Ντόναλντ Τραμπ και προστατευτισμός

Στο blog του Russeurope ο καθηγ. Jacques Sapir αναλύει το θέμα του προστατευτισμού το οποίο επανέρχεται πιο έντονα στην επικαιρότητα μετά την αναγγελία από τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρου Τραμπ  των πολιτικών υπεράσπισης της εθνικής παραγωγής των ΗΠΑ  με την εισαγωγή δασμών για τις επιχειρήσεις που μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό. Τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία ο προστατευτισμός παρουσιάζεται ως απειλή για την οικονομία, αφού υποτίθεται ότι θα μειώσει την ανάπτυξη, σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό που επεκτείνει το παγκόσμιο εμπόριο. Αλλά είναι έτσι; Εδώ  ο Sapir επισημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο φιλελευθερισμός αυξάνει τα κέρδη, πάνω από το συνολικό εισόδημα, και ότι το  φιλελεύθερο δόγμα ότι τα κέρδη είναι η κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης δεν έχει καμία πραγματική βάση.

του Jacques Sapir

Με τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ  ανοίγει το θέμα του προστατευτισμού. Όπως είναι γνωστό, ο νεοεκλεγμένος  Αμερικανός πρόεδρος προέτρεψε τις μεγάλες εταιρείες να μετεγκαταστήσουν την παραγωγική τους δραστηριότητα στις ΗΠΑ. Και τα πρώτα αποτελέσματα, πριν την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ , είναι πραγματικά ενθαρρυντικά. Εταιρείες, όπως η Ford, Chrysler, αλλά και οι General Motors, η Samsung ή η LVMH, ανακοίνωσαν την απόφασή τους να επιστρέψουν στις ΗΠΑ. Αυτό μας υποχρεώνει να θέσουμε δύο ερωτήματα: αν αυτός είναι ένα καλός τρόπος  μεσομακροπρόθεσμα , και πώς μπορεί να υποχρεωθούν οι  εταιρείες να μεταφέρουν την παραγωγική τους δραστηριότητα.

Οι μέθοδοι προστατευτισμού έχουν μια μάλλον κακή φήμη. Ως προς αυτό, θα πρέπει να δούμε τον τρόπο αντίδρασης του Lionel Fontagne, πρώην διευθυντή του γαλλικού κέντρου παγκόσμιας οικονομίας, CEPII σε ερώτηση που του τέθηκε στο δελτίο ειδήσεων των 20.00 του France-2.   Μήπως, η αντίδραση του ήταν τελικά δικαιολογημένη;

Το επιχείρημα που ο Fontagne θεωρεί ως αποφασιστικής σημασίας, είναι το εξής: τα προϊόντα των  εταιρειών που θα επιστρέψουν στις χώρες τους θα είναι πιο ακριβά από τα εισαγόμενα.  Έτσι, οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν με αυτές τις μετεγκαταστάσεις θα αντισταθμιστούν από τις απώλειες των θέσεων εργασίας από τις απώλειες του εισοδήματος των νοικοκυριών αφού τα προϊόντα των εταιρειών που θα επιστρέφουν θα είναι πιο ακριβά.

 Ωστόσο, παρά το μένος του ενάντια στον προστατευτισμό ο κ Fontagne, ξεχνάει ένα βασικό σημείο : ότι το εισόδημα των νοικοκυριών θα αυξηθεί με την πρόσληψη επιπλέον εργαζομένων, οι οποίοι θα παίρνουν ένα μισθό αντί να παίρνουν επίδομα ανεργίας. Και ξέρετε ότι στη βιομηχανία το μέσο επίπεδο των μισθών είναι κατά πολύ υψηλότερο από το επίπεδο αυτού του επιδόματος.

Αν ο κ Fontagne ήθελε να παρουσιάσει με ειλικρίνεια το θέμα του προστατευτισμού, τότε έπρεπε να συγκρίνει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης με το κέρδος που δημιουργείται από την επιστροφή στην εργασία. Εξ ‘ άλλου αυτό, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Στη Γαλλία στη δεκαετία του '80 η παραγωγή αυτοκινήτων ήταν περίπου 4 εκατομμύρια αυτοκίνητα ετησίως. 

Σήμερα, έχει πέσει στα 2 εκατομμύρια. Ας υποθέσουμε ότι με διάφορες προστατευτικές μεθόδους έχουμε καταφέρει να παράγουμε 500.000 αυτοκίνητα ετησίως, ότι αυτά τα αυτοκίνητα είναι της «μικρομεσαίας» κατηγορίας των 10.  000 ευρώ, και ότι το επιπλέον κόστος είναι 10%, γεγονός που εξηγεί γιατί τα αυτοκίνητα αυτής της κατηγορίας κατασκευάζονται σε μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό. Η απώλεια εισοδήματος είναι 500 000 x (10.000 x 0,10) = 500 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα αυτοκίνητα,όμως, πρέπει να παραχθούν.

Θα πρέπει να κατασκευαστεί μια νέα γραμμή παραγωγής με 7.000 περίπου εργαζόμενους, θα πρέπει να αυξηθεί η παραγωγή των υπεργολάβων, να αυξηθεί η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι γύρω στο 40% της τιμής πώλησης θα επανεισαχθεί στη γαλλική οικονομία (με την παραδοχή ότι με το 60% περίπου πληρώνονται τα εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες).

Έτσι έχουμε 500 000 x 11000 (τιμή στη Γαλλία) x 0,4 =  2.200.000.000 ευρώ. Έτσι έχουμε μια αφαίρεση της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω αύξησης της τιμής συν 2.200 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει  καθαρή αύξηση 1.700 εκατομμύριων ευρώ να εισρέουν στη γαλλική οικονομία.
 

Πρακτικά, μπορούμε να πούμε ότι αν παρθούν μέτρα προστατευτισμού όλοι η παραγωγή αυτοκινήτων στη Γαλλία θα επηρεαστεί από την αύξηση των τιμών. Αλλά αυτή η γενική αύξηση θα είναι μικρότερη από 10%, επειδή ένα μέρος από τα εξαρτήματα των αυτοκίνητων που παράγονται στη Γαλλία  κατασκευάζονται στη γαλλική επικράτεια. Από την άλλη , αν παρθούν αυτά τα μέτρα, τότε η ποσότητα των εξαρτημάτων των αυτοκινήτων που παράγονται στη Γαλλία θα αυξηθεί. Επομένως, είναι βέβαιο ότι το πρόσθετο κόστος θα είναι σημαντικά υψηλότερο από τα 500 εκατομμύρια που είχαν αρχικά υπολογιστεί, αλλά και το κέρδος από την εισροή χρήματος στη γαλλική οικονομία που συνδέεται με την αύξηση του κομματιού της εθνικής παραγωγής θα αυξηθεί...

Έτσι βλέπουμε μέχρι ποιού σημείου ήταν μεροληπτική η παρουσίαση του θέματος από τον Lionel Fontagne. Αλλά αυτό θέτει ένα άλλο ερώτημα: Αν ο προστατευτισμός είναι όρος για την ανάπτυξη. Το ζήτημα μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά, μήπως, και η ανάπτυξη τα τελευταία 20 χρόνια δεν μπορεί να αποδοθεί , και δικαίως, στην απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου; Ακριβώς εδώ βρίσκεται ένα θεμελιώδες σφάλμα της οικονομικής θεωρίας. Οι οπαδοί του ελεύθερου εμπορίου, ίσως χωρίς να το γνωρίζουν, γίνονται ακολουθητές της παλιάς θεωρίας του μερκαντιλισμού που βλέπει το εμπόριο ως το λόγο ύπαρξης της παραγωγής. Αλλά στην πραγματικότητα, αν υπάρχει εμπόριο, είναι επειδή υπάρχει παραγωγή. Η παραγωγή έρχεται πρώτη, ακολουθεί το εμπόριο.

Ιστορικά, οι μεγάλες περίοδοι ανάπτυξης των οικονομιών συνέπεσαν με περιόδους προστατευτισμού, όπως στην Ευρώπη από το 1945 έως τη δεκαετία του '80. Πρακτικά, με το πλήρες άνοιγμα των οικονομιών παρατηρείται μια μείωση της ανάπτυξης-μείωση της ανάπτυξης, ασφαλώς, αλλά και αύξηση των κερδών, παράλληλα. Στην πραγματικότητα, με το ελεύθερο εμπόριο  δίνεται η δυνατότητα να διατηρούνται πολύ υψηλά τα περιθώρια κέρδους ενώ μειώνεται η ανάπτυξη. Βέβαια, για κάποιους συγγραφείς τα κέρδη πρέπει να γίνονται επενδύσεις. 

Μεγαλύτερα κέρδη σήμερα, είναι η εγγύηση για περισσότερες επενδύσεις αύριο και περισσότερες θέσεις εργασίας, μεθαύριο. Αλλά αυτές οι «εγγύησεις» είναι μια μεγάλη αυταπάτη: τα σημερινά κέρδη μπορεί να κατευθυνθούν σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες, σε δαπάνες για είδη πολυτελείας, που δεν έχουν καμία επίδραση στις επενδύσεις  ή στην απασχόληση. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί τις πολιτικές προστατευτισμού, οι οποίες περνάνε με τελωνειακούς δασμούς, μέτρα ρυθμιστικά, κανόνες κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς, ή μεγάλη υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος.

Στην πραγματικότητα, το άνοιγμα των οικονομιών στον διεθνή ανταγωνισμό παράγει θετικά αποτελέσματα μόνο αν ο ανταγωνισμός είναι «δίκαιος», δηλαδή αν έχει να κάνει με επιχειρηματικά σχέδια και όχι με μηχανισμούς μισθολογικού ντάμπινγκ, κοινωνικού και δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό είναι το μάθημα που μας δίνει η σημερινή πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ.  Γι 'αυτό και είναι λογικό να δοθεί προσοχή. Από την άλλη ,σε τι αναφέρονται οι πολιτικοί που σήμερα μιλούν για το «Made in France», αν όχι για προστατευτισμό; Και είναι πολύ περίεργο ότι σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια συζήτηση τόσο θετική για το «Made in France» αλλά εξακολουθεί να καταγγέλλεται ο προστατευτισμός. Υπάρχει μια βαθιά ασυνέπεια στη συζήτηση που διεξάγεται.

Επομένως, θα πρέπει να ευγνωμονούμε το νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών γιατί σήμερα με τη δράση του αναδεικνύει αυτή την ασυνέπεια.

[--->]

Π :  προσοχή στις συγκρούσεις των '' μεγάλων''

Η ταφόπλακα της λαϊκής περιουσίας: Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή

http://newreport.gr/

Τον θεσμό των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, φέρνει με σχετικό νομοθέτημα η Κυβέρνηση, με σκοπό να αντιμετωπίσει τα κινήματα, όπως αυτό του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, όπου με δυναμικές παρεμβάσεις στα Ειρηνοδικεία, σταματάει τους πλειστηριασμούς.

Σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής», ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής έχει έτοιμο το νομοθέτημα που προβλέπει για πρώτη φορά στη χώρα μας τη διενέργεια των πλειστηριασμών με ηλεκτρονικό τρόπο. Μάλιστα η σχετική πλατφόρμα που ετοιμάζεται, αναμένεται να είναι σε πλήρη λειτουργία τους επόμενους μήνες.

Στις σχετικές διατάξεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, προβλέπεται ότι η προδικασία για τους πλειστηριασμούς θα ισχύει ως έχει, όμως η έδρα του πλειστηριασμού που γίνεται με ηλεκτρονικό τρόπο, δεν θα είναι στο εξής το Ειρηνοδικείο αλλά το γραφείο του συμβολαιογράφου.

Επίσης θα παρέχεται ευχέρεια για την υποβολή όχι μόνον μίας σφραγισμένης προσφοράς, αλλά πολλών, προκειμένου να επιτυγχάνεται, κάθε φορά, το μεγαλύτερο δυνατό ποσό για το εκπλειστηρίασμα.

Παράλληλα, σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής», πλειστηριασμοί με ηλεκτρονικό τρόπο για ακίνητα θα διενεργούνται και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή και όχι μόνο κάθε Τετάρτη.

Σημαντικό στοιχείο του νέου συστήματος είναι ότι θα μπορούν να μετέχουν ενδιαφερόμενοι όχι μόνο από την ημεδαπή αλλά και την αλλοδαπή.

Επειδή στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αναμένεται να μετέχουν πολλοί, στο σχετικό νομοσχέδιο προβλέπεται η επιβολή ειδικού τέλους συμμετοχής.

Τέλος σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, το νέο σύστημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών αναμένεται να δώσει ώθηση στην αγορά ακινήτων, ενώ η παρατεινόμενη ακύρωση των πλειστηριασμών εκτιμάται ότι προκαλεί τεράστια ζημιά στην οικονομία.

Συμβολαιογράφοι και άλλοι ενδιαφερόμενοι τονίζουν ότι οι κινήσεις αυτές δεν οδηγούν στην προστασία της πρώτης κατοικίας, αλλά στην ακύρωση στην πράξη δικαστικών αποφάσεων για πολλούς που θα θέλουν να πωληθούν τα ακίνητά τους και να εισπράξουν.

[--->]

Immigrant women, ex-prisoners, testify the experience of their imprisonment in the detention center of Elliniko.

Conditions
Everybody knows it was very bad inside the prison.The food was terrible.
We had to wash the toilets and  to take out the garbage.The blankets and the mattresses- if there were any- were very dirty.Because of the conditions and the bad hygiene we had all kinds of diseases, especially skin diseases.We had showers with freezing water in cold weather.The cells were very cold in winter and boiling hot in summer. In summer, especially, we suffered because of the mosquitoes. They were so many that we were scratching all the time.Also, we all needed clothes for the season, which were mainly provided by the solidarity group.

Medication
Getting medication, and most of all special medication, for health problems like diabetes, asthma, or heart diseases was next to impossible. By the time they took the woman to the hospital, the situation had deteriorated. For example, a woman with kidney stones, who suffered a lot and was in big pain, was never treated., never taken to the hospital. She used to scream every time she went to the bathroom…. Or, other women with very serious heart problems were either taken to the hospital only when their situation had become much worse, or never seen to….

Papers-deportation
We were always under the stress of deportation. The police used to tell us that we had to apply for an asylum, otherwise we would be deported. We had this kind of pressure at least once a week. On the other hand, there were so many opinions expressed, that it wasn`t easy to make decisions about what to do, for example the asylum: should we apply or not? This situation increased the fear of deportation all the time.

Lawyers
The women used to pay big amounts of money to the lawyers, out of despair, hoping to be free. But the lawyers, most of the times, took the money and after giving false hope and promises just disappeared. They said you are going to be free, today, tomorrow, in a week, in a month…. but that never happened. Only in very few cases…..
Some lawyers, especially from NGOs, used to come to the prison only one time: to write down some names, take the signatures and then disappeared….They didn`t help at all and couldn`t give us any helpful information, which made the women decide to to pay other lawyers that- they thought-  could help them.

Communication
There are women in the prison who have no family, nor friends to support them financially and psychologically. Also, for the women prisoners who don`t have any other ways to communicate besides their own native language- Farsi,or Arabic for example- things are even more difficult. In cases, for example, when there were health problems and medication was needed, they couldn`t make themselves understood to the police staff.
Because of this, the contact with the solidarity group was the only way for us to communicate and make our voices heard. That is, the only way to communicate with our family members and with the outside world was (or is) through the solidarity group.( It was important for us to let the people outside know about our situation and not to be forgotten to face our fate…)

The police: behaviour and tactics
We felt like criminals because of the way we were treated. There were often threats by the police.They reminded us that they had the right to keep us in prison for 18 months, according to the law. That was almost every time we asked what was going to happen with our cases.

The police didn`t care about anybody and believed that anyone who doesn`t have legal papers belongs to the prison, without keeping in mind each one`s special condition, like the women who suffered from mental disorders. They were brought to the detention center and kept in for a long time, although these women needed to be supported psychologically and psychiatrically. Something that made the situation inside the prison very hard for all of us….

Another point was that, although it`s not legal to keep children inside a prison, the police used to keep mothers with their children inside for long, sometimes. Some other times mothers were separated from their children, and they had no idea what had happened to them, where they were, if they were well or not. The mothers were kept inside foe a long period of time and the children were out, alone, without the presence of their mother.

Even underaged girls that are not supposed to be detained, but sent to the underaged camps instead, sometimes stayed inside for a long time. The same applied for old women with serious health problems.There were even cases of women- and of a teenage girl, too- attempting suicides, as a protest against their detention, since they were kept for so many months there, without knowing when they were going to be free.

When the women arrived at the prison, they usually had the hope that they would be free soon, perhaps in a couple of days, because the police used to tell every one of us that these problems with the papers were going to be solved in maximum 3 days. But after waiting inside for a week, we came to realize that it was just a lie to make us not resist. And after spending many months in prison, and having paid the last of our money to the fake lawyers, we had no money and no hope.

Life after prison
So, although freedom is the best thing that can happen to a person who is in jail, when we were set free, we found ourselves in an unknown future. Without money, and  a lot of agony. At that point, the help of the people in solidarity was crucial for the women who had no one to help them and no “ organizations” to give them some information or help.

Some thoughts
It`s better for the state to try to solve the situation/ problem with the papers, instead of sending the immigrants to prison, in very bad conditions, for long periods of time and instead of making life harder than it already was for them….

Why prison?
 
Why prison for no papers?
 
Why not free?
 
Why so much time inside?

 The detention centers must be closed down, because the women, who are detained, are not criminals, but people who came here seeking a refuge and they expect help and not to be imprisoned.

We sympathize with the women who are inside the detention center now, because we`ve been through the same and the conditions are even worse than our period . The communication through the solidarity group is lost, as the police don`t allow it to happen. So, we can not really know what kind of nightmare the women are going through. The only way to help the detained women is through knowing what actually is going on inside. In this period of time, the police are trying to make detention invisible, by excluding people who used to come in contact with the women. In this way, the changes in the system can`t become known to us and the detentions that are kept in dark make it really hard for us to help.
Immigrant women, ex-prisoners in the detention center of Elliniko.  (December 2016)
Γυναίκες-πρώην κρατούμενες στο Κέντρο Κράτησης Ελληνικού (Δεκέμβρης 2016)
                             ----------------------------------------------
https://allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com/2017/01/15/immigrant-women-ex-prisoners-testify-the-experience-of-their-imprisonment-in-the-detention-center-of-elliniko/
allileggyoikratoumenon@gmail.com

 [--->]

ΔΕΗ – Μυτιληναίος: τα πήρε όλα και έφυγε

http://kokkoi.gr/?p=54

Και ξαφνικά έγινε το θαύμα: ένα σκάνδαλο που καταγγέλλονταν επί πολλά έτη, έγινε συμφωνία win-win τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Ο λόγος για τα εκατοντάδες εκατομμύρια που χρεώνει στις πλάτες μας ο κ. Μυτιληναίος. Ο λαμπρός επιχειρηματίας με τις κερδοφόρες επιχειρήσεις που κατάφερε να αγοράζει κάτω του κόστους από τη ΔΕΗ και να της πουλά ρεύμα πολύ ακριβότερα. Για τα ταξίδια των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ έχουμε ακούσει όλοι πολλά. Για τις πολιτικές αποφάσεις που επιβάλλουν στη ΔΕΗ να βουλιάζει για να χρηματοδοτεί αδρά τους ανταγωνιστές της δεν θα ακούσουμε ποτέ τίποτε. Όταν τρώνε δε μιλάνε.

Με λίγα λόγια η ιστορία έχει ως εξής:

 

Το Αλουμίνιον, πρώην ΠΕΣΙΝΕ, είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ενέργειας της χώρας και ένας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές. Βρίσκεται στη Βοιωτία στον κόλπο της Αντίκυρας. Η αποικιακή συνθήκη με την οποία δημιουργήθηκε απαίτησε χιλιάδες στρέμματα απαλλοτριωμένα για το ίδιο το εργοστάσιο και τον εργατικό του οικισμό τα Άσπρα Σπίτια την δεκαετία του 60. Επέβαλλε επίσης εξευτελιστική τιμή για το ρεύμα και φυσικά δωρεάν βωξίτη που προέρχεται από ξεκοίλιασμα της Γκιώνας, του Παρνασσού και του Ελικώνα. Επιπλέον χρησιμοποίησε τον Κορινθιακό ως δωρεάν χαβούζα για εκατομμύρια τόνους μεταλλουργικά απόβλητα που έχουν καλύψει το βυθό μέχρι την …Πελοπόννησο. Τέλος μαζί με ένα δυο ακόμη εξορυκτικές εταιρείες καταδίκασαν τις ακτές της Βοιωτίας και τη Φωκίδα σε ελάχιστη πρόσβαση επισκεπτών, προκειμένου να ενισχυθεί η εξάρτηση από τη μεταλλουργία.

Το 2004/5 το Αλουμίνιο πέρασε στα χέρια του Μυτιληναίου. Το 2006, όταν μετά από μισό αιώνα, έληξε επιτέλους η αποικιακή σύμβαση και οι παρατάσεις της, η ΔΕΗ επιχείρησε να επαναδιαπραγματευτεί την τιμή πώλησης του ρεύματος. Πως αντέδρασε ο καλός επιχειρηματίας; απλούστατα έπαψε να πληρώνει. Η συνέχεια είναι όπως τη φαντάζεται κάθε πολίτης του γενναίου μας κόσμου. Οι οφειλές συσσωρεύονταν, η Πολιτεία τις κούρευε με ζημία της ΔΕΗ και πάλι από την αρχή. Η διοίκηση της ΔΕΗ, απειλούσε κάθε τρεις και λίγο ότι θα κόψει το ρεύμα για τα μάτια του κόσμου αλλά εν τέλει δεκάδες εκατομμύρια μεταφέρονταν στις πλάτες όλων ημών των υπολοίπων.

Ο πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας εορτάζει τα πενήντα χρόνια από την έναρξη λειτουργίας των εργοστασίων της Αλουμίνιον της Ελλάδος και τη συμπλήρωση δεκαετίας υπό τον έλεγχο του Ομίλου Μυτιληναίος στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, στις 24/11/2016.

Παράλληλα ο Μυτιληναίος κατασκεύασε δικό του εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ισχυριζόμενος ότι έτσι θα πάψει να επιβαρύνει τον ελληνικό λαό. Η Πολιτεία επικροτώντας αυτή την πατριωτική πράξη, όχι μόνο επιδότησε την κατασκευή του εργοστασίου αλλά έφτιαξε και ένα αγωγό φυσικού αερίου μέχρι την αυλή του. Επιπλέον για να βγάλει και κάτι παραπάνω, του ενέκρινε ένα δεύτερο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο και ένα τρίτο με λιθάνθρακα (το οποίο έμεινε προς ώρας στο συρτάρι, λόγω και των τεράστιων αντιδράσεων). Όλα πάνω στη γη που είχε παραχωρηθεί για το Αλουμίνιο.

Μόλις ολοκληρώθηκε το πρώτο εργοστάσιο, με την συνεργασία της τότε κυβέρνησης ΝΔ, ο κ. Μυτιληναίος, πέτυχε να μηνχρησιμοποιεί το ρεύμα για το Αλουμίνιο, αλλά να το πουλάει πανάκριβα στη ΔΕΗ. Η επόμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, βάφτισε τη μονάδα …. ΑΠΕ επιτρέποντάς του έτσι να αυξήσει κιάλλο την τιμή.

Όλα τα παραπάνω επί σειρά ετών προκάλεσαν βροχή αντιδράσεων, ευρωπαϊκών καταδικών, κοινοβουλευτικών ερωτήσεων (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ αλλά ακόμη και ΠΑΣΟΚ), εισαγγελικών παραγγελιών διώξεων ακόμη και προστίμων (που στη συνέχεια ακυρώνονταν) χωρίς φυσικά κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

‘Όλα αυτά μέχρι τώρα. Γιατί πλέον ως δια μαγείας, όλα λύθηκαν, βοηθούντος και του μνημονίου. Με τη νέα σύμβασή του με τη ΔΕΗ, ο Μυτιληναίος έλαβε όσα ζητούσε και ακόμη παραπάνω: τρεις διαφορετικές εκπτώσεις (25 +8 +15 = 48 %) επάνω στο ειδικό φτηνό τιμολόγιο που έχουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. Και αυτή τη φορά ούτε η διοίκηση της ΔΕΗ διαμαρτύρεται για ζημίες, ούτε η ΓΕΝΟΠ -ΔΕΗ βγήκε στα κεραμίδια να καταγγέλλει, ούτε υπήρξαν ερωτήσεις στη βουλή. Αντίθετα όλοι «επέδειξαν ευαισθησία στο μείζον θέμα του ενεργειακού κόστους και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας».

Οι μόνοι που διαμαρτύρονται είναι οι λοιπές μεταλλουργίες που θέλουν και αυτές τέτοιες ρυθμίσεις και απειλούν με προσφυγές για να το πετύχουν. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να υποθέσει ότι θα τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Το ρεύμα είναι ακριβό μόνο για το λαό που υποφέρει από ενεργειακή φτώχεια ολοένα και περισσότερο.

Πρόσφατα, για να γίνουν ακόμη πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, οι επιχειρήσεις του ομίλου Μυτιληναίου (Αλουμίνιο, δύο Protergia, ΜΕΤΚΑ κατασκευαστική κλπ) συγχωνεύτηκαν. Όταν λοιπόν βλέπετε διαφημίσεις της PROTERGIA (αλλά και της ELPEDISON, της ΗΡΩΝ και τους άλλους «παραγωγούς» και «παρόχους» ρεύματος), να ξέρετε πόσο ακριβά τους έχουμε πληρώσει.

Με τέτοιο επιχειρηματικό δαιμόνιο, δεν είναι παράδοξο που ο κ. Μυτιληναίος αυξάνει τα κέρδη του εν μέσω κρίσης. Γιατί ως γνωστόν δεν θέλει κόπο. Θέλει τρόπο.

 [--->]