Η Γερμανία αποζημιώνει Βέλγους συνεργάτες των Ναζί και όχι τα θύματα στην Ελλάδα

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η βελγική κοινή γνώμη έγινε κοινωνός μιας συγκλονιστικής είδησης. Υπάρχουν σήμερα στη χώρα όπου εδρεύουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης 27 υπερήλικες Βέλγοι υπήκοοι που λαμβάνουν περιοδική παροχή (σύνταξη) από το γερμανικό κράτος.

Γράφει η Χριστίνα Σταμούλη*

Η διαδικασία διερεύνησης αυτού του θέματος ξεκίνησε στο Βέλγιο από μια διακομματική κοινοβουλευτική ερώτηση που κατατέθηκε το 2016 από τέσσερις βουλευτές. Οι ερωτώντες υποστήριξαν ότι η έρευνα αυτή πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, στο πλαίσιο της διατήρησης της βελγικής ιστορικής μνήμης.

Αφορμή για την έναρξη αυτής της διερεύνησης αποτέλεσαν οι αποκαλύψεις που έκανε -στις 8 Μαΐου του 2016, στην 71η επέτειο της λήξης του πολέμου- ο οργανισμός «Memoire – Herinnering», που έχει στόχο να φέρει σε επαφή επιζώντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με σύγχρονους ευαισθητοποιημένους πολίτες.

Το τραγικά αστείο στην υπόθεση αυτή είναι ότι ο οργανισμός αυτός άρχισε να ασχολείται με το θέμα όταν το ίδιο το γερμανικό κράτος θέλησε να φορολογήσει τις συντάξεις που καταβάλλονταν στα θύματα καταναγκαστικής εργασίας και -από λάθος- είδαν το φως της δημοσιότητας ειδοποιητήρια που, ναι μεν απευθύνονταν σε Βέλγους πολίτες, εκείνοι όμως ουδέποτε είχαν κρατηθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε θεωρούνταν θύματα καταναγκαστικής εργασίας.

Προσπάθειες να ανακαλύψουν στοιχεία

Το Βέλγιο κατακτήθηκε από τους ναζί τον Μάιο του 1940. Παραδόθηκε μέσα σε 18 μέρες. Με απόφαση του Χίτλερ το 1941 δίδεται η γερμανική υπηκοότητα στους Βέλγους φλαμανδικής καταγωγής που υπηρετούσαν στα Waffen SS, ενώ το 1943 το ίδιο δικαίωμα αναγνωρίζεται και στους γαλλόφωνους (Βαλόνοι) Βέλγους που είχαν προσχωρήσει στις ναζιστικές στρατιωτικές δυνάμεις. Οι παραχωρήσεις αυτές γίνονται με απευθείας διατάγματα του Χίτλερ, σύμφωνα με τα οποία οι παροχές αυτές αναγνωρίζονται σε όσους επιδεικνύουν «αφοσίωση, πίστη, δέσμευση και υπακοή» στον φίρερ.

Μετά τη λήξη του πολέμου και την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης του Πότσδαμ, αποφασίστηκε η αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας. Μεταξύ των μέτρων που ορίστηκαν για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν και η κατάργηση όλων απαρεγκλίτως των ναζιστικών νόμων, καθώς και των διαταγών του Χίτλερ.

71 χρόνια μετά, το Βέλγιο ανακαλύπτει εμβρόντητο ότι τις δεκαετίες που πέρασαν από τη λήξη του πολέμου κάποιοι συμπατριώτες τους «επιβραβεύονται» από τη σύγχρονη δημοκρατική Γερμανία για τη συνεργασία τους με τα ναζιστικά στρατεύματα. Από το 2012 υπήρχε η πληροφορία ότι οι καταβολές αυτές ίσως αφορούσαν μέχρι και σε 2.500 κατοίκους του Βελγίου. Σήμερα 27 από αυτούς επιζούν ακόμη και εισπράττουν την περιοδική αυτή παροχή (σύνταξη), το ύψος της οποίας ίσως κυμαίνεται από 435 έως 1.275 ευρώ μηνιαίως!

Οι καταβολές αυτές γίνονται από τον προϋπολογισμό του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, οι υπηρεσίες του οποίου είναι υπεύθυνες και για τη διοικητική διαχείριση των περιοδικών αυτών παροχών. Επιπλέον, τα στοιχεία των προσώπων που συνταξιοδοτούνται δεν είναι γνωστά στις βελγικές Αρχές, παρά μόνο στα γερμανικά υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας και το εισόδημά τους αυτό διαφεύγει της φορολόγησης, η οποία θα έπρεπε να τους επιβάλλεται τόσο από το εθνικό βελγικό δίκαιο όσο και κατ’ εφαρμογή του ευρωπαϊκού παράγωγου δικαίου.

Η Βουλή του Βελγίου χρησιμοποίησε μέσα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για να δώσει συνέχεια στη διερεύνηση αυτή. Εκπρόσωποι της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων μετέβησαν το 2018 στο Βερολίνο, όπου, σε συνάντηση με εκπροσώπους της αντίστοιχης επιτροπής της Μπούντεσταγκ, επιχείρησαν να συλλέξουν πληροφορίες σχετικά με την ακριβή ταυτότητα των ανθρώπων αυτών και όσες άλλες πληροφορίες θα ήταν απαραίτητες για τη διαλεύκανση αυτής της περίεργης ιστορίας.

Οι βουλευτές γύρισαν άπρακτοι και για τον λόγο αυτό στις 19 Φεβρουαρίου η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων αποφάσισε να προτείνει τη δημιουργία μιας μεικτής επιστημονικής γερμανοβελγικής επιτροπής, η οποία θα ζητήσει αφενός τη διασταύρωση των στοιχείων των καταδικασμένων συνεργατών, επιχειρώντας την απαραίτητη διασταύρωση, αφετέρου την παρέμβαση της κυβέρνησης. Απώτερος στόχος θα είναι η παύση αυτής της επαίσχυντης διαδικασίας έστω και 74 χρόνια μετά.

Λένε ακόμη «nein» στη χώρα μας

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο μικρό βασίλειο του Βελγίου, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει τη σύγκριση με την αντίδραση που έχει επιφυλάξει η δημοκρατική Γερμανία στα θύματα του Γ΄ Ράιχ στην Ελλάδα, ειδικότερα στα θύματα του εμβληματικού και μαρτυρικού Διστόμου.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, στην περίπτωση της Ελλάδας η Γερμανία έχει δεκαετίες τώρα υιοθετήσει μια κάθετα αρνητική στάση. Για πολλά χρόνια, καλυπτόμενη πίσω από την αναστολή που της είχε χορηγηθεί το 1953 με τη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου -για την οποία είχε συμφωνήσει και η καταπληγωμένη από τα ναζιστικά στρατεύματα Ελλάδα-, η Γερμανία διατυμπάνιζε ότι ήταν πολύ νωρίς για να συζητηθεί η ύπαρξη ή μη της υποχρέωσής της να αποζημιώσει τα θύματα της δράσης των ναζιστών στη χώρα μας. Μετά το 1990 και την επανένωση των δύο Γερμανιών, η επιχειρηματολογία άλλαξε. Ηρθε η ώρα του «είναι πολύ αργά πλέον, το θέμα θεωρείται πολιτικά και νομικά λήξαν».

Στο μεταξύ, το μαρτυρικό Δίστομο γράφει ιστορία. Η δικαστική πορεία που έχει διαγράψει είναι από το 1997, όταν εκδόθηκε η ιστορική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, μέχρι το 2016, όταν το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας τοποθέτησε πανηγυρικά τον «άνθρωπο» στο κέντρο της κρίσης του και αναγνώρισε το δικαίωμα στα θύματα των εγκλημάτων πολέμου να προσφεύγουν στον «φυσικό τους δικαστή».

Αντιπαραβάλλοντας την επιμέλεια, τη μεθοδικότητα και τη μυστικότητα με την οποία η δημοκρατική Γερμανία «φροντίζει» τους Βέλγους που πολέμησαν στους κόλπους της Wermacht και των Waffen SS με την αλαζονεία και την ένταση με την οποία αρνείται να αναγνωρίσει και απορρίπτει την τελεσίδικα επιδικασθείσα αποζημίωση των Διστομιτών, δεν μπορούμε παρά να αναφωνήσουμε έμπλεοι ειρωνείας: «Ζήτω η δημοκρατική Γερμανία».

* Νομικός. Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου

για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων

[--->]

Dίκη των 9 Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών.

5η δικάσιμη ορίστηκε στις 8 Μαρτίου 2019

Σήμερα έγινε η 4η δικάσιμος της δίκης των 9 Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών. Απολογηθήκαν 3 κατηγορούμενοι.

Απολογείται ο κατηγορούμενος Αλί Ερτζάν Γκόκογλου:

Κύριοι δικαστές, σήμερα 9 άτομα κατηγορούμαστε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Αποκλείεται να δεχθούμε τέτοια κατηγορία. Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε αγωνιστές. Δεν είναι αδίκημα το να αγωνίζεσαι σε μια χώρα όπου υπάρχει φασισμός. Η δίωξή μας δεν είναι ανεξάρτητη από τις ιδέες μας. Είναι κατανοητό από το κατηγορητήριο. Αυτές οι διώξεις έγιναν μετά από πίεση του τουρκικού κράτους. Είναι μια σκευωρία σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες Τουρκίας και Ελλάδας.

Στις 4 Φλεβάρη ο μάρτυρας αστυνομικός που κατέθεσε εδώ είπε ότι στις 24 Νοεμβρίου είχαν πάρει μια ανώνυμη κλήση και έτσι ξεκίνησαν να μας παρακολουθούν. Σε τρεις μέρες παρακολούθησης κατέληξαν στο ότι κάποιοι άνθρωποι στο δρόμο περπατάνε κοιτώντας δεξιά και αριστερά, και ότι αυτό είναι μέτρο αντιπαρακολούθησης.

Μετά από αυτό γίνεται η επιχείρηση εναντίον μας. Δε μπορεί να ξεκινήσει μια επιχείρηση με ένα τόσο γελοίο στοιχείο.

Η τρομοκρατική οργάνωση αυτή είναι ένα σενάριο του Τουρκικού κράτους. Παρά τα υπερβολικά πράγματα του κατηγορητηρίου, πάλι δεν προκύπτει ότι υπάρχει μια τρομοκρατική οργάνωση. Μια τρομοκρατική οργάνωση που σύμφωνα με το κατηγορητήριο συγκροτήθηκε σε άγνωστο τόπο από άγνωστα άτομα. Ποιες τρομοκρατικές πράξεις έχουμε διαπράξει; Το κατηγορητήριο απαντάει ότι είναι άγνωστο. Με ποιους τα έχουμε διαπράξει; Με αγνώστους! Με τι τα έχουμε κάνει; Με άγνωστα αντικείμενα σε άγνωστο τόπο. Δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελεί κατηγορητήριο. Οι αγωνιστές μόνο στο φασιστικό κράτος της Τουρκίας έχουν καταδικαστεί με τέτοια στοιχεία. Για το κατηγορητήριο αυτό έχει ευθύνη το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας. Πρέπει να τελειώσει αυτό.

Αυτή η σκευωρία δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική μας ταυτότητα. Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε αγωνιστές. Δίνουμε πολιτικό αγώνα. Γεννήθηκα το 1968 στην Άγκυρα. Έχω ζήσει τα χρόνια του πραξικοπήματος του 1980. Από τους συγγενείς και φίλους μου έχουν βασανιστεί και φυλακιστεί πολλοί.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΑΣΕΙΣ ΠΑΛΑΜΑΚΙΣΤΕΣ

Με τους "εισαγγελείς του διαδικτύου" τα 'χει βάλει η Ρένα Δούρου. Αυτή που αναλαμβάνει, λέει, τις ευθύνες της, αλλά εφτά μήνες τώρα δεν αναφέρθηκε ποτέ σε κάποια συγκεκριμένη, έστω και δευτερεύουσα, παράλειψή της!

Έχει μαζί της και τους ανάλγητους παλαμακιστές, Αυτούς που όταν μιλούσαμε για απουσία του όποιου συντονισμού των κρατικών και αυτοδιοικητικών Αρχών, είχαν το θράσος να μας λένε πως ήταν αδύνατο να σωθεί ο κόσμος στο Μάτι. Γιατί η φωτιά, λέει, έτρεχε γρήγορα, γιατί οι νεκροί "λαθροκάτοικοι" (όπως τους χαρακτήριζαν) είχαν χτίσει όπου να 'ναι, κ.λπ. κ.λπ.

Και δεν έχουν την τσίπα να ζητήσουν μια συγγνώμη, τώρα που το εισαγγελικό πόρισμα λέει αυτό που λέγαμε τότε που μας έβριζαν. Όπως συνεχίζει να μας βρίζει η Δούρου.

Ότι 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους λόγω εγκληματικών παραλείψεων και έλλειψης συντονισμού των Αρχών. Ακριβώς γιατί υπήρχε χρόνος και δυνατότητα για εκκένωση της περιοχής. Αλλά δεν υπήρχε η πολιτική βούληση για οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια. 

[--->]

Ανεπιθύμητος ο γερμανός πρέσβης στη Βενεζουέλα

Για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας 

κατηγορεί η κυβέρνηση της Βενεζουέλας τον γερμανό 

πρέσβη Daniel Kriener. 48 ώρες διωρία για να εγκαταλείψει 

τη χώρα

[--->>]

ΠΡΟΣΟΧΗ, Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

-ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΩΝ ΗΠΑ

Αν οι Αμερικάνοι έπρεπε να ονομάσουν μια χώρα ως τον μεγαλύτερο εχθρό του έθνους τους, αυτή σήμερα θα ήταν η Ρωσία.

Σε δημοσκόπηση που διεξάγεται από το Ινστιτούτο Γκάλοπ, τον αμερικανικό οργανισμό «σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης», από το 2005, η στατιστικός Katharina Buchholz σημειώνει ότι το 32 % των ερωτηθέντων έδειξε τη Μόσχα.Ενα χρόνο πριν,για τους αμερικανούς,ο μεγαλύτερος εχθρός των ΗΠΑ, ήταν η Βόρεια Κορέα (51 %) αλλά η χώρα αυτή φέτος βρίσκεται στην τρίτη θέση, με την Κίνα να βρίσκεται στη δεύτερη θέση (21 %).

Η μισοπιτυχημένη και υπό άκρα δημοσιότητα Σύνοδος κορυφής του ηγέτη της Βόρειας Κορέας και του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στη Σιγκαπούρη τον Σεπτέμβριο μπορεί να έπαιξε κάποιο ρόλο στις αντιλήψεις του κοινού για τη Βόρεια Κορέα ως μικρότερη απειλή. Η έρευνα φέτος διεξάχθηκε πριν από την αποτυχημένη σύνοδο του Ανόι στα τέλη Φεβρουαρίου.

Το Ιράν και το Ιράκ, που αναφερόντουσαν συχνά στην έρευνα κατά το παρελθόν, το 2019 έπεσαν και οι δύο και σε μονοψήφια ποσοστά. Το Ιράν θεωρείτο επανειλημμένως ως ο μεγαλύτερος εχθρός από τους αμερικανούς, από το 2006 μέχρι το 2012.

[--->]