Προς εμετική συμφωνία!

Γιώργος Δελαστίκ
ΠΡΙΝ 11 Ιουλίου 2015

Έσπασε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κάτω από το βάρος των αφόρητων πιέσεων των Γερμανών. Ετοιμάζεται να υπογράψει μια επαίσχυντη συμφωνία με τους δανειστές, τους οποίους εκλιπαρεί γονατιστός για …τρίτο Μνημόνιο!

Ζήτησε και πήρε από το λαό ένα περήφανο και αγέρωχο «Όχι» με ποσοστό 61,3%.

Το «πούλησε» όμως ο πρωθυπουργός πριν καν περάσει μια βδομάδα!

Διαχειρίστηκε το «Όχι» του λαού λες και είχε νικήσει το …«Ναι»!

Τώρα το μόνο που απομένει να κάνει ο Τσίπρας είναι να βάλει στην κυβέρνησή του και τον …Σταύρο Θεοδωράκη του Ποταμιού, τον οποίο οι Γερμανοί θέλουν σφοδρότατα να τον αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία!

Δεκαεπτά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να εξουσιοδοτήσουν τον πρωθυπουργό να υπογράψει συμφωνία στη βάση της κατάπτυστης πρότασης της κυβέρνησης, η οποία εξαναγκάστηκε να υποβάλει ως δήθεν … δικές της (!) προτάσεις τους όρους των …Γερμανών!

Από τους 17 παραπάνω βουλευτές, 2 είπαν «Όχι», 8 δήλωσαν παρόντες και 7 απείχαν από την ψηφοφορία.

 Η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι δύο υπουργοί Παναγιώτης Λαφαζάνης και Δημήτρης Στρατούλης είναι οι πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις που δήλωσαν «παρών», αρνούμενοι να εξουσιοδοτήσουν την κυβέρνηση να προωθήσει συμφωνία στη βάση της απαράδεκτης από κάθε άποψη πρότασης που υπέβαλε.

 Το μνημονιακό στρατόπεδο (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) έδωσε προθυμότατα τη συγκατάθεσή του, χαιρετίζοντας την προσχώρηση της κυβέρνησης Τσίπρα στις τάξεις τους με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να πάρει με… 251 (!) ψήφους την εξουσιοδότηση που ζητούσε.

Μόνο οι 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι βουλευτές του ΚΚΕ και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, από διαφορετική σκοπιά οι βουλευτές του κάθε κόμματος, συναπάρτισαν τους 49 βουλευτές που αντιστάθηκαν να αποδεχθούν ως δήθεν «ελληνική» πρόταση τους όρους και τις απαιτήσεις των Γερμανών – 32 «Όχι», 8 «παρών» και 9 αποχές.

Η στάση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προκαλεί τεράστια ζημιά.
Όχι μόνο στον ίδιο προσωπικά και στον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που θα ήταν δική τους υπόθεση.
Βλάπτει η στάση του Τσίπρα συνολικά την αξιοπιστία της Αριστεράς στη λαϊκή συνείδηση.

Την εμφανίζει στην καλύτερη περίπτωση ως δύναμη πολιτικά ανίκανη να εκπληρώσει τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις της απέναντι στον ελληνικό λαό.

Όσο και αν οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς σωστά υπογραμμίζουν τις διαφορές τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ουσία είναι πως στη συνείδηση του λαού ενσταλάζεται σταδιακά η αντίληψη ως «και οι αριστεροί, σαν τους άλλους είναι.

Δώσε τους εξουσία και πάρε τους την ψυχή!»
Ξανάρχεται δηλαδή στην επιφάνεια η ολέθρια στάση του ΚΚΕ το 1989, όταν από κοινού με το ρεύμα που μετεξελίχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ (τότε είχε μετονομαστεί προσωρινά σε ΕΑΡ, εγκαταλείποντας την ονομασία ΚΚΕ εσωτερικού), είχε συνεργαστεί με τη Δεξιά.

Αρχικά με την απεχθέστατη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σχηματίζοντας την κυβέρνηση Τζαννετάκη (δήθεν για να δικάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου) και στη συνέχεια και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ σχηματίζοντας την κυβέρνηση Ζολώτα!

Ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, ουδέποτε το ΚΚΕ προσέγγισε τα ποσοστά που είχε πριν συμμετάσχει στις κατάπτυστες αυτές κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, για τις οποίες ουδέποτε έκανε αυτοκριτική σε επίπεδο συνεδρίου ή κεντρικής επιτροπής.

Περιμένει πρώτα να πεθάνουν από γεράματα όλοι οι πρωταγωνιστές και κατόπιν να κάνει μια υποκριτική αυτοκριτική, η οποία δεν θα έχει απολύτως καμιά πρακτική πολιτική σημασία.

Ουδέποτε η Αριστερά συνήλθε από τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα στη συνείδηση του λαού μας.

Δεν το γράφουμε όμως αυτό επειδή μας έπιασε …νοσταλγία για το παρελθόν και τα μοιραία λάθη της Αριστεράς και του ΚΚΕ, αλλά επειδή νέα συμφορά απειλεί την Αριστερά, μια καταστροφή που θα απειλήσει την ίδια της την ύπαρξη.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράψει τελικά το τρίτο Μνημόνιο, για το οποίο γονυπετής ικετεύει τους Γερμανούς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, θα εδραιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων ότι οι αριστεροί στην εξουσία είναι σαν τους δεξιούς και τους πασόκους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι οι αριστεροί ισχυρίζονται ότι έχουν μεταξύ τους διαφορές, πράγμα το οποίο φυσικά είναι αληθέστατο, αλλά αδιάφορο για τον κόσμο.

Πρώτο Μνημόνιο το 2010 με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεύτερο Μνημόνιο με πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά το 2012 και τρίτο Μνημόνιο το 2015 με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, αυτό θα μείνει στη συνείδηση του λαού μας. Σε τι διαφέρουν επομένως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ; Το Κέντρο, η Δεξιά, η Αριστερά;

Εκτός από τους 17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που διαφώνησαν και αρνήθηκαν με τον ένα ή τον άλλο ή τον τρίτο τρόπο να στηρίξουν την κατάπτυστη επιλογή Τσίπρα να μετατρέψει το «Όχι» του λαού σε «Ναι» της κυβέρνησης στους όρους των Γερμανών, συνέβη και κάτι άλλο, αρκετά σημαντικό.

Δεκαπέντε, ναι 15, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψαν κείμενο με το οποίο δηλώνουν ότι ψήφισαν «Ναι» στη Βουλή αναγκαστικά! Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτοί οι αριστεροί βουλευτές θα ψηφίσουν «Ναι» και στη σίγουρα επαίσχυντη συμφωνία, όταν αυτή θα έρθει στη Βουλή, με όλες τις προσθήκες που επίτηδες θα κάνουν οι Γερμανοί για να εξευτελίσουν εντελώς τον Αλέξη Τσίπρα.

Το Βερολίνο δεν ξεχνά ποτέ. Αν ο Αλέξης Τσίπρας νομίζει ότι επειδή προσκύνησε τους Γερμανούς, αυτοί θα τον αφήσουν στην εξουσία, είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος. Το γράφουμε και το ξαναγράφουμε ότι θα τον ανατρέψουν οπωσδήποτε οι Γερμανοί τον Τσίπρα. Θα τον έχουν γελοιοποιήσει όμως πρώτα ώστε να φύγει περιφρονημένος από τον ελληνικό λαό, ξεφτιλισμένος, όχι σαν το παλικάρι που αντιστάθηκε στους Γερμαναράδες, αλλά ως αυτός που τελικά υπέκυψε στο συσχετισμό δυνάμεων.

Οι αλλοδαποί στα φανάρια δεν θέλουν την δραχμή

Έχουμε χρεωκοπήσει. Από το 2010. Επισήμως και από προχτές.   Κατά πάσα πιθανότητα θα βγούμε και από το ευρώ. Όχι επειδή δεν μ' αρέσει το ευρώ -- ξέρω πάρα πολύ καλά πόσο δυσάρεστο θα είναι.  Θα βγούμε από το ευρώ επειδή θα μειώνεται κι άλλο το ΑΕΠ. Επειδή θα βραχυκυκλώσουμε από την έλλειψη ρευστότητας.  Από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Από τον φαύλο κύκλο στον οποίο είμαστε από το 2010, και να θυμίσω ότι τότε μόνο ο Σύριζα αντέδρασε, ίσως για λάθος λόγους, δεν έχει σημασία.  (δεν θυμάμαι εάν υπήρχε Χρυσή Αυγή, ή τι ψήφισε). Το ΚΚΕ δεν μετράει. Είναι αλεξικέραυνο να μειώνει τους "αριστερούς" κατά το ποσοστό του.

Το ευρώ το θέλουν 100, 1.000 άντε 10.000 οικογένειες που είναι οι ενδιάμεσοι, με τον ένα ή άλλο τρόπο, ανάμεσα τους Γερμανούς εξαγωγείς και σε όλους τους υπόλοιπους.   Το ευρώ το θέλει και ο ιδιοκτήτης του Ποταμιού. Οι τεχνικές του εταιρίες χρωστάνε, σε ευρώ, σε ξένες τράπεζες, με πολύπλοκα σχήματα εγγυήσεων, και δεν θα χρειαστούν κανονιοφόρους για να του πάρουν τα πάντα Όλη η πρεμούρα του Μέγκα και του Ποταμιού είναι για αυτό και μόνο.  Ο Σκάει μπορεί απλά να πληρώνεται για υπηρεσίες, όπως με το Εκονιούζ.  Απ ευθείας από Γερμανούς εξαγωγείς, ή τους αντιπροσώπους τους.

Την δραχμή την θέλουν οι εξαγωγείς (και οι έχοντες σχέση με τουρισμό).  Την δραχμή νομίζουν ότι την θέλουν αυτή που έχουν πολλά σε δολάρια αν και αυτό είναι λάθος. Στην κατάσταση που έρχεται, ασχέτως ευρώ ή δραχμής, οι σόφρωνες μάλλον θα φύγουν διακριτικά.  Την δραχμή κανονικά θα την ήθελαν οι αγρότες, αλλά δεν ξέρω εάν έχουμε αγρότες. Την δραχμή δεν την θέλουν οι αλλοδαποί στα φανάρια και οι ΑΠΕτζήδες.  Με δραχμή θα έχει λεφτά όποιος παράγει και όποιος εξάγει. Οι άλλοι θα ψάχνουν να γίνουν χρήσιμοι (και θα καταλάβουν τι έκαναν οι Αλβανοί και οι Φιλιππινέζες από το 1991).

Με ευρώ θα είμαστε μια Γερμανική αποικία, μούλτι κούλτι, αν προτιμούν Έλληνες για υπηρετικό προσωπικό, καλώς, ειδεμή η Ανατολική Ευρώπη και η Ασία έχουν πολύ κόσμο. Υδραυλικούς, γιατρούς, νοσοκόμες, τεχνίτες χρειάζονται στην Μητρόπολη.

Με δραχμή θα ταλαιπωρηθούμε απίθανα για ένα χρόνο. Μετά θα είμαστε εμείς στην χώρα μας.

Μην μου πείτε για συντάξεις, εκτός εάν πιστεύετε ότι θα σας τις δίνει ο Σόϊμπλε...

Λογικά ο Σύριζα, εάν δεν πέσει, ή εάν δεν παραιτηθεί τώρα, θα το κάνει αργότερα, ειδικά εάν ακολουθήσει γραμμή Ποταμιού.

Αν ήμουν Τσίπρας, ή Σύριζα, και δεν είχα τα κότσια να διαχειριστώ το αναπόφευκτο,  θα ...έπεφτα. Θα παρέδιδα την πατάτα σε όλους αυτούς που έχουν άποψη για το πως θα διαπραγματευτεί ο Σύριζα. Οι ίδιοι νάνοι που κυβερνούν την Ελλάδα επί 25-30-40 χρόνια. Πάρτε την παιδιά, την πατάτα, ενημερώστε μας τι θα κάνετε.  Σιγά μην το δεχτούν... 

Οι λεγόμενοι "δεξιοί" ή "ευρωπαϊστές"  θέλουν αριστερή κυβέρνηση εσωτερικού για να περάσει τα μέτρα, για να είναι πιο ήσυχος ο φτωχός, αλλά την εξωτερική κυβέρνηση την θέλουν οι ίδιοι μην της ξεφύγει της Μακρή ή του Λαφαζάνη τίποτα...

Το πλάνο του Ράϊχ είναι στον χάρτη.  Θέλετε? Θέλετε να το διαχειριστείτε?  Σας θέλουν για διαχειριστές?  Δεν σας θέλουν. Θέλουν αυτούς που εκπροσωπούν 10, 100, το πολύ 1.000 οικογένειες. Και τους υπαλλήλους τους. Εσάς,  σας θέλουν για να μην διαμαρτύρεται ο λαός (αυτός που κατά το Ποτάμι δεν ξέρει να ψηφίζει). Θα παραμυθιάζετε αυτούς που δεν ξέρουν να ψηφίζουν.

Ή θα πέσετε, ή θα πείτε ΟΧΙ.   Και θα βγούμε από το ευρώ, ούτως ή άλλως, ασχέτως τι θα κάνετε.  Μα δεν στέκει, δεν το βλέπετε? Μην ακούτε το Μέγκα, ρωτήστε κάποιον στην πραγματική οικονομία.   Εκεί καταλήγω εγώ στην ενστικτώδη μου ανάλυση.  Συνήθως δεν μου βγαίνουν αμέσως οι αναλύσεις μου, καθυστερούν 2-3 τέρμινα.
[--->]

Βάρκιζα τέλος ή Βάρκιζα 2.0;

 

11/07/2015

Οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί, μιλώντας την Παρασκευή στη Βουλή, υποστήριξαν ότι είχαν ραντεβού με την ιστορία. Πρέπει, όπως έλεγε και Θ.Μικρούτσικος, να είναι πολύ τσούλα αυτή η ιστορία, που βγαίνει ραντεβού με τόσο κόσμο.

Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, στη σχέση μαζί της είναι ότι σε καλεί σε ιστορικές συγκρίσεις. Και η συμφωνία, την οποία προσφέρει η κυβέρνηση στους δανειστές, παραπέμπει άμεσα στη Βάρκιζα.

Κάθε κείμενο συνθηκολόγησης αποτυπώνει τους όρους υποταγής του ηττημένου. Η ιδιαιτερότητα της Βάρκιζας είναι ότι αποτύπωνε τους όρους υποταγής μιας Ελλάδας που δεν είχε χάσει τη μάχη και δήλωνε έτοιμη να πολεμήσει.

Τηρουμένων όμως των αναλογιών αυτό δεν έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ;
Είχε στα χέρια του αποδείξεις ότι δεν οφείλει να πληρώσει ένα παράνομο και απεχθές χρέος και κουβαλούσε στις αποσκευές του την πανίσχυρη λαϊκή εντολή ενός δημοψηφίσματος – αποφάσισε όμως να μη δώσει τη μάχη.

Η απάντηση που δίνουν κορυφαία στελέχη γύρω από τον πρωθυπουργό είναι ότι ο κρατικός μηχανισμός και ο λαός δεν ήταν έτοιμοι για τη ρήξη, η οποία θα οδηγούσε με σχετική βεβαιότητα σε Grexit. Ας εξετάσουμε λοιπόν αυτό το επιχείρημα με προσοχή.

Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει άμεσα στο δημοσίευμα του mediapart.fr, στο οποίο ανώτατος σύμβουλος του Τσίπρα, υποστηρίζει ότι ο Σόιμπλε προσφέρθηκε να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τη ζώνη του ευρώ. Το κείμενο του Βαρουφάκη στον Guardian φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι υπήρχε πίεση προ αυτή την κατεύθυνση.

Αν όμως η Ελλάδα μπορούσε να εγκαταλείψει τον «ζουρλομανδύα του ευρώ» έχοντας εξασφαλίσει τις «πλάτες» της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, για ποιο λόγο έχασε την ιστορική ευκαιρία;

Το παλιό πολιτικό κατεστημένο είχε κάθε λόγο να το κάνει γιατί είναι εξαρτημένο από τα χρηματοπιστωτικά κέντρα της ευρωζώνης.

Ο «φρέσκος» ΣΥΡΙΖΑ γιατί;

Μόνο οι ιδεοληψίες του ευρωλιγούρη μπορεί να εξηγήσουν τη στάση του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

Οι μεγαλύτεροι οικονομικοί αναλυτές του πλανήτη απορούν γιατί η κυβέρνηση μπήκε σε μια περιπέτεια που έφερε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά ενός Grexit αλλά δεν θέλησε να απολαύσει κανένα από τα πλεονεκτήματα.

«Ο Μεγαλύτερος λογαριασμός του Grexit πληρώθηκε ήδη» έλεγε ο Κρούγκμαν. «Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη τη ζημιά της εξόδου αλλά και τη ζημιά της παραμονής στην ευρωζώνη» συμπλήρωνε και η Washington Post.

Ως προς το δεύτερο επιχείρημα, ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος, παραπέμπει στις μεσσιανικές δοξασίες του ΚΚΕ για την έλευση της επανάστασης στο απώτερο μέλλον.

Οι πρωτόγνωρα πολιτισμένες ουρές στα ΑΤΜ («so ungreek», όπως έλεγαν ξένοι ανταποκριτές) δεν ήταν δείγμα πραότητας αλλά της εσωτερικής δύναμης ενός λαού που μπορεί να υποστεί τα πάντα για να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του και να σχεδιάσει ένα καλύτερο μέλλον. Το 61.3% που έδωσε στις κάλπες, όταν σύσσωμη η Ε.Ε, τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση εξίσωναν το ΟΧΙ με την έξοδο από το ευρώ, είναι μήνυμα ρήξης και όχι υποταγής.

Σε αυτή τη μάχη οι μόνοι που δεν ήταν έτοιμοι ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που περιστοιχίζουν τον πρωθυπουργό. Το να διαφημίζουν όμως την ανικανότητά τους επιρρίπτοντας την ευθύνη στους ψηφοφόρους τους αποτελεί προσβολή σε κάθε έννοια δημοκρατίας.

Δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε μια κυβέρνηση στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που να έχει προδώσει τη λαϊκή εντολή σε διάστημα μικρότερο της μιας εβδομάδας.

 Έτσι όμως απελευθερώνει δυνάμεις τις οποίες ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαχειριστεί. Πιστεύουμε ότι θα είναι δυνάμεις της προόδου και όχι του φασισμού γιατί τότε η πρώτη αριστερή κυβέρνηση θα έχει επιβεβαιώσει τη ρήση του Βάλτερ Μπένγιαμιν ότι κάθε φασισμός είναι μια χαμένη επανάσταση. 

Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι είναι καιρός για πεσιμισμό και ηττοπάθεια;

 Κάθε άλλο. Είμαστε ακόμη μεθυσμένοι από τη θριαμβευτική γιορτή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

 Ένα ΟΧΙ με αδιαμφισβήτητα ταξικά χαρακτηριστικά. Ένα ΟΧΙ στο οποίο κυριάρχησε η νέα γενιά που επαναπροσδιορίζει τον ευρωπαϊσμό της σε υγιή βάση.

Αν η κυβέρνηση δεν θέλει να συμμετέχει στη χαρά μας είναι δικό της πρόβλημα.

Ούτως η άλλως ποτέ δεν θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας.
Άρης Χατζηστεφάνου 

[--->]

Πέρασε η συμφωνία αλλά με απώλειες...

Με 251 «ναι» (32 ήταν τα «όχι» και 8 τα «παρών»), αλλά με αρκετές διαρροές από το στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τη διαπραγμάτευση και τη σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας «ESM». 
 

Μεταξύ των διαρροών συμπεριλαμβάνονται η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς και δύο υπουργοί, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Δημήτρης Στρατούλης, οι οποίοι ψήφισαν «παρών». Ψαρρέα και Γαϊτάνη τα δύο «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ηχηρή η απουσία του τέως υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος απουσίαζε επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους. Με επιστολή του, γνωστοποίησε την πρόθεσή του να ψηφίσει «ναι».

Φράνκο Μπεράρντι Μπίφο : ΟΧΙ στην πρόσκλησή σας

Δημοσιεύουμε την επιστολή με την οποία ο Franco Berardi Bifo αρνείται την πρόσκληση να συμμετάσχει σε φεστιβάλ στη Γερμανία: "αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να επισκεφτώ μια χώρα που ο πληθυσμός της στην μεγάλη του πλειοψηφία ταυτίζεται με τις θέσεις των φανατικών διωκτών του ελληνικού λαού και όλων των λαών της Ευρωζώνης "
 
του Franco Berardi Bifo 
 
Αγαπητοί διοργανωτές του φεστιβάλ διεθνούς λογοτεχνίας Poetische Quellen,

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση σας να συμμετάσχω στις 30 Αυγούστου και την 1η Σεπτεμβρίου στο 14^ο φεστιβάλ παγκόσμιας λογοτεχνίας,

Αγαπητοί διοργανωτές του 100 Jahre Gegenwart Eröffnung, σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να συμμετάσχω στη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στο Haus der Kulturen der Welt μεταξύ 30 Σεπτεμβρίου και 4ης Οκτωβρίου.

Πρέπει όμως να σας πω ότι παρά το γεγονός ότι πριν από λίγους μήνες δέχτηκα την πρόσκλησή σας σήμερα είμαι υποχρεωμένος να ακυρώσω τη συμμετοχή μου στην εκδήλωση σας, γιατί αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να έλθω σε μια χώρα όπου ο πληθυσμός της στη μεγάλη πλειοψηφία του ταυτίζεται με τις θέσεις των φανατικών διωκτών του ελληνικού λαού και όλων των λαών της ευρωζώνης.

Πιστεύω ότι κάθε ευρωπαίος δημοκράτης είναι καιρός να παραδεχτεί μια αλήθεια που λυπεί βαθύτατα και τρομάζει: εβδομήντα χρόνια μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος εξήντα δύο χρόνια μετά τη Διάσκεψη του Λονδίνου, όπου κουρεύτηκε το χρέος που η Γερμανία είχε συνάψει με την ανθρωπότητα, το γερμανικό έθνος εμφανίζει και πάλι τα πολιτιστικά, ψυχολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που χαρακτήριζαν το πιο σκοτεινό παρελθόν του.

Το ηθικό χρέος της Ελληνική πολιτεία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι παραποίησε τα λογιστικά της στοιχεία. Το ηθικό χρέος του γερμανικού κράτους έναντι του υπόλοιπου  κόσμου είναι ότι εξόντωσε έξι εκατομμύρια Εβραίους, δύο εκατομμύρια Ρομά, τριακόσιες χιλιάδες γερμανούς κομμουνιστές, είκοσι οκτώ εκατομμύρια Σοβιετικούς, τριακόσιες χιλιάδες Γιουγκοσλάβους για να μην αναφερθώ  και σε άλλους. Για το εν λόγω αδίκημα, όμως ο ελληνικό λαός δενφέρει καμία ευθύνη αφού την πλαστογραφία διέπραξε η Γκόλντμαν Σαξ που βοήθησε την ηγεσία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Ο γερμανικός λαός, όμως, δεν είναι καθόλου αθώος για τα εγκλήματα του ναζισμού, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών ήταν ενεργά ή παθητικά συνένοχη.

Ότι η Γερμανία αισθάνεται πλέον ότι έχει το δικαίωμα να απαιτεί την τιμωρία και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού  (όπως και του πορτογαλικού, ιρλανδικού, ισπανικού ιταλικού, γαλλικού) στο όνομα της αρχής ότι οι κανόνες δεν παραβιάζονται είναι ένα σημάδι μεγάλης υποκρισίας : στην πραγματικότητα, το γερμανικό κράτος δεν σεβάστηκε τον ευρωπαϊκό κανόνα για έλλειμμα 3% του ΑΕΠ το 2003 και το 2004. Αλλά πάνω απ’όλα αποτελεί δείγμα  βλακείας, δεδομένου ότι οι κανόνες πρέπει να αλλάζουν ανάλογα με τις κάθε φορά ανάγκες της ανθρώπινης κοινότητας.

Ως γιος αντάρτη κομμουνιστή που τον συνέλαβαν και φυλακίστηκε από τους Ναζί το 1943 θα ήταν ατιμωτικό για μένα να επισκεφτώ μια χώρα της οποίας οι άνθρωποι δεν δείχνουν να έχουν διδαχθεί τίποτα από το φρικτό παρελθόν  της.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι άνθρωποι που με προσκάλεσαν στο Βερολίνο για τις εκδηλώσεις Poetische Quelle  και 100 Jahre Gegenwart Eröffnung  έχουν συγκλονιστεί  και αυτοί με την επανεμφάνιση συναισθημάτων αλαζονείας, σκληρότητας και απανθρωπιάς στην πλειοψηφία του λαού τους, όσο κι εγώ. Αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω το αίσθημα τρόμου που η βία της γερμανικής κυβέρνησης μου προκαλεί , δεν μπορώ να έχω σχέση ή φιλία με όσους θέλουν την ταπείνωση του ελληνικού λαού. 

Και το μόνο που μπορών να κάνω είναι να καλέσω τους Γερμανούς δημοκράτες να αγωνιστούμε για μια ηθική μεταρρύθμιση που δεν θα είναι επιφανειακή, και πάνω απ 'όλα να ρίξουν το συντομότερο την εγκληματική κυβέρνηση Μέρκελ, Σόιμπλε και Γκάμπριελ.

ΠΗΓΗ :   http://www.commonware.org/index.php/cartografia/594-oxi-al-vostro-invito