Άσυλο στους 8 Τούρκους φυγάδες!

Όχι στον αμοραλισμό του κ. Τσίπρα!

Του Γιώργου Μητραλιά

«Επίσης, ο κ. Τσίπρας, είπε χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ, ότι γενικώς οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα.»  (ΜΜΕ)

Ώστε λοιπόν, κατά τη συνάντησή του με τον κ. Ερντογκάν στη Νέα Υόρκη, ο κ. Τσίπρας είπε «γενικώς» και αορίστως, παρεμπιπτόντως και ειρήσθω εν παρόδω, και φυσικά,… «χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ», ότι «οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα». 

 Και κατά διαβολική σύμπτωση (!), αυτή τη «γενική» του θέση αρχών, ο κ. Τσίπρας την έκανε γνωστή στον κ. Ερντογκάν την ίδια ακριβώς ημέρα που η ελληνική Επιτροπή Ασύλου απέρριπτε την πρώτη από τις αιτήσεις ασύλου που έχουν υποβάλλει οι οκτώ φυγάδες Τούρκοι στρατιωτικοί.  

Μικρή εύγλωττη λεπτομέρεια: Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, «Η Υπηρεσία Ασύλου υπάγεται απευθείας στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Προΐσταται αυτής Διευθυντής, σε επίπεδο Ειδικού Γραμματέα, ο οποίος ορίζεται από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ύστερα από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος, με θητεία τριών ετών.»

Μπροστά σε αυτή την πρωθυπουργική επίδειξη ακραίου αμοραλισμού, θα ήταν βέβαια αφελές να απορήσουμε γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είπε λέξη στον Τούρκο πρόεδρο για τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια δεκάδων χιλιάδων Τούρκων πολιτών, μεταξύ των οποίων και πολλών αριστερών, από το βάρβαρο κράτος του κ. Ερντογκάν. 

Παραδόξως, ο κ. Τσίπρας που «θυμήθηκε» να αποκαλύψει στον κ. Ερντογκάν ότι  «οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα», και  να τον διαβεβαιώσει ότι «εμείς από την πρώτη στιγμή  πήραμε ξεκάθαρη θέση, εκφράσαμε την αλληλεγγύη της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού στον τούρκικο λαό και στην νόμιμη εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας», απώλεσε εντελώς τη μνήμη του και κατάπιε τη γλώσσα του όταν θα έπρεπε να θυμηθεί να του ζητήσει να σταματήσει την άγρια παραβίαση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων Τούρκων πολιτών…

Δεν πρόκειται να καμωθούμε ότι αγνοούμε το γιατί αυτού του άθλιου πρωθυπουργικού μείγματος υποκρισίας και κυνισμού. Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του ελπίζουν ότι έτσι θα εξευμενίσουν τον κ. Ερντογκάν. Μάταιος κόπος. Η ιστορία διδάσκει ότι τα κέρδη που προσφέρει η Ρεαλπολιτίκ αυτού του είδους, είναι πρόσκαιρα και ότι οι μαθητευόμενοι μάγοι της πληρώνουν τελικά στο ακέραιο το λογαριασμό του αμοραλισμού τους. Και δυστυχώς, δεν τον πληρώνουν μόνον αυτοί αλλά μαζί τους και όλοι οι άλλοι, δηλαδή εμείς οι πολλοί αμέτοχοι και αθώοι του εγκλήματος, που θα πληρώσουμε τα σπασμένα της κοντόφθαλμης Ρεαλπολιτίκ μιας ανήθικης κυβέρνησης.

 

Ωστόσο, τίποτα δεν είναι μοιραίο να συμβεί αν κάνουμε τα πάντα για να αποτραπεί αυτό που ήδη ονομάζαμε «έγκλημα» πριν από δυο μήνες (βλέπε:http://contra-xreos.gr/arthra/1094-2016-07-23-21-24-58.html).

 Και σίγουρα, πρέπει να κάνουμε τα πάντα επειδή αν αφήσουμε να εκδοθούν οι «οκτώ φυγάδες στρατιωτικοί», τότε θα πρέπει να ετοιμαστούμε να δούμε όχι μόνο να παραδίδονται στο βάρβαρο σημερινό καθεστώς της γείτονος και οι μη στρατιωτικοί φυγάδες της αλλά και να καταρρέει ό,τι έχει απομείνει στην Ελλάδα -αλλά και στην Ευρώπη- από τις αρχές και τις δημοκρατικές ελευθερίες ενός στοιχειωδώς ανθρώπινου κόσμου. Και αυτό επειδή, όπως το γράφαμε πριν από δυο μήνες,  Αν εκδοθούν οι οκτώ, τότε «κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους!  Και αυτό αρκεί και με το παραπάνω για να μην εκδοθούν, οπουδήποτε στο κόσμο και όποια κι αν είναι η κατηγορία που τους βαραίνει».

Με άλλα λόγια, το ζήτημα δεν είναι αγαπητέ κ. Τσίπρα αν οι οκτώ στρατιωτικοί φυγάδες είναι ή όχι πραξικοπηματίες, αλλά αν παραδίνοντάς τους στον κ. Ερντογκάν, βάζετε ή όχι σε υπαρκτό κίνδυνο τη ζωή τους. Το διεθνές δίκαιο, που δεσμεύει και την ελληνική κυβέρνηση, είναι σαφέστατο όταν απαγορεύει ρητά την έκδοση ενός πολίτη σε μια χώρα στην οποία κινδυνεύει η ζωή του. Θα τολμούσε άραγε ο κ. Τσίπρας να ισχυριστεί δημόσια ότι ο κ. Ερντογκάν και οι συνεργάτες του δεν κάνουν εδώ και τρεις μήνες τα πάντα, με τα λόγια και με τις πράξεις τους, για να μας πείσουν ότι  πνίγουν στο αίμα κάθε αντίθεση και αντίσταση στο καθεστώς τους;

Επειδή είχαμε ήδη πάμπολλες ευκαιρίες να γνωρίσουμε τον απύθμενο κυνισμό αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού της, δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες για την ικανότητά της να ανακρούσει πρύμνα σε αυτό το ζήτημα ζωής και θανάτου ανθρώπων με σάρκα και οστά έστω και την ύστατη στιγμή. Για αυτό και εναποθέτουμε τις όποιες ελπίδες μας στους προοδευτικούς ανθρώπους και στην «άλλη» αριστερά αυτού του τόπου, που πρέπει να κινητοποιηθούν πριν είναι πολύ αργά. 

Επειδή δεν πρόκειται μόνο για τους άμεσα κινδυνεύοντες οκτώ φυγάδες. Και επειδή, όπως το γράφαμε ήδη στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, πρέπει… «Να προλάβουμε το κακό! Να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση για να μην γίνει το ανεπανόρθωτο «λάθος», να μην διαπραχθεί το έγκλημα και μάλιστα από την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» της χώρας μας. Γιατί αν συμβεί το κακό τότε δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Ακόμα χειρότερα…»

 [--->]

Εντωμεταξύ : Οικογένειες Τούρκων πήγαν με σκάφη στη Ρόδο - Ζητούν πολιτικό άσυλο

Το the Mall και η ικανότητα του Λάτση να βλέπει το μέλλον

Πέμπτη, 22 Σεπτέμβριος 2016 21:39

antigoldgreece

Με ευρεία πλειοψηφία κυρώθηκε η παραχώρηση του «Ελληνικού» στην Lamda Development η οποία κάνει λόγο για έργο «που θα σέβεται το πολεοδομικό ισοζύγιο» με «κοινόχρηστους χώρους πρασίνου που θα καλύπτουν έκταση 2.600.000 τ.μ.». Αυτή η ανακοίνωση όμως μοιάζει πολύ με μια άλλη που υπέγραφε ο όμιλος Λάτση πριν από 13 χρόνια για ένα «πνεύμονα πρασίνου» που τελικά κατέληξε στο μεγαλύτερο -πρώην- αυθαίρετο της Ευρώπης. 

 

του Κώστα Εφήμερου / The Press Project

Ο υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, παραδέχτηκε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προχωρήσει στην παραχώρηση του Ελληνικού στο πλαίσιο των ξεχασμένων προαπαιτούμενων της 1ης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου της 2η φορά Αριστεράς. Ωστόσο, υποστήριξε ότι έγιναν αλλαγές στη σύμβαση παραχώρησης υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και υπέρ της διασφάλισης του θετικού περιβαλλοντικού αποτυπώματος του έργου.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο όμιλος Λάτση είχε και παλιότερα αναλάβει ένα δημόσιο έργο «δημοσίου συμφέροντος» το οποίο δεν πήγε και τόσο καλά… για το δημόσιο συμφέρον τουλάχιστον. Λίγες ώρες, λοιπόν, μετά την ανάληψη του έργου στο Ελληνικό και λίγες μέρες πριν την οριστική νομιμοποίηση του μεγαλύτερου αυθαίρετου της Ευρώπης, του The Mall, καθίστε αναπαυτικά και παρακολουθήστε το χρονικό του πιο περίπλοκου σκανδάλου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας:

4 σκάνδαλα, 4 κυβερνήσεις

Η περίπτωση του The Mall ξεκινάει στην αμαρτωλή περίοδο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων που ανελήφθησαν με προϋπολογισμό λίγο πάνω από 3 δισ. αλλά οι πιο πρόσφατες εκθέσεις υπολογίζουν το τελικό κόστος σε πάνω από 13 δισ. (ίσως ακόμα και 20). Το 2000 ο Δήμαρχος Αμαρουσίου, Παναγιώτης Τζανίκος, αναθέτει στην ολλανδική MDC να μελετήσει την κατασκευή εμπορικού κέντρου το οποίο θα χρησιμοποιείτο στην Ολυμπιάδα ως «χωριό Τύπου».

Σκάνδαλο 1ο: Το έργο που φουσκώνει από μόνο του

Από το 2000 μέχρι το 2003 το έργο «φούσκωσε» τρεις φορές χωρίς ποτέ αυτό να επηρεάσει την ανάδοχο εταιρία

Η ιδέα φαίνεται ότι ενθουσιάζει τον οργανισμό «Αθήνα 2004» και το 2001 υπογράφεται μνημόνιο συνεργασίας. Αμέσως ο Λαλιώτης, υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ τότε, φέρνει νομοσχέδιο που προβλέπει το πρωτότυπο Χωριό Τύπου με συντελεστή δόμησης 1, αλλάζοντας τη χρήση γης που μέχρι τότε ήταν αμιγούς κατοικίας.

Το έργο όμως αρχίζει να φουσκώνει: Ο Δήμος Αμαρουσίου προχωράει σε συμφωνία με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) μέσω απαλλοτρίωσης γης ιδιωτών για την κατασκευή εργατικών κατοικιών και παρουσιάζει το τελικό σχέδιο στο οποίο το εμπορικό κέντρο τώρα είναι μεγέθους 16.000 τ.μ. -σχεδόν διπλάσιο. Ως αντάλλαγμα για τη γη του ΟΕΚ προβλέπεται η κατασκευή γραφείων για τον οργανισμού μεγέθους 12.000 τ.μ. Αυτά τα γραφεία δεν κατασκευάστηκαν ποτέ.

Λίγο πριν την έναρξη των έργων ο Τζανίκος σπάει το προσύμφωνο με την MDC -που είχε εκπονήσει τη μελέτη- και η κυβέρνηση αποφασίζει την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την ανάθεση του έργου με μορφή Σύμπραξης Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Σε αυτόν παίρνουν μέρος η MDC, η κοινοπραξία Ελληνική Τεχνοδομική-ΑΚΤΩΡ, η κοινοπραξία ΑΕΓΕΚ-Ευκλείδη-ΕΚΤΕΡ και η Lamda Development του ομίλου Λάτση. 

Η τελευταία είναι και αυτή που κερδίζει το έργο.Σύμφωνα με την ανακοίνωση την ημέρα της επιλογής της, η Lamda αναμβάνει την δημιουργία «κέντρο πολλαπλών εμπορικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση των δημοσιογράφων που θα καταλύσουν στο Χωριό Τύπου και ενιαίο πάρκο 80 στρεμμάτων, που δημιουργείται εξ ολοκλήρου και διαμορφώνει πνεύμονα πρασίνου».

Και οι δύ ο νόμοι που έφεραν στη Βουλή οι Λαλιώτης και Παπανδρέου, και με τους οποίους το έργο διογκώθηκε κρίθηκαν έπειτα αντιστυνταγματικοί από το ΣτΕ.

Ωστόσο λίγες ημέρες πριν την αναγγελία του πλειοδότη (και ενώ είχαν ήδη ανοίξει οι προσφορές) η Βάσω Παπανδρέου φέρνει αιφνιδιαστικά τροπολογία στη βουλή στο Νόμο 3010/2002 με τον οποίο αφενός εντάσσονται στο έργο τα 43 στρέμματα του ΟΕΚ, αφετέρου διπλασιάζεται ο συντελεστής δόμησης ανεβάζοντας το συνολικό μέγεθος του από 28.000 τ.μ. σε 75.000 τ.μ. φυσικά χωρίς να υπάρχει καμία επιβάρυνση της κατασκευαστικής εταιρίας.

Η τροπολογία αυτή προκαλεί έντονες αντιδράσεις από πλευράς Νέας Δημοκρατίας (αντιδράσεις που ξεχάστηκαν όταν τελικά έγινε κυβέρνηση) αλλά και από μερίδα πολιτών του Δήμου Αμαρουσίου που προσφεύγουν στο ΣτΕ καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα τα οποία κερδίζουν. Ένα μήνα μετά όμως σε νέα συνεδρίαση το ΣτΕ αποφασίζει την κατάργησή τους για λόγους «εθνικού δημοσίου συμφέροντος». Το ΣτΕ δέχεται την εισήγηση της κυβέρνησης ωστόσο επιβάλλει στη Lamda «να πάρει έγκριση της αρχιτεκτονικής επιτροπής, κυκλοφοριακή μελέτη και μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πριν ξεκινήσει η κατασκευή του έργου», κάτι που η εταιρία δεν κάνει ποτέ.

Σκάνδαλο 2ο: Όταν ο Βενιζέλος νίκησε το ΣτΕ και φούσκωσε λίγο ακόμα (το έργο, όχι ο Βενιζέλος)

Η αστυνομία αρνήθηκε να εκτελέσει την απόφαση του ΣτΕ επικαλούμενη οδηγία από το ΥΠΕΧΩΔΕ

 Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2003, η Ολομέλεια του ΣτΕ εκδικάζει την κύρια προσφυγή περί αντισυνταγματικότητας και εκδίδει μια απόφαση που προκαλεί αίσθηση: Και οι δύο νόμοι που προωθήθηκαν για την κατασκευή του έργου (2947/2001 – Λαλιώτης & 3010/2002 – Παπανδρέου) κρίνονται αντισυνταγματικοί και το ΣτΕ ακυρώνει επίσης όλες τις διοικητικές αποφάσεις που βασίστηκαν σε αυτούς.

 Οι μπουλντόζες όμως δεν σταματούν. 

Η Εισαγγελία Αθηνών στέλνει έγγραφο ζητώντας από την αστυνομία να επέμβει προκειμένου να σταματήσει την κατασκευή αλλά η αστυνομία επικαλείται μια μυστήρια «οδηγία της υπηρεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ» βάσει της οποίας «δεν μπορεί να εκτελέσει την εισαγγελική παραγγελία».

 Στη συνέχεια τόσο ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών, κ. Μπάγιας, όσο και ο εφέτης κ. Ντένψιας, παρά τις συνεχόμενες οχλήσεις από τους πολίτες που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ (με κεντρική φυσιογνωμία τον Δορύλαο Κλαπάκη που κίνησε την διαδικασία στο Συμβούλιο), αρνούνται να τηρήσουν την απόφαση του ΣτΕ.

Το νομικό τρικ του Βενιζέλου για να παρακάμψει τις αποφάσεις του ΣτΕ έγινε κτήμα όλων των υπόλοιπων κυβερνήσεων που το χρησιμοποιούν από τότε σταθερά για υποθέσεις που οι δικοικητικές πράξεις κινδυνεόυν να κριθούν αντισυνταγματικές.

Επτά μήνες αργότερα το έργο συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς, ενώ στο εργοτάξιο έχει υπάρξει ήδη νεκρός εργάτης. Οι πολίτες που αντιστέκονται είναι έτοιμοι να προσφύγουν ξανά στο ΣτΕ για νέα ασφαλιστικά μέτρα -αφού η απόφαση του ανώτατου δικαστικού οργάνου της χώρας δεν εκτελείται- αλλά τότε επεμβαίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ, με μια δαιμόνια νομική ιδέα: Φέρνει νέο νομοσχέδιο (3207/2003) στο οποίο ενσωματώνει τις άδειες δόμησης και τις υπόλοιπες διοικητικές πράξεις παρακάμπτοντας το Συμβούλιο Επικρατείας, το οποίο έχει μεν δικαίωμα να ακυρώνει εκτελεστέες πράξεις αλλά όχι και ολόκληρους νόμους.

 Έτσι το ελληνικό δημόσιο έχει πλέον στη διάθεσή του ένα νόμο που περιλαμβάνει κατόψεις και πληροφορίες για το εμβαδό σε τουαλέτες. Το νέο νομοσχέδιο έχει μικρότερο συντελεστή δόμησης κατά 0,1 μονάδα (1,9 αντί για 2) αλλά πλέον η Lamda κερδίζει ένα ακόμα οικοδομικό τετράγωνο μεγέθους 17.000 τ.μ. Το σύνολο του έργου φτάνει έτσι αισίως τα 87.255 τ.μ., φυσικά χωρίς καμία επιβάρυνση για την ανάδοχο εταιρία. Το «Χωριό Τύπου» τελικά παραδίδεται λίγες ημέρες πριν την έναρξη των αγώνων αλλά εκεί τελικά διαμένουν μόλις 1.400 δημοσιογράφοι από τους 5.000 που προέβλεπε η σύμβαση.

Σκάνδαλο 3ο: Τα εκατομμύρια που έχασε το δημόσιο (με τη βοήθεια του δημοσίου)

Στις 25 Νοεμβρίου του 2005 ο Δημήτρης Σιούφας, ως υπουργός Ανάπτυξης, κόβει την κορδέλα του νέου The Mall και κάνει μια βόλτα στα καταστήματα. Κανένα από αυτά δεν έχει νόμιμη άδεια αφού η Lamda εκμισθώνει τους χώρους χωρίς δικαίωμα μιας και το κτήριο ανήκει ακόμα στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Η υπόθεση αυτή έφτασε μερικά χρόνια αργότερα -το 2009- στη δίωξη του Δ.Σ. του ΟΕΚ σε βαθμό κακουργήματος για την παραχώρηση των 43 στρεμμάτων χωρίς ανταλλάγματα. Ο ανακριτής υπολόγισε τη ζημιά του ελληνικού δημοσίου σε 243 εκατομμύρια ευρώ, η υπόθεση όμως μπήκε στο αρχείο αμέσως μετά την άσκηση της δίωξης μετά από διαφωνία στο Δικαστικό Συμβούλιο.

O εισαγγελέας διαφθοράς υπολογίζει τη ζημιά του δημοσίου σε 243 εκατομμύρια ευρώ – η υπόθεση όμως αρχειοθετείται

Λίγους μήνες μετά την έναρξη της λειτουργίας του εμπορικού κέντρου ξεσπάει νέο σκάνδαλο και ο πρόεδρος του ΟΕΚ οδηγείται σε παραίτηση όταν έρχονται στοιχεία στη δημοσιότητα περί μίζας που φέρεται να ζήτησε από τον επιχειρηματία Εμφιετζόγλου για την οριστική παραχώρηση των 43 στρεμμάτων στη Lamda. Το πρόβλημα λύνει τελικά ένας άλλος μεγάλος νομικός της χώρας: Ο Προκόπης Παυλόπουλος, τότε υπουργός εσωτερικών, που καταθέτει τροπολογία με την οποία αλλάζει λίγες λέξεις στον παλιό νόμο του Βενιζέλου στον οποίο αναγραφόταν ότι τα στρέμματα του οργανισμού παραχωρήθηκαν για την ανέγερση του Χωριού Τύπου και πλέον ο νόμος αναγράφει ότι «ο ΟΕΚ παραχωρεί την έκταση των 43 στρεμμάτων στη Lamda για να χτιστεί το Mall».

Ο Προκόπης Παυλόπουλος το 2001 κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για το the Mall χαρκτηρίζοντάς το πληντύριο συμφερώντων αλλά τελικά μάλλον άλλαξε γνώμη.

Το Νοέμβριο του 2006, η Lamda Development ανακοινώνει την πώληση του μισού της μεριδίου στην τράπεζα HSBC με τη μέθοδο sale and leaseback. Στο εξής οι δύο εταίροι κατέχουν από 49,2% ενώ το υπόλοιπο ανήκει στον Δήμο Αμαρουσίου. Το ακίνητο που αγοράστηκε από τον ΟΕΚ το 2005 για 38 εκατ. λίγο πριν τα εγκαίνιά του το Mall είχε τώρα αγοραία αξία 215 εκατ. ευρώ. Αλλά εννέα μήνες μετά, το μισό πουλήθηκε για 210 εκατ. ευρώ στην HSBC, ενώ το 2007 η αγοραία αξία του έφτασε τα 674 εκατ. ευρώ.

Στο τελικό έργο που παραδόθηκε (και το ελληνικό κράτος αποδέχτηκε) ξεχάστηκε το πάρκο-πνεύμονας πρασίνου των 80 στρεμμάτων και τα γραφεία το ΟΕΚ. Το κτήριο του Mall δεν χρησιμοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού παραδόθηκε ενάμιση χρόνο μετά και τα 28 καταστήματά του λειτουργούσαν επί χρόνια χωρίς τις άδειες των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.

Σκάνδαλο 4ο: Αν το δηλώσεις μπορείς να το σώσεις (αλλά δεν χρειάζεται, σώζεται και από μόνο του)

Το 2014 το The Mall είναι πλέον γνωστό για δύο λόγους: Επειδή είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας και επειδή είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης. Αυτό, όμως, το τελευταίο, τώρα μπορούσε να διορθωθεί.

Με την απόφαση του ΣτΕ το 2014 η Lamda Developments μπορούσε να νομιμοποιήσει το Mall με 10.000€ – Αλλά δεν το έκανε.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με την απόφαση 376/2014 κάνει μια εντυπωσιακή τρίπλα και ενώ δέχεται τις προσφυγές των πολιτών του Δήμου Αμαρουσίου ανοίγει ένα παράθυρο το οποίο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση Σαμαρά για να εντάξει το Mall στις στρατηγικές επενδύσεις Fast Track. Έτσι η Lamda με ένα πρόστιμο μόλις 10.000 ευρώ, χωρίς κανένα πρόστιμο για ανέγερση αυθαιρέτου και με την υπόσχεση για επενδύσεις ενεργειακής αναβάθμισης έχει την δυνατότητα να νομιμοποιήσει για πάντα το εμπορικό κέντρο των 75.000 τετραγωνικών.

Εσείς τι θα κάνατε αν είχατε στην κατοχή σας ένα αυθαίρετο 75.000 τ.μ. και μπορούσατε να το νομιμοποιήσετε με 10.000 ευρώ; Ο Λάτσης πάντως δεν το πλήρωσε, ενώ και η επένδυση των 10 εκατομμυρίων ευρώ για την ενεργειακή του αναβάθμιση με την οποία εντάχθηκε στο πρόγραμμα Fast Track δεν ξεκίνησε ποτέ. Η Olympia Village, η εταιρία του ομίλου Λάτση που διαχειρίζεται το εμπορικό κέντρο, θεώρησε, σύμφωνα με υπόμνημά της στην Περιφέρεια Αττικής, ότι δεν είναι πλέον υποχρεωμένη να προβεί σε καμία ενέργεια αφού βάσει του νόμου 4269/2015 που έφερε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου πέρυσι, άλλαξαν οι χρήσεις γης σε όλη τη χώρα και με τους νέους συντελεστές στην περιοχή το κτήριο δεν θεωρείται πλέον αυθαίρετο.

Κι αν το μέτρημα σας έχει βγάλει τρεις τις κυβερνήσεις που χαρίστηκαν στον Όμιλο Λάτση μη βιαστείτε να μας διορθώσετε, γιατί μόλις πριν λίγες ημέρες το Υπουργείο Περιβάλλοντος -του Οικολόγου-Πράσινου κύριου Τσιρώνη- δημοσίευσε σε μια υποσελίδα του υπουργείου την «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου για το πρώην Ολυμπιακό Χωριό Τύπου στο Μαρούσι» για διαβούλευση λίγων ημερών (λήγει 30 Σεπτεμβρίου).

  Την εβδομάδα που μας πέρασε το υπουργείο Περιβάλλοντος έδωσε σε δημόσια διαβούλευση λίγων ημερών περιβαλλοντική μελέτη με την οποία χαρίζονται οριστικά ακόμα και τα 10.000€ στον όμιλο Λάτση.

Σύμφωνα με την μελέτη αυτή το The Mall «ενισχύει την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής διασφαλίζοντας όμως παράλληλα την προστασία του περιβάλλοντος και την ελαχιστοποίηση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε σχέση πάντα με το μέγεθος και τη δραστηριότητά του» και «το περιβαλλοντικό ισοζύγιο από την εφαρμογή του Σχεδίου εκτιμάται θετικό λόγω των εκτεταμένων χώρων πρασίνου που εξασφαλίζονται στην περιοχή μελέτης». Άλλωστε η «πολεοδομική και λειτουργική οργάνωση με την οποία υλοποιήθηκε το Ολυμπιακό Χωριό Τύπου έχει μικρές διαφοροποιήσεις σχετικά με τις χρήσεις γης προσαρμοσμένες στις διατάξεις του νέου πλαισίου που καθόρισε ο Ν. 4269/2014».

Και αυτό το τελευταίο είναι ακριβώς το επιχείρημα της Lamda, η οποία επέδειξε αξιοζήλευτη επιμονή επί 13 χρόνια στην παρανομία, αγνοώντας όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τους νόμους του ελληνικού κράτους, μέχρι που ήρθε η δικαίωση της με την αλλαγή των ίδιων των νόμων του ελληνικού κράτους.

Τώρα, λοιπόν, ο Όμιλος Λάτση είναι πια νόμιμος και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να αναλάβει και την επένδυση στο «Ελληνικό». Το άλλο μεγάλο έργο στο οποίο έχει υποσχεθεί ότι θα δημιουργήσει έναν υπέροχο πνεύμονα πρασίνου… Τουλάχιστον βάσει της τρέχουσας νομοθεσίας. Γιατί ξέρετε πως είναι αυτά…

 [--->]

Την έγκριση της σε αυτή τη συνθήκη ετοιμάζεται να δώσει η ελληνική κυβέρνηση

Απόγνωση χωρίς σταματημό, αλληλεγγύη η απάντησή μας

Επανερχόμαστε στο θέμα της πρόσβασης των ανασφάλιστων ασθενών, καθώς πλέον και ασφαλισμένων, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μετά από επανειλημμένες περιπτώσεις ασθενών που όπως προκύπτει μένουν ακάλυπτοι.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι ισχύει εν τέλει για τους ανασφάλιστους αλλά και τι έχει αλλάξει για μερίδα ασφαλισμένων.

Από το 2014 οι ανασφάλιστοι απέκτησαν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας, πλην διαγνωστικών εξετάσεων, και σε φάρμακα (με όλα τα πολύ σοβαρά προβλήματα που έχουμε περιγράψει εδώ http://www.mkiellinikou.org/blog/2014/07/31/farmaka-2/ ).  Η νέα κυβέρνηση από το 2015 και μετά προχώρησε σε επιμέρους αλλαγές που σε κάποιες περιπτώσεις βελτίωσαν την κατάσταση και σε άλλες την χειροτέρεψαν.  

Πιο συγκεκριμένα για τους ανασφάλιστους:
–    Δόθηκε πρόσβαση σε διαγνωστικές εξετάσεις , μόνο σε δημόσιες δομές υγείας.  Παρατηρούμε όμως μεγάλη αναμονή ειδικά στα δημόσια νοσοκομεία, οπότε και πάλι αρκετοί ασθενείς επιστρέφουν σε εμάς και ζητούν να τους βοηθήσουμε.  Αναφερόμαστε φυσικά σε έκτακτα περιστατικά που χρειάζονται άμεσα οι ασθενείς να κάνουν αξονική, μαγνητική, τριπλεξ, ή σπινθηρογραφηματα κ.α σε καταστάσεις που  δεν μπορούν να περιμένουν ένα μήνα αφού τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του ασθενή.

–    Για την νοσηλεία ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία έχουμε δει ουσιαστική βελτίωση και πλέον έχουμε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενών που – παράνομα – χρεώνονται.  Ανησυχούμε όμως ότι αυτή η βελτίωση κινδυνεύει να είναι παροδική από τη στιγμή που δεν έχει αυξηθεί ο προϋπολογισμός των νοσοκομείων για να αντεπεξέλθουν στην μεγαλύτερη προσέλευση ασθενών.  Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για επιπλέον 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους που καλείται το Εθνικό Σύστημα Υγείας να βοηθήσει.  Μπορεί άραγε αυτό να γίνει  με μειωμένους προϋπολογισμούς πάνω από το 50% από το 2009 και μετά;
 
–    Για τα φάρμακα παρατηρούμαι τα ακόλουθα :
α) Για την μεγάλη κατηγορία των ανσφάλιστων ισχύει ότι ίσχυε από το 2014 δηλαδή ίδια συμμετοχή στην προμήθεια φαρμάκων με τον ασφαλισμένο. Το πρόβλημα που υπάρχει πλέον είναι ότι με την συμεμτοχή του 25%  μαζί με την επιβάρυνση της διαφοράς ασφαλιστικής και λιανικής τιμής, και την ραγδαία φτωχοποίηση της κοινωνίας, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού δυσκολεύεται να προμηθευτεί τα φάρμακά του.

β) Για όσους ανήκαν στην κατηγορία των ασφαλισμένων με βιβλιάρια πρόνοιας και σε μιά μερίδα των ανασφάλιστων με συγκεκριμμένα οικονομικά και περιουσιακά κριτήρια μιλάνε τώρα για ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση στα φάρμακα  κάτι που ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ σε καμία περίπτωση, γιατί ναι μεν δεν υπάρχει ποσοστό συμμετοχής –είναι 0%- αλλά υπάρχει επιβάρυνση του ασθενούς λόγω της διαφοράς ανάμεσα στην ασφαλιστική  και στην λιανική τιμή των φαρμάκων. Έτσι και πάλι ο ανασφάλιστος/ασφαλισμένος θα πληρώσει τη διαφορά ανάμεσα στις δύο τιμές . Εδώ λοιπόν διαπιστώνουμε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, αφού πλέον όσοι είχαν βιβλιάριο Απορίας και προμηθευόντουσαν τα φάρμακα τους εντελώς ΔΩΡΕΑΝ από τα δημόσια νοσοκομεία, τώρα πλέον καλούνται να πληρώνουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ την διαφορά που αναφέρουμε παραπάνω η οποία συχνά φθάνει σε δεκάδες ευρώ που όμως αν δεν έχεις να τα δώσεις αυτομάτως αποκλείεσαι  από την θεραπευτική αγωγή που έχεις ανάγκη.  Αυτό από μόνο του είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ και πρέπει να αλλάξει ΑΜΕΣΑ.
 
–    Πρόσβαση σε πρωτοβάθμια υγεία μέσω του ΠΕΔΥ έχει δοθεί από το 2014 όπως αναφέραμε παραπάνω.  Δυστυχώς όμως οι ελλείψεις του ιατρικού προσωπικού είναι μεγάλες και από την στιγμή που ανασφάλιστοι έχουν πρόσβαση μόνο στις δημόσιες δομές και όχι σε συμβεβλημμένους ιδιώτες, βλέπουμε μεγάλες αναμονές σε συγκεκριμένες ειδικότητες.  Κάτι που θα επιδεινωθεί από το 2017 και μετά λόγω της πιθανής αποχώρησης μεγάλου αριθμού γιατρών που αυτή τη στιγμή εργάζονται στο ΠΕΔΥ με ασφαλιστικά μέτρα.  Ας μην ξεχνάμε ότι πάνω από το 50% των γιατρών αποχώρησε τον Φεβρουάριο του ’14 μετά την «μεταρρύθμιση» του ΕΟΠΥΥ σε ΠΕΔΥ και μετά από ασφαλιστικά μέτρα που πάρθηκαν τότε κάποιοι γιατροί επέστρεψαν σε αυτό, όχι όμως για πολύ ακόμα.  Οπότε και εδώ η κατάσταση θα επιδεινωθεί .
 
–    Οι πολίτες που δεν έχουν ΑΜΚΑ είναι πλήρως αποκλεισμένοι και μόνο βαριά περιστατικά αντιμετωπίζονται στα ήδη επιβαρυμένα δημόσια νοσοκομεία.  

Πρέπει και εδώ να βρεθεί άμεσα λύση.

Έχουμε όμως γίνει αποδέκτες της απόγνωσης μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης κατηγορίας ασθενών, αυτών με ψυχική νόσο, οι οποίοι λόγω του νέου νομικού πλαισίου παροχής φαρμάκων ταλαιπωρούνται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και μένουν χωρίς την απόλυτα αναγκαία αγωγή για μέρες με ότι αυτό συνεπάγεται.  Αυτό που συμβαίνει πραγματικά ξεπερνά κάθε ανθρώπινη προσέγγιση. Άνθρωποι άποροι με ψυχιατρικό πρόβλημα, ενώ σύμφωνα με την νέα εγκύκλιο του Υπουργείου συνεχίζουν να προμηθεύονται τα φάρμακά τους από τα Δημόσια Νοσοκομεία –εξαιρέθηκαν δηλαδή της προμήθειας από τα ιδιωτικά φαρμακεία τα ψυχιατρικά και νευρολογικά φάρμακα-  καταλήγουν να είναι μπαλάκι από το ένα Νοσοκομείο στο άλλο με αστείες δικαιολογίες όπως «η σφραγίδα είναι από άλλο Νοσοκομείο» ή «είναι από το ΠΕΔΥ» κλπ με αποτέλεσμα να  καταλήγουν στα κοινωνικά ιατρεία  σε κατάσταση απόγνωσης και αγωνίας.

Κάνουμε έκκληση  λοιπόν να αντιμετωπισθούν άμεσα τα παραπάνω ζητήματα και ας σταματήσει επιτέλους το Υπουργείο Υγείας να μιλάει για ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν όμως για μια ακόμη φορά ότι οι σχεδιασμοί έχουν σαν στόχο την μεταφορά του κόστους στους ασθενείς  με καθαρά μνημονιακές πολιτικές και όχι με γνώμονα το σεβασμό στην ανάγκη και ιδιαιτερότητα του ασθενούς.

Δυστυχώς οι λόγοι ύπαρξης των κοινωνικών ιατρείων δεν έχουν εκλείψει ακόμα και καλούμαστε να αναδιαμορφώσουμε την στρατηγική ώστε να μην γίνουμε δεκανίκι ενός συστήματος που καταρρέει και ψάχνει για άλλοθι.  Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ελεύθερη, ανεμπόδιστη και δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, κατευθύνοντας παράλληλα όσο γίνεται περισσότερους ασθενείς στις δημόσιες δομές υγείας και παρακολουθώντας όλες τις εξελίξεις και διεκδικώντας την αναβάθμιση των υπηρεσιών τους.  Παράλληλα θα μειώσουμε τις ιατρικές μας υπηρεσίες όπου μπορούμε με γνώμονα την ασφάλεια των ασθενών μας, ενισχύοντας όμως την παροχή φαρμάκων στην μερίδα του πληθυσμού που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο φαρμακευτικό κόστος.  Όλα αυτά θα γίνουν με συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια, στο πλαίσιο όμως του ανθρωπισμού και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους.

Κανένας μας δεν πρέπει να εφησυχάζει σε μια χώρα που είναι στον 6 χρόνο λιτότητας και  οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται.  Η αλληλεγγύη είναι το δυνατότερο όπλο που έχουμε.  Αυτή η αλληλεγγύη είναι που θα φέρει και την πολυπόθητη ανατροπή που χρειάζεται ο τόπος μας.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

[--->]