Οι αγαπημένοι φοροεισπράκτορες των δανειστών, Σαμαράς και Βενιζέλος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ 

 

Δεν είναι ανεξήγητη η συμπάθεια που διατυπώνουν δημόσια  σε Σαμαρά- Βενιζέλο  παράγοντες της ΕΕ  (Γιουνκέρ- Μοσχοβισί κλπ) καθώς μιλούν ως εκπρόσωποι των δανειστών.
 Γιατί οι δανειστές  «αγαπούν» Σαμαρά- Βενιζέλο, μπορούν να μας το εξηγήσουν (και) οι αριθμοί που αποτυπώνονται στην έρευνα του Γιώργου Βάμβουκα- Καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ).
Σύμφωνα, λοιπόν με αυτούς τους αριθμούς:
 
Από το 2000 μέχρι το 2014
 η χώρα πλήρωσε

• σε τόκους    154,1   δις. ευρώ
• Σε χρεολύσια       654,1 δις ευρώ

Και δανείστηκε              943,4 δις ευρώ
 
Από το 1980 μέχρι το 2014
Η χώρα πλήρωσε

• Σε τόκους 255,0   δις ευρώ
• Σε χρεολύσια 910,0   δις ευρώ
• Δανείστηκε      280,0 δις ευρώ

 Με πιο απλά λόγια:  Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1980 και κυβερνούν και σήμερα τη χώρα υπό την ηγεσία Σαμαρά- Βενιζέλου  διασφάλισαν στους δανειστές όλα αυτά τα χρόνια έναν τζίρο πάνω  από 1 τρισεκατομμύριο  ευρώ!
Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου) οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο και σε συνεργασία με τη ΝΔ έκτοτε  φροντίζουν την αποπληρωμή του κολοσσιαίου χρέους, αρμέγοντας τον ελληνικό λαό και ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία. Παρ όλα αυτά μάλιστα, το χρέος αυξάνεται και ανακυκλώνεται με νέους δανεισμούς .
 
 Στο σημείο αυτό αξίζουν δύο παρατηρήσεις:

• Το 2010 η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνια γιατί το χρέος της που ήταν   στο 120% του ΑΕΠ χαρακτηρίζονταν μη βιώσιμο
• έκτοτε με συνεχείς φοροεπιδρομές, μειώσεις μισθών  συντάξεων κοινωνικάν και δημόσιων δαπανών το χρέος αυξήθηκε και σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ (175%)

Είναι λοιπόν φανερό πως όσο μια κυβέρνηση ακολουθεί  πολιτική που υποχρεώνει τη χώρα σε διαρκή ύφεση και της επιβάλει νέους δανεισμούς  για την αέναη ανακύκλωση των προηγούμενων δανεικών  θα είναι συμπαθέστατη στους δανειστές
Αυτήν  ακριβώς  την πολιτική που εξυπηρετεί τους δανειστές ζητούν να συνεχίσουν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος αναζητώντας  180 βουλευτές για την εκλογή προέδρου.
Μάλιστα η συνέχιση αυτής της πολιτικής που λεηλατεί τη χώρα έχει ήδη προσδιοριστεί στις λεπτομέρειές της καθώς, σύμφωνα με σημείωμα της τρόικας προς το Eurogroup  οι κύριοι Σαμαράς- Βενιζέλος και η κυβέρνησή τους έχουν ήδη δεσμευτεί για:

Μια αγορά τίτλων ενός τρισεκατομμυρίου θα έχει ασήμαντες επιπτώσεις στον πληθωρισμό

Στη γερμανική εφημερίδα "FAZ" αναλύευαι το πολυσυζητημένο πρόγραμμα  αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Σύμφωνα με τις πηγές της F.A.Z. οι επιπτώσεις στον πληθωρισμό θα είναι ασήμαντες, και  θα περιορίζονται μόνο στην πτώση της αξίας του ευρώ έναντι του δολαρίου και την ανάκαμψη των εξαγωγών. Η συζήτηση στη Γερμανία είναι έντονη, και αυτό κάνει πολύ σαφές ότι μια ενιαία νομισματική πολιτική για όλους είναι μια σίγουρη πηγή δυσαρέσκειας...

Jens Weidmann, πρόεδρος της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας,της Bundesbank:"Αν η ΕΚΤ αγοράσει κρατικά ομόλογα χαμηλότερης αξιολόγησης, τότε όλα τα ρίσκα της οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να τα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρακάμπτοντας τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια".

Από τον ιταλικό τύπο: ''Η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο έμπιστος της υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνεχίζουν να σφυροκοπούν σκληρά την ποσοτική χαλάρωση που υποστηρίζει ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Στην πραγματικότητα,σε αντίθεση με αυτό που θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε η προπαγάνδα του Βερολίνου, η Γερμανία ήταν και εξακολουθεί να είναι η χώρα μέλος που παρέκαμπτε και  παρακάμπτει με τη μεγαλύτερη ευκολία τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια για να προωθήσει τα συμφέροντα της.''

 του Philip Plickert

Η ΕΚΤ εξετάζει το μεγαλύτερο πρόγραμμα αγοράς τίτλων στην ιστορία της.Δεν είναι σαφές ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες από ένα τέτοιο πρόγραμμα. Σύμφωνα με πηγές της FAZ,οι επιπτώσεις φαίνεται πως θα είναι περιορισμένες.

Η ΕΚΤ προχωρεί σε προσομοιώσεις, σύμφωνα με πηγές της FAZ, για τις πιθανές συνέπειες από το μεγαλύτερο πρόγραμμα αγοράς τίτλων στην ιστορία της. Η αγορά τίτλων, κυρίως κρατικών ομολόγων, ύψους 1,000 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα έχει περιορισμένα αποτελέσματα όσον αφορά την μαζική χρηματοδότηση και τους πολιτικούς κινδύνους. Οι διάφορες μακροοικονομικές προσομοιώσεις, σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στην ΕΚΤ, δείχνουν ότι με το πρόγραμμα αγοράς ο πληθωρισμός θα αυξηθεί από 0,15% έως 0,60%.

Τσουνάμι τροπολογιών στη Βουλή λίγο πριν την ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ

Απλήρωτη εργασία - διαγραφή προστίμων - ανάκληση αναδασώσεων - νομιμοποίηση αυθαιρέτων.

Ορυμαγδός τροπολογιών που κατατίθενται στη Βουλή τις τελευταίες εβδομάδες συνεχίζεται με αμείωτη ροή δίνοντας  πλέον ένα έντονο άρωμα εκλογών. Τελευταίο κρούσμα το νομοσχέδιο του  Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας  για τις «Πράξεις εισφοράς σε γη και χρήμα – Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις». Εκεί θα βρει κανείς ρυθμίσεις για νομιμοποίηση αυθαίρετων, για αναστολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων, για ανάκληση αποφάσεων αναδασώσεων, για…απλήρωτη απασχόληση σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, για κατάργηση προστασίας του υδροφόρου ορίζοντα και άλλες πολλές για πληθώρα θεμάτων.

Τα αφεντικά των αφεντικών :

Die Welt: Ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ

«Η επιλογή που θα μπορούσε να ρίξει στο χάος όλη την Ευρώπη»  | REUTERS / Juan Medina

Ακραία κινδυνολογία από τη γερμανική Die Welt. Η συντηρητική εφημερίδα, επικαλούμενη ανώτερο αξιωματούχο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, υποστηρίζει πως στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει την εξουσία στην Ελλάδα, θα τερματιστεί η χρηματοδότηση από την Ε.Ε.

Με το δημοσίευμα αυτό, η  Die Welt αφενός συμβάλλει στη κινδυνολογία που προωθείται εντός και εκτός της χώρας ενόψει του «κινδύνου» που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου παρέχει στήριξη στη δικομματική κυβέρνηση των Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελου Βενιζέλου, ενόψει της τριπλής ψηφοφορίας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Συνομιλώντας με τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πια κοντά στην εξουσία και η ιστορική αυτή εξέλιξη απαιτεί ψυχραιμία και καθαρότητα σκέψης. Είναι άχαρο να πρέπει να γράψει κανείς για τα θέματα αυτά βάζοντας και τον εαυτό του μέσα. Αλλά ο θόρυβος των τελευταίων ημερών για τη σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο έντονος και η εκστρατεία κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού είναι τόσο μεγάλη που πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα.

Μερικά προσωπικά δεδομένα 

Πρώτον, δεν είμαι, ούτε ποτέ υπήρξα, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον στέλεχός του.

Δεύτερον, δεν συμμετέχω στην Οικονομική Επιτροπή του, ούτε είχα την παραμικρή ανάμειξη στη διαμόρφωση του προγράμματός του, είτε αυτού ‘της Θεσσαλονίκης’, είτε οποιουδήποτε άλλου.

Τρίτον, δεν υπήρξα ποτέ σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, ή τα άλλα ευφάνταστα που έχουν συχνά αναφερθεί στα ΜΜΕ.

Τέταρτον, ακόμη και στο περίφημο ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργεντινή το Δεκέμβρη του 2012, δεν ήμουν μέλος της αντιπροσωπείας του. Βρέθηκα στο Μπουένος Άιρες μετά από προσωπική πρόσκληση των διοργανωτών της επίσκεψης, δηλαδή ουσιαστικά της κυβέρνησης της Αργεντινής.

Είναι όμως αλήθεια ότι έχω πυκνές επαφές με τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που αγωνιούν για τις προοπτικές του. Υπάρχει αναμφίβολα μια θερμή σχέση συμπαράταξης, αμοιβαίας στήριξης και κοινού στόχου. Όπως είναι αλήθεια ότι συνομιλώ συστηματικά με ηγετικά στελέχη του κόμματος για θέματα οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι, τέλος, αλήθεια ότι έχω επανειλημμένως συνομιλήσει και με τον Αλέξη Τσίπρα για τα ίδια θέματα. Για τους λόγους αυτούς υποθέτω ότι μου ζητήθηκε να είμαι υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2014, αν και τελικά δεν έγινε αποδεκτή η υποψηφιότητά μου από αυτούς που κατάρτισαν τα ψηφοδέλτια.

Η σχέση αυτή φαντάζει – και είναι – αντιφατική. Οι αντιφάσεις της όμως έχουν να κάνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με εμένα, όπως αμέσως θα δείξω.

Τρεις πιθανές λύσεις για την κρίση της Ευρωζώνης

Όταν ξέσπασε η κρίση της Ευρωζώνης το 2010 έγινε φανερό ότι υπήρχαν τρεις πιθανές λύσεις.

Η πρώτη – και πιθανότερη – ήταν η επιβολή άγριας λιτότητας, με παράλληλη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα των επαγγελμάτων και τα παρόμοια. Τα κυρίαρχα στρώματα εξουσίας στην Ευρώπη την επέλεξαν χωρίς δισταγμό και η τρόικα την επέβαλε στις χώρες της περιφέρειας προκαλώντας κοινωνική καταστροφή, αλλά ταυτόχρονα σταθεροποιώντας τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Σήμερα διαγράφεται ο κίνδυνος να επιβληθεί και σε χώρες του κέντρου.