Πλωτή βόμβα στην Καβάλα

 
Την εγκατάσταση πλωτής μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου, σε απόσταση αναπνοής από την ακτή και σε περιοχή όπου βρίσκονται εγκατεστημένες ευαίσθητες χημικές βιομηχανίες, σχεδιάζει η ΔΕΠΑ με επείγουσες διαδικασίες.

     

Σε πυριτιδαποθήκη κινδυνεύει να μετατραπεί ο κόλπος της Καβάλας, εφόσον υλοποιηθεί το σχέδιο της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) για την εγκατάσταση πλωτής μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου σε απόσταση αναπνοής από την ακτή και σε περιοχή όπου βρίσκονται ήδη εγκατεστημένες ευαίσθητες χημικές βιομηχανίες.

Οι πλάνες της πολιτικής οικονομίας για τους πλούσιους

Υπάρχουν  οικονομικές και οικονομικές θεωρίες, αλλά πάνω απ'όλα υπάρχουν κοινωνικές τάξεις οι οικονομολόγοι των οποίων - διόλου απολίτικοι -υπερασπίζονται τα πάγια συμφέροντα αυτών των τάξεων. Κι 'αυτό, δυστυχώς, φάνηκε και στη συζήτηση που ακολούθησε την κυκλοφορία του βιβλίου του Thomas Piketty "Το κεφάλαιο στον εικοστό πρώτο αιώνα", στο οποίο επισημαίνονται οι αιτίες και οι κίνδυνοι από τις ανισοτητες, οι στρεβλώσεις από την αύξηση των εισοδημάτων και η αδικία που είναι συνυφασμένη  με την κληρονομικότητα του κεφαλαίου. Το καλύτερο παράδειγμα αυτής της κατηγορίας  μας το δίνει ο Gregory Mankiw, ο γνωστός συντηρητικός οικονομολόγος και συγγραφέας ενός εκ των πλέον διαδεδομένων εγχειρίδιου πολιτικής οικονομίας.

Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα New York Times, ο Mankiw επιχειρεί να αντικρούσει τις θέσεις του Piketty:

Καθώς το κεφάλαιο υπόκειται σε φθίνουσες αποδόσεις, μια αύξηση της προσφοράς του, μειώνει την απόδοση της κάθε μονάδας κεφαλαίου. Δεδομένου μάλιστα, ότι η αύξηση του κεφαλαίου αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, οι μισθοί των εργαζόμενων αυξάνονται. Με άλλα λόγια, αν αποταμιεύουμε  αντί να ξοδεύουμε, όποιος αφήνει μια κληρονομιά στους κληρονόμους του γίνεται η αιτία μιας ακούσιας αναδιανομής του εισοδήματος από άλλους ιδιοκτήτες κεφαλαίων στους εργαζομένους.

Το ηθικό δίδαγμα από αυτή την ιστορία είναι ότι ο πλούτος που κληρονομείτε δεν αποτελεί κάποια οικονομική απειλή. Όσοι είχαν έκτακτα έσοδα είναι φυσικό να θέλουν να τα μοιραστούν με τους απογόνους τους. Όσοι από εμάς δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν από μία από αυτές τις οικογένειες έτσι κι αλλιώς ωφελούνται και οι ίδιοι, επειδή η συσσώρευση του δικού τους κεφαλαίου, αυξάνει την δικιά μας παραγωγικότητα, τους μισθούς μας και το επίπεδο διαβίωσης.

Είναι σαφές, ωστόσο, ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τις τελευταίες δεκαετίες. Παρά τις αυξήσεις της παραγωγικότητας, οι πραγματικοί μισθοί έχουν παραμείνει στάσιμοι. Που πολύ απλά,δηλαδή,το ποσό του πρόσθετου παραγόμενου πλούτου καταλήγει όλο και περισσότερο στις άλλες κοινωνικές τάξεις και όχι στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα σ’ αυτό το 1% ενάντια στο οποίο δημιουργήθηκε το κίνημα "Occupy Wall Street".



 

Ο Mankiw δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να επαναλαμβάνει τη γνωστή οικονομική θεωρία "trickle-down"(στμ. διάχυση του πλούτου από πάνω προς τα κάτω. Μια θεωρία που υποστηρίζει ότι η οικονομική μεγέθυνση, στην ελεύθερη αγορά  θα φέρει αναπόφευκτα μεγαλύτερη δικαιοσύνη και ενσωμάτωση στον κόσμο). Εχει, ωστόσο, ενδιαφέρον να δούμε γιατί, παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις, ένας οικονομολόγος μπορεί ακόμα να υποστηρίζει  ότι ο πλουτισμός των εύπορων τάξεων έχει θετική επίδραση στους εργαζομένους. Υπάρχει μήπως κάτι σ’ αυτή την οικονομική θεωρία που να δικαιολογεί αυτό το συμπέρασμα,το οποίο συγκρούεται τόσο πολύ με την πραγματικότητα;

Αυτό το εξηγεί καλά ο Peter Domar, οικονομολόγος και συγγραφέας του γνωστού blog Econospeak. Για να ισχύουν όσα υποστηρίζει ο Mankiw, θα πρέπει να ισχύουν πολλές και απίθανες προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, η αύξηση της προσφοράς κεφαλαίων θα πρέπει να καθιστά αυτό το συντελεστή της παραγωγής λιγότερο κερδοφόρο. Μια υπόθεση η οποία την εποχή της τεχνολογίας των δικτύων ισχύει όλο και λιγότερο,αφού γενικά, η κάθε εγκαταστημένη κεραία κινητής τηλεφωνίας κάνει το σύνολο του κεφαλαίου των ήδη εγκαταστημένων κεραιών πιο κερδοφόρο, επειδή αυξάνονται οι πελάτες που θα μπορούν να τηλεφωνούν στους πελάτες των περιοχών που ήδη καλύπτονται . Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες υπηρεσίες δικτύου και λογισμικού.

Αλλά αυτό δεν αρκεί. Για να επιβεβαιωθεί ο Mankiw , θα πρέπει να δεχτούμε ότι: οι συντελεστές της παραγωγής χρησιμοποιούνται πλήρως ( ότι,δηλαδή, δεν υπάρχει ανεργία και ότι οι εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων αξιοποιούνται πλήρως).Οτι η αύξηση της περικοπής των δαπανών θα μειώσει τα επιτόκια και θα τονώσει τις επενδύσεις (το μοντέλο στο οποίο ο Κέινς ασκεί δριμύτατη κριτική, στη Γενική Θεωρία του). Οτι όλες οι πράξεις εξοικονόμησης δαπανών και επενδύσεων γίνονται στο ίδιο οικονομικό σύστημα (π.χ., οι πλούσιοι δεν έχουν εισόδημα από επενδύσεις στο εξωτερικό).Οτι δεν υπάρχουν μη συνεκτιμώμενοι εξωτερικοί παράγοντες που αυξάνουν τα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων (π.χ. ρύπανση περιβάλλοντος).Οτι δεν υπάρχουν τεχνολογικά μονοπώλια και μάλιστα ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή στην τεχνολογία,η οποία θα αλλοίωνε  τα όρια της παραγωγικότητας της εργασίας και του κεφαλαίου.

Με λίγα λόγια, ο Mankiw δεν αναφέρεται στον πραγματικό κόσμο, αλλά στον φανταστικό κόσμο των εγχειριδίων πολιτικής οικονομίας. Όπως είναι ο δικός του.

 [--->]

l

Ο παράδεισος...

[--->]

Αύγουστος είναι

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία
  
Παντελής Θαλασσινός-Ηλίας Κατσούλης

Euro-Maidan,συγκρούσεις και ξεκαθάρισμα λογαριασμών

Marco Santopadre

 

Μετά τις βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν χθες στην πλατεία σύμβολο διαμαρτυρίας που μετονομάστηκε από τους διαδηλωτές σε "Euro-Maidan," σήμερα το πρωί στο κέντρο του Κιέβου, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την πλατεία Ανεξαρτησίας, εξερράγη βόμβα , τραυματίζοντας δύο περαστικούς.

Πρόκειται για τη τελική πράξη μια ιστορίας που φαίνεται να εξελίσσεται σε πραγματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό της σύνθετης γεωγραφίας των εθνικιστικών ομάδων της δεξιάς και της άκρα δεξιάς, στο εσωτερικό του αντι-ρωσικού και φιλοδυτικού στρατοπέδου που το Φεβρουάριο ανέτρεψε με τη βία τον Πρόεδρο Γιανουκόβιτς και την κυβέρνηση του που εσφαλμένα τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτηρίζουν "φιλορωσική".
 

Χθες στην πλατεία, όταν έκαναν την εμφάνιση τους μερικοί τροχονόμοι και υπάλληλοι του δήμου της πόλης, με τη συνοδεία μεγάλης αστυνομικής δύναμης και στρατιώτες, ζητώντας από τους καταληψίες να απομακρύνουν τις σκηνές και τα οδοφράγματα και να αφήσουν ελεύθερο το χώρο που ήταν κατειλημμένος εδώ και εννέα μήνες, οι ακτιβιστές των διάφορων ομάδων  επί το πλείστον ακροδεξιών ανταπάντησαν καίγοντας λάστιχα, ρίχνοντας πέτρες και προσπαθώντας να αποκρούσουν τα ΜΑΤ με βόμβες μολότοφ και ρόπαλα.
 

Αυτή τη φορά ο εχθρός δεν ήταν οι μισητοί "φιλορώσοι", αλλά αρχές εκλεγμένες ή διορισμένες από τους ηγέτες του πραξικοπήματος τους τελευταίους μήνες.
Ήταν μια μάχη που ορισμένα Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζουν "αδελφοκτόνο", καθώς οι δυνάμεις των ΜΑΤ που στάλθηκαν για να διώξουν από το χώρο τα απομεινάρια του Euro-Maidan αποτελούνται από εθελοντές των ταγμάτων Κίεβο- 1και Κίεβο-2, πρώην μέλη των ομάδων περιφρούρησης των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας τη στιγμή της αντιπαράθεσης με τον Πρόεδρο Γιανουκόβιτς, που τώρα έχουν απορροφηθεί  από τις δυνάμεις ασφαλείας.
 

Στις συγκρούσεις συμμετείχαν και ορισμένοι εργαζόμενοι και πυροσβέστες οι οποίοι είχαν σταλεί από τον Δήμο για να διαλύσουν τα οδοφράγματα που είχαν σηκώσει οι διαδηλωτές το περασμένο φθινόπωρο και που ποτέ δεν απομακρύνθηκαν παρά τις επίμονες εκκλήσεις της κεντρικής κυβέρνησης και της δημοτικής αρχής. Πρόσφατα ο Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας έχει ανοίξει ακόμη μια ποινική υπόθεση εναντίον του Δήμου της πόλης του Κιέβου που κατηγορείται ότι δεν κάνει αρκετά για να διαλύσει τα οδοφράγματα και να διαλύσει τις καταλήψεις ενός τμήματος του Δημαρχείου και άλων δημόσιων κτιρίων.Οπότε, ο δήμαρχος Vitali Klitschko, ο ηγέτης της πρόσφατης αντικυβερνητικής εξέγερσης και αρχηγός του Εθνικιστικού Κόμματος Udar, έκανε το μεγάλο βήμα και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει βία. Οι εθελοντές λοιπόν των παραστρατιωτικών ομάδων υπό τις διαταγές του δημάρχου συγκρούστηκαν με μερικές εκατοντάδες αμετανόητων που ανήκουν σε ομάδες ακροδεξιών όπως η Samooborona (αυτοάμυνα), Pravi Sektor (Δεξιός Τομέας) και οι Κοζάκοι.
 

Για να καταλάβουμε, αν η μάχη του Κιέβου θα έχει περαιτέρω επιπτώσεις στις ήδη εύθραστες σχέσεις μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και παραστρατιωτικών ομάδων της άκρας δεξιάς, πλαισιωμένοι από τη λεγόμενη "Εθνοφρουρά" που επιχειρούν στα ανατολικά της χώρας, στο πλάι του τακτικού στρατού για την καταστολή του εκεί πληθυσμού που έχει εξεγερθεί ενάντια στο πραξικόπημα του Φεβρουαρίου.

 

 

 

 


[----->]