνον 30 ευρώ κατά κεφαλήν. Τα ποσά που έδωσαν όμως όλες αυτές οι χώρες, που έχουν ημερομηνία ενημέρωσης προγενέστερη ή συγκρίσιμη με της Ελλάδας, είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα έδωσε η Ελλάδα!

 

[---->]

Μείον 572 εκατ. οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία το 2021 εν μέσω κορονοϊού !!

Ποιές ΜΕΘ και ποιές ΜΑΦ?

[---->] 

Σήμερα η χρηματιστηριακή τιμή της αεροπορικής εταιρείας τιμάται στα 4 ευρώ +/- ανά μετοχή .Βάσει αυτής της τιμής και όχι χαμηλότερης , το δημόσιο με τα 120 εκ. ευρώ θα μπορούσε να κατέχει το 40% των μετοχών. Αλλά εκεί ακριβώς κρύβεται και η αλήθεια γιατί η κυβέρνηση “μάζεψε” την αρχική πρόθεση της να δώσει χρήμα παίρνοντας μετοχές άμεσα. Με το δεδομένο ότι ο μεγαλύτερος μέτοχος στην Aegean σήμερα είναι ο κ. Ευτύχης Βασιλάκης με τη συμμετοχή του να ανέρχεται σε 36,68% , μια τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε απόλυτο κυρίαρχο το δημόσιο και η εταιρεία θα χανόταν οριστικά από τα χέρια ιδιωτών.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ (πολιτικής) ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ

 

Παραλογισμό, ανηθικότητα και ασχήμια -αυτές τις τρομερές καθιζήσεις των τριών πυλώνων του Δυτικού Πολιτισμού ή Λευκής Ιδεολογίας κατ’ άλλους- παράγουν συστηματικά όλες οι κυβερνήσεις. Και είναι φυσικό, αφού κάθε κυβέρνηση, η οποία θέτει σε λειτουργία τον εκάστοτε κρατικό μηχανισμό,  πολύ απέχει από τον ρόλο, που της απέδωσε ο κλασικός αγγλοσαξονικός φιλελευθερισμός, την αποφυγή του κοινωνικού πολέμου όλων έναντι όλων δηλαδή. 

Όλες οι κυβερνήσεις -όπως και όλα τα κράτη- υποφέρουν από άλυτες αντιφάσεις, δεδομένου ότι οι κοινωνίες υποφέρουν από συγκρούσεις λιγότερο ή περισσότερο έντονων ταξικών συμφερόντων. Θέλουμε να ονομάσουμε αυτά τα «ταξικά» συμφέροντα «κλαδικά», «συντεχνιακά», «στρωματικά» ή όπως αλλιώς επιχειρεί η κοινωνιολογία να εξορκίσει τον μαρξιστικό όρο «ταξικός»; 

Πάλι το ίδιο θα λέγαμε -ιδίως στον καπιταλισμό, ο οποίος παρά τις περιστασιακές προσπάθειές του να «απαλύνει» τον προφανή χαρακτήρα του, δεν μπορεί να μην πολώσει στο τέλος την κοινωνία σε φτωχούς και πλουσίους. Τα υπόλοιπα μοιάζουν με προπέτασμα καπνού, προκειμένου να κρυφτεί η πραγματικότητα από τους ίδιους τους διαμορφωτές της ή και να απωθηθεί, με την ψυχολογική έννοια, η μοιραία αλήθεια από τους ίδιους τους κήρυκες της κοινωνικής ομόνοιας, ενότητας, ομοψυχίας…

Πάντα υπάρχουν σε κάθε κοινωνία ορισμένες εικόνες, σύμβολα, σημασίες, τα οποία συμμερίζεται λίγο ως πολύ η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών (γλώσσα, θρησκεία, εθνικότητα, πατριωτισμός…) αλλά δεν αρκούν για να αντιμετωπιστούν στην βάση τους τα πολλά και πολύ διαφορετικά προβλήματα του κοινωνικού βίου. Η αντιφατική «φύση» των κυβερνήσεων δεν τους επιτρέπει να αρθρώσουν συνεκτική λογική, ηθική και αισθητική. Συνήθως δημιουργούν περιστασιακές βάσεις δεδομένων, αποτελούμενες από ψευδο-επιχειρήματα, σοφιστική ηθική και συμπιληματική αισθητική, με έναν μόνο σκοπό: την διατήρησή τους στην εξουσία.

Παραλογισμός, ανηθικότητα και ασχήμια, λοιπόν. Παντού στον κόσμο. Όμως εδώ, στην Ελλάδα, οι κυβερνήσεις (με αποκορύφωση την σημερινή) σπάζουν ανέκαθεν κάθε ρεκόρ. Αυτό οφείλεται σε ορισμένους δεσπόζοντες παράγοντες:

1. Το πολιτικό προσωπικό χαρακτηρίζεται από απειρία, αδυναμία κατανόησης του πολιτικού ρόλου, της διάκρισης των εξουσιών, του ιδιωτικού και δημόσιου χώρου και της έννοιας του Συντάγματος, υπηρετική νοοτροπία, τυχοδιωκτισμό και καισαρικές φιλοδοξίες.

2. Οι τυπικές εξουσίες από τρεις έχουν μειωθεί σε δύο, αφού η εκτελεστική εξουσία, η κυβέρνηση δηλαδή, είναι και νομοθετική. Δίπλα σε αυτές τις δύο εξουσίες, διατηρούν την ισχύ τους και δύο άτυπες: ο Στρατός και η Εκκλησία. Αν και όχι με το απροκάλυπτο θράσος του παρελθόντος, συνεχίζουν να παρεμβαίνουν με όποιον πλάγιο τρόπο μπορούν στις κυβερνητικές επιλογές.

3. Η ολιγαρχία είναι αντιπαραγωγική, σχεδόν παρασιτική, αφού περιορίζεται κυρίως στην εκμετάλλευση ακινήτων και την χρηματοοικονομική δραστηριότητα, αφήνοντας τις παραγωγικές επενδύσεις σε αμφίβολης εντιμότητας ξένες επιχειρήσεις.

Λειτουργώντας υπό την πίεση αυτών των παραγόντων, η σημερινή κυβέρνηση, ενώ ισχυρίζεται πως θέλει να οργανώσει το κράτος σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα του φιλελευθερισμού, προσθέτοντας πως θα οργανώσει ΚΑΙ την κοινωνία των πολιτών με τα ίδια πρότυπα -γεγονός που δείχνει αμάθεια, δεδομένου ότι οι κοινωνίες δεν είναι ούτε επιχειρήσεις, ούτε δημόσιες υπηρεσίες- παρουσιάζει αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία με την ικανοποίηση πολλών και πολύ διαφορετικών κοινωνικών παραγόντων. Στελεχώνεται με άτομα, που προέρχονται μεν από διαφορετικά κόμματα, εκφράζουν δε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και κυρίως καθήλωση σε ιστορικές αντιπαραθέσεις, που από την άποψη της μορφής τους έχουν χάσει κάθε σημασία. Στην σημερινή κυβέρνηση χωρούν όλοι: Φασίστες, ακροδεξιοί εραστές της δικτατορίας του 1967, μαινόμενοι αντικομουνιστές, θρησκόληπτοι, μιλιταριστές…

Κοινός στόχος τους, όπως ρητά δηλώνουν: η πάταξη της «Ηγεμονίας» της Αριστεράς. Προφανώς, με τον όρο «Ηγεμονία», τον οποίο φαίνεται πως έχουν αντλήσει από τα εκλαϊκευμένα βιβλία, που προσφέρουν οι εφημερίδες, δεν εννοούν πολιτική εξουσία, αλλά δεσπόζουσα τάξη αξιών. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό από την σταδιακή ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της σκέψης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που διατρέχεται από αριστερές ιδέες; Απαγόρευση όχι ευθεία, απροκάλυπτη, νομικά κατοχυρωμένη, αλλά -ακόμα χειρότερα- πλάγια, ύπουλη, νομικά απαράδεκτη, αλλά ανεκτή από την δικαστική εξουσία. Στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αναλόγως. Στην δεύτερη, δυστυχώς, δεν θα μπορούσε. Εδώ μιλάμε για αποδομήσεις προσωπικοτήτων, διαπομπεύσεις με τον τρόπο που γνωρίζουν πολύ καλά οι επαγγελματίες τυχοδιώκτες δημοσιογράφοι και εν τέλει κατάπτωση πολιτισμική.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως υπήρξε «Ηγεμονία» της Αριστεράς, με τι θα αντικατασταθεί; Με τις κακές εκδόσεις Γεωργιάδη; Με τα βιβλία του πατέρα Πλεύρη; Με τα κακογραμμένα, παρανοϊκά, λαϊκίστικα δοκίμια και ρομάντζα εκείνων των συγγραφέων, που έσπευσαν να πλαισιώσουν την εκστρατεία «αποκαθήλωσης» της «Ηγεμονίας» της Αριστεράς, η οποία ηγεμονία ανεχόταν την κακογραφία τους για λόγους αυτονόητης αυτοδιάθεσης του στοχαστή και του δημιουργού; Ή θα αντικατασταθεί με τις εν Επιδαύρω εθνικιστικές γελοιότητες;

Για να εξηγούμεθα. Οι κοινωνίες είναι πολύπρισματικές οντότητες. Ακόμα και μπορούσε να υπάρξει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη κυβέρνηση ικανή να οργανώσει απόλυτα μια κοινωνία στην βάση των απόψεών της, χάος θα την χώριζε από την σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Ακόμα και για την Ελλάδα, είναι πολύ λίγη, αποτελείται από αμαθείς, ερασιτέχνες, τυχοδιώκτες.

Τα «ράμματα» για την «γούνα» της Αριστεράς είναι άλλα και αφορούν σε άλλα ζητήματα υψηλότερου επιπέδου -όχι εκλαϊκευμένων εγχειριδίων- και «χαμηλότερων» τόνων, συμβατών με την πηγή της: την κοινωνία των πολιτών, μέχρι και τα χαμηλότερα στρώματα.  Οφείλει να τα λύσει, βέβαια, αυτά τα «ράμματα». Διότι την Αριστερά μόνο η Αριστερά μπορεί να την αφανίσει.

«Ηγεμονία» της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ. Το γεγονός πως δέσποζαν οι στοχαστικές και καλλιτεχνικές τάσεις της, οφείλεται στην ποιότητά τους. Αυτή η ποιότητα μπορεί να διαβληθεί -ιδίως σήμερα, μετά από την αποτυχημένη περιπέτεια στην οποία την έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση- αλλά δεν μπορεί να εξαφανιστεί.

Στο μεταξύ, ας υπομείνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας: Παραλογισμός, Ανηθικότητα, Ασχήμια.

[---->]

Οι ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ για τους ασθενείς Covid είναι πλέον ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ

 21 Nov, 2020

Ένα βήμα πριν απευθυνθούν στον Εισαγγελέα βρίσκονται οι γιατροί στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης καθώς δεν ξέρουν στην κυριολεξία τι να κάνουν με τον επόμενο ασθενή που θα χρειαστεί διασωλήνωση.

Η Χριστίνα Κυδώνα, παθολόγος εντατικολόγος, που εδώ και 15 μέρες εργάζεται στην κλινική Covid του Ιπποκρατείου, μιλώντας την Παρασκευή σε διαδικτυακή εκδήλωση της δημοτικής παράταξης «Πόλη Ανάποδα» που έγινε σε συνδιοργάνωση με την καμπάνια «Covid-19: Κανένας Μόνος/Καμία Μόνη», κατέθεσε μια συγκλονιστική μαρτυρία στην οποία περιγράφει τις επικίνδυνες συνθήκες νοσηλείας για τους 300 και πλέον ασθενείς που νοσηλεύονται στις γεμάτες κλινικές Covid του νοσοκομείου. Εξήγησε παράλληλα πως η μόνη λύση για να σωθούν περισσότεροι άνθρωποι είναι να επιταχθούν σήμερα και όχι αύριο όλες οι ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης. Άλλη λύση στο σημείο αυτό που βρίσκεται η Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει.

Περιγράφει, ακόμη, την κατάσταση που βιώνει το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και το πως με την έξοδο ασθενών από το νοσοκομείο που δεν έχουν αρνητικοποιηθεί από τον ιό, ανακυκλώνεται συνεχώς η διασπορά, επιφέροντας ακόμη περισσότερο βάρος στα νοσοκομεία που καταρρέουν.

«Είμαι παθολόγος εντατικολόγος, τώρα σας μιλάω σαν παθολόγος Covid γιατί δεν εργάζομαι στην εντατική. Η εμπειρία μου στο Covid είναι από το πρώτο κύμα της πανδημίας στην Ελλάδα, όπου μετακινήθηκα στο ΑΧΕΠΑ στο κέντρο αναφοράς και έτσι είδα τα πρώτα περιστατικά που νοσηλεύτηκαν στην Ελλάδα. Κλήθηκα πριν από 15 μέρες περίπου να στελεχώσω την κλινική Covid του Ιπποκρατείου, η οποία δημιουργήθηκε την 1η Σεπτέμβρη με 35 κλίνες. Όταν όμως την 1η Νοέμβρη έγιναν ξαφνικά 70 σε εκείνη την γενική εφημερία, με μετακίνησαν στην κλινική Covid ώστε μαζί με τη λοιμωξιολόγο Αθηνά Πυρπασοπούλου να στελεχώσουμε την επέκταση της κλινικής. Από τις 2-3 Νοέμβρη, και τώρα έχουμε 20 Νοέμβρη που σας μιλάω, φτάσαμε από τα 70 περιστατικά εκείνης της εφημερίας στα 240.

Πολλά από αυτά μετά από εντολή της διοίκησης τα διακομίσαμε στον Άγιο Παύλο, στον Άγιο Δημήτριο ή στο 424, έτσι ώστε να ξανα-αδειασουν οι κλίνες και να εισαγάγουμε ασθενείς στην επόμενη γενική εφημερία, δηλαδή με φοβερή ανακύκλωση περιστατικών, ώσπου πληρώσαμε ήδη όλα τα κρεβάτια του μπλε κτιρίου και φτάσαμε να επεκτεινόμαστε στο παλιό νεοκλασσικό του Ιπποκράτειου και σήμερα το βράδυ θα καταλάβουμε και το Α' κτίριο. Η πρόβλεψη για μέχρι αύριο το πρωί είναι να ξεπεράσουμε τα 300 κρεβάτια. Τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνετε πως τα νούμερα δεν αποτυπώνουν όλη την αλήθεια.

Όταν η κλινική ξεκίνησε το πρόγραμμα της το Νοέμβρη είχε σχεδιάσει να καλύψει το πολύ 50 αρρώστους και το προσωπικό της καλείται να καλύψει τα 300 σήμερα. Δε θέλω να μιλήσω για την κούραση, την εξάντληση, την κυλιόμενη αρρώστια στο προσωπικό, όπως και τα κύματα του φόβου που επικρατεί στο νοσοκομείο, αυτά τα θεωρώ αυτονόητα. Εγώ θέλω να επικεντρωθώ στις τρομερές συνθήκες μη ασφαλούς εφημέρευσης και νοσηλείας των ασθενών μας στο Ιπποκράτειο: Οι πτέρυγες είναι κατά μέσο όρο των 50 ατόμων. Το μπλε κτίριο διαθέτει πέντε πτέρυγες μέσα σε τρεις ορόφους και το περισσότερο που μπορούμε να στελεχώσουμε είναι με 1 ειδικό παθολόγο και με 1 ειδικευόμενο παθολόγο για κάθε 50 περιστατικά.

Οι εισαγωγές αφορούν πάνω της μέτριας βαρύτητας περιστατικά. Ενώ τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη εισάγαμε αρκετούς ανθρώπους για παρακολούθηση, τον Νοέμβρη αυτό το σταματήσαμε και βάζουμε πλέον πάνω της μέτριας βαρύτητας περιστατικά γιατι αν δεν το κάναμε τα κρεβάτια θα φτάνανε μέχρι την παραλία. Πλέον κάνουμε πιο επιθετικά εξιτήρια, δηλαδή δεν περιμένουμε την πλήρη αποδρομή της νόσου αλλά με το που νιώσουμε ασφαλείς ότι μπορεί να πάει σπίτι με οξύγονο,τότε τον βγάζουμε. Αυτό το κάνουμε για να έχουμε στοιχειωδώς κάποιες ελεύθερες κλίνες γιατί κάθε 4 μέρες το Ιπποκράτειο πρέπει να ξανανοίξει τις πύλες του.

Ένας ειδικός κ ένας ειδικευόμενος στην πτέρυγα των 50 δουλεύουν 26 ώρες ντυμένοι με στολή χωρίς ανάπαυση σε περιστατικά που τουλάχιστον το 30% είναι βαρύτατα και που πλέον μέσα στις πτέρυγες εφαρμόζουμε μη επεμβατικό μηχανικό αερισμό, με ειδικά απαπνευστηράκια που είχαμε φροντίσει να εξασφαλίσουμε για να κρατάμε τους αρρώστους μη διασωληνωμένους όσο το δυνατόν περισσότερο, για να αποφύγουμε τις εισαγωγές στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας καθώς δεν υπάρχουν κρεβάτια διαθέσιμα. Πλέον στις πτέρυγες Covid ένα ποσοστό των περιστατικών κανονικά και με βάση το νόμο δε θα έπρεπε να νοσηλεύεται εκεί, αλλά στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) με πολύ περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και μόνιτορ.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν γιατροί περαιτέρω για να μας ενισχύσουν, έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις σε προσωπικό που μπορεί να γνωρίζει παθολογία και έχουμε καλέσει οφθαλμίατρους, ΩΡΛ, χειρουργούς, γυναικολόγους κ.ά που είναι αδύνατον να εκπαιδεύσουμε σε μια μέρα αλλά τους χρησιμοποιούμε ως βοηθητικά χέρια για αιμοληψίες και εξέταση ζωτικών οργάνων κτλ. Όλο αυτό κάνει τις συνθήκες νοσηλείας φοβερά επισφαλείς για τους αρρώστους. Γνωρίζω τι κριτική είχαμε κάνει μέχρι να φτάσουμε εδώ, και τι θα πούμε όταν περάσει αυτό. Δυστυχώς, όμως, τώρα είμαστε μέσα στη μεγάλη φωτιά και πρέπει να προτείνουμε λύσεις που να σώσουν τον κόσμο άμεσα.

Εμείς ζητήσαμε να νοικιαστούν η να επιταχθούν ξενοδοχεία της πόλης για να βγάζουμε τα εξιτήρια που ακόμη είναι θετικά γιατί αν περιμέναμε να αρνητικοποιηθουν δε θα υπήρχαν κρεβάτια. Αυτοί που βγάζουμε ανακυκλώνουν τη διασπορά στην πόλη. Γιατί κάποιος μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να κάτσει άλλες δέκα μέρες μόνος στο σπίτι του και άρα θα κολλήσει την οικογένειά του, που μπορεί να αποτελείται από ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Στη Θεσσαλονίκη το lockdown, δυστυχώς εδώ που έχουμε φτάσει, δε μπορεί να περιορίσει τη διασπορά γιατί ακόμα και τα εξιτήρια από μόνα τους που επιστρέφουν στις εστίες τους, δημιουργούν αυτό τον φαύλο κύκλο.

Ζητήσαμε ξενοδοχειακές μονάδες για να μείνουν μια εβδομάδα, να τους παρεχεται τροφή, γραμματειακή υποστήριξη και καθαριότητα και να τους δίνονται τα φάρμακα που χρειάζονται, κάτι που είναι εφικτό να γίνει απο τις αρχές της πόλης. Δεν έγινε. Ζητήσαμε την επίταξη κάποιου χώρου για να δημιουργηθεί μια μονάδα όπου θα πηγαίνουν ηλικιωμένοι που πήραν εξιτήριο αλλά χρειάζονται φροντίδα. Ούτε αυτό έγινε.

Τρίτον, ζητήσαμε την εμπλοκή του στρατού γιατί θεωρούμε ότι το υγειονομικό του θα μπορούσε να ενισχύσει το ΕΚΑΒ, να ενισχύσει ακόμη τις διακομιδές ή κάποια δικά μας κομμάτια επειγόντων. Ούτε αυτό έγινε. Και τέλος, την τελευταία εβδομάδα που τα πράγματα βοούν, ζητήσαμε την επίταξη των ιδιωτικών νοσηλευτρίων της Θεσσαλονίκης και βέβαια ήδη από προχθές ζητάμε επίμονα την επίταξη των κλινών ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών γιατί δεν υπάρχει απολύτως τίποτα ελεύθερο.

Ο ρυθμός διασωληνώσεων στο Ιπποκράτειο είναι 3 με 5 την μέρα και δεν υπάρχει κρεβάτι πουθενά στη Β. Ελλαδα, έχοντας ήδη χρησιμοποιήσει αναπνευστήρες παρακλίνιους πέρα από κάθε όριο ασφαλείας.

Είμαστε σε ένα σημείο που πια με την υπερένταση που έχουμε δεν νιώθουμε κούραση, αλλά οι γιατροί του Ιπποκράτειου ίσως και αύριο θα αρχίσουν να φωνάζουν τον εισαγγελέα γιατί δεν έχουν καμία λύση στις επόμενες διασωληνώσεις. Καμία λύση δεν υπάρχει μέχρι αύριο το πρωί. Εμείς οι ίδιοι μπορεί να αναγκαστούμε να φωνάξουμε τον εισαγγελέα γιατί δεν μας δίνεται καμία διέξοδος.

Πέρα από τις απολύτως επικίνδυνες συνθήκες νοσηλείας θα περιγράψω την κατάσταση που βιώνει το νοσηλευτικό προσωπικό. Σήμερα, τώρα που μιλάμε, είναι απογευματινή βάρδια ακόμα, και εργάζονται τρεις νοσηλεύτριες σε μία βάρδια κατά μέσο όρο των 45-50 ασθενών που πρέπει να κάνουν νοσηλεία, να καθαρίσουν όποιον λερώνεται, να ξαναβάλουν φλέβα σε όποιον την βγάζει, να ξαναβάλουν το οξυγόνο σε όποιον είναι διεγερτικός και τα πετάει, πράγμα που συμβαίνει, μπορώ να σας πω και στο 20% των περιπτώσεων. Επιπλέον, πρέπει να πάρουν το φαΐ, να το μοιράσουν στους αρρώστους, να τους ταΐσουν και να τους δώσουν και νερό. Όπως καταλαβαίνετε, επιπλέον και πέραν όλων αυτών, να συνεισφέρουν και στην ανάνηψη ή τη διασωλήνωση ενός κρίσιμου ασθενούς. Όπως καταλαβαίνετε, πέρα από το ότι τρέχει η νοσηλεύτρια ακατάπαυστα, όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν, άρα κάποια δε γίνονται καθόλου.

Και εξηγούμαι: Οι περισσότεροι άρρωστοι δεν τρώνε γιατί πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουνε τη δυνατότητα να φάνε μόνοι τους. Και ηλικιωμένοι να μην είναι, υπάρχουνε άνθρωποι των 60 χρόνων που είναι τόσο καταβεβλημένοι από την νόσο, που έχουν δύσπνοια, που δεν μπορούν να σηκωθούν στο κρεβάτι, που δεν μπορούν να πάρουν και να ανοίξουν το τάπερ και να σιτιστούν, δεν έχουν καν τη δύναμη να πάρουν το μπουκάλι από το κομοδίνο. Δε θέλω να γίνω δραματική με την έννοια του show, αλλά επιμένω σε αυτές τις λεπτομέρειες γιατί δε φωτίζονται από κανέναν. Δε μιλάμε μόνο δηλαδή για την εξάντληση του προσωπικού, αυτό εγώ το παραβλέπω προς το παρόν, μιλάω για το ότι οι ασθενείς δεν έχουνε τα στοιχειώδη πολλές φορές μέσα στη βάρδια. Κι αυτό γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατο να τα έχουν.

Αυτό λοιπόν, το φοβερά μεγάλο έγκλημα, μαζί με τα μικρά αόρατα εγκλήματα που εμπεριέχει, νομίζω ότι έχει τους ενόχους τους και είμαστε αρκετοί αυτοί που το έχουμε καταγγείλει. Αλλά η θέση η δικιά μου νομίζω είναι στο πώς εμείς από μέσα και το κίνημα απ' έξω θα πρέπει να εστιάσει τώρα σε άμεσες λύσεις, τουλάχιστον όσον αφορά τη Β. Ελλάδα. Δηλαδή να εκπέμψει ένα τέτοιο SOS ώστε και οι προτάσεις μας να είναι πολύ σαφείς, ώστε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Αυτό σημαίνει ότι αύριο το πρωί ανοίγουν οι ΜΕΘ όλων των ιδιωτικών κλινικών Θεσσαλονίκης, όπως ανοίγουνε και πτέρυγες των ιδιωτικών κλινικών Θεσσαλονίκης, με επίταξη. Γιατί αύριο το πρωί τελειώνει η γενική μας εφημερία που θα φτάσει τους 300 ασθενείς και η επόμενη εφημερία είναι την Τρίτη».

[---->]